12.039 சோமாசி மாற நாயனார் புராணம்

சூதம் பயிலும் பொழில் 
  அம்பரில் தூய வாய்மை
வேதம் பயிலும் மறையாளர் 
  குலத்தின் மேலோர்
ஏதம் புரியும் எயில் 
  செற்றவர்க்கு அன்பர் வந்தால்
பாதம் பணிந்தார் அமுது 
  ஊட்டு(ம்) நற் பண்பின் மிக்கார்  1 

யாழின் மொழியாள் தனிப் 
  பாகரைப் போற்றும் யாகம்
ஊழின் முறைமை வழுவாது 
  உலகங்கள் ஆன
ஏழும் உவப்பப் புரிந்து 
  இன்புறச் செய்த பேற்றால்
வாழும் திறம் ஈசர் மலர்க் 
  கழல் வாழ்த்தல் என்பார்  2 

எத்தன்மையர் ஆயினும் ஈசனுக்கு 
  அன்பர் என்றால்
அத் தன்மையர் தாம் நமை 
  ஆள்பவர் என்று கொள்வார்
சித்தம் தெளியச் சிவன் 
  அஞ்செழுத்து ஓதும் வாய்மை
நித்தம் நியமம் எனப் 
  போற்றும் நெறியில் நின்றார்  3 

சீரும் திருவும் பொலியும் 
  திருவாரூர் எய்தி
ஆரம் திகழ் மார்பின் 
  அணுக்கவன் தொண்டர்க்கு அன்பால்
சாரும் பெரு நண்பு 
  சிறப்ப அடைந்து தங்கிப்
பாரும் விசும்பும் பணியும் 
  பதம் பற்றி உள்ளார்  4 

துன்றும் புலன் ஐந்துடன் 
  ஆறு தொகுத்த குற்றம்
வென்று இங்கு இது நல்நெறி 
  சேரும் விளக்கம் என்றே
வன் தொண்டர் பாதம் 
  தொழுதான சிறப்பு வாய்ப்ப
என்றும் நிலவும் சிவலோ கத்தில் 
  இன்பம் உற்றார்  5 

பணையும் தடமும் புடை 
  சூழும் ஒற்றியூரில் பாகத்தோர்
துணையும் தாமும் பிரியாதார் 
  தோழத்தம் பிரானாரை
இணையும் கொங்கைச் சங்கிலியார் எழில் 
  மென்பணை தோள் எய்துவிக்க
அணையும் ஒருவர் சரணமே 
  அரணமாக அடைந்தோமே

வம்பறா வரிவண்டு சருக்கம் முற்றிற்று.  6