6.2 ஏயர்கோன் கலிக்காம நாயனார் புராணம் (3155 - 3563)

திருச்சிற்றம்பலம்
 

 1. நீடு வண் புகழ்ச் சோழர் நீர் நாட்டு இடை நிலவும்    3155-1

 மாடு பொன் கொழி காவிரி வடகரைக் கீழ்பால்   3155-2

 ஆடு பூங்கொடி மாடம் நீடிய அணி நகர் தான்    3155-3

 பீடு தங்கிய திருப்பெரு மங்கலப் பெயர்த்தால் 3155-4

 

 2. இஞ்சி சூழ்வன எந்திரப் பந்தி சூழ் ஞாயில்    3156-1

 மஞ்சு சூழ்வன வரை என உயர் மணி மாடம்    3156-2

 நஞ்சு சூழ்வன நயனியர் நளின மெல்லடிச் செம் 3156-3

 பஞ்சு சூழ்வன காளையர் குஞ்சியின் பரப்பு       3156-4

 

 3. விழவு அறாதன விளங்கு ஒளி மணி நெடுவீதி       3157-1

 முழவு அறாதன மொய் குழலியர் நட அரங்கம்   3157-2

 மழவு அறாதன மங்கலம் பொலி மணி முன்றில்         3157-3

 உழவு அறாத நல் வளத்தன ஓங்கிருங் குடிகள்   3157-4

 

 4. நீரினில் பொலி சடை முடி நெற்றி நாட்டத்துக்        3158-1

 காரினில் திகழ் கண்டர் தம் காதலோர் குழுமி    3158-2

 பாரின் மிக்கதோர் பெருமையால் பரமர்தாள் பரவும்       3158-3

 சீரின் மிக்கது சிவபுரி எனத் தகும் சிறப்பால்     3158-4

 

 5. இன்ன வாழ் பதி அதன் இடை ஏயர் கோக் குடிதான்   3159-1

 மன்னிய நீடிய வளவர் சேனாபதிக் குடியாம்      3159-2

 தொன்மை மேவிய தொடர்ச்சியால் நிகழ்வது தூய       3159-3

 பொன்னி நாட்டு வேளாண்மையில் உயர்ந்த பொற்பினதால்       3159-4

 

 

 

 6. அங்கண் மிக்க அக் குடியினில் அவதரித்து உள்ளார்   3160-1

 கங்கை வாழ் முடியார் தொண்டர் கலிக்காமர் என்பார்     3160-2

 தங்கள் நாயகர் அடி பணிவார் அடிச்சாந்து       3160-3

 பொங்கு காதலின் அவர் பணி போற்றுதல் புரிந்தார்       3160-4

 

 7. புதிய நாள் மதிச் சடைமுடியார் திருப் புன் கூர்க்      3161-1

 அதிகம் ஆயின திருப்பணி அநேகமும் செய்து    3161-2

 நிதியம் ஆவன நீறு உகந்தார் கழல் என்று       3161-3

 துதியினால் பரவித் தொழுது இன்புறு கின்றார்    3161-4

 

 8. நாவலூர் மன்னர் நாதனைத் தூது விட்டு அதனுக்கு   3162-1

 இயாவர் இச் செயல் புரிந்தனர் என்று அவர் இழிப்பத்     3162-2

 தேவர் தம் பிரான் அவர் திறம் திருத்திய அதற்கு        3162-3

 மேய வந்த அச் செயலினை விளம்புவான் உற்றேன்      3162-4

 

 9. திருத் தொண்டத் தொகை அருளித் திருநாவலுர் ஆளி         3163-1

 கருத்து ஒன்று காதலினால் கனக மதில் திருவாரூர்       3163-2

 ஒருத்தர் கழல் முப்பொழுதும் உருகிய அன்பொடு பணிந்து        3163-3

 பெருத்து எழும் மெய் அன்பினால் பிரியாது அங்கு உறையும் நாள்        3163-4

 

 10. தாள் ஆண்மை உழவு தொழில் தன்மை வளம் தலை சிறந்த         3164-1

 வேளாளர் குண்டையூரக் கிழார் எனும் மே தக்கோர்      3164-2

 வாளார் வெண் மதி அணிந்தார் மறைவராய் வழக்கினில் வென்று         3164-3

 ஆளாகக் கொண்டவர்தாள் அடைந்து அன்பால் ஒழுகுவார்         3164-4

 

 11. செந் நெல்லும் பொன்னன்ன செழும் பருப்பும் தீம்கரும் பின் 3165-1

 இன்னல்ல அமுதும் முதல் எண்ணில் பெரும் வளங்கள் 3165-2

 மன்னிய சீர் வன் தொண்டர்க்கு அமுதாக வழுவாமல்    3165-3

 பன்னெடு நாள் பரவையார் மாளிகைக்குப் படி சமைத்தார்         3165-4

 

 12.  ஆன செயல் அன்பின் வரும் ஆர்வத்தால் மகிழ்ந்து ஆற்ற   3166-1

 வான முறை வழங்காமல் மா நிலத்து வளம் சுருங்கப்   3166-2

 போனக நெல் படி நிரம்ப எடுப்பதற்குப் போ தாமை      3166-3

 மானம் அழி கொள்கையினால் மனம் மயங்கி வருந்துவார்        3166-4

 

 13.  வன் தொண்டர் திருவாரூர் மாளிகைக்கு நெல் எடுக்க       3167-1

 இன்று குறை ஆகின்றது என் செய்கேன் என நினைந்து   3167-2

 துன்று பெரும் கவலையினால் துயர் எய்தி உண்ணாதே   3167-3

 அன்று இரவு துயில் கொள்ள அங்கணர் வந்து அருள் புரிவார்     3167-4

 

 14.  ஆரூரன் தனக்கு உன்பால் நெல் தந்தோம் என்று அருளி     3168-1

 நீரூரும் சடை முடியார் நிதிக் கோமான் தனை ஏவப்     3168-2

 பேரூர் மற்று அதன் எல்லை அடங்கவும் நெல் மலைப் பிறங்கல் 3168-3

 காரூரும் நெடும் விசும்பும் கரக்க நிறைந்து ஓங்கியது ஆல்       3168-4

 

 15. அவ்விரவு புலர் காலை உணர்ந்து எழுவார் அது கண்டே      3169-1

 எவ்வுலகின் நெல் மலைதான் இது என்றே அதிசயித்து    3169-2

 செவ்விய பொன் மலை வளத்தார் திரு அருளின் செயல் போற்றிக்        3169-3

 கொவ்வை வாய்ப் பரவையார் கொழுநரையே தொழுது எழுவார்   3169-4

 

 16. நாவலூர் மன்னன் ஆர்க்கு நயனார் அளித்த நெல் இங்கு      3170-1

 யாவரால் எடுக்கல் ஆகும் இச்செயல் அவர்க்குச் சொல்லப்        3170-2

 போவன் யான் என்று போந்தார் புகுந்தவாறு அருளிச் செய்து      3170-3

 தேவர் தம் பெருமான் ஏவ நம்பியும் எதிரே சென்றார்    3170-4

 

 17. குண்டையூர்க் கிழவர் தாமும் எதிர் 

               கொண்டு கோதில் வாய்மைத்    3171-1

 தொண்டனார் பாதம் தன்னில் தொழுது வீழ்ந்து எழுந்து நின்று    3171-2

 பண்டெலாம் அடியேன் செய்த பணி எனக்கு இன்று முட்ட        3171-3

 அண்டர் தம் பிரானார் தாமே நெல் மலை அளித்தார் என்று       3171-4

 

 18.  மனிதரால் எடுக்கும் எல்லைத்து 

               அன்று நெல் மலையின் ஆக்கம் 3172-1

 இனி எனால் செய்யல் ஆகும் பணி அன்று இது என்னக் கேட்டு    3172-2

 பனி மதி முடியார் அன்றே பரிந்து உமக்கு அளித்தார் நெல் என்று         3172-3

 இனியன மொழிந்து தாமும் குண்டையூர் எய்த வந்தார்   3172-4

 

 19. விண்ணினை அளக்கும் நெல்லின் வெற்பினை நம்பி நோக்கி 3173-1

 அண்ணலைத் தொழுது போற்றி அதிசயம் மிகவும் எய்தி 3173-2

 எண்ணில் சீர்ப் பரவை இல்லத்து இந் நெல்லை எடுக்க ஆளும்    3173-3

 தண்ண்¢லவு அணிந்தார் தமே தரில் அன்றி ஒண்ணாது என்று     3173-4

 

 20.  ஆளிட வேண்டிக் கொள்வார் அருகு திருப்பதியான 3174-1

 கோளிலியில் தம் பெருமான் கோயிலினை வந்து எய்தி   3174-2

 வான் அளவு கண் மடவாள் வருந்தாமே எனும் பதிகம்   3174-3

 மூள வரும் காதல் உடன் முன் தொழுது பாடுதலும்      3174-4

 

 21. பகல் பொழுது கழிந்து அதன் பின் பரவை மனை அளவு அன்றி       3175-1

 மிகப் பெருகும் நெல் உலகில் விளங்கிய ஆரூர் நிறையப்         3175-2

 புகப் பெய்து தருவன நம் பூதங்கள் என விசும்பில்       3175-3

 நிகர்ப்பு அரியது ஒருவாக்கு நிகழ்ந்தது நின் மலன் அருளால்      3175-4

 

 22. தம் பிரான் அருள் போற்றித் தரையின் மிசை விழுந்து எழுந்தே      3176-1

 உம்பரால் உணர்வு அரிய திருப் பாதம் தொழுது ஏத்திச்   3176-2

 செம் பொன் நேர் சடையாரைப் பிறபதியும் தொழுது போய்       3176-3

 நம்பர் ஆரூர் அணைந்தார் நாவலூர் நாவலன் ஆர்       3176-4

 

 23. பூங்கோயில் மகிழ்ந்து அருளும் புராதனரைப் புக்கு இறைஞ்சி 3177-1

 நீங்காத பெரும் மகிழ்ச்சி உடன் ஏத்திப் புறம் போந்து     3177-2

 பாங்கு ஆனார் புடை சூழ்ந்து போற்றி இசைக்க பரவையார்        3177-3

 ஓங்கு திரு மாளிகையினுள் அணைந்தார் ஆரூரர்        3177-4

 

 24. கோவை வாய்ப் பரவையார் தாம் மகிழும் படி கூறி 3178-1

 மேவி அவர் தம் மோடு மிக இன்புற்று இருந்து அதன்பின்        3178-2

 சேவின் மேல் உமையோடும் வருவார் தம் திரு அருளின்        3178-3

 ஏவலினால் அவ்விரவு பூதங்கள் மிக்கு எழுந்து   3178-4

 

 25. குண்டையூர் நெல் மலையைக் குறள் பூதப் படை கவர்ந்து    3179-1

 வண்டுலாம் குழல் பரவை மாளிகையை நிறைவித்தே    3179-2

 அண்டர்பிரான் திரு ஆரூர் அடங்கவும் நெல் மலை ஆக்கி        3179-3

 கண்டவர் அற்புதம் எய்தும் காட்சி பெற அமைத்தன ஆல்         3179-4

 

 26. அவ்விரவு புலர் காலை ஆரூரில் வாழ்வார் கண்டு   3180-1

 எவ்வுலகில் விளைந்தன நெல் மலை இவை என்று அதிசயித்து   3180-2

 நவ்வி மதர்த் திருநோக்கின் நங்கை புகழ்ப் பரவையார்க்கு         3180-3

 இவ் உலகு வாழ வரும் நம்பி அளித்தன என்பார்        3180-4

 

 27. நீக்க அரிய நெல் குன்று தனை நோக்கி நெறி பலவும்        3181-1

 போக்க அரிது ஆயிடக் கண்டு மீண்டும் தம் இல் புகுவார்         3181-2

 பாக்கியத்தின் திரு வடிவாம் பரவையார்க்கு இந் நெல்லுப்         3181-3

 போக்கும் இடம் அரிதாகும் எனப் பலவும் புகல்கின்றார்   3181-4

 

 28. வன் தொண்டர் தமக்கு அளித்த நெல் கண்டு மகிழ் சிறப்பார் 3182-1

 இன்று உங்கள் மனை எல்லைக்கு உள்படும் நெல் குன்று எல்லாம்        3182-2

 பொன் தங்கு மாளிகையில் புகப் பெய்து கொள்க என     3182-3

 வென்றி முரசு அறைவித்தார் மிக்க புகழ் பரவையார்     3182-4

 

 29. அணி ஆரூர் மருகு அதனில் ஆளி அங்குப் பறை அறைந்த   3183-1

 பணியாலே மனை நிறைத்துப் பாங்கு எங்கும் நெல் கூடு 3183-2

 அணியாமல் கட்டி நகர் களி கூரப் பரவையார்    3183-3

 மணியாரம் புனை மார்பின் வன் தொண்டர் தமைப் பணிந்தார்    3183-4

 

 30. நம்பி ஆரூர் திருவாரூரில் நயந்து உறைநாள்        3184-1

 செம் பொன் புற்று இடம் கொண்டு வீற்று இருந்த செழும் தேனைக்       3184-2

 தம் பெரிய விருப்பினொடும் தாழ்ந்து உணர்வினால் பருகி        3184-3

 இம்பருடன் உம்பர்களும் அதிசயிப்ப ஏத்தினார்   3184-4

 

 31. குலவு புகழ்க் கோட்டிலியார் குறை யிரந்து தம் பதிக்கண்     3185-1

 அலகில் புகழ் ஆரூரர் எழுந்து அருள அடி வணங்கி      3185-2

 நிலவிய வன் தொண்டர் அ•து இசைந்து அதன்பின் நேர் இறைஞ்சி       3185-3

 பலர் புகழும் பண்பினார் மீண்டும் தம் பதி அணைந்தார்   3185-4

 

 32. தேவர் ஒதுங்க திருத்தொண்டர் மிடையும் செல்வத் திருவாரூர்       3186-1

 காவல் கொண்டு தனியாளும் கடவுள் பெருமான் கழல் வணங்கி   3186-2

 நாவலூரர் அருள் பெற்று நம்பர் பதிகள் பிற நண்ணிப்    3186-3

 பாவை பாகர் தமைப் பணிந்து பாடும் 

               விருப்பில் சென்று அணைவார்   3186-4

 

 33. மாலும் அயனும் உணர்வு அரியர் மகிழும் பதிகள் பல வணங்கி       3187-1

 ஞாலம் நிகழ் கோட் புலியார் தம் நாட்டியத்தான் குடி நண்ண      3187-2

 ஏலும் வகையால் அலங்கரித்து அங்கு அவரும் 

                               எதிர்கொண்டு இனிது இறைஞ்சிக்         3187-3

 கோல மணி மாளிகையின் கண் ஆர்வம் பெருகக்கொடு புக்கார்    3187-4

 

 34. தூய மணிப் பொன் தவிகில் எழுந்து அருளி இருக்கத் தூ நீரால்       3188-1

 சேய மலர்ச் சேவடி விளக்கித் தெளித்துக் கொண்ட செழும் புனலால்      3188-2

 மேய சுடர் மாளிகை எங்கும் விளங்க வீசி உளம் களிப்ப 3188-3

 ஏய சிறப்பில் அர்ச்சனைகள் எல்லாம் இயல்பின் முறை புரிவார்   3188-4

 

 35. பூந்தண் பனிநீர் கொடு சமைத்த 

               பொருவு இல் விரைச்சந்தனக் கலவை    3189-1

 வாய்ந்த அகிலின் நறும் சாந்து வாசம் நிறைமான் மதச் சேறு     3189-2

 தோய்ந்த புகை நாவியின் நறு நெய் தூய பசும் கர்ப்பூரம் உடன்   3189-3

 ஏய்ந்த அடைக்காய் அமுது இனைய 

               எண்ணில் மணிப் பாசனத்து ஏந்தி        3189-4

 

 36. வேறு வேறு திருப் பள்ளித் தாமப் பணிகள் மிக எடுத்து      3190-1

 மாறிலாத மணித்திரு ஆபரண வருக்கம் பல தாங்கி      3190-2

 ஈறில்விதத்துப் பரிவட்டம் ஊழின் நிரைத்தே எதிர் இறைஞ்சி      3190-3

 ஆறு புணைந்தார் அடித் தொண்டர் 

               அளவு இல் பூசை கொள அளித்தார்      3190-4

 

 37. செங்கோல் அரசன் அருள் உரிமைச் 

               சேனாபதி ஆம் கோட்புலியார்     3191-1

 நங்கோமானை நாவலூர் நகரார் வேந்தை நண்பினால்    3191-2

 தங்கோ மனையில் திரு அமுது செய்வித்து 

               இறைஞ்சித்தலை சிறந்த         3191-3

 பொங்கு ஓதம் போல் பெரும் காதல் புரிந்தார் பின்னும் போற்றுவா        3191-4

 

 38.  ஆன விருப்பின் மற்று அவர் 

               தாம் அருமையால் பெற்று எடுத்த        3192-1

 தேனார் கோதைச் சிங்கடியார் தமையும் அவர்பின் திரு உயிர்த்த 3192-2

 மானார் நோக்கின் வனப்பகையார் தமையும் 

               கொணர்ந்து வன் தொண்டர்      3192-3

 தூ நாண் மலர்த்தாள் பணிவித்துத் தாமும் தொழுது சொல்லுவார்         3192-4

 

 39. அடியேன் பெற்ற மக்கள் இவர் அடிமை ஆகக் கொண்டு அருளிக்      3193-1

 கடிசேர் மலர்த் தாள் தொழுது உய்யக் கருணை 

               அளிக்க வேண்டும் எனத்         3193-2

 தொடி சேர் தளிக்கை இவர் எனக்குத் தூய மக்கள் எனக் கொண்டப்        3193-3

 படியே மகண்மை யாக் கொண்டார் பரவையார் தம் கொழு நனார் 3193-4

 

 40. கோதை சூழ்ந்த குழலாரைக் குறங்கின் 

               வைத்து கொண்டு இருந்து       3194-1

 காதல் நிறைந்த புதல்வியராம் கருத்து உட்கசிவால் அணைத்து உச்சி      3194-2

 மீது கண்ணீர் விழ மோந்து வேண்டுவனவும் கொடுத்து அருளி    3194-3

 நாதர் கோயில் சென்று அடைந்தார் நம்பிதம்பிரான் தோழர்       3194-4

 

 41. வென்றி வெள்ளேறு உயர்த்து அருளும் 

               விமலர் திருக்கோபுரம் இறைஞ்சி         3195-1

 ஒன்றும் உள்ளத் தொடும் அன்பால் உச்சிகுவித்த கரத்தொடும்     3195-2

 சென்று புக்குப் பணிந்து திருப்பதிகம் பூணாண் என்று எடுத்துக்     3195-3

 கொன்றை முடியார் அருள் உரிமை சிறப்பித்தார் கோட்புலியாரை 3195-4

 

 42. சிறப்பித்து அருளும் திருக்கடைக் 

               காப்பு அதன் இடைச் சிங்கடியாரைப்      3196-1

 பிறப்பித்து எடுத்த பிதாவாகத் தம்மை நினைத்த பெற்றியினால்   3196-2

 மறப்பில் வகைச் சிங்கடி அப்பன் என்றே தம்மை வைத்து அருளி 3196-3

 நிறப் பொற்பு உடைய இசைபாடி நிறைந்த 

               அருள் பெற்று இறைஞ்சினார்    3196-4

 

 43. அங்கு நின்றும் எழுந்து அருளி அளவில் அன்பின் உள் மகிழச்        3197-1

 செங்கண் நுதலார் மேவு திருவலிவலத்தைச் சேர்ந்து இறைஞ்சி   3197-2

 மங்கை பாகர் தம்மைப் பதிகம் வலிவலத்துக் கண்டேன் என்று    3197-3

 எங்கும் நிகழ்ந்த தமிழ் மாலை எடுத்துத் தொடுத்த இசைபுனைவார்        3197-4

 

 44.  நன்று மகிழும் சம்பந்தர் நாவுக் கரசர் பாட்டு உகந்தீர்        3198-1

 என்று சிறப்பித்து இறைஞ்சி மகிழ்ந்து ஏத்தி 

               அருள் பெற்று எழுந்து அருளி    3198-2

 மன்றின் இடையே நடம் புரிவார் மருவு பெருமைத் திருவாரூர்    3198-3

 சென்று குறுகிப் பூங்கோயில் பெருமான் செம் பொன் கழல் பணிந்து       3198-4

 

 45. இறைஞ்சிப் போந்து பரவையார் திரு 

               மாளிகையில் எழுந்து அருளி    3199-1

 நிறைந்த விருப்பின் மேவும் நாள் நீடு செல்வத் திருவாரூர்ப்      3199-2

 புறம்பு நணிய கோயில் களும் பணிந்து போற்றிப் புற்று இடமாய் 3199-3

 உறைந்த பெருமான் கழல் பிரியாது ஓவா இன்பம் உற்று இருந்தார்       3199-4

 

 46. செறி புன் சடையார் திருவாரூர்ப் 

               திருப் பங்குனி உத்தரத் திருநாள் 3200-1

 குறுக வரலும் பரவையார் கொடைக்கு விழாவில் குறைவறுக்க   3200-2

 நிறையும் பொன் கொண்டு அணைவதற்கு 

               நினைந்து நம்பி திருப்புகலூர்     3200-3

 இறைவர் பாதம் பணிய எழுந்து அருளிச் சென்று அங்கு எய்தினார்        3200-4

 

 47. சென்று விரும்பித் திருப்புகலூர் 

               தேவர் பெருமான் கோயில் மணி         3201-1

 முன்றில் பணிந்து வலம் கொண்டு முதல்வர் 

               முன்பு வீழ்ந்து இறைஞ்சித்       3201-2

 தொன்று மரபின் அடித்தொண்டு தோய்ந்த அன்பில் துதித்து எழுந்து       3201-3

 நின்று பதிக இசைபாடி நினைந்த கருத்து நிகழ் விப்பார்   3201-4

 

 48. சிறிது பொழுது கும்பிட்டுச் சிந்தை முன்னம் அங்கு ஒழிய    3202-1

 வறிது புறம் போந்து அருளி அயல் 

               மடத்தில் அணையார் வன் தொண்டர்     3202-2

 அறிவு கூர்ந்த அன்பர் உடன் அணி முன்றிலின் ஓர் அருகு இருப்ப        3202-3

 மறி வண்கையார் அருளேயோ மலர்கண் துயில் வந்து எய்தியதால்        3202-4

 

 49. துயில் வந்து எய்தத் தம்பிரான் தோழர் அங்குத் திருப்பணிக்குப்       3203-1

 பயிலும் சுடுமண் பலகை பல கொணர்வித்து உயரம் பண்ணித் தேன்      3203-2

 அயிலும் சுரும்பார் மலர்ச் சிகழி முடிமேல் அணியா உத்தரிய    3203-3

 வெயில் உந்திய வெண் பட்டு அதன் 

               மேல் விரித்துப் பள்ளி மேவினார்        3203-4

 

 50. சுற்றும் இருந்த தொண்டர்களும் 

               துயிலும் அளவில் துணை மலர்க் கண்   3204-1

 பற்றும் துயில் நீங்கிடப் பள்ளி உணர்ந்தார் பரவை கேள்வனார்    3204-2

 வெற்றி விடையார் அருளாலே வேமண் கல்வே விரிசுடர்ச் செம் 3204-3

 பொற்றிண் கல்லாயின கண்டு புகலூர் இறைவர் அருள் போற்றி   3204-4

 

 51. தொண்டர் உணர மகிழ்ந்து எழுந்து துணைக் கைக் கமல 

                                      முகை தலை மேல்      3205-1

 கொண்டு கோயில் உள் புக்குக் குறிப்பில் அடங்காப் பேர் அன்பு    3205-2

 மண்டு காதல் உற வணங்கி வாய்ந்த மதுர மொழிமாலை         3205-3

 பண்டு அங்கு இசையில் தம்மையே புகழ்ந்து என்று எடுத்து       3205-4

 

 52. பதிகம் பாடித் திருக் கடைக் காப் பணிந்து பரவிப் புறம் போந்தே      3206-1

 எதிரில் இன்பம் இம்மையே தருவார் அருள் பெற்று எழுந்து அருளி       3206-2

 நிதியின் குவையும் உடன் கொண்டு நிறையும் 

               நதியும் குறை மதியும்   3206-3

 பொதியும் சடையார் திருப் பனையூர் புகுவார் புரிநூல் மணி மார்பர்       3206-4

 

 53. செய்ய சடையார் திருப்பனையூர்ப் 

               புறத்துத் திருக் கூத்தொடும் காட்சி        3207-1

 எய்த அருள் எதிர் சென்று அங்கு எழுந்த 

               விருப்பால் விழுந்து இறைஞ்சி   3207-2

 ஐயர் தம்மை அரங்கு ஆட வல்லார் அவரே அழகியர் என்று      3207-3

 உய்ய உலகு பெறும் பதிகம் பாடி அருள் பெற்று உடன்போந்தார்   3207-4

 

 54. வளம் மல்கிய சீர்ப் பனையூர் வாழ்வார் ஏத்த எழுந்து அருளி         3208-1

 அளவில் செம்பொன் இட்டிகைகள் ஆள்மேல் 

               நெருங்கி அணி ஆரூர்த் 3208-2

 தளவ முறுவல் பரவையார் தம் மாளிகையில் புகத் தாமும்       3208-3

 உளமன்னிய தம் பெருமானார் தம்மை 

               வணங்கி உவந்து அணைந்தார்   3208-4

 

 55. வந்து பரவைப் பிராட்டியார் மகிழ வைகி மருவும் நாள்      3209-1

 அந்தண் ஆரூர் மருங்கு அணிய கோயில் 

               பலவும் அணைந்து இறைஞ்சிச்   3209-2

 சிந்தை மகிழ விருப்பினொடும் தெய்வப் பெருமாள் திருவாரூர்    3209-3

 முந்தி வணங்கி இனிது இருந்தார் முனைப் பாடியார் தம் காவலனார்      3209-4

 

 56. பல நாள் அமர்வார் பரமர் திரு அருளால் 

               அங்கு நின்றும் போய்ச் 3210-1

 சிலை மா மேரு வீரனார் திரு நன்னிலத்துச் சென்று எய்தி        3210-2

 வலம் மாக வந்து கோயிலின் உள் வணங்கி மகிழ்ந்து பாடினார்   3210-3

 தலமார்கின்ற தண் இயல் வெம்மை யினான் என்னும் தமிழ் மாலை      3210-4

 

 57. பாடி அங்கு வைகிய பின் பரமர் வீழி மிழலையினில்         3211-1

 நீடு மறையால் மேம் பட்ட அந்தண் ஆளர் நிறைந்து ஈண்டி       3211-2

 நாடு மகிழ அவ் அளவு நடைக் காவணம் பாவாடைஉடன்        3211-3

 மாடு கதலி பூகம் நிரை மல்க மணித் தோரணம் நிரைத்து        3211-4

 

 58. வந்து நம்பி தம்மை எதிர் கொண்டு புக்கார் மற்றவரும்       3212-1

 சிந்தை மலர்ந்து திரு வீழி மிழலை இறைஞ்சிச் சேண் விசும்பின்         3212-2

 முந்தை இழிந்த மொய் ஒளி சேர் கோயில் தன்னை முன் வணங்கி       3212-3

 பந்தம் அறுக்கும் தம் பெருமான் பாதம் பரவி பணிகின்றார்       3212-4

 

 59. படங்கொள் அரவில் துயில் வோனும் பதுமத்தோனும் பரவிய        3213-1

 விடங்கன் விண்ணேர் பெருமானை விரவும் புளகம் உடன் பரவி   3213-2

 அடங்கல் வீழி கொண்டு இருந்தீர் அடியேனுக்கும் அருளும் எனத் 3213-3

 தடம்கொள் செஞ்சொல் தமிழ் மாலை சாத்தி அங்குச் சாரும் நாள்        3213-4

 

 60. வாசி அறிந்து காசு அளிக்க வல்ல மிழலை வாணர்பால்      3214-1

 தேசு மிக்க திருஅருள் முன் பெற்று திருவாஞ்சியத்து அடிகள்      3214-2

 பாசம் அறுத்து ஆள் கொள்ளும் தாள் 

               பணிந்து பொருவனார் என்னும்   3214-3

 மாசில் பதிகம் பாடி அமர்ந்து அரிசில் கரைப் புத்தூர் அணைந்தார் 3214-4

 

 61. செழு நீர் நறையூர் நிலவு திருச் சித்தீச் சரமும் பணிந்து ஏத்தி        3215-1

 விழுநீர் மையினில் பெரும் தொண்டர் 

               விருப்பின் ஓடும் எதிர்கொள்ள   3215-2

 மழுவோடு இள மான் கரதலத்தில் உடையார் திருப் புத்தூர் வணங்கி       3215-3

 தொழு நீர் மையினில் துதித்து ஏத்தித் 

               தொண்டர் சூழ உறையும் நாள்   3215-4

 

 62. புனிதனார் முன் புகழ்த் துணையார்க்கு 

               அருளும் திறமும் போற்றிசைத்து        3216-1

 முனிவர் போற்ற எழுந்து அருளி மூரி வெள்ளக் கங்கையினில்    3216-2

 பனி வெண் திங்கள் அணி சடையார் பதிகள் 

               பலவும் பணிந்து போந்து        3216-3

 இனிய நினைவில் எய்தினார் இறைவர் திருவா வடு துறையில்   3216-4

 

 63. விளங்கும் திருவாவடு துறையில் மேயார் 

               கோயில் புடைவலம் கொண்டு    3217-1

 உளம் கொண்டு உருகும் அன்பினுடன் உள்புக்கு இறைஞ்சி ஏத்துவார்      3217-2

 வளம் கொள் பதிகம் மறையவன் என்று எடுத்து செம்கணான்     3217-3

 தளம் கொள் பிறப்பும் சிறப்பித்துத் தமிழ் சொல் மாலை சாத்தினார்       3217-4

 

 64. சாத்தி அங்கு வைகு நாள் தயங்கும் அன்பருடன் கூடப்       3218-1

 பேர்த்தும் இறைஞ்சி அருள் பெற்றும் 

               பெண்ணோர் பாகத்து அண்ணலார்        3218-2

 தீர்தப் பொன்னித் தென் கரைமேல் திகழும் பதிகள் பல பணிந்து   3218-3

 மூர்த்தியார் தம் இடை மருதை அடைந்தார் 

               முனைப் பாடித் தலைவர்        3218-4

 

 65. மன்னு மருதின் அமர்ந்த வரை வணங்கி மதுரச் சொல் மலர்கள்      3219-1

 பன்னிப் புனைந்து பணிந்து ஏத்திப் பரவிப் போந்து தொண்டர் உடன்       3219-2

 அந் நல் பதியில் இருந்து அகல்வார் அரனார் திருநாசேச்சரத்தை   3219-3

 முன்னி புக்கு வலம் கொண்டு முதல்வர் திருத்தாள் வணங்கினார் 3219-4

 

 66. பெருகும் பதிகம் பிறை அணிவாள் 

               நுதலாள் பாடிப் பெயர்ந்து நிறை 3220-1

 திருவின் மலியும் சிவபுரத்துத் தேவர் பெருமான் கழல் வணங்கி   3220-2

 உருகும் சிந்தை உடன் போந்தே உமையோர் பாகர் தாம் மகிழ்ந்து         3220-3

 மருவும் பதிகள் பிற பணிந்து கலைய நல்லூர் மருங்கு அணைந்தார்      3220-4

 

 67. செம்மை மறையோர் திருக்கலைய 

               நல்லூர் இறைவர் சேவடிக்கீழ்    3221-1

 மும்மை வணக்கம் பெற இறைஞ்சி முன்பு பரவித் தொழுது எழுவார்      3221-2

 கொம்மை மருவு குரும்பைமுலை உமையாள் என்னும் திருப்பதிகம்      3221-3

 மெய்ம்மைப் புராணம் பலவும் மிகச் 

               சிறப்பித்து இசையின் விளம்பினார்       3221-4

 

 68. அங்கு நின்று திருக் குடமூக்கு அணைந்து பணிந்து பாடிப்போய்       3222-1

 மங்கைப் பாகர் வலம் சுழியை மருவிப் பெருகும் அன்பு உருகத்   3222-2

 தங்கு காதல் உடன் வணங்கித் தமிழால் பரசி அரசினுக்குத்        3222-3

 திங்கள் முடியார் அடி அளித்த திரு நல்லூரைச் சென்று அணைந்தார்      3222-4

 

 69. நல்லூர் இறைவர் கழல் போற்றி நவின்று நடுவர் நம்பர் பதி 3223-1

 எல்லாம் இறைஞ்சி ஏத்திப் போந்து இசையால் பரவும் தம் உடைய       3223-2

 சொல்லூத்¢யமா அணிந்தவர் தம் சோற்றுத் 

               துறையின் மருங்கு எய்தி        3223-3

 அல்லூர் கண்டர் கோயிலின் உள் அடைந்து 

               வலம் கொண்டு அடி பணிவார்   3223-4

 

 70.  அழல் நீர் ஒழுகி அனைய எனும் அம் சொல் 

               பதிகம் எடுத்து அருளிக் 3224-1

 கழல் நீடிய அன்பினில் போற்றும் காதல் கூரப் பரவிய பின்       3224-2

 கெழு நீர்மையினில் அருள் பெற்றுப் போந்து பரவையார் கேள்வர் 3224-3

 முழு நீறு அணிவார் அமர்ந்த பதி பலவும் பணிந்து முன்னுவார்   3224-4

 

 71. தேவர் பெருமான் கண்டியூர் பணிந்து திரு ஐயாறு அதனை   3225-1

 மேவி வணங்கிப் பூந்துருத்தி விமலர் பாதம் தொழுது இறைஞ்சிச் 3225-2

 சேவில் வருவார் திரு ஆலம் பொழிலில் சேர்ந்து தாழ்ந்து இரவு 3225-3

 பாவு சயனத்து அமர்ந் அருளிப் பள்ளி கொள்ளக் கனவின்கண்     3225-4

 

 72.  மழபாடி இனில் வருவதற்கு நினைக்க மறந்தாயோ என்று    3226-1

 குழகு ஆகிய தம் கோலம் எதிர்காட்டி அருளக் குறித்து உணர்ந்து 3226-2

 நிழலார் சோலைக் கரைப் பொன்னி வடபால் ஏறி நெடுமாடம்     3226-3

 அழகார் வீதி மழபாடி அணைந்தார் நம்பி ஆரூரர்        3226-4

 

 73. அணைந்து திருக் கோபுரம் இறைஞ்சி அன்பர் சூழ உடன் புகுந்து      3227-1

 பணம் கொள் அரவம் அணிந்தார் முன் பணிந்து 

               வீழ்ந்து பரம் கருணைக் 3227-2

 குணம் கொள் அருளின் திறம் போற்றிக் 

               கொண்ட புளகத்துடன் உருகிப்    3227-3

 புணர்ந்த இசையால் திருப்பதிகம் பொன்னார் மேனி என்று எடுத்து 3227-4

 

 74.  அன்னே உன்னை அல்லல் யான் ஆரை நினைக்கேன் என ஏத்தி      3228-1

 தன்னேர் இல்லாப் பதிக மலர் சாத்தித் தொழுது புறம்பு அணைந்து         3228-2

 மன்னும் பதியில் சில நாள் கள் வைகித் தொண்டர் உடன் மகிழ்ந்து       3228-3

 பொன்னிக் கரையின் இருமருங்கும் பணிந்து மேல்பால் போதுவார்        3228-4

 

 75. செய்ய சடையார் திரு ஆனைக் காவில் 

               அணைந்து திருத் தொண்டர்      3229-1

 எய்த முன் வந்து எதிர் கொள்ள இறைஞ்சிக் கோயில் உள் புகுந்தே        3229-2

 ஐயர் கமலச் சேவடிக் கீழ் ஆர்வம் பெருக விழுந்து எழுந்து       3229-3

 மெய்யும் முகிழ்ப்பக் கண் பொழிநீர் வெள்ளம் பரப்ப விம்முவார் 3229-4

 

 76.  மறைகளாய நான்கும் என மலர்ந்த செம் சொல் தமிழ் பதிகம்       3230-1

 நிறையும் காதல் உடன் எடுத்து நிலவும் அன்பர் தமை நோக்கி    3230-2

 இறையும் பணிவார் எம்மையும் ஆள் உடையார் என்று ஏத்துவார்         3230-3

 உறையூர்ச் சோழன் மணியாரம் சாத்தும் திறத்தை உணர்ந்து அருளி      3230-4

 

 77. வளவர் பெருமான் மணியாரம் 

               சாத்திக் கொண்டு வரும் பொன்னிக்       3231-1

 கிளரும் திரை நீர் மூழ்குதலும் வழுவிப் போகக் கேதமுற         3231-2

 அளவில் திருமஞ்சனக் குடத்துள் அது 

               புக்கு ஆட்ட அணிந்து அருளித்   3231-3

 தளரும் அவனுக்கு அருள் புரிந்த தன்மை சிறக்கச் சாற்றினார்     3231-4

 

 78. சாற்றி அங்குத் தங்கு நாள் தயங்கும் பவளத் திருமேனி      3232-1

 நீற்றர் கோயில் எம்மருங்கும் சென்று தாழ்ந்து நிறை விருப்பால் 3232-2

 போற்றி அங்கு நின்றும் போய்ப் பொருவில் 

               அன்பர் மருவிய தொண்டு       3232-3

 ஆற்றும் பெருமை திருப்பாச்சில் ஆச்சிரமம் சென்று அடைந்தார்   3232-4

 

 79. சென்று திருக் கோபுரம் இறைஞ்சித் 

               தேவர் மலிந்த திருந்து மணி     3233-1

 முன்றில் வலம் கொண்டு உள் அணைந்து 

               முதல்வர் முன்னம் வீழ்ந்து இறைஞ்சி 3233-2

 நன்று பெருகும் பொருள் காதல் நயப்புப் பெருக நாதர் எதிர்       3233-3

 நின்று பரவி நினைந்த பொருள் அருளாது ஒழிய நேர் நின்று      3233-4

 

 80. அன்பு நீங்கா அச்சம் உடன் திருத் தோழமைப் பணியால்     3234-1

 பொன் பெறாத திரு உள்ளம் புழுங்க அழுங்கிப் புறம்பு ஒருபால்    3234-2

 முன்பு நின்ற திருத் தொண்டர் முகப்பே 

               முறைப்பாடு உடையார்போல்    3234-3

 என்பு கரைந்து பிரானார் மற்று இலையோ என்ன எடுக்கின்றார்    3234-4

 

 81. நித்தமும் நீங்கா நிலைமையின் நீங்கி நிலத்து இடைப் 

                                      புலம் கெழும் பிறப்பால் 3235-1

 உய்த்த காரணத்தை உணர்ந்து நொந்து அடிமை ஒருமையாம் 

                                      எழுமையும் உணர்த்தி   3235-2

 எத்தனை அருளாது ஒழியினும் பிரானார் 

               இவர் அலாது இலையோ என்பார்        3235-3

 வைத்தனன் தனக்கே தலையும் என் 

               நாவும் என வழுத்தினார் தொண்டர்       3235-4

 

 82. இவ் வகை பரவித் திருக்கடைக் 

               காப்பும் ஏசின வல்ல என்று இசைப்ப     3236-1

 மெய் வகை விரும்பு தம் பெருமானார் 

               விழுநிதிக் குவை அளித்து அருள        3236-2

 மை வளர் கண்டர் கருணையே பரவி வணங்கி அப்பதி இடை வைகி      3236-3

 எவ் வகை மருங்கும் இறைவர் தம் பதிகள் இறைஞ்சி அங்கு 

                                      இருந்தனர் சில நாள்     3236-4

 

 83. அப்பதி நீங்கி அருளினால் போகி ஆவின் அஞ்சு ஆடுவார் நீடும்       3237-1

 எப்பெயர்ப் பதியும் இருமருங்கு இறைஞ்சி 

               இறைவர் பைஞ்ஞீலியை எய்திப் 3237-2

 பைப் பணி அணிவார் கோபுரம் இறைஞ்சிப் 

               பாங்கு அமர் புடை வலம் கொண்டு      3237-3

 துப்பு உறழ் வேணியார் கழல் தொழுவார் 

               தோன்றும் கங்காளரைக் கண்டார்         3237-4

 

 84. கண்டவர் கண்கள் காதல் நீர் வெள்ளம் 

               பொழிதரக் கை குவித்து இறைஞ்சி       3238-1

 வண்டறை குழலார் மனம் கவர் பலிக்கு திரு வடிவு கண்டவர்கள் 3238-2

 கொண்டது ஓர் மயலல் வினவு கூற்று 

               ஆகக் குலவு சொல் கார் உலாவிய என்று         3238-3

 அண்டர் நாயகரைப் பரவி ஆரணிய 

               விடங்கராம் அருந் தமிழ் புனைந்தார்     3238-4

 

 85. பரவி அப் பதிகத் திருக் கடைக் கப்புச் 

               சாத்தி முன் பணிந்து அருள் பெற்றுக்     3239-1

 கரவில் அன்பர்கள் தம் கூட்டமும் தொழுது 

               கலந்து இனிது இருந்து போந்து அருளி   3239-2

 விரவிய ஈங்கோய் மலை முதல் ஆக விமலர் 

               தம் பதி பல வணங்கிக் 3239-3

 குரவலர் சோலை அணி திருப் பாண்டிக் கொடு 

               முடி அணைந்தனர் கொங்கில்    3239-4

 

 86. கொங்கினில் பொன்னித் தென் கரைக்கறையூர்க் 

               கொடு முடிக் கோயில் முன் குறுகிச்      3240-1

 சங்க வெண் குழையார் உழை வலம் செய்து 

               சார்ந்து அடி அன்பினில் தாழ்ந்து 3240-2

 பொங்கிய வேட்கை பெருகிடத் தொழுது 

               புனிதர் பொன் மேனியை நோக்கி 3240-3

 இங்கு இவர் தம்மை மறக்க ஒண்ணாது என்று எழுந்த 

               மெய்க் குறிப்பினில் எடுப்ப       3240-4

 

 87.  அண்ணலார் அடிகள் மறக்கினும் நாம அஞ்சு 

               எழுத்து அறிய எப் பொழுதும்    3241-1

 எண்ணிய நாவே இன் சுவை பெருக இடை அறாது 

               இயம்பும் என்றும் இதனைத்      3241-2

 திண்ணிய உணர்வில் கொள்பவர் மற்றுப் 

               பற்றுஇலேன் எனச் செழும் தமிழால்      3241-3

 நண்ணிய அன்பில் பிணிப்பு உற நவின்றார் 

               நமச்சிவாயத் திருப் பதிகம்       3241-4

 

 88. உலகு எலாம் உய்ய உறுதி ஆம்பதிகம் உரைத்து 

               மெய் உணர்வு அறா ஒருமை    3242-1

 நிலவிய சிந்தை உடன் திரு அருளால் நீங்குவார் 

               பாங்கு நல் பதிகள்      3242-2

 பலவும் முன் பணிந்து பரமர் தாள் போற்றிப் 

               போந்து தண் பனி மலர்ப் படப்பைக் 3242-3

 குலவும் அக் கொங்கில் காஞ்சிவாய்ப் பேரூர் 

               குறுகினார் முறுகும் ஆதரவால்   3242-4

 

 89. அத் திருப்பதியை அணைந்து முன் 

               ஆண்டவர் கோயில் உள் புகுந்து  3243-1

 மெய்த்தவர் சூழ வலம் கொண்டு முன்பு 

        மேவுவார் தம் எதிர் விளங்க     3243-2

 நித்தனார் தில்லை மன்றுள் நின்று ஆடல் 

               நீடிய கோலம் நேர் காட்டக்      3243-3

 கைத்தலம் குவித்துக் கண்கள் ஆனந்தக் 

               கலுழி நீர் பொழிதரக் கண்டார்    3243-4

 

 90. காண்டலும் தொழுது வீழ்ந்து உடன் எழுந்து கரை 

               இல் அன்பு என்பினை உருக்கப்   3244-1

 பூண்ட ஐம் புலனில் புலப் படா இன்பம் புணர்ந்து 

               மெய் உணர்வினில் பொங்கத்    3244-2

 தாண்டவம் புரியும் தம் பிரானாரைத் 

               தலைப்படக் கிடைத்த பின் சைவ        3244-3

 ஆண் தகை யாருக்கு அடுத்த அந் நிலைமை விளைவை 

               யார் அளவு அறிந்து உரைப்பார்   3244-4

 

 91. அந் நிலை நிகழ்ந்த ஆரருள் பெற்ற 

               அன்பு அனார் இன்ப வெள்ளத்து 3245-1

 மன்னிய பாடல் மகிழ்ந்து உடன் பரவி 

               வளம் பதி அதன் இடை மருவி 3245-2

 பொன் மணி மன்றுள் எடுத்த சேவடியார் 

               புரி நடம் கும்பிடப் பெற்றால்    3245-3

 என் இனிப் புறம் போய் எய்துவது என்று மீண்டு 

               எழுந்து அருளுவதற்கு எழுவார் 3245-4

 

 92. ஆயிடை நீங்கி அருளினால் செல்வார் 

               அருவரைச் சுரங்களும் பிறவும்   3246-1

 பாயும் நீர் நதியும் பல பல கடந்து 

               பரமர் தம் பதிபல பணிந்து       3246-2

 மேய வண் தமிழால் விருப் பொடும் பரவி 

               வெஞ்சமாக் கூடலும் பணிந்து    3246-3

 சேயிடை கழியப் போந்து வந்து அடைந்தார் 

               தென் திசை கற்குடிமலையில்    3246-4

 

 93. வீடு தரும் இக் கல் குடியில் 

               விழுமியாரைப் பணிந்து இறைஞ்சி       3247-1

 நீடு விருப்பில் திருப்பதிகம் 

               நிறைந்த சிந்தை உடன் பாடிப்    3247-2

 பாடும் விருப்பில் தொண்டருடன் பதிகள் 

               பலவும் அணைந்து இறைஞ்சி    3247-3

 தேடும் இருவர் காண்ப அரியார் திருவாறை 

               மேல் சென்று அணைந்தார்       3247-4

 

 94. செம் பொன் மேரு சிலை வளைத்த 

               சிவனார் ஆறை மேல் தளியில்   3248-1

 நம்பர் பாதம் பணிந்து இறைஞ்சி நாளும் மகிழ் வார்க்கு அருள் கூட 3248-2

 உம்பர் போற்றும் தானங்கள் பலவும் பணிந்து போந்து அணைவார்        3248-3

 இம்பர் வாழ இன்னம்பர் நகரைச் சேர எய்தினார் 3248-4

 

 95.  ஏரின் மருவும் இன்னம்பர் மகிழ்ந்த ஈசர் கழல் வணங்கி     3249-1

 ஆரும் அன்பில் பணிந்து ஏத்தி ஆரா அருளால் அங்கு அமர்வார் 3249-2

 போரின் மலியும் கரி உரித்தார் மருவும் புறம் பயம் போற்றச்     3249-3

 சேரும் உள்ளம் மிக்குஎழ மெய்ப் பதிகம் பாடிச் சென்றார்         3249-4

 

 96.  அங்கம் ஓதி ஓர் ஆறை மேல் தளி 

               என்று எடுத்து அமர் காதலில்    3250-1

 பொங்கு செந்தமிழால் விரும்பு புறம் பயந்து தொழப் போதும் என்று       3250-2

 எங்கும் மன்னிய இன் இசை பதிகம் புணைந்து உடன் எய்தினார்   3250-3

 திங்கள் சூடிய செல்வர் மேவும் திருப் புறம் பயம் சேரவே        3250-4

 

 97. அப் பதிக் கண் அமர்ந்த தொண்டரும் அன்று 

               வெண்ணெய் நல் ஊரினில்       3251-1

 ஒப்பரும் தனி வேதியன் பழ ஓலை காட்டி நின்று ஆண்டவர்      3251-2

 இப்பதிக் கண் வந்து எய்த என்ன தவங்கள் என்று எதிர் கொள்ளவே       3251-3

 முப்புரங்கள் எரித்த சேவகர் கோயில் வாயிலின் முன்னினார்      3251-4

 

 98. நீடு கோபுரம் முன்பு இறைஞ்சி நிலாவு 

               தொண்டரொடுள்ளணைந்து       3252-1

 ஆடல் மேவிய அண்ணலார் அடி போற்றி அஞ்சலி கோலி நின்று 3252-2

 ஏடு உலாம் மலர் தூவி எட்டினெடு ஐந்தும் ஆகும் உறுப்பினால்   3252-3

 பீடு நீடு நிலத்தின் மேல் பெருகப் பணிந்து வணங்கினார் 3252-4

 

 99. அங்கு நீடு அருள் பெற்று உள் ஆர்வம் மிகப் 

                               பொழிந்து எழும் அன்பினால்     3253-1

 பொங்கு நாள் மலர் பாதம் முன் பணிந்து ஏத்தி மீண்டும் 

                                      புறத்து அணைந்து       3253-2

 எங்கும் ஆகி நிறைந்து நின்றவர் தாம் மகிழ்ந்த இடங்களில்       3253-3

 தங்கு கோலம் இறைஞ்சுவார் அருள் அன்பரோடு எய்தினார்       3253-4

 

 100. வம்பு நீடு அலங்கல் மார்பின் 

               வன் தொண்டர் வன்னி கொன்றை        3254-1

 தும்பை வெள் அடம்பு திங்கள் தூய நீறு அணிந்த சென்னித்       3254-2

 தம்பிரான் அமர்ந்த தானம் பல பல சார்ந்து தாழ்ந்து      3254-3

 கொம்பனார் ஆடல் நீடு கூடலை யாற்றூர் சார   3254-4

 

 101. செப்பரும் பதியில் சேரார் திருமுது குன்றை நோக்கி        3255-1

 ஒப்பரும் புகழார் சொல்லும் ஒருவழி உமையாளோடு     3255-2

 மெய்ப் பரம் பொருளாய் உள்ளார் வேதியர் ஆகி நின்றார் 3255-3

 முப்புரி நூலும் தாங்கி நம்பி ஆரூரர் முன்பு      3255-4

 

 102. நின்றவர் தம்மை நோக்கி நெகிழ்ந்த சிந்தையராய்த் தாழ்வார்        3256-1

 இன்றி யாம் முது குன்று எய்த வழி எமக்கு இயம்பும் என்ன      3256-2

 குன்ற வில்லாளி யாரும் கூடலை யாற்றூர் ஏறச்        3256-3

 சென்றது இவ் வழிதான் என்று செல்வழித் துணையாய்ச் செல்ல 3256-4

 

 103. கண்டவர் கைகள் கூப்பித் தொழுது பின் தொடர்வார்க் காணார்       3257-1

 வண்டலர் கொன்றையாரை வடிவுடை மழு என்று ஏத்தி 3257-2

 அண்டர் தம் பெருமான் போந்த அதிசயம் அறியேன் என்று        3257-3

 கொண்டு எழும் விருப்பினேடும் கூடலை யாற்றூர் புக்கார்        3257-4

 

 104. கூடலை ஆற்றூர் மேவும் கொன்றை வார் சடையினார்தம்   3258-1

 பீடுயர் கோயில் புக்குப் பெருகிய ஆர்வம் பொங்க        3258-2

 ஆடகப் பொதுவில் ஆடும் அறைகழல் வணங்கிப் போற்றி        3258-3

 நீடு அருள் பெற்றுப் போந்து திரு முது குன்றில் நேர்ந்தார்        3258-4

 

 105. தட நிலைக் கோபுரத்தைத் தாழ்ந்து முன் இறைஞ்சிக் கோயில்       3259-1

 புடைவலம் கொண்டு புக்குப் போற்றினர் தொழுது வீழ்ந்து         3259-2

 நடம் நவில்வாரை நஞ்சி இடை எனும் செம் சொல்மாலைத்      3259-3

 தொடை நிகழ் பதிகம் பாடித் தொழுது கை சுமந்து நின்று         3259-4

 

 106. நாதர் பால் பொருள் தாம் வேண்டி 

               நண்ணிய வண்ணம் எல்லாம்    3260-1

 கோதறு மனத்துள் கொண்ட குறிப் பொடும் பரவும் போது         3260-2

 தாது அவிழ் கொன்றை வேய்ந்தார் தர அருள் பெறுவார் சைவ   3260-3

 வேதியர் தலைவர் மீண்டும் மெய்யில் வெண் பொடியும் பாட     3260-4

 

 107. பனி மதிச் சடையார் தாமும் பன்னிரண்டாயிரம் பொன்      3261-1

 நனி அருள் கொடுக்கும் ஆற்றால் நல்கிட உடைய நம்பி 3261-2

 தனி வரும் மகிழ்ச்சி பொங்கத் தாழ்ந்து எழுந்து அருகு சென்று    3261-3

 கனி விடம் மிடற்றினார் முன் பின் ஒன்று கழறல் உற்றார்       3261-4

 

 108.  அருளும் இக் கனகம் எல்லாம் அடியனேற்கு ஆரூர் உள்ளோர்      3262-1

 மருளுற வியப்ப அங்கே வரப் பெற வேண்டும் என்னத்   3262-2

 தெருளுற எழுந்த வாக்கால் செழு மணி முத்தாற்றில் இட்டிப்     3262-3

 பொருளினை முழுதும் ஆரூர்க் குளத்தில் போய்க் கொள்க என்றார்3262-4

 

 109. என்று தம் பிரானார் இன் அருள் பெற்ற பின்னர்    3263-1

 வன் தொண்டர் மச்சம் வெட்டிக் கைக் 

               கொண்டு மணி முத்து ஆற்றில் 3263-2

 பொன் திரள் எடுத்து நீருள் புகவிட்டுப் போது கின்றார்    3263-3

 அன்று எனை வலிந்து ஆட்கொண்ட அருள் இதில் அறிவேன் என்று       3263-4

 

 110. மேவிய காதல் தொண்டு விரவு மெய் விருத்தி பெற்றார்    3264-1

 ஆவியின் விருத்தி ஆன அந்தணர் புலியூர் மன்றில்      3264-2

 காவியங் கண்டர் கூத்து கண்டு கும்பிடுவது என்று       3264-3

 வாவி சூழ் தில்லை மூதூர் வழிக் கொள்வான் வணங்கிப் போந்தார்        3264-4

 

 111. மாடுள பதிகள் சென்று வணங்கிப் போய் மங்கை பாகர்      3265-1

 நீடிய கடம்பூர் போற்றி நிறைந்த ஆனந்தக் கூத்தர்        3265-2

 ஆடிய தில்லை மூதூர் அணைந்து அணி வாயில் புக்குச் 3265-3

 சேடுயர் மாடம் மன்னும் செழும் திரு வீதி சார்ந்தார்     3265-4

 

 112. பொன் திரு வீதி தாழ்ந்து புண்ணிய விளைவாய் ஓங்கும்    3266-1

 நல் திரு வாயில் நண்ணி நறை மலி அலங்கல் மார்பர்   3266-2

 மற்றதன் முன்பு மண்மேல் வணங்கி உள் புகுந்து பைம் பொன்    3266-3

 சுற்று மாளிகை சூழ் வந்து தொழுது கை தலைமேல் கொள்வார்   3266-4

 

 113.  ஆடிய திருமுன்பான அம் பொனின் கோபுரத்தின்   3267-1

 ஊடு புக்கு இறைஞ்சி ஓங்கும் ஒளி வளர் கனக மன்றில் 3267-2

 நாடகம் செய்யதாளை நண்ணுற உள் நிறைந்து   3267-3

 நீடும் ஆனந்த வெள்ளக் கண்கள் நீர் நிறைந்து பாய      3267-4

 

 114. பரவுவாய் குளறிக் காதில் படி திருப் படியைத் தாழ்ந்து      3268-1

 விரவு மெய் அங்கம் ஐந்தும் எட்டினும் வணங்கி வேட்கை        3268-2

 உரனுறு திருக்கூத்து உள்ளம் ஆர்தரப் பெருகி நெஞ்சில்   3268-3

 கரவு இலாத அவரைக் கண்ட நிறைவு தம் கருத்தில் கொள்ள     3268-4

 

 115.  மடித்து ஆடும் அடிமைக்கண் என்று எடுத்து மன் 

               உயிர் கட்கு அருளும் ஆற்றல் 3269-1

 அடுத்து ஆற்று நல் நெறிக்கண் நின்றார்கள் 

               வழுவி நரகு அணையா வண்ணம்       3269-2

 தடுப்பானைப் பேரூரில் கண்ட நிலை சிறப்பித்துத் 

               தனிக் கூத்து என்றும்    3269-3

 நடிப்பானை நாம் மனமே பெற்றவாறு எனும் களிப்பால் நயந்து பாடி      3269-4

 

 116. மீளாத அருள் பெற்றுப் புறம் போந்து 

               திரு வீதி மேவித் தாழ்ந்தே      3270-1

 ஆளான வன் தொண்டர் அந்தணர்கள் தாம் போற்ற அமர்ந்து வைகி       3270-2

 மாளாத பேர் அன்பால் பொன்பதியை வணங்கிப் போய் மறலி வீழத்       3270-3

 தாள் ஆண்மை கொண்டவர் தம் கருப்பறியலூர் 

               வணங்கிச் சென்று சார்ந்தார்      3270-4

 

 117. கூற்று உதைத்தார் திருக் கொகுடிக் கோயில் நண்ணிக் 

               கோபுரத்தைத் தொழுது புகுந்து அன்பர் சூழ        3271-1

 ஏற்ற பெரு காதலினால் இறைஞ்சி ஏத்தி எல்லை இலாப் பெரு 

               மகிழ்ச்சி மனத்தில் எய்தப்       3271-2

 போற்றிசைத்துப் புறத்து அணைந்தப் பதியில் வைகிப் புனிதர் 

               அவர் தமை நினையும் இன்பம் கூறி     3271-3

 சாற்றிய மெய்த் திருப் பதிகம் சிம்மாந்து என்னும் தமிழ் 

               மாலை புனைந்து ஆங்குச் சாரும் நாளில் 3271-4

 

 118. கண் நுதலார் விரும்பு கருப் பறியலூரைக் கை 

               தொழுது நீங்கிப் போய்க் கயல்கள் பாயும் 3272-1

 மண்ணி வளம் படிக் கரையை நண்ணி அங்கு மாது 

               ஒரு பாகத்தவர் தாள் வணங்கிப் போற்றி  3272-2

 எண்ணில் புகழ்ப் பதிகமும் முன்னவன் என்று ஏத்தி 

               ஏகுவார் வாழ் கொளி புத்தூர் எய்தாது    3272-3

 புண்ணியனார் போம் பொழுது நினைந்து மீண்டு புகுகின்றார் 

               தலைக்கலன் என்று எடுத்துப் போற்றி     3272-4

 

 119. திருப் பதிகம் பாடியே சென்று அங்கு எய்தித் 

               தேவர் பெருமானார் தம் கோயில் வாயில் 3273-1

 உருப் பொலியும் மயிர்ப் புளகம் விரவத் தாழ்ந்தே உள் 

        அணைந்து பணிந்து ஏத்தி உருகும் அன்பால்      3273-2

 பொருப்பரையன் மடப் பாவை இடப் பாலானைப் போற்றி 

        இசைத்துப் புறம் போந்து தங்கிப் பூ மென்         3273-3

 கருப்பு வயல் வாழ் கொளி புத்தூரை நீங்கிக் கான் 

               நாட்டு முள்ளூரில் கலந்த போது 3273-4

 

 120. கான் நாட்டு முள்ளூரைச் சாரும் போது கண் 

               நுதலார் எதிர் காட்சி கொடுப்பக் கண்டு 3274-1

 தூ நாண் மென் மலர்க் கொன்றைச் சடையார் செய்ய 

        துணைப் பாத மலர் கண்டு தொழுதேன் என்று     3274-2

 வான் ஆளும் திருப் பதிகம் வள்வாய் என்னும் 

               வன் தமிழின் தொடைமாலை மலரச் சாத்தித்     3274-3

 தேன் ஆரும் மலர்ச் சோலை மருங்கு சூழ்ந்த 

               திருஎதிர் கொள் பாடியினை எய்தச் செல்வார்     3274-4

 

 121. எத்திசையும் தொழுது ஏத்த மத்த யானை எடுத்து 

        எதிர் கொள் பாடியினை அடைவோம் என்னும்    3275-1

 சித்த நிலைத் திருப்பதிகம் பாடி வந்து செல்வம் மிகு 

        செழும் கோயில் இறைஞ்சி நண்ணி      3275-2

 அத்தர் தமை அடி வணங்கி அங்கு வைகி அருள் 

        பெற்றுத் திரு வேள்விக் குடியில் எய்தி 3275-3

 முத்தி தரும் பெருமானைத் துருத்தி கூட மூப்பதிலை 

        எனும் பதிகம் மொழிந்து வாழ்ந்தார்              3275-4

 

 122. காட்டு நல் வேள் விக் கோலம் கருத்துற வணங்கிக் காதல்   3276-1

 நாட்டிய உள்ளத்தோடு நம்பி ஆரூரர் போற்றி    3276-2

 ஈட்டிய தவத்தோர் சூழ அங்கு நின்று ஏகி அன்பு 3276-3

 பூட்டி ஆட்கொண்டார் மன்னும் தானங்கள் இறைஞ்சிப் போந்து    3276-4

 

 123. எஞ்சாத பேர் அன்பில் திருத் தொண்டர் உடன் எய்தி        3277-1

 நஞ்சாரும் கறை மிடற்றார் இடம் பலவும் நயந்து ஏத்தி   3277-2

 மஞ்சாரும் பொழில் உடுத்த மலர்த் தடங்கள் புடை சூழும்        3277-3

 செஞ்சாலி வயல் மருதத் திருவாரூர் சென்று அடைந்தார்         3277-4

 

 124. செல்வமலி திருவாரூர்த் தேவரொது முனிவர்களும் 3278-1

 மல்கு திருக் கோபுரத்து வந்து இறைஞ்சி உள்புக்கு அங்கு 3278-2

 எல்லை இலாக் காதல் மிக எடுத்த மலர்க் கை குவித்துப்         3278-3

 பல்கு திருத் தொண்டர் உடன் பரமர் திருமுன் அணைந்தார்       3278-4

 

 125. மூவாத முதல் ஆகி நடுவாகி முடியாத     3279-1

 சேவாரும் கொடியாரைத் திரு மூலட்டானத்துள் 3279-2

 ஓவாத பெரும் காதல் உடன் இறைஞ்சிப் புறம் போந்து   3279-3

 தாவாத புகழ்ப் பரவையார் திரு மாளிகை சார்ந்தார்      3279-4

 

 126. பொங்கு பெரு விருப்பினொடு புரி குழலார் பலர் போற்றப்   3280-1

 பங்கயக் கண் செங்கனிவாய்ப் பரவையார் அடி வணங்கி   3280-2

 எங்களையும் நினைந்து அருளி என இயம்ப இனிது அளித்து      3280-3

 மங்கை நல்லார் அவரோடு மகிழ்ந்து உறைந்து வைகும் நாள்     3280-4

 

 127. நாயனார் முது குன்றர் நமக்கு அளித்த நல் நிதியம் 3281-1

 தூய மணி முத்தாற்றில் புக விட்டேம் துணைவர் அவர் 3281-2

 கோயிலின் மாளிகை மேல் பாற்குளத்தில் அவர் அருளாலே       3281-3

 போய் எடுத்துக்கொடு போதப் போதுவாய் எனப்புகல      3281-4

 

 128.  என்ன அதிசயம் இது தான் என் சொன்னவாறு என்று       3282-1

 மின் இடையார் சிறு முறுவல் உடன் விளம்ப மெய் உணர்ந்தார்   3282-2

 நன் நுதலாய் என்னுடைய நாதன் அருளால் குளத்தில்    3282-3

 பொன் அடைய எடுத்து உனக்குத் தருவது பொய்யாது என்று      3282-4

 

 129.  ஆங்கு அவரும் உடன் போத அளவு இறந்த விருப்பின் உடன்      3283-1

 பூங்கோயில் உள் மகிழ்ந்த புராதனரைப் புக்கு இறைஞ்சி   3283-2

 ஓங்கு திரு மாளிகையை வலம் வந்து அங்கு உடன் மேலைப்     3283-3

 பாங்கு திருக் குளத்து அணைந்தார் பரவையார் தனித்துணைவர்   3283-4

 

 130. மற்றதனில் வட கீழ் பால் கரை மீது வந்து அருளி 3284-1

 முற்று இழையார் தமை நிறுத்தி முனைப் பாடித் திருநாடர்       3284-2

 கற்றை வார் சடையாரைக் கை தொழுது குளத்தில் இழிந்து       3284-3

 அற்றை நாள் இட்டு எடுப்பார் போல் அங்குத் தடவுதலும் 3284-4

 

 131. நீற்றழகர் பாட்டு உவந்து திரு விளையாட்டினில் நின்று      3285-1

 மாற்றுறு செம் பொன் குளத்து வருவியாது ஒழிந்து அருள       3285-2

 ஆற்றினில் இட்டுக் குளத்தில் தேடுவீர் அருள் இதுவோ   3285-3

 சாற்றும் எனக் கோல் தொடியார் மொழிந்து 

               அருளத் தனித் தொண்டர்        3285-4

 

 132.  முன் செய்த அருள் வழியே முருகு அலர் பூங்குழல் பரவை        3286-1

 தன் செய்ய வாயில் நகை தாராமே தாரும் என 3286-2

 மின் செய்த நூல் மார்பின் வேதியர் தாம் முது குன்றில் 3286-3

 பொன் செய்த மேனி இனீர் எனப் பதிகம் போற்றிசைத்து 3286-4

 

 133.  முட்ட இமை யோர் அறிய முது குன்றில் தந்த பொருள்    3287-1

 சட்ட நான் பெறாது ஒழிந்த தளர்வினால் கையறவாம்    3287-2

 இட்டளத்தை இவள் எதிரே கொடுத்து அருளும் எனும் திருப்பாட்டு        3287-3

 எட்டளவும் பொன் காட்டாது ஒழிந்து அருள ஏத்துவார்    3287-4

 

 134.  ஏத்தாதே இருந்து அறியேன் எனும் திருப்பாட்டு எவ்வுலகும்        3288-1

 காத்தாடும் அம்பலத்துக் கண்ணுளனாம் கண் நுதலைக்    3288-2

 கூத்தாதந்து அருள்வாய் இக் கோமளத்தின் முன் என்று   3288-3

 நீத்தாரும் தொடர் அரிய நெறி நின்றார் பரவுதலும்       3288-4

 

 135. கொந்து அவிழ் பூங்கொன்றை முடிக் கூத்தனார் திரு அருளால்       3289-1

 வந்து எழும் பொன் திரள் எடுத்து வரன் முறையால் கரை ஏற்ற   3289-2

 அந்தரத்து மலர் மாரி பொழிந்து இழிந்தது அவனியுளோர்         3289-3

 இந்த அதிசயம் என்னே யார் பெறுவார் எனத் தொழுவார் 3289-4

 

 136. ஞாலம் வியப்பு எய்த வரும் நல் கனக மிடை எடுத்து       3290-1

 மூலம் எனக் கொடு போந்த ஆணியின் முன் உரைப் பிக்க        3290-2

 நீல மிடற்றவர் அருளால் உரை தாழப் பின்னும் நெடு    3290-3

 மால் அயனுக்கு அரிய கழல் வழுத்தினார் வன்தொண்டர் 3290-4

 

 137. மீட்டும் அவர் பரவுதலும் மெய் அன்பர் அன்பில் வரும்      3291-1

 பாட்டுவந்து கூத்து உவந்தார் படுவாசி முடிவு எய்தும்    3291-2

 ஓட்டறு செம் பொன் ஓக்க ஒரு மாவும் குறையாமல்     3291-3

 காட்டுதலும் மகிழ்ந்து எடுத்துக் கொண்டு கரை ஏறினார்   3291-4

 

 138. கரை ஏறிப் பரவையார் உடன் கனக ஆனது எலாம் 3292-1

 நிரையே ஆளில் சுமத்தி நெடு நிலை மாளிகை போக்கித் 3292-2

 திரை யேறும் புனல் சடிலத்திரு மூலத் தானத்தார்        3292-3

 விரை யேறு மலர் பாதம் தொழுது அணைந்தார் வீதியினில்      3292-4

 

 139. வந்து திரு மாளிகையின் உள் புகுந்து மங்கல வாழ்த்து      3293-1

 அந்தமிலா வகை ஏத்தும் அளவு இறந்தார் ஒலி சிறப்பச் 3293-2

 சிந்தை நிறை மகிழ்ச்சி உடன் சேயிழையாருடன் அமர்ந்தார்      3293-3

 கந்த மலி மலர்ச் சோலை நவலர் தம் காவலனார்       3293-4

 

 140. அணி ஆரூர் மணி புற்றின் அமர்ந்தருளும் பரம் பொருளைப்        3294-1

 பணிவார் அங்கு ஒரு நாளில் பாராட்டும் திருப் பதிகம்    3294-2

 தணியாத ஆனந்தம் தலை சிறப்பத் தொண்டர் உடன்     3294-3

 துணிவு ஆய பொருள் வினவித் தொழுது ஆடிப் பாடுவார்        3294-4

 

 141. பண்ணிறையும் வகை பாறு தாங்கி என எடுத்து அருளி      3295-1

 உண்ணிறையும் மனக் களிப்பால் உறு புளகம் மயிர் முகிழ்ப்ப     3295-2

 கண்ணிறையும் புனல் பொழியக் கரை இகந்த ஆனந்தம் 3295-3

 எண்ணிறைந்த படி தோன்ற ஏத்தி மகிழ்ந்து இன்புற்றார்   3295-4

 

 142. இன்புற்று அங்கு அமர்நாளில் ஈறில் அரு மறை பரவும்      3296-1

 வன்புற்றின் அரவு அணிந்த மன்னவனார் அருள் பெற்றே 3296-2

 அன்புற்ற காதல் உடன் அளவு இறந்த பிறபதியும்        3296-3

 பொன்புற்கு என்றிட ஒளிரும் சடையாரைத் தொழப் போவார்      3296-4

 

 143. பரிசனமும் உடன் போதப் பாங்கு அமைந்த பதிகள் தொறும்         3297-1

 கரியுரிவை புனைந்தார் தம் கழல் தொழுது மகிழ்ந்து ஏத்தித்      3297-2

 துரிசறு நல் பெரும் தொண்டர் நள்ளாறு தொழுவதற்குப் 3297-3

 புரிவுறு மெய்த் தொண்டர் எதிர் கொள்ளப் புக்கு அணைந்தார்      3297-4

 

 144. விண் தடவு கோபுரத்தைப் பணிந்து கரம் மேல் குவித்துக்    3298-1

 கொண்டு புகும் தண்ணலார் கோயிலினை வலம் செய்து 3298-2

 மண்டிய பேர் அன்பினொடு மன்னும் திரு நள்ளாறர்      3298-3

 புண்டரிகச் சேவடிக் கீழ் பொருந்த நிலம் மிசைப் பணிந்தார்       3298-4

 

 145. அங்கண்ணரைப் பணிந்து ஏத்தி அருளினால் தொழுது போய் 3299-1

 மங்குல் அணி மணி மாடத் திருக் கடவூர் வந்து எய்தித் 3299-2

 திங்கள் வளர் முடியார் தம் திருமயானமும் பணிந்து     3299-3

 பொங்கும் இசைப் பதிகம் மருவார் கொன்றை எனப் போற்றி      3299-4

 

 146. திரு வீரட்டானத்துத் தேவர் பிரான் சினக் கூற்றின்   3300-1

 பொரு வீரந்தொலைத்த கழல் பணிந்து பொடியார் மேனி 3300-2

 மருஈரத் தமிழ் மலை புனைந்து ஏத்தி மலை வளத்த     3300-3

 பெரு வீரர் வலம் புரத்துப் பெருகு ஆர்வத் தொடும் சென்றார்     3300-4

 

 147. வரையோடு நிகர் புரிசை வலம் புரத்தார் கழல் வணங்கி     3301-1

 உரை ஓசைப் பதிகம் எனக்கு இனி ஓதிப் போய்ச் சங்கம் 3301-2

 நிரையோடு துமித் தூப மணித் தீபம் நித்திலப் பூம்       3301-3

 திரை ஓதம் கொண்டு இறைஞ்சும் திருச்சாய்க்காடு எய்தினார்      3301-4

 

 148. தேவர் பெருமான் தன்னைத் திருச்சாய்க்காட்டினில் பணிந்து 3302-1

 பாவலர் செம் தமிழ் மாலைத் திருப் பதிகம் பாடிப்போய் 3302-2

 மேவலர் தம் புரம் எரித்தார் வெண் காடு பணிந்து ஏத்தி 3302-3

 நாவலர் காவலர் அடைந்தார் நனி பள்ளித் திரு நகரில்   3302-4

 

 149. நனிபள்ளி அமர்ந்தபிரான் கழல் வணங்கி நல் தமிழின்       3303-1

 புனித நறும் தொடை புணைந்து திருச் செம்பொன் பள்ளி முதல்   3303-2

 பனி மதி சேர் சடையார் தம் பதிபலவும் பணிந்து போய்த்        3303-3

 தனி விடை மேல் வருவார் தம் திரு நின்றியூர் சார்ந்தார்         3303-4

 

 150. நின்றியூர் மேயாரை நேயத்தால் புக்கு இறைஞ்சி    3304-1

 ஒன்றிய அன்பு உள் உருகப் பாடுவார் உடைய அரசு      3304-2

 என்றும் உலகு இடர் நீங்கப் பாடிய ஏழ் எழுநூறும்       3304-3

 அன்று சிறப்பித்து அம் சொல் திருப் பதிகம் அருள் செய்தார்      3304-4

 

 151. அப்பதியில் அன்பருடன் அமர்ந்து அகல்வார் அகல் இடத்தில்         3305-1

 செப்ப அரிய புகழ் நீடூர் பணியாது செல் பொழுதில்      3305-2

 ஒப்ப அரிய உணர்வினால் நினைந்து அருளி தொழல் உறுவார்    3305-3

 மெய்ப் பொருள் வண் தமிழ் மலை விளம்பிய மீண்டு அணைந்தார்       3305-4

 

 152.  மடல் ஆரும் புனல் நீடூர் மருவினர் தாள் வணங்காது      3306-1

 விடல் ஆமே எனும் காதல் விருப்பு உறும் அத்திருப்பதிகம்       3306-2

 அடல் ஆர் சூலப் படையார் தமைப் பாடி அடிவணங்கி    3306-3

 உடல் ஆரும் மயிர்ப் புளகம் மிகப் பணிந்து அங்கு உறைகின்றார் 3306-4

 

 153. அம் கண் இனிது அமர்ந்து அருளால் திருப்புன் 

                               கூர் அணைந்து இறைஞ்சிக்      3307-1

 கொங்கு அலரும் மலர்ச் சோலைத் திருக் கோலக்கா அணையக்   3307-2

 கங்கை சடைக் கரந்தவர் தாம் எதிர் காட்சி கொடுத்து அருளப்     3307-3

 பொங்கு விருப்பால் தொழுது திருப்பதிகம் போற்றி இசைப்பார்    3307-4

 

 154. திருஞான சம்பந்தர் திருக்கைகளால் ஒற்றிப்        3308-1

 பெருகு ஆர்வத்துடன் பாட பிஞ்ஞகனார் கண்டு இரங்கி    3308-2

 அருளாலே திருத்தாளம் அளித்தபடி சிறப்பித்துப் 3308-3

 பொருள் மாலைத் திருப்பதிகம் பாடியே போற்றி இசைத்தார்       3308-4

 

 155. மூவாத முழு முதலார் முதல் கோலக்கா அகன்று   3309-1

 தாவாத புகழ் சண்பை வலம் கொண்டு தாழ்ந்து இறைஞ்சி        3309-2

 நாவார் முத்தமிழ் விரகர் நற்பதங்கள் பரவிப் போய்      3309-3

 மேவார் தம் புரம் செற்றார் குருகாவூர் மேவுவார்         3309-4

 

 156. உண் நீரின் வேட்கை உடன் உறுபசியால் மிக வருந்தி       3310-1

 பண் நீர்மை மொழிப் பரவையார் கொழுநர் வரும் பாங்கர்க்       3310-2

 கண் நீடு திரு நுதலார் காதல் வரக் கருத்து அறிந்து      3310-3

 தண்ணீரும் பொதி சோறும் கொண்டு வழிச் சார் கின்றார் 3310-4

 

 157. வேனில் உறு வெயில் வெம்மை தணிப்பதற்கு 

               விரைக் குளிர் மென்     3311-1

 பான் நல் மலர்த் தடம் போலும் பந்தர் ஒரு பால் அமைத்தே      3311-2

 ஆன மறை வேதியராய் அருள் வேடம் கொண்டிருந்தார் 3311-3

 மான் அமரும் திருக் கரத்தார் வன் தொண்டர் தமைப் பார்த்து     3311-4

 

 158. குருகாவூர் அமர்ந்து அருளும் குழகர் வழி பார்த் திருப்பத்   3312-1

 திருவாரூர்த் தம்பிரான் தோழர் திருத் தொண்டர் உடன்   3312-2

 வருவார் அப்பந்தர் இடைப்புகுந்து திரு மறைவர் பால்    3312-3

 பெருகு ஆர்வம் செல இருந்தார் சிவாயநம எனப் பேசி   3312-4

 

 159. ஆல நிழல் கீழ் இருந்தார் அவர் தம்மை எதிர் நோக்கிச்     3313-1

 சால மிகப் பசித்தீர் இப் பொதி சோறு தருகின்றேன்       3313-2

 காலம் இனித் தாழாமே கைக் கொண்டு இங்கு இனிது அருந்தி     3313-3

 ஏலம் நறும் குளிர் தண்ணீர் குடித்து இனைப்பு தீரும் என         3313-4

 

 160. வன் தொண்டர் அது கேட்டு மறை 

               முனிவர் தரும் பொதி சோறு     3314-1

 இன்று நமக்கு எதிர் விலக்கல் ஆகாது என்று இசைந்து அருளிப்   3314-2

 பொன் தயங்கு நூல் மார்பர் தரும் பொதி சோறு அது வாங்கிச்    3314-3

 சென்று திருத் தொண்டருடன் திரு அமுது செய்து அருளி         3314-4

 

 161. எண் நிறைந்த பரிசனங்கள் எல்லாரும் இனிது அருந்தப்     3315-1

 பண்ணியபின் அம் மருங்கு பசித்து அணைந்தார்களும் அருந்த    3315-2

 உண்ணிறைந்த ஆரமுதாய் ஒருகாலும் உலவாதே        3315-3

 புண்ணியனார் தாம் அளித்த பொதி சோறு பொலிந்ததால் 3315-4

 

 162. சங்கரனார் திரு அருள் போல் தண்ணீரின் சுவை ஆர்ந்து     3316-1

 பொங்கி வரும் ஆதரவால் அவர் நாமம் புகழ்ந்து ஏத்தி   3316-2

 அங்கு அயர் வால் பள்ளி அமர்ந்து அருகு 

               அணைந்தார் களும் துயிலக்     3316-3

 கங்கை சடைக் கரந்தார் அப் பந்தரொடும் தாம் கரந்தார்   3316-4

 

 163. சித்த நிலை திரியாத திரு நாவலுர் மன்னர்         3317-1

 அத்தகுதி யினில் பள்ளி உணர்ந்தவரை காணாமை       3317-2

 இத்தனையா மாற்றம் அறிந்திலேன் என எடுத்து 3317-3

 மெய்த் தகைய திருப்பதிகம் விளம்பியே சென்று அடைந்தார்      3317-4

 

 164. குருகவூர் அமர்ந்து அருளும் குழகனார் கோயிலினுக்கு      3318-1

 அருகார் பொன் கோபுரத்தை அணைந்து இறைஞ்சி உள்புக்கு       3318-2

 வருகாதல் கூர வலம் கொண்டு திரு முன் வணங்கிப்     3318-3

 பருகா இன் அமுதத்தைக் கண்களால் பருகினார் 3318-4

 

 165. கண்ணார்ந்த இன் அமுதை கை ஆரத் தொழுது இறைஞ்சிப் 3319-1

 பண்ணார்ந்த திருப் பதிகம் பாடியே பணிந்து ஏத்தி        3319-2

 உண்ணாடும் பெரும் காதல் உடையவர்தாம் புறத்து எய்தி         3319-3

 நண்ணும் ஆர்வத் தொண்டருடன் அங்கு இனிது நயந்து இருந்தார் 3319-4

 

 166. அந் நாளில் தம் பெருமான் அருள் கூடப் பணிந்து அகன்று 3320-1

 மின்னார் செஞ்சடை முடியார் விரும்பும் இடம் பல வணங்கிக்    3320-2

 கன்னாடும் எயில் புடை சூழ் கழிப்பாலை தொழுது ஏத்தி 3320-3

 தென்னாவலூர் மன்னர் திருத்தில்லை வந்து அடைந்தார் 3320-4

 

 167. சீர் வளரும் திருத்தில்லைத் திரு வீதி பணிந்து புகுந்து      3321-1

 ஏர் வலர் பொன் திரு மன்றுள் எடுத்த சேவடி இறைஞ்சிப்        3321-2

 பார் வளர மறை வளர்க்கும் பதி அதனில் பணிந்து உறைவார்    3321-3

 போர் வளர் மேருச்சிலையார் திருத்தினை மா நகர் புகுந்தார்      3321-4

 

 168. திருத்தினை மா நகர் மேவும் சிவக் 

               கொழுந்தைப் பணிந்து போய்     3322-1

 நிருத்தினார் அமர்ந்து அருளும் நிறை பதிகள் பல வணங்கிப்      3322-2

 பொருத்த மிகும் திருத்தொண்டர் போற்று திரு நாவலூர் 3322-3

 கருத்தில் வரும் ஆதரவால் கை தொழச் சென்று எய்தினார்       3322-4

 

 169.  திருநாவலூர் மன்னர் சேர்கின்றார் எனக் கேட்டுப்   3323-1

 பெரு நாமப் பதியோரும் தொண்டர்களும் பெருவாழ்வு    3323-2

 வருநாள் என்று அலங்கரித்து வந்து எதிர்கொண்டு உள் அணையச்        3323-3

 செரு நாகத்து உரிபுனைந்தார் செழுங்கோயில் உள் அணைந்தார்   3323-4

 

 170. மேவிய அத் தொண்ட குழாம் மிடைந்து 

               அர என்று எழும் ஓசை 3324-1

 மூவுலகும் போய் ஒலிப்ப முதல் வனார் முன்பு எய்தி    3324-2

 ஆவியினும் அடைவுடையார் அடிக் கமலத்து அருள் போற்றிக்    3324-3

 கோவலன் நான்முகன் எடுத்துப் பாடியே கும்பிட்டார்      3324-4

 

 171. நலம் பெருகும் அப்பதியில் நாடி அன்பொடு நயந்து 3325-1

 குலம் பெருகும் திருத்தொண்டர் குழாத்தோடும் இனிது அமர்ந்து   3325-2

 சலம் பெருகும் சடைமுடியார் தாள் வணங்கி அருள் பெற்றுப்     3325-3

 பொலம் புரிநூல் மணிமார்பர் பிறபதியும் தொழப் போவார்        3325-4

 

 172. தண்டகமாந் திரு நாட்டுத் தனி விடையார் மகிழ் இடங்கள்   3326-1

 தொண்டர் எதிர் கொண்டு அணையத் தொழுது போய்த் தூய நதி   3326-2

 வண்டறை பூம் புறவு மலை வளம் மருதம் பல கடந்தே 3326-3

 எண் திசை யோர் பரவு திருக் கழுக் குன்றை எய்தினார்   3326-4

 

 173. தேன் ஆர்ந்த மலர்ச் சோலை திருக்கழுக் குன்றத்து அடியார் 3327-1

 ஆனாத விருப்பினொடும் எதிர் கொள்ள அடைந்து அருளித்       3327-2

 தூ நாள் வெண் மதி அணிந்த சுடர்க் 

               கொழுந்தைத் தொழுது இறைஞ்சி        3327-3

 பா நாடும் இன் இசையின் திருப்பதிகம் பாடினார் 3327-4

 

 174. பாடிய அப் பதியின் கண் இனிது அமர்ந்து பணிந்து போய் 3328-1

 நாடிய நல்லுணர்வின் ஒடும் திருக் கச்சூர் தனை நண்ணி 3328-2

 ஆடக மா மதில் புடை சூழ் ஆலக்கோயிலின் அமுதைக் 3328-3

 கூடிய மெய் அன்பு உருகக் கும்பிட்டுப் புறத்து அணைந்தார்       3328-4

 

 175. அணைந்து அருளும் அவ்வேலை அமுது செயும் பொழுதாகக்        3329-1

 கொணர்ந்த அமுது சமைத்து அளிக்கும் பரிசனமும் குறுகாமை   3329-2

 தணந்த பசி வருத்தத்தால் தம்பிரான் திருவாயில்        3329-3

 புணர்ந்த மதில் புறத்துஇருந்தார் முனைப்பாடி புரவலனார் 3329-4

 

 176. வன் தொண்டர் பசி தீர்க்க மலையின் மேல் மருந்து ஆனார் 3330-1

 மின் தங்கு வெண் தலையோடு ஒழிந்து ஒரு வெற்றோடு ஏந்தி    3330-2

 அன்று அங்கு வாழ்வார் ஓர் அந்தணராய்ப் புறப்பட்டுச்    3330-3

 சென்று அன்பர் முகம் நோக்கி அருள் கூறச் செப்புவார்   3330-4

 

 177. மெய்ப் பசியால் மிக வருந்தி இனைத்து இருந்தீர் வேட்கைவிட      3331-1

 இப்பொழுதே சோறிரந்து இங்கு யான் உமக்குக் கொணர்கின்றேன் 3331-2

 அப்புறம் நீர் அகலாதே சிறிது பொழுது அமரும் எனச்    3331-3

 செப்பி அவர் கச்சூர் மனை தோறும் சென்றிரப்பார்        3331-4

 

 178. வெண் திரு நீறு அணி திகழ விளங்குநூல் ஒளி துளங்கக்    3332-1

 கண்டவர்கள் மனம் உருகக் கடும் பகல் போது இடும் பலிக்குப்    3332-2

 புண்டரிகக் கழல் புவிமேல் பொருந்த மனை தொறும் புக்குக்      3332-3

 கொண்டுதாம் விரும்பி ஆட் கொண்டவர் முன் கொடுவந்தார்      3332-4

 

 179. இரந்து தாம் கொடு வந்த இன் அடிசிலும் கறியும்   3333-1

 அரந்தை தரும் பசி தீர அருந்துவீர் என அளிப்ப 3333-2

 பெருந்தகையார் மறையவர் தம் பேர் அருளின் திறம் பேணி      3333-3

 நிரந்த பெரும் காதலினால் நேர் தொழுது வாங்கினார்     3333-4

 

 180. வாங்கிய அத்திரு அமுது வன் தொண்டர் மருங்கு அணைந்த        3334-1

 ஓங்கு தவத் தொண்டருடன் உண்டு அருளி உவந்து இருப்ப       3334-2

 ஆங்கு அருகு நின்றார் அவர் தம்மை அறியாமே 3334-3

 நீங்கினார் எப் பொருளும் நீங்காத நிலைமையினார்       3334-4

 

 181. திருநாவலூராளி சிவ யோகியார் நீங்க      3335-1

 வரு நாம மறையவனார் இறையவனார் என மதித்தே    3335-2

 பெரு நாதச் சிலம்பு அணி சேவடி வருந்த பெரும் பகல் கண்      3335-3

 உருநாடி எழுந்து அருளிற்று என் பொருட்டாம் என உருகி        3335-4

 

 182.  முதுவாயோரி என்று எடுத்து முதல்வனார் 

               தம் பெரும் கருணை    3336-1

 அதுவாம் என்றுஅதிசயம் வந்து எய்தக் கண்ணீர் மழை அருவி    3336-2

 புதுவார் புனலின் மயிர் புளகம் புதையப் பதிகம் போற்றி இசைத்து         3336-3

 மதுவார் இதழி முடியாரைப் பாடி மகிழ்ந்து வணங்கினார் 3336-4

 

 183. வந்தித்து இறைவர் அருளால் போய் 

               மங்கை பாகர் மகிழ்ந்த இடம்    3337-1

 முந்தித் தொண்டர் எதிர் கொள்ளப் புக்கு முக் கண் பெருமானைச் 3337-2

 சிந்தித்திட வந்து அருள் செய் கழல் பணிந்து 

               செஞ்சொல் தொடைபுனைந்தே   3337-3

 அந்திச் செக்கர்ப் பெருகு ஒளியார் அமரும் 

               காஞ்சி மருங்கு அணைந்தார்     3337-4

 

 184.  அன்று வெண்ணெய் நல்லூரில் 

               அரியும் அயனும் தொடர் அரிய 3338-1

 வென்றி மழ வெள் விடை உயர்த்தார் வேத முதல்வராய் வந்து   3338-2

 நின்று சபை முன் வழக்கு உரைத்து நேரே 

               தொடர்ந்து ஆட்கொண்டவர் தாம்         3338-3

 இன்று இங்கு எய்தப் பெற்றோம் என்று எயில் 

               சூழ்காஞ்சி நகர் வாழ்வார்        3338-4

 

 185. மல்கு மகிழ்ச்சி மிகப் பெருக மறுகு மணித் தோரணம் நாட்டி        3339-1

 அல்கு தீபம் நிறை குடங்கள் அகிலின் தூபம் கொடி எடுத்துச்      3339-2

 செல்வ மனைகள் அலங்கரித்து தெற்றி ஆடல் முழவு அதிரப்     3339-3

 பல்கு தொண்டருடன் கூடிப் பதியின் புறம் போய் எதிர் கொண்டார்        3339-4

 

 186.  ஆண்ட நம்பி எதிர் கொண்ட அடியார் வணங்க எதிர்வணங்கி        3340-1

 நீண்ட மதில்கோபுரம் கடந்து நிறை மாளிகை வீதியில் போந்து    3340-2

 பூண்ட காதல் வாழ்த்தினுடன் புனை மங்கல தூரியம் ஒலிப்ப      3340-3

 ஈண்டு தொண்டர் பெருகு திரு ஏகாம்பரம் சென்று எய்தினார்      3340-4

 

 187.  ஆழி நெடுமால் அயன் முதலாம் 

               அமரர் நெருங்கு கோபுரம் முன்   3341-1

 பூழியுற மண் மிசை மேனி பொருந்த வணங்கிப் புகுந்து அருளிச் 3341-2

 சூழுமணி மாளிகை பலவும் தொழுது வணங்கி வலம் கொண்டு   3341-3

 வாழி மணிப் பொன் கோயிலினுள் வந்தார் அணுக்க வன் தொண்டர்       3341-4

 

 188. கைகள் கூப்பி முன் அணைவார் கம்பை ஆறு பெருகிவர    3342-1

 ஐயர் தமக்கு மிக அஞ்சி ஆரத் தழுவிக் கொண்டு இருந்த         3342-2

 மை உலாவும் கரும் நெடும் கண் மலையாள் என்றும் வழிபடுபூஞ்        3342-3

 செய்ய கமலச் சேவடிக் கீழ்த் திருந்து காதலுடன் வீழ்ந்தார்       3342-4

 

 189. வீழ்ந்து போற்றிப் பரவசமாய் விம்மி எழுந்து மெய்யன்பால் 3343-1

 வாழ்ந்த சிந்தை உடன் பாடி மாறா விருப்பில் புறம் போந்து      3343-2

 சூழ்ந்த தொண்டருடன் மருவும் நாளில் தொல்லைக் காஞ்சி நகர்த்         3343-3

 தாழ்ந்த சடையார் ஆலயங்கள் பலவும் சார்ந்து வணங்குவார்      3343-4

 

 190. சீரார் காஞ்சி மன்னும் திருக் 

               காமக் கோட்டம் சென்று இறைஞ்சி       3344-1

 நீரார் சடையார் அமர்ந்து அருளும் நீடு திரு மேற்றளி மேவி      3344-2

 ஆரா அன்பில் பணிந்து ஏத்தும் அளவில் நுந்தா ஒண்சுடராம்      3344-3

 பாரார் பெருமைத் திருப் பதிகம் பாடி மகிழ்ந்து பரவினார்         3344-4

 

 191.  ஓணகாந்தன் தளி மேவும் ஒருவர் தம்மை உரிமையுடன்   3345-1

 பேணி அமைந்த தோழமையால் பெருகும் அடிமைத் திறம் பேசிக்         3345-2

 காண மோடு பொன் வேண்டி நெய்யும் பாலும் கலை விளங்கும்   3345-3

 யாணர்ப் பதிகம் எடுத்து ஏத்தி எண்ணில் 

               நிதி பெற்று இனிது இருந்தார்    3345-4

 

 192. அங்கண் அமர்வார் அனே கதங்கா 

               பதத்தை எய்தி உள்ளணைந்து    3346-1

 செங்கண் விடையார் தமைப் பணிந்து தேன் 

               நெய் புரிந்து என்று எடுத்ததமிழ் 3346-2

 தங்கும் இடமாம் எனப்பாடித் தாழ்ந்து பிறவும் தானங்கள் 3346-3

 பொங்கு காதலுடன் போற்றிப் புரிந்த பதியில் பொருந்தும் நாள்    3346-4

 

 193. பாடல் இசையும் பாணியினால் பாவைத் 

               தழுவக் குழைக் கம்பர்   3347-1

 ஆடல் மருவும் சே அடிகள் பரவிப் பிரியாது அமர்கின்றார்        3347-2

 நீட மூதூர்ப் புறத்து இறைவர் நிலவும் பதிகள் தொழவிருப்பால்   3347-3

 மாடம் நெருங்கு வன் பார்த்தான் பனம் காட்டூரில் வந்து அடைந்தார்      3347-4

 

 194. செல்வம் மல்கு திருப் பனங் காட்டூரில் 

               செம் பொன் செழும் சுடரை      3348-1

 அல்லல் அறுக்கும் அரு மருந்தை வணங்கி அன்புபொழி கண்ணீர் 3348-2

 மல்க நின்று விடையின் மேல் வருவான் 

               எனும் வண் தமிழப் பதிகம்      3348-3

 நல்ல இசையின் உடன் பாடிப் போந்து புறம்பு நண்ணுவார்        3348-4

 

 195. மன்னும் திருமால் பேறு அணைந்து 

               வணங்கிப் பரவித் திருவல்லம்   3349-1

 தன்னுள் எய்தி இறைஞ்சிப் போய்ச்சாரும் மேல்பால் கற்றைப்     3349-2

 பின்னல் முடியார் இடம் பலவும் பேணி வனங்கிப் பெரும் தொண்டர்      3349-3

 சென்னி முகில் தோய் தடம் குவட்டுத் 

               திருக் திருக்காளத்தி மலைசேர்ந்தார்      3349-4

 

 196. தடுக்கலாகாப் பெருங்காதல் தலை நின்று அருளும் கண்ணப்பர்       3350-1

 இடுக்கண் களைந்து ஆட் கொண்டு அருளும் 

               இறைவர் மகிழ்ந்த காளத்தி      3350-2

 அடுக்கல் சேர அணைந்து பணிந்து அருளால் ஏறி அன்பாறும்     3350-3

 அடுப்பத் திருமுன் சென்று எய்தி மலை 

               மேல் மருந்தை வணங்கினார்    3350-4

 

 197. வணங்கி உள்ளம் களி கூர மகிழ்ந்து போற்றி மதுர இசை   3351-1

 அணங்கு செண்டாடு எனும் பதிகம் பாடி அன்பால் கண்ணப்பர்     3351-2

 மணம் கொள் மலர்ச் சேவடி பணிந்து 

               வாழ்ந்து போந்து மன்னும் பதி   3351-3

 இணங்கும் தொண்டருடன் கெழுமி இன்புற்று இருக்கும் அந்நாளில்        3351-4

 

 198. வட மாதிரத்துப் பருப்பதம் திருக் கேதார மலையும் முதல்   3352-1

 இடமா அரனார் தாம் உவந்த எல்லாம் இங்கே இருந்து இறைஞ்சி 3352-2

 நடம் ஆடிய சேவடியாரை நண்ணினார் போல் உள் நிறைந்து      3352-3

 திரு மாம் கருத்தில் திருப் பதிகம் பாடிக் காதல் சிறந்து இருந்தார் 3352-4

 

 199. அங்கு சில நாள் வைகிய பின் அருளால் 

               போந்து பெரு விடையார்        3353-1

 தங்கும் இடங்கள் எனைப் பலவும் சார்ந்து தாழ்ந்து தமிழ்பாடிப்    3353-2

 பொங்கு புணிரிக் கரை மருங்கு புவியுள் சிவலோகம் போலத்     3353-3

 திங்கள் முடியார் அமர்ந்த திரு ஒற்றியூரைச் சென்று அடைந்தார் 3353-4

 

 200. அண்ணல் தொடர்ந்து ஆவணம் காட்டி 

               ஆண்டநம்பி எழுந்து அருள      3354-1

 எண்ணில் பெருமை ஆதி புரி இறைவர் அடியார் எதிர் கொள்வார் 3354-2

 வண்ண வீதி வாயில் தொறும் வாழை கமுகு தோரணங்கள்      3354-3

 சுண்ண நிறை பொன் குடம் தீபம் எடுத்துத் தொழ எழுங்கால்     3354-4

 

 201. வர மங்கல நல்லியம் முழங்க வாச மாலை அணி அரங்கில்        3355-1

 புர மங்கையர்கள் நடம் ஆடப் பொழியும் வெள்ளப் பூ மாரி       3355-2

 அர மங்கையரும் அமரர்களும் வீச அன்பர் உடன் புகுந்தார்       3355-3

 பிரமன் தலையில் பலியுவந்த பிரானார் விரும்பும் தொண்டர்     3355-4

 

 202. ஒற்றி ஊரின் உமையோடும் கூட நின்றார் உயர்தவத்தின்    3356-1

 பற்று மிக்க திருத் தொண்டர் பரந்த கடல் போல் வந்து ஈண்டிச்   3356-2

 சுற்றம் அணைந்து துதி செய்யத் தொழுது தம்பிரான் அன்பர்      3356-3

 கொற்ற மழவேறு உடையவர் தம் கோயில் வாயில் எய்தினார்    3356-4

 

 203. வானை அளக்கும் கோபுரத்தை மகிழ்ந்து பணிந்து புகுந்து வளர்      3357-1

 கூனல் இளம் வெண் பிறைச் சடையார் 

               கோயில் வலம் கொண்டு எதிர் குறுகி     3357-2

 ஊனும் உயிரும் கரைந்து உருக உச்சி குவித்த கையின் உடன்    3357-3

 ஆன காதல் உடன் வீழ்ந்தார் ஆரா அன்பின் ஆரூரர்      3357-4

 

 204.  ஏட்டு வரியில் ஒற்றியூர் நீங்கல் என்ன எழுத்து அறியும்    3358-1

 நாட்ட மலரும் திரு நுதலார் நறும் பொன் கமலச் சேவடியில்     3358-2

 கூட்டும் உணர்வு கொண்டு எழுந்து கோதில் இசை கூடப் 3358-3

 பாட்டும் பாடி பரவி எனும் பதிகம் எடுத்துப் பாடினார்     3358-4

 

 205. பாடி அறிவு பரவசமாம் பரிவு பற்றப் புறம் போந்து 3359-1

 நீடு விருப்பில் பெரும் காதல் நிறைந்த அன்பர் பலர் போற்றத்    3359-2

 தேடும் அயனும் திருமாலும் அறிதற்கு அரிய திருப்பாதம்         3359-3

 கூடும் காலங்களில் அணைந்து பரவிக் கும்பிட்டு இனிது இருந்தார்        3359-4

 

 206. இந்த நிலமையார் இவர் இங்கு இருந்தார் முன்பே இவர்க்காக        3360-1

 அந்தண் கயிலை மலை நீங்கி அருளால் போந்த அநித்திதையார்   3360-2

 வந்து புவி மேல் அவதரித்து வளர்ந்து பின்பு வன் தொண்டர்      3360-3

 சந்த விரை சூழ் புயம் சேர்ந்த பரிசு தெரியச் சாற்றுவாம்         3360-4

 

 207. நாலாம் குலத்தில் பெருகு நலம் 

               உடையார் வாழும் ஞாயிற்றின்   3361-1

 மேலாங் கொள்கை வேளாண்மை மிக்க திரு ஞாயிறு கிழவர்     3361-2

 பாலாதரவு தரும் மகளர் ஆகிப் பார் மேல் அவதரித்தார் 3361-3

 ஆலாலஞ் சேர் கறை மிடற்றார் அருளால் முன்னை அநிந்திதையார்       3361-4

 

 208. மலையான் மடந்தை மலர்ப் பாதம் 

               மறவா அன்பால் வந்த நெறி     3362-1

 தலையாம் உணர்வு வந்து அணையத் தாமே அரிந்த சங்கிலியார் 3362-2

 அலையார் வேல் கண் சிறு மகளிர் ஆயத்தோடும் விளையாட்டு   3362-3

 நிலையாயின அப் பருவங்கள் தோறும் நிகழ நிரம்புவார் 3362-4

 

 209. சீர் கொள் மரபில் வரும் செயலே 

               அன்றித் தெய்வ நிகழ் தன்மை   3363-1

 பாரில் எவரும் அதிசயிக்கும் பண்பில் வளரும் பைந்தொடியார்    3363-2

 வாரும் அணிய அணியவாம் வளர் மென் 

               முலைகள் இடை வருத்தச்      3363-3

 சாரும் பதத்தில் தந்தையார் தம் கண் மனைவியார்க்கு உரைப்பார்         3363-4

 

 210. வடிவும் குணமும் நம்முடைய மகட்கு 

               மண் உள்ளோர்க்கு இசையும்     3364-1

 படிவம் அன்றி மேல் பட்ட பரிசாம் பான்மை அறிகிலோம்        3364-2

 கடிசேர் மணமும் இனி நிகழும் காலம் என்னக் கற்புவளர்         3364-3

 கொடியே அனைய மனைவியார் ஏற்கும் ஆற்றாக் கொடும் என்றார்        3364-4

 

 211. தாயாரோடு தந்தையார் பேசக் கேட்ட சங்கிலியார்   3365-1

 ஏயு மாற்றம் அன்றி எம் பெருமான் திரு அருளே        3365-2

 மேய ஒருவர்க்கு உரியது யான் வேறு என் 

               விளையும் என வெருவுற்(று)   3365-3

 ஆய உணர்வு மயங்கி மிக அயர்ந்தே அவனி மேல் விழுந்தார்     3365-4

 

 212. பாங்கு நின்ற தந்தையார் தாயார் பதைத்துப் பரிந்து எடுத்தே 3366-1

 ஏங்கும் உள்ளத்தினர் ஆகி இவளுக்கு என்னே உற்றது எனத்      3366-2

 தாங்கிச் சீத விரைப் பனி நீர் தெளித்து தை வந்தது நீங்க         3366-3

 வாங்கு சிலை நன்னுதலாரை வந்தது உனக்கு இங்கு என்? என்றார்        3366-4

 

 213. என்று தம்மை ஈன்று எடுத்தார் 

               வினவ மறை விட்டு இயம்புவார்        3367-1

 இன்று என்திறத்து நீர் மொழிந்த இது என் பரிசுக்கு இசையாது    3367-2

 வென்றி விடையார் அருள் செய்தார் ஒருவர்க்கு 

               உரியேன் யான் இனிமேல்       3367-3

 சென்று திரு ஒற்றியூர் அணைந்து சிவனார் அருளில் செல்வன் என       3367-4

 

 214. அந்த மாற்றம் கேட்டவர் தாம் அயர்வும் பயமும் அதிசயமும்       3368-1

 வந்த உள்ளத்தினர் ஆகி மற்ற மாற்றம் மறைத்து ஒழுகப்        3368-2

 பந்தம் நீடும் இவர் குலத்து நிகர் ஆம் ஒருவன் பரிசு அறியான்    3368-3

 சிந்தை விரும்பி மகள் பேச விடுத்தான் சிலரும் சென்று இசைத்தார்      3368-4

 

 215. தாதையாரும் அது கேட்டுத் தன்மை விளம்பத் தகாமையினால்      3369-1

 ஏதம் எய்தாவகை மொழிந்து போக்க அவர் ஆங்கு எய்தா முன்   3369-2

 தீது அங்கு இழைத்தே இறந்தான் போல் செல்ல 

               விடுத்தார் உடன் சென்றான்      3369-3

 மாதராரைப் பெற்றார் மற்று அதனைக் கேட்டு மனம் மருண்டார்   3369-4

 

 216.  தையலார் சங்கிலியார் தம் திறத்துப் பேசத் தகா வார்த்தை 3370-1

 உய்ய வேண்டும் நினைவு உடையார் உரையார் 

               என்று அங்கு உலகு அறியச்     3370-2

 செய்த விதிபோல் இது நிகழச் சிறந்தார்க்கு உள்ள படி செப்பி     3370-3

 நையும் உள்ளத்துடன் அஞ்சி நங்கை செயலே உடன் படுவார்     3370-4

 

 217.  அணங்கே ஆகும் இவள் செய்கை 

               அறிந்தோர் பேச அஞ்சுவரால்    3371-1

 வணங்கும் ஈசர் திறம் அன்றி வார்த்தை அறியாள் மற்று ஒன்றும்         3371-2

 குணங்கள் இவையாம் இனி இவள் தான் குறித்த 

               படியே ஒற்றி நகர்ப்      3371-3

 பணம் கொள் அரவச் சடையார் சடையார்தம் பால் 

               கொண்டு அணைவோம் எனப் பகர்வார் 3371-4

 

 218. பண்ணார் மொழிச் சங்கிலியாரை நோக்கிப் 

               பயந்தாரொடும் கிளைஞர்        3372-1

 தெண்ணீர் முடியார் திருவொற்றியூரில் சேர்ந்து செல்கதியும்       3372-2

 கண்ணார் நுதலார் திரு அருளால் ஆகிக் கன்னி மாடத்துத்        3372-3

 தண்ணார் தடம் சூழ் அந்நகரில் தங்கிப் புரிவீர் தவம் என்று       3372-4

 

 219. பெற்ற தாதை சுற்றத்தார் பிறை சேர் முடியார் விதியாலே   3373-1

 மற்றுச் செயல் ஒன்று அறியாது மங்கையார் சங்கிலியார் தாம்    3373-2

 சொற்ற வண்ணம் செயத் துணிந்து துதைந்த 

               செல்வத்தொடும் புரங்கள்        3373-3

 செற்ற சிலையார் திருவொற்றியூரில் கொண்டு சென்று அணைந்தார்       3373-4

 

 220. சென்னி வளர் வெண் பிறை அணிந்த 

               சிவனார் கோயிலுள் புகுந்து      3374-1

 துன்னும் சுற்றத் தொடும் பணிந்து தொல்லைப் 

               பதியோர் இசைவினால் 3374-2

 கன்னி மாடம் மருங்கு அமைத்துக் கடி சேர் 

               முறைமை காப்பு இயற்றி        3374-3

 மன்னும் செல்வம் தக வகுத்துத் தந்தையார் வந்து அடி வணங்கி 3374-4

 

 221.  யாங்கள் உமக்குப் பணி செய்ய ஈசற்கு ஏற்ற பணி விரும்பி        3375-1

 ஓங்கு கன்னி மாடத்தில் உறைகின்றீர் என்று உரைக்கின்றார்       3375-2

 தாங்கற்கு அரிய கண்கள் நீர்த் தாரை ஒழுகத் தரியாதே   3375-3

 ஏங்கு சுற்றத் தொடும் இறைஞ்சிப் போனார் எயில் சூழ் தம்பதியில்        3375-4

 

 222. காதல் புரிந்து தவம் புரியும் கன்னியார் அங்கு அமர்கின்றார் 3376-1

 பூத நாதர் கோயிலினில் காலம் தோறும் புக்கு இறைஞ்சி 3376-2

 நீதி முறைமை வழுவாது தமக்கு நேர்ந்த பணி செய்யச் 3376-3

 சீத மலர்ப் பூ மண்டபத்து திரை சூழ் ஒரு பால் சென்று இருந்து   3376-4

 

 223. பண்டு கயிலைத் திருமலையில் செய்யும் 

               பணியின் பான்மை மனம்       3377-1

 கொண்ட உணர்வு தலை நிற்பக் குலவு மென் கொடி அனையார்   3377-2

 வண்டுமருவும் திரு மலர் மெல் மாலை காலங்களுக்கு ஏற்ப      3377-3

 அண்டர் பெருமான் முடிச் சாத்த அமைத்து வணங்கி அமரும் நாள்        3377-4

 

 224. அந்தி வண்ணத்து ஒருவர் திரு அருளால் வந்த ஆரூரர்     3378-1

 கந்த மாலைச் சங்கிலியார் தம்மைக் காதல் மணம் புணர 3378-2

 வந்த பருவம் ஆதலால் வகுத்த தன்மை வழுவாத       3378-3

 முந்தை விதியால் வந்து ஒருநாள் முதல்வர் கோயிலுள் புகுந்தார்         3378-4

 

 225. அண்டர் பெருமான் அந்தணராய் ஆண்ட நம்பி அங்கணரைப் 3379-1

 பண்டை முறைமை யால் பணிந்து பாடிப் பரவிப் புறம் போந்து   3379-2

 தொண்டு செய்வார் திருத் தொழில்கள் கண்டு தொழுது செல்கின்றார்      3379-3

 புண்டரீகத் தடம் நிகழ் பூந்திருமண்டபத் தின் உள் புகுந்தார்       3379-4

 

 226. அன்பு நாரா அஞ்சு எழுத்து நெஞ்சு தொடுக்க அலர் தொடுத்தே       3380-1

 என்பு உள் உருக்கும் அடியாரைத் தொழுது நீங்கி வேறு இடத்து   3380-2

 முன்பு போல திரை நீக்கி முதல்வர் சாத்தும் பணி கொடுத்து      3380-3

 மின் போல் மறையும் சங்கிலியார் தம்மை விதியால் கண் உற்றார்        3380-4

 

 227. கோவா முத்தும் சுரும்பு ஏறாக் கொழு 

               மென் முகையும் அனையாரைச் 3381-1

 சேவார் கொடியார் திருத் தொண்டர் கண்டபோது சிந்தை நிறை    3381-2

 காவாதவர் பால் போய் விழத் தம் பால் காமனார் துரந்த 3381-3

 பூ வாளிகள் வந்துற வீழத் தரியார் புறமே போந்து உரைப்பார்     3381-4

 

 228.  இன்ன பரிசு என்று அறி அரிதால் ஈங்கு 

               ஓர் மருங்கு திரைக்கு உள்ளால் 3382-1

 பொன்னும் மணியும் மலர்ந்த ஒளி அமுதில் அளாவிப்புதியமதி   3382-2

 தன்னுள் நீர்மையால் குழைத்துச் சமைத்த 

               மின்னுக் கொடிபோல்வாள்       3382-3

 என்னை உள்ளம் திரிவித்தாள் யார் கொல் 

               என்று அங்கு இயம்புதலும்       3382-4

 

 229. அங்கு நின்றார் விளம்புவார் அவர்தாம் நங்கை சங்கிலியார் 3383-1

 பெருகும் தவத்தால் ஈசர் பணி பேணும் கன்னியார் என்ன         3383-2

 இருவரால் இப்பிறவியை எம் பெருமான் அருளால் எய்துவித்தார் 3383-3

 மருவும் பரவை ஒருத்தி இவள் மற்றையவளாம் என மருண்டார் 3383-4

 

 230.  மின்னார் சடையார் தமக்காளாம் விதியால் 

               வாழும் எனை வருத்தித்         3384-1

 தன்னார் அருளால் வரும் பேறு தவத்தால் 

               அணையா வகை தடுத்தே       3384-2

 என்னாருயிரும் எழில் மலரும் கூடப் பிணைக்கும் இவள் தன்னைப்       3384-3

 பொன்னார் இதழி முடியார் முடியார்பால் பெறுவேன் 

               என்று போய்ப் புக்கார்    3384-4

 

 231. மலர்மேல் அயனும் நெடுமாலும் வானும் 

               நிலனும் கிளைத்து அறியா       3385-1

 நிலவு மலரும் திரு முடியும் நீடும் கழலும் உடையாரை 3385-2

 உலகம் எலாம் தாம் உடையாராயும் ஓற்றியூர் அமர்ந்த   3385-3

 இலகு சோதி பரம் பொருளை இறைஞ்சி முன் நின்று ஏத்துவார்   3385-4

 

 232.  மங்கை ஒருபால் மகிழ்ந்ததுவும் அன்றி 

               மணிநீள் முடியின் கண் 3386-1

 கங்கை தன்னைக் கரந்து அருளும் காதல் உடையீர் அடியேனுக்(கு)       3386-2

 இங்கு நுமக்குத் திருமாலை தொடுத்து என் 

               உள்ளத்து தொடை அவிழ்ந்த 3386-3

 திங்கள் வதனச் சங்கிலியைத் தந்து என் வருத்தம் தீரும் என     3386-4

 

 233. அண்ணலார் முன் பலவும் அவர் அறிய 

               உணர்த்திப்புறத்து அணைந்தே    3387-1

 எண்ணம் எல்லாம் உமக்கு அடிமையாமாறு எண்ணும் என் நெஞ்சில்      3387-2

 திண்ணம் எல்லாம் உடைவித்தாள் செய்வது ஒன்றும் அறியேன்யான்      3387-3

 தண்ணிலா மின் ஒளிர் பவளச் சடையீர் அருளும் எனத் தளர்வார்         3387-4

 

 234. மதிவாண் முடியார் மகிழ் கோயில் புறத்தோர் 

               மருங்கு வந்து இருப்பக் 3388-1

 கதிரோன் மேலைக் கடல் காண மாலைக் கடலைக் கண்டு அயர்வார்       3388-2

 முதிரா முலையார் தம்மை மணம் புணர்க்க வேண்டி முளரிவளை        3388-3

 நிதியான் நண்பர் தமக்கு அருளும் நண்பால் 

               நினைந்து நினைந்து அழிய      3388-4

 

 235. உம்பர் உய்ய உலகு உய்ய ஓல வேலை விடம் உண்ட      3389-1

 தம்பிரான் ஆனார் வன் தொண்டர் தம்பால் எய்திச் சங்கிலியை    3389-2

 இம்பர் உலகில் யாவருக்கும் எய்த ஒண்ணா இரும் தவத்துக்      3389-3

 கொம்பை உனக்குத் தருகின்றோம் கொண்டகவலை ஒழிக என்ன 3389-4

 

 236. அன்று வெண்ணெய் நல்லூரில் வலிய 

               ஆண்டு கொண்டு அருளி         3390-1

 ஒன்றும் அறியா நாயேனுக்குக் உறுதி அளித்தீர் உயிர் காக்க      3390-2

 இன்றும் இவளை மணம் புணர்க்க என்று நின்றீர் எனப் போற்றி    3390-3

 மன்றல் மலர்ச் சேவடி இணைக்கீழ் வணங்கி 

               மகிழ்ந்தார் வன் தொண்டர்       3390-4

 

 237. ஆண்டு கொண்ட அந்தணனார் அவருக்கு 

               அருளிக் கருணையினால்        3391-1

 நீண்ட கங்குல் யாமத்து நீங்கி வானில் நிறை மதியம்     3391-2

 தீண்டு கன்னி மாடத்துச் சென்று திகழ் சங்கிலியாராம்     3391-3

 தூண்டு சோதி விளக்கு அனையார் தம்பால் கனவில் தோன்றினார்         3391-4

 

 238. தோன்றும் பொழுதில் சங்கிலியார் தொழுது 

               விழுந்து பரவசமாய்     3392-1

 ஆற்ற அன்பு பொங்கி எழுந்(து) அடியேன் உய்ய எழுந்து அருளும்        3392-2

 பேற்றுக்கு என் யான் செய்வது எனப் பெரிய 

               கருணை பொழிந்து அனைய     3392-3

 நீற்றுக் கோல வேதியரும் நேர் நின்று அருளிச் செய்கின்றார்      3392-4

 

 239. சாரும் தவத்துச் சங்கிலி! கேள்; சால என்பால் அன்புடையான்       3393-1

 மேரு வரையின் மேம் பட்ட தவத்தான் வெண்ணெய் நல்லூரில்   3393-2

 யாரும் அறிய யான் ஆள உரியான் உன்னை இரந்தான்   3393-3

 வார் கொள் முலையாய்! நீ அவனை மனத்தால் 

               அணைவாய் மகிழ்ந்து என்றார்   3393-4

 

 240.ஆதி தேவர் முன் நின்று அங்கு அருளிச் செய்த பொழுதின் கண்      3394-1

 மாதரார் சங்கிலியாரும் மாலும் அயனும் அறிவு அரிய    3394-2

 சீத மலர் தாமரை அடிக்கீழ் சேர்ந்து வீழ்ந்து செந்நின்று   3394-3

 வேத முதல்வர் முன் நடுக்கம் எய்தித் தொழுது விளம்புவார்      3394-4

 

 241.  எம் பிரானே! நீர் அருளிச் செய்தார்க்கு 

               உரியேன் யான் இமையோர்      3395-1

 தம் பிரானே அருள் தலைமேல் கொண்டேன் தக்க விதி மணத்தால்       3395-2

 நம்பி ஆரூரருக்கு என்னை நல்கி அருளும் பொழுது இமயக்      3395-3

 கொம்பின் ஆகங்கொண்டீர்க்குக் கூறும் திறம் ஒன்று உளது என்பார்       3395-4

 

 242. பின்னும் பின்னல் முடியார் முன் பெருக 

               நாணித் தொழுது உரைப்பார்     3396-1

 மன்னும் திருவாரூரின் கண் அவர் தாம் மகிழ்து உறைவது       3396-2

 என்னும் தன்மை அரிந்து அருளும் எம் பிராட்டி திரு முலை தோய்       3396-3

 மின்னும் புரிநூல் அணி மார் பீர் என்றார் 

               குன்றா விளக்கு அனையார்      3396-4

 

 243. மற்றவர் தம் உரைகொண்டு வன்தொண்டர் நிலைமையினை        3397-1

 ஒற்றி நகர் அமர்ந்த பிரான் உணர்ந்து அருளி உரைசெய்வார்      3397-2

 பொன் தொடியாய்! உனை இகந்து போகாமைக்கு ஒரு சபதம்     3397-3

 அற்றமுறு நிலைமையினால் அவன் செய்வான் என அருளி       3397-4

 

 244. வேய் அனைய தோளியார் பால் நின்று மீண்டு அருளித்     3398-1

 தூய மனம் மகிழ்து இருந்த தோழனார் பால் அணைந்து 3398-2

 நீ அவளை மணம் புணரும் நிலை உரைத்தோம் 

               அதற்கு அவள் பால்     3398-3

 ஆயதொரு குறை உன்னால் அமைப்பதுள என்று அருள 3398-4

 

 245. வன் தொண்டர் மனம் களித்து வணங்கி அடியேன் செய்ய    3399-1

 நின்ற குறையாது என்ன நீ அவளை மணம் புணர்தற்(கு)         3399-2

 ஒன்றி உடனே நிகழ்வது ஒரு சபதம் அவள் முன்பு       3399-3

 சென்று கிடைத்து இவ்விரவே செய்த என அருள் செய்தார்        3399-4

 

 246.  என் செய்தால் இது முடியும் அது செய்வன் யான் அதற்கு 3400-1

 மின் செய்த புரி சடையீர் அருள் பெறுதல் வேண்டும் என         3400-2

 முன் செய்த முறுவலுடன் முதல்வர் அவர் முகம் நோக்கி        3400-3

 உன் செய்கை தனக்கு இனி என் வேண்டுவது 

               என்று உரைத்து அருள 3400-4

 

 247. வம்பு அணி மென் முலை அவர்க்கு 

               மனம் கொடுத்த வன் தொண்டர் 3401-1

 நம்பர் இவர் பிற பதியும் நயந்த கோலம் சென்று        3401-2

 கும்பிடவே கடவேனுக்கு இது விலக்காம் எனக் குறிப்பால்        3401-3

 தம் பெருமான் திருமுன்பு தாம் வேண்டும் குறை இரப்பார்        3401-4

 

 248. சங்கரர் தாள் பணிந்து இருந்து தமிழ் வேந்தர் மொழிகின்றார்        3402-1

 மங்கை அவள் தனைப் பிரியா வகை சபதம் செய்வதனுக்(கு)    3402-2

 அங்கு அவளோடு யான் வந்தால் அப்பொழுது கோயில்விடத்      3402-3

 தங்கும் இடம் திரு மகிழ்க் கீழ்க் கொள வேண்டும் எனத்தாழ்ந்தார்        3402-4

 

 249. தம்பிரான் தோழர் அவர் தாம் வேண்டிக் கொண்டு அருள    3403-1

 உமபர் நாயகரும் அதற்கு உடன்பாடு செய்வாராய்        3403-2

 நம்பி! நீ சொன்னபடி நாம் செய்தும் என்று அருள       3403-3

 எம்பிரானே! அரியது இனி எனக்கு என்? என ஏத்தி       3403-4

 

 250. அஞ்சலி சென்னியில் மன்ன அருள் பெற்றுப் புறம் போதச்   3404-1

 செஞ்சடையார் அவர் மாட்டுத் திரு விளையாட்டினை மகிழ்ந்தோ 3404-2

 வஞ்சி இடைச் சங்கிலியார் வழி அடிமைப் பெருமையோ?        3404-3

 துஞ்சிருள் மீளவும் அணைந்தார் அவர்க்கு உறுதி சொல்லுவார்    3404-4

 

 251. சங்கிலியார் தம் மருங்கு முன்பு போல் சார்ந்து அருளி       3405-1

 நங்கை உனக்கு ஆரூரன் நயந்து சூள் உறக் கடவன்      3405-2

 அங்கு நமக்கு எதிர் செய்யும் அதற்கு நீ இசையாதே      3405-3

 கொங்கலர் பூ மகிழின் கீழ்க் கொள்க எனக் குறித்து அருள        3405-4

 

 252. மற்றவரும் கை குவித்து மால் அயனுக்கு அறிய அரியீர்    3406-1

 அற்றம் எனக்கு அருள் புரிந்த அதனில் அடியேன் ஆகப்   3406-2

 பெற்றது யான் எனக் கண்கள் பெரும் தாரை பொழிந்து இழிய     3406-3

 வெற்றி மழ விடையார் தம் சேவடிக் கீழ் வீழ்ந்து எழுந்தார்      3406-4

 

 253. தையலார் தமக்கு அருளிச் சடா மகுடர் எழுந்து அருள      3407-1

 எய்திய போது அதிசயத்தால் உணர்ந்து எழுந்த அவ்விரவின் கண் 3407-2

 செய்ய சடையார் அருளின் திறம் நினைந்தே கண் துயிலார்       3407-3

 ஐயம் உடன் அருகு துயில் சேடியாரை அணைந்து எழுப்பி        3407-4

 

 254. நீங்கு துயில் பாங்கியர்க்கு நீங்கல் எழுத்து அறியும் அவர்    3408-1

 தாம் கனவில் எழுந்து அருளித் தமக்கு அருளிச் செய்தது எலாம் 3408-2

 பாங்கு அறிய மொழிய அவர் பயத்தின் உடன் அதிசயமும்        3408-3

 தாங்கு மகிழ்ச்சியும் எய்தச் சங்கிலியார் தமைப் பணிந்தார்        3408-4

 

 255. சேயிழையார் திருப் பள்ளி எழுச்சிக்கு மலர் தொடுக்கும்     3409-1

 தூய பணிப் பொழுது ஆகத் தொழில் புரிவார் உடன் போதக்       3409-2

 கோயிலின் முன் காலம் அது ஆகவே குரித்து அணைந்தார்       3409-3

 ஆய சபதம் செய்ய வரவு பார்த்து ஆரூரர்       3409-4

 

 256. நின்றவர் அங்கு எதிர் வந்த நேர் இழையார் தம் மருங்கு    3410-1

 சென்று அணைந்து தம் பெருமான் திரு அருளின் திறம் கூற      3410-2

 மின் தயங்கு நுண் இடையார் விதி உடன்பட்டு எதிர் விளம்பார்    3410-3

 ஒன்றிய நாண் ஒடு மடவாருடன் ஒதுங்கி உட்புகுந்தார்    3410-4

 

 257. அங்கு அவர் தம் பின்சென்ற ஆரூரர் ஆயிழையீர்! 3411-1

 இங்கு நான் பிரியாமை உமக்கு இசையும் படி இயம்பத்   3411-2

 திங்கள் முடியார் திருமுன் போதுவீர் எனச் செப்பச்       3411-3

 சங்கிலியார் கனவு உரைப்பக் கேட்ட தாதியர் மொழிவார் 3411-4

 

 258.  எம் பெருமான் இதற்காக எழுந்து அருளி இமயவர்கள்      3412-1

 தம் பெருமான் திருமுன்பு சாற்றுவது தகாது என்ன       3412-2

 நம் பெருமான் வன் தொண்டர் நாதர் செயல் அறியாதே   3412-3

 கொம்பு அனையீர் யான் செய்வது எங்கு என்று கூறுதலும்        3412-4

 

 259. மாதர் அவர் மகிழ்க் கீழே அமையும் என மனமருள்வார்     3413-1

 ஈதலர் ஆகிலும் ஆகும் இவர் சொன்ன படி மறுக்கில்     3413-2

 ஆதலினால் உடன் படவே அமையும் எனத் துணிந்து ஆகில்      3413-3

 போதுவீர் என மகிழ்க் கீழ் அவர் போதப் போய் அணைந்தார்      3413-4

 

 260. தாவாத பெருந் தவத்துச் சங்கிலியாரும் காண      3414-1

 மூவாத திரு மகிழை முக்காலும் வலம் வந்து   3414-2

 மேவாது இங்கு யான் அகலேன் என நின்று விளம்பினார் 3414-3

 பூவார் தண் புனல் பொய்கை முனைப்பாடிப் புரவலனார்   3414-4

 

 261. மேவிய சீர் ஆரூரர் மெய்ச் சபதம் வினை முடிப்பக்        3415-1

 காவியினேர் கண்ணாரும் கண்டு மிக மனம் கலங்கிப்     3415-2

 பாவியேன் இது கண்டேன் தம் பிரான் பணியால் என்று   3415-3

 ஆவி சோர்ந்து அழிவார் அங்கு ஒரு மருங்கு மறைந்து அயர்ந்தார்        3415-4

 

 262. திருநாவலூராளி தம் உடைய செயல் முற்றிப்      3416-1

 பொரு நாகத்து உரி புனைந்தார் கோயிலின் உள்புகுந்து இறைஞ்சி 3416-2

 அருள் நாளும் தர இருந்தீர் செய்தவாறு அழகு இது எனப்        3416-3

 பெரு நாமம் எடுத்து ஏத்திப் பெரு மகிழ்ச்சி உடன் போந்தார்      3416-4

 

 263. வார் புனையும் வன முலையார் 

               வன் தொண்டர் போனதன் பின்   3417-1

 தார் புனையும் மண்டபத்துத் தம் உடைய பணி செய்து   3417-2

 கார் புனையும் மணி கண்டர் செயல் கருத்தில் கொண்டு இறைஞ்சி        3417-3

 ஏர் புனையும் கன்னி மாடம் புகுந்தார் இருள் புலர        3417-4

 

 264. அன்று இரவே ஆதி புரி ஒற்றி கொண்டார் ஆட்கொண்ட     3418-1

 பொன் திகழ் பூண் வன் தொண்டர் புரிந்த வினை முடித்து அருள 3418-2

 நின்ற புகழ்த் திரு ஒற்றியூர் நிலவு தொண்டர்க்கு         3418-3

 மன்றல் வினை செய்வதற்கு மனம் கொள்ள உணர்த்துவார்       3418-4

 

 265.  நம்பியாரூரனுக்கு நங்கை சங்கிலி தன்னை        3419-1

 இம்பர் ஞாலத்து இடை நம் ஏவலினால் மணவினை செய்து      3419-2

 உம்பர் வாழ் உலகு அறிய அளிப்பீர் என்று உணர்த்துதலும்       3419-3

 தம்பிரான் திருத்தொண்டர் அருள் தலைமேல் கொண்டு எழுவார்   3419-4

 

 266. மண்ணிறைந்த பெரும் செல்வத்து திரு ஒற்றியூர் மன்னும் 3420-1

 எண்ணிறைந்த திருத் தொண்டர் எழில் பதியோர் உடன் ஈண்டி    3420-2

 உண்ணிறைந்த மகிழ்ச்சியுடன் உம்பர் பூ மழை பொழியக்        3420-3

 கண்ணிறைந்த பெரும் சிறப்பில் கலியாணம் செய்து அளித்தார்    3420-4

 

 267. பண்டு நிகழ் பான்மையினால் பசுபதி தன் அருளாலே        3421-1

 வண்டமர் பூங்குழலாரை மணம் புணர்ந்த வன்தொண்டர் 3421-2

 புண்டரிகத்து அவள் வனப்பைப் புறம் கண்ட தூ நலத்தைக்        3421-3

 கண்டு கேட்டு உண்டு உயிர்த்து உற்று 

               அமர்ந்து இருந்தார் காதலினால்   3421-4

 

 268. யாழின் மொழி எழில் முறுவல் இரு குழை 

               மேல் கடை பிறழும்     3422-1

 மாழை விழி வன முலையார் மணி அல்குல் துறை படிந்து      3422-2

 வீழும் அவர்க்கு இடைதோன்றி மிகும் புலவி புணர்ச்சிக் கண்      3422-3

 ஊழியாம் ஒரு கணம் தான் அவ் வூழி ஒரு கணம் ஆம் 3422-4

 

 269. இந் நிலையில் பேர் இன்பம் இனிது 

               அமர்வார் இறை உறையும்      3423-1

 மன்னு புகழ் ஒற்றியூர் அதனில் மகிழ் சிறப்பினால்       3423-2

 சென்னி மதி புனைவார் தம் திருப் பாதம் தொழுது இருந்தார்      3423-3

 முன்னிய காலங்கள் பல முறைமையினால் வந்து அகல 3423-4

 

 270. பொங்கு தமிழ்ப் பொதிய மலைப் பிறந்து பூஞ்சந்தனத்தின்   3424-1

 கொங்கு அணைந்து குளிர் சாரல் இடை வளர்ந்த கொழும் தென்றல்       3424-2

 அங்கு அணைய திருவாரூர் அணி வீதி அழகர் அவர்     3424-3

 மங்கல நாள் வசந்தம் எதிர் கொண்டு அருளும் வகை நினைந்தார்         3424-4

 

 271. வெண் மதியின் கொழுந்து அணிந்த வீதி விடங்கப் பெருமான்       3425-1

 ஒண்ணுதலார் புடை பரந்த ஒலக்கம் அதன் இடையே     3425-2

 பண்ணமரும் மொழிப் பரவையார் பாடல் ஆடல் தனைக் 3425-3

 கண்ணுற முன் கண்டு கேட்டார் போலக் கருதினார்       3425-4

 

 272. பூங்கோயில் அமர்ந்தாரை புற்றிடங்கொண்டு இருந்தாரை     3426-1

 நீங்காத காலினால் நினைந்தாரை நினைவாரைப் 3426-2

 பாங்காகத் தாம் முன்பு பணிய வரும் பயன் உணர்வார்   3426-3

 ஈங்கு நான் மறந்தேன் என்று ஏசறவால் மிக அழிவார்    3426-4

 

 273. மின்னொளிர் செஞ்சடையானை வேத முதல் ஆனானை     3427-1

 மன்னு புகழ்த் திருவாரூர் மகிழ்தானை மிக நினைந்து    3427-2

 பன்னிய சொல் பத்திமையும் அடிமையையும் கைவிடுவான்       3427-3

 என்னும் இசைத் திருப்பதிகம் எடுத்து இயம்பி இரங்கினார்        3427-4

 

 274. பின் ஒரு நாள் திருவாரூர் தனைப் பெருக நினைந்து அருளி         3428-1

 உன்ன இனியார் கோயில் புகுந்து இறைஞ்சி ஒற்றி நகர்   3428-2

 தன்னை அகலப் புக்கார் தாம் செய்த சபதத்தால் 3428-3

 முன் அடிகள் தோன்றாது கண் மறைய மூர்ச்சித்தார்      3428-4

 

 275. செய்வதனை அறியாது திகைத்து அருளி நெடிது உயிர்ப்பார் 3429-1

 மை விரவு கண்ணார் பால் சூல் உறவு மறுத்த அதனால் 3429-2

 இவ்வினை வந்து எய்தியது ஆம் என 

               என நினைந்து எம் பெருமானை 3429-3

 எய்திய இத் துயர் நீங்கப் பாடுவேன் என நினைந்து       3429-4

 

 276.  அழுக்கு மெய் கொடு என்று எடுத்த சொல் பதிகம் ஆதி 

                                      நீள் புரி அண்ணலை ஓதி 3430-1

 வழுத்து நெஞ்சொடு தாழ்ந்து நின்று உரைப்பார் மாதோர் 

                                      பாகனார் மலர்பதம் உன்னி       3430-2

 இழுக்கு நீக்கிட வேண்டும் என்று இரந்தே எய்து வெம் 

                               துயர்க் கையற வினுக்கும்       3430-3

 பழிக்கும் வெள்கி நல் இசை கொடு பரவி பணிந்து 

                               சாலவும் பல பல நனைவார்     3430-4

 

 277. அங்கு நாதர் செய் அருளது ஆக அங்கை கூப்பி 

                                      ஆரூர் தொழ நினைந்தே         3431-1

 பொங்கு காதல் மீளா நிலைமையினால் போதுவார் வழி 

                                      காட்ட முன் போந்து     3431-2

 திங்கள் வேணியார் திரு முல்லைவாயில் சென்று 

                               இறைஞ்சி நீடிய திருப்பதிகம்     3431-3

 சங்கிலிக்காக என் கணை மறைத்தீர் என்று 

                       சாற்றிய தன்மையில் பாடி       3431-4

 

 278. தொண்டைமானுக்கு அன்று அருள் கொடுத்து அருளும் 

                       தொல்லை வண்புகழ் முல்லை நாயகரைக் 3432-1

 கொண்ட வெந்துயர் களை எனப் பரவிக் குறித்த காதலின் 

                                      நெறிக் கொள வருவார்  3432-2

 வண்டுலா மலர்ச் சோலைகள் சூழ்ந்து மாட மாளிகை 

                                      நீடு வெண் பாக்கம்      3432-3

 கண்ட தொண்டர்கள் எதிர் கொள வணங்கிக் காயும் நாகத்தார் 

                                      கோயிலை அடைந்தார்   3432-4

 

 279. அணைந்த தொண்டர்கள் உடன் வலமாக அங்கண் 

                               நாயகர் கோயில் முன் எய்திக்    3433-1

 குணங்கள் ஏந்தியே பரவி அஞ்சலியால் குவித்த 

                               கைத்தலை மேற்கொண்டு நின்று 3433-2

 வணங்கி நீர் மகிழ் கோயில் உளீரே என்ற வன் தொண்டர்க்கு 

                                      ஊன்று கோல் அருளி    3433-3

 இணங்கிலா மொழியால் உளோம் போகீர் என்று 

                       இயம்பினார் ஏதிலார் போல      3433-4

 

 280.  பிழை உள்ளன பொறுத்திடுவர் என்று எடுத்துப் பெண் பாகம்        3434-1

 விழைவடிவில் பெருமானை வெண்பாக்கம் மகிழ்ந்தானை        3434-2

 இழை என மாசுணம் அணிந்த இறையானைப் பாடினார்   3434-3

 மழை தவழும் நெடும் புரிசை நாவலூர் மன்னவனார்     3434-4

 

 281. முன் நின்று முறைப்பாடு போல் மொழிந்த மொழிமாலைப் 3435-1

 பன்னும் இசைத் திருப் பதிகம் பாடியபின் பற்றாய        3435-2

 என்னுடையபிரான் அருள் இங்கு இத்தனை கொலாம் என்று       3435-3

 மன்னு பெரும் தொண்டர் உடன் வணங்கியே வழிக் கொள்வார்    3435-4

 

 282. அங்கணர் தம் பதி அதனை அகன்று போய் அன்பர் உடன்    3436-1

 பங்கயப் பூந்தடம் பணை சூழ் பழையனூர் உழை எய்தித் 3436-2

 தங்குவார் அம்மைத் திரு தலையாலே வலம் கொள்ளும் 3436-3

 திங்கள் முடியார் ஆடும் திருவாலங் காட்டின் அயல்      3436-4

 

 283. முன் நின்று தொழுது ஏத்தி முத்தா என்று எடுத்து அருளிப் 3437-1

 பன்னும் இசைத் திருப்பதிகம் பாடி மகிழ்ந்து ஏத்துவார்    3437-2

 அந் நின்று வணங்கிப் போய்த் திருவூறல் அமர்ந்து இறைஞ்சிக்    3437-3

 கன்னி மதில் மணி மாடக் காஞ்சி மா நகர் அணைந்தார் 3437-4

 

 284. தேன் நிலவு பொழில் கச்சிக் காமக் கோட்டத்தில்    3438-1

 ஊனில் வளர் உயிர்க்கு எல்லாம் ஒழியாத கருணையினால்       3438-2

 ஆன திரு அறம் புரக்கும் அம்மை திருக் கோயிலின் முன்        3438-3

 வானில் வளர் திருவாயில் வணங்கினார் வன் தொண்டர் 3438-4

 

 285. தொழுது விழுந்து எழுந்து அருளால் 

               துதித்துப் போய் தொல் உலகம்   3439-1

 முழுதும் அளித்து அழிக்கும் முதல்வர் திரு ஏகம்பம்     3439-2

 பழுதில் அடியார் முன்பு புகப் புக்குப் பணிகின்றார்        3439-3

 இழுதையேன் திருமுன்பே என் மொழிவேன் என்று இறைஞ்சி     3439-4

 

 286.  விண் ஆள்வார் அமுது உண்ண மிக்க பெரும் விடம் உண்ட        3440-1

 கண்ணாளா கச்சி ஏகம்பனே கடையானேன்       3440-2

 எண்ணாத பிழை பொறுத்து இங்கு யான் காண எழில் பவள      3440-3

 வண்ணா கண் அளித்து அருளாய் என வீழ்ந்து வணங்கினார்      3440-4

 

 287. பங்கயச் செங்கைத் தளிரால் பனிமலர் கொண்டு அருச்சித்துச்        3441-1

 செங்கயற் கண் மலைவல்லி பணிந்த சேவடி நினைந்து   3441-2

 பொங்கிய அன்பொடு பரவிப் போற்றிய ஆரூரருக்கு       3441-3

 மங்கைத் தழுவக் குழைந்தார் மறைந்த இடக் கண் கொடுத்தார்    3441-4

 

 288. ஞாலந்தான் இடந்தவனும் நளிர் விசும்பு கடந்தவனும்       3442-1

 மூலந்தான் அறிய அரியார் கண் அளித்து முலைச்சுவட்டுக்       3442-2

 கோலந்தான் காட்டுதலும் குறுகி விழுந்து எழுந்து களித்து         3442-3

 ஆலந்தான் உகந்தவன் என்று எடுத்து ஆடிப் பாடினார்     3442-4

 

 289. பாடி மிகப் பரவசமாய்ப் பணிவார்க்குப் பாவை உடன்        3443-1

 நீடிய கோலம் காட்ட நிறைந்த விருப்புடன் இறைஞ்சிச்   3443-2

 சூடிய அஞ்சலியினராய்த் தொழுது புறம் போந்து அன்பு   3443-3

 கூடிய மெய்த்தொண்டர் உடன் கும்பிட்டு இனிது அமர்வார்        3443-4

 

 290. மா மலையாள் முலைச்சுவடும் 

               வளைத்தழும்பும் அணிந்த மதிப் 3444-1

 பூ மலிவார் சடையாரைப் போற்றி அருளது ஆகத்        3444-2

 தே மலர்வார் பொழில் காஞ்சித் திருநகரம் கடந்து அகல்வார்      3444-3

 பாமலர் மாலைப் பதிகம் திருவாரூர் மேல் பரவி         3444-4

 

 291.  அந்தியும் நண் பகலும் என எடுத்து ஆர்வத்துடன் நசைவால்        3445-1

 எந்தை பிரான் திருவாரூர் என்று கொல் எய்துவது என்று 3445-2

 சந்த இசை பாடிப் போய்த் தாங்க அரிய ஆதரவு 3445-3

 வந்து அணைய அன்பர் உடன் மகிழ்ந்து வழி கொள்கின்றார்      3445-4

 

 292. மன்னு திருப் பதிகள் தொறும் வன்னியொடு கூவிளமும்     3446-1

 சென்னி மிசை வைத்து உவந்தார் 

               கோயிலின் முன் சென்று இறைஞ்சிப்     3446-2

 பன்னு தமிழ்த் தொடை சாத்திப் பரவியே போந்து அணைந்தார்    3446-3

 அன்னமலி வயல் தடங்கள் சூழ்ந்த திரு ஆமாத்தூர்       3446-4

 

 293. அங்கணரை ஆமாத்தூர் அழகர் தமை அடி வணங்கித்        3447-1

 தங்கும் இசைத் திருப் பதிகம் பாடிப் போய்த் தாரணிக்கு 3447-2

 மங்கலமாம் பெரும் தொண்டை வள நாடு கடந்து அணைந்தார்    3447-3

 செங்கண் வளவன் பிறந்த சீர் நாடு நீர் நாடு     3447-4

 

 294. அந் நாட்டின் மருங்கு திரு அரத் துறையைச் சென்று எய்தி 3448-1

 மின்னாரும் படை மழுவார் விரை மலர்த்தாள் பணிந்து எழுந்து   3448-2

 சொன்மாலை மலர்க் கல் வாய் அகில் என்னும் தொடை சாத்தி   3448-3

 மன்னார்வத்து திருத்தொண்டர் உடன் மகிழ்ந்து வைகினார்        3448-4

 

 295. பரமர் திரு அரத் துறையைப் பணிந்து போய்ப் பலபதிகள்    3449-1

 விரவி மழ விடை உயர்த்தார் விரைமலர்த்தாள் தொழுது ஏத்தி   3449-2

 உரவு நீர்த் தடம் பொன்னி அடைந்து அன்பருடன் ஆடி    3449-3

 அரவு அணிந்தார் அமர்ந்த திருவா வடு தண் துறை அணைந்தார் 3449-4

 

 296. அங்கணைவார் தமை அடியார் எதிர் கொள்ளப் புக்கு அருளிப்        3450-1

 பொங்கு திருக் கோயிலினைப் புடைவலம் கொண்டுள்ளணைந்து   3450-2

 கங்கை வாழ் சடையாய்  ஓர் கண்ணிலேன் எனக் கவல்வார்      3450-3

 இங்கு எனக்கு ஆர் உறவு என்னும் திருப்பதிகம் எடுத்து இசைத்தார்       3450-4

 

 297. திருப்பதிகம் கொடு பரவிப் பணிந்து திரு அருளால் போய்   3451-1

 விருப்பினொடும் திருத்துருத்தி தனை மேவி விமலர் கழல்       3451-2

 அருத்தியினால் புக்கு இறைஞ்சி அடியேன் மேல் உற்ற பிணி      3451-3

 வருத்தம் எனை ஒழித்து அருளவேண்டும் என வணங்குவார்      3451-4

 

 298. பரவியே பணிந்தவர்க்குப் பரமர் திரு அருள் புரிவார்        3452-1

 விரவிய இப் பிணி அடையத் தவிப்பதற்கு வேறு ஆக    3452-2

 வரமலர் வண்டறை தீர்த்த வட குளித்துக் குளி என்னக்   3452-3

 கரவில் திருத்தொண்டர் தாம் கை தொழுது புறப்பட்டார்   3452-4

 

 299. மிக்க புனல் தீர்த்தத்தின் முன் அணைந்து வேதம் எலாம்     3453-1

 தொக்க வடிவாய் இருந்த துருத்தியார் தமைத் தொழுது   3453-2

 புக்கு அதனில் மூழ்குதலும் புதிய பிணி அது நீங்கி       3453-3

 அக்கணமே மணி ஒளிசேர் திருமேனி ஆயினார் 3453-4

 

 300. கண்டவர்கள் அதிசயிப்பக் கரையேறி உடைபுனைந்து        3454-1

 மண்டு பெரும் கதலினால் கோயிலினை வந்து அடைந்து 3454-2

 தொண்டர் எதிர் மின்னு மா மேகம் எனும் சொல் பதிகம் 3454-3

 எண்திசையும் அறிந்துய்ய ஏழிசையால் எடுத்து இசைத்தார்       3454-4

 

 301. பண்ணிறைந்த தமிழ் பாடிப் பரமர் திரு அருள் மறவாது     3455-1

 எண்ணிறைந்த தொண்டர் உடன் பணிந்து அங்கண் உறைந்தேகி   3455-2

 உண்ணிறைந்த பதி பிறவும் உடையவர் தாள் வணங்கிப்போய்    3455-3

 கண்ணிறைந்த திருவாரூர் முன்தோன்றக் காண்கின்றார்   3455-4

 

 302. அன்று திரு நோக்கு ஒன்றால் ஆரக்கண்டு இன்பு உறார்      3456-1

 நின்று நிலமிசை வீழ்ந்து நெடிது உயிர்த்து நேர் இறைஞ்சி        3456-2

 வன் தொண்டர் திருவா ரூர் மயங்கு மாலையில் புகுந்து 3456-3

 துன்று சடைத் தூவாயர் தமை முன்னம் தொழ அணைந்தார்      3456-4

 

 303. பொங்கு திருத்தொண்டருடன் உள்ளணைந்து புக்கு இறைஞ்சி        3457-1

 துங்க இசைத் திருப்பதிகம் தூவாயா என்று எடுத்தே      3457-2

 இங்கு எமது துயர் களைந்து கண் காணக் காட்டாய் என்று        3457-3

 அம் கணர் தம் முன் நின்று பாடி அருந்தமிழ் புணைந்தார்         3457-4

 

 304.  ஆறணியுஞ் சடையாரைத் தொழுது புறம் போந்து அங்கண் 3458-1

 வேறு இருந்து திருத்தொண்டர் விரவுவார் உடன் கூடி    3458-2

 ஏறுயர்த்தார் திருமூலட்டாத்து உள் இடை தெரிந்து       3458-3

 மாறில் திரு அத்தயா மத்து இறைஞ்ச வந்து அணைந்தார்        3458-4

 

 305.  ஆதி திரு அன்பர் எதிர் அணைய அவர் முகம் நோக்கிக்    3459-1

 கோதில் இசையால் குருகுபாய எனக் கோத்து எடுத்தே    3459-2

 ஏதிலார் போல் வினவி ஏசறவால் திருப்பதிகம்   3459-3

 காதல் புரி கைக்கிளையால் பாடியே கலந்து அணைவார் 3459-4

 

 306. சீர் பெருகும் திருத் தேவாசிரியன் முன் சென்று இறைஞ்சிக் 3460-1

 கார் விரவு கோபுரத்தைக் கை தொழுதே உள் புகுந்து     3460-2

 தார் பெருகு பூங்கோயில் தனை வணங்கி சார்ந்து அணைவார்     3460-3

 ஆர்வம் மிகு பெரும் காதலால் அவனி மேல் வீழ்ந்தார்   3460-4

 

 307. வீழ்ந்து எழுந்து கை தொழுது முன் நின்று விம்மியே       3461-1

 வாழ்ந்த மலர்க் கண் ஒன்றால் ஆராமல் மனம் அழிவார் 3461-2

 ஆழ்ந்த துயர்க் கடல் இடை நின்று அடியேனை எடுத்து அருளித்   3461-3

 தாழ்ந்த கருத்தினை நிரப்பிக் கண்தாரும் எனத் தாழ்ந்தார்         3461-4

 

 308. திரு நாவலூர் மன்னர் திருவாரூர் வீற்று இருந்த    3462-1

 பெருமானைத் திரு மூலட்டானம் சேர் பிஞ்ஞகனைப்     3462-2

 பருகா இன் அமுதைக் கண்களால் பருகுதற்கு    3462-3

 மருவார்வத்துடன் மற்றைகண் தாரீர் என வணங்கி       3462-4

 

 309.  மீளா அடிமை என எடுத்து மிக்க தேவர் குலம் எல்லாம்    3463-1

 மாளமே நஞ்சு உண்டு அருளி மன்னி இருந்த பெருமானைத்      3463-2

 தாளா தரிக்கும் மெய் அடியார் தமக்கு ஆம் இடர் நீர் தரியீர் என்று        3463-3

 ஆளாம் திருத் தோழமைத் திறத்தால் அஞ்சொல் பதிகம் பாடினார்         3463-4

 

 310. பூத முதல்வர் புற்றிடங்கொண்டு 

               இருந்த புனிதர் வன் தொண்டர்   3464-1

 காதல் புரி வேதனைக்கு இரங்கி கருணைத் 

               திரு நோக்கு அளித்து அருளிச்   3464-2

 சீத மலர்க் கண் கொடுத்து அருளச் செவ்வே 

               விழித்து முகம் மலர்ந்து         3464-3

 பாத மலர்கள் மேல் பணிந்து வீழ்ந்தார் 

               உள்ளம் பர வசமாய்    3464-4

 

 311. விழுந்தும் எழுந்தும் பல முறையால் 

               மேவிப் பணிந்து மிகப் பரவி     3465-1

 எழுந்த களிப்பினால் ஆடிப் பாடி இன்ப வெள்ளத்தில்     3465-2

 அழுந்தி இரண்டு கண்ணாலும் அம் பொன் புற்றின் இடை எழுந்த 3465-3

 செந்தண் பவளச் சிவக் கொழுந்தின் அருளைப் 

               பருகித் திளைக்கின்றார் 3465-4

 

 312. காலம் நிரம்பத் தொழுது ஏத்திக் கனக மணி மாளிகை கோயில்      3466-1

 ஞாலம் உய்ய வரும் நம்பி நலம் கொள் விருப்பால் வலம் கொண்டு      3466-2

 மாலும் அயனும் முறை இருக்கும் வாயில் கழியப் புறம் போந்து 3466-3

 சீலம் உடைய அன்பர் உடன் தேவாசிரியன் மருங்கு அணைந்தார் 3466-4

 

 313. நங்கை பரவையார் தம்மை நம்பி பிரிந்து போன அதன் பின்        3467-1

 தங்கு மணி மாளிகையின் கண் தனிமை கூரத் தளர்வார்க்குக்     3467-2

 கங்குல் பகலாய்ப் பகல் கங்குலாகிக் கழியா நாள் எல்லாம்        3467-3

 பொங்கு காதல் மீதூரப் புல்வார் சில நாள் போன அதன்பின்       3467-4

 

 314. செம்மை நெறி சேர் திரு நாவலூர் ஒற்றியூர் சேர்ந்து        3468-1

 கொம்மை முலையார் சங்கிலியார் தம்மைக் குலவு மணம் புணர்ந்த       3468-2

 மெய்ம்மை வார்த்தை தாம் அவர்பால் 

               விட்டார் வந்து கட்டு உரைப்ப    3468-3

 தம்மை அறியா வெகுளியினால் தரியா நெஞ்சினொடும் தளர்வார் 3468-4

 

 315. மென் பூஞ்சயனத்து இடைத்துயிலும் 

               மேவார் விழித்தும் இனிது அமரார்       3469-1

 பொன் பூந்தவிசின் மிசை இனி இரார் நில்லார் 

               செல்லார் புறம்பு ஒழியார்        3469-2

 மன் பூ வாளி மழை கழியார் மறவார் நினையார் வாய் விள்ளார் 3469-3

 என்பூடுருக்கும் புலவியோ பிரிவோ இரண்டின் இடைப் பட்டார்    3469-4

 

 316.  ஆன கவலைக் கை அறவால் அழியும் நாளில் ஆரூரர்     3470-1

 கூனல் இளம் வெண் பிறைக் கண்ணி 

               முடியார் கோயில் முன் குறுகப் 3470-2

 பால் நல் விழியார் மாளிகையில் பண்டு செல்லும் பரிசினால்     3470-3

 போன பெருமைப் பரிசனங்கள் புகுதப் பெறாது புறம் நின்றார்     3470-4

 

 317. நின்ற நிலைமை அவர்கள் சிலர் நிலவு திருவாரூரர் எதிர்    3471-1

 சென்று மொழிவார் திரு ஒற்றியூரில் நிகழ்ந்த செய்கை எலாம்    3471-2

 ஒன்றும் ஒழியா வகை அறிந்து அங்கு உள்ளார் தள்ள மாளிகையில்      3471-3

 இன்று புறமும் சென்று எய்தப் பெற்றிலோம் என்று இறைஞ்சினார்        3471-4

 

 318. மற்ற மாற்றம் கேட்டு அழிந்த மனத்தர் ஆகி வன் தொண்டர்        3472-1

 உற்ற இதனுக்கு இனி என்னே செயல் 

               என்று உணர்வார் உலகு இயல்பு 3472-2

 கற்ற மாந்தர் சிலர் தம்மைக் காதல் பரவையார் கொண்ட         3472-3

 செற்ற நிலைமை அறிந்தவர்க்கு தீர்வு சொல்லச் செல விட்டார்   3472-4

 

 319. நம்பி அருளால் சென்ற அவரும் நங்கை பரவையார் தமது 3473-1

 பைம் பொன் மணி மாளிகை அணைந்து பண்பு புரியும் பாங்கினால்        3473-2

 வெம்பு புலவிக் கடல் அழுந்தும் மின்னேரிடையார் முன் எய்தி    3473-3

 எம் பிராட்டிக்கு இது தகுமோ என்று பலவும் எடுத்துரைப்பார்      3473-4

 

 320. பேத நிலைமை நீதியினால் பின்னும் 

               பலவும் சொன்னவர் முன்        3474-1

 மாதர் அவரும் மறுத்துமனம் கொண்ட செற்றம் மாற்றாராய்      3474-2

 ஏதம் மருவும் அவர் திறத்தில் இந்த மாற்றம் இயம்பில் உயிர்    3474-3

 போதல் ஒழியாது என உரைத்தார் அவரும் அஞ்சிப்புறம் போந்தார்        3474-4

 

 321. போந்து புகுந்த படி எல்லாம் பூந்தண் பழன முனைப்பாடி    3475-1

 வேந்தர் தமக்கு விளம்புதலும் வெருவுற்று அயர்வார் துயர்வேலை        3475-2

 நீந்தும் புணையாம் துணை காணார் நிகழ்த 

               சிந்தை ஆகுலம் நெஞ்சில்       3475-3

 காந்த அழிந்து தோய்ந்து எழார் கங்குல் இடையாமகக் கடலுள்    3475-4

 

 322. அருகு சூழ்ந்தார் துயின்று திருஅந்தயாமம் பணி மடங்கிப்    3476-1

 பெருகு புவனம் சலிப்பு இன்றிப் பேயும் 

               உறங்கும் பிறங்கு இருள்வாய்    3476-2

 முருகு விரியும் மலர்க் கொன்றை முடிமேல் அரவும் இளமதியும் 3476-3

 செருகும் ஒருவர் தோழர் தனி வருந்தி இருந்து சிந்திப்பார்        3476-4

 

 323. முன்னை வினையால் இவ்வினைக்கு 

               மூலம் ஆனாள்பால் அணைய    3477-1

 என்னை உடையாய் நினைந்த அருளாய் இந்த 

               யாமத்து எழுந்து அருளி 3477-2

 அன்னம் அனையாள் புலவியினை அகற்றில் உய்யலாம் அன்றிப் 3477-3

 பின்னை இல்லைச் செயல் என்று பெருமான் 

               அடிகள் தமை நினைந்தார்       3477-4

 

 324. அடியார் இடுக்கண் தரியாதார் ஆண்டு கொண்ட தோழர் குறை       3478-1

 முடியாது இருக்க வல்லரே முற்றும் அளித்தாள் பொற்றளிர்க் கைத்       3478-2

 தொடியார் தழும்பும் முலைச் சுவடும் 

               உடையார் தொண்டர் தாம் காணும்       3478-3

 படியால் அணைந்தார் நெடியோனும் காணா அடிகள் படி தோய    3478-4

 

 325. தம் பிரானார் எழுந்து அருளத் 

               தாங்கற்கு அரிய மகிழ்ச்சியினால்        3479-1

 கம்பியா நின்ற அவயவங்கள் கலந்த புளகம் மயிர் முகிழ்ப்ப      3479-2

 நம்பி ஆரூரரும் எதிரே நளின மலர்க்கை தலைக் குவிய 3479-3

 அம்பிகா வல்லவர் செய்ய அடித் தாமரையின் கீழ் விழுந்தார்     3479-4

 

 326. விழுந்து பரவி மிக்க பெரும் விருப்பினேடும் எதிர் போற்றி 3480-1

 எழுந்த நண்பர் தமை நோக்கி என் நீ உற்றது என்று அருள       3480-2

 தொழுது தம் குறையை விளம்புவார் யானே 

               தொடங்கும் துரிசி இடைப்பட்டு   3480-3

 அழுந்தும் என்னை இன்னம் எடுத்து ஆள வேண்டும் உமக்கு என்று        3480-4

 

 327. அடியேன் அங்குத் திருவொற்றியூரில் நீரே அருள் செய்ய    3481-1

 வடிவேல் ஒண் கண் சங்கிலியை மணம் 

               செய்து அணைந்ததிறம் எல்லாம் 3481-2

 கொடியேர் இடையாள் பரவை தான் அறிந்து தன்பால் யான் குறுகில்       3481-3

 முடிவேன் என்று துணிந்து இருந்தாள் என் 

               நான் செய்வது என மொழிந்து   3481-4

 

 328.  நாயன் நீரே நான் உமக்கு இங்கு 

               அடியேன் ஆகில் நீர் எனக்குத்    3482-1

 தாயின் நல்ல தோழருமாம் தம்பிரனாரே ஆகில் 3482-2

 ஆய அறிவும் இழந்து அழிவேன் அயர்வு நோக்கி அவ்வளவும்     3482-3

 போய் இவ்விரவே பரவையுறு புலவி தீர்த்துத் தாரும் என        3482-4

 

 329. அன்பு வேண்டும் தம் பெருமான் 

               அடியார் வேண்டிற்றே வேண்டி   3483-1

 முன்பு நின்று விண்ணப்பம் செய்தநம்பி முகம் நோக்கித் 3483-2

 துன்பம் ஒழி நீ யாம் உனக்கோர் தூதன் ஆகி இப்பொழுதே        3483-3

 பொன் செய் மணிப்பூண் பரவைபால் போகின்றோம் 

               என்று அருள் செய்தார்   3483-4

 

 330. எல்லை இல்லாக் களிப்பினராய் 

               இறைவர் தாளில் விழுந்து எழுந்து       3484-1

 வல்ல பரிசு எல்லாம் துதித்து வாழ்ந்து நின்ற வன் தொண்டர்     3484-2

 முல்லை முகை வெண்ணகைப் பரவை 

               முகில் சேர் மாடத்து இடை செல்ல      3484-3

 நில்லாது ஈண்ட எழுந்து அருளி நீக்கும் புலவி எனத் தொழுதார்   3484-4

 

 331. அண்டர் வாழக் கருணையினால் ஆல காலம் அமுதாக      3485-1

 உண்ட நீலக் கோல மிடற்று ஒருவர் இருவர்க்கு அறிவரியர்       3485-2

 வண்டு வாழும் மலர்க் கூந்தல் பரவையார் மாளிகை நோக்கி      3485-3

 தொண்டனார் தம் துயர் நீக்க தூதனாராய் எழுந்து அருள 3485-4

 

 332. தேவாசிரியன் முறை இருக்கும் தேவர் எலாம் சேவித்துப்    3486-1

 போவார் தம்மில் வேண்டுவார் போத ஒழிந்தார் புறத்து ஒழிய     3486-2

 ஓவா அணுக்கச் சேவகத்தில் உள்ளோர் பூத கண நாதர்   3486-3

 மூவா முனிவர் யோகிகளின் முதல் ஆனார்கள் முன்போக        3486-4

 

 333. அருகு பெரிய தேவருடன் அணைந்து வரும் அவ்விருடிகளும்       3487-1

 மருவு நண்பின் நிதிக் கோனும் முதலாய் உள்ளோர் மகிழ்ந்து ஏத்த        3487-2

 தெருவும் விசும்பும் நிறைந்து விரைச் செழும் பூமாரி பொழிந்து அலையப்         3487-3

 பொருவில் அன்பர் விடும்தூதர் புனித வீதியினில் போத 3487-4

 

 334.  மாலும் அயனும் காணாதார் மலர்த்தாள் பூண்டு வந்து இறைஞ்சும் 3488-1

 காலம் இது என்று அங்கு அவரை அழைத்தால் என்னக் கடல் விளைத்த   3488-2

 ஆலம் இருண்ட கண்டத்தான் அடித்தாமரை மேல் சிலம்பு ஒலிப்ப 3488-3

 நீல மலர்க்கண் பரவையார் திருமாளிகையை நேர் நோக்கி        3488-4

 

 335. இறைவர் விரைவின் எழுந்து அருள எய்தும் அவர்கள் பின்தொடர   3489-1

 அறை கொள் திரை நீர் தொடர் சடையில் அரவு தொடர அரிய இளம்     3489-2

 பிறை கொள் அருகு நறை இதழிப் பிணையல் சுரும்பு தொடர உடன்      3489-3

 மறைகள் தொடர வன் தொண்டர் மனமும் தொடர வரும் பொழுது       3489-4

 

 336. பெரு வீரையினும் மிக முழங்கிப்பிறங்கு மத குஞ்சரம் உரித்து      3490-1

 மருவீர் உரிவை புனைந்தவர் தம் மருங்கு சூழ்வார் நெருங்குதலால்       3490-2

 திரு வீதியினில் அழகர் அவர் மகிழும் செல்வத் திருவாரூர்       3490-3

 ஒரு வீதியிலே சிவலோகம் முழுதும் காண உளதாமால் 3490-4

 

 337. ஞாலம் உய்ய எழுந்து அருளும் நம்பி தூதர் பரவையார்     3491-1

 கோல மணி மாளிகை வாயில் குறுகுவர் முன் கூடத்தம் 3491-2

 பாலங்கு அணைந்தார் புறம் நிற்பப் பண்டே தம்மை அர்ச்சிக்கும்   3491-3

 சீலம் உடைய மறை முனிவர் ஆகித் தனியே சென்று அணைந்தார்        3491-4

 

 338. சென்று மணி வாயில் கதவம் செறிய அடைத்த அதன் முன்பு       3492-1

 நின்று பாவாய் திறவாய் என்று அழைப்ப நெறி மென் குழலாகும் 3492-2

 ஒன்றும் துயிலாது உணர்ந்து அயர்வார் உடைய பெருமான் பூசனை செய் 3492-3

 துன்றும் புரி நூல் மணி மார்பர் போலும் அழைத்தார் எனத் துணிந்து      3492-4

 

 339.  பாதி மதி வாழ் முடியாரைப் பயில் பூசனையின் பணி புரிவார்      3493-1

 பாதி இரவில் இங்கு அணைந்தது என்னே என்று பயம் எய்திப்     3493-2

 பாதி உமையாள் திரு வடிவில் பரமர் ஆவது அறியாதே 3493-3

 பாதி மதி வாண் நுதலாரும் பதைத்து வந்து கடை திறந்தார்      3493-4

 

 340. மன்னும் உரிமை வன் தொண்டர் வாயில் தூதா வாயில் இடை      3494-1

 முன் நின்றாரைக் கண்டு இறைஞ்சி முழுதும் உறங்கும் பொழுதின் கண்   3494-2

 என்னை ஆளும் பெருமான் இங்கு எய்தி அருளினார் என்ன       3494-3

 மின்னும் மணி நூல் அணிமார்பீர் எய்த வேண்டிற்று என் என்றார் 3494-4

 

 341. கங்கை நீர் கரந்த வேணி கரந்தவர் அருளிச் செய்வார்       3495-1

 நங்கை நீ மாறாது செய்யின் நான் வந்து உரைப்பது என்ன        3495-2

 அங்கயல் விழியினாரும் அதனை நீர் அருளிச் செய்தால் 3495-3

 இங்கு எனக்கு இசையும் ஆகில் இசையவாம் என்று சொல்லி     3495-4

 

 342.  என் நினைந்து அணைந்து என்பால் இன்னது என்று அருளிச் செய்தால்      3496-1

 பின்னை அதியலும் ஆகில் ஆம் எனப் பிரானார் தாமும் 3496-2

 மின்னிடை மடவாய் நம்பி இங்கு வர வேண்டும் என்ன   3496-3

 நன் நுதலாரும் சால நன்று நம் பெருமை என்பார்        3496-4

 

 343.  பங்குனி திரு நாளுக்குப் பண்டுபோல் வருவார் ஆகி        3497-1

 இங்கு எனைப் பிரிந்து போகி ஒற்றியூர் எய்தி அங்கே     3497-2

 சங்கிலித் தொடக்கு உண்டாருக்கு இங்கு ஒரு சார்வு உண்டோ நீர் 3497-3

 கங்குலின் வந்து சொன்ன காரியம் அழகிது என்றார்      3497-4

 

 344. நாதரும் அதனைக் கேட்டு நங்கை நீ நம்பி செய்த   3498-1

 ஏதங்கள் மனத்துக் கொள்ளாது எய்திய வெகுளி நீக்கி     3498-2

 நோதக ஒழித்தற்கு அன்றே நுன்னையான் வேண்டிக் கொண்டது   3498-3

 ஆதலின் மறுத்தல் செய்யல் அடாது என அருளிச் செய்தார்       3498-4

 

 345. அரு மறை முனிவரான ஐயரைத் தையலார் தாம்   3499-1

 கருமம் ஈதாக நீர் இக் கடைத் தலை வருகை மற்(று)உம்        3499-2

 பெருமைக்குத் தகுவது அன்றால் ஒற்றியூர் உறுதி பெற்றார்       3499-3

 வருவதற்கு இசையேன் நீரும் போம் என மறுத்துச் சொன்னார்    3499-4

 

 346. நம்பர் தாம் அதனைக் கேட்டு நகையும் உட்கொண்டு மெய்ம்மைத்    3500-1

 தம் பரிசு அறியக் காட்டார் தனிப் பெரும் தோழனார் தம் 3500-2

 வெம்புறு வேட்கை காணும் திருவிளையாட்டின் மேவி    3500-3

 வம்பலர் குழலினார் தாம் மறுத்ததே கொண்டு மீண்டார் 3500-4

 

 347. தூதரைப் போக விட்டு வரவு பார்த்திருந்த தொண்டர்        3501-1

 நாதரை அறிவிலாதே நன்நுதல் புலவி நீக்கிப்    3501-2

 போதரத் தொழுதேன் என்று புலம்புவார் பரவை யாரைக் 3501-3

 காதலில் இசைவு கொண்டு வருவதே கருத்து உட் கொள்வார்     3501-4

 

 348.  போய் அவள் மனையில் நண்ணும் புண்ணியர் என் செய்தாரோ     3502-1

 நாயனார் தம்மைக் கண்டால் நன் நுதல் மறுக்குமோ தான்        3502-2

 ஆய என் அயர்வு தன்னை அறிந்து எழுந்து அருளினார் தாம்      3502-3

 சேயிழை துனி நீர்த்து அன்றி மீள்வது செய்யார் என்று   3502-4

 

 349. வழி எதிர் கொள்ளச் செல்வர் வரவு காணாது மீள்வர்       3503-1

 அழிவுற மயங்கி நிற்பர் அசைவுடன் இருப்பர் நெற்றி     3503-2

 விழியவர் தாழ்ந்தார் என்று மீளவும் எழுவர் மாரன்      3503-3

 பொழி மலர் மாரி வீழ ஒதுங்குவார் புன்கண் உற்றார்     3503-4

 

 350. பரவையார் தம்பால் நம்பி தூதராம் பாங்கில் போன 3504-1

 அரவணி சடையார் மீண்டே அறியும் மாறு அணையும் போதில்   3504-2

 இரவும்தான் பகலாய் தோன்ற எதிர் எழுந்து அணையை விட்ட    3504-3

 உரவுநீர் வெள்ளம் போல ஓங்கிய களிப்பில் சென்றார்    3504-4

 

 351. சென்று தம் பிரானைத் தாழ்ந்து திருமுகம் முறுவல் செய்ய 3505-1

 ஒன்றிய விளையாட்டு ஓரார் உறுதி செய்து அணைந்தார் என்றே 3505-2

 அன்று நீர் ஆட்கொண்ட அதனுக்குத் தகவே செய்தீர்      3505-3

 இன்று இவள் வெகுளி எல்லாம் தீர்த்து எழுந்து அருளி என்றார்   3505-4

 

 352. அம் மொழி விளம்பும் நம்பிக்கையர் தாம் அருளிச் செய்வார்        3506-1

 நம்மை நீ சொல்ல நாம் போய்ப் பரவை தம் இல்லம் நண்ணிக்   3506-2

 கொம்மை வெம் முலையினாள்க்கு உன் திறம் எலாம் கூறக் கொள்ளாள் 3506-3

 வெம்மை தான் சொல்லி நாமே வேண்டவும் மறுத்தாள் என்றார்   3506-4

 

 353. அண்ணலார் அருளிச் செய்யக் கேட்ட ஆரூரர் தாமும்       3507-1

 துண்ணென நடுக்கம் உற்றே தொழுது நீர் அருளிச் செய்த         3507-2

 வண்ணமும் அடியாள் ஆன பரவையோ மறுப்பாள் நாங்கள்       3507-3

 எண்ண ஆர் அடிமைக்கு என்பது இன்று அறிவித்தீர் என்று        3507-4

 

 354. வானவர் உய்ய வேண்டி மறிகடல் நஞ்சை உண்டீர் 3508-1

 தானவர் புரங்கள் வேவ மூவரைத் தவிர்த்து ஆட்கொண்டீர்       3508-2

 நான் மறைச் சிறுவர்க்காக காலனைக் காய்ந்து நட்டீர்     3508-3

 யான் மிகை உமக்கு இன்று ஆனால் என் செய்வீர் போதா என்றார்        3508-4

 

 355.  ஆவதே செய்தீர் இன்று என் அடிமை வேண்டா விட்டால்   3509-1

 பாவியேன் தன்னை அன்றுவலிய ஆள் கொண்டபற்று என்        3509-2

 நேவும் என் அழிவும் கண்டீர் நுடங்கு இடை அவள் பால் இன்று   3509-3

 மேவுதல் செய்யீர் ஆகில் விடும் உயிர் என்று வீழ்ந்தார் 3509-4

 

 356. தம்பிரான் அதனைக் கண்டு தரியாது தளர்ந்து வீழ்ந்த       3510-1

 நம்பியை அருளால் நோக்கி நாம் இன்னம் அவள் பால் போய் அக்        3510-2

 கொம்பினை இப்பொழுதே நீ குறுகுமா கூறுகின்றோம்    3510-3

 வெம்புறு துயர் நீங்கு என்றார் வினை எல்லாம் விளைக்க வல்லார்       3510-4

 

 357. மயங்கிய நண்பர் உய்ய வாக்கு எனும் மதுர வாய்மை      3511-1

 நயம் கிளர் அமுதம் நல்க நாவலூர் மன்னர்தாமும்       3511-2

 முயங்கிய கலக்கம் நீங்கி உம் அடித் தொழும்பன் ஏனைப்         3511-3

 பயம் கெடுத்து இவ்வாறு அன்றோ பணி கொள்வது என்று போற்ற        3511-4

 

 358. அன்பர் மேல் கருணை கூர ஆண்டவர் மீண்டும் செல்லப்    3512-1

 பின்பு சென்று இறைஞ்சி நம்பி பேதுறவோடு மீண்டார்    3512-2

 முன்பு உடன் போதா தாரும் முறைமையில் சேவித்து ஏகப்       3512-3

 பொன்புரி சடையார் மாதர் புனித மாளிகையில் சென்றார் 3512-4

 

 359. மதி நுதல் பரவையார் தாம் மறையவர் போனபின்பு         3513-1

 முதிர் மறை முனியாய் வந்தார் அருள் உடை முதவர் ஆகும்     3513-2

 அதிசயம் பலவும் தோன்ற அறிவுற்றே அஞ்சிக் கெட்டேன்         3513-3

 எதிர்மொழி எம்பிரான் முன் என் செய மறுத்தேன் என்பார்        3513-4

 

 360. கண் துயில் எய்தார் வெய்யகை யறவு எய்தி ஈங்கு இன்று   3514-1

 அண்டர் தம்பிரானார் தோழர்க்கு ஆக அர்ச்சிப்பார் கோலம்        3514-2

 கொண்டு அணைந்த வரை யான் உட்கெண்டிலேன் பாவியேன் என்று      3514-3

 ஒண் சுடர் வாயிலே பார்த்து உழைய ரோடு அழியும் போதில்     3514-4

 

 361. வெறியுறு கொன்றை வேணி விமலரும் தாமாம் தன்மை    3515-1

 அறிவுறு கோலத் தோடும் அளவில் பல் பூத நாதர்       3515-2

 செறிவுறு தேவர் யோக முனிவர்கள் சூழ்ந்து செல்ல      3515-3

 மறுவில் சீர் பரவையார் தம் மாளிகை புகுந்தார் வந்து   3515-4

 

 362. பாரிடத் தலைவர் முன்னம் பல் கண நாதர் தேவர் 3516-1

 நேர்வுறு முனிவர் சித்தர் இயக்கர்கள் நிறைதலாலே      3516-2

 பேரருளாளர் எய்தப் பெற்ற மாளிகைதான் தென்பால்     3516-3

 சீர் வளர் கயிலை வெள்ளித் திருமலை போன்றது அன்றே        3516-4

 

 363. ஐயர் அங்கு அணைந்த போதில் அகில லோகத்து உள்ளாரும்        3517-1

 எய்தியே செறிந்து சூழ எதிர் கொண்ட பரவையார் தாம்   3517-2

 மெய்யுறு நடுக்கத் தோடு மிக்கு எழும் மகிழ்ச்சி பொங்கச்         3517-3

 செய்யதாள் இணை முன் சேர விரைவினால் சென்று வீழ்ந்தார்   3517-4

 

 364. அரி அயற்கு அரியர் தாமுமாய் இழையாரை நோக்கி        3518-1

 உரிமையால் ஊரன் ஏவ மீளவும் உன் பால் வந்தோம்    3518-2

 முருகலர் குழலாய் இன்னம் முன் போல் மாறாதே நின்பால்      3518-3

 பிரிவுற வருந்து கின்றான் வரப் பெற வேண்டும் என்றார் 3518-4

 

 365. பெரும் தடம் கண்ணினாரும் பிரான் முன்பு மிகவும் அஞ்சி 3519-1

 வருந்திய உள்ளத்தோடு மலர்க்கரம் குழல் மேல் கொண்டே       3519-2

 அரும் திரு மறையோர் ஆகி அணைந்தீர் முன் அடியேன் செய்த   3519-3

 இரும் தவப் பயனாம் என்ன எய்திய நீரோ என்பார்       3519-4

 

 366. துளிவளர் கண்ணீர் வாரத் தொழுது விண்ணப்பம் செய்வார் 3520-1

 ஒளிவளர் செய்ய பாதம் வருந்த ஓர் இரவு மாறாது      3520-2

 அளிவரும் அன்பர்க்காக அங்கு ஒடிங்கி உழல் வீராகி     3520-3

 எளி வருவீரும் ஆனால் என் செய் கேன் இசையாது என்றார்      3520-4

 

 367. நங்கை நின் தன்மைக்கு ஏற்கும் நன்மையே மொழிந்தாய் என்று     3521-1

 மங்கையோர் பாகம் வைத்த வள்ளலார் விரைந்து போக 3521-2

 திங்கள் வாள் நுதலினாரும் சென்று பின் இறைஞ்சி மீண்டார்      3521-3

 எங்களை ஆளும் நம்பி தூதர் மீண்டு ஏகுகின்றார்        3521-4

 

 368.  ஆதியும் மேலும் மாலயன் நாடற்கு அருளாதார்    3522-1

 தூதினில் ஏகித் தொண்டரை ஆளும் தொழில் கண்டே     3522-2

 வீதியில் ஆடிப் பாடி மகிழ்ந்தே மிடை கின்றார்   3522-3

 பூதியில் நீடும் பல் கண நாதப் புகழ் வீரர்        3522-4

 

 369. அன்னவர் முன்னும் பின்னும் மருங்கும் அணைவு எய்த     3523-1

 மின் இடையார் பால் அன்பரை உய்க்கும் விரைவோடும் 3523-2

 சென்னியில் நீடும் கங்கை ததும்ப திருவாரூர்    3523-3

 மன்னவனார் அம்மறையவனார் பால் வந்துற்றார்        3523-4

 

 370. அன்பரும் என்பால் ஆவி அளிக்கும் படி போனார்   3524-1

 என் செய்து மீள்வார் இன்னமும் என்றே இடர் கூரப்      3524-2

 பொன் புரி முந்நூல் மார்பினர் செல்லப் பொலிவீதி       3524-3

 முன்புற நேரும் கண் இணை தானும் முகிழாரால்        3524-4

 

 371. அந் நிலைமைக் கண் மன்மதன் வாளிக்கு அழிவார் தம்     3525-1

 மன் உயிர் நல்கும் தம் பெருமானார் வந்து எய்த        3525-2

 முன் எதிர் சென்றே மூவுலகும் சென்று அடையும் தாள் 3525-3

 சென்னியில் வைத்து என் சொல்லுவார் என்றே தெளியாதார்      3525-4

 

 372. எம் பெருமான் நீர் என் உயிர் காவாது இடர் செய்யும்       3526-1

 கொம்பு அனையாள் பால் என் கொடுவந்தீர் குறை என்னத்        3526-2

 தம் பெருமானும் தாழ் குழல் செற்றம் தணி வித்தோம்   3526-3

 நம்பி இனப் போய் மற்று அவள் தன்பால் நணுகு என்ன 3526-4

 

 373. நந்தி பிரானார் வந்து அருள் செய்ய நலம் எய்தும் 3527-1

 சிந்தையுள் ஆர்வம் கூர் களி எய்தித் திகழ்கின்றார்       3527-2

 பந்தமும் வீடும் நீர் அருள் செய்யும் படி செய்தீர்         3527-3

 எந்தை பிரானே என் இனி என் பால் இடர் என்றார்       3527-4

 

 374. என்று அடி வீழும் நண்பர் தம் அன்புக்கு எளிவந்தார்        3528-1

 சென்று அணை நீ அச் சே இழை பால் என்று அருள் செய்து      3528-2

 வென்று உயர் சே மேல் வீதி விடங்கப் பெருமாள் தம்    3528-3

 பொன் திகழ் வாயில் கோயில் புகுந்தார் புவி வாழ       3528-4

 

 375. தம்பிரான் ஆனார் பின் சென்று தாழ்ந்து எழுந்து அருளால் மீள்வார் 3529-1

 எம்பிரான் வல்லவாறு என்று எய்திய மகிழ்ச்சி யோடும்   3529-2

 வம்பலர் குழலார் செம்பொன் மாளிகை வாயில் நோக்கி 3529-3

 நம்பி ஆரூரர் காதல் நயந்து எழுந்து அருளும் போது     3529-4

 

 376. முன் துயில் உணர்ந்து சூழ்ந்த பரிசனம் மருங்கு மொய்ப்ப   3530-1

 மின் திகழ் பொலம் பூ மாரி விண்ணவர் பொழிந்து வாழ்த்த      3530-2

 மன்றல் செய் மதுர சீதம் சிகரம் கொண்டு மந்தத்        3530-3

 தென்றலும் எதிர் கொண்டு எய்தும் சேவகம் முன்பு காட்ட        3530-4

 

 377. மாலை தண் கலவைச் சேறு மான் மதச் சாந்து பொங்கும்   3531-1

 கோல நல் பசும் கர்ப்பூரம் குங்குமம் முதலாய் உள்ள     3531-2

 சாலும் மெய்க் கலன்கள் கூடச் சாத்தும் பூண் ஆடைவர்க்கம்      3531-3

 பாலனம் பிறவும் ஏந்தும் பரிசனம் முன்பு செல்ல        3531-4

 

 378. இவ்வகை இவர் வந்து எய்த எய்திய விருப்பினேடும்        3532-1

 மை வளர் நெடுங்கணாரும் மாளிகை அடைய மன்னும்   3532-2

 செய்வினை அலங்கரத்துச் சிறப்பு அணி பலவும் செய்து 3532-3

 நெய்வளர் விளக்குத் தூபம் நிறை குடம் நிரைத்துப் பின்னும்     3532-4

 

 379. பூ மலி நறும் பொன் தாமம் புனை மணிக் கோவை நாற்றிக்         3533-1

 காமர் பொன் சுண்ணம் வீசிக் கமழ் நறும் சாந்து நீவித்   3533-2

 தூ மலர் வீதி சூழ்ந்த தோகையர் வாழ்த்தத்தாமும்       3533-3

 மா மணி வாயில் முன்பு வந்து எதிர் ஏற்று நின்றார்      3533-4

 

 380. வண்டுலாம் குழலார் முன்பு வன்தொண்டர் வந்து கூடக்     3534-1

 கண்ட போது உள்ளம் காதல் வெள்ளத்தின் கரை காணாது        3534-2

 கொண்ட நாண் அச்சம் கூர வணங்க அக் குரிசிலாரும்    3534-3

 தண் தளிர் செங்கை பற்றிக் கொண்டு மாளிகையுள் சாந்தார்      3534-4

 

 381. இருவரும் தம் பிரானார் தாம் இடை ஆடிச் செய்த 3535-1

 திரு அருள் கருணை வெள்ளத் திறத்தினைப் போற்றி சிந்தை     3535-2

 மருவிய இன்ப வெள்ளத்து அழுந்திய புணர்ச்சிவாய்ப்ப   3535-3

 ஒருவருள் ஒருவர் மேவும் நிலைமையில் உயிர் ஒன்று ஆனார்   3535-4

 

 382.  ஆரணக் கமலக் கோயில் மேவிப் புற்றிடங்கொண்டு ஆண்ட         3536-1

 நீரணி வேணியாரை நிரந்தரம் பணிந்து போற்றி 3536-2

 பாரணி விளக்கும் செஞ்சொல்பதிக மாலைகளும் சாத்தி 3536-3

 தாரணி மணிப்பூண் மார்பர் தாம் மகிழ்ந்து இருந்த நாளில்        3536-4

 

 383.  நம்பி ஆரூரர் நெஞ்சில் நடுகம் ஒன்று இன்றி நின்று       3537-1

 தம் பிரானாரைத் தூது தையல் பால் விட்டார் என்னும்   3537-2

 இம்பரின் மிக்க வார்த்தை ஏயர் கோனார்தாம் கேட்டு     3537-3

 வெம்பினார் அதிசயித்தார் வெருவினார் விளம்பல் உற்றார்       3537-4

 

 384. நாயனை அடியான் ஏவும் காரியம் நன்று சால      3538-1

 ஏயும் என்று இதனைச் செய்வான் தொண்டனாம் என்னே பாவம்   3538-2

 பேயனேன் பொறுக்க ஒண்ணாப் பிழையினைச் செவியால் கேட்பது        3538-3

 ஆயின பின்னும் மாயாது இருந்தது என் ஆவி என்பார்   3538-4

 

 385.  காரிகை தன்பால் செல்லும் காதலால் ஒருவன் ஏவப்       3539-1

 பாரிடை நடந்து செய்ய பாததாமரைகள் நோவத் 3539-2

 தேரணி வீதியூடு செல்வது வருவது ஆகி        3539-3

 ஓரிரவு எல்லாம் தூதுக்கு உழல்வராம் ஒருவர் என்று     3539-4

 

 386. நம்பர் தாம் அடிமை ஆற்றார் ஆகியே நண்ணினாரேல்       3540-1

 உம்பரார் கோனும் மாலும் அயனும் நேர் உணர ஒண்ணா         3540-2

 எம்பிரான் இசைந்தால் ஏவப் பெறுவதே இதனுக்கு உள்ளம்       3540-3

 கம்பியாது அவனை யான் முன் காணும் நாள் எந் நாள் என்று    3540-4

 

 387.  அரிவை காரணத்தினாலே ஆளுடைப் பரமர் தம்மை       3541-1

 இரவினில் தூது போக ஏவி அங்குஇருந்தான் தன்னை    3541-2

 வரவு எதிர் காண்பேன் ஆகில் வருவது என்னாம் கொல் என்று    3541-3

 விரவிய செற்றம் பற்றி விள்ளும் உள்ளத்தர் ஆகி       3541-4

 

 388.  ஈறிலாப் புகழின் ஓங்கும் ஏயர் கோன் ஆர் தாம் எண்ணிப் 3542-1

 பேறிது பெற்றார் கேட்டுப் பிழை உடன்படுவர் ஆகி       3542-2

 வேறினி இதற்குத் தீர்வு வேண்டுவார் விரிபூங்கொன்றை 3542-3

 ஆறிடு சடையனாருக்கு அதனை விண்ணப்பம் செய்து    3542-4

 

 389. நாள் தொறும் பணிந்து போற்ற நாதரும் அதனை நோக்கி    3543-1

 நீடிய தொண்டர் தம்முள் இருவரும் மேவும் நீர்மை      3543-2

 கூடுதல் புரிவார் ஏயர் குரிசிலார் தம்பால் மேனி 3543-3

 வாடுறும் சூலை தன்னை அருளினார் வருந்தும் ஆற்றால்         3543-4

 

 390.  ஏதமில் பெருமைச் செய்கை ஏயர்தம் பெருமான் பக்கல்    3544-1

 ஆதியார் ஏவும் சூலை அனல் செய் வேல் குடைவது என்ன       3544-2

 வேதனை மேல் மேல் செய்ய மிக அதற்கு உடைந்து வீழ்ந்து     3544-3

 பூத நாயகர் தம் பொன் தாள் பற்றியே போற்றுகின்றார்    3544-4

 

 391. சிந்தையால் வாக்கால் அன்பர் திருந்து அடி பேற்றி செய்ய   3545-1

 எந்தமையாளும் ஏயர் காவலர் தம்பால் ஈசர்     3545-2

 வந்துனை வருத்தும் சூலைவன் தொண்டன் தீர்கில் அன்றி        3545-3

 முந்துற ஒழியாது என்று மொழிந்து அருள் செய்யக் கேட்டு       3545-4

 

 392. எம்பிரான் எந்தை தந்தை தந்தை எங்கூட்டம் எல்லாம்      3546-1

 தம் பிரான் நீரே என்று வழி வழி சார்ந்து வாழும்        3546-2

 இம்பரின் மிக்க வாழ்க்கை என்னை நின்று ஈரும் சூலை 3546-3

 வம்பு என ஆண்டுக் கொண்டான் ஒருவனே தீர்ப்பான் வந்து       3546-4

 

 393. மற்றவன் தீர்க்கில் தீராது ஒழிந்து எனை வருத்தல் நன்றால் 3547-1

 பெற்றம் மேல் உயர்த்தீர் செய்யும் பெருமையை அறிந்தார் யாரே 3547-2

 உற்றவன் தொண்டற்கே ஆம் உறுதியே செய்தீர் என்னக் 3547-3

 கற்றைவார் சடையார்தாமும் அவர் முன்பு கரந்தார் அன்றே       3547-4

 

 394. வன் தொண்டர் தம்பால் சென்று வள்ளலார் அருளிச் செய்வார்       3548-1

 இன்று நம் ஏவலாலே ஏயர்கோன் உற்ற சூலை   3548-2

 சென்று நீ தீர்ப்பாய் ஆக என்று அருள் செயச் சிந்தையோடு       3548-3

 நன்று மெய்ம் மகிழ்ந்து போற்றி வணங்கினார் நாவல் ஊரர்       3548-4

 

 395. அண்ணலார் அருளிச் செய்து நீங்க ஆரூரர் தாமும் 3549-1

 விண்ணவர் தம்பிரான் ஆர் ஏவலால் விரைந்து செல்வார்         3549-2

 கண்ணிய மனத்தின் மேவும் காதலால் கலிக்காமர்க்குத்   3549-3

 திண்ணிய சூலை தீர்க்க வரும்தி செப்பி விட்டார்        3549-4

 

 396. நாதர் தம் அருளால் நண்ணும் சூலையும் அவர்பால் கேட்ட 3550-1

 கேதமும் வருத்த மீண்டும் வன்தொண்டர் வரவும் கேட்டு         3550-2

 தூதனாய் எம்பிரானை ஏவினான் சூலை தீர்க்கும் 3550-3

 ஏதம் இங்கு எய்த எய்தில் யான் செய்வது என்னாம் என்பார்      3550-4

 

 397.  மற்றவன் இங்கு வந்து தீர்பதன் முன் நான் மாயப் 3551-1

 பற்றி நின்று என்னை நீங்காப் பாதகச் சூலை தன்னை     3551-2

 உற்ற இவ் வயிற்றினோடும் கிழிப்பன் என்று உடைவாள் தன்னால்        3551-3

 செற்றிட உயிரினோடும் சூலையும் தீர்ந்தது அன்றே      3551-4

 

 398. கருதரும் பெருமை நீர்மைக் கலிக்காமர் தேவியாரும்       3552-1

 பொருவரும் கணவரோடு போவது புரியும் காலை        3552-2

 மருவி இங்கு அணைந்தார் நம்பி என்று முன்வந்தார் கூற        3552-3

 ஒருவரும் அழுதல் செய்யாது ஒழிக என்று உரைத்துப் பின்னும்   3552-4

 

 399. கணவர் தம் செய்கை தன்னைக் கரந்து காவலரை நம்பி     3553-1

 அணைவுறும் பொழுது சால அலங்கரித்து எதிர் போம் என்னப்    3553-2

 புணர் நிலை வாயில் தீபம் பூரண கும்பம் வைத்துத்      3553-3

 துணர் மலர் மாலை தூக்கித் தொழுது எதிர் கொள்ளச் சென்றார்   3553-4

 

 400. செம்மை சேர் சிந்தை மாந்தர் சென்று எதிர் கொண்டு போற்ற       3554-1

 நம்மை ஆளுடைய நம்பி நகை முகம் அவர்க்கு நல்கி    3554-2

 மெய்மையாம் விருப்பின்னோடும் மேவி உள் புகுந்து மிக்க       3554-3

 மொய்ம் மலர்த் தவிசின் மீது முகம் மலர்ந்து இருந்தபோது       3554-4

 

 401. பான்மை அர்ச்சனைகள் எல்லாம் பண்பினில் வழாமை ஏய்ந்த       3555-1

 நான் மறை தொடர்ந்த வாய்மை நம்பி ஆரூரர் கொண்டு இங்கு   3555-2

 யான் மிக வருந்து கின்றேன் ஏயர் கோனார் தாம் உற்ற   3555-3

 ஊன வெஞ்சூலை நீங்கி உடன் இருப்பதனுக்கு என்றார்    3555-4

 

 402. மாதர் தம் ஏவலாலே மனைத் தொழில் மாக்கள் மற்று இங்கு        3556-1

 ஏதம் ஒன்று இல்லை உள்ளே பள்ளி கொள்கின்றார் என்னத்       3556-2

 தீது அணை வில்லை ஏறும் என் மனம் தெருளாது இன்னம்      3556-3

 ஆதலால் அவரைக் காண வேண்டும் என்று அருளிச் செய்தார்     3556-4

 

 403. வன் தொண்டர் பின்னும் கூற மற்றவர் தம்மைக் காட்டத்   3557-1

 துன்றிய குருதி சோரத் தொடர் குடர் சொரிந்து உள்ளாவி         3557-2

 பொன்றியே கிடந்தார் தம்மைக் கண்டபின் புகுந்தவாறு    3557-3

 நன்று என மொழிந்து நானும் நண்ணுவேன் இவர் முன்பு என்பார் 3557-4

 

 404. கோளுறு மனத்தர் ஆகிக் குற்று உடைவாளைப் பற்ற        3558-1

 ஆளுடைத் தம்பிரானார் அருளினால் அவரும் உய்ந்து    3558-2

 கேளிரே ஆகிக் கெட்டேன் என விரைந்து எழுந்து கையில்        3558-3

 வாளினைப் பிடித்துக் கொள்ள வன் தொண்டர் வணங்கி வீழ்ந்தார்         3558-4

 

 405. மற்றவர் வணங்கி வீழ வாளினை மாற்றி ஏயர்     3559-1

 கொற்றவனாரும் நம்பி குரைகழல் பணிந்து வீழ்ந்தார்    3559-2

 அற்றை நாள் நிகழ்ந்த இந்த அதிசயம் கண்டு வானோர்   3559-3

 பொன் தட மலரின் மாரி பொழிந்தனர் புவனம் போற்ற   3559-4

 

 406. இருவரும் எழுந்து புல்லி இடைவிடா நண்பினாலே 3560-1

 பொருவரும் மகிழ்சி பொங்கத் திருபுன் கூர் புனிதர் பாதம்         3560-2

 மருவினர் போற்றி நின்று வன் தொண்டர் தம்பிரானார்    3560-3

 அருளினை நினைந்தே அந்தணாளன் என்று எடுத்து பாடி 3560-4

 

 407. சில பகல் கழிந்த பின்பு திருமுனைப் பாடி நாடர்    3561-1

 மலர் புகழ்த் திருவாரூரில் மகிழ்ந்துடன் வந்த ஏயர்      3561-2

 குல முதல் தலைவனாரும் கூடவே குளிர் பூங்கோயில்   3561-3

 நிலவினார் தம்மைக் கும்பிட்டு உறைந்தனர் நிறைந்த அன்பால்   3561-4

 

 408. அங்கு இனிது அமர்ந்து நம்பி அருளினால் மீண்டும் போந்து 3562-1

 பொங்கிய திருவின் மிக்க தம்பதி புகுந்து பொற்பில்       3562-2

 தங்கு நாள் ஏயர் கோனார் தமக்கு ஏற்ற தொண்டு செய்தே        3562-3

 செங்கண் மால் விடையார் விடையார் பாதம் சேர்ந்தனர் சிறப்பினேடும்    3562-4

 

 409. நள்ளிருள் நாயனாரைத் தூது விட்டு அவர்க்கே நண்பாம்     3563-1

 வள்ளலார் ஏயர் கோனார் மலர் அடி வணங்கிப்புக்கேன்    3563-2

 உள்ளுணர்வான ஞானம் முதலிய ஒரு நான்கு உண்மை 3563-3

 தெள்ளு தீந்தமிழால் கூறும் திருமூலர் பெருமை செப்ப   3563-4