பல அடைமொழிகளைப் பெற்ற எத்தனையோ மன்னர்கள் இருந்திருக்கிறார்கள். ஆனால் பெரிய சக்கரவர்த்தியை நினைக்கும் போது, ​​​​நிச்சயமாக ராஜராஜன் நினைவுக்கு வருகிறார். கடல் கடந்த நாடுகளை ஆண்ட அவரது வீரம் மட்டும் அல்ல, அவரைப் பெரியவராகக் கருத வைக்கும்; அவர் சாதித்ததும், அவர் நிலைநிறுத்தியதும்தான் அவரைப் பெரியவராக மதிக்க வைக்கிறது. அளத்தற்கரிய  பெரும் பொக்கிஷமான  திருமுறைகளை நாம் பெறுவதற்காகத் தமிழ் நாட்டில் ஆவணப்படுத்திப் பாதுகாத்து அரசாண்ட நம் அன்புச் சக்கரவர்த்தி அல்லவா! இந்த சிவபாத சேகர ராஜகேசரி ராஜராஜ அபயகுல சேகர மஹாராஜாவை நன்றியுடன் நினைத்துக் கொண்டிருக்க, திருமுறை கண்ட சோழன் என்ற பட்டமே போதுமானது.

நன்கு வளர்க்கப்பட்ட இளம் அருண்மொழி

ஐப்பசி மாதத்தின் சதய நட்சத்திரத்தில் இரண்டாம் பராந்தக சோழனின் இளைய பிள்ளையாக சிவபெருமானது மகா பக்தரான பேரரசர் பிறந்தார். அவரது மூத்த சகோதரர் ஆதித்த கரிகாலன் மிகவும் வீரம் மிக்க இளவரசன் ஆவார், அவர் தனது இளம் வயதிலேயே படுகொலை செய்யப்பட்டார். அவரது மூத்த சகோதரி குந்தவை மற்றும் அவரது பாட்டி செம்பியன் மாதேவியார்(2) (பெரும் பக்தரும், திருமுறை ஆசிரியர்களில் ஒருவருமான சோழப் பேரரசர் கண்டராதித்தரின் (திருவிசைப்பா பதிகம் இயற்றியவர்) மனைவி ) இளம் அருண்மொழித்தேவரின் மனதைப் பக்குவப்படுத்தினர். ஒவ்வொரு பெரிய மனிதனுக்குப் பின்னாலும் ஒரு பெண் இருக்கிறாள் என்று சொன்னால், இந்த மனிதனை வளர்த்தெடுத்த இரண்டு பெண்கள் இருக்கும்போது, ​​​​அவர் மற்ற பெரியவர்களை விட இரண்டு மடங்கு பெரியவராக இருக்க மாட்டாரா என்ன! செம்பியன் மாதேவியாரின் அன்பான கணவர் பக்தர் பேரரசர் மற்றும் இளம் குந்தவை சிவ பக்தியில் ஆழமாக வேரூன்றியவர்கள். அவர்கள் அருண்மொழியின் இளம் மனதை நெறிமுறைகளிலும், பரம பக்தியாக முதிர்ச்சியடையும் அன்பிலும் வழிநடத்தினர். நிச்சயமாக இளமையில் வளர்க்கப்படும் நல்ல விதைகள் வாழ்வில் பெரும் பலனைத் தரும்.

இளம் அருண்மொழி தனது தந்தை சுந்தர சோழரின் ஆட்சியின் போது, ​​சோழ இராணுவத்தை பல வெற்றிகளுக்கு வழிநடத்தினார். அவர் மக்களால் மிகவும் நேசிக்கப்பட்டார், அவர் அரசராக வருவார் என்று மக்கள் எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருந்தனர். அவரது தந்தை இறந்தபோது வலிமைமிக்க சோழ ராஜ்யம் அவருக்கு ஒரு தட்டில் வந்தது. ஆனால் அவர் மிகவும் தாராள மனதுடன் மற்றவர்களின் மறைக்கப்பட்ட உரிமைகளைக் கூட நிலைநிறுத்த விரும்பினார், அவர் தனது சித்தப்பா (கண்டராதித்தரின் மகன்) உத்தம சோழரை அரசராக்கினார். உத்தம சோழருக்குப் பிறகுதான் அவர் சோழ இராச்சியத்தின் ஆட்சியை மேற்கொண்டார். அவர் 985 A.C.E முதல் 1014 வரை ஆட்சி செய்தார். இதுவே இந்த மண்ணின் பொற்காலம் என்று அழைக்கப்படும்! மற்ற மன்னர்கள் அண்ணாந்து பார்க்கும்படியாக அவர் பிரம்மாண்டமாக நின்றார்.

ராஜராஜனின் பொற்கால ஆட்சி

அவரது ஆட்சியில் சோழப் பேரரசு புகழின் உச்சிக்குச் சென்றது. அவரது மகன் ராஜேந்திர சோழனின் காலத்தில் பேரரசு மேலும் விரிவடைந்தது என்றாலும், இது அவரது தந்தை அமைத்த பாதையின் விரிவாக்கமாக அதனைக் காணலாம். இந்த வலிமைமிக்க மன்னன் தான் சென்ற திசைகளிலெல்லாம் தனது வெற்றிப் புலிக்கொடியை ஏற்றினான். அதில் பாண்டிய, & சேர பேரரசுகள், இலங்கை, வேங்கை நாடு, கங்கபாடி, தாடிகைப்பாடி, நுளம்பபாடி, கலிங்கம், இரட்டப்பாடி ஏழரை இலக்கம், பழந்தீவு பன்னீராயிரம் ஆகியவை அடங்கும். அவர் மேற்கு சாளுக்கிய சத்யாச்ரயனைத் தோற்கடித்தார். அவர் நிலப் போர்களில் மட்டுமல்ல, சமுத்திரத்தையும் வெல்லக்கூடிய திறமையான இராணுவத்தையும் உருவாக்கினார்.

வெற்றிகள் மட்டும் ஆட்சியைப் பொன்னாக்காது; அரசன் மக்களுக்கு அளிக்கும் ஆதரவு, நிர்வாகத்திறன் மற்றும் நல்ல காரியங்களுக்கு ஆதரவளிப்பது அந்த சாம்ராஜ்ஜியத்தின் பெருமையைப் பறைசாற்றும். மாமன்னர் இராசராசன் செய்த அற்புதமான மக்கள் நல்லாட்சிக்கு சரித்திரவியலாளர்கள் பலபல கல்வெட்டு முதலான ஆதாரங்கள் மூலம் கலை, கட்டிடக்கலை, வீரம், தொண்டு மற்றும் எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக இறை பக்தி வளர்ந்தது குறித்து விவரிப்பர்.

சிவபாதசேகரன்

நமது அன்பிற்குரிய பேரரசர் சிறுவயதிலிருந்தே சிவபெருமான் மீது மிகுந்த பக்தி கொண்டிருந்தார். பல்வேறு அரசர்களின் வணக்கத்தை வென்று நிமிர்ந்து நின்ற இப்பேரரசர், உடுக்க ஒரு துண்டைக் கூட அணியாமல் நடனமாடும் இறைவனை மிகவும் பணிவுடன் வணங்கினார்! வலிமைமிக்க திரிபுரங்களை வைக்கோலைப் போல எரித்த இறைவனை மனப்பூர்வமான பக்தியுடன் நாள்தோறும் வழிபட்டார். அவர் முக்கண் இறைவனின் அடியார்களின் புரவலராகவும்  அடியாராகவும் இருந்தார் - இவரோடு சமகாலத்து இருந்த பெரியோர் கருவூர்த் தேவர் (4), நம்பியாண்டார் நம்பி (5) போன்றவர்கள். அவர் மிகவும் பொருத்தமாக சிவ பாத சேகரன் (சிவபெருமானின் திருப்பாதத்தைத் தலை மீது அணிபவர்) என்று அழைக்கப்பட்டார்.

காலங்காலமாக மக்கள் பின்பற்றி வந்த பாதையாக இருந்த சைவ சமயம் மக்கள் மனதில் ஆழமாக வேரூன்றி, சாமானியர்களின் ஆன்மீக முன்னேற்றத்திற்கான பேராறாக வளம் செய்தது. தத்துவஞானிகளுக்கு மேலான உண்மைக்கான தேடலை விரைவுபடுத்துவதற்கு அடித்தளம் நன்கு அமைக்கப்பட்டது. சைவ சமயத்தின் மகிமை அவருடைய கொடி சென்ற திசைகளிலெல்லாம் வேரூன்றியது. தன்னுடைய ஆன்மீக மேம்பாட்டில் மட்டுமல்லாது, தனது முழு சாம்ராஜ்யத்தின் மீதும் அக்கறை கொண்டு, மக்களின் ஆன்மீகத் தேவைகளுக்கான சேவைகளை ஆராய பல்வேறு குழுக்களை அமைத்திருந்தார். அவரது பேரரசு சைவ பக்தியில் செழுமையாக ஒளிர்ந்தது. இருப்பினும் அவர் மற்ற சமய சிந்தனைகளுக்கு மதிப்பளித்தவர். மற்ற சமய வழிபாட்டுத் தலங்களுக்கு அவர் தாராளமாக நன்கொடை அளித்திருப்பது அதைச் சுட்டிக் காட்டும்.

அவரது பாட்டி மற்றும் அவரது சகோதரியின் சேவையால் சிவபெருமானின் கோயில்கள் பெரும் திருப்பணி பெற்றன. அந்தக் காலகட்டங்களில் பல கோயில்கள் நீடித்த கற்றளிகளாக மாறின. தலைமுறை தலைமுறையாக இந்த பக்திமிக்க மன்னர்களுக்கு நன்றி செலுத்த வேண்டும். இந்தக் கோயில்கள் மட்டுமே சிவபெருமானின் இந்தத் தொண்டர்களால் திருப்பணி செய்யப்பட்டன என்பதைப் பட்டியலிடுவதே கடினம். இந்த பேரரசர் தனது பேரரசு மற்றும் புகழுடன் பிரம்மாண்டமாக நின்றார். ஆனால் அவர் மனம் சிவபெருமானின் அருளில் முழுமையாக மூழ்கியது. பெரும் பேரரசைப் பெற்றிருந்தும் கூடத் தனக்காக அல்ல, பிரியமான சடையுடைப் பெருமானுக்கு  மிகப்பெரிய ஆலயத்தைக் கட்ட விரும்பினார். அவர் பிருஹதீஸ்வரர் கோயில் என்று அழைக்கப்படும் ராஜாராஜ ஈஸ்வரம் என்ற தஞ்சைப் பெருவுடையாருக்கான உன்னதமான கோயிலைக் கட்டினார். "எங்கள் நித்திய இறைவன் முழு உலகத்திற்கும் பேரரசன், நான் அல்ல" என்று அவர் அறிந்திருந்தார். அதனால் இறைவனை பிருஹதீஸ்வரர் என்ற பெயரில் அழைத்தார். இயற்கையாகவே வெற்றிகள் அவர் காலடியில் வந்தன, இது அப்பர் பெருமான் சொன்ன உண்மையல்லவா? (செய்ய பதம் இரண்டும் நினையவே வையம் ஆளவும் வைப்பர் மாற்பேறரே!)

சைவப் புரவலர் திருமுறை கண்ட சோழன்

நம் அன்பிற்குரிய மாமன்னர் சிவபாத சேகரர் நமக்கு அளித்த மிகப் பெரிய பரிசு ஒப்பற்ற திருமூறை தான். திருமுறை கண்ட புராணம் (6) இந்த மாபெரும் நிகழ்வை விவரிக்கிறது. சிவபெருமானின் இந்த அடியவரின் அவையில், திருவாரூர் தரிசனம் செய்யும் அடியவர்கள் இருந்தனர். சைவ சமயக் குரவர்கள் சம்பந்தர் (7), அப்பர் (8), சுந்தரர் (9) ஆகிய முப்பெரும் துறவிகள் பாடிய தேவாரத்தின் சில பாடல்களை அவர்கள் பாடுவது வழக்கம். தெய்வீகத்தன்மை மற்றும் பக்தி ஆகியவற்றால் செழுமையான இந்தப் பாடல்கள் ஒவ்வொன்றும் ராஜராஜனின் இதயத்தைத் தூண்டின. அவர் தம் அரசவையிலேயே தலைக்கு மேல் கைகளைகே கூப்பி, பக்திக் கண்ணீர் பொழிந்த கண்களுடன், மாபெரும் அருள் அனுபவத்தை அடைந்தார்.

அந்தப் பாடல்களில் உள்ள தெய்வீகத் தன்மையை தாமே அனுபவித்த அவர், அவற்றை முழுமையாகக் கேட்க விரும்பினார். அதையே பாடிய பக்தர்களிடம் வேண்டினார். அவர்களில் சில பாடல்கள் மட்டுமே தங்களுக்குத் தெரியும் என்று சொன்னார்கள். அந்த மாபெரும் பக்தி பொக்கிஷத்தின் முழு தொகுப்பையும் சேகரிக்க சக்கரவர்த்தியின் வைராக்கியம் வளர்ந்தது. அதனைப் பெறுவதற்கான அவரது முயற்சி பலனளிக்காதபோது, ​​சீரடியாரான நம்பியாண்டார் நம்பி (5) அவருக்கு வழி காட்டினார். அந்த இளம் பக்தர், முத்த பிள்ளையார் திருவருளுக்குப் பாத்திரம் ஆனவர். கணபதி அவர் அளித்த நிவேதனங்களைத் தாமே உண்டு அருளினார். பேரரசர் நம்பிக்கு வணக்கம் செலுத்தி, தேவாரத்தின் முழுமையான தொகுப்பைப் பெறுவதற்கு உதவுமாறு வேண்டினார். தேவாரம் கொடுத்த மூன்று பெருமக்களின் முத்திரை காணப்பட்ட தில்லையில் சிற்றம்பலத்திற்கு அருகிலுள்ள ஒரு அறையில் முழுமையான சேகரிப்பு உள்ளது என்பதை யானை முகப் பெருமானிடம் நம்பி அறிந்தார். மூவர் முதலிகள் பாடல்கள் மற்றும் அவர்களது வரலாறுகள் பற்றியும் தெரிந்து கொண்டார்.

நம்பியை அழைத்துக் கொண்டு ராஜராஜ சோழர் தில்லை சென்றார். அங்கு கூத்தப்பிரானை வணங்கித் தில்லை மூவாயிரவருக்கு வணக்கம் செலுத்திக், குறிப்பிட்ட அறையைத் திறக்கும்படி கேட்டுக் கொண்டார். மரபைக் குறிப்பிட்டு தேவாரம் பாடிய மூவர் நேரில் வந்தால்தான் அறை திறக்க முடியும் என்றார்கள்! புத்திசாலித்தனமான சோழ மன்னர் கூத்தப்பெருமானையும், மூவர் முதலிகளின் திருவுருவத்தையும் வணங்கி, மூவர் வந்திருப்பதை அர்ச்சகர்களிடம் காட்டித், திறக்கச் சொன்னார். அறை திறக்கப்பட்டு, நம்பியுடன் அரசர் உள்ளே சென்றபோது, ​​தேவாரம் எழுதப்பட்டிருந்த பனை ஓலைகள் செல்லரித்து மூடப்பட்டிருந்ததைக் கண்டு அதிர்ந்தனர்! அதிர்ந்த மன்னன் உடனே எண்ணெய் ஊற்றிப் பனை ஓலைகளைக் கவனமாக எடுக்க உத்தரவிட்டான். கரையான்கள் ஏற்கனவே பெருமளவு ஓலைகளைத் தின்றுவிட்டன! மன்னனின் துயரத்தை விளக்க வார்த்தைகள் இல்லை. அன்றைய காலகட்டத்திற்கு இன்றியமையாத தேவாரத்தை மட்டும் அப்படியே கொடுத்துள்ளோம் என்ற அசரீரி கேட்டது. அரசனுக்கு அதுவே ஆறுதல் ஆயிற்று.

மன்னன் நம்பியிடம் தேவாரத்தின் திருப்பதிகங்களைத் தொகுக்குமாறு வேண்டினான். அவரது வேண்டுகோளின்படி நம்பி ஏழு திருமுறைகளை, முதல் மூன்று சம்பந்தர் பதிகங்களாகவும், இரண்டாவது மூன்று திருமுறைகளை திருநாவுக்கரசர் பதிகங்களாகவும், ஏழாவது சுந்தரர் பதிகங்களாகவும்  தொகுத்தார். பின்னர் மாணிக்க வாசகர் (10) மற்றும் பிற ஆசிரியர் பெருமக்களின் திருமுறைகளைச் சேர்த்துப்  பதினொன்றாகத் தொகுக்கப்பட்டது. (வரலாற்றின் பிற்பகுதியில், சேக்கிழாரின் பெரியபுராணம் (11) பன்னிரண்டாவது திருமுறையாகச் சேர்க்கப்பட்டு அதை நிறைவு செய்தது.) இப்போது இன்னும் ஒரு முக்கியமான பணி இருந்தது. பேரரசரும் நம்பியும் புனிதர்களால் பாடப்பட்ட பதிகங்களின் பண் (இராகம்) அறிய விரும்பினர். திருநீலகண்ட யாழ்ப்பாணர் (12) பாரம்பரியத்தில் வந்த ஒரு பெண்மணியிடம் திருவருள் அவர்களைச் சேர்த்தது. அந்த அம்மையார் உதவியுடன் அனைத்துப் பதிகங்களின் பண்ணடைவு கண்டுபிடிக்கப்பட்டது.

புதையலைப் பெற்ற பேரரசர் அவற்றைப் பாதுகாக்கும் பொருட்டு நீண்ட காலம் அவை பாதுகாக்கப்பட  செப்புத் தகடுகளில் அவற்றின் நகல்களை உருவாக்க உத்தரவிட்டார். அவற்றை எங்கோ காட்சிப் பொருளாகப் பாதுகாக்க வேண்டும் என்பது மட்டும் எண்ணம் அல்ல. பக்தி இசையால் மகிழ்ந்த இறைவனின் திருக்கோயில்களில் நடக்கும் வழிபாட்டின் போது, ​​அந்தப் பாடல்களைக் இறைவனுக்கு முன்பாகப் பலர் கற்றுக் கொண்டு பாடுவதற்கும் ஏற்பாடு செய்தார். அவர்களுக்கு உதவிகளை வழங்கி ஆதரித்தார். அதற்காக அவர் பல நன்கொடைகள் ஏற்படுத்தினார். இந்த மாபெரும் பொக்கிஷத்தை மக்களிடம் எடுத்துச் செல்வதற்காக அவர் ஆற்றிய தீவிர சேவை, பக்தி தமிழகம் முழுவதும் பக்திப் பயிர் செழிக்க வைத்தது. இன்று நாம் இந்த மாபெரும் தேவாரத் திருப்பதிகங்களைப் பாடி உருகுகிறோம் என்றால், அந்த நன்றிக்கடன் சோழப்பேரரசர் திருமுறை கண்ட இராசராசனுக்கும், நம்பியாண்டார் நம்பிகளுக்குமே சேரும்.

1014-ஆம் ஆண்டு திருவருளால் சிவபெருமான் திருவடிகளை அடைந்தார். ராஜராஜ சோழப் பேரரரசன் கண்டெடுத்த திருமுறைப் பாடல்கள் நம் மனதில் நிலைத்து நிற்கும்!

See Also:
1. செம்பியன் மாதேவியார் 
2. கண்டராதித்த சோழர் 
3. கருவூர்த் தேவர் 
4. நம்பியாண்டார் நம்பி 
5. திருமுறை கண்ட புராணம் 
6. சம்பந்தர் 
7. அப்பர் 
8. சுந்தரர்  
10. மாணிக்க வாசகர் 
11. பெரியபுராணம் 
12. திருநீலகண்ட யாழ்ப்பாணர்