''தச்சிவேதுபராஶக்திஸ் ஸஹஸ்ராம்ஶாதஜாயத
தச்சக்தேஶ்துஸ்ஹஸ்ராம்ஶா தாதிஶக்திஸமுத்பவ:
அஸ்யாம்ஶ்ஶக்தேஸ்ஸஹ்ராம்ஶா திச்சாஶக்திஸமுத்பவ:
தச்சக்தேஸ்துஸஹஸ்ராம்ஶாத் ஜ்ஞாநஶக்திஸமுத்பவ:
அஸ்யாஶ்ஶக்தேஸ்ஸஹஸ்ராம்ஶாத் க்ரியாஶக்திஸமுத்பவ:
ஏதாவைஶக்தய:பஞ்ச நிஷ்களத்வேநகீர்த்திதா:
ஶிவஸ்ருஷ்டிரியம்ப்ரோக்தே'' இதி.
இவ்வகையாகத் தோன்றிய ஐவகைச்சாத்திகளில் பின் வரும் பராசத்தியானது பக்குவமலராகிய ஆன்மாக்களைக் கருணையால் அநுக்கிரகிக்கும். ஆதிசத்தியானது ஆணவமலம் பக்குவமாகும்படி செலுத்தும். ஞாநசத்தி சத்தர்க்கு ஞானவொளியாகிச் சர்மசக்ஷுராதி யக்ராஹியமான தேஜோரூபமாம். இப் பஞ்சசத்திகளின் தசாம்சபேதத் தால் சகளநிஷ்களமாகிய ஸதாஶிவரூபமாம். இக் கருத்துப்பற்றியே ''சத்திதான் சிவத்தையீன்றும்'' என அருணந்தி சிவாசாரியர் திருவாய் மலர்ந்தனர். ''கறைக்கண்டனுக்கு மூத்தவளே'' என்றதும் இப்பெற்றி நோக்கியே யென்க. தசாம்சம்
என்றதாற் பத்திலொன்று அகளமாகிய சாதாக்கியமாம்.
"பராஶக்தேர்தஶாம்ஶேக ஶிவஸாதாக்யஸம்பவ:
பராஶக்த்யுத்பவத்வாச்ச ஶுத்தத்வாச்சிவஉச்யதே."
''கர்மேஶஸ்யஸஹஸ்ராம்ஸ்ஹாந் மஹேஶஸ்யஸமுத்பவ:
மஹேஶம்ஸகளம்வித்யாத் ஸ்ருஷ்டிஸ்திதிலயாத்மக:
பஞ்சவிம்ஶத்பேதேந தந்மூர்த்தி:பஞ்சவிம்ஶதி:
ஶுத்தேத்வநிஶிவ:கர்தரப்ரோக்தோநந்தோஸதேப்ரபுரிதி''
உமாமஹேஶாய நம: