காட்சி - 10.

இடம் : அரண்மனை.

பின்குரல் : கழறிற்றறிவார் நாள்தொறும் தில்லைப் பெருங்கூத்தப் பெருமானுக்குப் பூசை செய்யும் வழக்கம் உடையவர். அவர் பூசையின் இறுதியில் தில்லைப் பெருமான் நடந்து வரும் சிலம்பொலி கொடுத்து பூசையை ஏற்றதாக அருளுவார். ஒருநாள் சிலம்பொலி கேட்க காலதாமதம் ஆகின்றது. அப்போது -

சேர மன்னர் : பெருமானே! தேவரீருடைய ஆடற்சிலம்பின் ஒலி இன்னும் அடியேனுக்குக் கேட்கவில்லையே! சிவ சிவ! அடியேன் என்ன பிழை தெய்தேனோ? தெரியவில்லையே. இறைவனது திருச்சிலம்பின் ஒலியைக் கேட்கும் தகுதியை இழந்து விட்டேன். இனி இவ்வுடலினால் பெறத்தக்க இன்பம் யாதுளது?

பின்குரல் : சேர மன்னர் தன் உடைவாளை உருவி, தன் மார்பில் நாட்டுகின்றார். இறைவன் திருச்சிலம்பின் ஒலியை மிகவே கொடுக்கிறார்.

சேர மன்னர் : பெருமானே! என்னே உனது கருண! தேவரீர் திருவடிச் சிலம்பின் ஒலி கேட்டு பெரும்பேறு பெற்றேன். கோதிலா அமுதே! நெடுமாலும், பிரமனும் அருமறைகளும் தேடுதற்கு அரியவனே! தேவரீர்!, அடியேன் இனி எப்பிழைகளையும் செய்யாமை பொருட்டு, தாங்கள் முன்பே திருவருள் செய்யாமையின் காரணத்தை அறிய விரும்புகிறேன்?!

அசரீரி : சேரலனே! திருஅம்பலத்தினிடத்திலே நமது ஆனந்த கூத்தாடலை வன்தொண்டன் வந்து வணங்கி, நம்பால் ஒன்றிய உணர்வினாலே நம்மைத் துதித்து உரைசேர் பதிகத்தினை பாடுதலால், அதனை நின்று கேட்டபடியினாலே இங்கு வரக் காலந்தாழ்ந்தோம்.

சேர மன்னர் : என்னையும் பொருளாக இன்னருள் புரியும் என் செல்வமே, தேவரீர் அடியாருக்கு அருளும் கருணைத் திறம் இருந்தவாறுதான் என்னே?! வன்றொண்டப் பெருமானின் திருப்பதிகத்திற்கு எம்பெருமானீரெ இத்துணை சிறப்பு செய்கின்றிர்கள் என்றால் அவர் தம் பெருமை தான் எத்தகையது!! பொன் போன்ற சடையினையுடைய எம்தில்லை அம்பலவர் திருநடஞ்செய் பெரும்பற்றப் புலியூர் சென்று பொன்னம்பலத்தினை வணங்குவேன். மேலும், மன்றில் நடம்புரியும் வள்ளலையே காலம் தாழ்த்த வைத்த பெருமையை உடைய, தனக்கு ஓர் நிகரில்லாத வன்தொண்டர் பெருமானையும் கண்டு வணங்குவேன்.

காட்சி - 11.

இடம் : தில்லைத் திருக்கோயில்.

பின்குரல் : கழறிற்றறிவார் தில்லை கனக சபையில் கூத்தப் பெருமானை வழிபாடு செய்கிறார்.

சேர மன்னர் : மன்றில் நடம்புரியும் எம் வள்ளலே! களனிலே விடத்தை வைத்து தேவர்களுக்கு அளித்து காத்த அமுதமேயன்றி, திருஅம்பலத்திலே கழல் வைத்து என்றும் வளர்கின்ற திருக்கூத்தாகிய அமுதத்தினை உலகுக்கு அளித்தருளும் தேவரீ கருணைத்திறத்தினை என்னவென்று போற்றுவேன்!

[பொன்வண்ணத் திருவந்தாதி பாடுகின்றார். - இறைவன் திருச்சிலம்பொலி கொடுக்கிறார்.]

பொன்வண்ணம் எவ்வண்ணம் அவ்வண்ணம் மேனி பொலிந்திலங்கும்
மின்வண்ணம் எவ்வண்ணம் அவ்வண்ணம் வீழ்சடை வெள்ளிக்குன்றம்
தன்வண்ணம் எவ்வண்ணம் அவ்வண்ணம் மால்விடை தன்னைக்கண்ட 
என்வண்ணம் எவ்வண்ணம் அவ்வண்ணம் ஆகிய ஈசனுக்கே. 

பின்குரல் : கூத்தப்பெருமான் திருமுன்னின்று செந்தமிழ் சொன்மாலையாகிய பொன்வண்ணத்து அந்தாதி சேரலனார் பாட, அதனை ஏற்று அதற்கு பரிசிலென, இவ்வுகத்தோர் வாழ எழுந்த ஒலியாகிய திருச்சிலம்பின் ஒலியை சேரலனார் கேட்கும்படி அருளினார்.

சேர மன்னர் : சிவ சிவா! என்னே உனது கருணை! பெருமானே! சிவ பரம்பொருளே!

அமைச்சர்கள் மற்றும் அடியவர்கள் : அருள்தரும் அன்னை சிவகாமியம்மை உடனாகிய ஞானபெருங்கூத்தப் பெருமான் மலரடிகள்! போற்றி! போற்றி!!

காட்சி - 12.

இடம் : திருஆரூர் பரவையார் மாளிகை.

பின்குரல் : தம்பிரான் தோழராகிய நம்பிஆரூரரைக் காண சேரமான் பெருமான் நாயனார் திருஆரூர் பரவையாரின் திருமாளிகைக்கு வருகின்றார்.

[நம்பிகள் பெருமான் திருவடிகளில் வீழ்ந்து சேரமன்னர் வணங்குகின்றார்.]

சேர மன்னர் : தன்னேரில்லா வன்தொண்டர் பெருமானே! தங்கள் பெருமையை மன்றில் நடம்புரியும் வள்ளல் உணர்த்த உணர்ந்தேன். தங்கள் திருவடிகளை இன்று கண்டு, அடியேன் பிறந்த பிறவியின் பயனை அடைந்தேன்.

நம்பிகள் : கார்கொண்ட கொடைக் கழறிற்றறிவாரே, அரனார் மேல் அளவிலா அன்பு கொண்ட தங்களை கண்டு பெரும்பேறு பெற்றேன்.

[இருவரும் ஆரத்தழுவிக் கொள்கின்றனர்.]

வாருங்கள். நம் இறைவர் திருவாரூர்ப் பூங்கோயில் வீற்றிருந்த பிரானை வணங்கலாம்.

(சுந்தரர் திருஆரூரர் திருச்சந்நிதியில் பாடுகின்றார்.)

குருகுபா யக்கொழுங் கரும்புகள் நெரிந்தசா
றருகுபா யும்வயல் அந்தணா ரூரரைப் 
பருகுமா றும்பணிந் தேத்துமா றுந்நினைந் 
துருகுமா றும்மிவை உணர்த்தவல் லீர்களே. 

நம்பிகள் : கழறிற்றறிவாரே! கோயில் திருத்தலத்தில் “பொன்வண்ணத் தந்தாதியை” பாடிப் பரவிய தாங்கள், எம் பூங்கோயில் இறைவர் மீதும் பாமாலைப் பாடிப் பரவிப் போற்றுங்கள்.

சேர மன்னர் : தங்கள் உத்தரவு!

(சேரர் பாடுகின்றார்.)

விரிகடல் பருகி அளறுபட் டன்ன கருநிற மேகம் கல்முக டேறி நுண்துளி பொழிய நோக்கி ஒண்தொடி பொலங்குழை மின்னப் புருவ வில்லிட்டு இலங்கெழிற் செவ்வாய்க் கோபம் ஊர்தரக் கைத்தலம் என்னும் காந்தள் மலர முத்திலங் கெயிறெனும் முல்லை அரும்பக் குழலுஞ் சுணங்குங் கொன்றை காட்ட எழிலுடைச் சாயல் இளமயில் படைப்ப உள்நிறை உயிர்ப்பெனும் ஊதை ஊர்தரக் கண்ணீர்ப் பெருமழை பொழிதலின் ஒண்ணிறத் தஞ்சனக் கொழுஞ்சே றலம்பி எஞ்சா மணியும் பொன்னும் மாசறு வயிரமும் அணிகிளர் அகிலும் ஆரமும் உரிஞ்சிக் கொங்கை என்னுங் குவட்டிடை இழிதரப் பொங்குபுனல் காட்டி யோளே கங்கை வருவிசை தவிர்த்த வார்சடைக் கடவுள் அரிவை பாகத் தண்ணல் ஆருர் எல்லையில் இரும்பலி சொரியும் கல்லோ சென்ற காதலர் மனமே.

மகுடம் : சேரமான் தோழர் நம்பிஆரூரர் பெருமன் மலரடிகள்! போற்றி! போற்றி!! கார்கொண்ட கொடைக் கழறிற்றறிவார் திருவடிகள்! போற்றி! போற்றி!!

காட்சி - 13.

இடம் : மலைநாடு செல்லும் வழி.

பின்குரல் : தில்லைப் பெருங்கூத்தப் பெருமானால் ஒன்று சேர்ந்த தம்பிரான் தோழர் நம்பிஆரூரரும், கழறிற்றறிவாரும் பல தலங்களுக்கு தலயாத்திரை செய்கின்றனர். சேரமாமன்னர் தமக்குத் திருமுகம் அளித்த பாண்டிய குலமாமன்னர் சோம சுந்தரக்கடவுளைப் பணிந்து பேரருள் பெற்றார். நம்பிகளும் சேரரும் பாண்டி நன்னாட்டின் திருத்தலங்கள் பல வணங்கிச் சோழ வள நாட்டின் சிவப்பதிகளைத் தொழுதனர். சேரர் பெருமானின் விண்ணப்பத்திற்கு இணங்கி, நம்பிகள் பெருமான் மலைநாடு வருவதற்கு இசைய; இருவரும் திருஆரூர் பெருமானை வழிபட்டு, மலைநாடு நோக்கி புறப்படுகின்றனர். செல்லும் வழியில் திருஐயாறு திருத்தலம் வருகிறது.

நம்பிகள் : கழறிற்றறிவாரே! அதோ தெரிகிறது பாருங்கள், காவிரியாற்றின் வடகரையில் நீண்ட கோபுரம்; அதுவே நம் இறைவர் விரும்பி வீற்றிருக்கும் திருஐயாறாகும்.

சேர மன்னர் : சிவ சிவ! (இருவரும் வீழ்ந்து வணங்குகின்றனர்.) நம்பிகள் பெருமானே, மையார் கண்டத்து நம் இறைவர் வீற்றிருக்கும் திருஐயாறை சென்று பணிய அடியேன் மனம் உருகி நைய நிற்கின்றது. இவ்வாற்றினைக் கடந்து சென்று நாம் பணிவோம். அதற்குத் தாங்கள் தான் அருள் செய்ய வேண்டும்.

ஊரார் -1: அடேயப்பா! கடல் பெருகி ஓடுவதைப்போலல்லவா காவிரி ஆர்ப்பரித்து ஓடுகின்றது! இந்த ஆற்றினை எவ்வாறு கடக்க முடியும்?! அதற்குச் சாத்தியமே இல்லை!

ஊரார் -2: உண்மைதான், மிக நீண்ட கமுகு மரங்களையே அடித்துச் செல்கின்றதே இக்காவிரி ஆறு. மிகப் பெரியப் படகுகளில் போனாலும் இவ்வாற்றினைக் கடக்க இயலாது?! ஆனால், நம்பிகள் பெருமான், நம் ஈசனாருக்கே தோழர்! அவரால் எதையும் செய்ய இயலும்! பொருத்திருந்துப் பார்ப்போம்.

பின்குரல் : சேரர் பெருமான் விண்ணப்பிக்க, நம்பிகள் பெருமான் கடல் பரந்ததுனைப் பெருகி ஓடும் காவிரி ஆற்றினை நோக்குகின்றார். நாவாய்களும் ஓடங்களும் செல்லா வகையில் வெள்ளம் பெருக்கெடுத்து ஓடுகின்றது. இறைவன் திருவடிகளைப் பணிந்து அன்பின் ஆற்றின் வழியாக செல்லும் நம்பிகள், ஐயாறப்பரை வணங்கி விளங்கும் பெருமைத் திருப்பதிகம் அருளிச் செய்கிறார்.

பரவும் பரிசொன் றறியேன்நான் பண்டே உம்மைப் பயிலாதேன் இரவும் பகலும் நினைந்தாலும் எய்த நினைய மாட்டேன்நான் கரவில் அருவி கமுகுண்ணத் தெங்கங் குலைக்கீழ்க் கருப்பாலை அரவந் திரைக்கா விரிக்கோட்டத் தையா றுடைய அடிகளோ. கூடி அடியார் இருந்தாலுங் குணமொன் றில்லீர் குறிப்பில்லீர் ஊடி இருந்தும் உணர்கிலேன் உம்மைத் தொண்டன் ஊரனேன் தேடி யெங்குங் காண்கிலேன் திருவா ரூரே சிந்திப்பன் ஆடுந் திரைக்கா விரிக்கோட்டத் தையா றுடைய அடிகளோ.

பின்குரல் : பத்துப் பாடல்களை நிறைவு செய்தும் திருவருள் கூடாமையால், நம்பிகள் பெருமான் தன்னுடைய ஆன்மார்த்த நாயகர் ஆருயிர் தோழர் திருஆரூர் பெருமானை வணங்கிப் பாடுகின்றார்.

அசரீரி : ஓலம்.

பின்குரல் : நம்பிகள் பெருமானின் பதிகத்தை விரும்பிக் கேட்ட ஐயாறப்பர், கன்று தடையுண்டு எதிரழைக்க கதறிக் கனைக்கும் புனிற்றாப் போல், ஒன்றிய உணர்வினால் “ஓலம்” என்று சராசரங்கள் எல்லாம் கேட்கும்படி அருளினார். ஐயாறப்பரின் அருள் வாக்கினை கேட்ட பொன்னி மாநதித் தாயார், பெருக்கெடுத்து ஓடாமல், ஆகாயத்தை முட்டும் பளிங்கு மலைபோல் தங்கி நிற்க, ஆற்றைக் கடந்து செல்லும்படி அழகிய மணல் பரப்பிய பாதையும் உருவானது. இவ்வதிசயத்தைக் கண்ட சேரர் நம்பிகள் பாதம் பணிகிறார். அன்பர்கள் “அர அர” என விண்ணைத் தொடும் அளவிற்கு முழங்குகின்றனர்.

சேர மன்னர் : நம்பிகள் பெருமானே, தங்களின் விளங்கும் பெருமைத் திருப்பதிகத்திற்கு இணங்கி, நம் ஈசனாரே அஞ்சேல் என்னும்படி “ஓலம்” என அருளினாரே! பொன்னி மாநதியும் நீங்கி நெறி காட்டிய இவ்வதிசயத்தைக் கண்டு பெரும்பேறு பெற்றேன்.

நம்பிகள் : கழறிற்றறிவாரரே! தாங்கள் தான் ஐயாற்றுரையும் பெருமானை சென்று பணிய வேண்டும் என்று விரும்பினீர்கள். இது நம் இறைவர் உமக்கு அளித்த திருவருள் அல்லவா?

சேர மன்னர் : சிவ சிவ! நம்பிகள் பெருமானே, திருவருள்...

நம்பிகள் : வாருங்கள், நாம் சென்று அஞ்சேல் என்று அருள் செய்யும் அண்ணல் ஐயாற்றுறை ஆதிமூர்த்தியின் கழல் பணிவோம்.

அடியவர்கள் : அருள்தரும் அன்னை அறம்வளர்த்த நாயகி அம்மை உடனாகிய அருள்மிகு ஐயாறப்பர் மலரடிகள்! போற்றி! போற்றி!!

காட்சி - 14.

இடம் : திருஅஞ்சைக்களம்.

பின்குரல் : நம்பிகள் பெருமான் சேர மன்னரின் அரண்மனையில் சிலகாலம் இருந்தார். பின்னர் திருவாரூர்ப் பூங்கோயில் வீற்றிருந்த பிரான் ஈர்க்க சேரரிடம் விடைபெற்றுச் சென்றார். தம் தோழராம் நம்பிகளுக்கு சேரர் பெரும் செல்வம் கொடுத்து அனுப்பினார். சேரமான் தோழராயினும், நம்பி ஆதி முதற்கொண்டு தம்பிரான் தோழரல்லவா? இறைவன் அச்செல்வத்தை எல்லாம் திருவிளையாட்டாகச் சிவ பூதங்களைக் கொண்டு பறிமுதல் செய்து மீண்டும் கொடுத்தருளினர். திருவாரூர் சென்று பலகாலம் இருந்த சுந்தரர் மீண்டும் சேரர் மீதுள்ள கேண்மையால் மலை நாடு வந்தனர். அவ்வாறு கொடுங்கோளூரில் இருக்கும் நாட்களில், ஒருநாள் சேர மன்னர் திருமஞ்சனத் தொழிலில் ஈடுபடும்போது, நம்பிகள் பெருமான் தனித்துத் திருஅஞ்சைக்களம் திருக்கோயிலுக்குச் செல்கின்றார்.

நம்பிகள் : பெருமானே, கயிலையில், மலை வல்லியுடன் கூட வென்றி வெள்விடைப் பாகராய் வீற்றிருக்கும் தேவரீர் திருவடியை அடையும் நாள் எந்நாளோ?

பின்குரல் : அரிய செய்கையில் அவனியில் விழுந்து எழுந்து அலைப்புறும் மனை வாழ்க்கை சரிய நம்பிகள், “தலைக்குத் தலைமாலை...” என்ற பதிகத்தைப் பாடுகின்றார்.

தலைக்குத் தலைமாலை அணிந்த தென்னே சடைமேற்கங் கைவெள்ளந் தரித்த தென்னே அலைக்கும் புலித்தோல்கொண் டசைத்த தென்னே அதன்மேற் கதநாகக் கச்சார்த்த தென்னே மலைக்குந் நிகரொப் பனவன் றிரைகள் வலித்தெற் றிமுழங் கிவலம் புரிகொண் டலைக்குங் கடலங் கரைமேல் மகோதை அணியார் பொழில்அஞ் சைக்களத் தப்பனே. வீடின் பயனென் பிறப்பின் பயனென் விடையே றுவதென் மதயா னைநிற்க கூடும் மலைமங் கைஒருத் தியுடன் சடைமேற் கங்கையாளை நீசூடிற் றென்னே பாடும் புலவர்க் கருளும் பொருளென் நிதியம் பலசெய் தகலச் செலவில் ஆடுங் கடலங் கரைமேல் மகோதை அணியார் பொழில்அஞ் சைக்களத் தப்பனே. எந்தம் அடிகள் இமையோர் பெருமான் எனக்கென் றும்அளிக் கும்மணி மிடற்றன் அந்தண் கடலங் கரைமேல் மகோதை அணியார் பொழில்அஞ் சைக்களத் தப்பனை மந்தம் முழவுங் குழலு மியம்பும் வளர்நா வலர்கோன் நம்பியூ ரன்சொன்ன சந்தம் மிகுதண் டமிழ்மாலை கள்கொண் டடிவீழ வல்லார் தடுமாற் றிலரே

பின்குரல் : நம்பிகளின் பாடலிற்கு இறங்கும் கயிலைநாதனும், முன்னர் தடுத்த செய்கை முடிந்திட, தம் திருவடிச் சார்பினை தந்து அருள்வாராகி, “ஒன்றிய சிந்தை உடைய நம் ஊரனை உம்பர் வெள்ளை யானையின் மேல் ஏற்றிக் கொண்டு இங்கு வாருங்கள்” என பிரமன் முதலாய தேவர்களுக்குக் கட்டளையிட்டார்.

தேவர் : நம்பிகள் பெருமானே, கயிலை வீற்றிறுக்கும் இறைவரின் அருளிப்பாடு, தாங்கள் இவ்வெள்ளை யானையின்மேல் எழுந்தருள வேண்டுகிறோம்.

பின்குரல் : இறைவன் ஆணையினை மறுக்க இயலாதவராய், நம்பிகள் பெருமான் வெள்ளை யானையின்மேல் எழுந்தருளுகின்றார். அப்போது எல்லா உயிர்களும் கழறிய சொற்களை அறிவாராகிய தம் ஆருயிர் தோழனார் சேரமான் பெருமான் நாயனாரை தம் மனத்தினுள் நினைந்தவாறே செல்கின்றார்.

காட்சி - 15.

இடம் : சேரர் அரண்மனை.

பின்குரல் : சேர மன்னர் தன் நித்திய வழிபாட்டில் மூழ்கி இருக்கின்றார்; அப்பொழுது - இறைவர் ஆணையினை ஏற்று நம்பிகள் பெருமான் வெள்ளானையின் மேல் செல்வதை, யாவும், யாரும் கழறின அறியும் சேரமான் பெருமாள் நாயனார் அறிந்து, நம்பிகள் பெருமான் திருவடிகளைப் பற்றித் தானும் திருக்கயிலைச் செல்லத் துணிகின்றார்.

சேர மன்னர் : சிவ சிவ! என் துணையாம் தலைவர், நம்பிகள் பெருமான் வெள்ளை யானையின்மேல் கயிலாயம் செல்கிறார். அவர் திருவடிகளைப் பற்றி அடியேனும் கயிலைச் செல்வேன்.

காட்சி - 16.

இடம் : திருஅஞ்சைக்களம்.

பின்குரல் : சேரமான் பெருமான் நாயனார் ஓர் குதிரையில் மிக வேகமாக திருஅஞ்சைக்களம் செல்கிறார். ஆனால் அதற்குள் நம்பிகள் பெருமான், தேவர்கள் புடைசூழ விண்மேல் செலக்காண்கிறார்.

சேர மன்னர் : நம்பிகள் பெருமானே! என் கண்ணின் மணியாக இருக்கும் தங்களைப் பிரிந்து வாழேன்.

பின்குரல் : சேர மன்னர் தான் வந்த குதிரையின் செவியில் சிவமந்திரத்தை கூற, அக்குதிரை ஆகாயத்திலே பாய்ந்து சென்று வன்தொண்டர் பெருமானைத் தாங்கிச் செல்லும் வெள்ளை யானையை வலங்கொண்டு அதன் முன்னதாகச் சென்றது. சேரமான் பெருமான் நாயனாரின் பெருஞ்சேனை வீரர்கள், தங்கள் அன்புக்குரிய சேரர் பெருமானை பிரிய ஆற்றாது, தத்தம் உடைவாளினால் தங்களை வீழ்த்த, வீர யாக்கையினைப் பெற்று சேரர் பெருமானைச் சார முன்னே சென்று அவரது பணியினை ஏற்றனர். நம்பிகள் பெருமான் “தானெனை முன்படைத்தான்...” பதிகப் பாடலை அருளிச் செய்கிறார்.

தானெனை முன்படைத் தானத றிந்துதன் பொன்னடிக்கே நானென பாடலந் தோநாயி னேனைப் பொருட்படுத்து வானெனை வந்தெதிர் கொள்ளமத் தயானை அருள்புரிந்து ஊனுயிர் வேறுசெய் தான்நொடித் தான்மலை உத்தமனே இந்திரன் மால்பிர மன்னெழி லார்மிகு தேவரெல்லாம் வந்தெதிர் கொள்ளஎன் னைமத்த யானை அருள்புரிந்து மந்திர மாமுனி வர்இவ னாரென எம்பெருமன் நந்தமர் ஊரனென் றான்நொடித் தான்மலை உத்தமனே

காட்சி - 17.

இடம் : திருக்கயிலை.

பின்குரல் : சேரரை திருக்கயிலைக் காவலர் நந்தியம் பெருமான் தடுத்து நிறுத்த, நம்பிகள் பெருமான் திருக்கயிலாயத்தினுள் இறைவனைக் காண செல்கின்றார்.

இறைவர் : ஊரனே வந்தனை.

நம்பிகள் : கயிலைப் பெருமானே, அடியேன் செய்த பிழையினைப் பொறுத்து எனை ஆட்கொண்டு, என் பிழையினால் போந்த தொடக்கினை நீக்கி முடிவிலா நெறியாகிய தேவரீர் திருவடிப் பேற்றினை தருகின்ற பெரிய கருணை சிறியேனது தரத்திற்கு தகுதியாமோ? கயிலை நாதனே! தேவரீர் அருள்பெற வந்த சேரலன் தேவரீரது கோயிலின் திருஅணுக்கன் திருவாயிலின் புறத்தில் உள்ளார்.

இறைவர் : அவரை அழைத்து வருக.

[சேர மன்னர் சிரமேல் கைகுவித்து வருகிறார்.]

இறைவர் : சேரலனே, நாம் அழையாமல் இங்கு நீ வந்தது என்ன?

சேரர் : பெருமானே, அடியேன் நம்பிகளுடைய திருவடிகளைப் போற்றிக் கொண்டு, அவர் அருளினால் யானையில் முன்னே அவரைச் சேவித்துக் கொண்டு வந்தேன். தேவரீரது பொழிகின்ற கருணைப் பெருவெள்ளமானது அடியேனை முந்திக் கொண்டு வந்து இங்கே நிறுத்தியதால் தேவரீரது திருமுன்பு வந்து சேரும் பேறும் பெற்றேன். மணமுடைய கொன்றை மலர் மாலையினை அணிந்த சடையினையுடைய பெருமானே, மேலும், ஒரு விண்ணப்பம் உள்ளது பெருகுகின்ற வேதங்களும் முனிவர்களும் துதித்தற்கரிய பெருமையை உடையவரே! உமை அன்பினாலே திருஉலாபுறம் பாடினேன் அதனை தேவரீர் திருச்செவி சாத்தி கேட்டு அருள வேண்டும். மருவு பாசம் அகன்றிட வன்தொண்டர் கூட்டம் வைத்தாய்.

இறைவர் : சொல்லுக.

[சேரர் திருக்கயிலாய ஞான உலா பாடுகின்றார்.]

வெண்பா விரித்துரைக்கும் போழ்தில் விளங்கொளிசேர் கண்பாவு நெற்றிக் கறைக்கண்டன் - விண்பால் அரிஅரணஞ் செற்றாங் கலைபுனலும் பாம்பும் புரிசடைமேல் வைத்த புராணன் - எரிஇரவில் ஆடும் இறைவன் அமரர்குழாம் தற்சூழ மாட மறுகில் வரக்கண்டு - கேடில்சீர் வண்ணச் சிலம்படி மாதரார் தாமுண்ட கண்ணெச்சில் எம்மையே ஊட்டுவான் - அண்ணலே வந்தாய் வளைகவர்ந்தாய் மாலும் அருந்துயரும் தந்தாய் இதுவோ தகவென்று - நொந்தாள்போற் கட்டுரைத்துக் கைசோர்ந் தகமுருகி மெய்வெளுத்து மட்டிவரும் பூங்கோதை மால்கொண்டாள் - கொட்டிமைசேர் பண்ணாரும் இன்சொற் பணைப்பெருந்தோள் செந்துவர்வாய்ப் பெண்ணார வாரம் பெரிதன்றே - விண்ஓங்கி மஞ்சடையும் நீள்குடுமி வாள்நிலா வீற்றிருந்த செஞ்சடையான் போந்த தெரு

இறைவர் : ஊரனாகிய ஆலால சுந்தரனுடனே கூடி விரும்பி இருந்து நீவிர் இருவரும் சார நம் கணங்களுக்கு நாயகராகிய தலைமை பெற்று இருப்பீராக.

பின்குரல் : இரு பெருமக்களும் பணிந்து எழுந்து இறைவரது திருவளினை தலைமேல் கொண்டு நிலைபெற்ற வன்தொண்ட பெருமான் ஆலால சுந்தரராகவும், முதன்மை உடைய சேரனாரும் நன்மை சேரும் சிவ கணநாதராகி அவர்கள் செய்யும் விருப்ப மிக்க திருத்தொண்டினை மேற்கொண்டனர். வாழி மாதவர் ஆலால சுந்தரர் திருக்கயிலை நோக்கி வரும் வழியிலே அருளிச் செய்த “தானனை முன்படைத்தான்” எனும் திருப்பதிகத்தினை முந்நீர் கடலின் அரசனாகிய வருணன் திருஅஞ்சைக்களத்தில் சேர்த்து உணர்வித்தான். சேரர் பெருமான் விண்ணப்பித்தருளிய திருக்கயிலாய ஞான உலாவினை கயிலை மலையினில் உடனிருந்து கேட்ட மாசாத்தனார், இந்த நிலவுலகத்தில் வேதியர்கள் வாழும் திருப்பிடவூரில் வெளிபடச் சொல்லி அருளி கடல் சூழ்ந்த இவ்வுலகினில் எங்கும் நன்மையாலே விளங்கிட அருளினார்.

என்றும் இன்பம் பெருகும் இயல்பினால் 
ஒன்று காதலித்து உள்ளமும் ஓங்கிட 
மன்றுளார் அடியார் அவர் வான் புகழ் 
நின்றது எங்கும் நிலவி உலகெலாம்

திருச்சிற்றம்பலம்