12.035 ஏயர்கோன் கலிக்காம நாயனார் புராணம்
12.035 ஏயர்கோன் கலிக்காம நாயனார் புராணம்
திருச்சிற்றம்பலம்
நீடு வண் புகழ்ச்சோழர் நீர்நாட்டு இடை நிலவும் மாடு பொன் கொழி காவிரி வடகரைக் கீழ்பால் ஆடு பூங்கொடி மாடம் நீடிய அணி நகர் தான் பீடு தங்கிய திருப் பெரு மங்கலப் பெயர்த்தால். 1
இஞ்சி சூழ்வன எந்திரப் பந்தி சூழ் ஞாயில் மஞ்சு சூழ்வன வரை எனஉயர் மணி மாடம் நஞ்சு சூழ்வன நயனியர் நளின மெல்லடிச் செம் பஞ்சு சூழ்வன காளையர் குஞ்சியின் பரப்பு. 2
விழவு அறாதன விளங்கு ஒளி மணி நெடுவீதி முழவு அறாதன மொய் குழலியர் நட அரங்கம் மழவு அறாதன மங்கலம் பொலி மணி முன்றில் உழவு அறாத நல் வளத்தன ஓங்கிருங் குடிகள். 3
நீரினில் பொலி சடை முடி நெற்றி நாட்டத்துக் காரினில் திகழ் கண்டர் தம் காதலோர் குழுமி பாரின் மிக்க தோர் பெருமையால் பரமர்தாள் பரவும் சீரின் மிக்கது சிவபுரி எனத் தகும் சிறப்பால். 4
இன்ன வாழ்பதி அதன்இடை ஏயர் கோக் குடிதான் மன்னிய நீடிய வளவர் சேனாபதிக் குடியாம் தொன்மை மேவிய தொடர்ச்சியால் நிகழ்வது தூய பொன்னி நாட்டு வேளாண்மையில் உயர்ந்த பொற்பினதால். 5
அங்கண் மிக்க அக்குடியினில் அவதரித்து உள்ளார் கங்கை வாழ்முடியார் தொண்டர் கலிக்காமர் என்பார் தங்கள் நாயகர் அடி பணிவார் அடிச்சாந்து பொங்கு காதலின் அவர்பணி போற்றுதல் புரிந்தார். 6
புதிய நாள் மதிச்சடை முடியார் திருப்புன்கூர்க்கு அதிகம் ஆயின திருப்பணி அநேகமும் செய்து நிதியம் ஆவனநீறு உகந்தார் கழல் என்று துதியினால் பரவித் தொழுது இன்புறு கின்றார். 7
நாவலூர் மன்னர் நாதனைத் தூதுவிட்டு அதனுக்கு இயாவர் இச்செயல் புரிந்தனர் என்று அவர் இழிப்பத் தேவர் தம்பிரான் அவர்திறம் திருத்திய அதற்கு மேவ வந்த அச்செயலினை விளம்புவான் உற்றேன். 8
திருத் தொண்டத் தொகை அருளித் திருநாவலூர் ஆளி கருத்து ஒன்று காதலினால் கனக மதில் திருவாரூர் ஒருத்தர் கழல் முப்பொழுதும் உருகிய அன்பொடு பணிந்து பெருத்து எழும்மெய் அன்பினால் பிரியாது அங்கு உறையும் நாள். 9
தாள் ஆண்மை உழவுதொழில் தன்மை வளம் தலை சிறந்த வேளாளர் குண்டை யூரக் கிழார் எனும் மே தக்கோர் வாளார் வெண் மதி அணிந்தார் மறையவராய் வழக்கினில் வென்று ஆளாகக் கொண்ட வர்தாள் அடைந்து அன்பால் ஒழுகுவார். 10
செந் நெல்லும் பொன்னன்ன செழும் பருப்பும் தீம்கரும் பின் இன் னல்ல அமுதும் முதல் எண்ணில் பெரும் பலவளங்கள் மன்னிய சீர் வன் தொண்டர்க்கு அமுதாக வழு வாமல் பன் னெடு நாள் பரவையார் மாளிகைக்குப் படி சமைத்தார். 11
ஆன செயல் அன்பின் வரும் ஆர்வத்தால் மகிழ்ந்து ஆற்ற வான முறை வழங்காமல் மா நிலத்து வளம் சுருங்கப் போனக நெல் படி நிரம்ப எடுப்பதற்குப் போ தாமை மானம் அழி கொள்கை யினால் மனம் மயங்கி வருந்துவார். 12
வன் தொண்டர் திருவாரூர் மாளி கைக்கு நெல் எடுக்க இன்று குறை ஆகின்றது என் செய்கேன் என நினைந்து துன்று பெரும் கவலை யினால் துயர் எய்தி உண்ணாதே அன்று இரவு துயில் கொள்ள அங்கணர் வந்துஅருள் புரிவார். 13
ஆரூரன் தனக்கு உன்பால் நெல் தந்தோம் என்று அருளி நீரூரும் சடை முடியார் நிதிக் கோமான் தனை ஏவப் பேரூர் மற்று அதன் எல்லை அடங்கவும் நெல்மலைப் பிறங்கல் காரூரும் நெடும் விசும்பும் கரக்க நிறைந்து ஓங்கியது ஆல். 14
அவ்விரவு புலர் காலை உணர்ந்து எழுவார் அது கண்டே எவ் வுலகின் நெல் மலைதான் இது என்றே அதிசயித்து செவ்விய பொன் மலை வளைத்தார் திரு அருளின் செயல் போற்றிக் கொவ்வை வாய்ப் பரவையார் கொழுநரையே தொழுது எழுவார். 15
நாவலூர் மன்னனார்க்கு நாயனார் அளித்த நெல் இங்கு யாவரால் எடுக்கல் ஆகும் இச் செயல் அவர்க்குச் சொல்லப் போவன் யான் என்று போந்தார் புகுந்தவாறு அருளிச் செய்து தேவர் தம் பெருமான் ஏவ நம்பியும் எதிரே சென்றார். 16
குண்டையூர்க் கிழவர் தாமும் எதிர் கொண்டு கோதில் வாய்மைத் தொண்டனார் பாதம் தன்னில் தொழுது வீழ்ந்து எழுந்து நின்று பண்டெலாம் அடியேன் செய்த பணி எனக்கு இன்று முட்ட அண்டர் தம் பிரானார் தாமே நெல்மலை அளித்தார் என்று. 17
மனிதரால் எடுக்கும் எல்லைத்து அன்று நெல் மலையின் ஆக்கம் இனி எனால் செய்யல்ஆகும் பணி அன்று இது என்னக் கேட்டு பனிமதி முடியார் அன்றே பரிந்து உமக்கு அளித்தார் நெல்என்று இனியன மொழிந்து தாமும் குண்டை யூர் எய்த வந்தார். 18
விண் ணினை அளக்கும் நெல்லின் வெற்பினை நம்பி நோக்கி அண்ணலைத் தொழுது போற்றி அதிசயம் மிகவும் எய்தி எண்ணில் சீர்ப் பரவை இல்லத்து இந்நெல்லை எடுக்க ஆளும் தண்ணிலவு அணிந்தார் தாமே தரில் அன்றி ஒண்ணாது என்று. 19
ஆளிட வேண்டிக் கொள் வார் அருகு திருப் பதியான கோளி லியில் தம் பெருமான் கோயிலினை வந்து எய்தி வான் அளவு கண் மடவாள் வருந்தாமே எனும் பதிகம் மூள வரும் காதல் உடன் முன் தொழுது பாடுதலும். 20
பகல்பொழுது கழிந்து அதன்பின் பரவை மனை அளவு அன்றி மிகப் பெருகும் நெல் உலகில் விளங்கிய ஆரூர் நிறையப் புகப் பெய்து தருவன நம் பூதங்கள் என விசும்பில் நிகர்ப்பு அரியது ஒருவாக்கு நிகழ்ந்தது நின் மலன் அருளால். 21
தம்பிரான் அருள் போற்றித் தரையின் மிசை விழுந்து எழுந்தே உம்பரால் உணர்வு அரிய திருப் பாதம் தொழுது ஏத்திச் செம் பொன் நேர் சடையாரைப் பிறபதியும் தொழுது போய் நம்பர் ஆரூர் அணைந் தார் நாவலூர் நாவலன் ஆர். 22
பூங்கோயில் மகிழ்ந்து அருளும் புரா தனரைப் புக்கு இறைஞ்சி நீங்காத பெரும் மகிழ்ச்சி உடன் ஏத்திப் புறம் போந்து பாங்கு ஆனார் புடை சூழ்ந்து போற்றி இசைக்க பரவையார் ஓங்கு திரு மாளிகை யினுள் அணைந் தார் ஆரூரர். 23
கோவை வாய்ப் பரவையார் தாம் மகிழும் படி கூறி மேவி அவர் தம் மோடு மிகஇன்புற்று இருந்து அதன்பின் சேவின் மேல் உமையோடும் வருவார் தம் திரு அருளின் ஏவலி னால் அவ் விரவு பூதங்கள் மிக்கு எழுந்து. 24
குண்டையூர் நெல் மலையைக் குறள் பூதப் படை கவர்ந்து வண்டு லாம் குழல் பரவை மாளிகையை நிறைவித்தே அண்டர்பிரான் திரு ஆரூர் அடங்கவும் நெல் மலை ஆக்கி கண்டவர் அற்புதம் எய்தும் காட்சி பெற அமைத்தனவால். 25
அவ்விரவு புலர் காலை ஆரூரில் வாழ் வார் கண்டு எவ்வுலகில் விளைந்தன நெல் மலை இவை என்று அதிசயித்து நவ்வி மதர்த் திரு நோக்கின் நங்கை புகழ்ப் பரவையார்க்கு இவ் உலகு வாழ வரும் நம்பி அளித்தன என்பார். 26
நீக்க அரிய நெல் குன்று தனை நோக்கி நெறி பலவும் போக்க அரிது ஆயிடக் கண்டு மீண்டும் தம்இல் புகுவார் பாக்கி யத்தின் திரு வடிவாம் பரவையார்க்கு இந் நெல்லுப் போக்கும் இடம் அரி தாகும் எனப் பலவும் புகல்கின்றார். 27
வன்தொண்டர் தமக்கு அளித்த நெல் கண்டு மகிழ் சிறப்பார் இன்று உங்கள் மனை எல்லைக்கு உள்படும் நெல்குன்று எல்லாம் பொன் தங்கு மாளிகையில் புகப் பெய்து கொள்க என வென்றி முரசு அறை வித்தார் மிக்க புகழ் பரவையார். 28
அணி ஆரூர் மருகு அதனில் ஆளிஅங்குப் பறை அறைந்த பணியாலே மனை நிறைத்துப் பாங்கு எங்கும் நெல் கூடு அணி யாமல் கட்டி நகர் களி கூரப் பரவையார் மணியாரம் புனை மார்பின் வன் தொண்டர் தமைப் பணிந்தார். 29
நம்பி ஆரூர் திருவா ரூரில் நயந்து உறை நாள் செம்பொன் புற்றுஇடம் கொண்டு வீற்று இருந்த செழும் தேனைக் தம் பெரிய விருப்பி னொடும் தாழ்ந்து உணர்வினால் பருகி இம் பருடன் உம்பர் களும் அதிச யிப்ப ஏத்தினார். 30
குலவு புகழ்க் கோட்புலியார் குறை யிரந்து தம் பதிக்கண் அலகில் புகழ் ஆரூரர் எழுந்து அருள அடி வணங்கி நிலவிய வன்தொண்டர் அஃது இசைந்து அதன்பின் நேர் இறைஞ்சி பலர் புகழும் பண்பினார் மீண்டும் தம் பதி அணைந்தார். 31
தேவர் ஒதுங்க திருத் தொண்டர் மிடையும் செல்வத் திருவாரூர் காவல் கொண்டு தனியாளும் கடவுள் பெருமான் கழல் வணங்கி நாவலூரர் அருள் பெற்று நம்பர் பதிகள் பிற நண்ணிப் பாவை பாகர்தமைப் பணிந்து பாடும் விருப்பில் சென்று அணைவார். 32
மாலும் அயனும் உணர்வு அரியார் மகிழும் பதிகள்பல வணங்கி ஞாலம் நிகழ் கோட்புலியார் தம் நாட்டியத்தான் குடி நண்ண ஏலும் வகையால் அலங்கரித்து அங்கு அவரும் எதிர்கொண்டு இனிதுஇறைஞ்சிக் கோல மணி மாளிகையின் கண் ஆர்வம் பெருகக்கொடு புக்கார். 33
தூய மணிப்பொன் தவிசில் எழுந்து அருளி இருக்கத்தூ நீரால் சேய மலர்ச்சேவடி விளக்கித் தெளித்துக் கொண்ட செழும் புனலால் மேய சுடர் மாளிகை எங்கும் விளங்க வீசி உளம் களிப்ப ஏய சிறப்பில் அர்ச்சனைகள் எல்லாம் இயல்பின் முறை புரிவார். 34
பூந்தண் பனிநீர் கொடு சமைத்த பொருவுஇல் விரைச்சந்தனக் கலவை வாய்ந்த அகிலின் நறும் சாந்து வாசம் நிறைமான் மதச் சேறு தோய்ந்த புகை நாவியின் நறுநெய் தூயபசும் கர்ப்பூரம் உடன் ஏய்ந்த அடைக்காய் அமுது இனைய எண்ணில் மணிப்பாசனத்து ஏந்தி. 35
வேறு வேறு திருப்பள்ளித் தாமப் பணிகள் மிக எடுத்து மாறிலாத மணித் திரு ஆபரண வருக்கம் பல தாங்கி ஈறில் விதத்துப் பரிவட்டம் ஊழின் நிரைத்தே எதிர் இறைஞ்சி ஆறு புணைந்தார் அடித்தொண்டர் அளவுஇல் பூசை கொள அளித்தார். 36
செங்கோல் அரசன் அருள் உரிமைச் சேனாபதி ஆம் கோட்புலியார் நங் கோமானை நாவலூர் நகரார் வேந்தை நண் பினால் தங்கோ மனையில் திருஅமுது செய்வித்து இறைஞ் சித்தலை சிறந்த பொங்கு ஓதம்போல் பெரும் காதல் புரிந்தார் பின்னும் போற்றுவா. 37
ஆன விருப்பின் மற்று அவர்தாம் அருமையால் முன் பெற்று எடுத்த தேனார் கோதைச் சிங்கடியார் தமையும் அவர்பின் திரு உயிர்த்த மானார் நோக்கின் வனப்பகையார் தமையும் கொணர்ந்து வன் தொண்டர் தூ நாண் மலர்த்தாள் பணிவித்துத் தாமும் தொழுது சொல்லுவார். 38
அடியேன் பெற்ற மக்கள் இவர் அடிமைஆகக் கொண்டு அருளிக் கடிசேர் மலர்த்தாள் தொழுது உய்யக்கருணை அளிக்க வேண்டும் எனத் தொடிசேர் தளிக்கை இவர் எனக்குத் தூய மக்கள் எனக்கொண்டப் படியே மகண்மையாக் கொண்டார் பரவையார் தம் கொழு நனார். 39
கோதை சூழ்ந்த குழலாரைக் குறங்கின் வைத்து கொண்டு இருந்து காதல் நிறைந்த புதல்வியராம் கருத்து உட்கசிவால் அணைத்து உச்சி மீது கண்ணீர் விழ மோந்து வேண்டுவனவும் கொடுத்து அருளி நாதர் கோயில் சென்று அடைந்தார் நம்பி தம்பிரான் தோழர். 40
வென்றி வெள்ளேறு உயர்த்து அருளும் விமலர் திருக்கோபுரம் இறைஞ்சி ஒன்றும் உள்ளத் தொடும் அன்பால் உச்சி குவித்த கரத்தொடும் சென்று புக்குப் பணிந்து திருப்பதிகம் பூணாண் என்று எடுத்துக் கொன்றை முடியார் அருள் உரிமை சிறப்பித்தார் கோட்புலியாரை. 41
சிறப்பித்து அருளும் திருக்கடைக் காப்பு அதன் இடைச் சிங்கடியாரைப் பிறப்பித்து எடுத்த பிதாவாகத் தம்மை நினைத்த பெற்றி யினால் மறப்பில் வகைச் சிங்கடிஅப்பன் என்றே தம்மை வைத்து அருளி நிறப்பொற்பு உடைய இசைபாடி நிறைந்த அருள் பெற்று இறைஞ்சுவார். 42
அங்கு நின்றும் எழுந்து அருளி அளவில் அன்பின் உள்மகிழச் செங்கண் நுதலார் மேவு திருவலி வலத்தைச் சேர்ந்து இறைஞ்சி மங்கை பாகர் தமைப் பதிகம் வலிவலத்துக் கண்டேன் என்று எங்கும் நிகழ்ந்த தமிழ் மாலை எடுத்துத் தொடுத்த இசைபுனைவார். 43
நன்று மகிழும் சம்பந்தர் நாவுக் கரசர் பாட்டு உகந்தீர் என்று சிறப்பித்து இறைஞ்சி மகிழ்ந்து ஏத்திஅருள் பெற்று எழுந்துஅருளி மன்றின் இடையே நடம் புரிவார் மருவு பெருமைத் திருவாரூர் சென்று குறுகிப் பூங்கோயில் பெருமான் செம்பொன் கழல் பணிந்து. 44
இறைஞ்சிப் போந்து பரவையார் திரு மாளிகையில் எழுந்து அருளி நிறைந்த விருப்பின் மேவும் நாள் நீடு செல்வத் திருவாரூர்ப் புறம்பு நணிய கோயில்களும் பணிந்து போற்றிப் புற்று இடமாய் உறைந்த பெருமான் கழல் பிரியாது ஓவாஇன்பம் உற்று இருந்தார். 45
செறிபுன் சடையார் திருவாரூர்ப் திருப் பங்குனி உத்திரத் திருநாள் குறுக வரலும் பரவையார் கொடைக்கு விழாவில் குறைவறுக்க நிறையும் பொன் கொண்டு அணைவதற்கு நினைந்து நம்பி திருப்புகலூர் இறைவர் பாதம் பணிய எழுந்து அருளிச்சென்று அங்கு எய்தினார். 46
சென்று விரும்பித் திருப்புகலூர் தேவர் பெருமான் கோயில் மணி முன்றில் பணிந்து வலம்கொண்டு முதல்வர் முன்பு வீழ்ந்து இறைஞ்சித் தொன்று மரபின் அடித்தொண்டு தோய்ந்த அன்பில் துதித்து எழுந்து நின்று பதிக இசைபாடி நினைந்த கருத்து நிகழ் விப்பார். 47
சிறிது பொழுது கும்பிட்டுச் சிந்தை முன்னம் அங்கு ஒழிய வறிது புறம்போந்து அருளி அயல் மடத்தில் அணையார் வன்தொண்டர் அறிவுகூர்ந்த அன்பர் உடன் அணி முன்றிலின் ஓர்அருகு இருப்ப மறி வண்கையார் அருளேயோ மலர்கண் துயில் வந்து எய்தியதால். 48
துயில் வந்து எய்தத் தம்பிரான் தோழர் அங்குத் திருப்பணிக்குப் பயிலும் சுடுமண் பலகை பல கொணர்வித்து உயரம் பண்ணித்தேன் அயிலும் சுரும்பார் மலர்ச் சிகழி முடிமேல் அணியா உத்தரிய வெயில் உந்திய வெண்பட்டு அதன்மேல் விரித்துப் பள்ளி மேவினார். 49
சுற்றும் இருந்த தொண்டர்களும் துயிலும் அளவில் துணைமலர்க் கண் பற்றும் துயில் நீங்கிடப் பள்ளி உணர்ந்தார் பரவை கேள்வனார் வெற்றி விடையார் அருளாலே வேமண் கல்லே விரிசுடர்ச் செம் பொற்றிண் கல்லாயின கண்டு புகலூர் இறைவர் அருள் போற்றி. 50
தொண்டர் உணர மகிழ்ந்து எழுந்து துணைக்கைக் கமல முகைதலைமேல் கொண்டு கோயில் உள் புக்குக் குறிப்பில் அடங்காப் பேர்அன்பு மண்டு காதல் உற வணங்கி வாய்த்த மதுர மொழிமாலை பண்டு அங்கு இசையில் தம்மையே புகழ்ந்து என்று எடுத்துப் பாடினார். 51
பதிகம் பாடித் திருக்கடைக்காப் பணிந்து பரவிப் புறம் போந்தே எதிரில் இன்பம் இம்மையே தருவார் அருள் பெற்று எழுந்து அருளி நிதியின் குவையும் உடன் கொண்டு நிறையும் நதியும் குறை மதியும் பொதியும் சடை யார் திருப் பனையூர் புகுவார் புரிநூல் மணி மார்பர். 52
செய்ய சடையார் திருப் பனையூர்ப் புறத்துத் திருக் கூத்தொடும் காட்சி எய்த அருள் எதிர்சென்று அங்கு எழுந்த விருப்பால் விழுந்து இறைஞ்சி ஐயர் தம்மை அரங்கு ஆட வல்லார் அவரே அழகியர் என்று உய்ய உலகு பெறும் பதிகம் பாடி அருள் பெற்று உடன்போந்தார். 53
வளம் மல்கியசீர்ப் திருப்பனையூர் வாழ்வார் ஏத்த எழுந்து அருளி அளவில் செம் பொன் இட்டி கைகள் ஆள்மேல் நெருங்கி அணி ஆரூர்த் தளவ முறுவல் பரவையார் தம் மாளி கையில் புகத் தாமும் உளமன்னிய தம் பெரு மானார் தம்மை வணங்கி உவந்து அணைந்தார். 54
வந்து பரவைப் பிராட் டியார் மகிழ வைகி மருவும் நாள் அந்தண் ஆரூர் மருங்கு அணிய கோயில் பலவும் அணைந்து இறைஞ்சிச் சிந்தை மகிழ விருப் பினொடும் தெய்வப் பெருமாள் திருவாரூர் முந்தி வணங்கி இனிது இருந்தார் முனைப் பாடியார் தம் காவலனார். 55
பல நாள் அமர்வார் பரமர் திரு அருளால் அங்கு நின்றும் போய்ச் சிலை மா மேரு வீரனார் திரு நன்னிலத்துச் சென்று எய்தி வலமாக வந்து கோயிலின் உள் வணங்கி மகிழ்ந்து பாடினார் தலமார்கின்ற தண் இயல் வெம்மை யினான் என்னும் தமிழ் மாலை. 56
பாடி அங்கு வைகிய பின் பரமர் வீழி மிழலையினில் நீடு மறையால் மேம்பட்ட அந்தண் ஆளர் நிறைந்து ஈண்டி நாடு மகிழ அவ்அளவு நடைக் காவணம் பாவாடை உடன் மாடு கதலி பூகம் நிரை மல்க மணித்தோரணம் நிரைத்து. 57
வந்து நம்பி தம்மை எதிர் கொண்டு புக்கார் மற்றவரும் சிந்தை மலர்ந்து திரு வீழிமிழலை இறைஞ்சிச் சேண் விசும்பின் முந்தை இழிந்த மொய் ஒளிசேர் கோயில் தன்னை முன்வணங்கி பந்தம் அறுக்கும் தம் பெருமான் பாதம் பரவிப் பணிகின்றார். 58
படங்கொள் அரவில் துயில் வோனும் பதுமத் தோனும் பரவிய விடங்கன் விண்ணேர் பெருமானை விரவும் புளகம் உடன் பரவி அடங்கல் வீழி கொண்டு இருந்தீர் அடியேனுக்கும் அருளும் எனத் தடம்கொள் செஞ்சொல் தமிழ் மாலை சாத்தி அங்குச் சாரும்நாள். 59
வாசி அறிந்து காசு அளிக்க வல்ல மிழலை வாணர்பால் தேசு மிக்க திருஅருள் முன் பெற்று திருவாஞ்சியத்து அடிகள் பாசம் அறுத்து ஆட்கொள்ளும் தாள்பணிந்து பொருவனார் என்னும் மாசில் பதிகம் பாடி அமர்ந்து அரிசில்கரைப் புத்தூர் அணைந்தார். 60
செழுநீர் நறையூர் நிலவு திருச் சித்தீச்சரமும் பணிந்து ஏத்தி விழுநீர் மையினில் பெரும் தொண்டர் விருப்பின் ஓடும் எதிர்கொள்ள மழுவோடு இளமான் கரதலத்தில் உடையார் திருப் புத்தூர் வணங்கி தொழுநீர் மையினில் துதித்து ஏத்தித் தொண்டர்சூழ உறையும் நாள். 61
புனிதனார் முன் புகழ்த் துணையார்க்கு அருளும் திறமும் போற்றிசைத்து முனிவர் போற்ற எழுந்து அருளி மூரி வெள்ளக் கங்கையினில் பனிவெண் திங்கள்அணி சடையார் பதிகள் பலவும் பணிந்து போந்து இனிய நினைவில் எய்தினார் இறைவர் திருவா வடு துறையில். 62
விளங்கும் திருவாவடு துறையில் மேயார் கோயில் புடைவலம் கொண்டு உளம் கொண்டு உருகும் அன்பினுடன் உள்புக்கு இறைஞ்சி ஏத்துவார் வளம் கொள் பதிகம் மறையவன் என்று எடுத்து வளவன் செங்கணான் தளம் கொள் பிறப்பும் சிறப்பித்துத் தமிழ்சொல் மாலை சாத்தினார். 63
சாத்தி அங்கு வைகு நாள் தயங்கும் அன்பருடன் கூடப் பேர்த்தும் இறைஞ்சி அருள் பெற்றுப் பெண்ணோர் பாகத்து அண்ணலார் தீர்தப் பொன்னித் தென் கரைமேல் திகழும் பதிகள் பல பணிந்து மூர்த்தியார் தம்இடை மருதை அடைந்தார் முனைப் பாடித் தலைவர். 64
மன்னு மருதின் அமர்ந்த வரை வணங்கி மதுரச்சொல் மலர்கள் பன்னிப் புனைந்து பணிந்து ஏத்திப் பரவிப்போந்து தொண்டர் உடன் அந்நல் பதியில் இருந்து அகல்வார் அரனார் திருநாகேச்சரத்தை முன்னி புக்கு வலம் கொண்டு முதல்வர் திருத்தாள் வணங்கினார். 65
பெருகும் பதிகம் பிறைஅணி வாள் நுதலாள் பாடிப்பெயர்ந்து நிறை திருவின் மலியும் சிவபுரத்துத் தேவர் பெருமான் கழல் வணங்கி உருகும் சிந்தை உடன் போந்தே உமையோர் பாகர் தாம்மகிழ்ந்து மருவும் பதிகள் பிறபணிந்து கலைய நல்லூர் மருங்கு அணைந்தார். 66
செம்மை மறையோர் திருக்கலைய நல்லூர் இறைவர் சேவடிக் கீழ் மும்மை வணக்கம் பெற இறைஞ்சி முன்பு பரவித்தொழுது எழுவார் கொம்மை மருவு குரும்பை முலை உமையாள் என்னும் திருப்பதிகம் மெய்ம்மைப் புராணம் பலவும் மிகச் சிறப்பித்து இசையின் விளம்பினார். 67
அங்கு நின்று திருக்குட மூக்கு அணைந்து பணிந்து பாடிப்போய் மங்கைப்பாகர் வலம் சுழியை மருவிப் பெருகும் அன்பு உருகத் தங்கு காதல் உடன் வணங்கித் தமிழால் பரசி அரசினுக்குத் திங்கள் முடியார் அடி அளித்த திருநல்லூரைச் சென்று அணைந்தார். 68
நல்லூர் இறைவர் கழல் போற்றி நவின்று நடுவர் நம்பர்பதி எல்லாம் இறைஞ்சி ஏத்திப் போந்து இசையால் பரவும் தம்உடைய சொல்லூ தியமா அணிந்தவர் தம் சோற்றுத்துறையின் மருங்கு எய்தி அல்லூர் கண்டர் கோயிலின் உள்அடைந்து வலம் கொண்டு அடிபணிவார். 69
அழல்நீர் ஒழுகி அனைய எனும் அம்சொல் பதிகம் எடுத்துஅருளிக் கழல் நீடிய அன்பினில் போற்றும் காதல் கூரப் பரவியபின் கெழு நீர்மையினில் அருள் பெற்றுப் போந்து பரவையார் கேள்வர் முழுநீறு அணிவார் அமர்ந்த பதி பலவும் பணிந்து முன்னுவார். 70
தேவர் பெருமான் கண்டியூர் பணிந்து திரு ஐயாறு அதனை மேவி வணங்கிப் பூந்துருத்தி விமலர் பாதம் தொழுது இறைஞ்சிச் சேவில் வருவார் திருஆலம் பொழிலில் சேர்ந்து தாழ்ந்து இரவு பாவு சயனத்து அமர்ந்தருளிப் பள்ளி கொள்ளக் கனவின்கண். 71
மழபாடியினில் வருவதற்கு நினைக்க மறந் தாயோ என்று குழகு ஆகியதம் கோலம் எதிர்காட்டி அருளக் குறித்து உணர்ந்து நிழலார் சோலைக் கரைப் பொன்னி வடபால் ஏறி நெடுமாடம் அழ கார் வீதி மழபாடி அணைந்தார் நம்பி ஆரூரர். 72
அணைந்து திருக்கோபுரம் இறைஞ்சி அன்பர் சூழ உடன் புகுந்து பணம்கொள் அரவம் அணிந்தார் முன்பணிந்து வீழ்ந்து பரம் கருணைக் குணம்கொள் அருளின் திறம் போற்றிக் கொண்ட புளகத்துடன் உருகிப் புணர்ந்த இசையால் திருப்பதிகம் பொன்னார் மேனி என்று எடுத்து. 73
அன்னே உன்னை அல்லல் யான் ஆரை நினைக்கேன் என ஏத்தி தன்னேர் இல்லாப் பதிக மலர் சாத்தித் தொழுது புறம்பு அணைந்து மன்னும் பதியில் சில நாள்கள் வைகித் தொண்டர் உடன் மகிழ்ந்து பொன்னிக் கரையின் இரு மருங்கும் பணிந்து மேல் பால் போதுவார். 74
செய்ய சடையார் திரு ஆனைக் காவில் அணைந்து திருத் தொண்டர் எய்த முன் வந்து எதிர் கொள்ள இறைஞ்சிக் கோயில் உள் புகுந்தே ஐயர் கமலச் சேவடிக் கீழ் ஆர்வம் பெருக விழுந்து எழுந்து மெய்யும் முகிழ்ப்பக் கண் பொழி நீர் வெள்ளம் பரப்ப விம்முவார். 75
மறைகளாய நான்கும் என மலர்ந்த செம் சொல் தமிழ் பதிகம் நிறையும் காதல் உடன் எடுத்து நிலவும் அன்பர் தமை நோக்கி இறையும் பணி வார் எம்மையும் ஆள் உடையார் என்று ஏத்துவார் உறையூர்ச் சோழன் மணி யாரம் சாத்தும் திறத்தை உணர்ந்து அருளி. 76
வளவர் பெருமான் மணி யாரம் சாத்திக் கொண்டு வரும் பொன்னிக் கிளரும் திரை நீர் மூழ் குதலும் வழுவிப் போகக் கேதமுற அளவில் திருமஞ்சனக் குடத்துள் அது புக்கு ஆட்ட அணிந்து அருளித் தளரும் அவனுக்கு அருள் புரிந்த தன்மை சிறக்கச் சாற் றினார். 77
சாற்றி அங்குத் தங்கு நாள் தயங்கும் பவளத் திரு மேனி நீற்றர் கோயில் எம் மருங்கும் சென்று தாழ்ந்து நிறை விருப்பால் போற்றி அங்கு நின்றும் போய்ப் பொருவில் அன்பர் மருவிய தொண்டு ஆற்றும் பெருமை திருப்பாச்சில் ஆச்சிராமம் சென்று அடைந்தார். 78
சென்று திருக் கோபுரம் இறைஞ்சித் தேவர் மலிந்த திருந்து மணி முன்றில் வலம் கொண்டு உள்அணைந்து முதல்வர் முன்னம் வீழ்ந்து இறைஞ்சி நன்று பெருகும் பொருள் காதல் நயப்புப் பெருக நாதர் எதிர் நின்று பரவி நினைந்த பொருள் அருளாது ஒழிய நேர் நின்று. 79
அன்பு நீங்கா அச்சம் உடன் அடுத்த திருத்தோழமைப் பணியால் பொன் பெறாத திருஉள்ளம் புழுங்க அழுங்கிப் புறம்பு ஒருபால் முன்பு நின்ற திருத்தொண்டர் முகப்பே முறைப்பாடு உடையார்போல் என்பு கரைந்து பிரானார் மற்று இலையோ என்ன எடுக்கின்றார். 80
நித்தமும் நீங்கா நிலைமையின் நீங்கி நிலத்து இடைப்புலம் கெழும் பிறப்பால் உய்த்த காரணத்தை உணர்ந்து நொந்து அடிமை ஒருமையாம் எழுமையும் உணர்த்தி எத்தனை அருளாது ஒழியினும் பிரானார் இவர் அலாது இல்லையோ என்பார் வைத்தனன் தனக்கே தலையும் என் நாவும் என வழுத்தினார் வழித்தொண்டர். 81
இவ்வகை பரவித் திருக்கடைக் காப்பும் ஏசின வல்ல என்று இசைப்ப மெய்வகை விரும்பு தம் பெருமானார் விழுநிதிக் குவை அளித்து அருள மைவளர் கண்டர் கருணையே பரவி வணங்கி அப்பதி இடை வைகி எவ்வகை மருங்கும் இறைவர் தம்பதிகள் இறைஞ்சி அங்கு இருந்தனர் சிலநாள். 82
அப்பதி நீங்கி அருளினால் போகி ஆவின் அஞ்சு ஆடுவார் நீடும் எப்பெயர்ப் பதியும் இருமருங்கு இறைஞ்சி இறைவர் பைஞ் ஞீலியை எய்திப் பைப்பணி அணிவார் கோபுரம் இறைஞ்சிப் பாங்கு அமர் புடை வலம்கொண்டு துப்புஉறழ் வேணியார் கழல் தொழுவார் தோன்றும் கங் காளரைக் கண்டார். 83
கண்டவர் கண்கள் காதல் நீர் வெள்ளம் பொழிதரக்கை குவித்து இறைஞ்சி வண்டறை குழலார் மனம் கவர் பலிக்கு வரும் திருவடிவு கண்டவர்கள் கொண்டதுஓர் மயலால் வினவு கூற்று ஆகக் குலவுசொல் கார்உலாவிய என்று அண்டர் நாயகரைப் பரவி ஆரணிய விடங்கராம் அருந் தமிழ் புனைந்தார். 84
பரவி அப்பதிகத் திருக்கடைக் கப்புச் சாத்தி முன்பணிந்து அருள் பெற்றுக் கரவில் அன்பர்கள் தம்கூட்டமும் தொழுது கலந்துஇனிது இருந்து போந்து அருளி விரவிய ஈங்கோய் மலை முதல் ஆக விமலர் தம் பதி பல வணங்கிக் குரவலர் சோலை அணி திருப் பாண்டிக் கொடு முடி அணைந்தனர் கொங்கில். 85
கொங்கினில் பொன்னித் தென் கரைக்கறையூர்க் கொடுமுடிக் கோயில் முன் குறுகிச் சங்கவெண் குழையார் உழை வலம் செய்து சார்ந்துஅடி அன்பினில் தாழ்ந்து பொங்கிய வேட்கை பெருகிடத் தொழுது புனிதர் பொன் மேனியை நோக்கி இங்கு இவர்தம்மை மறக்க ஒண்ணாது என்று எழுந்த மெய்க்குறிப்பினில் எடுப்ப. 86
அண்ணலார் அடிகள் மறக்கினும் நாம அஞ்சு எழுத்து அறியஎப் பொழுதும் எண்ணிய நாவே இன்சுவை பெருக இடைஅறாது இயம்பும் என்றும் இதனைத் திண்ணிய உணர்வில் கொள்பவர் மற்றுப் பற்றுஇலேன் எனச் செழும் தமிழால் நண்ணிய அன்பில் பிணிப்பு உற நவின்றார் நமச்சிவாயத் திருப் பதிகம். 87
உலகுஎலாம் உய்ய உறுதி ஆம்பதிகம் உரைத்து மெய் உணர்வு அறாஒருமை நிலவிய சிந்தை உடன் திருஅருளால் நீங்குவார் பாங்கு நல் பதிகள் பலவும் முன் பணிந்து பரமர்தாள் போற்றிப் போந்து தண்பனி மலர்ப்படப்பைக் குலவும் அக்கொங்கில் காஞ்சிவாய்ப் பேரூர் குறு கினார் முறுகும் ஆதரவால். 88
அத் திருப்பதியை அணைந்து முன் ஆண்டவர் கோயில் உள் புகுந்து மெய்த்தவர் சூழ வலம் கொண்டு முன்பு மேவுவார் தம்எதிர் விளங்க நித்தனார் தில்லை மன்றுள் நின்று ஆடல் நீடிய கோலம் நேர்காட்டக் கைத்தலம் குவித்துக் கண்கள் ஆனந்தக் கலுழி நீர் பொழிதரக் கண்டார். 89
காண்டலும் தொழுது வீழ்ந்து உடன் எழுந்து கரைஇல் அன்பு என்பினை உருக்கப் பூண்ட ஐம்புலனில் புலப்படா இன்பம் புணர்ந்து மெய் உணர்வினில் பொங்கத் தாண்டவம் புரியும் தம் பிரானாரைத் தலைப்படக் கிடைத்த பின் சைவ ஆண்தகையாருக்கு அடுத்த அந்நிலைமை விளைவை யார்அளவு அறிந்து உரைப்பார். 90
அந் நிலை நிகழ்ந்த ஆரருள் பெற்ற அன்பு அனார் இன்ப வெள்ளத்து மன்னிய பாடல் மகிழ்ந்து உடன் பரவி வளம்பதி அதன் இடை மருவி பொன் மணி மன்றுள் எடுத்த சேவடியார் புரி நடம் கும்பிடப் பெற்றால் என் இனிப்புறம் போய் எய்துவது என்று மீண்டு எழுந்து அருளுவதற்கு எழுவார். 91
ஆயிடை நீங்கி அருளினால் செல் வார் அரு வரைச் சுரங்களும் பிறவும் பாயும் நீர் நதியும் பலபல கடந்து பரமர் தம் பதிபல பணிந்து மேய வண் தமிழால் விருப் பொடும் பரவி வெஞ்சமாக் கூடலும் பணிந்து சேயிடை கழியப் போந்து வந்து அடைந்தார் தென் திசை கற்குடி மலையில். 92
வீடு தரும் இக் கல் குடியில் விழுமி யாரைப் பணிந்து இறைஞ்சி நீடு விருப் பில் திருப் பதிகம் நிறைந்த சிந்தை உடன் பாடிப் பாடும் விருப்பில் தொண்ட ருடன் பதிகள் பலவும் அணைந்து இறைஞ்சி தேடும் இருவர் காண்ப அரியார் திரு வாறை மேல் சென்று அணைந்தார். 93
செம்பொன் மேரு சிலை வளைத்த சிவனார் ஆறைமேல் தளியில் நம்பர்பாதம் பணிந்து இறைஞ்சி நாளும் மகிழ்வார்க்கு அருள் கூட உம்பர் போற்றும் தானங்கள் பலவும் பணிந்து போந்து அணைவார் இம்பர் வாழ இன் னம்பர் நகரைச் சேர எய்தினார். 94
ஏரின் மருவும் இன்னம்பர் மகிழ்ந்த ஈசர் கழல் வணங்கி ஆரும் அன்பில் பணிந்து ஏத்தி ஆராஅருளால் அங்கு அமர்வார் போரின் மலியும் கரிஉரித்தார் மருவும் புறம் பயம் போற்றச் சேரும் உள்ளம் மிக்குஎழ மெய்ப் பதிகம் பாடிச் செல்கின்றார். 95
அங்கம் ஓதி ஓர் ஆறை மேல்தளி என்று எடுத்து அமர் காதலில் பொங்கு செந் தமிழால் விரும்பு புறம் பயந்து தொழப் போதும் என்று எங்கும் மன்னிய இன் இசை பதிகம் புணைந்து உடன் எய் தினார் திங்கள் சூடிய செல் வர் மேவும் திருப் புறம் பயம் சேரவே. 96
அப் பதிக் கண் அமர்ந்த தொண்டரும் அன்று வெண்ணெய் நல் ஊரினில் ஒப் பரும் தனி வேதியன் பழ ஓலை காட்டி நின்று ஆண்டவர் இப்பதிக் கண் வந்து எய்த என்ன தவங்கள் என்று எதிர் கொள்ளவே முப் புரங்கள் எரித்த சேவகர் கோயில் வாயி லின் முன் னினார். 97
நீடு கோபுரம் முன்பு இறைஞ்சி நிலாவு தொண்ட ரொடுள்ளணைந்து ஆடல் மேவிய அண்ணலார் அடி போற்றி அஞ்சலி கோலிநின்று ஏடுஉலாம் மலர்தூவி எட்டினொடு ஐந்தும் ஆகும் உறுப்பினால் பீடு நீடு நிலத்தின் மேல் பெருகப் பணிந்து வணங்கினார். 98
அங்கு நீடு அருள்பெற்று உள் ஆர்வம் மிகப்பொழிந்து எழும் அன்பினால் பொங்கு நாள் மலர் பாதம் முன்பணிந்து ஏத்தி மீண்டும் புறத்து அணைந்து எங்கும் ஆகி நிறைந்து நின் றவர் தாம் மகிழ்ந்த இடங் களில் தங்கு கோலம் இறைஞ் சுவார் அருள் தாவில் அன்பரோடு எய்தினார். 99
வம்பு நீடு அலங்கல் மார்பின் வன்தொண்டர் வன்னி கொன்றை தும்பை வெள் அடம்பு திங்கள் தூயநீறு அணிந்த சென்னித் தம்பிரான் அமர்ந்த தானம் பல பல சார்ந்து தாழ்ந்து கொம் பனார் ஆடல் நீடு கூடலை யாற்றூர் சார. 100
செப்பரும் பதியில் சேரார் திருமுது குன்றை நோக்கி ஒப்பரும் புகழார் சொல்லும் ஒரு வழி உமையாளோடு மெய்ப்பரம் பொருளாய் உள்ளார் வேதியர் ஆகி நின்றார் முப்புரி நூலும் தாங்கி நம்பி ஆரூரர் முன்பு. 101
நின்றவர் தம்மை நோக்கி நெகிழ்ந்த சிந்தை யராய்த் தாழ்வார் இன்றி யாம் முதுகுன்று எய்த வழி எமக்கு இயம்பும்என்ன குன்ற வில் லாளி யாரும் கூடலை யாற்றூர் ஏறச் சென்றது இவ் வழிதான் என்று செல்வழித் துணையாய்ச் செல்ல. 102
கண்டவர் கைகள் கூப்பித் தொழுது பின் தொடர்வார்க் காணார் வண்டலர் கொன் றையாரை வடிவுடை மழு என்று ஏத்தி அண்டர் தம் பெருமான் போந்த அதிசயம் அறியேன் என்று கொண்டு எழும் விருப் பினோடும் கூடலை யாற்றூர் புக்கார். 103
கூடலை ஆற்றூர் மேவும் கொன்றை வார் சடை யினார்தம் பீடு யர் கோயில் புக்குப் பெருகிய ஆர்வம் பொங்க ஆடகப் பொது வில் ஆடும் அறைகழல் வணங்கிப் போற்றி நீடு அருள் பெற்றுப் போந்து திருமுது குன்றில் நேர்ந்தார். 104
தட நிலைக் கோபுரத்தைத் தாழ்ந்து முன் இறைஞ்சிக் கோயில் புடை வலம் கொண்டு புக்குப் போற்றினர் தொழுது வீழ்ந்து நடம் நவில்வாரை நஞ்சி இடை எனும் செம் சொல்மாலைத் தொடை நிகழ் பதிகம் பாடித் தொழுதுகை சுமந்து நின்று. 105
நாதர்பால் பொருள் தாம் வேண்டி நண்ணிய வண்ணம் எல்லாம் கோதறு மனத்துள் கொண்ட குறிப் பொடும் பரவும் போது தாது அவிழ் கொன்றை வேய்ந்தார் தரஅருள் பெறுவார் சைவ வேதியர் தலைவர் மீண்டும் மெய்யில் வெண் பொடியும் பாட. 106
பனி மதிச் சடையார் தாமும் பன்னிரண் டாயிரம் பொன் நனி அருள் கொடுக்கும் ஆற்றால் நல்கிட உடைய நம்பி தனி வரும் மகிழ்ச்சி பொங்கத் தாழ்ந்து எழுந்து அருகுசென்று கனி விடம் மிடற்றினார் முன் பின்ஒன்று கழறல் உற்றார். 107
அருளும் இக் கனகம் எல்லாம் அடியனேற்கு ஆரூர் உள்ளோர் மருளுற வியப்ப அங்கே வரப் பெற வேண்டும் என்னத் தெருளுற எழுந்த வாக்கால் செழு மணி முத்தாற்றில் இட்டிப் பொருளினை முழுதும் ஆரூர்க் குளத்தில் போய்க் கொள்க என்றார். 108
என்று தம்பிரானார் நல்கும் இன் அருள் பெற்ற பின்னர் வன்தொண்டர் மச்சம் வெட்டிக்கைக் கொண்டு மணி முத்து ஆற்றில் பொன் திரள் எடுத்து நீருள் புகவிட்டுப் போது கின்றார் அன்று எனை வலிந்து ஆட்கொண்ட அருள் இதில் அறிவேன்என்று. 109
மேவிய காதல் தொண்டு விரவு மெய் விருத்தி பெற்றார் ஆவி யின் விருத்தி ஆன அந்தணர் புலியூர் மன்றில் காவியங் கண்டர் கூத்து கண்டு கும்பி டுவது என்று வாவி சூழ்தில்லை மூதூர் வழிக் கொள்வான் வணங்கிப் போந்தார். 110
மாடுள பதிகள் சென்று வணங்கிப் போய் மங்கை பாகர் நீடிய கடம்பூர் போற்றி நிறைந்த ஆனந் தக் கூத்தர் ஆடிய தில்லை மூதூர் அணைந்து அணி வாயில் புக்குச் சேடுயர் மாடம் மன்னும் செழும் திரு வீதி சார்ந்தார். 111
பொன் திரு வீதி தாழ்ந்து புண்ணிய விளைவாய் ஓங்கும் நல்திரு வாயில் நண்ணி நறை மலி அலங்கல் மார்பர் மற்றதன் முன்பு மண்மேல் வணங்கி உள்புகுந்து பைம் பொன் சுற்று மாளிகை சூழ்வந்து தொழுது கை தலைமேல் கொள்வார். 112
ஆடிய திரு முன்பான அம் பொனின் கோபுரத்தின் ஊடுபுக்கு இறைஞ்சி ஓங்கும் ஒளிவளர் கனக மன்றில் நாடகச் செய்ய தாளை நண் ணுற உள் நிறைந்து நீடும் ஆனந்த வெள்ளக் கண்கள் நீர் நிறைந்து பாய. 113
பரவுவாய் குளறிக் காதில் படி திருப் படியைத் தாழ்ந்து விரவு மெய் அங்கம் ஐந்தும் எட்டினும் வணங்கி வேட்கை உர னுறு திருக்கூத்து உள்ளம் ஆர்தரப் பெருகி நெஞ்சில் கரவு இலாத அவரைக் கண்ட நிறைவு தம்கருத்தில் கொள்ள. 114
மடித்து ஆடும் அடிமைக்கண் என்று எடுத்து மன்உயிர் கட்கு அருளும் ஆற்றல் அடுத்து ஆற்று நல் நெறிக்கண் நின்றார்கள் வழுவி நரகு அணையா வண்ணம் தடுப் பானைப் பேரூரில் கண்ட நிலை சிறப்பித்துத் தனிக்கூத்து என்றும் நடிப் பானை நாம் மனமே பெற்றவாறு எனும் களிப்பால் நயந்து பாடி. 115
மீளாத அருள் பெற்றுப் புறம் போந்து திரு வீதி மேவித் தாழ்ந்தே ஆளான வன் தொண்டர் அந்த ணர்கள் தாம் போற்ற அமர்ந்து வைகி மாளாத பேர் அன்பால் பொன் பதியை வணங்கிப் போய் மறலி வீழத் தாள் ஆண்மை கொண்டவர் தம் கருப் பறியலூர் வணங்கிச் சென்று சார்ந்தார். 116
கூற்று உதைத்தார் திருக் கொகுடிக் கோயில் நண்ணிக் கோபுரத்தைத் தொழுதுபுகுந்து அன்பர்சூழ ஏற்ற பெருங் காதலினால் இறைஞ்சி ஏத்திஎல்லை இலாப் பெருமகிழ்ச்சி மனத்தில் எய்தப் போற்றி சைத்துப் புறத்து அணைந்தப் பதியில் வைகிப்புனிதர் அவர்தமை நினையும் இன்பம்கூறி சாற்றிய மெய்த்திருப் பதிகம் சிம்மாந்து என்னும் தமிழ்மாலை புனைந்து அங்குச்சாரும் நாளில். 117
கண் நுதலார் விரும்பு கருப்பறியலூரைக் கை தொழுது நீங்கிப் போய்க் கயல்கள் பாயும் மண்ணி வளம்படிக் கரையை நண்ணி அங்கு மாதுஒரு பாகத்தவர்தாள் வணங்கிப் போற்றி எண்ணில் புகழ்ப் பதிகமும் முன்னவன் என்று ஏத்தி ஏகுவார் வாழ்கொளிபுத்தூர் எய்தாது புண்ணி யனார் போம் பொழுது நினைந்து மீண்டுபுகுகின்றார் தலைக்கலன் என்று எடுத்துப்போற்றி. 118
திருப்பதிகம் பாடியே சென்று அங்கு எய்தித் தேவர் பெருமானார் தம்கோயில் வாயில் உருப் பொலியும் மயிர்ப்புளகம் விரவத் தாழ்ந்தே உள்அணைந்து பணிந்து ஏத்திஉருகும் அன்பால் பொருப்பரையன் மடப்பாவை இடப் பாலானைப் போற்றி இசைத்துப் புறம்போந்து தங்கிப்பூ மென் கருப்பு வயல் வாழ்கொளி புத்தூரை நீங்கிக்கான் நாட்டு முள்ளூரில் கலந்த போது. 119
கான் நாட்டு முள்ளூரைச் சாரும் போது கண்நுதலார் எதிர்காட்சி கொடுப்பக் கண்டு தூநாண் மென்மலர்க் கொன்றைச் சடையார் செய்ய துணைப் பாதமலர் கண்டு தொழுதேன்என்று வான்ஆளும் திருப் பதிகம் வள்வாய் என்னும் வன் தமிழின் தொடைமாலை மலரச் சாத்தித் தேன்ஆரும் மலர்ச்சோலை மருங்கு சூழ்ந்த திரு எதிர்கொள் பாடியினை எய்தச் செல்வார். 120
எத்திசையும் தொழுது ஏத்த மத்தயானை எடுத்து எதிர்கொள் பாடியினை அடைவோம் என்னும் சித்தநிலைத் திருப்பதிகம் பாடி வந்து செல்வம்மிகு செழும் கோயில் இறைஞ்சி நண்ணி அத்தர்தமை அடிவணங்கி அங்கு வைகி அருள் பெற்றுத் திரு வேள்விக்குடியில் எய்தி முத்திதரும் பெருமானைத் துருத்தி கூட மூப்பதிலை எனும் பதிகம் மொழிந்து வாழ்ந்தார். 121
காட்டு நல் வேள்விக் கோலம் கருத்துற வணங்கிக் காதல் நாட்டிய உள்ளத் தோடு நம்பி ஆரூ ரர் போற்றி ஈட்டிய தவத்தோர் சூழ அங்கு நின்று ஏகி அன்பு பூட்டி ஆட் கொண்டார் மன்னும் தானங்கள் இறைஞ்சிப் போந்து. 122
எஞ்சாத பேர் அன்பில் திருத் தொண்டர் உடன் எய்தி நஞ்சாரும் கறை மிடற்றார் இடம் பலவும் நயந்து ஏத்தி மஞ்சாரும் பொழில் உடுத்த மலர்த் தடங்கள் புடை சூழும் செஞ்சாலி வயல் மருதத் திருவா ரூர் சென்று அடைந்தார். 123
செல்வ மலி திருவாரூர்த் தேவரொடு முனிவர்களும் மல்கு திருக் கோபுரத்து வந்து இறைஞ்சி உள்புக்கு அங்கு எல்லை இலாக்காதல் மிக எடுத்த மலர்க் கை குவித்துப் பல்கு திருத் தொண்டர் உடன் பரமர் திருமுன் அணைந்தார். 124
மூவாத முதல் ஆகி நடு வாகி முடி யாத சே வாரும் கொடி யாரைத் திரு மூலட் டானத்துள் ஓவாத பெரும் காதல் உடன் இறைஞ்சிப் புறம் போந்து தாவாத புகழ்ப் பரவையார் திரு மாளிகை சார்ந் தார். 125
பொங்கு பெரு விருப்பினொடு புரி குழலார் பலர் போற்றப் பங்கயக் கண் செங் கனிவாய்ப் பரவையார் அடி வணங்கி எங்களையும் நினைந்து அருளிற்று என இயம்ப இனிது அளித்து மங்கை நல்லார் அவரோடு மகிழ்ந்து உறைந்து வைகும் நாள். 126
நாயனார் முது குன்றர் நமக்கு அளித்த நல் நிதியம் தூய மணி முத்தாற்றில் புக விட்டேம் துணைவர் அவர் கோயிலின் மாளிகை மேல் பாற் குளத்தில் அவர் அருளாலே போய் எடுத்துக் கொடு போதப் போது வாய் எனப்புகல. 127
என்ன அதிசயம் இது தான் என் சொன்னவாறு என்று மின்இடையார் சிறு முறுவல் உடன் விளம்ப மெய் உணர்ந்தார் நன் நுதலாய் என்னு டைய நாதன் அருளால் குளத்தில் பொன் அடைய எடுத்து உனக்குத் தருவது பொய்யாது என்று. 128
ஆங்கு அவரும் உடன்போத அளவு இறந்த விருப்பின் உடன் பூங் கோயில் உள் மகிழ்ந்த புராதனரைப் புக்கு இறைஞ்சி ஓங்கு திருமாளிகையை வலம் வந்து அங்கு உடன் மேலைப் பாங்கு திருக் குளத்து அணைந்தார் பரவையார் தனித் துணைவர். 129
மற்றதனில் வட கீழ்பால் கரை மீது வந்து அருளி முற்று இழையார் தமை நிறுத்தி முனைப் பாடித் திருநாடர் கற்றை வார் சடையாரைக் கை தொழுது குளத்தில் இழிந்து அற்றை நாள் இட்டு எடுப்பார் போல் அங்குத் தடவுதலும். 130
நீற்றழகர் பாட்டு உவந்து திரு விளை யாட்டினில் நின்று மாற்றுறு செம் பொன் குளத்து வருவியாது ஒழிந்து அருள ஆற்றினில் இட்டுக் குளத்தில் தேடு வீர் அருள் இதுவோ சாற்றும் எனக்கோல் தொடியார் மொழிந்து அருளத் தனித் தொண்டர். 131
முன்செய்த அருள் வழியே முருகு அலர் பூங்குழல் பரவை தன் செய்ய வாயில் நகை தாராமே தாரும் என மின்செய்த நூல் மார்பின் வேதியர் தாம் முது குன்றில் பொன் செய்த மேனி இனீர் எனப் பதிகம் போற்றிசைத்து. 132
முட்ட இமை யோர் அறிய முது குன்றில் தந்த பொருள் சட்ட நான் பெறாது ஒழிந்த தளர்வினால் கையறவாம் இட்டளத்தை இவள் எதிரே கொடுத்து அருளும் எனும் திருப்பாட்டு எட்டளவும் பொன் காட்டாது ஒழிந்து அருள ஏத்துவார். 133
ஏத்தாதே இருந்து அறியேன் எனும் திருப்பாட்டு எவ்வுலகும் காத்தாடும் அம்பலத்துக் கண்ணு ளனாம் கண் நுதலைக் கூத்தாதந்து அருள்வாய் இக் கோமளத்தின் முன் என்று நீத்தாரும் தொடர் அரியநெறி நின்றார் பரவுதலும். 134
கொந்து அவிழ் பூங்கொன்றை முடிக் கூத்தனார் திரு அருளால் வந்து எழும் பொன்திரள் எடுத்து வரன்முறையால் கரை ஏற்ற அந்தரத்து மலர் மாரி பொழிந்து இழிந்தது அவனியுளோர் இந்த அதிசயம் என்னேயார் பெறுவார் எனத் தொழுவார். 135
ஞாலம் வியப்பு எய்த வரும் நல் கனக மிடை எடுத்து மூலம் எனக் கொடு போந்த ஆணியின் முன் உரைப் பிக்க நீல மிடற்றவர் அருளால் உரை தாழப் பின்னும் நெடு மால் அயனுக்கு அரிய கழல் வழுத் தினார் வன் தொண்டர். 136
மீட்டும் அவர் பரவுதலும் மெய் அன்பர் அன்பில் வரும் பாட்டு வந்து கூத்து உவந்தார் படுவாசி முடிவு எய்தும் ஓட்டறு செம்பொன் ஓக்க ஒரு மாவும் குறையாமல் காட் டுதலும் மகிழ்ந்து எடுத்துக் கொண்டு கரை ஏறினார். 137
கரை ஏறிப் பரவையார் உடன் கனகம் ஆனது எலாம் நிரையே ஆளில் சுமத்தி நெடு நிலை மாளிகை போக்கித் திரை யேறும் புனல் சடிலத் திரு மூலத் தானத்தார் விரை யேறு மலர் பாதம் தொழுது அணைந்தார் வீதியினில். 138
வந்து திரு மாளிகையின் உள் புகுந்து மங்கல வாழ்த்து அந்தமிலா வகை ஏத்தும் அளவு இறந்தார் ஒலி சிறப்பச் சிந்தை நிறை மகிழ்ச்சி உடன் சேயிழை யாருடன் அமர்ந்தார் கந்த மலி மலர்ச் சோலை நாவலர் தம் காவலனார். 139
அணி ஆரூர் மணி புற்றின் அமர்ந்தருளும் பரம் பொருளைப் பணிவார் அங்கு ஒரு நாளில் பாராட்டும் திருப் பதிகம் தணி யாத ஆனந்தம் தலை சிறப்பத் தொண்டர் உடன் துணிவு ஆய பொருள் வினவித் தொழுது ஆடிப் பாடுவார். 140
பண்ணி றையும் வகை பாறு தாங்கி என எடுத்து அருளி உண்ணி றையும் மனக் களிப்பால் உறு புளகம் மயிர் முகிழ்ப்ப கண்ணி றையும் புனல் பொழி யக் கரை இகந்த ஆனந்தம் எண்ணி றைந்த படி தோன்ற ஏத்தி மகிழ்ந்து இன் புற்றார். 141
இன் புற்று அங்கு அமர்நாளில் ஈறில் அரு மறை பரவும் வன் புற்றின் அரவு அணிந்த மன்ன வனார் அருள் பெற்றே அன் புற்ற காதல் உடன் அளவு இறந்த பிற பதியும் பொன் புற்கு என்றிட ஒளிரும் சடை யாரைத் தொழப் போவார். 142
பரிசன மும் உடன் போதப் பாங்கு அமைந்த பதிகள் தொறும் கரி யுரிவை புனைந்தார் தம் கழல் தொழுது மகிழ்ந்து ஏத்தித் துரிசறு நல் பெரும் தொண்டர் நள் ளாறு தொழு வதற்குப் புரிவுறு மெய்த் திருத்தொண்டர் எதிர் கொள்ளப் புக்கு அணைந்தார். 143
விண் தடவு கோபுரத்தைப் பணிந்து கரம் மேல் குவித்துக் கொண்டு புகும் தண் ணலார் கோயிலினை வலம் செய்து மண்டிய பேர் அன்பி னொடு மன்னும் திரு நள்ளாறர் புண்டரிகச் சேவடிக் கீழ் பொருந்த நிலம் மிசைப் பணிந்தார். 144
அங்கண் ணரைப் பணிந்து ஏத்தி அருளினால் தொழுது போய் மங்குல் அணி மணி மாடத் திருக்கடவூர் வந்து எய்தித் திங்கள் வளர் முடியார் தம் திரு மயானமும் பணிந்து பொங்கும் இசைப் பதிகம் மருவார் கொன்றை எனப் போற்றி. 145
திரு வீரட் டானத்துத் தேவர் பிரான் சினக் கூற்றின் பொரு வீரந் தொலைத்த கழல் பணிந்து பொடியார் மேனி மருஈரத் தமிழ் மலை புனைந்து ஏத்தி மலை வளைத்த பெருவீரர் வலம் புரத்துப் பெருகு ஆர்வத் தொடும் சென்றார். 146
வரையோடு நிகர் புரிசை வலம் புரத்தார் கழல் வணங்கி உரை ஓசைப் பதிகம் எனக்கு இனிஓதிப் போய்ச் சங்கம் நிரையோடு துமித் தூப மணித் தீபம் நித்திலப் பூம் திரை ஓதம் கொண்டு இறைஞ்சும் திருச் சாய்க்காடு எய்தினார். 147
தேவர் பெருமான் தன்னைத் திருச் சாய்க் காட்டினில் பணிந்து பாவலர் செம் தமிழ் மாலைத் திருப் பதிகம் பாடிப்போய் மேவலர் தம் புரம் எரித்தார் வெண்காடு பணிந்து ஏத்தி நாவலர் காவலர் அடைந்தார் நனி பள்ளித் திரு நகரில். 148
நனிபள்ளி அமர்ந்த பிரான் கழல் வணங்கி நல் தமிழின் புனித நறும் தொடை புணைந்து திருச்செம்பொன் பள்ளி முதல் பனி மதிசேர் சடையார் தம் பதிபலவும் பணிந்து போய்த் தனி விடை மேல் வருவார் தம் திருநின்றியூர் சார்ந்தார். 149
நின்றியூர் மேயாரை நேயத்தால் புக்கு இறைஞ்சி ஒன்றிய அன்பு உள்உருகப் பாடுவார் உடையஅரசு என்றும் உலகு இடர் நீங்கப்பாடிய ஏழ்எழுநூறும் அன்று சிறப்பித்து அம்சொல் திருப்பதிகம் அருள் செய்தார். 150
அப்ப தியில் அன்பருடன் அமர்ந்து அகல்வார் அகல் இடத்தில் செப்ப அரிய புகழ் நீடூர் பணியாது செல் பொழுதில் ஒப்பஅரிய உணர்வினால் நினைந்து அருளி தொழல் உறுவார் மெய்ப்பொருள் வண் தமிழ் மலை விளம்பியே மீண்டு அணைந்தார். 151
மடல் ஆரும் புனல் நீடூர் மருவினர் தாள் வணங்காது விடல் ஆமே எனும் காதல் விருப்பு உறும் அத்திருப்பதிகம் அடல் ஆர் சூலப் படையார் தமைப் பாடி அடிவணங்கி உடல்ஆரும் மயிர்ப் புளகம் மிகப் பணிந்து அங்கு உறைகின்றார். 152
அம்கண் இனிது அமர்ந்து அருளால் திருப்புன் கூர் அணைந்து இறைஞ்சிக் கொங்கு அலரும் மலர்ச் சோலைத் திருக் கோலக்கா அணையக் கங்கை சடைக் கரந்தவர் தாம் எதிர் காட்சி கொடுத்து அருளப் பொங்கு விருப்பால் தொழுது திருப்பதிகம் போற்றி இசைப்பார். 153
திருஞான சம்பந்தர் திருக் கைகளால் ஒற்றிப் பெருகுஆர்வத்துடன் பாட பிஞ்ஞ கனார் கண்டுஇரங்கி அருளாலே திருத்தாளம் அளித் தபடி சிறப்பித்துப் பொருள் மாலைத் திருப்பதிகம் பாடியே போற்றிஇசைத்தார். 154
மூவாத முழு முதலார் முதல் கோலக்கா அகன்று தாவாதபுகழ் சண்பை வலம் கொண்டு தாழ்ந்து இறைஞ்சி நாவார் முத்தமிழ் விரகர் நற்பதங்கள் பரவிப் போய் மேவார் தம் புரம் செற்றார் குருகாவூர் மேவுவார். 155
உண் நீரின் வேட்கை உடன் உறுபசியால் மிக வருந்தி பண்நீர்மை மொழிப் பரவையார் கொழுநர் வரும் பாங்கர்க் கண் நீடுதிரு நுதலார் காதல் வரக் கருத்து அறிந்து தண்ணீரும் பொதி சோறும் கொண்டு வழிச் சார்கின்றார். 156
வேனில் உறுவெயில் வெம்மை தணிப் பதற்கு விரைக் குளிர் மென் பான் நல் மலர்த்தடம் போலும் பந்தர் ஒருபால் அமைத்தே ஆன மறை வேதியராய் அருள் வேடம் கொண்டி ருந்தார் மான் அமரும் திருக் கரத்தார் வன்தொண்டர் தமைப் பார்த்து. 157
குருகாவூர் அமர்ந்து அருளும் குழகர் வழி பார்த் திருப்பத் திருவா ரூர்த் தம்பிரான் தோழர் திருத் தொண்டர் உடன் வருவார் அப்பந்தர் இடைப் புகுந்து திரு மறைவர் பால் பெருகு ஆர்வம் செல இருந்தார் சிவாயநம எனப் பேசி. 158
ஆலநிழல் கீழ் இருந்தார் அவர் தம்மை எதிர் நோக்கிச் சால மிகப் பசித்தீர் இப் பொதி சோறு தருகின்றேன் காலம் இனித்தாழாமே கைக் கொண்டு இங்கு இனிது அருந்தி ஏல நறும்குளிர் தண்ணீர் குடித்து இளைப்பு தீரும் என. 159
வன்தொண்டர் அது கேட்டு மறை முனிவர் தரும் பொதி சோறு இன்று நமக்கு எதிர் விலக்கல் ஆகாது என்று இசைந்து அருளிப் பொன் தயங்கு நூல் மார்பர் தரும் பொதிசோறு அது வாங்கிச் சென்று திருத் தொண்ட ருடன் திரு அமுது செய்து அருளி. 160
எண் நிறைந்த பரிசனங்கள் எல் லாரும் இனிது அருந்தப் பண்ணியபின் அம் மருங்கு பசித்து அணைந் தார்களும் அருந்த உண்ணி றைந்த ஆர முதாய் ஒரு காலும் உலவாதே புண்ணி யனார் தாம் அளித்த பொதி சோறு பொலிந்ததால். 161
சங்கரனார் திரு அருள் போல் தண்ணீரின் சுவை ஆர்ந்து பொங்கி வரும் ஆதரவால் அவர் நாமம் புகழ்ந்து ஏத்தி அங்கு அயர்வால் பள்ளி அமர்ந்துஅருகு அணைந்தார் களும் துயிலக் கங்கை சடைக் கரந்தார் அப் பந்தரொடும் தாம் கரந்தார். 162
சித்த நிலை திரியாத திரு நாவ லூர் மன்னர் அத் தகுதி யினில் பள்ளி உணர்ந் தவரை காணாமை இத்த னையா மாற்றம் அறிந் திலேன் என எடுத்து மெய்த் தகைய திருப் பதிகம் விளம்பியே சென்று அடைந்தார். 163
குரு காவூர் அமர்ந்து அருளும் குழகனார் கோயி லினுக்கு அருகார் பொன் கோபுரத்தை அணைந்து இறைஞ்சி உள் புக்கு வருகாதல் கூர வலம் கொண்டு திரு முன் வணங்கிப் பருகா இன் அமு தத்தைக் கண் களால் பருகினார். 164
கண்ணார்ந்த இன் அமுதை கை ஆரத் தொழுது இறைஞ்சிப் பண் ணார்ந்த திருப் பதிகம் பாடியே பணிந்து ஏத்தி உண் ணாடும் பெரும் காதல் உடையவர்தாம் புறத்து எய்தி நண்ணும் ஆர்வத் தொண்டருடன் அங்கு இனிது நயந்து இருந்தார். 165
அந் நாளில் தம் பெருமான் அருள் கூடப் பணிந்து அகன்று மின் னார் செஞ்சடை முடியார் விரும்பும் இடம் பல வணங்கிக் கன் னாடும் எயில் புடை சூழ் கழிப்பாலை தொழுது ஏத்தி தென் னாவலூர் மன்னர் திருத் தில்லை வந்து அடைந்தார். 166
சீர்வளரும் திருத்தில்லைத் திரு வீதி பணிந்து புகுந்து ஏர்வலர் பொன் திரு மன்றுள் எடுத்த சேவடி இறைஞ்சிப் பார்வளர மறை வளர்க்கும் பதி அதனில் பணிந்து உறைவார் போர் வளர் மேருச்சிலையார் திருத்தினை மா நகர் புகுந்தார். 167
திருத்தினை மாநகர் மேவும் சிவக் கொழுந்தைப் பணிந்து போய் நிருத்தனார் அமர்ந்து அருளும் நிறை பதிகள் பல வணங்கிப் பொருத்த மிகும் திருத் தொண்டர் போற்று திரு நாவலூர் கருத்தில் வரும் ஆதரவால் கை தொழச் சென்று எய்தினார். 168
திருநாவலூர் மன்னர் சேர்கின்றார் எனக் கேட்டுப் பெரு நாமப் பதியோரும் தொண்டர்களும் பெருவாழ்வு வருநாள்என்று அலங்கரித்து வந்து எதிர்கொண்டு உள்அணையச் செருநாகத்து உரிபுனைந்தார் செழுங்கோயில் உள் அணைந்தார். 169
மேவிய அத் தொண்டர் குழாம் மிடைந்து அர என்று எழும் ஓசை மூவு லகும் போய் ஒலிப்ப முதல் வனார் முன்பு எய்தி ஆவி யினும் அடைவு டையார் அடிக் கமலத்து அருள் போற்றிக் கோவலன் நான் முகன் எடுத்துப் பாடியே கும் பிட்டார். 170
நலம் பெருகும் அப்பதியில் நாடி அன்பொடு நயந்து குலம் பெருகும் திருத்தொண்டர் குழாத்தோடும் இனிது அமர்ந்து சலம் பெருகும் சடைமுடியார் தாள் வணங்கி அருள்பெற்றுப் பொலம் புரிநூல் மணிமார்பர் பிறபதியும் தொழப் போவார். 171
தண்டகமாந் திருநாட்டுத் தனி விடையார் மகிழ்விடங்கள் தொண்டர் எதிர்கொண்டு அணையத் தொழுது போய்த்தூய நதி வண்டறை பூம்புறவு மலை வளமருதம் பலகடந்தே எண்திசை யோர் பரவு திருக்கழுக் குன்றை எய்தினார். 172
தேன் ஆர்ந்த மலர்ச் சோலை திருக்கழுக் குன்றத்து அடியார் ஆனாத விருப் பினொடும் எதிர் கொள்ள அடைந்து அருளித் தூநாள் வெண்மதி அணிந்த சுடர்க் கொழுந் தைத் தொழுது இறைஞ்சி பா நாடும் இன் இசை யின் திருப் பதிகம் பாடினார். 173
பாடிய அப்பதியின் கண் இனிது அமர்ந்து பணிந்து போய் நாடிய நல்லுணர்வின் ஒடும் திருக் கச்சூர் தனை நண்ணி ஆடக மாமதில் புடை சூழ் ஆலக் கோயிலின் அமுதைக் கூடிய மெய்அன்பு உருகக் கும் பிட்டுப் புறத்து அணைந்தார். 174
அணைந்து அருளும் அவ்வேலை அமுது செயும் பொழுதாகக் கொணர்ந்த அமுது சமைத்து அளிக்கும் பரிசனமும் குறுகாமை தணந்த பசி வருத் தத்தால் தம்பிரான் திருவாயில் புணர்ந்த மதில் புறத்து இருந்தார் முனைப்பாடி புரவலனார். 175
வன்தொண்டர் பசி தீர்க்க மலையின் மேல் மருந்து ஆனார் மின்தங்கு வெண் தலையோடு ஒழிந்து ஒரு வெற்றோடு ஏந்தி அன்று அங்கு வாழ்வார் ஓர் அந்த ணராய்ப் புறப்பட்டுச் சென்று அன்பர் முகம் நோக்கி அருள் கூறச் செப்புவார். 176
மெய்ப் பசியால் மிகவருந்தி இனைத்து இருந்தீர் வேட் கைவிட இப் பொழுதே சோறிரந்து இங்கு யான் உமக்குக் கொணர்கின்றேன் அப்புறம் நீர் அகலாதே சிறிது பொழுது அமரும் எனச் செப்பி அவர் கச்சூர் மனை தோறும் சென்றிரப்பார். 177
வெண் திரு நீறு அணி திகழ விளங்குநூல் ஒளி துளங்கக் கண்டவர்கள் மனம் உருகக் கடும் பகல்போது இடும் பலிக்குப் புண்டரிகக் கழல் புவிமேல் பொருந்த மனை தொறும் புக்குக் கொண் டுதாம் விரும்பி ஆட் கொண்டவர் முன் கொடுவந்தார். 178
இரந்து தாம் கொடு வந்த இன் அடிசிலும் கறியும் அரந்தை தரும் பசி தீர அருந்துவீர் என அளிப்ப பெருந்தகையார் மறையவர் தம் பேர் அருளின் திறம் பேணி நிரந்த பெரும் காத லினால் நேர் தொழுது வாங்கினார். 179
வாங்கிய அத்திரு அமுது வன் தொண்டர் மருங்கு அணைந்த ஓங்கு தவத் தொண்டருடன் உண்டு அருளி உவந்து இருப்ப ஆங்கு அருகு நின்றார் போல் அவர் தம்மை அறி யாமே நீங் கினார் எப் பொருளும் நீங்காத நிலைமை யினார். 180
திரு நாவலூ ராளி சிவ யோகி யார் நீங்க வரு நாம மறைய வனார் இறையவனார் என மதித்தே பெரு நாதச்சிலம்பு அணி சேவடி வருந்த பெரும்பகல் கண் உருநாடி எழுந்து அருளிற்று என் பொருட்டாம் என உருகி. 181
முதுவாயோரி என்று எடுத்து முதல் வனார் தம் பெரும் கருணை அதுவாம் இது என்று அதிசயம் வந்து எய்தக் கண்ணீர் மழை அருவி புதுவார் புனலின் மயிர்ப் புளகம் புதையப் பதிகம் போற்றி இசைத்து மதுவார் இதழி முடி யாரைப் பாடி மகிழ்ந்து வணங் கினார். 182
வந்தித்து இறைவர் அருளால் போய் மங்கை பாகர் மகிழ்ந்த இடம் முந்தித் தொண்டர் எதிர் கொள்ளப் புக்கு முக் கண் பெருமானைச் சிந்தித்திட வந்து அருள் செய் கழல் பணிந்து செஞ்சொல் தொடைபுனைந்தே அந்திச் செக்கர்ப் பெருகு ஒளியார் அமரும் காஞ்சி மருங்கு அணைந்தார். 183
அன்று வெண் ணெய் நல்லூரில் அரியும் அயனும் தொடர் அரிய வென்றி மழ வெள் விடை உயர்த்தார் வேத முதல்வராய் வந்து நின்று சபைமுன் வழக்கு உரைத்து நேரே தொடர்ந்து ஆட்கொண்டவர் தாம் இன்று இங்கு எய்தப் பெற்றோம் என்று எயில்சூழ்காஞ்சி நகர் வாழ்வார். 184
மல்கு மகிழ்ச்சி மிகப் பெருக மறுகு மணித் தோரணம் நாட்டி அல்கு தீபம் நிறை குடங்கள் அகிலின் தூபம் கொடி எடுத்துச் செல்வ மனைகள் அலங் கரித்து தெற்றி ஆடல் முழவு அதிரப் பல்கு தொண்டருடன் கூடிப் பதியின் புறம் போய் எதிர் கொண்டார். 185
ஆண்ட நம்பி எதிர் கொண்ட அடி யார் வணங்க எதிர்வணங்கி நீண்ட மதில் கோபுரம் கடந்து நிறை மாளிகை வீதியில் போந்து பூண்ட காதல் வாழ்த் தினுடன் புனை மங்கல தூரியம் ஒலிப்ப ஈண்டு தொண்டர் பெருகு திரு ஏகாம் பரம் சென்று எய்தினார். 186
ஆழி நெடுமால் அயன் முதலாம் அமரர் நெருங்கு கோபுரம் முன் பூழியுற மண் மிசை மேனி பொருந்த வணங்கிப் புகுந்து அருளிச் சூழு மணி மாளிகை பலவும் தொழுது வணங்கி வலம் கொண்டு வாழி மணிப் பொன் கோயிலினுள் வந்தார் அணுக்க வன் தொண்டர். 187
கைகள் கூப்பி முன் அணை வார் கம்பை ஆறு பெருகிவர ஐயர் தமக்கு மிக அஞ்சி ஆரத் தழுவிக் கொண்டு இருந்த மைஉலாவும் கரும் நெடும் கண் மலை யாள் என்றும் வழிபடுபூஞ் செய்ய கமலச் சேவடிக் கீழ்த் திருந்து காத லுடன் வீழ்ந்தார். 188
வீழ்ந்து போற்றிப் பரவ சமாய் விம்மி எழுந்து மெய்யன்பா ல் வாழ்ந்த சிந்தை உடன் பாடிமாறா விருப்பில் புறம் போந்து சூழ்ந்த தொண்டருடன் மருவும்நாளில் தொல்லைக் கச்சி நகர்த் தாழ்ந்த சடை யார் ஆலயங்கள் பலவும் சார்ந்து வணங்குவார். 189
சீரார் காஞ்சி மன்னும் திருக் காமக் கோட்டம் சென்று இறைஞ்சி நீரார் சடையார் அமர்ந்து அருளும் நீடு திரு மேற்றளி மேவி ஆரா அன்பில் பணிந்து ஏத்தும் அளவில் நுந்தா ஒண் சுடராம் பாரார் பெருமைத் திருப் பதிகம் பாடி மகிழ்ந்து பர வினார். 190
ஓண காந்தன் தளி மேவும் ஒருவர் தம்மை உரிமையுடன் பேணி அமைந்த தோழமையால் பெருகும் அடிமைத் திறம் பேசிக் காண மோடு பொன்வேண்டி நெய்யும் பாலும் கலை விளங்கும் யாணர்ப்பதிகம் எடுத்து ஏத்தி எண்ணில் நிதிபெற்று இனிது இருந்தார். 191
அங்கண் அமர்வார் அனே கதங்கா பதத்தை எய்தி உள்ள ணைந்து செங்கண் விடையார் தமைப் பணிந்து தேன் நெய்புரிந்து என்று எடுத்ததமிழ் தங்கும் இடமாம் எனப் பாடித் தாழ்ந்து பிறவும் தானங்கள் பொங்கு காத லுடன் போற்றிப் புரிந்தபதியில் பொருந்து நாள். 192
பாடல் இசையும் பாணியினால் பாவைத் தழுவக் குழைக் கம்பர் ஆடல் மருவும் சேவடிகள் பரவிப் பிரியாது அமர்கின்றார் நீட மூதூர்ப் புறத்து இறைவர் நிலவும் பதிகள் தொழவிருப்பால் மாடம் நெருங்கு வன் பார்த்தான் பனம்காட்டூரில் வந்து அடைந்தார். 193
செல்வம் மல்கு திருப்பனங் காட்டூரில் செம் பொன் செழும் சுடரை அல்லல் அறுக்கும் அரு மருந்தை வணங்கி அன்பு பொழி கண்ணீர் மல்க நின்று விடையின் மேல் வருவான் எனும் வண்தமிழப் பதிகம் நல்ல இசையின் உடன் பாடிப் போந்து புறம்பு நண் ணுவார். 194
மன்னும் திருமால் பேறு அணைந்து வணங்கிப் பரவித் திரு வல்லம் தன்னுள் எய்தி இறைஞ்சிப் போய்ச் சாரும் மேல் பால் சடைக்கற்றைப் பின்னல் முடியார் இடம் பலவும் பேணி வனங்கிப் பெரும் தொண்டர் சென்னி முகில் தோய் தடம் குவட்டுத் திருக் திருக்காளத்தி மலைசேர்ந்தார். 195
தடுக் கலா காப் பெருங் காதல் தலை நின்று அருளும் கண்ணப்பர் இடுக்கண் களைந்து ஆட் கொண்டு அருளும் இறைவர் மகிழ்ந்த காளத்தி அடுக் கல் சேர அணைந்து பணிந்து அருளால் ஏறி அன்பாறும் அடுப்பத் திருமுன் சென்று எய்தி மலை மேல் மருந்தை வணங்கினார். 196
வணங்கி உள்ளம் களி கூர மகிழ்ந்து போற்றி மதுர இசை அணங்கு செண் டாடு எனும் பதிகம் பாடி அன்பால் கண்ணப்பர் மணம் கொள் மலர்ச்சேவடி பணிந்து வாழ்ந்து போந்து மன்னும் பதி இணங்கு தொண்ட ருடன் கெழுமி இன்புற்று இருக்கும் அந் நாளில். 197
வட மாதிரத்துப் பருப் பதம் திருக் கேதார மலையும் முதல் இடமா அரனார் தாம் உவந்த எல்லாம் இங்கே இருந்து இறைஞ்சி நடம் ஆடிய சேவடி யாரை நண்ணி னார் போல் உள் நிறைந்து திடமாம் கருத்தில் திருப் பதிகம் பாடிக் காதல் சிறந்து இருந்தார். 198
அங்கு சிலநாள் வைகிய பின் அருளால் போந்து பொரு விடையார் தங்கும் இடங்கள் எனைப் பலவும் சார்ந்து தாழ்ந்து தமிழ் பாடிப் பொங்கு புணிரிக் கரை மருங்கு புவியுள் சிவ லோகம் போலத் திங்கள் முடியார் அமர்ந்த திரு ஒற்றி யூரைச் சென்று அடைந்தார். 199
அண்ணல் தொடர்ந்து ஆவணம் காட்டி ஆண்ட நம்பி எழுந்து அருள எண்ணில் பெருமை ஆதி புரி இறைவர் அடியார் எதிர் கொள்வார் வண்ண வீதி வாயில் தொறும் வாழை கமுகு தோர ணங்கள் சுண்ண நிறை பொன் குடம் தூப தீபம் எடுத்துத் தொழ எழுங்கால். 200
வர மங்கல நல்லியம் முழங்க வாச மாலை அணி அரங்கில் புர மங்கையர்கள் நடம் ஆடப் பொழியும் வெள்ளப் பூ மாரி அர மங்கையரும் அமரர் களும் வீச அன்பர் உடன் புகுந்தார் பிரமன் தலையில் பலியு வந்த பிரா னார் விரும்பும் தொண்டர். 201
ஒற்றி ஊரின் உமை யோடும் கூட நின்றார் உயர் தவத்தின் பற்று மிக்க திருத்தொண்டர் பரந்த கடல் போல் வந்து ஈண்டிச் சுற்றம் அணைந்து துதி செய்யத் தொழுது தம் பிரான் அன்பர் கொற்ற மழ வேறு உடையவர் தம் கோயில் வாயில் எய்தினார். 202
வானை அளக்கும் கோபு ரத்தை மகிழ்ந்து பணிந்து புகுந்து வளர் கூனல் இளம் வெண்பிறைச் சடையார் கோயில் வலம் கொண்டு எதிர்குறுகி ஊனும் உயிரும் கரைந்து உருக உச்சி குவித்த கையின் உடன் ஆன காதல் உடன் வீழ்ந் தார் ஆரா அன்பின் ஆரூரர். 203
ஏட்டு வரியில் ஒற்றியூர் நீங்கல் என்ன எழுத்து அறியும் நாட்ட மலரும் திருநுதலார் நறும் பொன் கமலச் சேவடியில் கூட்டும் உணர்வு கொண்டு எழுந்து கோதில் அமுத இசை கூடப் பாட்டும் பாடி பரவி எனும் பதிகம் எடுத்துப் பாடினார். 204
பாடி அறிவு பரவசமாம் பரிவு பற்றப் புறம் போந்து நீடுவிருப்பில் பெரும் காதல் நிறைந்த அன்பர் பலர் போற்றத் தேடும் அயனும் திரு மாலும் அறிதற்கு அரிய திருப்பாதம் கூடும் காலங்களில் அணைந்து பரவிக் கும்பிட்டு இனிது இருந்தார். 205
இந்த நிலமையார் இவர் இங்கு இருந்தார் முன்பே இவர்க்காக அந்தண் கயிலைமலை நீங்கி அருளால் போந்த அநித் திதையார் வந்து புவி மேல் அவதரித்து வளர்ந்து பின்பு வன்தொண்டர் சந்தவிரை சூழ் புயம் சேர்ந்த பரிசு தெரியச் சாற்றுவாம். 206
நாலாம் குலத்தில் பெருகு நலம் உடையார் வாழும் ஞாயிற்றின் மேலாங் கொள்கை வேளாண்மை மிக்க திரு ஞாயிறு கிழவர் பாலாதரவு தரும் மகளர் ஆகிப் பார் மேல் அவதரித்தார் ஆலாலஞ் சேர் கறை மிடற்றார் அருளால் முன்னை அநிந்திதையார். 207
மலையான் மடந்தை மலர்ப் பாதம் மறவா அன்பால் வந்த நெறி தலையாம் உணர்வு வந்து அணையத் தாமே அரிந்த சங்கி லியார் அலையார் வேல் கண் சிறு மகளிர் ஆயத் தோடும் விளையாட்டு நிலை யாயின அப் பருவங்கள் தோறும் நிகழ நிரம் புவார். 208
சீர்கொள் மரபில் வரும் செயலே அன்றித் தெய்வ நிகழ் தன்மை பாரில் எவரும் அதி சயிக்கும் பண்பில் வளரும் பைந் தொடியார் வாரும் அணிய அணியவாம் வளர் மென் முலைகள் இடை வருத்தச் சாரும் பதத்தில் தந்தையார் தம் கண் மனைவி யார்க்கு உரைப்பார். 209
வடிவும் குணமும் நம்முடைய மகட்கு மண் உள் ளோர்க்கு இசையும் படிவம் அன்றி மேல் பட்ட பரி சாம் பான்மை அறிகிலோம் கடிசேர் மணமும் இனி நிகழும் காலம் என் னக் கற்புவளர் கொடியே அனைய மனை வியார் ஏற்கும் ஆற்றாக் கொடும் என்றார். 210
தாய ரோடு தந்தையார் பேசக் கேட்ட சங்கி லியார் ஏயு மாற்றம் அன்றி எம் பெருமான் ஈசன் திரு அருளே மேய ஒருவர்க்கு உரியது யான்வேறு என் விளையும் என வெருவுற்(று) ஆயஉணர்வு மயங்கி மிக அயர்ந்தே அவனி மேல் விழுந்தார். 211
பாங்கு நின்ற தந்தையார் தாயார் பதைத்துப் பரிந்து எடுத்தே ஏங்கும் உள்ளத்தினர் ஆகி இவளுக்கு என்னே உற்றது எனத் தாங்கிச் சீத விரைப் பனி நீர் தெளித்து தைவந்தது நீங்க வாங்குசிலை நன்னுதலாரை வந்தது உனக்கு இங்கு என்? என்றார். 212
என்று தம்மை ஈன்று எடுத்தார் வினவ மறை விட்டு இயம்புவார் இன்று என்திறத்து நீர் மொழிந்த இது என் பரிசுக்கு இசையாது வென்றி விடையார் அருள் செய்தார் ஒருவர்க்கு உரியேன் யான் இனிமேல் சென்று திரு ஒற்றியூர் அணைந்து சிவனார் அருளில் செல்வன் என. 213
அந்த மாற்றம் கேட்டவர் தாம் அயர்வும் பயமும் அதிசயமும் வந்த உள்ளத்தினர் ஆகி மற்ற மாற்றம் மறைத்து ஒழுகப் பந்தம்நீடும் இவர் குலத்து நிகர் ஆம் ஒருவன் பரிசு அறியான் சிந்தை விரும்பி மகள்பேச விடுத் தான் சிலரும் சென்று இசைத்தார். 214
தாதை யாரும் அது கேட்டுத் தன்மை விளம்பத் தகாமை யினால் ஏதம் எய்தாவகை மொழிந்து போக்க அவர் ஆங்கு எய்தாமுன் தீதுஅங்கு இழைத்தே இறந்தான் போல் செல்ல விடுத்தார் உடன்சென்றான் மாதராரைப் பெற்றார் மற்று அதனைக் கேட்டு மனம் மருண்டார். 215
தையலார் சங்கிலியார் தம் திறத்துப் பேசத் தகா வார்த்தை உய்ய வேண்டும் நினைவு உடையார் உரையார் என்றுஅங்கு உலகுஅறியச் செய்த விதிபோல் இது நிகழச் சிறந்தார்க்கு உள்ளபடி செப்பி நையும் உள்ளத்துடன் அஞ்சி நங்கை செயலே உடன் படுவார். 216
அணங்கே ஆகும் இவள் செய்கை அறிந்தோர் பேச அஞ்சுவரால் வணங்கும் ஈசர் திறம் அன்றி வார்த்தை அறியாள் மற்று ஒன்றும் குணங்கள் இவையாம் இனி இவள்தான் குறித்த படியே ஒற்றிநகர்ப் பணம் கொள் அரவச் சடை யார் சடை யார்தம் பால் கொண்டு அணை வோம் எனப் பக ர்வார். 217
பண்ணார் மொழிச் சங்கிலியாரை நோக்கிப் பயந்தா ரொடும் கிளைஞர் தெண்ணீர் முடியார் திரு வொற்றியூரில் சேர்ந்து செல் கதியும் கண்ணார் நுதலார் திரு அருளால் ஆகிக் கன்னி மாடத்துத் தண்ணார் தடம்சூழ் அந்நகரில் தங்கிப் புரிவீர் தவம் என்று. 218
பெற்ற தாதை சுற்றத்தார் பிறை சேர் முடியார் விதியாலே மற்றுச் செயல் ஒன்று அறியாது மங்கையார் சங்கிலியார் தாம் சொற்ற வண்ணம் செயத் துணிந்து துதைந்த செல்வத்தொடும் புரங்கள் செற்ற சிலையார் திருவொற்றியூரில் கொண்டு சென்று அணைந்தார். 219
சென்னி வளர் வெண்பிறை அணிந்த சிவனார் கோயிலுள் புகுந்து துன்னும் சுற்றத் தொடும் பணிந்து தொல்லைப் பதியோர் இசைவினால் கன்னிமாடம் மருங்கு அமைத்துக் கடிசேர் முறைமை காப்பு இயற்றி மன்னும் செல்வம் தக வகுத்துத் தந்தையார் வந்து அடிவணங்கி. 220
யாங்கள் உமக்குப் பணி செய்ய ஈசற்கு ஏற்ற பணி விரும்பி ஓங்கு கன்னி மாடத்தில் உறை கின்றீர் என்று உரைக் கின்றார் தாங் கற்கு அரிய கண்கள் நீர்த் தாரை ஒழுகத் தரியாதே ஏங்கு சுற்றத் தொடும் இறைஞ் சிப் போனார் எயில் சூழ்தம்பதியில். 221
காதல் புரிந்து தவம் புரியும் கன்னியார் அங்கு அமர்கின்றார் பூத நாதர் கோயிலினில் காலம் தோறும் புக்கு இறைஞ்சி நீதி முறைமை வழுவாது தமக்கு நேர்ந்த பணி செய்யச் சீதமலர்ப் பூ மண்டபத்து திரைசூழ் ஒருபால் சென்று இருந்து. 222
பண்டு கயிலைத் திருமலையில் செய்யும் பணியின் பான்மை மனம் கொண்ட உணர்வு தலை நிற்பக் குலவு மலர்மென் கொடிஅனையார் வண்டு மருவும் திரு மலர் மெல் மாலை காலங்களுக்கு ஏற்ப அண்டர் பெருமான் முடிச் சாத்த அமைத்து வணங்கி அமரும்நாள். 223
அந்தி வண்ணத்து ஒருவர் திரு அருளால் வந்த ஆரூரர் கந்த மாலைச் சங்கிலியார் தம்மைக் காதல் மணம் புணர வந்த பருவம் ஆதலால் வகுத்த தன்மை வழு வாத முந்தை விதியால் வந்து ஒருநாள் முதல்வர் கோயிலுள் புகுந்தார். 224
அண்டர் பெருமான் அந்த ணராய் ஆண்ட நம்பி அங்கணரைப் பண்டை முறைமை யால் பணிந்து பாடிப் பரவிப் புறம்போந்து தொண்டு செய்வார் திருத் தொழில்கள் கண்டு தொழுது செல்கின்றார் புண்டரீகத் தடம் நிகழ் பூந்திரு மண்டபத் தின் உள்புகுந்தார். 225
அன்புநாரா அஞ்சு எழுத்து நெஞ்சு தொடுக்க அலர் தொடுத்தே என்பு உள் உருக்கும் அடியாரைத் தொழுது நீங்கி வேறுஇடத்து முன்பு போல திரைநீக்கி முதல்வர் சாத்தும் பணி கொடுத்து மின்போல் மறையும் சங்கிலியார் தம்மை விதியால் கண் உற்றார். 226
கோவா முத்தும் சுரும்பு ஏறாக்கொழு மென் முகையும் அனையாரைச் சேவார் கொடியார் திருத் தொண்டர் கண்டபோது சிந்தை நிறை காவாதவர் பால் போய் விழத் தம்பால் காமனார் துரந்த பூ வாளிகள் வந்துற வீழத் தரியார் புறமே போந்து உரைப்பார். 227
இன்னபரிசு என்று அறி அரிதால் ஈங்கு ஓர் மருங்கு திரைக்கு உள்ளால் பொன்னும் மணியும் மலர்ந்த ஒளி அமுதில் அளா விப்பு தியமதி தன்னுள் நீர் மையால் குழைத்துச் சமைத்த மின்னுக் கொடி போல்வாள் என்னை உள்ளம் திரிவித்தாள் யார் கொல் என்று அங்கு இயம்புதலும். 228
அருகு நின்றார் விளம்புவார் அவர் தாம் நங்கை சங்கிலியார் பெருகும் தவத்தால் ஈசர் பணி பேணும் கன்னியார் என்ன இருவரால் இப்பிறவியை எம் பெருமான் அருளால் எய்து வித்தார் மருவும் பரவை ஒருத்தி இவள் மற்றையவளாம் என மருண்டார். 229
மின்னார் சடையார் தமக்காளாம் விதியால் வாழும் எனை வருத்தித் தன்னார் அருளால் வரும்பேறு தவத்தால் அணையா வகை தடுத்தே என்னாருயிரும் எழில் மலரும் கூடப் பிணைக்கும் இவள் தன்னைப் பொன்னார் இதழி முடியார் முடியார்பால் பெறுவேன் என்று போய்ப்புக்கார். 230
மலர்மேல் அயனும் நெடுமாலும் வானும் நிலனும் கிளைத்து அறியா நிலவு மலரும் திரு முடியும் நீடும் கழலும் உடையாரை உலகம் எலாம் தாம் உடையா ராயும் ஓற்றியூர் அமர்ந்த இலகு சோதி பரம்பொருளை இறைஞ்சி முன் நின்று ஏத்துவார். 231
மங்கை ஒருபால் மகிழ்ந்ததுவும் அன்றி மணிநீள் முடியின் கண் கங்கை தன்னைக் கரந்து அருளும் காதல் உடையீர் அடியேனுக்(கு) இங்கு நுமக்குத் திருமாலை தொடுத்து என்உள்ளத்து தொடை அவிழ்த்த திங்கள் வதனச் சங்கிலியைத் தந்து என்வருத்தம் தீரும் என. 232
அண்ணலார் முன் பலவும் அவர் அறிய உணர்த்திப்புறத்து அணைந்தே எண்ணம் எல்லாம் உமக்கு அடிமை யாமாறு எண்ணும் என்நெஞ்சில் திண்ணம் எல்லாம் உடை வித்தாள் செய்வது ஒன்றும் அறியேன்யான் தண்ணிலா மின் ஒளிர் பவளச் சடையீர் அருளும் எனத்தளர்வார். 233
மதிவாண் முடியார் மகிழ் கோயில் புறத்தோர் மருங்கு வந்து இருப்பக் கதிரோன் மேலைக் கடல் காண மாலைக் கடலைக் கண்டு அயர்வார் முதிரா முலையார் தம்மை மணம் புணர்க்க வேண்டி முளரி வளை நிதியான் நண்பர் தமக்கு அருளும் நண்பால் நினைந்து நினைந்து அழிய. 234
உம்பர் உய்ய உலகு உய்ய ஓலவேலை விடம் உண்ட தம்பிரான் ஆனார் வன் தொண்டர் தம்பால் எய்திச் சங்கிலியை இம்பர் உலகில் யாவருக்கும் எய்த ஒண்ணா இரும் தவத்துக் கொம்பை உனக்குத் தருகின்றோம் கொண்ட கவலை ஒழிகஎன்ன. 235
அன்று வெண்ணெய் நல்லூரில் வலிய ஆண்டு கொண்டு அருளி ஒன்றும் அறியா நாயேனுக்குக் உறுதி அளித்தீர் உயிர் காக்க இன்றும் இவளை மணம் புணர்க்க ஏன்று நின்றீர் எனப் போற்றி மன்றல் மலர்ச்சேவடி இணைக்கீழ் வணங்கி மகிழ்ந்தார் வன் தொண்டர். 236
ஆண்டு கொண்ட அந்தணனார் அவருக்கு அருளிக் கருணை யினால் நீண்ட கங்குல் யாமத்து நீங்கி வானில் நிறை மதியம் தீண்டு கன்னி மாடத்துச் சென்று திகழ் சங்கிலி யாராம் தூண்டு சோதி விளக்கு அனையார் தம்பால் கனவில் தோன்றினார். 237
தோன்றும் பொழுதில் சங்கிலி யார் தொழுது விழுந்து பரவசமாய் ஆற்ற அன்பு பொங்கி எழுந்(து)அடியேன் உய்ய எழுந்து அருளும் பேற்றுக்கு என்யான் செய்வது எனப்பெரிய கருணை பொழிந்து அனைய நீற்றுக் கோல வேதியரும் நேர் நின்று அருளிச் செய்கின்றார். 238
சாரும் தவத்துச் சங்கிலி! கேள்;சால என்பால் அன்பு டையான் மேரு வரையின் மேம் பட்ட தவத்தான் வெண்ணெய் நல்லூரில் யாரும் அறிய யான் ஆள உரியான் உன்னை எனை இரந்தான் வார்கொள் முலையாய்! நீஅவனை மனத்தால் அணைவாய் மகிழ்ந்து என்றார். 239
ஆதிதேவர் முன் நின்று அங்கு அருளிச்செய்த பொழுதின் கண் மாதரார் சங்கிலியாரும் மாலும் அயனும் அறிவு அரிய சீத மலர் தாமரை அடிக்கீழ் சேர்ந்து வீழ்ந்து செந்நின்று வேத முதல்வர் முன் நடுக்கம் எய்தித் தொழுது விளம்புவார். 240
எம்பிரானே! நீர் அருளிச் செய் தார்க்கு உரியேன் யான் இமையோர் தம் பிரானே அருள் தலைமேல் கொண்டேன் தக்க விதி மணத்தால் நம்பி ஆரூர ருக்கு என்னை நல்கி அருளும் பொழுது இமயக் கொம்பின் ஆகங் கொண்டீர்க்குக் கூறும் திறம் ஒன்று உளது என்பார். 241
பின்னும் பின்னல் முடியார் முன் பெருக நாணித் தொழுது உரைப்பார் மன்னும் திருவா ரூரின் கண் அவர் தாம் மிகவும் மகிழ்ந்து உறைவது என்னும் தன்மை அரிந்து அருளும் எம் பிராட்டி திருமுலை தோய் மின்னும் புரிநூல் அணி மார்பீர் என்றார் குன்றா விளக்கு அனையார். 242
மற்றவர் தம் உரைகொண்டு வன் தொண்டர் நிலை மையினை ஒற்றி நகர் அமர்ந்த பிரான் உணர்ந்து அருளி உரைசெய்வார் பொன் தொடியாய்! உனை இகந்து போகா மைக்கு ஒரு சபதம் அற்ற முறு நிலைமை யினால் அவன் செய்வான் எனஅருளி. 243
வேய்அனைய தோளியார் பால் நின்று மீண்டு அருளித் தூயமனம் மகிழ்து இருந்த தோழனார் பால் அணைந்து நீஅவளை மணம் புணரும் நிலை உரைத்தோம் அதற்கு அவள்பால் ஆயதொரு குறை உன்னால் அமைப் பதுள என்று அருள. 244
வன் தொண்டர் மனம் களித்து வணங்கி அடியேன் செய்ய நின்ற குறையாது என்ன நீ அவளை மணம் புணர்தற்(கு) ஒன்றி உடனே நிகழ்வது ஒரு சபதம் அவள் முன்பு சென்று கிடைத்து இவ்விரவே செய்க என அருள் செய்தார். 245
என் செய்தால் இது முடியும் அது செய்வன் யான் அதற்கு மின்செய்த புரி சடையீர் அருள் பெறுதல் வேண்டும் என முன் செய்த முறுவலுடன் முதல்வர் அவர் முகம் நோக்கி உன்செய்கை தனக்கு இனிஎன் வேண்டுவது என்று உரைத்து அருள. 246
வம்புஅணி மென் முலை அவர்க்கு மனம் கொடுத்த வன்தொண்டர் நம்பர் இவர் பிற பதியும் நயந்த கோலம் சென்று கும் பிடவே கடவேனுக்கு இது விலக்காம் எனக் குறிப்பால் தம் பெருமான் திருமுன்பு தாம் வேண்டும் குறை இரப்பார். 247
சங்கரர் தாள் பணிந்து இருந்து தமிழ் வேந்தர் மொழிகின்றார் மங்கை அவள் தனைப் பிரியா வகை சபதம் செய்வதனுக்(கு) அங்கு அவளோடு யான் வந்தால் அப்பொழுது கோயில் விடத் தங்கும் இடம் திரு மகிழ்க் கீழ்க் கொள வேண்டும் எனத்தாழ்ந்தார். 248
தம்பிரான் தோழர் அவர் தாம் வேண்டிக் கொண்டு அருள உம்பர் நாய கரும் அதற்கு உடன் பாடு செய்வாராய் நம்பி! நீ சொன்னபடி நாம் செய்தும் என்று அருள எம்பி ரானே! அரியது இனி எனக்கு என்? எனஏத்தி. 249
அஞ்சலி சென்னியில் மன்ன அருள் பெற்றுப் புறம் போதச் செஞ்சடையார் அவர் மாட்டுத் திரு விளையாட் டினை மகிழ்ந்தோ வஞ்சி இடைச் சங்கிலியார் வழி அடிமைப் பெரு மையோ? துஞ்சிருள் மீளவும் அணைந் தார் அவர்க்கு உறுதி சொல்லுவார். 250
சங்கிலியார் தம் மருங்கு முன்பு போல் சார்ந்து அருளி நங்கை உனக்கு ஆரூரன் நயந்து சூள் உறக் கடவன் அங்கு நமக்கு எதிர் செய்யும் அதற்கு நீ இசையாதே கொங்கலர் பூ மகிழின் கீழ்க் கொள்க எனக் குறித்து அருள. 251
மற்றவரும் கை குவித்து மால் அயனுக்கு அறிவரியீர் அற்றம் எனக்கு அருள் புரிந்த அதனில் அடியேன் ஆகப் பெற்றது யான்எனக் கண்கள் பெரும் தாரை பொழிந்து இழிய வெற்றி மழ விடையார் தம் சேவடிக்கீழ் வீழ்ந்து எழுந்தார். 252
தையலார் தமக்கு அருளிச் சடா மகுடர் எழுந்து அருள எய்திய போது அதிசயத்தால் உணர்ந்து எழுந்த அவ்விரவின் கண் செய்ய சடையார் அருளின் திறம் நினைந்தே கண் துயிலார் ஐயம் உடன் அருகு துயில் சேடியரை அணைந்து எழுப்பி. 253
நீங்கு துயில் பாங்கியர்க்கு நீங்கல் எழுத்து அறியும் அவர் தாம் கனவில் எழுந்து அருளித் தமக்கு அருளிச்செய்தது எலாம் பாங்கு அறிய மொழிய அவர் பயத்தின் உடன் அதிசயமும் தாங்கு மகிழ்ச் சியும் எய்தச் சங்கிலியார் தமைப் பணிந்தார். 254
சேயிழையார் திருப் பள்ளி எழுச் சிக்கு மலர் தொடுக்கும் தூய பணிப் பொழுது ஆகத்தொழில் புரிவார் உடன் போதக் கோயிலின் முன் காலம் அது ஆகவே குரித்து அணைந்தார் ஆய சபதம் செய்ய வரவு பார்த்து ஆரூ ரர். 255
நின்றவர் அங்கு எதிர் வந்த நேர்இழையார் தம் மருங்கு சென்று அணைந்து தம் பெருமான் திருஅருளின் திறம் கூற மின்தயங்கு நுண் இடையார் விதி உடன்பட்டு எதிர் விளம்பார் ஒன்றிய நாண் ஒடு மடவாருடன் ஒதுங்கி உட் புகுந்தார். 256
அங்கு அவர் தம் பின்சென்ற ஆரூ ரர் ஆயிழையீர்! இங்கு நான் பிரியாமை உமக்கு இசையும் படி இயம்பத் திங்கள் முடியார் திரு முன் போதுவீர் எனச் செப்பச் சங்கி லியார் கனவு உரைப்பக் கேட்ட தாதியர் மொழிவார். 257
எம் பெரு மான் இதற்காக எழுந்து அருளி இமயவர்கள் தம் பெருமான் திருமுன்பு சாற்றுவது தகாது என்ன நம் பெருமான் வன் தொண்டர் நாதர் செயல் அறியாதே கொம்பு அனையீர் யான் செய்வது எங்கு என்று கூறுதலும். 258
மாதர் அவர் மகிழ்க் கீழே அமையும் என மனமருள்வார் ஈதலர் ஆகிலும் ஆகும் இவர் சொன்ன படி மறுக்கில் ஆதலினால் உடன் படவே அமையும் எனத் துணிந்து ஆகில் போதுவீர் என மகிழ்க்கீழ் அவர் போதப் போய் அணைந்தார். 259
தாவாத பெருந் தவத்துச் சங்கிலி யாரும் காண மூவாத திரு மகிழை முக்காலும் வலம் வந்து மேவாது இங்குயான் அகலேன் என நின்று விளம்பினார் பூவார் தண் புனல் பொய்கை முனைப் பாடிப் புரவலனார். 260
மேவிய சீர் ஆரூரர் மெய்ச் சபதம் வினை முடிப்பக் காவியினேர் கண்ணாரும் கண்டு மிக மனம் கலங்கிப் பாவியேன் இது கண்டேன்தம் பிரான் பணியால் என்று ஆவிசோர்ந்து அழிவார் அங்குஒரு மருங்கு மறைந்து அயர்ந்தார். 261
திருநா வலூ ராளி தம் உடைய செயல் முற்றிப் பொரு நாகத்து உரி புனைந்தார் கோயிலின் உள்புகுந்து இறைஞ்சி அருள் நாளும் தர இருந்தீர் செய்தவாறு அழகு இதுஎனப் பெருநாமம் எடுத்து ஏத்திப் பெரு மகிழ்ச்சி உடன் போந்தார். 262
வார் புனையும் வன முலையார் வன் தொண்டர் போனதன் பின் தார் புனையும் மண்ட பத்துத் தம் உடைய பணி செய்து கார் புனையும் மணி கண்டர் செயல் கருத்தில் கொண்டு இறைஞ்சி ஏர் புனையும் கன்னி மாடம் புகுந் தார் இருள் புலர. 263
அன்று இரவே ஆதிபுரி ஒற்றி கொண்டார் ஆட் கொண்ட பொன் திகழ் பூண் வன்தொண்டர் புரிந்த வினை முடித்துஅருள நின்ற புகழ்த் திரு ஒற்றியூர் நிலவு தொண் டர்க்கு மன்றல் வினை செய்வதற்கு மனம் கொள்ள உணர்த்துவார். 264
நம்பி யாரூர னுக்கு நங்கை சங்கிலி தன்னை இம்பர் ஞாலத்து இடை நம் ஏவலினால் மணவினை செய்து உம்பர்வாழ் உலகு அறிய அளிப்பீர் என்று உணர்த்துதலும் தம்பிரான் திருத்தொண்டர் அருள் தலைமேல் கொண்டு எழுவார். 265
மண்ணிறைந்த பெரும் செல்வத்து திரு ஒற்றியூர் மன்னும் எண்ணிறைந்த திருத் தொண்டர் எழில்பதியோர் உடன் ஈண்டி உண்ணி றைந்த மகிழ்ச்சியுடன் உம்பர் பூமழை பொழியக் கண்ணிறைந்த பெரும் சிறப்பில் கலியாணம் செய்து அளித்தார். 266
பண்டு நிகழ் பான்மையினால் பசுபதி தன் அருளாலே வண்டமர் பூங்குழலாரை மணம் புணர்ந்த வன் தொண்டர் புண்டரிகத்து அவள் வனப்பைப் புறம் கண்ட தூநலத்தைக் கண்டுகேட்டு உண்டு உயிர்த்துஉற்று அமர்ந்து இருந்தார் காதலினால். 267
யாழின் மொழி எழில் முறுவல்இரு குழை மேல் கடைபிறழும் மாழை விழிவன முலையார் மணி அல்குல் துறை படிந்து வீழும் அவர்க்கு இடைதோன்றி மிகும் புலவி புணர்ச்சிக் கண் ஊழியாம் ஒரு கணம் தான் அவ்வூழி ஒருகணம் ஆம். 268
இந்நிலையில் பேர் இன்பம் இனிது அமர்வார் இறை உறையும் மன்னு புகழ் ஒற்றியூர் அதனில் மகிழ் சிறப் பினால் சென்னி மதிபுனைவார் தம் திருப் பாதம் தொழுது இருந்தார் முன்னிய காலங்கள் பல முறை மையினால் வந்து அகல. 269
பொங்கு தமிழ்ப் பொதிய மலைப் பிறந்து பூஞ் சந்தனத்தின் கொங்கு அணைந்து குளிர்சாரல் இடை வளர்ந்த கொழும் தென்றல் அங்கு அணைய திருவாரூர் அணி வீதி அழகர் அவர் மங்கல நாள் வசந்தம் எதிர்கொண்டு அருளும் வகை நினைந்தார். 270
வெண் மதியின் கொழுந்து அணிந்த வீதி விடங்கப் பெருமான் ஒண்ணு தலார் புடை பரந்த ஓலக்கம் அதன் இடையே பண் ணமரும் மொழிப் பரவையார் பாடல் ஆடல் தனைக் கண்ணுற முன் கண்டு கேட் டார் போலக் கருதினார். 271
பூங்கோயில் அமர்ந் தாரை புற்றிடங் கொண்டு இருந்தாரை நீங்காத காதலினால் நினைந் தாரை நினை வாரைப் பாங்காகத் தாம்முன்பு பணிய வரும் பயன் உணர்வார் ஈங்குநான் மறந்தேன் என்று ஏசறவால் மிக அழிவார். 272
மின் னொளிர் செஞ்சடையானை வேத முதல் ஆனானை மன்னு புகழ்த் திருவாரூர் மகிழ்ந்தானை மிக நினைந்து பன்னிய சொல் பத்திமையும் அடிமையையும் கை விடுவான் என்னும் இசைத் திருப்பதிகம் எடுத்து இயம்பி இரங்கினார். 273
பின்ஒரு நாள் திருவாரூர் தனைப் பெருக நினைந்து அருளி உன்ன இனியார் கோயில் புகுந்து இறைஞ்சி ஒற்றி நகர் தன்னை அகலப் புக்கார் தாம் செய்த சபதத் தால் முன் அடிகள் தோன் றாது கண் மறைய மூர்ச்சித்தார். 274
செய் வதனை அறியாது திகைத்து அருளி நெடிது உயிர்ப்பார் மைவிரவு கண்ணார் பால் சூல் உறவு மறுத்த அதனால் இவ்வினை வந்து எய்தியது ஆம் என நினைந்து எம்பெருமானை எய்திய இத் துயர் நீங்கப் பாடுவேன் என நினைந்து. 275
அழுக்கு மெய் கொடு என்று எடுத்தசொல் பதிகம் ஆதிநீள் புரி அண்ணலைஓதி வழுத்து நெஞ்சொடு தாழ்ந்து நின்று உரைப்பார் மாதோர் பாகனார் மலர்பதம் உன்னி இழுக்கு நீக்கிட வேண்டும் என்று இரந்தே எய்து வெம்துயர்க் கையற வினுக்கும் பழிக்கும் வெள்கி நல்இசை கொடு பரவி பணிந்து சாலவும் பலபல நினைவார். 276
அங்கு நாதர் செய்அருளது ஆக அங்கை கூப்பி ஆரூர் தொழ நினைந்தே பொங்கு காதல் மீளா நிலைமை யினால் போதுவார் வழிகாட்ட முன் போந்து திங்கள் வேணி யார் திரு முல்லைவாயில் சென்று இறைஞ்சி நீடிய திருப்பதிகம் சங்கி லிக்காக என் கணை மறைத்தீர் என்று சாற்றிய தன்மையில் பாடி. 277
தொண்டை மானுக்கு அன்று அருள்கொடுத்து அருளும் தொல்லை வண்புகழ் முல்லை நாயகரைக் கொண்ட வெந்துயர் களை எனப்பரவிக் குறித்த காதலின் நெறிக் கொள வருவார் வண்டுலா மலர்ச் சோலைகள் சூழ்ந்து மாட மாளிகை நீடு வெண் பாக்கம் கண்ட தொண்டர்கள் எதிர் கொள வணங்கிக் காயும் நாகத்தர் கோயிலை அடைந்தார். 278
அணைந்த தொண்டர்கள் உடன் வலமாக அங்கண் நாயகர் கோயில் முன் எய்திக் குணங்கள் ஏந்தியே பரவி அஞ்சலியால் குவித்த கைத்தலை மேற் கொண்டு நின்று வணங்கி நீர்மகிழ் கோயில் உளீரே என்ற வன்தொண்டர்க்கு ஊன்று கோல் அருளி இணங் கிலா மொழியால் உளோம் போகீர் என்று இயம்பினார் ஏதிலார் போல. 279
பிழை உள்ளன பொறுத்திடுவர் என்று எடுத்துப் பெண் பாகம் விழைவடிவில் பெருமானை வெண் பாக்கம் மகிழ்ந் தானை இழைஎன மாசுணம் அணிந்த இறை யானைப் பாடினார் மழை தவழும் நெடும் புரிசை நாவலூர் மன்னவனார். 280
முன் நின்று முறைப்பாடு போல் மொழிந்த மொழிமாலைப் பன்னும் இசைத் திருப் பதிகம் பாடியபின் பற்றாய என்னுடையபிரான் அருள் இங்கு இத்தனை கொலாம் என்று மன்னுபெரும் தொண்டர் உடன் வணங்கியே வழிக் கொள்வார். 281
அங்கணர் தம்பதி அதனை அகன்று போய் அன்பர் உடன் பங்கயப் பூந்தடம் பணை சூழ் பழையனூர் உழை எய்தித் தங்குவார் அம்மைத் திருத் தலை யாலே வலம் கொள்ளும் திங்கள் முடியார் ஆடும் திரு வாலங் காட்டின் அயல். 282
முன்நின்று தொழுது ஏத்தி முத்தா என்று எடுத்து அருளிப் பன்னும் இசைத் திருப்பதிகம் பாடி மகிழ்ந்து ஏத்து வார் அந் நின்று வணங்கிப் போய்த் திருவூறல் அமர்ந்து இறைஞ்சிக் கன்னிமதில் மணி மாடக் காஞ்சி மா நகர் அணைந்தார். 283
தேன் நிலவு பொழில் கச்சித் திருக்காமக் கோட் டத்தில் ஊனில் வளர் உயிர்க்கு எல்லாம் ஒழியாத கருணை யினால் ஆனதிரு அறம் புரக்கும் அம்மை திருக் கோயிலின் முன் வானில் வளர் திருவாயில் வணங் கினார் வன் தொண்டர். 284
தொழுது விழுந்து எழுந்து அருளால் துதித்துப்போய் தொல் உலகம் முழுதும் அளித்து அழித்து ஆக்கும் முதல் வர் திரு ஏகம்பம் பழுதில் அடியார் முன்பு புகப் புக்குப் பணி கின்றார் இழுதை யேன் திருமுன்பே என் மொழிவேன் என்று இறைஞ்சி. 285
விண் ஆள்வார் அமுது உண்ண மிக்கபெரும் விடம் உண்ட கண் ணாளா கச்சி ஏகம் பனே கடை யானேன் எண்ணாத பிழை பொறுத்து இங்கு யான் காண எழில்பவள வண்ணா கண் அளித்து அருளாய் என வீழ்ந்து வணங்கினார். 286
பங்கயச் செங்கைத் தளிரால் பனி மலர் கொண்டு அருச்சித்துச் செங் கயற் கண் மலைவல்லி பணிந்த சேவடி நினைந்து பொங்கிய அன்பொடு பரவிப் போற்றிய ஆரூ ரருக்கு மங்கைத் தழுவக் குழைந்தார் மறைந்த இடக் கண் கொடுத்தார். 287
ஞாலந் தான் இடந்தவனும் நளிர் விசும்பு கடந்தவனும் மூலந்தான் அறிவரியார் கண் அளித்து முலைச்சுவட்டுக் கோலந்தான் காட்டுதலும் குறுகி விழுந்து எழுந்து களித்து ஆலந்தான் உகந்தவன் என்று எடுத்து ஆடிப் பாடினார். 288
பாடி மிகப் பரவசமாய்ப் பணி வார்க்குப் பாவை உடன் நீடிய கோலம் காட்ட நிறைந்த விருப் புடன் இறைஞ்சிச் சூடிய அஞ்சலி யினராய்த் தொழுது புறம் போந்து அன்பு கூடிய மெய்த் தொண்டர் உடன் கும்பிட்டு அங்கு இனிது அமர்வார். 289
மா மலையாள் முலைச்சுவடும் வளைத் தழும்பும் அணிந்த மதிப் பூ மலிவார் சடை யாரைப் போற்றி அருளது ஆகத் தே மலர்வார் பொழில் காஞ்சித் திருநகரம் கடந்து அகல்வார் பா மலர் மாலைப் பதிகம் திருவாரூர் மேல் பரவி. 290
அந்தியும் நண்பகலும் என எடுத்து ஆர்வத் துடன் நசையால் எந்தை பிரான் திருவாரூர் என்று கொல் எய்துவது என்று சந்த இசை பாடிப் போய்த் தாங்க அரிய ஆதரவு வந்து அணைய அன்பர் உடன் மகிழ்ந்து வழி கொள்கின்றார். 291
மன்னு திருப் பதிகள் தொறும் வன்னி யொடு கூவிளமும் சென்னிமிசை வைத்து உவந்தார் கோயிலின் முன் சென்று இறைஞ்சிப் பன்னு தமிழ்த் தொடை சாத்திப் பரவியே போந்து அணைந்தார் அன்ன மலி வயல் தடங்கள் சூழ்ந்த திரு ஆமாத்தூர். 292
அங்கணரை ஆமாத்தூர் அழகர் தமை அடி வணங்கித் தங்கும் இசைத்திருப் பதிகம் பாடிப் போய்த் தாரணிக்கு மங்கலமாம் பெரும் தொண்டை வளநாடு கடந்து அணைந்தார் செங்கண் வளவன் பிறந்த சீர்நாடு நீர் நாடு. 293
அந்நாட்டின் மருங்கு திரு அரத் துறையைச் சென்று எய்தி மின்னாரும் படை மழுவார் விரை மலர்த்தாள் பணிந்து எழுந்து சொன்மாலை மலர்க் கல்வாய் அகில் என்னும் தொடை சாத்தி மன்னார் வத்து திருத் தொண்டர் உடன் மகிழ்ந்து வைகினார். 294
பரமர் திரு அரத் துறையைப் பணிந்து போய்ப் பலபதிகள் விரவி மழ விடை உயர்த்தார் விரைமலர்த்தாள் தொழுது ஏத்தி உரவு நீர்த் தடம் பொன்னி அடைந்து அன்பருடன் ஆடி அரவு அணிந்தார் அமர்ந்த திருவாவடு தண் துறை அணைந்தார். 295
அங்கணைவார் தமை அடியார் எதிர் கொள்ளப் புக்கு அருளிப் பொங்கு திருக் கோயிலினைப் புடை வலம் கொண்டுள் ளணைந்து கங்கை வாழ் சடையாய் ஓர் கண்ணிலேன் எனக் கவல்வார் இங்கு எனக்கு ஆர்உறவு என்னும் திருப்பதிகம் எடுத்து இசைத்தார். 296
திருப்பதிகம் கொடு பரவிப் பணிந்து திரு அருளால் போய் விருப்பி னொடும் திருத்துருத்தி தனை மேவி விமலர் கழல் அருத்தியினால் புக்கு இறைஞ்சி அடியேன் மேல் உற்ற பிணி வருத்தம் எனை ஒழித்து அருள வேண்டும் என வணங்குவார். 297
பரவியே பணிந்த வர்க்குப் பரமர் திரு அருள் புரிவார் விரவிய இப் பிணி அடையத் தவிப் பதற்கு வேறு ஆக வரமலர் வண்டறை தீர்த்த வட குளித்துக் குளி என்னக் கரவில் திருத் தொண்டர் தாம் கை தொழுது புறப்பட்டார். 298
மிக்க புனல் தீர்த்தத்தின் முன் அணைந்து வேதம் எலாம் தொக்க வடிவாய் இருந்த துருத் தியார் தமைத் தொழுது புக்கு அதனில் மூழ்குதலும் புதிய பிணி அது நீங்கி அக்கணமே மணி ஒளிசேர் திரு மேனி ஆயினார். 299
கண்ட வர்கள் அதிசயிப்பக் கரை யேறி உடைபுனைந்து மண்டு பெரும் காதலினால் கோயிலினை வந்து அடைந்து தொண்டர் எதிர் மின்னுமா மேகம் எனும் சொல்பதிகம் எண் திசையும் அறிந்துய்ய ஏழிசையால் எடுத்து இசைத்தார். 300
பண்ணிறைந்த தமிழ் பாடிப் பரமர் திரு அருள் மறவாது எண்ணிறைந்த தொண்டர் உடன் பணிந்து அங்கண் உறைந் தேகி உண்ணிறைந்த பதி பிறவும் உடையவர் தாள் வணங்கிப் போய் கண்ணி றைந்த திரு வாரூர் முன் தோன்றக் காண் கின்றார். 301
அன்று திரு நோக்கு ஒன்றால் ஆரக்கண்டு இன்பு உறார் நின்று நிலமிசை வீழ்ந்து நெடிது உயிர்த்து நேர் இறைஞ்சி வன் தொண்டர் திருவா ரூர் மயங்கு மாலையில் புகுந்து துன்று சடைத் தூவாயர் தமை முன்னம் தொழ அணைந்தார். 302
பொங்கு திருத் தொண்டருடன் உள்ளணைந்து புக்கு இறைஞ்சி துங்க இசைத் திருப்பதிகம் தூவாயா என்று எடுத்தே இங்கு எமது துயர்களைந்து கண்காணக் காட்டாய் என்று அம்கணர் தம்முன் நின்றுபாடி அருந் தமிழ் புணைந்தார். 303
ஆற ணியுஞ் சடையாரைத் தொழுது புறம் போந்து அங்கண் வேறு இருந்து திருத் தொண்டர் விரவுவார் உடன் கூடி ஏறுயர்த் தார் திருமூலட்டாத்து உள் இடை தெரிந்து மாறில் திரு அத்தயா மத்து இறைஞ்ச வந்து அணைந்தார். 304
ஆதிதிரு அன்பர் எதிர் அணைய அவர் முகம் நோக்கிக் கோதில் இசை யால் குருகுபாய எனக் கோத்து எடுத்தே ஏதி லார் போல் வினவி ஏசற வால் திருப்பதிகம் காதல் புரி கைக் கிளையால் பாடியே கலந்து அணைவார். 305
சீர் பெருகும் திருத் தேவாசிரியன் முன் சென்று இறைஞ்சிக் கார் விரவு கோபுரத்தைக் கை தொழுதே உள் புகுந்து தார் பெருகு பூங்கோயில் தனை வணங்கி சார்ந்து அணைவார் ஆர்வம் மிகு பெரும் காதலால் அவனி மேல் வீழ்ந்தார். 306
வீழ்ந்து எழுந்து கை தொழுது முன் நின்று விம்மியே வாழ்ந்த மலர்க் கண் ஒன்றால் ஆராமல் மனம் அழிவார் ஆழ்ந்த துயர்க்கடல் இடை நின்று அடியேனை எடுத்து அருளித் தாழ்ந்த கருத் தினை நிரப்பிக் கண்தாரும் எனத் தாழ்ந்தார். 307
திரு நாவலூர் மன்னர் திரு வாரூர் வீற்று இருந்த பெரு மானைத் திரு மூலட் டானம் சேர் பிஞ்ஞகனைப் பருகா இன் அமுதைக் கண் களால் பரு குதற்கு மருவார் வத்துடன் மற் றைகண் தாரீர் என வணங்கி. 308
மீளா அடிமைஎன எடுத்து மிக்க தேவர் குலம் எல்லாம் மாளமே நஞ்சு உண்டு அருளி மன்னி இருந்த பெருமானைத் தாளா தரிக்கும் மெய்அடியார் தமக்கு ஆம்இடர் நீர்தரியீர் என்று ஆளாம் திருத் தோழமைத் திறத்தால் அஞ்சொல் பதிகம் பாடினார். 309
பூத முதல்வர் புற்றிடங் கொண்டு இருந்த புனிதர் வன் தொண்டர் காதல் புரிவேதனைக்கு இரங்கி கருணைத் திரு நோக்கு அளித்து அருளிச் சீதமலர்க் கண் கொடுத்து அருளச் செவ்வே விழித்து முகம் மலர்ந்து பாத மலர்கள் மேல் பணிந்து வீழ்ந் தார் உள்ளம் பரவசமாய். 310
விழுந்தும் எழுந்தும் பல முறையால் மேவிப் பணிந்து மிகப் பரவி எழுந்த களிப் பினால் ஆடிப் பாடி இன்ப வெள் ளத்தில் அழுந்தி இரண்டு கண் ணாலும் அம் பொன் புற்றின் இடை எழுந்த செந்தண் பவளச் சிவக் கொழுந்தின் அருளைப் பருகித் திளைக் கின்றார். 311
காலம் நிரம்பத் தொழுது ஏத்திக் கனக மணி மாளிகை கோயில் ஞாலம் உய்யவரும் நம்பி நலம் கொள் விருப்பால் வலம் கொண்டு மாலும் அயனும் முறை இருக்கும் வாயில் கழியப் புறம் போந்து சீலம் உடைய அன்பர் உடன் தேவாசி ரியன் மருங்கு அணைந்தார். 312
நங்கை பரவையார் தம்மை நம்பி பிரிந்து போன அதன் பின் தங்கு மணி மாளிகையின் கண் தனிமை கூரத் தளர் வார்க்குக் கங்குல் பகலாய்ப் பகல் கங்கு லாகிக் கழியா நாள் எல்லாம் பொங்கு காதல் மீதூரப் புலர்வார் சில நாள் போன அதன்பின். 313
செம்மை நெறி சேர் திரு நாவலூரர் ஒற்றியூர் சேர்ந்து கொம்மை முலையார் சங்கிலியார் தம்மைக் குலவு மணம் புணர்ந்த மெய்ம்மை வார்த்தை தாம் அவர்பால் விட்டார்வந்து கட்டு உரைப்ப தம்மை அறியா வெகுளியினால் தரியா நெஞ்சி னொடும் தளர்வார். 314
மென் பூஞ் சயனத்து இடைத்துயிலும் மேவார் விழித்தும் இனிது அமரார் பொன் பூந்தவிசின் மிசை இனிஇரார் நில்லார் செல்லார் புறம்பு ஒழியார் மன்பூ வாளி மழை கழியார் மறவார் நினையார் வாய் விள்ளார் என்பூ டுருக்கும் புல வியோ பிரிவோ இரண்டின் இடைப் பட்டார். 315
ஆன கவலைக் கை அறவால் அழியும் நாளில் ஆரூரர் கூனல்இளம் வெண் பிறைக் கண்ணி முடியார் கோயில் முன்குறுகப் பால் நல் விழியார் மாளிகையில் பண்டு செல்லும் பரிசினால் போன பெருமைப் பரிசனங்கள் புகுதப் பெறாது புறம் நின்றார். 316
நின்ற நிலைமை அவர்கள் சிலர் நிலவு திருவாரூரர் எதிர் சென்று மொழிவார் திரு ஒற்றியூரில் நிகழ்ந்த செய்கை எலாம் ஒன்றும் ஒழியாவகை அறிந்து அங்கு உள்ளார் தள்ள மாளிகையில் இன்று புறமும் சென்று எய்தப் பெற்றிலோம் என்று இறைஞ்சினார். 317
மற்ற மாற்றம் கேட்டு அழிந்த மனத்தர் ஆகி வன்தொண்டர் உற்றஇதனுக்கு இனி என்னோ செயல் என்று உணர்வார் உலகுஇயல்பு கற்ற மாந்தர் சிலர் தம்மைக் காதல் பரவையார் கொண்ட செற்ற நிலைமை அறிந்தவர்க்கு தீர்வு சொல்லச் செல விட்டார். 318
நம்பி அருளால் சென்ற அவரும் நங்கை பரவையார் தமது பைம்பொன் மணி மாளிகை அணைந்து பண்பு புரியும் பாங்கினால் வெம்பு புலவிக் கடல் அழுந்தும் மின்னேரிடையார் முன் எய்தி எம் பிராட்டிக்கு இது தகுமோ என்று பலவும் எடுத்துரைப்பார். 319
பேத நிலைமை நீதியினால் பின்னும் பலவும் சொன்னவர் முன் மாதர் அவரும் மறுத் துமனம் கொண்ட செற்றம் மாற்றாராய் ஏதம் மருவும் அவர்திறத்தில் இந்த மாற்றம் இயம்பில் உயிர் போதல் ஒழியாது என உரைத்தார் அவரும் அஞ்சிப்புறம் போந்தார். 320
போந்து புகுந்த படி எல்லாம் பூந்தண் பழன முனைப்பாடி வேந்தர் தமக்கு விளம்புதலும் வெரு வுற்று அயர்வார் துயர்வேலை நீந்தும் புணையாம் துணை காணார் நிகழ்ந்த சிந்தாகுலம் நெஞ்சில் காந்த அழிந்து தோய்ந்து எழார் கங்குல் இடையாமகக் கடலுள். 321
அருகு சூழ்ந்தார் துயின்று திரு அந்தயாமம் பணி மடங்கிப் பெருகு புவனம் சலிப்புஇன்றிப் பேயும் உறங்கும் பிறங்கு இருள்வாய் முருகு விரியும் மலர்க் கொன்றை முடிமேல் அரவும் இளமதியும் செருகும் ஒருவர் தோழர் தனி வருந்தி இருந்து சிந்திப்பார். 322
முன்னை வினையால் இவ் வினைக்கு மூலம் ஆனாள்பால் அணைய என்னை உடையாய் நினைந்த அருளாய் இந்தயாமத்து எழுந்து அருளி அன்னம் அனையாள் புல வியினை அகற்றில் உய்யலாம் அன்றிப் பின்னை இல்லைச்செயல் என்று பெருமான் அடிகள் தமை நினைந்தார். 323
அடியார் இடுக்கண் தரியாதார் ஆண்டு கொண்ட தோழர் குறை முடியாது இருக்க வல்லரே முற்றும் அளித்தாள் பொற்றளிர்க் கைத் தொடியார் தழும்பும் முலைச்சுவடும் உடையார் தொண்டர் தாம் காணும் படியால் அணைந்தார் நெடியோனும் காணாஅடிகள் படி தோய. 324
தம்பிரானார் எழுந்து அருளத் தாங் கற்கு அரிய மகிழ்ச்சியினால் கம்பியா நின்ற அவயவங்கள் கலந்த புளகம் மயிர் முகிழ்ப்ப நம்பி ஆரூரரும் எதிரே நளின மலர்க்கை தலைக் குவிய அம்பிகா வல்லவர் செய்ய அடித் தாமரையின் கீழ் விழுந்தார். 325
விழுந்து பரவி மிக்க பெரும் விருப்பினோடும் எதிர் போற்றி எழுந்த நண்பர் தமை நோக்கிஎன் நீ உற்றது என்று அருள தொழும் தம் குறையை விளம்புவார் யானே தொடங்கும் துரிசு இடைப்பட்டு அழுந்தும் என்னை இன்னம் எடுத்து ஆளவேண்டும் உமக்கு என்று. 326
அடியேன் அங்குத் திருவொற் றியூரில் நீரே அருள் செய்ய வடிவேல் ஒண்கண் சங்கிலியை மணம் செய்து அணைந்ததிறம் எல்லாம் கொடியேர் இடையாள் பரவைதான் அறிந்து தன்பால் யான் குறுகில் முடிவேன் என்று துணிந்து இருந்தாள்என் நான் செய்வது எனமொழிந்து. 327
நாயன்நீரே நான் உமக்கு இங்கு அடியேன் ஆகில் நீர்எனக்குத் தாயின் நல்ல தோழ ருமாம் தம்பிர னாரே ஆகில் ஆய அறிவும் இழந்து அழிவேன் அயர்வு நோக்கி அவ்வளவும் போய் இவ்விரவே பரவையுறு புலவி தீர்த்துத் தாரும் என. 328
அன்பு வேண்டும் தம் பெருமான் அடியார் வேண்டிற்றே வேண்டி முன்பு நின்று விண்ணப்பம் செய்த நம்பி முகம் நோக்கித் துன்பம் ஒழிநீ யாம் உனக்கோர் தூதன் ஆகி இப்பொழுதே பொன்செய் மணிப்பூண் பரவைபால் போகின்றோம் என்று அருள் செய்தார். 329
எல்லை இல்லாக் களிப்பினராய் இறைவர் தாளில் விழுந்து எழுந்து வல்லபரிசு எல்லாம் துதித்து வாழ்ந்து நின்ற வன் தொண்டர் முல்லை முகை வெண்ணகைப்பரவை முகில் சேர் மாடத்து இடைசெல்ல நில்லாது ஈண்ட எழுந்து அருளிநீக்கும் புலவி எனத் தொழுதார். 330
அண்டர் வாழக் கருணை யினால் ஆல காலம் அமுதாக உண்ட நீலக் கோல மிடற்று ஒருவர் இருவர்க்கு அறிவரியர் வண்டு வாழும் மலர்க் கூந்தல் பரவையார் மாளிகை நோக்கி தொண்டனார் தம் துயர் நீக்க தூதனாராய் எழுந்து அருள. 331
தேவா சிரியன் முறை இருக்கும் தேவர் எல்லாம் சேவித்துப் போவார் தம்மில் வேண்டுவார் போத ஒழிந்தார் புறத்து ஒழிய ஓவா அணுக்கச் சேவ கத்தில் உள்ளோர் பூத கணநாதர் மூவா முனிவர் யோகி களின் முதல் ஆனார்கள் முன்போக. 332
அருகு பெரிய தேவ ருடன் அணைந்து வரும் அவ்விருடிகளும் மருவு நண்பின் நிதிக்கோனும் முதலாய் உள்ளோர் மகிழ்ந்து ஏத்த தெருவும் விசும்பும் நிறைந்து விரைச்செழும் பூமாரி பொழிந்து அலையப் பொருவில் அன்பர் விடும்தூதர் புனித வீதியி னில் போத. 333
மாலும் அயனும் காணாதார் மலர்த்தாள் பூண்டு வந்து இறைஞ்சும் காலம்இது என்றுஅங்கு அவரை அழைத்தால் என்னக் கடல் விளைத்த ஆலம் இருண்ட கண்டத்தான் அடித்தாமரை மேல் சிலம்பு ஒலிப்ப நீல மலர்க்கண் பரவையார் திரு மாளிகையை நேர் நோக்கி. 334
இறைவர் விரைவின் எழுந்து அருள எய்தும் அவர்கள் பின் தொடர அறை கொள் திரை நீர் தொடர் சடையில் அரவு தொடர அரியஇளம் பிறை கொள் அருகு நறைஇதழிப் பிணையல் சுரும்பு தொடர உடன் மறைகள் தொடர வன் தொண்டர் மனமும் தொடர வரும் பொழுது. 335
பெரு வீரையினும் மிக முழங்கிப் பிறங்கு மத குஞ்சரம் உரித்து மருவீர் உரிவை புனைந்தவர் தம் மருங்கு சூழ்வார் நெருங் குதலால் திரு வீதியினில் அழகர் அவர் மகிழும் செல்வத் திருவா ரூர் ஒரு வீதியிலே சிவ லோகம் முழு தும் காண உளதாமால். 336
ஞாலம் உய்ய எழுந்து அருளும் நம்பி தூதர் பரவையார் கோல மணி மாளிகை வாயில் குறுகுவார் முன் கூடத்தம் பாலங்கு அணைந்தார் புறம் நிற்பப் பண்டே தம்மை அர்ச்சிக்கும் சீலம் உடைய மறை முனிவர்ஆகித் தனியே சென்று அணைந்தார். 337
சென்று மணி வாயில் கதவம் செறிய அடைத்த அதன் முன்பு நின்று பாவாய் திறவாய் என்று அழைப்ப நெறி மென் குழலாகும் ஒன்றும் துயிலாது உணர்ந்து அயர்வார் உடைய பெருமான் பூசனை செய் துன்றும் புரிநூல் மணி மார்பர் போலும் அழைத்தார் எனத் துணிந்து. 338
பாதிமதி வாழ் முடியாரைப் பயில் பூசனையின் பணி புரிவார் பாதி இரவில் இங்கு அணைந்தது என்னோ என்று பயம் எய்திப் பாதி உமையாள் திரு வடிவில் பரமர் ஆவது அறியாதே பாதிமதி வாண் நுதலாரும் பதைத்து வந்து கடை திறந்தார். 339
மன்னும் உரிமை வன் தொண்டர் வாயில் தூதா வாயில் இடை முன் நின்றாரைக் கண்டு இறைஞ்சி முழுதும் உறங்கும் பொழுதின் கண் என்னை ஆளும் பெரு மான் இங்கு எய்தி அருளினார் என்ன மின்னும் மணி நூல் அணிமார்பீர் எய்த வேண்டிற்று என் என்றார். 340
கங்கைநீர் கரந்த வேணி கரந் தவர் அருளிச் செய்வார் நங்கைநீ மாறாது செய்யின் நான் வந்து உரைப்பது என்ன அங்கயல் விழியி னாரும் அதனை நீர் அருளிச் செய்தால் இங்கு எனக்கு இசையும் ஆகில் இசையலாம் என்று சொல்லி. 341
என் நினைந்து அணைந்து என்பால் இன்னது என்றுஅருளிச் செய்தால் பின்னை அதியலும் ஆகில் ஆம் எனப் பிரானார் தாமும் மின்னிடை மடவாய் நம்பி வர இங்கு வேண்டும் என்ன நன் நுதலாரும் சால நன்று நம் பெருமை என்பார். 342
பங்குனித் திருநாளுக்குப் பண்டு போல் வருவார் ஆகி இங்கு எனைப் பிரிந்து போகி ஒற்றியூர் எய்தி அங்கே சங்கிலித் தொடக்கு உண்டா ருக்கு இங்கு ஒருசார்வு உண்டோநீர் கங்கு லின் வந்து சொன்ன காரியம் அழகிது என்றார். 343
நாதரும் அதனைக் கேட்டு நங்கை நீ நம்பி செய்த ஏதங்கள் மனத்துக் கொள் ளாது எய்திய வெகுளி நீங்கி நோதக ஒழித்தற்கு அன்றே நுன்னை யான் வேண்டிக் கொண்டது ஆதலின் மறுத்தல் செய்ய அடாது என அருளிச் செய்தார். 344
அரு மறை முனிவரான ஐயரைத் தைய லார் தாம் கருமம் ஈதாக நீர்இக் கடைத் தலை வருகை மற்(று)உம் பெரு மைக்குத் தகுவது அன்றால் ஒற்றியூர் உறுதி பெற்றார் வருவதற்கு இசையேன் நீரும் போம் என மறுத்துச் சொன்னார். 345
நம்பர் தாம் அதனைக் கேட்டு நகையும் உட்கொண்டு மெய்ம்மைத் தம்பரிசு அறியக் காட்டார் தனிப் பெரும் தோழனார் தம் வெம்புறு வேட்கை காணும் திரு விளை யாட்டின் மேவி வம்பலர் குழலினார் தாம் மறுத் ததே கொண்டு மீண்டார். 346
தூதரைப் போக விட்டு வரவு பார்த் திருந்த தொண்டர் நாதரை அறி விலாதே நன் நுதல் புலவி நீக்கிப் போதரத் தொழுதேன் என்று புலம் புவார் பரவை யாரைக் காதலில் இசைவு கொண்டு வருவதே கருத்து உட் கொள்வார். 347
போய் அவள் மனையில் நண்ணும் புண்ணியர் என் செய்தாரோ நாயனார் தம்மைக் கண்டால் நன் நுதல் மறுக்குமோ தான் ஆயஎன் அயர்வு தன்னை அறிந்து எழுந்து அருளினார் தாம் சேயிழை துனி நீர்த்து அன்றி மீள்வது செய்யார் என்று. 348
வழி எதிர் கொள்ளச் செல்வர் வரவு காணாது மீள்வர் அழிவுற மயங்கி நிற்பர் அசை வுடன் இருப்பர் நெற்றி விழி யவர் தாழ்த்தார் என்று மீளவும் எழுவர் மாரன் பொழி மலர் மாரி வீழ ஒதுங்குவார் புன்கண் உற்றார். 349
பரவை யார் தம்பால் நம்பி தூதராம் பாங்கில் போன அரவணி சடையார் மீண்டே அறியும் மாறு அணையும் போதில் இரவும்தான் பகலாய் தோன்ற எதிர் எழுந்து அணையை விட்ட உரவு நீர் வெள்ளம் போல ஓங்கிய களிப்பில் சென்றார். 350
சென்று தம் பிரானைத் தாழ்ந்து திருமுகம் முறுவல் செய்ய ஒன்றிய விளையாட்டு ஓரார் உறுதி செய்து அணைந்தார் என்றே அன்று நீர் ஆண்டு கொண்ட அதனுக்குத் தகவே செய்தீர் இன்று இவள் வெகுளி எல்லாம் தீர்த்து எழுந்து அருளிஎன்றார். 351
அம் மொழி விளம்பும் நம்பிக்கையர் தாம் அருளிச் செய்வார் நம்மை நீ சொல்ல நாம்போய்ப் பரவைதம் இல்லம் நண்ணிக் கொம்மை வெம் முலை யினாள்க்கு உன்திறம் எலாம் கூறக் கொள்ளாள் வெம்மை தான் சொல்லி நாமே வேண்டவும் மறுத்தாள் என்றார். 352
அண் ணலார் அருளிச் செய்யக் கேட்ட ஆரூரர் தாமும் துண்ணென நடுக்கம் உற்றே தொழுது நீர் அருளிச் செய்த வண்ணமும் அடி யாள் ஆன பரவையோ மறுப்பாள் நாங்கள் எண்ண ஆர் அடிமைக்கு என்பது இன்று அறிவித்தீர் என்று. 353
வானவர் உய்ய வேண்டி மறி கடல் நஞ்சை உண்டீர் தானவர் புரங்கள் வேவ மூவரைத் தவிர்த்து ஆட் கொண்டீர் நான் மறைச் சிறுவர்க்காக காலனைக் காய்ந்து நட்டீர் யான் மிகை உமக்கு இன்று ஆனால் என் செய்வீர் போதா என்றார். 354
ஆவதே செய்தீர் இன்று என் அடிமை வேண்டா விட்டால் பாவி யேன் தன்னை அன்றுவலிய ஆள் கொண்டபற்று என் நோவும் என்அழிவும் கண்டீர் நுடங்கு இடை அவள்பால் இன்று மேவுதல் செய்யீர் ஆகில் விடும் உயிர் என்று வீழ்ந்தார். 355
தம்பி ரான் அதனைக் கண்டு தரியாது தளர்ந்து வீழ்ந்த நம்பியை அருளால்நோக்கி நாம் இன்னம் அவள் பால்போய் அக் கொம் பினை இப்போதே நீ குறுகுமா கூறு கின்றோம் வெம்புறு துயர் நீங்கு என்றார்வினை எல்லாம் விளைக்க வல்லார். 356
மயங்கிய நண்பர் உய்ய வாக்கு எனும் மதுர வாய்மை நயம் கிளர் அமுதம் நல்க நாவலூர் மன்னர் தாமும் முயங்கிய கலக்கம் நீக்கி உம் அடித் தொழும்பன் ஏனைப் பயம் கெடுத்து இவ்வாறு அன்றோபணி கொள்வது என்று போற்ற. 357
அன்பர் மேல் கருணை கூர ஆண்டவர் மீண்டும் செல்லப் பின்பு சென்று இறைஞ்சி நம்பி பேதுற வோடு மீண்டார் முன்பு உடன் போதா தாரும் முறைமையில் சேவித்து ஏகப் பொன்புரி சடையார் மாதர் புனித மாளி கையில் சென்றார். 358
மதி நுதல் பரவையார் தாம் மறை யவர் போனபின்பு முதிர் மறை முனியாய் வந்தார் அருள்உடை முதல்வர் ஆகும் அதி சயம் பலவும் தோன்ற அறிவுற்றே அஞ்சிக் கெட்டேன் எதிர்மொழி எம்பிரான் முன் என் செய மறுத்தேன் என்பார். 359
கண்துயில் எய்தார் வெய்யகை யறவு எய்தி ஈங்கு இன்று அண்டர் தம்பி ரானார் தோழர்க்கு ஆக அர்ச்சிப்பார் கோலம் கொண்டு அணைந்த வரையான் உட் கொண்டிலேன் பாவியேன் என்று ஒண்சுடர் வாயிலே பார்த்து உழைய ரோடு அழியும் போதில். 360
வெறி யுறு கொன்றை வேணி விமலரும் தாமாம் தன்மை அறிவுறு கோலத் தோடும் அளவில் பல் பூத நாதர் செறிவுறு தேவர் யோக முனி வர்கள் சூழ்ந்து செல்ல மறுவில் சீர் பரவையார் தம் மாளிகை புகுந்தார் வந்து. 361
பாரிடத் தலைவர் முன்னாம் பல் கண நாதர் தேவர் நேர் வுறு முனிவர் சித்தர் இயக் கர்கள் நிறைதலாலே பேரரு ளாளர் எய்தப் பெற்ற மாளி கைதான் தென்பால் சீர் வளர் கயிலை வெள்ளித் திருமலை போன்றது அன்றே. 362
ஐயர் அங்கு அணைந்த போதில் அகில லோகத்து உள்ளாரும் எய்தியே செறிந்து சூழ எதிர் கொண்ட பரவையார் தாம் மெய்யுறு நடுக்கத் தோடு மிக்கு எழும் மகிழ்ச்சி பொங்கச் செய்யதாள் இணை முன் சேர விரைவினால் சென்று வீழ்ந்தார். 363
அரி அயற்கு அரியர் தாமும் ஆயிழையாரை நோக்கி உரிமையால் ஊரன் ஏவ மீளவும் உன் பால் வந்தோம் முருகலர் குழலாய் இன்னம் முன்பு போல் மறாதே நின்பால் பிரிவுற வருந்து கின்றான் வரப் பெற வேண்டும் என்றார். 364
பெரும் தடம் கண்ணினாரும் பிரான் முன்பு மிகவும் அஞ்சி வருந்திய உள்ளத் தோடு மலர்க்கரம் குழல் மேல் கொண்டே அரும்திரு மறையோர் ஆகி அணைந்தீர் முன் அடியேன் செய்த இரும் தவப் பயனாம் என்ன எய்திய நீரோ என்பார். 365
துளிவளர் கண்ணீர் வாரத் தொழுது விண் ணப்பம் செய்வார் ஒளிவளர் செய்ய பாதம் வருந்த ஓர் இரவு மாறாது அளி வரும் அன்பர்க்காக அங்கு ஒடிங்கி உழல் வீராகி எளி வருவீரும் ஆனால் என்செய் கேன் இசையாது என்றார். 366
நங்கை நின் தன்மைக்கு ஏற்கும் நன்மையே மொழிந்தாய் என்று மங்கை யோர் பாகம் வைத்த வள்ளலார் விரைந்து போக திங்கள் வாள் நுதலினாரும் சென்று பின்இறைஞ்சி மீண்டார் எங்களை ஆளும் நம்பி தூதர் மீண்டு ஏகு கின்றார். 367
ஆதியும் மேலும் மா லயன் நாடற்கு அருளாதார் தூதினில் ஏகித் தொண் டரை ஆளும் தொழில் கண்டே வீதியில் ஆடிப் பாடி மகிழ்ந்தே மிடை கின்றார் பூதியில் நீடும் பல் கண நாதப் புகழ் வீரர். 368
அன் னவர் முன்னும் பின்னும் மருங்கும் அணைவு எய்த மின் இடையார் பால் அன்பரை உய்க்கும் விரை வோடும் சென் னியில் நீடும் கங்கை ததும்ப திரு வாரூர் மன்ன வனார் அம்மறைய வனார் பால் வந் துற்றார். 369
அன் பரும் என்பால் ஆவி அளிக்கும் படி போனார் என் செய்து மீள்வார் இன்னமும் என்றே இடர் கூரப் பொன் புரி முந்நூல் மார்பினர் செல்லப் பொலி வீதி முன்புற நேரும் கண் இணை தானும் முகி ழாரால். 370
அந் நிலைமைக் கண் மன்மதன் வாளிக்கு அழிவார் தம் மன் உயிர் நல்கும் தம் பெருமானார் வந்து எய்த முன் எதிர் சென்றே மூவுலகும் சென்று அடையும் தாள் சென்னியில் வைத்து என் சொல் லுவார் என்றே தெளியாதார். 371
எம் பெருமான் நீர் என் உயிர் காவாது இடர் செய்யும் கொம்பு அனையாள் பால் என் கொடுவந்தீர் குறை என்னத் தம் பெருமானும் தாழ் குழல் செற்றம் தணி வித்தோம் நம்பி இனிப்போய் மற்று அவள் தன்பால் நணுகு என்ன. 372
நந்தி பிரானார் வந்து அருள் செய்ய நலம் எய்தும் சிந்தையுள் ஆர்வம் கூர் களி எய்தித் திகழ் கின்றார் பந்தமும் வீடும் நீர் அருள் செய்யும் படி செய்தீர் எந்தை பிரானே என் இனி என்பால் இடர் என்றார். 373
என்று அடி வீழும் நண்பர்தம் அன்புக்கு எளிவந்தார் சென்று அணை நீ அச்சேஇழை பால் என்று அருள்செய்து வென்று உயர் சேமேல் வீதி விடங்கப் பெருமாள் தம் பொன் திகழ் வாயில் கோயில் புகுந்தார் புவி வாழ. 374
தம்பிரான் ஆனார்பின் சென்று தாழ்ந்து எழுந்து அருளால் மீள்வார் எம்பி ரான் வல்லவாறு என்று எய்திய மகிழ்ச்சி யோடும் வம் பலர் குழலார் செம்பொன் மாளிகை வாயில் நோக்கி நம்பி ஆரூரர் காதல் நயந்து எழுந்து அருளும் போது. 375
முன் துயில் உணர்ந்து சூழ்ந்த பரிசனம் மருங்கு மொய்ப்ப மின் திகழ் பொலம் பூமாரி விண்ணவர் பொழிந்து வாழ்த்த மன்றல் செய் மதுர சீதம் சீகரம் கொண்டு மந்தத் தென்றலும் எதிர் கொண்டு எய்தும் சேவகம் முன்பு காட்ட. 376
மாலை தண் கலவைச் சேறுமான் மதச் சாந்து பொங்கும் கோல நல் பசும் கர்ப்பூரம் குங்குமம் முதலாய் உள்ள சாலும் மெய்க் கலன்கள் கூடச் சாத்தும் பூண் ஆடைவர்க்கம் பால னம் பிறவும் ஏந்தும் பரிசனம் முன்பு செல்ல. 377
இவ்வகை இவர் வந்து எய்த எய்திய விருப் பினோடும் மை வளர் நெடுங் கணாரும் மாளிகை அடைய மன்னும் செய்வினை அலங்காரத்துச் சிறப்பு அணி பலவும் செய்து நெய்வளர் விளக்குத் தூபம் நிறை குடம் நிரைத்துப் பின்னும். 378
பூமலி நறும் பொன் தாமம்புனை மணிக் கோவை நாற்றிக் காமர் பொன் சுண்ணம் வீசிக் கமழ்நறும் சாந்து நீவித் தூ மலர் வீதி சூழ்ந்த தோகையர் வாழ்த் தத்தாமும் மாமணி வாயில் முன்பு வந்து எதிர் ஏற்று நின்றார். 379
வண்டு லாம் குழலார் முன்பு வன்தொண்டர் வந்து கூடக் கண்ட போது உள்ளம் காதல் வெள்ளத்தின் கரை காணாது கொண்ட நாண் அச்சம் கூர வணங்க அக் குரிசிலாரும் தண் தளிர் செங்கை பற்றிக் கொண்டு மாளிகையுள் சாந்தார். 380
இருவரும் தம் பிரானார் தாம் இடை ஆடிச் செய்த திரு அருள் கருணை வெள்ளத் திறத்தினைப் போற்றிச் சிந்தை மருவிய இன்ப வெள் ளத்து அழுந்திய புணர்ச் சிவாய்ப்ப ஒருவருள் ஒருவர் மேவும் நிலைமையில் உயிர் ஒன்று ஆனார். 381
ஆரணக் கமலக் கோயில் மேவிப் புற்றிடங் கொண்டு ஆண்ட நீரணி வேணி யாரை நிரந் தரம் பணிந்து போற்றி பாரணி விளக்கும் செஞ் சொல் பதிக மாலைகளும் சாத்தி தாரணி மணிப்பூண் மார்பர் தாம் மகிழ்ந்து இருந்த நாளில். 382
நம்பி ஆரூரர் நெஞ்சில் நடுக்கம் ஒன்று இன்றி நின்று தம் பிரானாரைத் தூது தையல் பால் விட்டார் என்னும் இம்பரின் மிக்க வார்த்தை ஏயர் கோனார் தாம் கேட்டு வெம்பினார் அதி சயித்தார் வெரு வினார் விளம்பல் உற்றார். 383
நாயனை அடி யான் ஏவும் காரியம் நன்று சால ஏயும் என்று இதனைச் செய்வான் தொண்டனாம் என்னே பாவம் பேயனேன் பொறுக்க ஒண்ணாப் பிழை யினைச் செவியால் கேட்பது ஆயின பின்னும் மாயாது இருந்தது என் ஆவி என்பார். 384
காரிகை தன் பால் செல்லும் காதலால் ஒருவன் ஏவப் பாரிடை நடந்து செய்ய பாத தாம ரைகள் நோவத் தேரணி வீதி யூடு செல்வது வரு வது ஆகி ஓரிரவு எல்லாம் தூதுக்கு உழல் வராம் ஒருவர் என்று. 385
நம்பர் தாம் அடிமை ஆற்றார் ஆகியே நண் ணினாரேல் உம்பரார் கோனும் மாலும் அயனும் நேர் உணர ஒண்ணா எம் பிரான் இசைந்தால் ஏவப் பெறுவதே இதனுக்கு உள்ளம் கம்பியாது அவனை யான் முன்காணும் நாள் எந்நாள் என்று. 386
அரிவை காரணத் தினாலே ஆளுடைப் பரமர் தம்மை இரவினில் தூது போக ஏவி அங்கு இருந்தான் தன்னை வரவுஎதிர் காண்பேன் ஆகில் வருவது என்னாம் கொல் என்று விரவிய செற்றம் பற்றி விள்ளும் உள்ளத் தர் ஆகி. 387
ஈறிலாப் புகழின் ஓங்கும் ஏயர் கோன்ஆர் தாம் எண்ணிப் பேறிது பெற்றார் கேட்டுப் பிழை உடன் படுவார் ஆகி வேறினி இதற்குத் தீர்வு வேண் டுவார் விரிபூங் கொன்றை ஆறிடு சடைய னாருக்கு அதனை விண் ணப்பம் செய்து. 388
நாள் தொறும் பணிந்து போற்ற நாதரும் அதனை நோக்கி நீடிய தொண்டர் தம் முள் இருவரும் மேவும் நீர்மை கூடுதல் புரிவார் ஏயர் குரி சிலார் தம்பால் மேனி வாடுறும் சூலை தன்னை அருளி னார் வருந்தும் ஆற்றால். 389
ஏதமில் பெருமைச் செய்கை ஏயர்தம் பெரு மான் பக்கல் ஆதியார் ஏவும் சூலை அனல்செய் வேல் குடைவது என்ன வேதனை மேல் மேல் செய்ய மிக அதற்கு உடைந்து வீழ்ந்து பூதநாயகர் தம் பொன் தாள் பற்றியே போற்று கின்றார். 390
சிந்தையால் வாக்கால் அன்பர் திருந்து அடி பேற்றி செய்ய எந்தமை யாளும் ஏயர் காவலர் தம் பால் ஈசர் வந் துனை வருத்தும் சூலைவன் தொண்டன் தீர்கில் அன்றி முந்துற ஒழியாது என்று மொழிந்து அருள் செய்யக் கேட்டு. 391
எம்பிரான் எந்தை தந்தை தந்தை எங் கூட்டம் எல்லாம் தம்பிரான் நீரே என்று வழி வழி சார்ந்து வாழும் இம்பரின் மிக்க வாழ்க்கை என்னை நின்று ஈரும் சூலை வம்பு என ஆண்டுக் கொண்டான் ஒருவனே தீர்ப்பான் வந்து. 392
மற்றவன் தீர்க்கில் தீராது ஒழிந்து எனை வருத்தல் நன்றால் பெற்றம் மேல் உயர்த்தீர் செய்யும் பெருமையை அறிந்தார் யாரே உற் றவன் தொண்டற்கே ஆம் உறுதியே செய்தீர் என்னக் கற்றைவார் சடையார் தாமும் அவர் முன்பு கரந்தார் அன்றே. 393
வன் தொண்டர் தம்பால் சென்று வள்ளலார் அருளிச் செய்வார் இன்று நம் ஏவலாலே ஏயர் கோன் உற்ற சூலை சென்று நீ தீர்ப்பாய் ஆகஎன்று அருள் செயச் சிந்தையோடு நன்று மெய்ம் மகிழ்ந்து போற்றி வணங்கினார் நாவல் ஊரர். 394
அண் ணலார் அருளிச் செய்து நீங்க ஆரூரர் தாமும் விண்ணவர் தம்பிரான் ஆர் ஏவ லால் விரைந்து செல்வார் கண்ணிய மனத் தின் மேவும் காதலால் கலிக் காமர்க்குத் திண்ணிய சூலை தீர்க்க வரு திறம் செப்பி விட்டார். 395
நாதர் தம் அருளால் நண்ணும் சூலையும் அவர்பால் கேட்ட கேதமும் வருத்த மீண்டும் வன் தொண்டர் வரவும் கேட்டு தூத னாய் எம்பிரானை ஏவி னான் சூலை தீர்க்கும் ஏதம் இங்கு எய்தஎய்தில் யான் செய்வது என்னாம் என்பார். 396
மற்றவன் இங்கு வந்து தீர்பதன் முன் நான் மாயப் பற்றி நின்று என்னை நீங்காப் பாதகச் சூலை தன்னை உற்ற இவ் வயிற்றினோடும் கிழிப்பன் என்று உடைவாள் தன்னால் செற்றிட உயிரி னோடும் சூலையும் தீர்ந் தது அன்றே. 397
கரு தரும் பெருமை நீர்மைக் கலிக் காமர் தேவியாரும் பொரு வரும் கணவரோடு போ வது புரியும் காலை மருவி இங்கு அணைந்தார் நம்பி என்று முன்வந்தார் கூற ஒருவரும் அழுதல் செய்யாது ஒழிக என்று உரைத்துப் பின்னும். 398
கணவர் தம் செய்கை தன்னைக் கரந்து காவலரை நம்பி அணைவுறும் பொழுது சால அலங்கரித்து எதிர் போம் என்னப் புணர் நிலை வாயில் தீபம் பூரண கும்பம் வைத்துத் துணர் மலர் மாலை தூக்கித்தொழுது எதிர் கொள்ளச் சென்றார். 399
செம்மை சேர்சிந்தை மாந்தர் சென்று எதிர் கொண்டு போற்ற நம்மை ஆளுடைய நம்பி நகை முகம் அவர்க்கு நல்கி மெய்மையாம் விருப்பின் னோடும் மேவி உள் புகுந்து மிக்க மொய்ம் மலர்த் தவிசின் மீது முகம் மலர்ந்து இருந்தபோது. 400
பான்மை அர்ச் சனைகள் எல்லாம் பண்பினில் வழாமை ஏய்ந்த நான்மறை தொடர்ந்த வாய்மை நம்பி ஆரூரர் கொண்டு இங்கு யான் மிகவருந்து கின்றேன் ஏயர் கோனார் தாம் உற்ற ஊன வெஞ்சூலை நீங்கி உடன் இருப் பதனுக்கு என்றார். 401
மாதர்தம் ஏவலாலே மனைத் தொழில் மாக்கள் மற்று இங்கு ஏதம் ஒன்று இல்லை உள்ளே பள்ளி கொள்கின்றார் என்னத் தீது அணைவில்லையேனும் என் மனம் தெருளாது இன்னம் ஆதலால் அவரைக் காண வேண்டும் என்று அருளிச் செய்தார். 402
வன் தொண்டர் பின்னும் கூற மற்றவர் தம்மைக் காட்டத் துன்றிய குருதி சோரத் தொடர் குடர் சொரிந்து உள்ளாவி பொன் றியே கிடந்தார் தம்மைக் கண்ட பின் புகுந்தவாறு நன்றுஎன மொழிந்து நானும் நண்ணுவேன் இவர் முன்பு என்பார். 403
கோளுறு மனத்தர் ஆகிக் குற்று உடை வாளைப் பற்ற ஆளுடைத் தம்பி ரானார் அருளி னால் அவரும் உய்ந்து கேளிரே ஆகிக் கெட்டேன் என விரைந்து எழுந்து கையில் வாளினைப் பிடித்துக் கொள்ள வன் தொண்டர் வணங்கி வீழ்ந்தார். 404
மற்றவர் வணங்கி வீழ வா ளினை மாற்றி ஏயர் கொற்ற வனாரும் நம்பி குரை கழல் பணிந்து வீழ்ந்தார் அற்றை நாள் நிகழ்ந்த இந்த அதிசயம் கண்டு வானோர் பொன்தட மலரின் மாரி பொழிந் தனர் புவனம் போற்ற. 405
இருவரும் எழுந்து புல்லி இடை விடா நண்பினாலே பொரு வரும் மகிழ்சி பொங்கத் திருபுன்கூர் புனிதர் பாதம் மருவினர் போற்றி நின்று வன் தொண்டர் தம்பி ரானார் அருளினை நினைந்தே அந்த ணாளன் என்று எடுத்து பாடி. 406
சிலபகல் கழிந்த பின்பு திரு முனைப் பாடி நாடர் மலர் புகழ்த் திருவாரூரில் மகிழ்ந் துடன் வந்த ஏயர் குல முதல் தலைவனாரும் கூடவே குளிர் பூங் கோயில் நிலவினார் தம்மைக் கும்பிட்டு உறைந் தனர் நிறைந்த அன்பால். 407
அங்கு இனிது அமர்ந்து நம்பி அருளினால் மீண்டும் போந்து பொங்கிய திருவின் மிக்க தம் பதி புகுந்து பொற்பில் தங்கு நாள் ஏயர்கோனார் தமக்கு ஏற்ற தொண்டு செய்தே செங்கண் மால் விடையார் பாதம் சேர்ந்தனர் சிறப் பினேடும். 408
நள்ளிருள் நாய னாரைத் தூது விட்டு அவர்க்கே நண்பாம் வள்ளலார் ஏயர் கோனார் மலர் அடி வணங் கிப்புக்கேன் உள்ளு ணர்வான ஞானம் முதலிய ஒரு நான்கு உண்மை தெள்ளு தீந்தமிழால் கூறும் திரு மூலர் பெருமை செப்ப. 409
திருச்சிற்றம்பலம்
அ௫ளியவர் : சேக்கிழார்
திருமுறை : பன்னிரண்டாம் திருமுறை
பண் :
நாடு :
தலம் :
சிறப்பு: திருத்தொண்டர் புராணம் - இரண்டாம் காண்டம் - வம்பறா வரிவண்டுச் சருக்கம் - ஏயர்கோன் கலிக்காம நாயனார் புராணம்
திருமுறை : பன்னிரண்டாம் திருமுறை
பண் :
நாடு :
தலம் :
சிறப்பு: திருத்தொண்டர் புராணம் - இரண்டாம் காண்டம் - வம்பறா வரிவண்டுச் சருக்கம் - ஏயர்கோன் கலிக்காம நாயனார் புராணம்
பன்னிரண்டாம்-திருமுறை-பெரியபுராணம்
- பெரிய புராணம் முதற் காண்டம் - தில்லை வாழ் அந்தணர் சருக்கம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் (பெரியபுராணம்)
- பெரிய புராணம் முதற் காண்டம் - திருமலைச் சருக்கம்
- பெரிய புராணம் - முதற் காண்டம் - இலை மலிந்த சருக்கம்
- பெரிய புராணம் -முதற் காண்டம் - மும்மையால் உலகாண்ட சருக்கம்
- பெரிய புராணம் - முதற் காண்டம் - திருநின்ற சருக்கம்
- பெரியபுராணம் இரண்டாம் காண்டம் - வம்பறா வரிவண்டுச் சருக்கம் - பகுதி-1
- பெரியபுராணம் இரண்டாம் காண்டம் - வம்பறா வரிவண்டுச் சருக்கம் - பகுதி-2
- பெரிய புராணம் இரண்டாம் காண்டம் - வார்கொண்ட வனமுலையாள் சருக்கம்
- பெரிய புராணம் இரண்டாம் காண்டம் - பொய்யடிமை யில்லாத புலவர் சருக்கம்
- பெரிய புராணம் இரண்டாம் காண்டம் - கறைக் கண்டன் சருக்கம்
- பெரிய புராணம் இரண்டாம் காண்டம் - கடல் சூழ்ந்த சருக்கம்
- பெரிய புராணம் இரண்டாம் காண்டம் - பத்தராய்ப் பணிவார் சருக்கம்
- பெரிய புராணம் இரண்டாம் காண்டம் - மன்னிய சீர்ச் சருக்கம்
- பெரிய புராணம் இரண்டாம் காண்டம் - வெள்ளானைச் சருக்கம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - திருமலைச் சருக்கம் - பாயிரம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - திருமலைச் சருக்கம் - திருமலைச் சிறப்பு
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - திருமலைச் சருக்கம் - திரு நாட்டுச் சிறப்பு
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - திருமலைச் சருக்கம் - திருநகரச் சிறப்பு
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - திருமலைச் சருக்கம் - திருக்கூட்டச் சிறப்பு
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - திருமலைச் சருக்கம் - தடுத்து ஆட்கொண்ட புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - தில்லை வாழ் அந்தணர் சருக்கம் - தில்லை வாழ் அந்தணர் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - தில்லை வாழ் அந்தணர் சருக்கம் - திருநீலகண்ட நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - தில்லை வாழ் அந்தணர் சருக்கம் - இயற்பகை நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - தில்லை வாழ் அந்தணர் சருக்கம் - இளையான்குடி மாற நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - தில்லை வாழ் அந்தணர் சருக்கம் - மெய்ப்பொருள் நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் பெரியபுராணம் - தில்லைவாழ் அந்தணர் சருக்கம் - விறன்மிண்ட நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் பெரியபுராணம் - தில்லைவாழ் அந்தணர் சருக்கம் - அமர்நீதி நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - இலை மலிந்த சருக்கம் - எறிபத்த நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - இலை மலிந்த சருக்கம் - ஏனாதிநாத நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - இலை மலிந்த சருக்கம் - கண்ணப்ப நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - இலை மலிந்த சருக்கம் - குங்குலியக் கலய நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - இலை மலிந்த சருக்கம் - மானக்கஞ்சாற நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - இலை மலிந்த சருக்கம் - அரிவாட்டாய நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் பெரியபுராணம் - இலை மலிந்த சருக்கம் - ஆனாய நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - மும்மையால் உலகாண்ட சருக்கம் - மூர்த்தி நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - மும்மையால் உலகாண்ட சருக்கம் - முருக நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - மும்மையால் உலகாண்ட சருக்கம் - உருத்திர பசுபதி நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - மும்மையால் உலகாண்ட சருக்கம் - திருநாளைப் போவார் நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - மும்மையால் உலகாண்ட சருக்கம் - திருக்குறிப்புத் தொண்ட நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - மும்மையால் உலகாண்ட சருக்கம் - சண்டேசுர நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - திருநின்ற சருக்கம் - திருநாவுக்கரசு சுவாமிகள் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - திருநின்ற சருக்கம் - குலச்சிறை நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - திருநின்ற சருக்கம் - பெருமிழலைக் குறும்ப நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - திருநின்ற சருக்கம் - காரைக்கால் அம்மையார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - திருநின்ற சருக்கம் - அப்பூதி அடிகள் நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - திருநின்ற சருக்கம் - திருநீலநக்க நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - திருநின்ற சருக்கம் - நமிநந்தி அடிகள் நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - வம்பறா வரிவண்டுச் சருக்கம் - திருஞான சம்பந்த சுவாமிகள் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - வம்பறா வரிவண்டுச் சருக்கம் - ஏயர்கோன் கலிக்காம நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - வம்பறா வரிவண்டுச் சருக்கம் - திருமூல நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் பெரியபுராணம் - வம்பறா வரிவண்டுச் சருக்கம் - தண்டியடிகள் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - வம்பறா வரிவண்டுச் சருக்கம் - மூர்க்க நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் பெரியபுராணம் - வம்பறா வரிவண்டுச் சருக்கம் - சோமாசிமாற நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் பெரியபுராணம் - வார்கொண்ட வனமுலையாள் சருக்கம் - சாக்கிய நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் பெரியபுராணம் - வார்கொண்ட வனமுலையாள் சருக்கம் - சிறப்புலி நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - வார்கொண்ட வனமுலையாள் சருக்கம் - சிறுத்தொண்ட நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் பெரியபுராணம் - வார்கொண்ட வனமுலையாள் சருக்கம் - கழறிற்றறிவார் நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - வார்கொண்ட வனமுலையாள் சருக்கம் - கணநாத நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் பெரியபுராணம் - வார்கொண்ட வனமுலையாள் சருக்கம் - கூற்றுவ நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - பொய்யடிமை யில்லாத புலவர் சருக்கம் - பொய்யடிமை யில்லாத புலவர் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் பெரியபுராணம் - பொய்யடிமை யில்லாத புலவர் சருக்கம் - புகழ்ச்சோழ நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - பொய்யடிமை யில்லாத புலவர் சருக்கம் நரசிங்க முனையரைய நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் பெரியபுராணம் - பொய்யடிமை யில்லாத புலவர் சருக்கம் - அதிபத்த நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - பொய்யடிமை யில்லாத புலவர் சருக்கம் - கலிக்கம்ப நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - பொய்யடிமை யில்லாத புலவர் சருக்கம் - கலிய நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் பெரியபுராணம் - பொய்யடிமை யில்லாத புலவர் சருக்கம் - சத்தி நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - பொய்யடிமை யில்லாத புலவர் சருக்கம் - ஐயடிகள் காடவர்கோன் நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - கறைக் கண்டன் சருக்கம் - கணம்புல்ல நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - கறைக் கண்டன் சருக்கம் - காரிநாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - கறைக் கண்டன் சருக்கம் - நின்றசீர் நெடுமாற நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - கறைக் கண்டன் சருக்கம் - வாயிலார் நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் பெரியபுராணம் - கறைக் கண்டன் சருக்கம் - முனையடுவார் நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - கடல் சூழ்ந்த சருக்கம் - கழற்சிங்க நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - கடல் சூழ்ந்த சருக்கம் - இடங்கழி நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - கடல் சூழ்ந்த சருக்கம் - செருத்துணை நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - கடல் சூழ்ந்த சருக்கம் - புகழ்த்துணை நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் பெரியபுராணம் - கடல் சூழ்ந்த சருக்கம் - கோட்புலி நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் பெரியபுராணம் - பத்தராய்ப் பணிவார் சருக்கம் - பத்தராய்ப் பணிவார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் பெரியபுராணம் - பத்தராய்ப் பணிவார் சருக்கம் - பரமனையே பாடுவார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - பத்தராய்ப் பணிவார் சருக்கம் - சித்தத்தைச் சிவன்பாலே வைத்தார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் பெரியபுராணம் - பத்தராய்ப் பணிவார் சருக்கம் - திருவாரூர் பிறந்தார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் பெரியபுராணம் - பத்தராய்ப் பணிவார் சருக்கம் - முப்போதும் திருமேனி தீண்டுவார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - பத்தராய்ப் பணிவார் சருக்கம் - முழுநீறு பூசிய முனிவர் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - பத்தராய்ப் பணிவார் சருக்கம் - அப்பாலும் அடிச்சார்ந்தார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - மன்னிய சீர்ச் சருக்கம் - பூசலார் நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - மன்னிய சீர்ச் சருக்கம் -மங்கையர்க்கரசியார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - மன்னிய சீர்ச் சருக்கம் - நேச நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - மன்னிய சீர்ச் சருக்கம் - கோச்செங்கட் சோழ நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - மன்னிய சீர்ச் சருக்கம் - திருநீலகண்ட யாழ்ப்பாண நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் பெரியபுராணம் - மன்னிய சீர்ச் சருக்கம் - சடைய நாயனார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - மன்னிய சீர்ச் சருக்கம் - இசை ஞானியார் புராணம்
- திருத்தொண்டர் புராணம் எனும் - பெரிய புராணம் - வெள்ளானைச் சருக்கம்