வேலார் நூலார் மேலார்தம் 
உள்ளத் துறைவார் நிறைவார்நல் 

ஒற்றித் தியாகப் பெருமானர் 
வள்ளற் குணத்தார் திருப்பவனி 

வந்தார் என்றார் அம்மொழியை 
விள்ளற் குள்ளே மனம்என்னை 

விட்டங் கவர்முன் சென்றதுவே.

அடையார் புரமூன் றவைஅனலின் 
உந்தா நின்ற வெண்ணகையார் 

ஒற்றித் தியாகர் பவனிஇங்கு 
வந்தார் என்றார் அந்தோநான் 

மகிழ்ந்து காண வருமுன்னம் 
மந்தா கினிபோல் மனம்என்னை 

வஞ்சித் தவர்முன் சென்றதுவே.

பூவை தனைஓர் புடைஉடையார் 
தென்னேர் பொழில்சூழ் ஒற்றியூர்த் 

திகழுந் தியாகர் திருப்பவனி 
இன்னே வந்தார் என்றார்நான் 

எழுந்தேன் நான்அங் கெழுவதற்கு 
முன்னே மனம்என் தனைவிடுத்து 

முந்தி அவர்முன் சென்றதுவே.

கண்கள் அனையார் கடல்விடத்தை 
ஊணின் நுகர்ந்தார் உயர்ந்தார்நல் 

ஒற்றித் தியாகப் பெருமானார் 
மாண வீதி வருகின்றார் 

என்றார் காண வருமுன்நான் 
நாண எனைவிட் டென்மனந்தான் 

நயந்தங் கவர்முன் சென்றதுவே.

தியாகர் எனும்ஓர் திருப்பெயரார் 
கொழுந்தண் பொழில்சூழ் ஒற்றியினார் 

கோலப் பவனி என்றார்நான் 
எழுந்திங் கவிழ்ந்த கலைபுனைந்தங் 

கேகு முன்னர் எனைவிடுத்தே 
அழுந்து நெஞ்சம் விழுந்துகூத் 

தாடி அவர்முன் சென்றதுவே.

தாலும் அறியாத் தழல்உருவார் 
சேலும் புனலும் சூழ்ஒற்றித் 

திகழுந் தியாகப் பெருமானார் 
பாலுந் தேனுங் கலந்ததெனப் 

பவனி வந்தார் என்றனர்யான் 
மேலுங் கேட்கு முன்னமனம் 

விட்டங் கவர்முன் சென்றதுவே.

பேசும் அருமைப் பெருமானார் 
மன்றார் நடத்தார் ஒற்றிதனில் 

வந்தார் பவனி என்றார்நான் 
நன்றாத் துகிலைத் திருத்துமுனம் 

நலஞ்சேர் கொன்றை நளிர்ப்பூவின் 
மென்தார் வாங்க மனம்என்னை 

விட்டங் கவர்முன் சென்றதுவே.

கனக வரையாங் கனசிலையார் 
பெண்ணார் பாகர் தியாகர்எனப் 

பேசும் அருமைப் பெருமானார் 
தண்ணார் பொழில்சூழ் ஒற்றிதனில் 

சார்ந்தார் பவனி என்றனர்நான் 
நண்ணா முன்னம் என்மனந்தான் 

நாடி அவர்முன் சென்றதுவே.

எழிலார் தில்லை இனிதமர்வார் 
சேமப் புலவர் தொழும்ஒற்றித் 

திகழுந் தியாகப் பெருமானார் 
வாமப் பாவை யொடும்பவனி 

வந்தார் என்றார் அதுகாண்பான் 
காமப் பறவை போல்என்மனம் 

கடுகி அவர்முன் சென்றதுவே.

சுற்றும் படையார் துதிப்பவர்தம் 
சீலப் பதியார் திருஒற்றித் 

திகழுந் தியாகப் பெருமானார் 
நீலக் களத்தார் திருப்பவனி 

நேர்ந்தார் என்றார் அதுகாண்பான் 
சாலப் பசித்தார் போல்மனந்தான் 

தாவி அவர்முன் சென்றதுவே.

கடிமா மனைக்குக் கால்வருந்தத் 
தூது நடந்த பெரியவர்சிற் 

சுகத்தா ரொற்றித் தொன்னகரார் 
வாது நடந்தான் செய்கின்றோர் 

மாது நடந்து வாவென்றார் 
போது நடந்த தென்றேனெப் 

போது நடந்த தென்றாரே.

கண்மூன் றுடையார் வாமத்திற் 
பச்சை யிடுவா ரொற்றியுள்ளார் 

பரிந்தென் மனையிற் பலிக்குற்றார் 
இச்சை யிடுவா ருண்டியென்றா 

ருண்டே னென்றே னெனக்கின்று 
பிச்சை யிடுவா யென்றார்நான் 

பிச்சை யடுவே னென்றேனே.

காணக் கிடையாக் கழலடியார் 
மருதத் துறைவார் திருவொற்றி 

வாண ரின்றென் மனைக்குற்றார் 
தருதற் கென்பா லின்றுவந்தீ 

ரென்றே னதுநீ தானென்றார் 
வருதற் குரியீர் வாருமென்றேன் 

வந்தே னென்று மறைந்தாரே.

கழிசூ ழொற்றிக் கடிநகரார் 
எல்லை வளைக்குந் தில்லையுள்ளா 

ரென்றன் மனைக்குப் பலிக்குற்றார் 
அல்லை வளைக்குங் குழலன்ன 

மன்பி னுதவா விடிலோபம் 
இல்லை வளைக்கு மென்றார்நா 

னில்லை வளைக்கு மென்றேனே.

விடையார் மேரு வில்லுடையார் 
பெற்றி யிருந்த மனத்தர்தமுட் 

பிறங்குந் தியாகப் பெருமானார் 
சுற்றி யிருந்த பெண்களெல்லாஞ் 
சொல்லி நகைக்க வருகணைந்தார் 
ஒற்றி யிருமென் றுரைத்தேனோ 

னொற்றி யிருந்தே னென்றாரே.

வேற்கை மகனை விரும்பிநின்றோர் 
வண்டங் கிசைக்கும் பொழிலொற்றி 

வதிவா ரென்றன் மனையடைந்தார் 
தண்டங் கழற்கு நிகரானீர் 

தண்டங் கழற்கென் றேன்மொழியாற் 
கண்டங் கறுத்தா யென்றார்நீர் 

கண்டங் கறுத்தீ ரென்றேனே.

வேட்ட நடன வித்தகனார் 
சொற்கண் டாத புகழொற்றித் 

தூய ரின்றென் மனைபுகுந்தார் 
நிற்கண் டார்கண் மயலடைவா 

ரென்றார் நீர்தா நிகழ்த்தியசொற் 
கற்கண் டாமென் றுரைத்தேனான் 

கற்கண் டாமென் றுரைத்தாரே.

வேத கீதப் பெருமானார் 
உடையா ரொற்றி யூரமர்ந்தா 

ருவந்தென் மனையி லின்றடைந்தார் 
இடையா வைய மென்றார்நா 

னிடைதா னைய மென்றேனாற் 
கடையா ரளியா ரென்றார்கட் 

கடையா ரளியா ரென்றேனே.

நகரத் தமர்ந்த நாயகனார் 
ஈடொன் றில்லா ரென்மனையுற் 

றிருந்தார் பூவுண் டெழில்கொண்ட 
மாடொன் றெங்கே யென்றேனுன் 

மனத்தி லென்றார் மகிழ்ந்தமர்வெண் 
காடொன் றுடையீ ரென்றேன்செங் 

காடொன் றுடையே னென்றாரே.

தூயா ரொற்றித் தொன்னகரார் 
அல்லா லியன்ற மனத்தார்பா 

லணுகா ரென்றென் மனைபுகுந்தார் 
வல்லா லியன்ற முலையென்றார் 

வல்லார் நீரென் றேனுன்சொற் 
கல்லா லியன்ற தென்றார்முன் 

கல்லா லியன்ற தென்றேனே.

திருவேட் களத்தார் செவ்வணத்தார் 
கல்லை வளைத்தார் என்றன்மனக் 

கல்லைக் குழைத்தார் கங்கணத்தால் 
எல்லை வளைத்தார் தியாகர்தமை 

எழிலார் ஒற்றி எனும்நகரில் 
ஒல்லை வளைத்துக் கண்டேன்நான் 

ஒன்றும் உரையா திருந்தாரே.

எண்ணாக் கொடியார் இதயத்தில் 
பொருந்தார் கொன்றைப் பொலன்பூந்தார் 

புனைந்தார் தம்மைப் புகழ்ந்தார்கண் 
விருந்தார் திருந்தார் புரமுன்தீ 

விளைத்தார் ஒற்றி நகர்கிளைத்தார் 
தருந்தார் காம மருந்தார்இத் 

தரணி இடத்தே தருவாரே.

தருவார் ஒற்றித் தலம்அமர்வார் 
மருவார் தமது மனமருவார் 

மருவார் கொன்றை மலர்புனைவார் 
திருவார் புயனும் மலரோனும் 

தேடும் தியாகப் பெருமானார் 
வருவார் வருவார் எனநின்று 

வழிபார்த் திருந்தேன் வந்திலரே.

வருந்தேல் என்று மார்பிலங்கும் 
தந்தார் அல்லல் தவிர்ந்தோங்கத் 

தந்தார் அல்லர் தயை உடையார் 
சந்தார் சோலை வளர்ஒற்றித் 

தலத்தார் தியாகப் பெருமானார் 

பந்தார் முலையார்க் கவர்கொடுக்கும் 
பரிசே தொன்றும் பார்த்திலமே.

என்செய் குவதென் றிருந்தேற்கு 
நலமே தருவார் போல்வந்தென் 

நலமே கொண்டு நழுவினர்காண் 
உலமே அனைய திருத்தோளார் 

ஒற்றித் தியாகப் பெருமானார் 
வலமே வலம்என்அ வலம்அவலம் 

மாதே இனிஎன் வழுத்துவதே.

வலத்தார் நடன மலரடியார் 
செழுத்தார் மார்பர் திருஒற்றித் 

திகழுந் தியாகப் பெருமானார் 
கழுத்தார் விடத்தார் தமதழகைக் 

கண்டு கனிந்து பெருங்காமம் 
பழுத்தார் தம்மைக் கலந்திடநற் 

பதத்தார் என்றும் பார்த்திலரே.

பார்த்து வருந்தும் பாவைதனைச் 
சேரா திருந்தார் திருஒற்றித் 

திகழுந் தியாகப் பெருமானார் 
வாரா திருந்தார் இன்னும்இவள் 

வருத்தங் கேட்டும் மாலைதனைத் 
தாரா திருந்தார் சலமகளைத் 

தாழ்ந்த சடையில் தரித்தாரே.

தழுவி மகிழ்மற் றொருபெண்ணைப் 
புடையில் தரித்தார் மகளேநீ 

போனால் எங்கே தரிப்பாரோ 
கடையில் தரித்த விடம்அதனைக் 

களத்தில் தரித்தார் கரித்தோலை 
இடையில் தரித்தார் ஒற்றியூர் 

இருந்தார் இருந்தார் என்னுளத்தே.

யூரில் இருந்தார் உவர்விடத்தைக் 
களத்தே வதிந்தார் அவர்என்றன் 

கண்ணுள் வதிந்தார் கடல்அமுதாம் 
இளத்தே மொழியாய் ஆதலினால் 

இமையேன் இமைத்தல் இயல்பன்றே 
வளத்தே மனத்தும் புகுகின்றார் 

வருந்தேன் சற்றும் வருந்தேனே.

வளஞ்சேர் ஒற்றி மன்னவனார் 
தருந்தேன் அமுதம் உண்டென்றும் 

சலிய வாழ்வில் தருக்கிமகிழ்ந் 
திருந்தேன் மணாளர் எனைப்பிரியார்

என்றும் புணர்ச்சிக் கேதுவிதாம் 
மருந்தேன் மையற் பெருநோயை 

மறந்தேன் அவரை மறந்திலனே.

மண்ணுன் டதுகாண் மலரோன்றன் 
ஓடொன் றுடையார் ஒற்றிவைத்தார்

ஊரை மகிழ்வோ டுவந்தாலங் 
காடொன் றுடையார் கண்டமட்டுங் 

கறுத்தார் பூத கணத்தோடும் 
ஈடொன் றுடையார் மகளேநீ 

ஏதுக் கவரை விழைந்தனையே.

பேயோ டாடிப் பவுரிகொண்டார் 
பத்தர் தமக்குப் பணிசெய்வார் 

பணியே பணியாப் பரிவுற்றார் 
சித்தர் திருவாழ் ஒற்றியினார் 

தியாகர் என்றுன் கலைகவர்ந்த 
எத்தர் அன்றோ மகளேநீ 

ஏதுக் கவரை விழைந்தனையே. 2

கண்ணால் மதனைக் கரிசெய்தார் 
உடுத்தார் முன்ஓர் மண்ணோட்டை 

ஒளித்தே தொண்ட னொடும்வழக்குத் 
தொடுத்தார் பாம்பும் புலியும்மெச்சித் 

துதிக்க ஒருகால் அம்பலத்தில் 
எடுத்தார் அன்றோ மகளேநீ 

ஏதுக் கவரை விழைந்தனையே. 3

ஒட்டார் சடைமேல் ஒருபெண்ணைக் 
கரப்பார் மலர்தூ வியமதனைக் 

கண்ணால் சுட்டார் கல்எறிந்தோன் 
வரப்பார் மிசைக்கண் வாழ்ந்திருக்க 

வைத்தார் பலிக்கு மனைதொறும்போய் 
இரப்பார் அன்றோ மகளேநீ 

ஏதுக் கவரை விழைந்தனையே. 4

காணா தெல்லாங் காட்டிநிற்பார் 
மருதில் உறைவார் ஒற்றிதனில் 

வதிவார் புரத்தை மலைவில்லால் 
பொருது முடிப்பார் போல்நகைப்பார் 

பூவுண் டுறங்கும் புதுவெள்ளை 
எருதில் வருவார் மகளேநீ 

ஏதுக் கவரை விழைந்தனையே. 5

அருவம் இல்லார் உருவமிலார் 
தூக்கம் இல்லார் சுகம்இல்லார் 

துன்பம் இல்லார் தோன்றுமல 
வீக்கம் இல்லார் குடும்பமது 

விருத்தி யாக வேண்டுமெனும் 
ஏக்கம் இல்லார் மகளேநீ 

ஏதுக் கவரை விழைந்தனையே. 6

உறவொன் றில்லார் பகைஇல்லார் 
பேரும் இல்லார் எவ்விடத்தும் 

பிறவார் இறவார் பேச்சில்லார் 
நேரும் இல்லார் தாய்தந்தை 

நேயர் தம்மோ டுடன்பிறந்தோர் 
யாரும் இல்லார் மகளேநீ 

ஏதுக் கவரை விழைந்தனையே. 7

தரிப்பார் என்பின் தார்புனைவார் 
துங்கும் அருட்கார் முகில்அனையார் 

சொல்லும் நமது சொற்கேட்டே 
இங்கும் இருப்பார் அங்கிருப்பார் 

எல்லாம் இயல்பில் தாம்உணர்ந்தே 
எங்கும் இருப்பார் மகளேநீ 

ஏதுக் கவரை விழைந்தனையே. 8

தொலையாப் பலிதேர் தொன்மையினார் 
முத்திக் குடையார் மண்எடுப்பார் 

மொத்துண் டுழல்வார் மொய்கழற்காம் 
புத்திக் குரிய பத்தர்கள்தம் 

பொருளை உடலை யாவையுமே 
எத்திப் பறிப்பார் மகளேநீ 

ஏதுக் கவரை விழைந்தனையே. 9

வணங்கும் அடியார் மனந்தோறும் 
வீறித் திரிவார் வெறுவெளியின் 

மேவா நிற்பார் விறகுவிலை 
கூறித் திரிவார் குதிரையின்மேற் 

கொள்வார் பசுவிற் கோல்வளையோ 
டேறித் திரிவார் மகளேநீ 

ஏதுக் கவரை விழைந்தனையே. 10

திருவாழ் ஒற்றித் தியாகர்அவர் 
வானார் அமரர் முனிவர்தொழ 

மண்ணோர் வணங்க வரும்பவனி 
தானார் வங்கொண் டகமலரத் 

தாழ்ந்து சூழ்ந்து கண்டலது 
கானார் அலங்கற் பெண்ணேநான் 

கண்கள் உறக்கங் கொள்ளேனே.

செழிக்கும் செல்வத் தியாகர்அவர் 
கருமால் அகற்றுந் தொண்டர்குழாம் 

கண்டு களிக்க வரும்பவனி 
மருமாண் புடைய மனமகிழ்ந்து 

மலர்க்கை கூப்பிக் கண்டலது 
பெருமான் வடுக்கண் பெண்ணேநான் 

பெற்றா ளோடும் பேசேனே.

சேருஞ் செல்வத் தியாகர்அவர் 
ஆல்ஆர் களமேல் விளங்குமுகம் 

அழகு ததும்ப வரும்பவனி 
நால்ஆ ரணஞ்சூழ் வீதியிடை 

நாடிப் புகுந்து கண்டலது 
பால்ஆர் குதலைப் பெண்ணேநான் 

பாயிற் படுக்கை பொருந்தேனே.

தெய்வத் தலங்கொள் தியாகர்அவர் 
வில்வந் திகழும் செஞ்சடைமின் 

விழுங்கி விளங்க வரும்பவனி 
சொல்வந் தோங்கக் கண்டுநின்று 

தொழுது துதித்த பின்அலது 
அல்வந் தளகப் பெண்ணேநான் 

அவிழ்ந்த குழலும் முடியேனே.

திகழுஞ் செல்வத் தியாகர்அவர் 
பூவார் கொன்றைப் புயங்கள்மனம் 

புணரப் புணர வரும்பவனி 
ஓவாக் களிப்போ டகங்குளிர 

உடலங் குளிரக் கண்டலது 
பாவார் குதலைப் பெண்ணேநான் 

பரிந்து நீரும் பருகேனே.

திகழுஞ் செல்வத் தியாகர்அவர் 
உற்றங் குவந்தோர் வினைகளெலாம் 

ஓட நாடி வரும்பவனி 
சுற்றுங் கண்கள் களிகூரத் 

தொழுது கண்ட பின்அலது 
முற்றுங் கனிவாய்ப் பெண்ணேநான் 

முடிக்கோர் மலரும் முடியேனே.

திகழுஞ் செல்வத் தியாகர்அவர் 
சந்தத் தடந்தோள் கண்டவர்கள் 

தம்மை விழுங்க வரும்பவனி 
முந்தப் புகுந்து புளகமுடன் 

மூடிக் குளிரக் கண்டலது 
கந்தக் குழல்வாய்ப் பெண்ணே நான் 

கண்ணீர் ஒழியக் காணேனே.

யூர்வாழ் செல்வத் தியாகர்அவர் 
பின்னுஞ் சடைமேல் பிறைவிளங்கிப் 

பிறங்கா நிற்க வரும்பவனி 
மன்னுங் கரங்கள் தலைகுவித்து 

வணங்கி வாழ்த்திக் கண்டலது 
துன்னுந் துவர்வாய்ப் பெண்ணேநான் 

சோறெள் ளளவும் உண்ணேனே.

யூர்வாழ் செல்வத் தியாகர்அவர் 
வந்தார் கண்டார் அவர்மனத்தை 

வாங்கிப் போக வரும்பவனி 
நந்தா மகிழ்வு தலைசிறப்ப 

நாடி ஓடிக் கண்டலது 
பந்தார் மலர்க்கைப் பெண்ணேநான் 

பாடல் ஆடல் பயிலேனே.

சேருஞ் செல்வத் தியாகர்அவர் 
மிக்கற் புதவாண் முகத்தினகை 

விளங்க விரும்பி வரும்பவனி 
மக்கட் பிறவி எடுத்தபயன் 

வசிக்க வணங்கிக் கண்டலது 
நக்கற் கியைந்த பெண்ணேநான் 

ஞாலத் தெவையும் நயவேனே.

வாய்த்த தவந்தான் யாதறியேன் 
வேதர் அனந்தர் மால்அனந்தர் 

மேவி வணங்கக் காண்பரியார் 
நாதர் நடன நாயகனார் 

நல்லோர் உளத்துள் நண்ணுகின்றோர் 
கோதர் அறியாத் தியாகர்தமைக் 

கூடி உடலம் குளிர்ந்தனையே.

செய்த தவந்தான் யார்அறிவார் 
மருவில் தோன்றும் கொன்றையந்தார் 

மார்பர் ஒற்றி மாநகரார் 
கருவில் தோன்றும் எங்கள்உயிர் 

காக்க நினைத்த கருணையினார் 
குருவிற் றோன்றும் தியாகர்தமைக் 

கூடி உடலம் குளிர்ந்தனையே.

என்ன தவந்தான் இயற்றினையோ 
பொன்னார் புயனும் மலரோனும் 

போற்றி வணங்கும் பொற்பதத்தார் 
தென்னார் ஒற்றித் திருநகரார் 

தியாகர் எனும்ஓர் திருப்பெயரார் 
கொன்னார் சூலப் படையவரைக் 

கூடி உடலம் குளிர்ந்தனையே.

செய்த தவந்தான் செப்பரிதால் 
மாலை அயனை வானவரை 

வருத்தும் படிக்கு மதித்தெழுந்த 
வேலை விடத்தை மிடற்றணிந்தார் 

வீட்டு நெறியாம் அரசியற்செங் 
கோலை அளித்தார் அவர்தம்மைக் 

கூடி உடலம் குளிர்ந்தனையே.

செய்த தவந்தான் எத்தவமோ 
மானேர் கரத்தார் மழவிடைமேல் 

வருவார் மருவார் கொன்றையினார் 
பானேர் நீற்றர் பசுபதியார் 

பவள வண்ணர் பல்சடைமேல் 
கோனேர் பிறையார் அவர்தம்மைக் 

கூடி உடலம் குளிர்ந்தனையே.

மேலை நாட்செய் தவம்எதுவோ 
கல்லார் உள்ளம் கலவாதார் 

காமன் எரியக் கண்விழித்தார் 
வில்லார் விசையற் கருள்புரிந்தார் 

விளங்கும் ஒற்றி மேவிநின்றார் 
கொல்லா நெறியார் அவர்தம்மைக் 

கூடி உடலம் குளிர்ந்தனையே.

அரிய தவமே தாற்றினையோ 
வெஞ்சொற் புகலார் வஞ்சர்தமை 

மேவார் பூவார் கொன்றையினார் 
கஞ்சற் கரியார் திருஒற்றிக் 

காவல் உடையார் இன்மொழியால் 
கொஞ்சத் தருவார் அவர்தம்மைக் 

கூடி உடலம் குளிர்ந்தனையே.

புரிந்த தவந்தான் எத்தவமோ 
சேவாய் விடங்கப் பெருமானார் 

திருமால் அறியாச் சேவடியார் 
காவாய்ந் தோங்கும் திருஒற்றிக் 

காவல் உடையார் எவ்வெவர்க்கும் 
கோவாய் நின்றார் அவர்தம்மைக் 

கூடி உடலம் குளிர்ந்தனையே.

மதிக்கும் தவமே தாற்றினையோ 
தலைநேர் அலங்கல் தாழ்சடையார் 

சாதி அறியாச் சங்கரனார் 
இலைநேர் தலைமுன் றொளிர்படையார் 

எல்லாம் உடையார் எருக்கின்மலர்க் 
குலைநேர் சடையார் அவர்தம்மைக் 

கூடி உடலம் குளிர்ந்தனையே.

மகிழ்ந்து புரிந்த தெத்தவமோ 
வெயிலின் இயல்சேர் மேனியினார் 

வெண்ணீ றுடையார் வெள்விடையார் 
பயிலின் மொழியாள் பாங்குடையார் 

பணைசூழ் ஒற்றிப் பதிஅமர்ந்தார் 
குயிலிற் குலவி அவர்தம்மைக் 

கூடி உடலம் குளிர்ந்தனையே.

ஊரார் ஒப்பென் றொன்றுமிலார் 
வள்ளால் என்று மறைதுதிக்க 

வருவார் இன்னும் வந்திலரே 
எள்ளா திருந்த பெண்களெலாம் 

இகழா நின்றார் இனியமொழித் 
தெள்ளார் அமுதே என்னடிநான் 

செய்வ தொன்றும் தெரிந்திலனே.

வளஞ்சேர் ஒற்றி மாநகரார் 
பாலே றணிநீற் றழகர்அவர்

பாவி யேனைப் பரிந்திலரே
கோலே றுண்ட மதன்கரும்பைக் 

குனித்தான் அம்புங் கோத்தனன்காண் 
சேலே றுண்கண் என்னடிநான் 

செய்வ தொன்றும் தெரிந்திலனே.

போத னொடுமால் காண்பரிதாம் 
ஐயர் திருவாழ் ஒற்றிநகர் 

அமர்ந்தார் இன்னும் அணைந்திலரே 
வைய மடவார் நகைக்கின்றார் 

மாரன் கணையால் திகைக்கின்றேன் 
செய்ய முகத்தாய் என்னடிநான் 

செய்வ தொன்றும் தெரிந்திலனே.

நாதர் அயன்மால் நாடுகினும் 
சந்திப் பரியார் என்அருமைத் 

தலைவர் இன்னுஞ் சார்ந்திலரே 
அந்திப் பொழுதோ வந்ததினி 

அந்தோ மதியம் அனல்சொரியும் 
சிந்திப் புடையேன் என்னடிநான் 

செய்வ தொன்றும் தெரிந்திலனே.

என்ஆண் டவனார் என்னுடையார் 
பொன்னார் ஒற்றி நகர்அமர்ந்தார் 

புணர்வான் இன்னும் போந்திலரே 
ஒன்னார் எனவே தாயும்எனை 

ஒறுத்தாள் நானும் உயிர்பொறுத்தேன் 
தென்னார் குழலாய் என்னடிநான் 

செய்வ தொன்றும் தெரிந்திலனே.

மறுத்தார் ஒற்றி மாநகரார் 
காணி உடையார் உலகுடையார் 

கனிவாய் இன்னுங் கலந்திலரே 
பேணி வாழாப் பெண்எனவே 

பெண்க ளெல்லாம் பேசுகின்றார் 
சேணின் றிழிந்தாய் என்னடிநான் 

செய்வ தொன்றும் தெரிந்திலனே.

வருந்த நினையார் மனமகிழ 
இன்சொற் புகல்வார் ஒற்றியுளார் 

என்நா யகனார் வந்திலரே 
புன்சொற் செவிகள் புகத்துயரம் 

பொறுத்து முடியேன் புலம்பிநின்றேன் 
தென்சொற் கிளியே என்னடிநான் 

செய்வ தொன்றும் தெரிந்திலனே.

இனிக்க உரைக்கும் இன்சொலினார் 
தட்டிற் பொருந்தார் ஒற்றியில்வாழ் 

தலைவர் இன்னும் சார்ந்திலரே 
மட்டிற் பொலியும் மலர்க்கணைசெல் 

வழியே பழிசெல் வழிஅன்றோ 
தெட்டிற் பொலியும் விழியாய்நான் 

செய்வ தொன்றும் தெரிந்திலனே.

கவின்செய் முகத்தார் கண்நுதலார் 
சோலை மலர்ந்த ஒற்றியினார் 

சோகந் தீர்க்க வந்திலரே 
மாலை மலர்ந்த மையல்நோய் 

வசந்தம் அதனால் வளர்ந்ததையோ 
சேலை விழியாய் என்னடிநான் 

செய்வ தொன்றும் தெரிந்திலனே.

உள்ளம் உடையார் ஒற்றியினார் 
அலகில் புகழார் என்தலைவர் 

அந்தோ இன்னும் அணைந்திலரே 
கலகம் உடையார் மாதர்எலாம் 

கல்நெஞ் சுடையார் தூதர்எலாம் 
திலக முகத்தாய் என்னடிநான் 

செய்வ தொன்றும் தெரிந்திலனே.

மறையும் அறியா வானவர்எக் 
காலும் அறியார் ஒற்றிநிற்குங் 

கள்வர் அவரைக் கண்டிலனே 
கோலும் மகளிர் அலர்ஒன்றோ 

கோடா கோடி என்பதல்லால் 
சேலுண் விழியாய் என்னடிநான் 

செய்வ தொன்றும் தெரிந்திலனே.

ஆனார் ஒற்றி யூர்அமர்ந்தார் 
இந்து மிருத்தும் சடைத்தலையார் 

என்பால் இன்னும் எய்திலரே 
சந்து பொறுத்து வார்அறியேன் 

தமிய ளாகத் தளர்கின்றேன் 
சிந்துற் பவத்தாய் என்னடிநான் 

செய்வ தொன்றும் தெரிந்திலனே.

ஐயா றுடையார் அன்பர்களோ(டு) 
ஊடல் அறியார் ஒற்றியினார் 

உவகை ஓங்க உற்றிலரே 
வாடல் எனவே எனைத்தேற்று 

வாரை அறியேன் வாய்ந்தவரைத் 
தேடல் அறியேன் என்னடிநான் 

செய்வ தொன்றும் தெரிந்திலனே.

தூது நடந்த சுந்தரனார் 
அழுது வணங்கும் அவர்க்குமிக 

அருள்ஒற் றியினார் அணைந்திலரே 
பொழுது வணங்கும் இருண்மாலைப் 

பொழுது முடுகிப் புகுந்ததுகாண் 
செழுமை விழியாய் என்னடிநான் 
செய்வ தொன்றும் தெரிந்திலனே.

பவமும் அறுப்பார் அவம்அறுப்பார் 
கோவம் அறுப்பார் ஒற்றியில்என் 

கொழுநர் இன்னும் கூடிலரே 
தூவ மதன்ஐங் கணைமாதர் 

தூறு தூவத் துயர்கின்றேன் 
தேவ மடவாய் என்னடிநான் 

செய்வ தொன்றும் தெரிந்திலனே.

ஒற்றி நகரார் பற்றிலரைச் 
செயிர்க்குள் அழுத்தார் மணிகண்டத் 

தேவர் இன்னும் சேர்ந்திலரே 
வெயிற்கு மெலிந்த செந்தளிர்போல் 

வேளம் பதனால் மெலிகின்றேன் 
செயற்கை மடவாய் என்னடிநான் 

செய்வ தொன்றும் தெரிந்திலனே.

உரைப்பார் உள்ளத் துறைகின்றோர் 
கானம் உடையார் நாடுடையார் 

கனிவாய் இன்னும் கலந்திலரே 
மானம் உடையார் எம்முறவோர் 

வாழா மைக்கே வருந்துகின்றார் 
தீனம் அடையாய் என்னடிநான் 

செய்வ தொன்றும் தெரிந்திலனே.

வந்தார் வந்தென் வளையினொடு 
கலையை வளைத்தார் ஒற்றியில்என் 

கணவர் என்னைக் கலந்திலரே 
சிலையை வளைத்தான் மதன்அம்பு 

தெரிந்தான் விடுக்கச் சினைக்கின்றான் 
திலக நுதலாய் என்னடிநான் 

செய்வ தொன்றும் தெரிந்திலனே.

பித்தர் அருமைப் பெருமானார் 
உரமன் னியசீர் ஒற்றிநகர் 

உள்ளார் இன்னும் உற்றிலரே 
அரமன் னியவேற் படையன்றோ 

அம்மா அயலார் அலர்மொழிதான் 
திரமன் னுகிலேன் என்னடிநான் 

செய்வ தொன்றும் தெரிந்திலனே.

பதியில் அமர்ந்தார் பரசிவனார் 

தவள நிறநீற் றணிஅழகர் 
தமியேன் தன்னைச் சார்ந்திலரே 

துவளும் இடைதான் இறமுலைகள் 

துள்ளா நின்ற தென்னளவோ 

திவளும் இழையாய் என்னடிநான் 

செய்வ தொன்றும் தெரிந்திலனே.

மதிக்க எழுந்த வல்விடத்தை 
உண்டார் ஒற்றி யூர்அமர்ந்தார் 

உடையார் என்பால் உற்றிலரே 
கண்டார் கண்ட படிபேசக் 

கலங்கிப் புலம்பல் அல்லாது 
செண்டார் முலையாய் என்னடிநான் 

செய்வ தொன்றும் தெரிந்திலனே.

உணரா ஒருவர் ஒற்றியில்என் 
கணவர் அடியேன் கண்அகலாக் 

கள்வர் இன்னும் கலந்திலரே 
குணவர் எனினும் தாய்முதலோர் 

கூறா தெல்லாம் கூறுகின்றார் 
திணிகொள் முலையாய் என்னடிநான் 

செய்வ தொன்றும் தெரிந்திலனே.

வல்லார் ஒற்றி மாநகரார் 
நோக்குக் கடங்கா அழகுடையார் 

நோக்கி என்னை அணைந்திலரே 
ஊக்க மிகும்ஆர் கலிஒலிஎன் 

உயிர்மேல் மாறேற் றுரப்பொலிகாண் 
தேக்கங் குழலாய் என்னடிநான் 

செய்வ தொன்றும் தெரிந்திலனே.

சாய்த்தார் அந்தச் சக்கரமால் 
வரையற் களித்தார் திருஒற்றி 

வாணர் இன்னும் வந்திலரே 
கரையிற் புணர்ந்த நாரைகளைக் 

கண்டேன் கண்ட வுடன்காதல் 
திரையிற் புணர்ந்தேன் என்னடிநான் 

செய்வ தொன்றும் தெரிந்திலனே.

பிரமன் அறியாப் பேர்ஒளியாய் 
உற்ற சிவனார் திருஒற்றி 

யூர்வாழ் வுடையார் உற்றிலரே 
எற்றென் றுரைப்பேன் செவிலிஅவள் 

ஏறா மட்டும் ஏறுகின்றாள் 
செற்றம் ஒழியாள் என்னடிநான் 

செய்வ தொன்றும் தெரிந்திலனே.

புலியூர் உடையார் போதசிவ 
யோக முடையார் வளர்ஒற்றி 

யூர்வாழ் உடையார் உற்றிலரே 
சோகம் உடையேன் சிறிதேனும் 

துயிலோ அணையா குயில்ஒழியா 
தேகம் அயர்ந்தேன் என்னடிநான் 

செய்வ தொன்றும் தெரிந்திலனே.

தாயில் இனியார் தற்பரனார் 
ஓமப் புகைவான் உறும்ஒற்றி 

யூர்வாழ் உடையார் உற்றிலரே 
காமப் பயலோ கணைஎடுத்தான் 

கண்ட மகளீர் பழிதொடுத்தார் 
சேமக் குயிலே என்னடிநான் 

செய்வ தொன்றும் தெரிந்திலனே.

ஆலங் காட்டார் அரசிலியார் 
ஊரூர் புகழும் திருஒற்றி 

யூரார் இன்னும் உற்றிலரே 
வாரூர் முலைகள் இடைவருத்த 

மனநொந் தயர்வ தன்றிஇனிச் 
சீரூர் அணங்கே என்னடிநான் 

செய்வ தொன்றும் தெரிந்திலனே.

கருத்துங் கடந்தார் கதிகடந்தார் 
ஞாலங் கடந்த திருஒற்றி 

நாதர் இன்னும் நண்ணிலரே 
சாலங் கடந்த மனந்துணையாய்த் 

தனியே நின்று வருந்தல்அல்லால் 
சீலங் கடந்தேன் என்னடிநான் 

செய்வ தொன்றும் தெரிந்திலனே.

சதுரர் மறையின் தலைநடிப்பார் 
செங்கட் பணியார் திருஒற்றித் 

தேவர் இன்னும் சேர்ந்திலரே 
மங்கைப் பருவம் மணமில்லா 

மலர்போல் ஒழிய வாடுகின்றேன் 
திங்கள் முகத்தாய் என்னடிநான் 

செய்வ தொன்றும் தெரிந்திலனே.

நடனம் புரியும் நாயகனார் 
அந்தி நிறத்தார் திருஒற்றி 

அமர்ந்தார் என்னை அணைவாரோ 
புந்தி இலள்என் றணையாரோ 

யாதுந் தெரியேன் புலம்புகின்றேன் 
சிந்தை மகிழக் குறமடவாய் 

தெரிந்தோர் குறிதான் செப்புவையே.

தகைசேர் ஒற்றித் தனிநகரார் 
ஒருமை அளிப்பார் தியாகர்எனை 

உடையார் இன்று வருவாரோ 
மருவ நாளை வருவாரோ 

வாரா தென்னை மறப்பாரோ 
கருமம் அறிந்த குறமடவாய் 

கணித்தோர் குறிதான் கண்டுரையே.

அளவிட் டறியா அழகுடையார் 
ஊழி வரினும் அழியாத 

ஒற்றித் தலம்வாழ் உத்தமனார் 
வாழி என்பால் வருவாரோ 

வறியேன் வருந்த வாராரோ 
தோழி அனைய குறமடவாய் 

துணிந்தோர் குறிநீ சொல்லுவையே.

அமரர்க் கெல்லாம் அரியர்என்பாம் 
பணியார் ஒற்றிப் பதிஉடையார் 

பரிந்தென் முகந்தான் பார்ப்பாரோ 
தணியாக் காதல் தவிர்ப்பாரோ 

சார்ந்து வரவு தாழ்ப்பாரோ 
குணியா எழில்சேர் குறமடவாய் 

குறிதான் ஒன்றும் கூறுவையே.

புல்லர் மனத்துட் போகாதார் 
ஒன்னார் புரந்தீ உறநகைத்தார் 

ஒற்றி எனும்ஓர் ஊர்அமர்ந்தார் 
என்னா யகனார் எனைமருவல் 

இன்றோ நாளை யோஅறியேன் 
மின்னார் மருங்குல் குறமடவாய் 

விரைந்தோர் குறிநீ விளம்புவையே.

பாவ நாசர் பண்டரங்கர் 
ஆலிற் றெளிய நால்வர்களுக் 

கருளுந் தெருளர் ஒற்றியினார் 
மாலிற் றெளியா நெஞ்சகத்தேன் 

மருவிக் கலக்க வருவாரோ 
சேலிற் றெளிகட் குறப்பாவாய் 

தெரிந்தோர் குறிநீ செப்புகவே.

நேச மனத்தர் நீலகண்டர் 
ஒருத்தர் திருவாழ் ஒற்றியினார் 

உம்பர் அறியா என்கணவர் 
பொருத்தம் அறிந்தே புணர்வாரோ 
பொருத்தம் பாரா தணைவாரோ 

வருத்தந் தவிரக் குறப்பாவாய் 

மகிழ்ந்தோர் குறிதான் வழுத்துவையே.

கனவி னிடத்துங் காண்பரியார் 
விமலர் திருவாழ் ஒற்றியிடை 

மேவும் பெருமை வித்தகனார் 
அமலர் அவர்தாம் என்மனைக்கின் 

றணைகு வாரோ அணையாரோ 
தமல மகன்ற குறப்பாவாய் 

தனித்தோர் குறிதான் சாற்றுவையே.

வன்னி எனஓர் வடிவுடையார் 
உன்னி உருகும் அவர்க்கெளியார் 

ஒற்றி நகர்வாழ் உத்தமனார் 
கன்னி அழித்தார் தமைநானுங் 

கலப்பேன் கொல்லோ கலவேனோ 
துன்னி மலைவாழ் குறமடவாய் 

துணிந்தோர் குறிநீ சொல்லுவையே.

கலந்தார் கொன்றைக் கண்ணியினார் 
பொற்றைப் பெருவிற் படைஉடையார் 

பொழில்சூழ் ஒற்றிப் புண்ணியனார் 
இற்றைக் கடியேன் பள்ளியறைக் 

கெய்து வாரோ எய்தாரோ 
சுற்றுங் கருங்கட் குறமடவாய் 

சூழ்ந்தோர் குறிநீ சொல்லுவையே.

அஞ்சைக் களத்தார் அரிபிரமர் 
பரவப் படுவார் திருஒற்றிப் 

பதியில் அமர்ந்தார் பாசுபதர் 
இரவு வருமுன் வருவாரோ 

என்னை அணைதற் கிசைவாரோ 
குரவ மணக்குங் குறமடவாய் 

குறிநீ ஒன்று கூறுவையே.

பொன்னம் பலத்தார் பொங்குவிடம் 
ஊணா உவந்தார் திருஒற்றி 

யூர்வாழ் வுடையார் உண்மைசொலி 
நீணால் இருந்தார் அவர்இங்கே 

நின்றார் மீட்டும் நின்றிடவே 
காணா தயர்ந்தேன் என்னடிநான் 

கனவோ நனவோ கண்டதுவே.

உற்றார் உலகத் துயிரைஎலாம் 
ஆட்டி நடிப்பார் ஆலயத்தின் 

அருகே எளிய ளாம்எனவே 
ஏட்டில் அடங்காக் கையறவால் 

இருந்தேன் இருந்த என்முன்உருக் 
காட்டி மறைத்தார் என்னடிநான் 

கனவோ நனவோ கண்டதுவே.

எல்லாம் வல்ல சித்தர்அவர் 
ஓதல் ஒழியா ஒற்றியில்என் 

உள்ளம் உவக்க உலகம்எலாம் 
ஆதல் ஒழியா எழில்உருக்கொண் 

டடைந்தார் கண்டேன் உடன்காணேன் 
காதல் ஒழியா தென்னடிநான் 

கனவோ நனவோ கண்டதுவே.

துணைவர் ஆவார் சூழ்ந்துவரி 
வண்டு புரியுங் கொன்றைமலர் 

மாலை அழகர் வல்விடத்தை 
உண்டு புரியுங் கருணையினார் 

ஒற்றி யூரர் ஒண்பதத்தைக் 
கண்டுங் காணேன் என்னடிநான் 

கனவோ நனவோ கண்டதுவே.

ஆண்டை அவர்தாம் அன்றயனும் 
நெடிய மாலுங் காணாத 

நிமல உருவோ டென்எதிரே 
வடியல் அறியா அருள்காட்டி 

மறைத்தார் மருண்டேன் மங்கைநல்லார் 
கடிய அயர்ந்தேன் என்னடிநான் 

கனவோ நனவோ கண்டதுவே.

கோயில்உடையார் என்எதிரே 
பொற்றை மணித்தோட் புயங்காட்டிப் 

போனார் என்னைப் புலம்பவைத்துக் 
குற்றம் அறியேன் மனநடுக்கங் 

கொண்டேன் உடலங் குழைகின்றேன் 
கற்றிண் முலையாய் என்னடிநான் 

கனவோ நனவோ கண்டதுவே.

ஆதி நடுவீ றாகிநின்றார் 
நீல மிடற்றார் திருஒற்றி 

நியமத் தெதிரே நீற்றுருவக் 
கோல நிகழக் கண்டேன்பின் 

குறிக்கக் காணேன் கூட்டுவிக்கும் 
காலம் அறியேன் என்னடிநான் 

கனவோ நனவோ கண்டதுவே.

தாமே தமக்குத் தாதையனார் 
நிலங்கா தலிக்கும் திருஒற்றி 

நியமத் தெதிரே நின்றனர்காண் 
விலங்கா தவரைத் தரிசித்தேன் 

மீட்டுங் காணேன் மெய்மறந்தேன் 
கலங்கா நின்றேன் என்னடிநான் 

கனவோ நனவோ கண்டதுவே.

நெற்றி விழியார் நித்தியனார் 

சிரந்தார் ஆகப் புயத்தணிவார்
திருவாழ் ஒற்றித் தியாகர்அவர் 

பரந்தார் கோயிற் கெதிர்நிற்கப் 
பார்த்தேன் மீட்டும் பார்ப்பதன்முன் 

கரந்தார் கலுழ்ந்தேன் என்னடிநான் 
கனவோ நனவோ கண்டதுவே.

தளித்தார் சோலை ஒற்றியிடைத் 
தமது வடிவம் காட்டியுடன் 

ஒளித்தார் நானும் மனம்மயங்கி 
உழலா நின்றேன் ஒண்தொடிக்கைக் 

களித்தார் குழலாய் என்னடிநான் 
கனவோ நனவோ கண்டதுவே.

மருவும் சடையார் மாசடையார் 
நுந்தா விளக்கின் சுடர்அனையார் 

நோவ நுதலார் கண்நுதலார் 
உந்தா ஒலிக்கும் ஓதமலி 

ஒற்றி யூரில் உற்றெனக்குத் 
தந்தார் மையல் என்னோஎன் 

சகியே இனிநான் சகியேனே.

போற்றி வழுத்தும் பூங்கழலார் 
சேமேல் வருவார் திருஒற்றித் 

தியாகர் அவர்தம் திருப்புயத்தைத் 
தேமேல் அலங்கல் முலைஅழுந்தச் 

சேர்ந்தால் அன்றிச் சித்தசன்கைத் 
தாமேல் அழற்பூத் தாழாதென் 

சகியே இனிநான் சகியேனே.

கல்லைக் கரைக்கும் கழலடியார் 
அருணைப் பதியார் ஆமாத்தூர் 

அமர்ந்தார் திருவா வடுதுறையார் 
இருணச் சியமா மணிகண்டர் 

எழிலார் ஒற்றி இறைவர்இந்தத் 
தருணத் தின்னும் சேர்ந்திலர்என் 
சகியே இனிநான் சகியேனே.

அகத்துள் இனிக்கும் அற்புதனார் 
தீரா வினையும் தீர்த்தருளும் 

தெய்வ மருந்தார் சிற்சபையார் 
பாரார் புகழும் திருஒற்றிப் 

பரமர் தமது தோள் அணையத் 
தாரார் இன்னும் என்செய்கேன் 

சகியே இனிநான் சகியேனே.

சோறும் இரப்பார் துய்யர்ஒரு 
நதிசெய் சடையார் திருஒற்றி 

நண்ணும் எனது நாயகனார் 
மதிசெய் துயரும் மதன்வலியும் 

மாற்ற இன்னும் வந்திலரே 
சதிசெய் தனரோ என்னடிஎன் 
சகியே இனிநான் சகியேனே.

எழிலார் சிவிகை ஏற்றிவைத்தோர் 
திங்கள் அணியும் செஞ்சடையார் 

தியாகர் திருவாழ் ஒற்றியினார் 
அங்கள் அணிபூந் தார்ப்புயத்தில் 

அணைத்தார் அல்லர் எனைமடவார் 
தங்கள் அலரோ தாழாதென் 

சகியே இனிநான் சகியேனே.

கருத்தர் எனது கண்அனையார் 
ஆவி அனையார் தாய்அனையார் 

அணிசேர் ஒற்றி ஆண்தகையார் 
பூவின் அலங்கல் புயத்தில்எனைப் 

புல்லார் அந்திப் பொழுதில்மதி 
தாவி வருமே என்செயுமோ 

சகியே இனிநான் சகியேனே.

மருவார் மருவார் மதில்அழித்தார் 
வலஞ்சா திக்கும் பாரிடத்தார் 

மாலும் அறியா மலர்ப்பதத்தார் 
நிலஞ்சா திக்கும் ஒற்றியினார் 

நினையார் என்னை அணையாமல் 
சலஞ்சா தித்தார் என்னடிஎன் 
சகியே இனிநான் சகியேனே.

சகியே இனிநான் சகியேனே.

செறித்து நடிக்கும் திருக்கூத்தர் 
தேர்ந்தார் தம்மைப் பித்தடையச் 

செய்வார் ஒற்றித் தியாகர்அவர் 
சேர்ந்தார் அல்லர் இன்னும்எனைத் 

தேடி வரும்அத் தீமதியம் 
சார்ந்தால் அதுதான் என்செயுமோ 
சகியே இனிநான் சகியேனே.

ஆரூ ரன்தன் அணிமுடிமேல் 
தோயும் கமலத் திருவடிகள் 

சூட்டும் அதிகைத் தொன்னகரார் 
ஏயும் பெருமை ஒற்றியுளார் 

இன்னும் அணையார் எனைஅளித்த 
தாயும் தமரும் நொடிக்கின்றார் 

சகியே இனிநான் சகியேனே.

புனைநூல் இடையார் புடைஉடையார் 
மன்னென் றுலகம் புகழ்ஒற்றி 

வாணர் பவனி வரக்கண்டேன் 
மின்னென் றிலங்கு மாதரெலாம் 

வேட்கை அடைய விளங்கிநின்ற(து) 
இன்னென் றறியேன் அவரழகை 

என்னென் றுரைப்ப தேந்திழையே. 1

அணிசேர் ஒற்றி ஆலயத்தார் 
வள்ளிக் குவந்தோன் தனைஈன்ற 

வள்ளல் பவனி வரக்கண்டேன் 
துள்ளிக் குதித்தென் மனம்அவரைச் 

சூழ்ந்த தின்னும் வந்ததிலை 
எள்ளிக் கணியா அவரழகை 

என்னென் றுரைப்ப தேந்திழையே. 2

அளவா முடியார் வடியாத 
வனத்துச் சடையார் திருஒற்றி 

வாணர் பவனி வரக்கண்டேன் 
மனத்துக் கடங்கா தாகில்அதை 

வாய்கொண் டுரைக்க வசமாமோ 
இனத்துக் குவப்பாம் அவரழகை 

என்னென் றுரைப்ப தேந்திழையே. 3

கொன்றைச் சடையார் கூடலுடை 
வழுதி மருகர் திருஒற்றி 

வாணர் பவனி வரக்கண்டேன் 
பழுதில் அவனாந் திருமாலும் 

படைக்குங் கமலப் பண்ணவனும் 
எழுதி முடியா அவரழகை 

என்னென் றுரைப்ப தேந்திழையே. 4

மன்னும் விடையார் திருஒற்றி 
வாணர் பவனி வரக்கண்டேன் 

உன்னும் உடலம் குளிர்ந்தோங்க 
உவகை பெருக உற்றுநின்ற 

என்னை விழுங்கும் அவரழகை 
என்னென் றுரைப்ப தேந்திழையே.5

துய்யர் உளத்தே துன்னிநின்றார் 
மல்லல் வயற்சூழ் திருஒற்றி 

வாணர் பவனி வரக்கண்டேன் 
கல்லும் மரமும் ஆனந்தக் 
கண்ணீர் கொண்டு கண்டதெனில் 

எல்லை யில்லா அவரழகை 
என்னென் றுரைப்ப தேந்திழையே. 6

நீண்ட சடையார் நின்றுநறா 

ஆர்க்கும் பொழில்சூழ் திருஒற்றி 

வாணர் பவனி வரக்கண்டேன் 

பார்க்கும் அரிக்கும் பங்கயற்கும் 
பன்மா தவர்க்கும் பண்ணவர்க்கும் 
யார்க்கும் அடங்கா அவரழகை 

என்னென் றுரைப்ப தேந்திழையே. 7

கழுவி லேற்றுங் கழுமலத்தோன் 
வலகை குவித்துப் பாடும்ஒற்றி 

வாணர் பவனி வரக்கண்டேன் 
உலக நிகழ்வைக் காணேன்என் 

உள்ளம் ஒன்றே அறியுமடி 
இலகும் அவர்தந் திருஅழகை 

என்னென் றுரைப்ப தேந்திழையே. 8

கண்ணார் நெற்றிக் கடவுள்அருள் 

வண்ணம் உடையார் திருஒற்றி 
வாணர் பவனி வரக்கண்டேன் 

நண்ண இமையார் எனஇமையா 
நாட்டம் அடைந்து நின்றனடி 

எண்ண முடியா அவரழகை 
என்னென் றுரைப்ப தேந்திழையே. 9

மழுமான் ஏந்தும் மலர்க்கரத்தார் 

வாழை வளஞ்சூழ் ஒற்றியூர் 
வாணர் பவனி வரக்கண்டேன் 

யாழை மலைக்கும் மொழிமடவார் 
யாரும் மயங்கிக் கலைஅவிழ்ந்தார் 

ஏழை யேன்நான் அவரழகை 
என்னென் றுரைப்ப தேந்திழையே. 10

பொதுநின் றருள்வீ ரொற்றியுளீர் 

பூவுந் தியதென் முலையென்றேன் 
இதுவென் றறிநா மேறுகின்ற 

தென்றா ரேறு கின்றதுதான் 
எதுவென் றுரைத்தே னெதுநடுவோ 

ரெழுத்திட் டறிநீ யென்றுரைத்தார் 
அதுவின் றணங்கே யென்னடியவ் 

வையர் மொழிந்த வருண்மொழியே.

வாங்க வகையுண் டேயென்றேன் 
ஒருகா லெடுத்தேன் காணென்றா 

ரொருகா லெடுத்துக் காட்டுமென்றேன் 
வருகா விரிப்பொன் னம்பலத்துள் 

வந்தாற் காட்டு வேமென்றார் 
அருகா வியப்பா மென்னடியவ் 

வையர் மொழிந்த வருண்மொழியே.

வேளை யருள நின்றதென்றேன் 
சுட்டுஞ் சுதனே யென்றார்நான் 

சுட்டி யறியச் சொல்லுமென்றேன் 
பட்டுண் மருங்கே நீகுழந்தைப் 

பருவ மதனின் முடித்ததென்றார் 
அட்டுண் டறியா ரென்னடியவ் 

வையர் மொழிந்த வருண்மொழியே.

விளங்குந் தேவர் நீரணியும் 
மாலை யாதென் றேனயன்மால் 

மாலை யகற்று மாலையென்றார் 
சோலை மலரன் றேயென்றேன் 

சோலை யேநாந் தொடுத்ததென்றார் 
ஆலு மிடையா யென்னடியவ் 

வையர் மொழிந்த வருண்மொழியே.

யுள்ளீர் நீரென் மேற்பிடித்த 
வயிர மதனை விடுமென்றேன் 

மாற்றா ளலநீ மாதேயாஞ் 
செயிர தகற்றுன் முலைப்பதிவாழ் 

தேவ னலவே டெளியென்றார் 
அயிர மொழியா யென்னடியவ் 

வையர் மொழிந்த வருண்மொழியே.

தலத்தி லமர்ந்த சாமிநுங்கை 
யெண்கார் முகமாப் பொன்னென்றே 

னிடையிட் டறித லரிதென்றார் 
மண்கா தலிக்கு மாடென்றேன் 

மதிக்குங் கணைவில் லன்றென்றார் 
அண்கார்க் குழலா யென்னடியவ் 

வையர் மொழிந்த வருண்மொழியே.

ரயன்மா லாதி யாவர்கட்கும் 
இலங்கு மைகா ணீரென்றே 

னிதன்முன் னேழ்நீ கொண்டதென்றார் 
துலங்கு மதுதா னென்னென்றேன் 

சுட்டென் றுரைத்தா ராகெட்டேன் 
அலங்கற் குழலா யென்னடியவ் 

வையர் மொழிந்த வருண்மொழியே.

மென்பூ விருந்தும் வன்பூவில் 
வண்டு விழுந்த தென்றேனெம் 

மலர்க்கை வண்டும் விழுந்ததென்றார் 
தொண்டர்க் கருள்வீர் நீரென்றேன் 

றோகாய் நாமே தொண்டரென்றார் 
அண்டர்க் கரியா ரென்னடியவ் 

வையர் மொழிந்த வருண்மொழியே.

மதிக்குங் கலைமேல் விழுமென்றேன் 
எட்டா மெழுத்தை யெடுக்குமென்றா 

ரெட்டா மெழுத்திங் கெதுவென்றேன் 
உட்டா வகற்று மந்தணர்க 

ளுறையூர் மாதே யுணரென்றார் 
அட்டார் புரங்க ளென்னடியவ் 

வையர் மொழிந்த வருண்மொழியே.

யுடையார்க் கருள்வீர் நீரென்றேன் 
பற்றி யிறுதி தொடங்கியது 

பயிலு மவர்க்கே யருள்வதென்றார் 
மற்றி துணர்கி லேனென்றேன் 

வருந்தே லுணரும் வகைநான்கும் 
அற்றி டென்றா ரென்னடியவ் 

வையர் மொழிந்த வருண்மொழியே.

வருந்தா தணைவே னோவென்றேன் 
ஊன்றோ யுடற்கென் றார்தெரிய 

வுரைப்பீ ரென்றே னோவிதுதான் 
சான்றோ ருங்கண் மரபோர்ந்து 

தரித்த பெயர்க்குத் தகாதென்றார் 
ஆன்றோய் விடங்க ரென்னடியவ் 

வையர் மொழிந்த வருண்மொழியே.

செல்ல லறுப்ப தென்றென்றேன் 
ஈது நமக்குந் தெரியுமென்றா 

ரிறையா மோவிங் கிதுவென்றேன் 
ஓது மடியர் மனக்கங்கு 

லோட்டு மியாமே யுணரென்றார் 
ஆது தெரியே னென்னடியவ் 

வையர் மொழிந்த வருண்மொழியே.

ரொற்றி நகர்வா ழுத்தமர்நீர் 
வண்கை யொருமை நாதரென்றேன் 

வண்கைப் பன்மை நாதரென்றார் 
எண்க ணடங்கா வதிசயங்கா 

ணென்றேன் பொருளன் றிதற்கென்றார் 
அண்கொ ளணங்கே யென்னடியவ் 

வையர் மொழிந்த வருண்மொழியே.

ருமக்கம் மனையுண் டேயென்றேன் 
இருவ ரொருபே ருடையவர்காண் 

என்றா ரென்னென் றேனென்பேர் 
மருவு மீறற் றயலகரம் 

வயங்கு மிகர மானதென்றார் 
அருவு மிடையா யென்னடியவ் 

வையர் மொழிந்த வருண்மொழியே.

பெற்றா ரெவரென் றேனவர்தம் 
ஏரார் பெயரின் முன்பினிரண் 

டிரண்ட கத்தா ரென்றாரென் 
நேரா வுரைப்பீ ரென்றேனீ 

நெஞ்ச நெகிழ்ந்தா லாமென்றார் 
ஆரார் சடைய ரென்னடியவ் 

வையர் மொழிந்த வருண்மொழியே.

தழைத்து வாழ்வீர் தனிஞான 
வொளிநா வரைசை யைந்தெழுத்தா 

லுவரி கடத்தி னீரென்றேன் 
களிநா வலனை யீரெழுத்தாற் 

கடலில் வீழ்த்தி னேமென்றார் 
அளிநாண் குழலா யென்னடியவ் 

வையர் மொழிந்த வருண்மொழியே.

ருற்றோர்க் களிப்பீ ரோவென்றேன் 
தாமூன் றென்பார்க் கயன்மூன்றுந் 

தருவே மென்றா ரம்மமிகத் 
தேமூன் றினநும் மொழியென்றேன் 

செவ்வா யுறுமுன் முறுவலென்றார் 
ஆமூன் றறுப்பா ரென்னடியவ் 

வையர் மொழிந்த வருண்மொழியே.

மடவா ரிரக்கும் வகையதுதான் 
முன்னி லொருதா வாமென்றேன் 

முத்தா வெனலே முறையென்றார் 
என்னி லிதுதா னையமென்றே 

னெவர்க்குந் தெரியு மென்றுரைத்தார் 
அன்னி லோதி யென்னடியவ் 

வையர் மொழிந்த வருண்மொழியே.

மாலை கொடுப்பீ ரோவென்றேன் 
குளஞ்சேர் மொழியா யுனக்கதுமுன் 

கொடுத்தே மென்றா ரிலையென்றேன் 
உளஞ்சேர்ந் ததுகா ணிலையன்றோ 

ருருவு மன்றங் கருவென்றார் 
அளஞ்சேர் வடிவா யென்னடியவ் 

வையர் மொழிந்த வருண்மொழியே.

விளங்கு மதனன் மென்மலரே 
மாற்றா ரென்றே னிலைகாணெம் 

மாலை முடிமேற் காணென்றார் 
சாற்றாச் சலமே யீதென்றேன் 

சடையின் முடிமே லன்றென்றார் 
ஆற்றா விடையா யென்னடியவ் 

வையர் மொழிந்த வருண்மொழியே.

போமோ வென்றே னாமென்றார் 
வயப்பா வலருக் கிறையானீர் 

வஞ்சிப் பாவிங் குரைப்பதென்றேன் 
வியப்பா நகையப் பாவெனும்பா 

வெண்பா கலிப்பா வுடனென்றார் 
அயப்பா லிடையா யென்னடியவ் 

வையர் மொழிந்த வருண்மொழியே.

சங்கங் கையிற்சேர்த் திடுமென்றேன் 
திண்ணம் பலமேல் வருங்கையிற் 

சேர்த்தோ முன்னர் தெரியென்றார் 
வண்ணம் பலவிம் மொழிக்கென்றேன் 

வாய்ந்தொன் றெனக்குக் காட்டென்றார் 
அண்ணஞ் சுகமே யென்னடியவ் 

வையர் மொழிந்த வருண்மொழியே.

ரொருமா தவரோ நீரென்றேன் 
முகஞ்சேர் வடிவே லிரண்டுடையாய் 

மும்மா தவர்நா மென்றுரைத்தார் 
சுகஞ்சேர்ந் தனவும் மொழிக்கென்றேன் 

றோகா யுனது மொழிக்கென்றார் 
அகஞ்சேர் விழியா யென்னடியவ் 

வையர் மொழிந்த வருண்மொழியே.

யுடையே னென்றே னெமக்கலது 
நேரா வழக்குத் தொடுக்கின்றாய் 

நினக்கே தென்றார் நீரெனக்குச் 
சேரா வணமீ தென்றேன்முன் 

சேர்த்தீ தெழுதித் தந்தவர்தாம் 
ஆரா ரென்றா ரென்னடியவ் 

வையர் மொழிந்த வருண்மொழியே.

மனத்த காத முண்டென்றேன் 
நிருத்தந் தருநம் மடியாரை 

நினைக்கின் றோரைக் கண்டதுதன் 
றிருத்தந் தருமுன் னெழுத்திலக்கஞ் 

சேருந் தூர மோடுமென்றார் 
அருத்தந் தெரியே னென்னடியவ் 

வையர் மொழிந்த வருண்மொழியே.

வாவென் றுரைப்பீ ரோவென்றேன் 
துய்ய வதன்மேற் றலைவைத்துச் 

சொன்னாற் சொல்வே மிரண்டென்றார் 
உய்ய வுரைத்தீ ரெனக்கென்றே 

னுலகி லெவர்க்கு மாமென்றார் 
ஐய விடையா யென்னடியவ் 

வையர் மொழிந்த வருண்மொழியே.

தமியேன் மோக தாகமற 
வாவென் றுரைப்பீ ரென்றேன்பின் 

வருமவ் வெழுத்திங் கிலையென்றார் 
ஓவென் றுயர்தீர்த் தருளுவதீ 

தோவென் றேன்பொய் யுரைக்கின்றாய் 
ஆவென் றுரைத்தா ரென்னடியவ் 

வையர் மொழிந்த வருண்மொழியே.

வாதர் நும்பே ரியாதென்றேன் 
இயலா யிட்ட நாமமதற் 

கிளைய நாம மேயென்றார் 
செயலார் கால மறிந்தென்னைச் 

சேர்வீ ரென்றேன் சிரித்துனக்கிங் 
கயலா ரென்றா ரென்னடியவ் 

வையர் மொழிந்த வருண்மொழியே.

ரென்னை யணைய நினைவீரேற் 
பொன்மேல் வெள்ளி யாமென்றேன் 

பொன்மேற் பச்சை யறியென்றார் 
மின்மேற் சடையீ ரீதெல்லாம் 

விளையாட் டென்றே னன்றென்றார் 
அன்மேற் குழலா யென்னடியவ் 

வையர் மொழிந்த வருண்மொழியே.

நாகம் வாங்கி யென்னென்றேன் 
காலாங் கிரண்டிற் கட்டவென்றார் 

கலைத்தோல் வல்லீர் நீரென்றேன் 
வேலார் விழிமாத் தோலோடு 

வியாளத் தோலு முண்டென்றார் 
ஆலார் களத்த ரென்னடியவ் 

வையர் மொழிந்த வருண்மொழியே.

முடிமே லிருந்த தென்னென்றேன் 
கடியா வுள்ளங் கையின்முதலைக் 

கடிந்த தென்றார் கமலமென 
வடிவார் கரத்தி லென்னென்றேன் 

வரைந்த வதனீ றற்றதென்றார் 
அடியார்க் கெளியா ரென்னடியவ் 

வையர் மொழிந்த வருண்மொழியே.

ருள்ளா ருவந்தின் றுற்றனர்யான் 
என்றும் பெரியீர் நீர்வருதற் 

கென்ன நிமித்த மென்றுரைத்தேன் 
துன்றும் விசும்பே யென்றனர்நான் 

சூதா முமது சொல்லென்றேன் 
குன்றுங் குடமு மிடையுனது 

கொங்கை யெனவே கூறினரே.

கன்றும் பசுப்போற் கற்றதென்றேன் 
மானார் விழியாய் கற்றதுநின் 

மருங்குற் கலையு மென்றார் நீர் 
தானா ரென்றே னனிப்பள்ளித் 

தலைவ ரெனவே சாற்றினர்நான் 
ஆனா லொற்றி யிருமென்றே 

னங்கு மிருந்தே னென்றாரே.

வாழ்வீ ரன்று வந்தீரென் 
மானங் கெடுத்தீ ரென்றேன்முன் 

வனத்தார் விடுத்தா ரென்றார்நீர் 
ஊனந் தடுக்கு மிறையென்றே 

னுலவா தடுக்கு மென்றார்மால் 
ஏனம் புடைத்தீ ரணையென்பீ 

ரென்றே னகலா ரென்றாரே.

யிடத்தீர் முனிவ ரிடரறநீர் 
பெருமை நடத்தீ ரென்றேனென் 

பிள்ளை நடத்தி னானென்றார் 
தரும மலவிவ் விடையென்றேன் 

றரும விடையு முண்டென்றார் 
கரும மெவன்யான் செயவென்றேன் 

கருதாண் பாலன் றென்றாரே.

யொற்றி யிருந்தே வுருக்குகின்ற 
வசியர் மிகநீ ரென்றேனென் 

மகனே யென்றார் வளர்காமப் 
பசிய துடையே னென்றேனுட் 

பணியல் குலுமப் படியென்றார் 
நிசிய மிடற்றீ ராமென்றேன் 

நீகண் டதுவே யென்றாரே.

காம மளித்தீர் களித்தணையீர் 
மலையா ளுமது மனைவியென்றேன் 

மலைவா ளுனைநான் மருவினென்றார் 
அலையாண் மற்றை யவளென்றே 

னலைவா ளவளு மறியென்றார் 
நிலையாண் மையினீ ராவென்றே 

னீயா வென்று நின்றாரே.

தியாக ரேநீர் திண்மைமிகுஞ் 
சூலம் படைத்தீ ரென்னென்றேன் 

றொல்லை யுலக முணவென்றார் 
ஆலம் படுத்த களத்தீரென் 

றறைந்தே னவளிவ் வானென்றார் 
சாலம் பெடுத்தீ ருமையென்றேன்

றார மிரண்டா மென்றாரே.

நாதர் நீரே நாட்டமுறும் 
பால ராமென் றுரைத்தேனாம் 

பால ரலநீ பாரென்றார் 
மேல ராவந் திடுமென்றேன் 

விளம்பேல் மகவு மறியுமென்றார் 
கோல ராமென் றுரைத்தேன்யாங் 

கொண்டோ முக்க ணென்றாரே.

வருவீ ரென்னை மருவீர்நீர் 
உண்மை யுடையீ ரென்றேனா 

முடைப்பேம் வணங்கி னோர்க்கென்றார் 
கண்மை யுடையீ ரென்றேனீ 

களமை யுடையேம் யாமென்றார் 
தண்மை யருளீ ரென்றேனாந் 

தகையே யருள்வ தென்றாரே.

ரொற்றி யுடையீ ருவப்புடனே 
யென்னா குலத்தை யோட்டுமென்றே 

னிடைய ரலநா மென்றுரைத்தார் 
பொன்னாற் சடையீ ரென்றேனென் 

புதிய தேவி மனைவியென்றார் 
சொன்னாற் கேள்வி வியப்பென்றேன் 

சுத்த வியப்பொன் றென்றாரே.

களித்தீ ரொற்றிக் கடிநகரீர் 
தனிமா னேந்தி யென்றேனென் 

றலைமே லொருமா னேந்தியென்றார் 
துனிமாற் றுகிலீ ரென்றேனற் 

றுகில்கோ வணங்கா ணென்றாரென் 
பனிமால் வரையீ ரென்றேனென் 

பனிமால் வரைகா ணென்றாரே.

யூர்வா கனமா யுறநோக்கித் 
திருமான் முதலோர் சிறுமையெலாந் 

தீர்த்தெம் மிருகண் மணியாகிக் 
கருமா லகற்றுங் கணபதியாங் 

கடவு ளடியுங் களித்தவர்பின் 
வருமா கருணைக் கடற்குமர 

வள்ள லடியும் வணங்குவாம்.

செல்வப் பெருஞ்சீ ரொற்றியில்வாழ் 
மருவார் கொன்றைச் சடைமுடிகொள் 

வள்ள லிவர்க்குப் பலிகொடுநா 
னொருவா தடைந்தே னினிநமக்கிங் 

குதவ வருந்தோ றுன்முலைமே 
லிருவா ரிடுநீ யென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

தாங்குஞ் சடையா ரிவர்தமைநா 
னண்ணா லொற்றி யிருந்தவரே 

யைய ரேநீர் யாரென்றே 
னண்ணா ரிடத்து மம்பலத்து 

நடவா தவர்நா மென்றுசொலி 
யெண்ணா தருகே வருகின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

பிச்சைத் தேவ ரிவர்தமைநான் 
றட்டின் மலர்க்கை யிடத்தெதுவோ 

தனத்தைப் பிடியு மென்றுரைத்தேன் 
மட்டி னொருமூன் றுடனேழு 

மத்தர் தலையீ தென்றுசொலி 
யெட்டி முலையைப் பிடிக்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

வள்ள லாகு மிவர்தமைநா 
னடையிற் கனிவாற் பணியென்றே 

யருளீ ருரியீ ருடையென்றேன் 
கடையிற் படுமோர் பணியென்றே 

கருதி யுரைத்தே மென்றுரைத்தென் 
னிடையிற் கலையை யுரிகின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

வாண ராகு மிவர்தமைநா 
னின்றன் பொடுங்கை யேந்தனத்தை 

யேற்றோர் கலத்திற் கொளுமென்றே 
னன்றன் புடையா யெண்கலத்தி 

னாங்கொண் டிடுவே மென்றுசொலி 
யென்றன் முலையைத் தொடுகின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

கோயி லுடையா ரிவரைமத 
மாமாற் றியநீ ரேகலவி 

மகிழ்ந்தின் றடியேன் மனையினிடைத் 
தாமாற் றிடக்கொண் டேகுமென்றேன் 

றாவென் றார்தந் தாலென்னை 
யேமாற் றினையே யென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

கமரும் பதிதான் யாதென்றே 
னிம்மா லுடையா யொற்றுதற்கோ 

ரெச்ச மதுகண் டறியென்றார் 
செம்மா லிஃதொன் றென்னென்றேன் 

றிருவே புரிமேற் சேர்கின்ற 
வெம்மான் மற்றொன் றென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

கள்வ ரிவரூ ரொற்றியதாம் 
பண்க ளியன்ற திருவாயாற் 

பலிதா வென்றார் கொடுவந்தேன் 
பெண்க டரலீ தன்றென்றார் 

பேசப் பலியா தென்றேனின் 
னெண்கண் பலித்த தென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

ரழக ரிவரூ ரொற்றியதா 
நேராய் விருந்துண் டோ வென்றார் 

நீர்தான் வேறிங் கிலையென்றேன் 
வாரார் முலையாய் வாயமுது 

மலர்க்கை யமுது மனையமுது 
மேரா யுளவே யென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

ரைய ரிவர்தா மிகத்தாகங் 
கடுத்தா மென்றார் கடிதடநீர் 

கண்டீ ரையங் கொளுமென்றேன் 
கொடுத்தாய் கண்ட திலையையங் 

கொள்ளு மிடஞ்சூழ்ந் திடுங்கலையை 
யெடுத்தாற் காண்பே மென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

யேந்த லிவரூ ரொற்றியதாம் 
வந்தார் பெண்ணே யமுதென்றார் 

வரையின் சுதையிங் குண்டென்றே 
னந்தார் குழலாய் பசிக்கினும்பெண் 

ணாசை விடுமோ வமுதின்றே 
லெந்தா ரந்தா வென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

சாமி யிவரூ ரொற்றியதா 
மன்னந் தருவீ ரென்றார்நா 

னழைத்தே னின்னை யன்னமிட 
முன்னம் பசிபோ யிற்றென்றார் 

முன்னின் றகன்றே னிவ்வன்ன 
மின்னந் தருவா யென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

வள்ள லிவரூ ரொற்றியதாம் 
வீறா முணவீ யென்றார்நீர் 

மேவா வுணவிங் குண்டென்றேன் 
கூறா மகிழ்வே கொடுவென்றார் 

கொடுத்தா லிதுதா னன்றென்றே 
யேறா வழக்குத் தொடுக்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

வாண ரிவர்தாம் பலியென்றா 
ருண்மை யறிவீர் பலியெண்மை 

யுணர்கி லீரென் னுழையென்றேன் 
பெண்மை சிறந்தாய் நின்மனையிற் 

பேசும் பலிக்கென் றடைந்ததுநா 
மெண்மை யுணர்ந்தே யென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

தேவ ரீர்க்கென் விழைவென்றேன் 
வெருவ லுனது பெயரிடையோர் 

மெய்நீக் கியநின் முகமென்றார் 
தருவ லதனை வெளிப்படையாற் 

சாற்று மென்றேன் சாற்றுவனே 
லிருவை மடவா யென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

முதல்வ ரிவர்தம் முகநோக்கிக் 
கந்தை யுடையீ ரென்னென்றேன் 

கழியா வுன்றன் மொழியாலே 
யிந்து முகத்தா யெமக்கொன்றே 

யிருநான் குனக்குக் கந்தையுள 
திந்த வியப்பென் னென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

துன்னும் பதிதான் யாதென்றே 
னென்ன லிரவி லெமைத்தெளிவா 

னின்ற நினது பெயரென்றா 
ருன்ன லுறுவீர் வெளிப்படவீ 

துரைப்பீ ரென்றே னுரைப்பேனே 
லின்ன லடைவா யென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

தேவர் நீரெங் கிருந்ததென்றே 
னெமைக்கண் டளவின் மாதேநீ 

யிருந்த தெனயா மிருந்ததென்றா 
ரமைக்கு மொழியிங் கிதமென்றே 

னாமுன் மொழியிங் கிதமன்றோ 
விமைக்கு மிழையா யென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

நங்கள் பெருமா னீரன்றோ 
திடங்கொள் புகழ்க்கச் சூரிடஞ்சேர்ந் 

தீரென் றேனின் னடுநோக்காக் 
குடஞ்சேர்ந் ததுமாங் கஃதென்றார் 

குடம்யா தென்றே னஃதறிதற் 
கிடங்கர் நடுநீக் கென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

சடைமே லிருந்த தென்னென்றேன் 
மங்கை நினது முன்பருவ 

மருவு முதனீத் திருந்ததென்றார் 
கங்கை யிருந்த தேயென்றேன் 

கமலை யனையாய் கழுக்கடையு 
மெங்கை யிருந்த தென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

துரையே நீர்முன் னாடலுறும் 
பதியா தென்றே னம்பெயர்முற் 

பகரீ ரெழுத்தைப் பறித்ததென்றார் 
நிதிசேர்ந் திடுமப் பெயர்யாது 

நிகழ்த்து மென்றே னீயிட்ட 
தெதுவோ வதுகா ணென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

ருமது திருப்பேர் யாதென்றேன் 
குடக்குச் சிவந்த பொழுதினைமுன் 

கொண்ட வண்ண ராமென்றார் 
விடைக்குக் கருத்தா வாநீர்தாம் 

விளம்பன் மிகக்கற் றவரென்றே 
னிடக்குப் புகன்றா யென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

வள்ளலிவரை வல்விரைவேன் 
பிணங்கேஞ் சிறிது நில்லுமென்றேன் 

பிணங்கா விடினு நென்னலென 
வணங்கே நினக்கொன் றினிற்பாதி 

யதிலோர் பாதி யாகுமிதற் 
கிணங்கேஞ் சிறிது மென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

ருவந்தே றுவதிங்கி யாதென்றேன் 
மற்றுன் பருவத் தொருபங்கே 

மடவா யென்றார் மறைவிடையீ 
திற்றென் றறிதற் கரிதென்றே 

னெம்மை யறிவா ரன்றியஃ 
தெற்றென் றறிவா ரென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

கள்வ ரிவரூ ரொற்றியதாம் 
பண்ணின் மொழியாய் நின்பாலோர் 

பறவைப் பெயர்வேண் டினம்படைத்தான் 
மண்ணின் மிசையோர் பறவையதா 

வாழ்வாயென்றா ரென்னென்றே 
னெண்ணி யறிநீ யென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

செல்வப் பெருமா னிவர்தமைநா 
னோடார் கரத்தீ ரெண்டோ ள்க 

ளுடையீ ரென்னென் றுரைத்தேனீ 
கோடா கோடி முகநூறு 

கோடா கோடிக் களமென்னே 
யீடா யுடையா யென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

தோன்றா லிங்கு நீர்வந்த 
கருமஞ் சொலுமென் றேனிவண்யாங் 

கடாதற் குன்பா லெம்முடைமைத் 
தருமம் பெறக்கண் டாமென்றார் 

தருவ லிருந்தா லென்றேனில் 
லிருமந் தரமோ வென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

மொற்றித் தேவ ரிவர்தமைநான் 
வருகை யுவந்தீ ரென்றனைநீர் 

மருவி யணைதல் வேண்டுமென்றேன் 
றருகை யுடனே யகங்காரந் 

தனையெம் மடியார் தமைமயக்கை 
யிருகை வளைசிந் தென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

தேவ ரேயிங் கெதுவேண்டி 
வருத்த மலர்க்கா லுறநடந்து 

வந்தீ ரென்றேன் மாதேநீ 
யருத்தந் தெளிந்தே நிருவாண 

மாகவுன்ற னகத்தருட்க 
ணிருத்த வடைந்தே மென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

வண்ண ராகு மிவர்தமைநான் 
குளஞ்சேர்ந் திருந்த துமக்கொருகண் 

கோலச் சடையீ ரழகிதென்றேன் 
களஞ்சேர் குளத்தி னெழின்முலைக்கண் 

காண வோரைந் துனக்கழகீ 
திளஞ்சேல் விழியா யென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

பதிவே றுண்டோ நுமக்கென்றே 
னுலஞ்சேர் வெண்பொன் மலையென்றா 

ருண்டோ நீண்டமலையென்றேன் 
வலஞ்சே ரிடைத்தவ் வருவித்த 

மலைகா ணதனின் மம்முதல்சென் 
றிலஞ்சேர்ந் ததுவு மென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

வந்தார் நின்றார் வாய்திறவார் 
செயலார் விரல்கண் முடக்கியடி 

சேர்த்தீ ரிதழ்கள் விரிவித்தார் 
மயலா ருளத்தோ டென்னென்றேன் 

மறித்தோர் விரலா லென்னுடைய 
வியலார் வடிவிற் சுட்டுகின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

பேசா மௌன யோகியராய்ச் 
சீர்வாழ் நமது மனையினிடைச் 

சேர்ந்தார் விழைவென் செப்புமென்றே 
னோர்வா ழடியுங் குழலணியு 

மொருநல் விரலாற் சுட்டியுந்தம் 
மேர்வா ழொருகை பார்க்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

பேசா மௌனம் பிடித்திங்கே 
விரிஞ்சீர் தரநின் றுடன்கீழு 

மேலு நோக்கி விரைந்தார்யான் 
வருஞ்சீ ருடையீர் மணிவார்த்தை 

வகுக்க வென்றேன் மார்பிடைக்கா 
ழிருஞ்சீர் மணியைக் காட்டுகின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

வள்ள லிவர்தாம் மௌனமொடு 
கலந்திங் கிருந்த வண்டசத்தைக் 

காட்டி மூன்று விரனீட்டி 
நலந்தங் குறப்பின் னடுமுடக்கி 

நண்ணு மிந்த நகத்தொடுவா 
யிலந்தங் கரத்தாற் குறிக்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

தேவ ரிவர்வாய் திறவாராய் 
மானார் கரத்தோர் நகந்தெரித்து 

வாளா நின்றார் நீளார்வந் 
தானா ருளத்தோ டியாதென்றேன் 

றங்கைத் தலத்திற் றலையையடி 
யேனா டுறவே காட்டுகின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

தேவ ரிவர்வாய் திறவாராய் 
மெச்சு மொருகாற் கரந்தொட்டு 

மீண்டு மிடற்றக் கரம்வைத்தார் 
பிச்ச ரடிகேள் வேண்டுவது 

பேசீ ரென்றேன் றமைக்காட்டி 
யிச்சை யெனையுங் குறிக்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

வாண ரிவர்தா மௌனமொடு 
நின்றா ரிருகை யொலியிசைத்தார் 

நிமிர்ந்தார் தவிசி னிலைகுறைத்தார் 
நன்றா ரமுது சிறிதுமிழ்ந்தார் 

நடித்தா ரியாவு மையமென்றே 
னின்றா மரைக்கை யேந்துகின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

வந்தார் மௌன மொடுநின்றார் 
நீரா ரெங்கே யிருப்பதென்றே 

னீண்ட சடையைக் குறிப்பித்தா 
ரூரா வைத்த தெதுவென்றே 

னொண்கை யோடென் னிடத்தினில்வைத் 
தேரார் கரத்தாற் சுட்டுகின்றா

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

திறவா ராக வீண்டடைந்தா 
ரெங்கே யிருந்தெங் கணைந்ததுகா 

ணெங்கள் பெருமா னென்றேனென் 
னங்கே ழருகி னகன்றுபோ 

யங்கே யிறைப்போ தமர்ந்தெழுந்தே 
யிங்கே நடந்து வருகின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

கூறா மௌன ராகிநின்றார் 
தொடையா ரிதழி மதிச்சடையென் 

துரையே விழைவே துமக்கென்றே 
னுடையார் துன்னற் கந்தைதனை 

யுற்று நோக்கி நகைசெய்தே 
யிடையாக் கழுமுட் காட்டுகின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

புனித ரிவரூ ரொற்றியதா 
முன்னைத் தவத்தா லியாங்காண 

முன்னே நின்றார் முகமலர்ந்து 
மின்னிற் பொலியுஞ் சடையீரென் 

வேண்டு மென்றே னுணச்செய்யா 
ளின்னச் சினங்கா ணென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

வாண ராகு மிவர்தமைநான் 
செயலா ரடியர்க் கருள்வீர்நுஞ் 

சிரத்து முரத்துந் திகழ்கரத்தும் 
வியலாய்க் கொண்ட தென்னென்றேன் 

விளங்கும் பிநாக மவைமூன்று 
மியலாற் காண்டி யென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

பூவுந் தியதென் விழியென்றே 
னிதுவென் றறிநா மேறுகின்ற 

தென்றா ரேறு கின்றதுதா 
னெதுவென் றுரைத்தே னெதுநடுவோ 

ரெழுத்திட் டறிநீ யென்றுசொலி 
யெதிர்நின் றுவந்து நகைக்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

ரீண்டிவ் வேளை யெவனென்றேன் 
சுட்டுஞ் சுதனே யென்றார்நான் 

சுட்டி யறியச் சொலுமென்றேன் 
பட்டுண் மருங்குற் பாவாய்நீ 

பரித்த தன்றே பாரென்றே 
யெட்டுங் களிப்பா லுரைக்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

பள்ளித் தலைவ ரொற்றியினின் 
றாற்றப் பசித்து வந்தாரா 

மன்ன மிடுமி னென்றுரைத்தேன் 
சோற்றுக் கிளைத்தோ மாயினும்யாஞ் 

சொல்லுக் கிளையேங் கீழ்ப்பள்ளி 
யேற்றுக் கிடந்தா யென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

கொள்ள வகையுண் டோ வென்றே 
னொருகா லெடுத்தீண் டுரையென்றா 

ரொருகா லெடுத்துக்காட்டுமென்றேன் 
வருகா விரிப்பொன் னம்பலத்தே 

வந்தாற் காட்டு கின்றாம்வீ 
ழிருகா லுடையா யென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

விளங்குந் தேவ ரணிகின்ற 
மாலை யாதென் றேனயன்மான் 

மாலை யகற்று மாலையென்றார் 
சோலை மலரன் றேயென்றேன் 

சோலை யேநாந் தொடுப்பதென 
வேல முறுவல் புரிகின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

யுடையீர் நீரென் மேற்பிடித்த 
வயிர மதனை விடுமென்றேன் 

வயிரி யலநீ மாதேயாஞ் 
செயிர தகற்றுன் முலையிடங்கொள் 

செல்வ னலகாண் டெளியென்றே 
யியல்கொண் முறுவல் புரிகின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

தலத்தி லமர்ந்த சாமிநுங்கை 
யெண்கார் முகமாப் பொன்னென்றே 

னிடையிட் டறித லரிதென்றார் 
மண்கா தலிக்கு மாடென்றேன் 

மதிக்குங் கணைவி லன்றென்றே 
யெண்கா ணகைசெய் தருள்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

திருமான் முதன்முத் தேவர்கட்கு 
மைகா ணீரென் றேனிதன்மே 

லணங்கே நீயே ழடைதி யென்றார் 
மெய்கா ணதுதா னென்னென்றேன் 

விளங்குஞ் சுட்டுப் பெயரென்றே 
யெய்கா ணுறவே நகைக்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

மென்பூ விருந்தும் வன்பூவில் 
வண்டு விழுந்த தென்றேனெம் 

மலர்க்கை வண்டும் விழுந்ததென்றார் 
தொண்டர்க் கருள்வீர் மிகவென்றேன் 

றோகாய் நாமே தொண்டனென 
வெண்டங் குறவே நகைக்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

மதிக்குங் கலைமேல் விழுமென்றே 
னெட்டா மெழுத்தை யெடுத்ததுநா 

மிசைத்தே மென்றா ரெட்டாக 
வுட்டா வுறுமவ் வெழுத்தறிய 

வுரைப்பீ ரென்றே னந்தணரூர்க் 
கிட்டார் நாம மென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

னுடையார்க் கருள்வீர் நீரென்றேன் 
பற்றி யிறுதி தொடங்கியது 

பயிலு மவர்க்கே யருள்வதென்றார் 
மற்றி துணர்கி லேனென்றேன் 

வருந்தே லுள்ள வன்மையெலா 
மெற்றி லுணர்தி யென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

வருந்தா தணைவே னோவென்றே 
னூன்றோ யுடற்கென் றார்தெரிய 

வுரைப்பீ ரென்றே னோவிதுதான் 
சான்றோ ருமது மரபோர்ந்து 

தரித்த பெயர்க்குத் தகாதென்றே 
யேன்றோர் மொழிதந் தருள்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

செல்ல லறுப்ப தென்றென்றே 
னீது நமக்குத் தெரிந்ததென்றா 

ரிறையா மோவிங் கிதுவென்றே 
னோது மடியார் மனக்கங்கு 

லோட்டு நாமே யுணரன்றி 
யேது மிறையன் றென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

ரொற்றி நகர்வா ழுத்தமர்நீர் 
வண்கை யொருமை நாதரென்றேன் 

வண்கைப் பன்மை நாதரென்றா 
ரெண்க ணடங்கா வதிசயங்கா 

ணென்றேன் பொருளன் றிவையதற்கென் 
றெண்சொன் மணிதந் தருள்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

ருமக்கம் மனையுண் டோ வென்றே 
னிருவ ரொருபே ருடையவர்கா 

ணென்றா ரென்னென்றே னெம்பேர் 
மருவு மீறற் றயலகரம் 

வயங்கு மிகர மானதென்றே 
யிருவு மொழிதந் தருள்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

பெற்றா ரெவரென் றேனவர்தம் 
மேரார் பெயரின் முன்பினிரண் 

டிரண்டா மெழுத்தா ரென்றாரென் 
னேரா யுரைப்பீ ரென்றேனீ 

நெஞ்ச நெகிழ்ந்தா லுரைப்பாமென் 
றேரா யுரைசெய் தருள்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

தழைக்க வாழ்வீர் தனிஞான 
வொளிநா வரசை யைந்தெழுத்தா 

லுவரி கடத்தி னீரென்றேன் 
களிநா வலனை யீரெழுத்தாற் 

கடலின் வீழ்த்தி னேமென்றே 
யெளியேற் குவப்பின் மொழிகின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

ருற்றோர்க் களிப்பீ ரோவென்றேன் 
றாமூன் றென்பார்க் கயன்மூன்றுந் 

தருவே மென்றா ரம்மமிகத் 
தேமூன் றினநும் மொழியென்றேன் 

செவ்வா யுறுமுன் னகையென்றே 
யேமூன் றுறவே நகைக்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

மடவா ரிரக்கும் வகையதுதான் 
முன்னி லொருதா வாமென்றேன் 

முத்தா வெனலே முறையென்றா 
ரென்னி லிதுதா னையமென்றே 

னெமக்குந் தெரியு மெனத்திருவா 
யின்ன லமுத முகுக்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

மாலை யணிவீ ரோவென்றேன் 
குளஞ்சேர் மொழிப்பெண் பாவாய்நின் 

கோல மனைக்க ணாமகிழ்வா 
லுளஞ்சேர்ந் தடைந்த போதேநின் 

னுளத்தி லணிந்தே முணரென்றே 
யிளஞ்சீர் நகைசெய் தருள்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

விளங்கு மலரே விளம்புநெடு மாற்றா ரென்றே னிலைகாணெம் 

மாலை முடிமேற் பாரென்றார் 
சாற்றாச் சலமே யீதென்றேன் 

சடையின் முடிமே லன்றென்றே 
யேற்றா தரவான் மொழிகின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

போமோ வென்றே னாமென்றார் 
வயப்பா வலருக் கிறையானீர் 

வஞ்சிப் பாவிங் குரைத்ததென்றேன் 
வியப்பா நகையப் பாவெனும்பா 

வெண்பா கலிப்பா வுரைத்துமென்றே 
யியற்பான் மொழிதந் தருள்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

சங்கங் கையிற்சேர்த் திடுமென்றேன் 
றிண்ணம் பலமேல் வருங்கையிற் 

சேர்த்தோ முன்னர் தெரியென்றார் 
வண்ணம் பலவிம் மொழிக்கென்றேன் 

மடவா யுனது மொழிக்கென்றே 
யெண்ணங் கொளநின் றுரைக்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

ரொருமா தவரோ நீரென்றேன் 
முகஞ்சேர் வடிவே லிரண்டுடையாய் 

மும்மா தவர்நா மென்றுரைத்தார் 
சுகஞ்சேர்ந் திடுநும் மொழிக்கென்றேன் 

றோகா யுனது மொழிக்கென்றே 
யிகஞ்சேர் நயப்பா லுரைக்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

யுடையே னென்றே னெமக்கலது 
நேரா வழக்குத் தொடுக்கின்றாய் 

நினக்கே தென்றார் நீரெனக்குச் 
சேரா வணமீ தென்றேன்முன் 

சேர்த்தீ தெழுதித் தந்தவர்தாம் 
யாரார் மடவா யென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

மனத்தி லகாத முண்டென்றே 
னிருத்தந் தொழுநம் மடியவரை 

நினைக்கின் றோரைக் காணினது 
வுருத்தன் பெயர்முன் னெழுத்திலக்க 

முற்றே மற்ற வெல்லையகன் 
றிருத்த லறியா யென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

வாவென் றுரைப்பீ ரோவென்றேன் 
செய்ய வதன்மேற் சிகரம்வைத்துச் 

செவ்வ னுரைத்தா லிருவாவென் 
றுய்ய வுரைப்பே மென்றார்நும் 

முரையென் னுரையென் றேனிங்கே 
யெய்யுன் னுரையை யென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

தமியேன் மோக தாகமற 
வாவென் றருள்வீ ரென்றேனவ் 

வாவின் பின்னர் வருமெழுத்தை 
மேவென் றதனிற் சேர்த்ததிங்கே 

மேவி னன்றோ வாவென்பே 
னேவென் றிடுகண் ணென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

ரென்னை யணைவா னினைவீரேற் 
பொன்மேல் வெள்ளி யாமென்றேன் 

பொன்மேற் பச்சை யாங்கதன்மே 
லன்மேற் குழலாய் சேயதன்மே 

லலவ னதன்மேன் ஞாயிறஃ 
தின்மே லொன்றின் றென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

வாதர் நாம மியாதென்றேன் 
மயலா யிடுமிப் பெயர்ப்பின்னர் 

வந்த விளைய நாமமென்றார் 
செயலார் கால மறிந்தென்னைச் 

சேர்வீ ரென்றேன் சிரித்துனக்கிங் 
கியலா ரயலா ரென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

நாகம் வாங்க லென்னென்றேன் 
காலாங் கிரண்டிற் கட்டவென்றார் 

கலைத்தோல் வல்லீர் நீரென்றேன் 
வேலார் விழிமாப் புலித்தோலும் 

வேழத் தோலும் வல்லேமென் 
றேலா வமுத முகுக்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

முடிமே லிருந்த தென்னென்றேன் 
கடியா வுள்ளங் கையின்முதலைக் 

கடிந்த தென்றார் கமலமென 
வடிவார் கரத்தி லென்னென்றேன் 

வரைந்த வதனீ றகன்றதென்றே 
யிடியா நயத்தி னகைக்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

ருடையீர் யார்க்கு முணர்வரியீ 
ரென்றும் பெரியீர் நீர்வருதற் 

கென்ன நிமித்த மென்றேன்யான் 
றுன்றும் விசும்பே காணென்றார் 

சூதா முமது சொல்லென்றே 
னின்றுன் முலைதா னென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

மதிவாழ் சடையீர் மரபிடைநீர் 
தானா ரென்றே னனிப்பள்ளித் 

தலைவ ரெனவே சாற்றினர்கா 
ணானா லொற்றி யிருமென்றே 

னாண்டே யிருந்து வந்தனஞ்சே 
யீனா தவணீ யென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

பதியீர் நுமது பசுவினிடைக் 
கற்று முடித்த தென்னிருகைக் 

கன்று முழுதுங் காணென்றேன் 
மற்று முடித்த மாலையொடுன் 

மருங்குற் கலையுங் கற்றுமுடிந் 
திற்று முடித்த தென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

வாழ்வீ ரன்று வந்தெனது 
மானங் கெடுத்தீ ரென்றுரைத்தேன் 

மாநன் றிஃதுன் மானன்றே 
யூனங் கலிக்குந் தவர்விட்டா 

ருலக மறியுங் கேட்டறிந்தே 
யீனந் தவிர்ப்பா யென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

நகரா மொற்றி நலத்தீர்மா 
லேனம் புடைத்தீ ரணையென்பீ 

ரென்னை யுவந்திப் பொழுதென்றே 
னூனந் தவிர்த்த மலர்வாயி 

னுள்ளே நகைசெய் திஃதுரைக்கே 
மீனம் புகன்றா யென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

கணத்தீர் முனிவர் கலக்கமறப் 
பெருமை நடத்தி னீரென்றேன் 

பிள்ளை நடத்தி னானென்றார் 
தரும மலவிவ் விடையென்றேன் 

றரும விடையு முண்டென்பா 
லிருமை விழியா யென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

யொற்றி யிருந்தே மயக்குகின்ற 
வசியர் மிகநீ ரென்றேனெம் 

மகன்கா ணென்றார் வளர்காமப் 
பசிய தொடையுற் றேனென்றேன் 

பட்ட மவிழ்த்துக் காட்டுதியே 
லிசையக் காண்பே மென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

காம மளித்தீர் களித்தணைவீர் 
மலையா ளுமது மனையென்றேன் 

மருவின் மலையா ளல்லளென்றா 
ரலையாண் மற்றை யவளென்றே 

னறியி னலையா ளல்லளுனை 
யிலையா மணைவ தென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

தியாக ரேநீர் திண்மையிலோர் 
சூலம் படைத்தீ ரென்னென்றேன் 

றோன்று முலகுய்ந் திடவென்றா 
ராலங் களத்தீ ரென்றேனீ 

யாலம் வயிற்றா யன்றோநல் 
லேலங் குழலா யென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

நடத்தீர் நீர்தா னாட்டமுறும் 
பால ரலவோ வென்றேனைம் 

பாலர் பாலைப் பருவத்திற் 
சால மயல்கொண் டிடவருமோர் 

தனிமைப் பால ரியாமென்றே 
யேல முறுவல் புரிகின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

வாழ்வீ ரென்னை மருவீரென் 
னுண்மை யறியீ ரென்றேன்யா 

முணர்ந்தே யகல நின்றதென்றார் 
கண்மை யிலரோ நீரென்றேன் 

களமை யுடையேங் கண்மையுற 
லெண்மை நீயே யென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

தனைப்போ னினைத்தென் மனையடைந்தீ 
ருவந்தென் மீதிற் றேவர்திரு 

வுள்ளந் திரும்பிற் றோவென்றேன் 
சிவந்தங் கிடநின் னுள்ளமெம்மேற் 

றிரும்பிற் றதனைத் தேர்ந்தன்றே 
யிவர்ந்திங் கணைந்தா மென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

ரொற்றி யுடையீ ரும்முடைய 
பொன்னார் சடைமேல் வெள்ளெருக்கம் 

பூவை மிலைந்தீ ரென்னென்றே 
னின்னா ரளகத் தணங்கேநீ 

நெட்டி மிலைந்தா யிதிலதுகீ 
ழென்னா ருலக ரென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

களித்தீ ரொற்றிக் காதலர்நீர் 
தனிமா னேந்தி யாமென்றேன் 

றடங்கண் மடந்தாய் நின்முகமும் 
பனிமா னேந்தி யாமென்றார் 

பரைமான் மருவி னீரென்றே 
னினிமான் மருவி யென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

செய்த தவமோ வீண்டடைந்தீ 
ரறியே னொற்றி யடிகேளிங் 

கடைந்த வாறென் னினைத்தென்றேன் 
பொறிநே ருனது பொற்கலையைப் 

பூவார் கலையாக் குறநினைத்தே 
யெறிவேல் விழியா யென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

யழக ரேநீ ரணிவேணி 
வெளிக்கொண் முடிமே லணிந்ததுதான் 

விளியா விளம்பத் திரமென்றேன் 
விளிக்கு மிளம்பத் திரமுமுடி 

மேலே மிலைந்தாம் விளங்கிழைநீ 
யெளிக்கொண் டுரையே லென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

வனஞ்சூ ழொற்றி மாநகரீர் 
நேசங் குறிப்ப தென்னென்றே 

னீயோ நாமோ வுரையென்றார் 
தேசம் புகழ்வீர் யானென்றேன் 

றிகழ்தைத் திரிதித் திரியேயா 
மேசங் குறிப்ப தென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

பெண்மை யுடைய பெண்களெலாங் 
கூசும் படியிப் படியொற்றிக் 

கோவே வந்த தென்னென்றேன் 
மாசுந் தரிநீ யிப்படிக்கு 

மயங்கும் படிக்கு மாதருனை 
யேசும் படிக்கு மென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

கொண்டீ ரடிகள் குருவுருவாம் 
படியா லடியி லிருந்தமறைப் 

பண்பை யுரைப்பீ ரென்றேனின் 
மடியா லடியி லிருந்தமறை 

மாண்பை வகுத்தா யெனிலதுநா 
மிடியா துரைப்பே மென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

லெழிலா ரொற்றி யிடையிருந்தீ 
ரென்னே யடிகள் பலியேற்ற 

லேழ்மை யுடையீர் போலுமென்றே 
னின்னே கடலி னிடைநீபத் 

தேழ்மை யுடையாய் போலுமென 
வின்னே யங்கொண் டுரைக்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

நண்ணு முயிர்க டொறுநின்றீ 
ரெல்லா மறிவீ ரென்னுடைய 

விச்சை யறியீர் போலுமென்றேன் 
வல்லா யறிவின் மட்டொன்று 

மனமட் டொன்று வாய்மட்டொன் 
றெல்லா மறிந்தே மென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

வல்லீ ரொற்றி மாநகரீர் 
பொறிசே ருமது புகழ்பலவிற் 

பொருந்துங் குணமே வேண்டுமென்றேன் 
குறிநே ரெமது விற்குணத்தின் 

குணத்தா யதனால் வேண்டுற்றா 
யெறிவேல் விழியா யென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

ரூர்தான் வேறுண் டோ வென்றே 
னோரூர் வழக்கிற் கரியையிறை 

யுன்னி வினவு மூரொன்றோ 
பேரூர் தினையூர் பெரும்புலியூர் 

பிடவூர் கடவூர் முதலாக 
வேரூ ரனந்த மென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

வேதம் பிறவி யிலரென்றே 
மொழியு நுமைத்தான் வேயீன்ற 

முத்த ரெனலிங் கென்னென்றேன் 
பழியன் றணங்கே யவ்வேய்க்குப் 

படுமுத் தொருவித் தன்றதனா 
லிழியும் பிறப்போ வென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

விளங்குந் தாம மிகுவாசத் 
தண்ணார் மலர்வே தனையொழிக்கத் 

தருதல் வேண்டு மெனக்கென்றேன் 
பண்ணார் மொழியா யுபகாரம் 

பண்ணாப் பகைவ ரேனுமிதை 
யெண்ணா ரெண்ணா ரென்கின்றா 

ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.

சேர்வீரென்கோ திருவொற்றி 
யம்பார் சடையீ ருமதாட 

லறியே னருளல் வேண்டுமென்றேன் 
வம்பார் முலையாய் காட்டுகின்றா 

மன்னும் பொன்னா ரம்பலத்தே 
யெம்பால் வாவென் றுரைக்கின்றா