சேக்கிழார் அருளிய திருத்தொண்டர் புராணம் என்ற பெரியபுராணம்

பன்னிரண்டாம் திருமுறை

முதற் காண்டம்

 

5 திருநின்ற சருக்கம்

 

திருச்சிற்றம்பலம்

 

21 திருநாவுக்கரசு சுவாமிகள் புராணம்

 1. திரு நாவுக்கு அரசர் வளர் திருத் தொண்டின் நெறி வாழ      1266-1

 வரு ஞானத் தவமுனிவர் வாகீசர் வாய்மை திகழ்        1266-2

 பெரு நாமச் சீர் பரவல் உறுகின்றேன் பேர் உலகில்       1266-3

 ஒரு நாவுக்கு உரை செய்ய ஒண்ணாமை உணராதேன்    1266-4

 

 2. தொன்மை முறை வரு மண்ணின் துகள் அன்றித் துகள் இல்லா       1267-1

 நன்மை நிலை ஒழுக்கத்து நலம் சிறந்த குடி மல்கிச்     1267-2

 சென்னி மதி புனையவளர் மணி மாடச் செழும் பதிகள்   1267-3

 மன்னி நிறைந்து உளது திரு முனைப்பாடி வளநாடு      1267-4

 

 3. புனப் பண்ணை மணியினோடும் புறவின் நறும் புதுமலரின்    1268-1

 கனப்பெண்ணில் திரை சுமந்து கரை மருங்கு பெரும் பகட்டேர்    1268-2

 இனப் பண்ணை உழும் பண்ணை எறிந்து உலவி எவ்வுலகும்     1268-3

 வனப்பெண்ண வரும் பெண்ணை மா நதி பாய் வளம் பெருகும்   1268-4

 

 4. காலெல்லாம் தகட்டு வரால் கரும்பு எல்லாம் கண் பொழி தேன்        1269-1

 பாலெல்லாம் கதிர்ச் சாலி பரப்பு எல்லாம் குலைக் கமுகு 1269-2

 சாலெல்லாம் தரள நிரை தடம் எல்லாம் செங்கழுநீர்      1269-3

 மேலெல்லா ம் அகில் தூபம் விருந்து எல்லாம் திருந்து மனை    1269-4

 

 5. கடைஞர் மிடை வயல் குறைத்த கரும்பு குறை பொழி கொழும் சாறு 1270-1

 இடை தொடுத்த தேன் கிழிய இழிந்து ஒழுகு நீத்தம் உடன்       1270-2

 புடை பரந்து ஞிமிறொலிப்பப் புதுப் புனல் போல் மடை உடைப்ப   1270-3

 உடை மடையக் கரும்படு கட்டியின் அடைப்ப ஊர்கள் தொறும்    1270-4

 

 6. கரும் கதலிப் பெருங்குலைகள் களிற்றுக் கைம் முகம் காட்ட   1271-1

 மருங்கு வளர் கதிர்ச் செந்நெல் வயப் புரவி முகம் காட்டப்       1271-2

 பெருஞ்சகடு தேர் காட்ட வினைஞர் ஆர்ப்பொலி பிறங்க 1271-3

 நெருங்கிய சாதுரங்க பல நிகர்பனவாம் நிறை மருதம்    1271-4

 

 7. நறையாற்றுங் கமுகு நவ மணிக் கழுத்தின் உடன் கூந்தல்     1272-1

 பொறை ஆற்றா மகளிர் எனப் புறம்பு அலை தண்டலை வேலித்   1272-2

 துறை ஆற்ற மணி வண்ணச் சுரும்பு இரைக்கும் பெரும் பண்ணை        1272-3

 நிறை ஆற்று நீர்க் கொழுந்து படர்ந்தேறும் நிலைமையதால்       1272-4

 

 8. மரு மேவு மலர் மேய மா கடலினுட் படியும் 1273-1

 உரு மேகம் என மண்டி உகைத்த கரும் கன்று போல்    1273-2

 வரு மேனிச் செங்கண் வரால் மட முட்டப் பால் சொரியும்       1273-3

 கரு மேதி தனைக் கொண்டு கரை புரள்வ திரை வாவி    1273-4

 

 9. மொய்யளி சூழ் நிரைநீல முழு வலயங்களின் அலையச்       1274-1

 செய்ய தளிர் நறு விரலில் செழு முகையின் நகம் சிறப்ப         1274-2

 மெய்யொளியின் நிழல் காணும் ஆடி என வெண் மதியை        1274-3

 வைய மகள் கை அணைத்தால் போல் உயர்வ மலர்ச் சோலை    1274-4

 

 10. எயில் குலவும் வளம் பதிகள் எங்கும் மணம் தங்கும் வயல் 1275-1

 பயிர்க் கண்வியல் இடங்கள் பல பரந்து உயர் நெற் கூடுகளும்    1275-2

 வெயில் கதிர்மென் குழை மகளிர் விரவிய மாடமும் மேவி      1275-3

 மயில் குலமும் முகல் குலமும் மாறாட மருங்கு ஆடும் 1275-4

 

 11. மறம் தரு தீ நெறி மாற மணிகண்டர் வாய்மை நெறி        1276-1

 அறம் தரு நாவுக்கரசும் ஆலால சுந்தரரும்       1276-2

 பிறந்து அருள உளதானால் நம் அளவோ பேர் உலகில்   1276-3

 சிறந்த திருமுனைப் பாடித் திறம் பாடும் சீர்ப் பாடு       1276-4

 

 12. இவ் வகைய திரு நாட்டில் எனைப் பல ஊர்களும்   என்றும் 1277-1

 மெய் வளங்கள் ஓங்க வரும் மேன்மையன ஆங்கு அவற்றுள்     1277-2

 சைவ நெறி ஏழ் உலகும் பாலிக்கும் தன்மையினால்      1277-3

 தெய்வ நெறிச் சிவம் பெருக்கும் திருவாமூர் திருவாமூர் 1277-4

 

 13.  ஆங்கு வன முலைகள் சுமந்து அணங்குவன மகளிர் இடை 1278-1

 ஏங்குவன நூபுரங்கள் இரங்குவன மணிக் காஞ்சி 1278-2

 ஓங்குவன மாட நிரை ஒழுகுவன வழுவில் அறம்        1278-3

 நீங்குவன தீங்கு நெறி நெருங்குவன பெரும் குடிகள்      1278-4

 

 14. மலர் நீலம் வயல் காட்டும் மைஞ்   ஞீலம் மதி காட்டும்     1279-1

 அலர் நீடு மறு காட்டும் அணி ஊசல் பல காட்டும்       1279-2

 புலர் நீலம் இருள் காட்டும் பொழுது உழவர் ஒலி காட்டும்        1279-3

 கல நீடு மனை காட்டும் கரை காட்டாப் பெருவளங்கள்    1279-4

 

 15. தலத்தின் கண் விளங்கிய அத் தனிப் பதியில் அனைத்து வித         1280-1

 நலத்தின் கண் வழுவாத நடை மரபில் குடி நாப்பண்     1280-2

 விலங்கின் மனை ஒழுக்கத்தின் மேதக்க ந்¢லைவேளாண் 1280-3

 குலத்தின் கண் வரும் பெருமைக் குறுக்கையர் தம் குடி விளங்கும்        1280-4

 

 16. அக் குடியின் மேல் தோன்றலாய பெரும் தன்மையினார்      1281-1

 மிக்க மனை அறம் புரிந்து விருந்து அளிக்கும் மேன்மையினார்   1281-2

 ஒக்கல் வளர் பெரும் சிறப்பின் உளர் ஆனார் உளர் ஆனார்       1281-3

 திக்கு நிலவும் பெருமை திகழ வரும் புகழனார்   1281-4

 

 17. புகழனார் தமக்கு உரிமைப் பொருவில் குலக்குடியின் கண்    1282-1

 மகிழவரு மணம் புணர்ந்த மாதினியார் மணி வயிற்றில் 1282-2

 நிகழும் மலர்ச் செங்கமல நிரை இதழின் அகவயினில்    1282-3

 திகழ வருந் திரு அனைய திலகவதியார் பிறந்தார்       1282-4

 

 18. திலகவதியார் பிறந்து சில முறை ஆண்டு அகன்றதன் பின்   1283-1

 அலகில் கலைத் துறை தழைப்ப அரும் தவத்தோர் நெறிவாழ     1283-2

 உலகில் வரும் இருள் நீக்கி ஒளி விளங்கு கதிர் போல் பின்       1283-3

 மலரும் மருள் நீக்கியார் வந்து அவதாரம் செய்தார்      1283-4

 

 19. மாதினியார் திரு வயிற்றின் மன்னிய சீர்ப் புகனார்    1284-1

 காதலனார் உதித்த தற்பின் கடன் முறைமை மங்கலங்கள்        1284-2

 மேதகு நல் வினை சிறப்ப விரும்பிய பாராட்டினுடன்    1284-3

 ஏதமில் பல் கிளை போற்ற இளங் குழவிப் பதம் கடந்தார்        1284-4

 

 20. மருள் நீக்கியார் சென்னி மயிர் நீக்கும் மணவினையும்       1285-1

 தெருண் நீர்ப்பன் மாந்தர் எலாம் மகிழ் சிறப்பச் செய்து அதற்பின் 1285-2

 பொருள் நீத்தம் கொள வீசிப் புலன் கொளுவ மன முகிழ்த்த      1285-3

 சுருள் நீக்கி மலர் விக்கும் கலை பயிலத் தொடங்கு வித்தார்      1285-4

 

 21. தந்தையார் களி மகிழ்ச்சி தலை சிறக்க முறைமையினால்    1286-1

 சிந்தை மலர்ந்து எழும் உணர்வில் செழும் கலையின் திறங்கள் எல்லாம் 1286-2

 முந்தை முறைமையில் பயின்று முதிர அறிவு எதிரும் வகை     1286-3

 மைந்தனார் மறு ஒழித்த இளம் பிறை போல் வளர் கின்றார்      1286-4

 

 22. அந்நாளில் திலகவதியாருக்கு ஆண்டு ஆறு இரண்டின்        1287-1

 முன்னாக ஒத்த குல முதல் வேளாண் குடித் தலைவர்    1287-2

 மின்னார் செஞ்சடை அண்ணல் மெய் அடிமை விருப்புடையார்    1287-3

 பொன்னாரும் மணி மௌலிப் புரவலன் பால் அருள் உடையார்    1287-4

 

 23.  ஆண் தகைமைத் தொழிலின் கண் அடல் அரியேறு என உள்ளார்    1288-1

 காண் தகைய பெருவனப்பில் கலிப்பகையார் எனும் பெயரார்      1288-2

 பூண்ட கொடைப் புகழனார் பால் பொருவின் மகள் கொள்ள       1288-3

 வேண்டி எழுங் காதலினால் மேலோரைச் செலவிட்டார்   1288-4

 

 24. அணங்கு அனைய திலகவதியார் தம்மை ஆங்கு அவர்க்கு    1289-1

 மணம் பேசி வந்தவரும் வந்தபடி அறிவிப்பக்    1289-2

 குணம் பேசிக் குலம் பேசிக் கோதில் சீர்ப் புகழனார்       1289-3

 பணம் கொள் அரவு அகல் அல்குல் பைந் தொடியை மணம் நேர்ந்தார்     1289-4

 

 25. கன்னித் திருத் தாதையார் மணம் இசைவு கலிப்பகையார்     1290-1

 முன் அணைந்தார் அறிவிப்ப வதுவை வினை முடிப்பதன் முன்   1290-2

 மன்னவற்கு வடபுலத்து ஓர் மாறு ஏற்க மற்றவர்மேல்    1290-3

 அன்னவர்க்கு விடை கொடுத்தான் அவ்வினை மேல் அவர் அகன்றார்      1290-4

 

 26. வேந்தற்கு உற்று உழி வினை மேல் வெஞ்சமத்தில் விடை கொண்டு 1291-1

 போந்த வரும் பொரு படையும் உடன் கொண்டு சில நாளில்      1291-2

 காய்ந்த சினப் பகைப் புலத்தைக் கலந்து கடும் சமர்க் கடலை     1291-3

 நீந்துவார் நெடு நாள்கள் நிறை வெம் போர்த் துறை விளைத்தார் 1291-4

 

 27.  ஆய நாள் இடை இப்பால் அணங்கு அனையாள் தனைப் பயந்த      1292-1

 தூயகுலப் புகழனார் தொன்று தொடு நிலையாமை        1292-2

 மேய வினைப் பயத்தாலே இவ் உலகை விட்டு அகலத்   1292-3

 தீய அரும் பிணி உழந்து விண் உலகில் சென்று அடைந்தார்      1292-4

 

 28. மற்றவர் தாம் உயிர் நீப்ப மனைவியார் மாதினியார் 1293-1

 சுற்றம் உடன் மக்களையும் துகளாவே நீத்துப்    1293-2

 பெற்றிமையால் உடன் என்றும் பிரியாத உலகு எய்தும்   1293-3

 கற்பு நெறி வழுவாமல் கணவனார் உடன் சென்றார்      1293-4

 

 29. தாதையாரும் பயந்த தாயாரும் இறந்த அதன் பின்   1294-1

 மாதரார் திலகவதியாரும் அவர் பின் வந்த       1294-2

 காதலனார் மருண் நீக்கியாரும் மனக் கவலையினால்     1294-3

 பேது உறு நல் சுற்றமொடும் பெரும் துயரில் அழுந்தினார்        1294-4

 

 30. ஒருவாறு பெரும் கிளைஞர் மனம் தேற்றத் துயர் ஒழிந்து    1295-1

 பெரு வானம் அடைந்தவர்க்குச் செய் கடன்கள் பெருக்கினார்      1295-2

 மருவார்மேல் மன்னவற்காய் மலையப் போம் கலிப்பகையார்      1295-3

 பொருவாரும் போர்க் களத்தில் உயிர் கொடுத்துப் புகழ் கொண்டார்        1295-4

 

 31. வெம் முனை மேல் கலிப்பகையார் வேல் வேந்தன் ஏவப் போய்      1296-1

 அம் முனையில் பகை முருக்கி அமர் உலகம் ஆள்வதற்குத்      1296-2

 தம் உடைய கடன் கழித்த பெரு வார்த்தை தலம் சாற்றச்        1296-3

 செம்மலர் மேல் திரு அனைய திலகவதியார் கேட்டார்    1296-4

 

 32.  எந்தையும் எம் அனையும் அவர்க்கு எனக் கொடுக்க இசைந்தார்கள்   1297-1

 அந்த முறையால் அவர்க்கே உரியது நான் ஆதலினால்   1297-2

 இந்த உயிர் அவர் உயிரோடு இசைவிப்பன் எனத் துணிய         1297-3

 வந்தவர் தம் அடி இணை மேல் மருண் நீக்கியார் விழுந்தார்      1297-4

 

 33. அந் நிலையில் மிகப் புலம்பி அன்னையும் அத்தனும் அகன்ற         1298-1

 பின்னையும் நான் உமை வணங்கப் பெறுதலின் உயிர் தரித்தேன் 1298-2

 என்னை இனித் தனிக் கைவிட்டு ஏகுவீர் எனில் யானும் 1298-3

 முன்னம் உயிர் நீப்பன் என மொழிந்து இடரின் அழுந்தினார்       1298-4

 

 34.  தம்பியார் உளர் ஆக வேண்டும் என வைத்த தயா 1299-1

 உம்பர் உலகு அணைய உறு நிலை விலக்க உயிர் தாங்கி        1299-2

 அம் பொன் மணி நூல் தாங்காது அனைத்து உயிர்க்கும் அருள் தாங்கி     1299-3

 இம்பர் மனைத் தவம் புரிந்து திலகவதியார் இருந்தார்    1299-4

 

 35. மாசின் மனத் துயர் ஒழிய மருண் நீக்கியார் நிரம்பித்         1300-1

 தேச நெறி நிலையாமை கண்டு அறங்கள் செய்வார் ஆய்க்        1300-2

 காசினி மேல் புகழ் விளங்க நிதி அளித்துக் கருணையினால்       1300-3

 ஆசில் அறச் சாலைகளும் தண்ணீர்ப் பந்தரும் அமைப்பார்        1300-4

 

 36. கா வளர்த்தும் குளம் தொட்டும் கடப்பாடு வழுவாமல்        1301-1

 மேவினர்க்கு வேண்டுவன மகிழ்ந்து அளித்தும் விருந்து அளித்தும்        1301-2

 நாவலர்க்கு வளம் பெருக நல்கியும் நால் நிலத்து உள்ளோர்       1301-3

 யாவர்க்கும் தவிராத ஈகை வினைத் துறை நின்றார்      1301-4

 

 37. நில்லாத உலகு இயல்பு கண்டு நிலையா வாழ்க்கை 1302-1

 அல்லேன் என்று அறத் துறந்து சமயங்களான வற்றின்    1302-2

 நல்ல்லாறு தெரிந்துணர நம்பர் அருளாமை யினால்      1302-3

 கொல்லாமை மறைந்து உறையும் அமண் சமயம் குறுகுவார்     1302-4

 

 38. பாடலி புத்திரம் என்னும் பதி அணைந்து சமண் பள்ளி        1303-1

 மாடணைந்தார் வல்லமணர் மருங்கு அணைந்து மற்றவர்க்கு      1303-2

 வீடு அறியும் நெறி இதுவே என மெய் போல் தங்களுடன்         1303-3

 கூடவரும் உணர்வு கொளக் குறி பலவும் கொளுவினார் 1303-4

 

 39. அங்கு அவரும் அமண் சமயத்து அரும் கலை நூல் ஆன எலாம்      1304-1

 பொங்கும் உணர்வுறப் பயின்றே அந் நெறியில் புலன் சிறப்பத்     1304-2

 துங்க முழு உடல் சமணர் சூழ்ந்து மகிழ்வார் அவர்க்குத் 1304-3

 தங்களில்ன் மேலாம் தரும சேனர் எனும் பெயர் கொடுத்தார்      1304-4

 

 40. அத்துறையின் மீக் கூரும் அமைதியினால் அகல் இடத்தில்   1305-1

 சித்த நிலை அறியாதாரையும் வாதின் கண்      1305-2

 உய்த்த உணர்வினில் வென்றே உலகின் கண் ஒளி உடைய       1305-3

 வித்தகராய் அமண் சமயத் தலைமையினில் மேம் பட்டார்        1305-4

 

 41. அந் நெறியின் மிக்கார் அவர் ஒழுக ஆன்ற தவச்     1306-1

 செந்நெறியின் வைகும் திலகவதியார் தாமும்    1306-2

 தொன்னெறியின் சுற்றத் தொடர்பு ஒழியத் தூய சிவ      1306-3

 நன்னெறியே சேர்வதற்கு நாதன் தாள் நண்ணுவார்       1306-4

 

 42. பேராத பாசப் பிணிப்பு ஒழியப் பிஞ்ஞகன் பால்      1307-1

 ஆராத அன்பு பெற ஆதரித்த அம் மடவார்       1307-2

 நீரார் கெடில வட நீள் கரையில் நீடு பெரும்     1307-3

 சீரார் திருவதிகை வீரட்டானம் சேர்ந்தார்         1307-4

 

 43. சென்று திரு வீரட்டானத்து இருந்த செம் பவளக்     1308-1

 குன்றை அடி பணிந்து கோதில் சிவ சின்னம்     1308-2

 அன்று முதல் தாங்கி ஆர்வம் உறத் தம் கையால்        1308-3

 துன்று திருப் பணிகள் செய்யத் தொடங்கினார்    1308-4

 

 44. புலர்வதன் முன் திருவலகு பணி மாறிப் புனி அகன்ற        1309-1

 நலம் மலி ஆன் சாணத்தால் நன்கு திரு மெழுக்கிட்டு     1309-2

 மலர் கொய்து கொடு வந்து மாலைகளும் தொடுத்து அமைத்துப்   1309-3

 பலர் புகழும் பண்பினால் திருப்பணிகள் பல செய்தார்     1309-4

 

 45. நாளும் மிகும் பணி செய்து குறைந்து அடையும் நன்னாளில் 1310-1

 கேளுறும் அன்புற ஒழுகும் கேண்மையினார் பின் பிறந்தார்       1310-2

 கோளுறு தீவினை முந்தப் பர சமயம் குறித்து அதற்கு   1310-3

 மூளும் மனக் கவலையினால் முற்ற வரும் துயர் உழந்து        1310-4

 

 46. தூண்டு தவ விளக்கு அனையார் சுடர் ஒளியைத் தொழுது என்னை   1311-1

 ஆண்டு அருளும் நீராகில் அடியேன் பின் வந்தவனை     1311-2

 ஈண்டு வினைப் பர சமயக் குழி நின்றும் எடுத்து ஆள    1311-3

 வேண்டும் எனப் பல முறையும் விண்ணப்பம் செய்தனரால்       1311-4

 

 47.  தவம் என்று பாய் இடுக்கி தலை பறித்து நின்று உண்ணும்   1312-1

 அவம் ஒன்று நெறி வீழ்வான் வீழாமே அருளும் எனச்   1312-2

 சிவம் ஒன்று நெறி நின்ற திலகவதியார் பரவப்   1312-3

 பவம் ஒன்றும் வினை தீர்ப்பார் திரு உள்ளம் பற்றுவார்   1312-4

 

 48. மன்னு தபோ தனியார்க்குக் கனவின் கண் மழ விடையார்    1313-1

 உன்னுடைய மனக் கவலை ஒழி நீ உன் உடன் பிறந்தான்        1313-2

 முன்னமே முனியாகி எனை அடையத் தவம் முயன்றான்         1313-3

 அன்னவனை இனிச் சூலை மடுத்து ஆள்வான் என அருளி        1313-4

 

 49. பண்டு புரி நல் தவத்துப் பழுதின் அளவில் இறை வழுவும்   1314-1

 தொண்டரை ஆளத் தொடங்கும் சூலை வேதனை தன்னைக்       1314-2

 கண் தரு நெற்றியர் அருளக் கடும் கனல் போல் அடும் கொடிய   1314-3

 மண்டு பெரும் சூலை அவர் வயிற்றின் இடைப் புக்கதால்         1314-4

 

 50. அடைவில் அமண் புரி தரும சேனர் வயிற்று அடையும் அது         1315-1

 வட அனலும் கொடு விடமும் வச்சிரவும் பிறவுமாம்     1315-2

 கொடிய எலாம் ஒன்றாகும் எனக் குடரின் அகம் குடையப்        1315-3

 படர் உழந்து நடுங்கி அமண் பாழியறை இடை விழுந்தார்         1315-4

 

 51. அச் சமயத்து இடைத் தாம் முன் அதிகரித்து வாய்த்து வரும்         1316-1

 விச்சைகளால் தடுத்திடவும் மேல் மேலும் மிக முடுகி    1316-2

 உச்சம் உற வேதனை நோய் ஓங்கி எழ ஆங்கு அவர் தாம்       1316-3

 நச்சரவின் விடம் தலைக் கொண்டு என மயங்கி நவையுற்றார்    1316-4

 

 52. அவர் நிலைமை கண்ட அதற்பின் அமண் கையர் பலர் ஈண்டிக்       1317-1

 கவர் கின்ற விடம் போல் முன் கண்டு அறியாக் கொடும் சூலை   1317-2

 இவர் தமக்கு வந்தது இனி யாது செயல் என்று அழிந்தார்        1317-3

 தவம் என்று வினைப் பெருக்கிச் சார்பு அல்லா நெறிசார்வார்      1317-4

 

 53. புண் தலைவன் முருட்டு அமணர் புலர்ந்து செயல் அறியாது 1318-1

 குண்டிகை நீர் மந்திரித்துக் குடிப்பித்தும் தணியாமை     1318-2

 கண்டு மிகப் பீலி கொடு கால் அளவும் தடவி இடவும்    1318-3

 பண்டையினும் நோவு மிகப் பரிபவத்தால் இடர் உழந்தார்        1318-4

 

 54. தாவாத புகழ்த் தரும சேனருக்கு வந்த பிணி        1319-1

 ஓவாது நின்று இடலும் ஒழியாமை உணர்ந்தாராய்       1319-2

 ஆ!  ஆ! நாம் என் செய்கோம் என்று அழிந்த மனத்தினராய்ப்    1319-3

 போவார்கள் இது நம்மால் போக்க அரிதாம் எனப் புகன்று 1319-4

 

 55. குண்டர்களும் கை விட்டார் கொடும் சூலை மிசைக் கொண்டு         1320-1

 மண்டி மிக மேல் மேலும் பெருகுதலால் மதி மயங்கிப்   1320-2

 பண்டை உறவு உணர்ந்தார்க்குத் திலகவதியார் உளராகக் 1320-3

 கொண்டு அவர்பால் ஊட்டுவான் தனைவிட்டார் குறிப்பு உணர்த்த 1320-4

 

 56.  ஆங்கு அவன் போய்த் திருவதிகை தணை அடைய அரும் தவத்தார் 1321-1

 பூங்கமழ் நந்தனவனத்தின் புறம்பு அணையக் கண்டு இறைஞ்சி    1321-2

 ஈங்கு யான் உமக்கு இளையார் ஏவலினால் வந்தது எனத்         1321-3

 தீங்கு உளவோ என வினவ மற்றவனும் செப்புவான்     1321-4

 

 57.  கொல்லாது சூலை நோய் குடர் முடக்கித் தீராமை   1322-1

 எல்லாரும் கை விட்டார் இது செயல் என் முன் பிறந்த   1322-2

 நல்லாள் பால் சென்று இயம்பி நான் உய்யும்படி கேட்டு இங்கு    1322-3

 அல்லாகும் பொழுது அணைவாய் என்றார் என்று அறிவித்தான்    1322-4

 

 58. என்று அவன் முன் கூறுதலும் யான் அங்கு உன் உடன் போந்து       1323-1

 நன்று அறியா அமண் பாழி நண்ணுகிலேன் எனும் மாற்றம்       1323-2

 சென்று அவனுக்கு உரை என்று திலகவதியார் மொழிய   1323-3

 அன்று அவனும் மீண்டு போய்ப் புகுந்தபடி அவர்க்கு உரைத்தான் 1323-4

 

 59. அவ் வார்த்தை கேட்டலுமே அயர்வு எய்தி இதற்கு இனி யான்        1324-1

 எவ்வாறு செய்வன் என ஈசர் அருள் கூடுதலால் 1324-2

 ஒவ்வா இப் புன் சமயத்து ஒழியா இத்துயர் ஒழியச்      1324-3

 செவ்வாறு சேர் திலக வதியார் தாள் சேர்வன் என       1324-4

 

 60. எடுத்த மனக் கருத்து உய்ய எழுதலால் எழு முயற்சி         1325-1

 அடுத்தலுமே அயர்வு ஒதுங்கத் திருவதிகை அணைவதனுக்கு      1325-2

 உடுத்து உழலும் பாய் ஒழிய உறி உறு குண்டிகை ஒழியத்        1325-3

 தொடுத்த பீலியும் ஒழியப் போவதற்குத் துணிந்து எழுந்தார்       1325-4

 

 61. பொய் தரும் மால் உள்ளத்துப் புன் சமணர் இடம் கழிந்து     1326-1

 மெய் தருவான் நெறி அடைவார் வெண் புடைவை மெய் சூழ்ந்து 1326-2

 கை தருவார் தமை ஊன்றிக் காணாமே இரவின் கண்     1326-3

 செய் தவ மாதவர் வாழும் திருவதிகை சென்று அடைவார்       1326-4

 

 62. சுலவி வயிற்று அகம் கனலும் சூலை நோயுடன் தொடரக்    1327-1

 குலவி எழும் பெருவிருப்புக் கொண்டு அணையக் குலவரை போன்று      1327-2

 இலகு மணி மதில் சோதி எதிர் கொள் திருவதிகையினில்        1327-3

 திலக வதியார் இருந்த திரு மடத்தைச் சென்று அணைந்தார்      1327-4

 

 63. வந்து அணைந்து திலகவதியார் அடிமேல் உற வணங்கி      1328-1

 நம் தமது குலம் செய்த நல் தவத்தின் பயன் அனையீர்   1328-2

 இந்த உடல் கொடும் சூலைக் கிடைந்து அடைந்தேன் இனி மயங்காது      1328-3

 உய்ந்து கரை ஏறுநெறி உரைத்து அருளும் என உரைத்து 1328-4

 

 64. தாள் இணை மேல் விழுந்து அயரும் தம்பியார் தமை நோக்கி        1329-1

 ஆள் உடைய தம் பெருமான் அருள் நினைந்து கை தொழுது      1329-2

 கோளில் பரசமய நெறிக் குழியில் விழுந்து அறியாது     1329-3

 மூளும் அரும் துயர் உழந்தீர்! எழுந்தீர்! என மொழிந்தார்        1329-4

 

 65. மற்ற வுரை கேட்டலும் ஏ மருண் நீக்கியார் தாமும் 1330-1

 உற்ற பிணி உடல் நடுங்கி எழுந்து தொழ உயர் தவத்தோர்       1330-2

 கற்றை வேணியர் அருளே காணும் இது கழல் அடைந்தோர்      1330-3

 பற்று அறுப்பார் தமைப் பணிந்து பணி செய்வீர் எனப் பணித்தார் 1330-4

 

 66. என்ற பொழுது அவர் அருளை எதிர் ஏற்றுக் கொண்டு இறைஞ்ச      1331-1

 நின்ற தபோதனியாரும் நின்மலன் பேர் அருள் நினைந்து 1331-2

 சென்று திரு வீரட்டம் புகுவதற்குத் திருக் கயிலைக்      1331-3

 குன்று உடையார் திரு நீற்றை அஞ்சு எழுத்து ஓதிக் கொடுத்தார்   1331-4

 

 67. திரு வாளன் திரு நீறு திலகவதியார் அளிப்ப         1332-1

 பெரு வாழ்வு வந்தது எனப் பெருந்தகையார் பணிந்து ஏற்ற அங்கு        1332-2

 உருவார அணிந்து தமக்குற்ற இடத்து உய்யும் நெறி      1332-3

 தருவாராய்த் தம் முன்பு வந்தார் பின் தாம் வந்தார்      1332-4

 

 68. நீறு அணிந்தார் அகத்து இருளும் நிறை கங்குல் புறத்து இருளும்      1333-1

 மாற வரும் திருப் பள்ளி எழுச்சியினில் மாதவம் செய்   1333-2

 சீர் அடியார் திரு அலகும் திரு மெழுக்கும் தோண்டியும் கொண்டு 1333-3

 ஆறு அணிந்தார் கோயிலின் உள் அடைந்தவரைக் கொடு புக்கார்   1333-4

 

 69. திரைக் கெடில வீரட்டானத்து இருந்த செங்கனக      1334-1

 வரைச் சிலையார் பெரும் கோயில் தொழுது வலம் கொண்டு இறைஞ்சித் 1334-2

 தரைத் தலத்தின் மிசை வீழ்ந்து தம்பிரான் திரு அருளால்        1334-3

 உரைத் தமிழ் மாலைகள் சாத்தும் உணர்வு பெற உணர்ந்து உரைப்பார்     1334-4

 

 70. நீற்றால் நிறைவு ஆகிய மேனியுடன் நிறை அன்பு உறு சிந்தையில் நேசம் மிக         1335-1

 மாற்றார் புரம் மாற்றிய வேதியரை மருளும் பிணி மாயை அறுத்திடுவான்         1335-2

 கூற்று ஆயினவாறு விலக்ககிலீர் என நீடிய கோதில் திருப்பதிகம் 1335-3

 போற்றால் உலகு ஏழின் வரும் துயரம் போமாறு எதிர் நின்று புகன்றனரால்        1335-4

 

 71. மன்னும் பதிகம் அது பாடியபின் வயிறு உற்று அடு சூலை மறப்பிணிதான்    1336-1

 அந் நின்ற நிலைக் கண் அகன்றிடலும் அடியேன் உயிரோடு அருள் தந்தது எனாச்   1336-2

 செந் நின்ற பரம் பொருள் ஆனவர் தம் திருவாரருள் பெற்ற சிறப்பு உடையோர்    1336-3

 முன் நின்ற தெருட்சி மருட்சியினால் முதல்வன் கருணைக் கடல் மூழ்கினாரே     1336-4

 

 72. அங்கங்கள் அடங்க உரோமம் எலாம் அடையப் புளகம் கண் முகிழ்த்து அலரப் 1337-1

 பொங்கும் புனல் கண்கள் பொழிந்து இழியப் புவி மீது விழுந்து புரண்டு அயர்வார் 1337-2

 இங்கு என் செயல் உற்ற பிழைப்பு அதனால் ஏறாத பெருந்திடர் ஏறிட நின்         1337-3

 தங்கும் கருணைப் பெரு வெள்ளம் இடத் தகுமோ என இன்னன தாம் மொழிவார் 1337-4

 

 73. பொய் வாய்மை பெருக்கிய புன் சமயப் பொறியில் சமண் நீசர் புறத் துறையாம்       1338-1

 அவ்வாழ் குழியின் கண் விழுந்து எழுமாறு அறியாது மயங்கி அவம் புரிவேன்     1338-2

 மை வாச நறும் குழல் மா மலையாள் மணவாளன் மலர்க்கழல் வந்து அடையும் 1338-3

 இவ் வாழ்வு பெறத் தரு சூலையினுக்கு எதிர்செய் குறை என் கொல் எனத் தொழுவார் 1338-4

 

 74. மேவுற்ற இவ் வேலையில் நீடிய சீர் வீரட்டம் அமர்ந்த பிரான் அருளால்      1339-1

 பாவுற்று அலர் செந்தமிழின் சொல் வளப் பதிகத் தொடைபாடிய பான்மையினால்   1339-2

 நாவுக்கு அரசு என்று உலகு ஏழினும் நின் நன்நாமம் நயப்புற மன்னுக என்று      1339-3

 யாவர்க்கும் வியப்புற மஞ்சு உறைவான் இடையே ஒருவாய்மை எழுந்ததுவே      1339-4

 

 75. இத் தன்மை நிகழ்ந்துழி நாவின் மொழிக்கு இறை ஆகிய அன்பரும் இந் நெடுநாள் 1340-1

 சித்தம் திகழ் தீவினையேன் அடையும் திருவோ இது என்று தெருண்டு அறியா     1340-2

 அத்தன்மையன் ஆகிய இராவணனுக்கு அருளும் கருணைத் திறமான அதன்       1340-3

 மெய்த் தன்மை அறிந்து துதிப்பதுவே மேல் கொண்டு வணங்கினர் மெய்யுறவே    1340-4

 

 76.  பரசும் கருணைப் பெரியோன் அருளப் பறி புன் தலையோர் நெறி பாழ்பட வந்து 1341-1

 அரசு இங்கு அருள் பெற்று உலகு உய்ந்தது எனா அடியார் புடை சூழ் அதிகைப் பதி தான் 1341-2

 முரசம் பட கந்துடி தண்ணுமை யாழ் முழவம் கிளை துந்துபி கண்டை உடன்     1341-3

 நிரை சங்கு ஒலி எங்கும் முழங்குதலால் நெடு மா கடல் என்ன நிறைந்துளதே     1341-4

 

 77. மையல் துறை ஏறி மகிழ்ந்து அலர் சீர் வாகீசர் மனத்தொடு வாய்மையுடன்    1342-1

 மெய் உற்ற திருப்பணி செய்பவராய் விரவும் சிவ சின்னம் விளங்கிடவே 1342-2

 எய்துற்ற தியானம் அறா உணர்வும் ஈறு இன்றி எழும் திருவாசகமும்      1342-3

 கையில் திகழும் உழவாரமுடன் கைக் கொண்டு கலந்து கசிந்தனரே       1342-4

 

 78. மெய்ம்மைப் பணி செய்த விருப்பு அதனால் விண்ணோர் தனி நாயகனார் கழலில் 1343-1

 தம் இச்சை நிரம்ப வரம் பெறும் அத் தன்மைப் பதி மேவியதா பதியார்    1343-2

 பொய்மைச் சமயப் பிணி விட்டவர் முன் போதும் பிணி விட்டருளிப் பொருளா    1343-3

 எம்மைப் பணிகொள் கருணைத் திறம் இங்கு யார் பெற்றனர் என்ன இறைஞ்சினரே 1343-4

 

 79. இன்ன தன்மையில் இவர் சிவ நெறியினை எய்தி    1344-1

 மன்னு பேர் அருள் பெற்று இடர் நீங்கைய வண்ணம்     1344-2

 பன்னு தொன்மையில் பாடலி புத்திர நகரில்      1344-3

 புன்மை யே புரி அமணர் தாம் கேட்டு அது பொறாராய்   1344-4

 

 80. தரும சேனர்க்கு வந்த அத் தடுப்ப அரும் சூலை     1345-1

 ஒருவராலும் இங்கு ஒழிந்திடாமையின் அவர் உய்யப் போய்ப்     1345-2

 பெருகு சைவராய்ப் பெயர்ந்து தம் பிணி ஒழித்து உய்ந்தார்       1345-3

 மருவு நம் பெரும் சமயம் வீழ்ந்தது என மருள்வார்      1345-4

 

 81. மலையும் பல் சமயங்களும் வென்று மற்றவரால்    1346-1

 நிலையும் பெற்ற இந்நெறி இனி அழிந்தது என்று அழுங்கிக்       1346-2

 கொலையும் பொய்மையும் இலம் என்று கொடுமையே புரிவோர் 1346-3

 தலையும் பீலியும் தாழ வந்து ஒரு சிறை சார்ந்தார்      1346-4

 

 82. இவ்வகைப் பல அமணர்கள் துயருன் ஈண்டி 1347-1

 மெய் வகைத் திறம் அறிந்திடில் வேந்தனும் வெகுண்டு   1347-2

 சைவனாகி நம் விருத்தியும் தவிர்க்கும் மற்று இனி நாம்         1347-3

 செய்வது என் என வஞ்சனை தெரிந்து சித்திரிப்பார்      1347-4

 

 83.  தவ்வை கைவத்து நிற்றலின் தரும சேனரும் தாம் 1348-1

 பொய் வகுத்தது ஓர் சூலை தீர்ந்திலது எனப் போய் இங்கு        1348-2

 எவ்வ மாக அங்கு எய்தி நம் சமய அங்கனமும் 1348-3

 தெய்வ நிந்தையும் செய்தனர் எனச் சொலத் தெளிந்தார் 1348-4

 

 84. சொன்ன வண்ணமே செய்வது துணிந்த துன் மதியோர்       1349-1

 முன்னம் நாம் சென்று முறைப்படுவோம் என முயன்றே 1349-2

 இன்ன தன்மையில் இருள் குழாம் செல்வது போல       1349-3

 மன்னன் ஆகிய பல்லவன் நகரில் வந்து அணைந்தார்     1349-4

 

 85. உடை ஒழிந்து ஒரு பேச்சு இடை இன்றி நின்று உண்போர்    1350-1

 கடை அணைந்தவன் வாயில் காவலருக்கு நாங்கள்       1350-2

 அடைய வந்தமை அரசனுக்கு அறிவியும் என்ன 1350-3

 இடை அறிந்து புக்க வரும் தம் இறைவனுக்கு இசைப்பார்        1350-4

 

 86. அடிகண்மார் எல்லாரும் ஆகுலமாய் மிக அழிந்து    1351-1

 கொடி நுடங்கு திருவாயில் புறத்து அணைந்தார் எனக் கூற       1351-2

 வடி நெடுவேல் மன்னவனும் மற்றவர் சார்பு ஆதலினால் 1351-3

 கடிது அணைவான் அவர்க்கு உற்றது என் கொல் எனக் கவன்று உரைத்தான்       1351-4

 

 87. கடை காவல் உடையார்கள் புகுத விடக் காவலன் பால்       1352-1

 நடை ஆடும் தொழில் உடையார் நண்ணித் தாம் எண்ணியவாறு 1352-2

 உடையார் ஆகிய தரும சேனர் பிணி உற்றாராய்ச்        1352-3

 சடையானுக்கு ஆளாய் நின் சமயம் ஒழித்தார் என்றார்   1352-4

 

 88. விரை அலங்கல் பல்லவனும் அது கேட்டு வெகுண்டு எழுந்து         1353-1

 புரை உடைய மனத்தினராய் போவதற்குப் பொய்ப் பிணி கொண்டு         1353-2

 உரை சிறந்த சமயத்தை அழித்து ஒழியப் பெறுவதே     1353-3

 கரையில் தவத்தீர் இதனுக்கு என் செய்வது எனக் கனன்றான்      1353-4

 

 89.  தலை நெறி ஆகிய சமயம் தன்னை அழித்து உன்னுடைய   1354-1

 நிலை நின்ற தொல் வரம்பின் நெறி அழித்த பொறி இலியை      1354-2

 அலை புரிவாய் எனப் பரவி வாயால் அஞ்சாது உரைத்தார்        1354-3

 கொலை புரியா நிலை கொண்டு பொய் ஒழுகும் அமண் குண்டர் 1354-4

 

 90. அருள் கொண்ட உணர்வு இன்றி நெறிகோடி அறிவென்று      1355-1

 மருள் கொண்ட மன்னவனும் மந்திரிகள் தமை நோக்கித் 1355-2

 தெருள் கொண்டோர் இவர் சொன்ன தீயோனைச் செறுவதற்குப்   1355-3

 பொருள் கொண்டு விடாது என் பால் கொடுவாரும் எனப் புகன்றான்       1355-4

 

 91. அரசனது பணிதலை நின்ற அமைச்சர்களும் அந்நிலையே     1356-1

 முரசு அதிரும் தானையொடு முன் சென்று முகில் சூழ்ந்து        1356-2

 விரை செறியும் சோலை சூழ் திருவதிகை தனை மேவி 1356-3

 பரசமயப் பற்று அறுத்த பான்மையினார் பால் சென்றார்   1356-4

 

 92. சென்று அணைந்த அமைச்சர் உடன் சேனை வீரரும் சூழ்ந்து 1357-1

 மின் தயங்கு புரிவேணி வேதியனார் அடியவரை 1357-2

 இன்று நுமை அரசன் அழைக்க எமை விடுத்தான் போதும் என    1357-3

 நின்றவரை நேர் நோக்கி நிறை தவத்தோர் உரை செய்வார்        1357-4

 

 93. நாம் ஆர்க்கும் குடி அல்லோம் என்று எடுத்து நான்மறையின் 1358-1

 கோமானை நதியின் உடன் குளிர் மதி வாழ் சடை யானைத்      1358-2

 தேமாலைச் செந்தமிழின் செழும் திருத் தாண்டகம் பாடி 1358-3

 ஆமாறு நீர் அழைக்கும் அடைவிலம் என்று அருள் செய்தார்      1358-4

 

 94.  ஆண்ட அரசருள் செய்யக் கேட்ட வரும் அடி வணங்கி      1359-1

 வேண்டியவர்க் கொண்டு ஏக விடை உகைத்தார் திருத்தொண்டர்   1359-2

 ஈண்டு வரும் வினைகளுக்கு எம்பிரான் உளன் என்று இசைந்து இருந்தார் 1359-3

 மூண்ட சினப் போர் மன்னன் முன் அணைந்து அங்கு அறிவித்தார்        1359-4

 

 95. பல்லவனும் அது கேட்டுப் பாங்கு இருந்த பாய் உடுக்கை     1360-1

 வல் அமணர் தமை நோக்கி மற்று அவனைச் செய்வது இனிச்    1360-2

 சொல்லும் என அறம் துறந்து தமக்கு உறுதி அறியாத    1360-3

 புல் அறிவோர் அஞ்சாது நீற்று அறையில் இடப் புகன்றார்         1360-4

 

 96. அருகு அணைந்தார் தமை நோக்கி அவ் வண்ணம் செய்க எனப்       1361-1

 பெருகு சினக் கொடுங் கோலான் மொழிந்திடலும் பெருந் தகையை        1361-2

 உருகு பெரும் தழல் வெம்மை நீற்று அறையின் உள் இருத்தித்   1361-3

 திருகு கரும் தாள் கொளுவிச் சேமங்கள் செய்து அமைத்தார்     1361-4

 

 97.  ஆண்ட அரசு அதன் அகத்துள் அணைந்த பொழுது அம்பலத்துத்      1362-1

 தாண்டவம் முன் புரிந்து அருளும் தாள் நிழலைத் தலைக் கொண்டே      1362-2

 ஈண்டு வரும் துயர் உளவோ ஈசன் அடியார்க்கு என்று    1362-3

 மூண்டமனம் நேர் நோக்கி முதல்வனையே தொழுது இருந்தார்    1362-4

 

 98. வெய்ய நீற்று அறையது தான் வீங்கு இளவேனில் பருவம்    1363-1

 தை வரும் தண் தென்றல் அணை தண் கழுநீர்த் தடம் போன்று   1363-2

 மொய் ஒளி வெண் நிலவு அலர்ந்து முரன்ற யாழ் ஒலியினதாய் 1363-3

 ஐயர் திருவடி நீழல் அருள் ஆகி குளிர்ந்ததே     1363-4

 

 99. மாசு இல் மதி நீடுபுனல் மன்னி வளர் சென்னியனைப்        1364-1

 பேச இனியானை உலக ஆளுடைய பிஞ்ஞகனை         1364-2

 ஈசனை எம்பெருமானை எவ் உயிரும் தருவானை       1364-3

 ஆசை இல் ஆரா அமுதை அடி வணங்கி இனிது இருந்தார்       1364-4

 

 100.  ஓர் எழுநாள் கழிந்து அதன்பின் உணர்வில் அமணரை அழைத்துப்   1365-1

 பாரும் இனி நீற்று அறையை என உரைத்தான் பல்லவனும்       1365-2

 கார் இருண்ட குழாம் போலும் உரு உடைய கார் அமணர்        1365-3

 தேரும் நிலை இல்லாதார் நீற்று அறையைத் திறந்தார்கள்        1365-4

 

 101.  ஆனந்த வெள்ளத்தின் இடை மூழ்கி அம்பலவர்    1366-1

 தேன் உந்து மலர் பாதத்து அமுது உண்டு தெளிவு எய்தி 1366-2

 ஊனம் தான் இலர் ஆகி உவந்து இருந்தார் தமைக் கண்டே       1366-3

 ஈனம் தங்கியது இலதாம் என்ன அதிசயம் என்றார்       1366-4

 

 102.  அதிசயம் அன்றிது முன்னை அமண் சமயச் சாதகத்தால்    1367-1

 இது செய்து பிழைத்து இருந்தான் என வேந்தற்கு உரை செய்து   1367-2

 மதி செய்வது இனிக் கொடிய வல் விடம் ஊட்டுவது என்று       1367-3

 முதிர வரும் பாதகத்தோர் முடை வாயால் மொழிந்தார்கள்       1367-4

 

 103.  ஆங்கு அது கேட்டலும் கொடிய அமண் சார்பால் கெடு மன்னன்     1368-1

 ஓங்கு பெருமையினால் நஞ்சு ஊட்டும் என உரைப்பத்    1368-2

 தேங்காதார் திருநாவுக்கரையரை அத் தீய விடப் 1368-3

 பாங்கு உடைய பால் அடிசில் அமுது செயப் பண்ணினார்         1368-4

 

 104.  நஞ்சும் அமுது ஆம் எங்கள் நாதன் அடியார்க்கு என்று     1369-1

 வஞ்சம் மிகு நெஞ்சு உடையார் வஞ்சனையாம் படி அறிந்தே     1369-2

 செஞ்சடையார் சீர் விளக்கும் திறல் உடையார் தீ விடத்தால்      1369-3

 வெஞ்சமணர் இடுவித்த பால் அடிசில் மிசைந்து இருந்தார்        1369-4

 

 105. பொடி ஆர்க்கும் திருமேனிப் புனிதர்க்குப் புவனம்கள்         1370-1

 முடிவாக்கும் துயர் நீங்க முன்னை விடம் அமுதானால்   1370-2

 படியார்க்கும் அறி அரிய பசுபதியார் தம் உடைய         1370-3

 அடியார்க்கு நஞ்சு அமுதம் ஆவது தான் அற்புதமோ      1370-4

 

 106. அவ் விடத்தை ஆண்ட அரசு அமுது செய்து முன் இருப்ப   1371-1

 வெவ் விடமும் அமுது ஆயிற்று என அமணர் வெருக் கொண்டே         1371-2

 இவ் விடத்தில் இவன் பிழைக்கில் எமக்கு எல்லாம் இறுதி எனத் 1371-3

 தெவ் விடத்துச் செயல் புரியும் காவலற்குச் செப்புவார்   1371-4

 

 107.  நஞ்சு கலந்து ஊட்டிடவும் நம் சமயத்தினில் விடம் தீர்     1372-1

 தஞ்சமுடை மந்திரத்தால் சாதியா வகை தடுத்தான்       1372-2

 எஞ்சும் வகை அவற்கு இலதேல் எம் உயிரும் நின் முறையும்    1372-3

 துஞ்சுவது திடம் என்றார் சூழ் வினையின் துறை நின்றார்        1372-4

 

 108. மற்றவர் தம் மொழி கேட்டு மதி கெட்ட மன்னவனும்       1373-1

 செற்ற அவனை இனிக் கடியும் திறம் எவ்வாறு எனச் செப்ப      1373-2

 உற்றவரும் மந்திர சாதகம் நாங்கள் ஒழித்திட நின்       1373-3

 கொற்ற வயக் களிற்று எதிரே விடுவது எனக் கூறினார்   1373-4

 

 109. மா பாவிக் கடை அமணர் வாகீசத் திருவடியாம்    1374-1

 கா பாலி அடியவர் பால் கடக் களிற்றை விடுக என்னப்   1374-2

 பூ பாலர் செயல் மேற்கொள் புலைத் தொழிலோன் அவர் தம் மேல்       1374-3

 கோ பாதி சயமான கொலைக் களிற்றை விடச் சொன்னான்       1374-4

 

 110. கூடத்தைக் குத்தி ஒரு குன்றம் எனப் புறப்பட்டு     1375-1

 மாடத்தை மறத்திட்டு மண்டபங்கள் எடுத்து எற்றித்       1375-2

 தாடத்தில் பரிக்காரர் தலை இடறிக் கடக் களிற்றின்       1375-3

 வேடத்தால் வரும் கூற்றின் மிக்கது ஒரு விறல் வேழம் 1375-4

 

 111. பாசத் தொடை நிகளத் தொடர்பறியத் தறி முறியா 1376-1

 மீ சுற்றிய பறவைக் குலம் வெருவத் துணிவிலகா       1376-2

 ஊசல் கரம் எதிர் சுற்றிட உரறிப் பரி உழறா     1376-3

 வாசக் கட மழை முற்பட மதவெற்பு எதிர் வருமால்     1376-4

 

 112. இடி உற்று எழும் ஒலியில் திசை இப உட்கிட அடியில்      1377-1

 படி புக்கு உற நெளியப் படர் பவனக் கதி விசையில்     1377-2

 கடிது உற்று அடு செயலில் கிளர் கடலில் படு கடையின் 1377-3

 முடிவில் கனல் என முன் சினம் முடுகிக் கடுகியதே      1377-4

 

 113. மாடு உற்று அணை இவுளிக் குலம் மறியச் செறி வயிரக்   1378-1

 கோடுற்று இரு பிளவிட்டு அறு குறை கைக்கொடு முறியச்       1378-2

 சாடுற்றிடு மதில் தெற்றிகள் சரியப் புடை அணி செற்று   1378-3

 ஆடுற்று அகல் வெளியுற்று அது அவ்வடர் கைக்குல வரையே    1378-4

 

 114. பாவக் கொடு வினை முற்றிய படிறுற்று அடு கொடியோர்    1379-1

 நாவுக்கரசர் எதிர் முற்கொடு நணுகிக் கருவரை போல்    1379-2

 ஏவிச் செறு பொருகைக் கரியினை உய்த்திட வெருளார் 1379-3

 சேவிற்று திகழ்பவர் பொன் கழல் தெளிவு உற்றனர் பெரியோர்    1379-4

 

 115. அண்ணல் அருந் தவ வேந்தர் ஆணை தம் மேல் வரக் கண்டு       1380-1

 விண்ணவர் தம் பெருமானை விடை உகந்து ஏறும் பிரானைச்    1380-2

 சுண்ண வெண் சந்தனச் சாந்து தொடுத்த திருப் பதிகத்தை        1380-3

 மண் உலகு உய்ய எடுத்து மகிழ் உடனே பாடுகின்றார்    1380-4

 

 116. வஞ்சகர் விட்ட சினப் போர் மதவெங் களிற்றினை நோக்கிச் 1381-1

 செஞ்சடை நீள் முடிக் கூத்தர் தேவர்க்கும் தேவர் பிரானார்        1381-2

 வெம்ஞ்சுடர் மூவிலைச் சுல வீரட்டர் தம் அடியோம் நாம்        1381-3

 அஞ்சுவது இல்லை என்று என்றே அருந்தமிழ் பாடி உறைந்தார்   1381-4

 

 117. தண் தமிழ் மாலைகள் பாடித் தம் பெருமான் சரணாகக்      1382-1

 கொண்ட கருத்தில் இருந்து குலாவிய அன்புறு கொள்கைத்        1382-2

 தொண்டரை முன் வலமாகச் சூழ்ந்து எதிர் தாழ்ந்து நிலத்தில்     1382-3

 எண் திசையோர்களும் காண இறைஞ்சி எழுந்தது வேழம்         1382-4

 

 118.  ஆண்ட அரசை வணங்கி அஞ்சி அவ் வேழம் பெயரத்      1383-1

 தூண்டிய மேல் மறப் பாகர் தொடக்கி அடத்துத் திரிந்து   1383-2

 மீண்டும் அதனை அவர் மேல் மிறை செய்து காட்டிட வீசி        1383-3

 ஈண்டு அவர் தங்களையே கொன்று அமணர் மேல் ஓடிற்று எதிர்ந்தே      1383-4

 

 119.  ஓடி அருகர்கள் தம்மை உழறி மிதித்துப் பிளந்து   1384-1

 நாடிப் பலரையும் கொன்று நகரம் கலங்கி மறுக 1384-2

 நீடிய வேலை கலக்கும் நெடும் மந்தரகிரி போல 1384-3

 ஆடி அவ் யானையும் மன்னற்கு ஆகுலம் ஆக்கியது அன்றே      1384-4

 

 120. யானையின் கையில் பிழைத்த வினை அமண் கையர்கள் எல்லாம் 1385-1

 மானம் அழிந்து மயங்கு வருந்திய சிந்தையர் ஆகித்      1385-2

 தானை நில மன்னன் தாளில் தனித் தனி வீழ்ந்து புலம்ப 1385-3

 மேன்மை நெறி விட்ட வேந்தன் வெகுண்டு இனிச் செய்வது என் என்றான்         1385-4

 

 121. நங்கள் சமயத்தின் நின்றே நாடிய முட்டி நிலையால்        1386-1

 எங்கள் எதிர் ஏறு அழிய யானையால் இவ் வண்ணம் நின் சீர்     1386-2

 பங்கப் படுத்தவன் போகப் பரிபவம் தீரும் உனக்குப்      1386-3

 பொங்கழல் போக அதன் பின் புகை அகன்றால் என என்றார்      1386-4

 

 122. அல்லிருள் அன்னவர் கூற அரும் பெரும் பாவத்தவன் தான் 1387-1

 தொல்லைச் சமயம் அழித்துத் துயரம் விளைவித்தவன் தன்னைச்         1387-2

 சொல்லும் இனிச் செய்வது என்னச் சூழ்ச்சி முடிக்கும் தொழிலோர்        1387-3

 கல்லுடன் பாசம் பிணித்துக் கடல் இடைப் பாய்ச்சுவது என்றார்    1387-4

 

 123.  ஆங்கு அது கேட்ட அரசன் அவ்வினை மாக்களை நோக்கித்         1388-1

 தீங்கு புரிந்தவன் தன்னைச் சேமம் உறக் கொடு போகிப்   1388-2

 பாங்கு ஒரு கல்லில் அணைத்துப் பாசம் பிணித்து ஓர் படகில்     1388-3

 வீங்கு ஒலி வேலையில் எற்றி வீழ்த்துமின் என்று விடுத்தான்     1388-4

 

 124. அவ் வினை செய்திடப் போகும் அவருடன் போயர் உகந்த   1389-1

 வெவ்வினை யாளரும் சென்று மேவிட நாவுக்கரசர்      1389-2

 செவ்விய தம் திரு உள்ளம் சிறப்ப அவருடன் சென்றார் 1389-3

 பவ்வத்தில் மன்னவன் சொன்னபடி முடித்தார் அப்பாதகர் 1389-4

 

 125. அப்பரிசு அவ்வினை முற்றி அவர் அகன்று ஏகிய பின்னர்    1390-1

 ஒப்பரும் ஆழ் கடல் புக்க உறைப்பு உடை மெய்த்தொண்டர் தாமும்       1390-2

 எப்பரிசு ஆயினும் ஆக ஏத்துவன் எந்தையை என்று      1390-3

 செப்பிய வண் தமிழ் தன்னால் சிவன் அஞ்செழுத்தும் துதிப்பார்   1390-4

 

 126.  சொல் துணை வேதியன் என்னும் தூய் மொழி     1391-1

 நல் தமிழ் மாலை ஆம் நமச்சிவாய என்று      1391-2

 அற்ற முன் காக்கும் அஞ்சு எழுத்தை அன்பொடு 1391-3

 பற்றி உணர்வினால் பதிகம் பாடினார்    1391-4

 

 127. பெருகிய அன்பினர் பிடித்த பெற்றியால்     1392-1

 அருமலரோன் முதல் அமரர் வாழ்த்துதற்கு      1392-2

 அரிய அஞ்சு எழுத்தையும் அரசு போற்றிடக்     1392-3

 கரு நெடுங்கடலின் உட் கல் மிதந்ததே   1392-4

 

 128. அப் பெருங்கல்லும் அங்கு அரசு மேல் கொளத்      1393-1

 தெப்ப மாய் மிதத்தலில் செறிந்த பாசமும்       1393-2

 தப்பியது அதன் மிசை இருந்த தாவில் சீர்       1393-3

 மெய்ப் பெரும் தொண்டனார் விளங்கித் தோன்றினார்     1393-4

 

 129. இருவினைப் பாசமும் மலக்கல் ஆர்த்தலின்        1394-1

 வருபவக் கடலில் வீழ் மாக்கள் ஏறிட    1394-2

 அருளும் மெய் அஞ்செழுத்து அரசை இக்கடல்   1394-3

 ஒரு கல் மேல் ஏற்று இடல் உரைக்க வேண்டுமோ       1394-4

 

 130. அருள் நயந்து அஞ்செழுத்து ஏத்தப் பெற்ற அக்     1395-1

 கருணை நாவரசினைத் திரைக் கரங்களால்       1395-2

 தெருள் நெறி நீர்மையின் சிரத்தில் தாங்கிட      1395-3

 வருணனும் செய்தனன் முன்பு மா தவம்        1395-4

 

 131. வாய்ந்த சீர் வருணனே வாக்கின் மன்னரைச்        1396-1

 சேர்ந்தடை கருங்கலே சிவிகை ஆயிட   1396-2

 ஏந்தியே கொண்டு எழுந்து அருள் வித்தனன்     1396-3

 பூந்திருப் பாதிரிப் புலியூர்ப் பாங்கரில்    1396-4

 

 132. அத் திருப் பதியினில் அணைந்த அன்பரை 1397-1

 மெய்த் தவக் குழாம் எலாம் மேவி ஆர்த்தெழ   1397-2

 எத் திசையைனும் அர என்னும் ஓசைபோல்     1397-3

 தத்து நீர்ப் பெருங்கடல் தானும் ஆர்த்ததே       1397-4

 

 133. தொழும் தகை நாவினுக்கு அரசும் தொண்டர் முன் 1398-1

 செழும் திருப் பாதிரிப் புலியூர்த் திங்கள் வெண்   1398-2

 கொழுந்து அணி சடையாரைக் கும்பிட்டு அன்புற         1398-3

 விழுந்து எழுந்து அருள் நெறி விளங்கப் பாடுவார்        1398-4

 

 134.  ஈன்றாளும் ஆய் எனக்கு எந்தையும் ஆகி என எடுத்துத்    1399-1

 தோன்றாத் துணையாய் இருந்தனன் தன் அடியோங் கட்கு என்று   1399-2

 வான் தாழ் புனல் கங்கை வாழ் சடையானை மற்று எவ் உயிர்க்கும்       1399-3

 சான்றாம் ஒருவனைத் தண் தமிழ் மாலைகள் சாத்தினாரே        1399-4

 

 135. மற்றும் இணையன வண் தமிழ் மாலைகள் பாடி வைகி     1400-1

 வெற்றி மழவிடை வீரட்டர் பாதம் மிக நினைவால்       1400-2

 உற்றதொர் காதலின் அங்கு நின்று ஏகி ஒன்னார் புரங்கள் 1400-3

 செற்றவர் வாழும் திருவதிகைப் பதி சென்று அடைவார் 1400-4

 

 136. தேவர் பிரான் திரு மாணிக் குழியும் தினை நகரும் 1401-1

 மேவினர் சென்று விரும்பிய சொல் மலர் கொண்டு இறைஞ்சிப்   1401-2

 பூவலர் சோலை மணமடி புல்லப் பொருள் மொழியின்    1401-3

 காவலர் செல்வத் திருக் கெடிலத்தைக் கடந்து அணைந்தார்       1401-4

 

 137. வெஞ்சமண் குண்டர்கள் செய்வித்த தீயம் இறைகள் எல்லாம்        1402-1

 எஞ்ச வென்று ஏறிய இன் தமிழ் ஈசர் எழுந்து அருள     1402-2

 மஞ்சிவர் மாடத் திருவதிகைப் பதி வாணர் எல்லாம்      1402-3

 தம் செயல் பொங்கத் தழங்கு ஒலி மங்கலம் சாற்றல் உற்றார்     1402-4

 

 138. மணி நெடுந் தோரணம் வண் குலைப் பூகம் மடற் கதலி     1403-1

 இணையுற நாட்டி எழு நிலைக் கோபுரம் தெற்றி எங்கும் 1403-2

 தணிவில் பெருகொளித் தாமங்கள் நாற்றிச் செஞ் சாந்து நீவி     1403-3

 அணி நகர் முன்னை அணி மேல் அணி செய்து அலங்கரித்தார்    1403-4

 

 139. மன்னிய அன்பின் வள நகர் மாந்தர் வயங்கு இழையார்     1404-1

 இன்னிய நாதமும் ஏழ் இசை ஓசையும் எங்கும் விம்மப் 1404-2

 பொன் இயல் சுண்ணமும் பூவும் பொரிகளும் தூவி எங்கும்       1404-3

 தொல் நகரின் புறம் சூழ்ந்து எதிர் கொண்டனர் தொண்டரையே    1404-4

 

 140. தூய வெண் நீறு துதைந்த பொன் மேனியும் தாழ் வடமும் 1405-1

 நாயகன் சேவடி தைவரும் சிந்தையும் நைந்து உருகிப்    1405-2

 பாய்வது போல் அன்பு நீர் பொழி கண்ணும் பதிகச் செஞ் சொல்   1405-3

 மேய செவ்வாயும் உடையார் புகுந்தனர் வீதி உள்ளே     1405-4

 

 141. கண்டார்கள் கை தலைமேல் குவித்து இந்தக் கருணை கண்டால்     1406-1

 மிண்டாய செங்கை அமண்கையர் தீங்கு விளைக்கச் செற்றம்     1406-2

 உண்டாய்¢ன வண்ணம் எவ் வண்ணம் என்று உரைப்பார்கள் பின்னும்     1406-3

 தொண்டு ஆண்டு கொண்ட பிரானைத் தொழுது துதித்தனரே       1406-4

 

 142. இவ் வண்ணம் போல எனைப் பல மாக்கள் இயம்பி ஏத்த    1407-1

 மெய் வண்ண நீற்று ஒளி மேவும் குழாங்கள் விரவிச் செல்ல     1407-2

 அவ் வண்ணம் நண்ணிய அன்பரும் வந்து எய்தி அம்பவளச்      1407-3

 செவ் வண்ணர் கோயில் திரு வீரட்டானத்தைச் சேர்ந்தனரே       1407-4

 

 143. உம்பர் தம் கோனை உடைய பிரானை உள் புக்கு இறைஞ்சி 1408-1

 நம்புறும் அன்பின் நயப்புறு காதலினால் திளைத்தே       1408-2

 எம் பெருமான் தனை ஏழையேன் நான் பண்டு இகழ்ந்தது என்று   1408-3

 தம் பரிவால் திருத் தாண்டகச் செந்தமிழ் சாற்றி வாழ்ந்தார்       1408-4

 

 144. அரி அயனுக்கு அரியானை அடியவருக்கு எளியானை       1409-1

 விரி புனல் சூழ் திருவதிகை வீரட்டானத்து அமுதைத்    1409-2

 தெரிவரிய பெரும் தன்மைத் திருநாவுக் கரசு மனம்      1409-3

 பரிவுறு செந்தமிழ்ப் பாட்டுப் பலபாடிப் பணி செயும் நாள்         1409-4

 

 145. புல் அறிவில் சமணர்க்காப் பொல்லாங்கு புரிந்து ஒழுகும்    1410-1

 பல்லவனும் தன்னுடைய பழவினைப் பாசம் பறிய       1410-2

 அல்லல் ஒழிந்து அங்கு எய்தி ஆண்ட அரசினைப் பணிந்து        1410-3

 வல்லமணர் தமை நீத்து மழவிடையோன் தாள் அடைந்தான்     1410-4

 

 146. வீடு அறியாச் சமணர் மொழி பொய் என்று மெய் உணர்ந்த 1411-1

 காடவனும் திருவதிகை நகரின் கண் கண் நுதற்குப்       1411-2

 பாடலி புத்திரத்தில் அமண் பள்ளியொடு பாழிகளும்       1411-3

 கூட இடித்துக் கொணர்ந்து குண பரவீச்சரம் எடுத்தான்    1411-4

 

 147. இந் நாளில் திருப்பணிகள் செய்கின்ற இன் தமிழுக்கு        1412-1

 மன்னான வாகீசத் திருமுனியும் மதிச் சடைமேல்        1412-2

 பன்னாகம் அணிந்தவர் தம் பதி பலவும் சென்று இறைஞ்சிச்      1412-3

 சொன்னாமத் தமிழ் புனைந்து தொண்டு செய்வான் தொடர்ந்து எழுவார்    1412-4

 

 148. திருவதிகைப் பதி மருங்கு திரு வெண்ணெய் நல்லூரும்     1413-1

 அருளும் திரு ஆமாத்தூர் திருக்கோவலூர் முதலா        1413-2

 மருவு திருப்பதி பிறவும் வணங்கி வளத் தமிழ் பாடிப்    1413-3

 பெருகு விருப்புடன் விடையார் மகிழ் பெண்ணாகிடம் அணைந்தார்        1413-4

 

 149. கார் வளரும் மாடங்கள் கலந்த மறை ஒலி வளர்க்கும்      1414-1

 சீர் உடை அந்தணர் வாழும் செழும் பதியின் அகத்து எய்தி       1414-2

 வார் சடையார் மன்னு திருத் தூங்கானை மாடத்தைப்    1414-3

 பார் பரவும் திருமுனிவர் பணிந்து ஏத்திப் பரவினார்      1414-4

 

 150.  புன் நெறியாம் அமண் சமயத் தொடக்குண்டு போந்தவுடன் 1415-1

 தன்னுடனே உயிர்வாழத் தரியேன் நான் தரிப்பதனுக்கு    1415-2

 என்னுடைய நாயக நின் இலச்சினை இட்டு அருள் என்று 1415-3

 பன்னு செழுந்தமிழ் மாலை முன் நின்று பாடுவார்        1415-4

 

 151.  பொன் ஆர்ந்த திருவடிக்கு என் விண்ணப்பம் என்று எடுத்து         1416-1

 முன் ஆகி எப் பொருட்கும் முடிவாகி நின்றானைத்       1416-2

 தன் ஆகத்து உமை பாகம் கொண்டானைச் சங்கரனை    1416-3

 நல் நாமத் திருவிருத்தம் நலம் சிறக்கப் பாடுதலும்       1416-4

 

 152. நீடு திருத் தூங்கானை மாடத்து நிலவு கின்ற        1417-1

 ஆடக மேருச் சிலையான் அருளால் ஓர் சிவபூதம்        1417-2

 மாடொருவர் அறியாமே வாகீசர் திருத் தோலில் 1417-3

 சேடுயர் மூவிலைச் சூலம் சின விடையின் உடன் சாத்த 1417-4

 

 153.  ஆங்கவர் தம் திருத் தோளில் ஆர்ந்த திரு இலச்சினையைத்        1418-1

 தாம் கண்டு மனம் களித்துத் தம் பெருமான் அருள் நினைந்து     1418-2

 தூங்கருவி கண் பொழியத் தொழுது விழுந்து ஆர்வத்தால்        1418-3

 ஓங்கிய சிந்தையர் ஆகி உய்ந்து ஒழிந்தேன் என எழுந்தார்        1418-4

 

 154. தூங்கானை மாடத்துச் சுடர்க் கொழுந்தின் அடிபரவிப்        1419-1

 பாங்காகத் திருத் தொண்டு செய்து பயின்று அமரும் நாள்         1419-2

 பூங்கானம் மணம் கமழும் பொருவில் திரு அரத் துறையும்       1419-3

 தேங்காவின் முகில் உறங்கும் திருமுது குன்றமும் பணிந்து       1419-4

 

 155. வண்தமிழ் மென் மலர் மாலை புனைந்தருளி மருங்குள்ள   1420-1

 தண் துறை நீர்ப் பதிகளிலும் தனி விடையார் மேவிடம் 1420-2

 கொண்டருளும் தானங்கள் கும்பிட்டுக் குண திசை மேல் 1420-3

 புண்டரிகத் தடம் சூழ்ந்த நிவாக் கரையே போதுவார்      1420-4

 

 156.  ஆனாத சீர்த் தில்லை அம்பலத்தே ஆடுகின்ற      1421-1

 வானாறு புடை பரக்கும் மலர்ச் சடையார் அடி வணங்கி 1421-2

 ஊனாலும் உயிராலும் உள்ள பயன் கொள நினைந்து     1421-3

 தேனாரும் மலர்ச் சோலைத் திருப்புலியூர் மருங்கு அணைந்தார்   1421-4

 

 157. நாவுக் கரசரும் இருவர்க்கு அரியவர் நடம் ஆடிய திரு எல்லை பால்         1422-1

 மேவித் தலம் உற மெய்யில் தொழுத பின் மேல் மேல் எழுதரும் விரைவோடும் 1422-2

 காவில் களி மயில் மகிழ் உற்று எதிர் எதிர் ஆடக் கடி கமழ் கமலம் சூழ் 1422-3

 வாவித் தடமலர் வதனம் பொலிவுறு மருதத் தண்பணை வழி வந்தார்     1422-4

 

 158. முருகில் செறி இதழ் முளரிப் படுகரில் முது மேதிகள் புதுமலர் மேயும்      1423-1

 அருகில் செறிவனம் என மிக்குயர் கழை அளவில் பெருகிட வளர் இக்குப் 1423-2

 பெருகிப் புடை முதிர் தரளம் சொரிவன பெரியோர் அவர் திருவடிக் கண்டு         1423-3

 உருகிப் பரிவுறு புனல் கண் பொழிவன என முன்புள வயல் எங்கும்       1423-4

 

 159. அறிவில் பெரியவர் அயல் நெல் பணை வயல் அவை பிற்படும் வகை அணைகின்றார் 1424-1

 பிறவிப் பகை நெறி விடுவீர் இருவினை பெருகித் தொடர்பிணி உறுபாசம்         1424-2

 பறிவுற்றிட அணையுமின் என்று இருபுடை பயில் சூழ் சினை மிசை குயில் கூவும் 1424-3

 செறிவில் பலதரு நிலையில் பொலிவுறு திரு நந்தன வனம் எதிர் கண்டார்        1424-4

 

 160. அவர் முன் பணிவொடு தொழுது அங்கு அணைவுற அணி கொம்பரின் மிசை அருகு எங்கும் 1425-1

 தவம் முன் புரிதலில் வரு தொண்டு எனும் நிலைதலை நின்று உயர் தமிழ் இறையோராம் 1425-2

 இவர் தம் திருவடிவது கண்டு அதிசயம் என வந்து எதிர் அரகர என்றே    1425-3

 சிவ முன் பயில் மொழி பகர் கின்றன வளர் சிறை மென் கிளியொடு சிறு பூவை   1425-4

 

 161. அஞ்சொல் திருமறை அவர் முன் பகர்தலும் அவரும் தொழுது முன் அளிகூரும்      1426-1

 நெஞ்சில் பெருகிய மகிழ்வும் காதலும் நிறை அன்பொடும் உரை தடுமாறச்         1426-2

 செஞ்சொல் திருமறை மொழி அந்தணர் பயில் தில்லைத் திரு நகர் எல்லைப்பால் மஞ்சில் 1426-3

 பொலி நெடு மதில் சூழ் குடதிசை மணி வாயில் புறம் வந்துற்றார்        1426-4

 

 162. அல்லல் பவம் அற அருளும் தவ முதல் அடியார் எதிர் கொள அவரோடும்   1427-1

 மல்லல் புனல் கமழ் மாடே வாயிலின் வழிபுக்கு எதிர் தொழுது அணை உற்றார்    1427-2

 கல்வித் துறை பல வரு மா மறை முதல் கரை கண்டு உடையவர் கழல் பேணும் 1427-3

 செல்வக் குடி நிறை நல் வைப்பு இடை வளர் சிவமே நிலவிய திருவீதி   1427-4

 

 163. நவ மின் சுடர் மணி நெடு மாலையும் நறு மலர் மாலையும் நிறை திருவீதிப்        1428-1

 புவனங்களின் முதல் இமையோர் தடமுடி பொருந்திய மணி போகட்டிப்    1428-2

 பவனன் பணி செய வருணன் புனல் கொடு பணி மாறவும் அவை பழுதாம் என்று 1428-3

 எவரும் தொழுது எழும் அடியார் திரு அலகு இடுவார் குளிர்புனல் விடுவார்கள்     1428-4

 

 164. மேலம் பரதலம் நிறையும் கொடிகளில் விரி வெங்கதிர் நுழைவது அரிதாகும் 1429-1

 கோலம் பெருகிய திருவீதியை முறை குலவும் பெருமையர் பணிவுற்றே   1429-2

 ஞாலம் திகழ் திரு மறையின் பெருகு ஒலி நலமார் முனிவர்கள் துதியோடும்      1429-3

 ஓலம் பெருகிய நிலை ஏழ் கோபுரம் உறமெய் கொடு தொழுதுள்புக்கார்     1429-4

 

 165. வளர் பொன் கனக மணி திரு மாளிகையினை வலம் வந்து அலமரு வரை நில்லா 1430-1

 அளவில் பெருகிய ஆர்வத்து இடை எழும் அன்பின் கடல் நிறை உடல் எங்கும்    1430-2

 புளகச் செறி நிரை விரவத் திருமலி பொன் கோபுரம் அது புகுவார் முன்   1430-3

 களனில் பொலிவிடம் உடையார் நடநவில் கனகப் பொது எதிர் கண்ணுற்றார்       1430-4

 

 166. நீடும் திருவுடன் நிகழும் பெருகு ஒளி நிறை அம்பலம் நினைவுற நேரே      1431-1

 கூடும் படி வரும் அன்பால் இன்புறு குணம் முன் பெறவரு நிலை கூடத்   1431-2

 தேடும் பிரமனும் மாலும் தேவரும் முதலாம் யோனிகள் தெளிவு ஒன்றா 1431-3

 ஆடுங்கழல் புரி அமுதத் திரு நடம் ஆரா வகை தொழுது ஆர்கின்றார்     1431-4

 

 167. கையும் தலை மிசை புனை அஞ்சலியன கண்ணும் பொழி மழை ஒழியாதே 1432-1

 பெய்யும் தகையன கரணங்களும் உடன் உருகும் பரிவின         1432-2

 பேறு எய்தும் மெய்யும் தரைமிசை விழுமுன் பெழுதரும் மின்தாழ் சடையொடு    1432-3

 ஐயன் திருநடம் எதிர் கும்பிடும் அவர் ஆர்வம் பெருகுதல் அளவு இன்றால்        1432-4

 

 168. இத் தன்மையர் பல முறையும் தொழுது எழ என்று எய்தினை என மன்றாடும்        1433-1

 அத்தன் திரு அருள் பொழியும் கருணையின் அருள் பெற்றிட வரும் ஆனந்தம்     1433-2

 மெய்த் தன்மை யினில் விருத்தத் திருமொழி பாடிப் பின்னையும் மேல் மேலும்    1433-3

 சித்தம் பெருகிய பரிவால் இன்புறு திரு நேரிசை மொழி பகர்கின்றார்      1433-4

 

 169.  பத்தனாய்ப் பாட மாட்டேன் என்று முன் எடுத்துப் பண்ணால்        1434-1

 அத்தா உன் ஆடல் காண்பான் அடியனேன் வந்தவாறு என்று      1434-2

 இத்திறம் போற்றி நின்றே இன் தமிழ் மாலைப் பாடி      1434-3

 கைத் திருத் தொண்டு செய்யும் காதலில் பணிந்து போந்தார்      1434-4

 

 170. நீடிய மணியின் சோதி நிறை திரு முன்றின் மாடும்         1435-1

 ஆடு உயர் கொடி சூழ் பொன் தேர் அணி திரு வீதி உள்ளும்      1435-2

 கூடிய பணிகள் செய்து கும்பிடும் தொழிலர் ஆகிப்       1435-3

 பாடிய புனித வாக்கின் பணிகளும் பயிலச் செய்வார்      1435-4

 

 171. அருள் பெரு மகிழ்ச்சி பொங்க அன்னம் பாலிக்கும் என்னும் 1436-1

 திருக் குறுந் தொகைகள் பாடித் திரு உழவாரங் கொண்டு 1436-2

 பெருத்து எழு காதலோடும் பெரும் திருத் தொண்டு செய்து       1436-3

 விருப்புறு மேனி கண்ணீர் வெண்ணீற்று வண்டலாட      1436-4

 

 172. மேவிய பணிகள் செய்து விளங்குநாள் வேட்களத்துச்        1437-1

 சேவுயர் கொடியார் தம்மைச் சென்று முன் வணங்கிப் பாடிக்      1437-2

 காவியம் கண்டார் மன்னும் திருக்கழிப் பாலை தன்னில் 1437-3

 நாவினுக்கு அரசர் சென்று நண்ணினார் மண்ணோர் வாழ         1437-4

 

 173. சின விடை யேறுகைத் தோறும் மணவாள நம்பிகழல் சென்று தாழ்ந்து      1438-1

 வன பவள வாய்திறந்து வானவர்க்கும் தான் அவனே என்கின்றாள் என்று 1438-2

 அனைய திருப்பதிகம் உடன் அன்புறு வண் தமிழ் பாடி அங்கு வைகி      1438-3

 நினைவரியார் தமைப் போற்றி நீடு திருப்புலியூரை நினைந்து மீள்வார்     1438-4

 

 174. மனைப் படப்பில் கடல் கொழுந்து வளை சொரியும் கழிப் பாலை மழுங்கு நீங்கி 1439-1

 நனைச்சினை மென் குளிஞாழல் பொழில் ஊடு வழி கொண்டு நண்ணும் போதில்   1439-2

 நினைப்பவர் தம் மனம் கோயில் கொண்டு அருளும் அம்பலத்து நிருத்தனாரைத்    1439-3

 தினைத்தனையாம் பொழுது மறந்து உய்வேனோ எனப் பாடி தில்லை சார்ந்தார்     1439-4

 

 175.  அரியானை என்று எடுத்தே அடியவருக்கு எளியானை அவர்தம் சிந்தை      1440-1

 பிரியாத பெரிய திருத் தாண்டகச் செந்தமிழ் பாடிப் பிறங்கு சோதி         1440-2

 விரியா நின்று எவ் உலகும் விளங்கிய பொன் அம்பலத்து மேலி ஆடல்    1440-3

 புரியா நின்றவர் தம்மைப் பணிந்து தமிழால் பின்னும் போற்றல் செய்வார்         1440-4

 

 176.  செஞ்சடைக் கற்றை முற்றத்து இளநிலா எறிக்கும் எனும் சிறந்த வாய்மை 1441-1

 அருஞ்சொல் வளத் தமிழ் மாலை அதிசயமாம் படி பாடி அன்பு சூழ்ந்த     1441-2

 நெஞ்சு உருகப் பொழி புனல்வார் கண் இணையும் பரவிய சொல் நிறைந்த வாயும் 1441-3

 தம் செயலின் ஒழியாத திருப்பணியும் மாறாது சாரும் நாளில்    1441-4

 

 177. கடையுகத்தில் ஆழியின் மேல் மிதந்த கழு மலத்தின் இருந்த செம்கண்       1442-1

 விடை உகைத்தார் திரு அருளால் வெற்பரையன் பாவை திருமுலைப் பாலோடும் 1442-2

 அடைய நிறை சிவம் பெருக வளர் ஞானம் குழைத்து ஊட்ட அமுது செய்த       1442-3

 உடை மறைப் பிள்ளையார் திருவார்த்தை அடியார்கள் உரைப்பக் கேட்டார்         1442-4

 

 178.  ஆழிவிடம் உண்ட வரை அம்மை திருப்பால் அமுதம் உண்ட போதே       1443-1

 ஏழ் இசை வண் தமிழ் மாலை இவன் எம்மான் எனக் காட்டி இயம்பவல்ல        1443-2

 காழி வரும் பெரும் தகை சீர் கேட்டலுமே அதிசயமாம் காதல் கூர        1443-3

 வாழி அவர் மலர்க் கழல்கள் வணங்குவதற்கு மனத்து எழுந்த விருப்பு வாய்ந்த    1443-4

 

 179. அப்பொழுதே அம்பலத்துள் ஆடுகின்ற கழல் வணங்கி அருள் முன் பெற்றுப்   1444-1

 பொய்ப் பிறவிப் பிணி ஓட்டும் திருவீதி புரண்டு வலம் கொண்டு போந்தே 1444-2

 எப் புவனங்களும் நிறைந்த திருப்பதியின் எல்லையினை இறைஞ்சி ஏத்திச்         1444-3

 செப்பரிய பெருமையினார் திரு நாரையூர் பணிந்து பாடிச் செல்வார்       1444-4

 

 180. தொண்டர் குழாம் புடை சூழத் தொழுத கரத்தொடு நீறு துதைந்த கோலம்     1445-1

 கண்டவர் தம் மனம் கசிந்து கரைந்து உருகும் கருணை புறம் பொழிந்து காட்டத்   1445-2

 தெண் திரைவாய்க் கல் மிதப்பில் உகைத்து ஏறும் திருநாவுக்கரசர் தாமும் 1445-3

 வண் தமிழால் எழுது மறை மொழிந்த பிரான் திருப்புகலி மருங்கு சார்ந்தார்       1445-4

 

 181. நீண்ட வரை வில்லியார் வெஞ்சூலை மடுத்து அருளி நேரே முன்னாள்       1446-1

 ஆண்ட அரசு எழுந்து அருளக் கேட்டருளி ஆளுடைய பிள்ளையாரும்      1446-2

 காண்டகைய பெரு விருப்புக் கைம் மிக்க திரு உள்ளக் கருத்தினோடு      1446-3

 மூண்ட அருள் மனத்து அன்பர் புடை சூழ எழுந்து அருளி முன்னே வந்தார்        1446-4

 

 182. தொழுது அணை உற்று ஆண்ட அரசு அன்பு உருகத் தொண்டர் குழாத்திடையே சென்று 1447-1

 பழுதில் பெரும் காதலுடன் அடிபணியப் பணிந்தவர்தம் கரங்கள் பற்றி     1447-2

 எழுதரிய மலர்க்கையால் எடுத்து இறைஞ்சி விடையின் மேல் வருவார்தம்மை     1447-3

 அழுது அழைத்துக் கொண்டவர்தாம் அப்பரே என அவரும் அடியேன் என்றார்      1447-4

 

 183. அம்பிகை செம் பொன் கிண்ணத்து அமுத ஞானம் கொடுப்ப அழுகை தீர்ந்த   1448-1

 செம்பவள வாய்ப்பிள்ளை திருநாவுக்கு அரசர் எனச் சிறந்த சீர்த்தி         1448-2

 எம் பெரு மக்களும் இயைந்த கூட்டத்தில் அரன் அடியார் இன்பம் எய்தி   1448-3

 உம்பர்களும் போற்றி இசைப்பச் சிவம் பெருகும் ஒலிநிறைத்தார் உலகம் எல்லாம் 1448-4

 

 184.  பிள்ளையார் கழல் வணங்கப் பெற்றேன் என்று அரசு உவப்பப் பெருகு ஞான        1449-1

 வள்ளலார் வாகீசர் தமை வணங்கப் பெற்றதற்கு மகிழ்ச்சி பொங்க         1449-2

 உள்ளம் நிறை காதலினால் ஒருவர் ஒருவரில் கலந்த உண்மை யோடும்   1449-3

 வெள்ள நீர் திருத்தோணி வீற்று இருந்தார் கழல் வணங்கும் விருப்பின் மிக்கார்    1449-4

 

 185. அருள் பெருகு தனிக் கடலும் உலகுக்கு எல்லாம் அன்பு செறி கடலுமாம் எனவும் ஓங்கும் 1450-1

 பொருள் சமய முதல் சைவ நெறி தான் பெற்ற புண்ணியக் கண் இரண்டு எனவும் புவனம் உய்ய 1450-2

 இருள் கடு உண்டவர் அருளும் உலகம் எல்லாம் ஈன்றாள் தன் திரு அருளும் எனவும் கூடித் 1450-3

 தெருள் கலை ஞானக் கன்றும் அரசும் சென்று செம் சடை வானவர் கோயில் சேர்ந்தார் அன்றே 1450-4

 

 186. பண் பயில் வண்டு அறை சோலை சூழும் காழிப் பரமர் திருக் கோபுரத்தைப் பணிந்துள்புக்கு         1451-1

 விண் பணிய ஓங்கு பெரு விமானம் தன்னை வலம் கொண்டு தொழுது விழுந்த எல்லைச் 1451-2

 சண்பை வரு பிள்ளையார் அப்பர் உங்கள் தம்பிரானாரை நீர் பாடீர் என்னக்        1451-3

 கண் பயிலும் புனல் பொழிய அரசும் வாய்மை கலை பயிலும் மொழி பொழியக் கசிந்து பாடி 1451-4

 

 187. பெரிய பெருமாட்டியுடன் தோணி மீது பேணி வீற்று இருந்து அருளும் பிரான் முன் நின்று 1452-1

 பரிவுறு செந்தமிழ் மாலை பத்தி யோடும் பார் கொண்டு மூடி எனும் பதிகம் போற்றி       1452-2

 அரிய வகை புறம் போந்து பிள்ளையார் திருமடத்தில் எழுந்து அருளி அமுது செய்து 1452-3

 மருவிய நண்புறு கேண்மை அற்றை நாள் போல் வளர்ந்து ஓங்க உடன் பல நாள் வைகும் நாளில் 1452-4

 

 188. அத்தன்மையினில் அரசும் பிள்ளையாரும் அளவளாவிய மகிழ்ச்சி அளவு இலாத 1453-1

 சித்த நெகிழ்ச்சியினோடு செல்லும் நாளில் திருநாவுக்கரசு திரு உள்ளம் தன்னில்   1453-2

 மைத் தழையும் மணி மிடற்றர் பொன்னி மன்னிய தானங்கள் எல்லாம் வணங்கிப் போற்ற 1453-3

 மெய்த்து எழுந்த பெரும் காதல் பிள்ளையார்க்கு விளம்புதலும் அவரும் அது மேவி நேர்வார் 1453-4

 

 189.  ஆண்ட அரசு எழுந்து அருளக் கோலக் காவை அவரோடும் சென்று இறைஞ்சி அன்புகொண்டு         1454-1

 மீண்ட அருளினார் அவரும் விடை கொண்டு இப்பால் வேத நாயகர் விரும்பும் பதிகளான 1454-2

 நீண்ட கருப் பறியலூர் புன்கூர் நீடு திருக் குறுக்கை திரு நின்றி யூரும்     1454-3

 காண் தகைய நனிபள்ளி முதலா நண்ணிக் கண்ணுதலார் கழல் தொழுது கலந்து செல்வார் 1454-4

 

 190. மேவு புனல் பொன்னி இரு கரையும் சார்ந்து விடை உயர்த்தார் திருச் செம் பொன் பள்ளிபாடிக்         1455-1

 காவுயரும் மயிலாடுதுறை நீள் பொன்னிக் கரைத் துருத்தி வேள்விக்குடி எதிர் கொள் பாடி 1455-2

 பாவுறு செந்தமிழ் மாலை பாடிப் போற்றிப் பரமர் திருப்பதி பலவும் பணிந்து போந்தே 1455-3

 ஆவுறும் அஞ்சு ஆடுவார் கோடிகாவில் அணைந்து பணைந்து ஆவடு தண் துறையைச் சார்ந்தார் 1455-4

 

 191.  ஆவடு தண் துறையாரை அடைந்து உய்ந்தேன் என்ற அளவில் திருத் தாண்டகம் முன்அருளிச் செய்து 1456-1

 மேவு திருக் குறுந்தொகை நேர் இசையும் சந்த விருத்தங்கள் ஆனவையும் வேறு வேறு 1456-2

 பாவலர் செந்தமிழ்த் தொடையால் பள்ளித் தாமம் பல சாத்தி மிக்கு எழுந்த பரிவின் ஓடும் 1456-3

 பூ வயலத்தவர் பரவப் பல நாள் தங்கிப் புரிஉறு கைத் தொண்டு போற்றிச் செய்வார் 1456-4

 

 192. எறி புனல் பொன் மணி சிதறும் திரை நீர்ப் பொன்னி இடை மருதைச் சென்று எய்திஅன்பினோடு         1457-1

 மறி விரவு கரத்தாரை வணங்கி வைகி வண் தமிழ்ப் பாமாலை பல மகிழச் சாத்திப்        1457-2

 பொறி அரவம் புனைந்தாரைத் திரு நாகேச்சுரத்துப் போற்றி அரும் தமிழ் மாலை புனைந்துபோந்து         1457-3

 செறி விரை நன்மலர்ச் சோலைப் பழையாறு எய்தித் திருச்சத்தி முற்றத்திற் சென்று சேர்ந்தார் 1457-4

 

 193. சென்று சேர்ந்து திருச் சத்தி முற்றத்து இருந்த சிவக் கொழுந்தை    1458-1

 குன்ற மகள் தன் மனக் காதல் குலவும் பூசை கொண்டு அருளும் 1458-2

 என்றும் இனிய பெருமானை இறைஞ்சி இயல்பில் திருப்பணிகள் 1458-3

 முன்றில் அணைந்து செய்து தமிழ் மொழி மாலைகளும் சாத்துவார்       1458-4

 

 194.  கோவாய் முடுகி என்று எடுத்துக் கூற்றம் வந்து குமைப்பதன் முன் 1459-1

 பூவார் அடிகள் என்று அலைமேல் பொறித்து வைப்பாய் எனப் புகன்று      1459-2

 நாவார் பதிகம் பாடுதலும் நாதன் தானும் நல்லூரில்      1459-3

 வா வா என்றே அருள் செய்ய வணங்கி மகிழ்ந்து வாகீசர்        1459-4

 

 195. நன்மை பெருகஅருள் நெறியே வந்து அணைந்து நல்லூரின் 1460-1

 மன்னு திருத் தொண்டனார் வணங்கி மகிழ்ந்து எழும் பொழுதில்   1460-2

 உன்னுடைய நினைப்பதனை முடிகின்றோம் என்று அவர்தம்      1460-3

 சென்னி மிசைப் பாத மலர் சூட்டினான் சிவபெருமான்     1460-4

 

 196.  நனைந்தனைய திருவடி என்தலைமேல் வைத்தார் என்று   1461-1

 புனையும் திருத்தாண்டகத்தால் போற்றி இசைத்துப் புனிதர் அருள் 1461-2

 நினைந்து உருகி விழுந்து எழுந்து நிறைந்து மலர்ந்து ஒழியாத    1461-3

 தனம் பெரிதும் பெற்று வந்த வறியோன் போல் மனம் தழைத்தார்        1461-4

 

 197. நாவுக்கு மன்னர் திரு நல்லூரில் நம்பர் பால்       1462-1

 மேவுற்ற திருப் பணிகள் மேவுற நாளும் செய்து 1462-2

 பாவுற்ற தமிழ் மாலை பாடிப் பணிந்து ஏத்தித்   1462-3

 தேவுற்ற திருத்தொண்டு செய்து ஒழுகி செல்லு நாள்     1462-4

 

 198. கருகாவூர் முதலாகக் கண்ணுதலோன் அமர்ந்து அருளும்    1463-1

 திருவாவூர் திருப் பாலைத்துறை பிறவும் சென்று இறைஞ்சிப்     1463-2

 பெருகு ஆர்வத் திருத் தொண்டு செய்து பெருந்திரு நல்லூர்       1463-3

 ஒரு காலும் பிரியாதே உள் உருகிப் பணிகின்றார்        1463-4

 

 199.  ஆளுடைய நாயகன் தன் அருள் பெற்று அங்கு அகன்று போய்      1464-1

 வாளை பாய் புனல் பழனத் திருப் பழனம் மருங்கு அணைந்து    1464-2

 காளவிடம் உண்டு இருண்ட கண்டர் பணிக் கலன் பூண்டு         1464-3

 நீள் இரவில் ஆடுவார் கழல் வணங்க நேர் பெற்றார்      1464-4

 

 200. அப்பதியைச் சூழ்ந்த திருப்பதியில் அரனார் மகிழும் 1465-1

 ஒப்பரிய தானங்கள் உள் உருகிப் பணிந்தணைவார்       1465-2

 மெய்ப்பொருள்தேர் நாவினுக்கு வேந்தர் தாம் மேவினார் 1465-3

 செப்பருஞ்சீர் அப்பூதி அடிகள் ஊர் திங்களூர்      1465-4

 

 201. அந்தணரின் மேம்பட்ட அப்பூதி அடிகளார்   1466-1

 தம் தனயருடன் சாலை கூவல் குளம் தரு தண்ணீர்ப்     1466-2

 பந்தர் பல ஆண்ட அரசு எனும் பெயரால் பண்ணினமை 1466-3

 வந்து அணைந்த வாகீசர் கேட்டு அவர் தம் மனை நண்ண        1466-4

 

 202. மற்றவரும் மனம் மகிழ்ந்து மனைவியார் மைந்தர் பெரும் 1467-1

 சுற்றமுடன் களி கூரத் தொழுது எழுந்து சூழ்ந்து மொழிக்         1467-2

 கொற்றவரை அமுது செயக் குறை கொள்வார் இறைகொள்ளப்    1467-3

 பெற்ற பெரும் தவத் தொண்டர் திரு உள்ளம் பெறப் பெற்றார்     1467-4

 

 203. காண்டகைமை இன்றியுமுன் கலந்த பெருங் கேண்மையினார்        1468-1

 பூண்ட பெரும் காதலுடன் போனகமும் கறி அமுதும்     1468-2

 வேண்டுவன வெவ்வேறு விதங்கள் பெற விருப்பினால்   1468-3

 ஆண்ட அரசு அமுது செயத் திரு அமுதாம் படி அமைத்து        1468-4

 

 204. திருநாவுக்கரசு அமுது செய்து அருள மற்றவர் தம் 1469-1

 பெருநாமம் சாத்திய அப்பிள்ளைதனை அழைத்து அன்பு 1469-2

 தருஞானத் திருமறையோர் தண்டலையின் வண்கதலிக்   1469-3

 குரு நாளக் குருத்து அரிந்து கொண்டு வர தனிவிட்டார்   1469-4

 

 205.  ஆங்கு அவனும் விரைந்து எய்தி அம்மருங்கு தாழாதே     1470-1

 பூங் கதலிக் குருத்து அரியப் புகும் அளவில் ஒரு நாகம் 1470-2

 தீங்கு இழைக்க அது பேணான் திரு அமுது செய்து அருள        1470-3

 ஓங்கு கதலிக் குருத்துக் கொண்டு ஒல்லை வந்து அணைந்தான்   1470-4

 

 206. தீய விடம் தலைக் கொள்ளத் தெருமந்து செழும் குருத்தைத்        1471-1

 தாயகரத்தினில் நீட்டித் தளர்ந்து தனைத் தழல் நாகம்     1471-2

 மேயபடி உரை செய்யான் விழக் கண்டு கெட்டு ஒழிந்தோம்       1471-3

 தூயவர் இங்கு அமுது செயத் தொடங்கார் என்று அது ஒளித்தார் 1471-4

 

 207. தம் புதல்வன் சவம் மறைத்துத் தடுமாற்றம் இலராகி        1472-1

 எம் பெருமான் அமுது செய வேண்டும் என வந்து இறைஞ்ச     1472-2

 உம்பர் பிரான் திருத்தொண்டர் உள்ளத்தில் தடுமாற்றம்   1472-3

 நம்பர் திருவருளாலே அறிந்து அருளி நவை தீர்ப்பார்     1472-4

 

 208. அன்று அவர்கள் மறைத்த அதனுக்கு அளவு இறந்த கருணையராய்க் 1473-1

 கொன்றை நறும் சடையார் தம் கோயிலின் முன் கொணர்வித்தே 1473-2

 ஒன்று கொலாம் எனப் பதிகம் எடுத்து உடையான் சீர் பாடப்      1473-3

 பின்றைவிடம் போய் நீங்கிப் பிள்ளை உணர்ந்து எழுந்து இருந்தான்       1473-4

 

 209. அரும் தனயன் உயிர் பெற்ற அது கண்டும் அமுது செயாது 1474-1

 இருந்ததற்குத் தளர்வு எய்தி இடர் உழந்தார் துயர் நீங்க   1474-2

 வருந்தும் அவர் மனைப் புகுந்து வாகீசத் திருமுனிவர்    1474-3

 விருந்து அமுது செய்து அருளி விருப்பினுடன் மேவும் நாள்      1474-4

 

 210. திங்களூர் தனில் நின்றும் திருமறையோர் பின் செல்லப்     1475-1

 பைங்கண் விடைத் தனிப்பாகர் திருப்பழனப் பதி புகுந்து   1475-2

 தங்கு பெரும் காதலொடும் தம் பெருமான் கழல் சார்ந்து 1475-3

 பொங்கிய அன்புற வணங்கி முன் நின்று போற்றி இசைப்பார்      1475-4

 

 211. புடை மாலை மதிக்கண்ணிப் புரிசடையார் பொன் கழல் கீழ் 1476-1

 அடை மாலைச் சீலம் உடை அப்பூதி அடிகள் தமை      1476-2

 நடைமாணச் சிறப்பித்து நன்மை புரி தீந்தமிழின் 1476-3

 தொடைமாலைத் திருப்பதிகச் சொன்மாலை பாடினார்     1476-4

 

 212. எழும் பணியும் இளம்பிறையும் அணிந்தவரை எம் மருங்கும்        1477-1

 தொழும்பணி மேற் கொண்டு அருளி திருச்சோற்றுத் துறை முதலாத்      1477-2

 தழும்புறு கேண்மையில் நண்ணித் தானங்கள் பல பாடிச் 1477-3

 செம்பழனத்து இறை கோயில் திருத் தொண்டு செய்து இருந்தார் 1477-4

 

 213. சால நாள் அங்கு அமர்ந்து தம் தலைமேல் தாள் வைத்த    1478-1

 ஆலமார் மணி மிடற்றார் அணி மலர்ச் சேவடி நினைந்து         1478-2

 சேலுலாம் புனல் பொன்னித் தென்கரை ஏறிச் சென்று     1478-3

 கோல நீள் மணி மாடத் திரு நல்லூர் குறுகினார் 1478-4

 

 214. அங்கு அணைந்து தம் பெருமான் அடி வணங்கி ஆராது      1479-1

 பொங்கிய அன்பொடு திளைத்துப் போற்றி இசைத்துப் பணி செயும் நாள்   1479-2

 தங்கு பெரும் காதலினால் தாமரை மேல் விரிஞ்சனொடு 1479-3

 செங்கண் மால் அறிவரியார் திருவாரூர் தொழ நினைந்தார்       1479-4

 

 215. நல்லூரில் நம்பர் அருள் பெற்றுப் போய்ப் பழையாறை      1480-1

 பல்லூர் வெண்டலைக் கரத்தார் பயிலும் இடம் பல பணிந்து      1480-2

 சொல்லூர் வண்தமிழ் பாடி வலஞ் சுழியைத் தொழுது ஏத்தி      1480-3

 அல்லூர் வெண் பிறை அணிந்தார் திருக் குடமூக்கு அணைந்து இறைஞ்சி 1480-4

 

 216. நாலூர் தென் திருச்சேறை குடவாயில் நறையூர் சேர்        1481-1

 பாலூரும் இன் மொழியாள் பாகனார் கழல் பரவி         1481-2

 மேலூர்தி விடைக் கொடியார் மேவும் இடம் பல பாடிக்   1481-3

 சேலூர் தண் பணை சூழ்ந்த தென் திரு வாஞ்சியம் அணைந்தார்   1481-4

 

 217. பெருவாச மலர்ச் சோலைப் பெரு வேளூர் பணிந்து ஏத்தி    1482-1

 முருகாரும் மலர்க் கொன்றை முதல்வனார் பதி பிறவும் 1482-2

 திருவாரும் விளமருடன் சென்று இறைஞ்சி வாகீசர்      1482-3

 மருவாரூர் எரித்தவர் தம் திருவாரூர் வந்து அடைந்தார் 1482-4

 

 218.  ஆண்ட அரசு எழுந்தருள ஆரூரில் அன்பர்கள் தாம்        1483-1

 நீண்ட சடை முடியார் பால் நிறைந்த அருள் பெற்றுடையார்      1483-2

 காண் தகு மாளிகை மாடம் கவின் சிறந்து ஓங்கிட எங்கும்       1483-3

 சேண் திகழ் வீதிகள் பொலியத் திரு மலி மங்கலம் செய்தார்      1483-4

 

 219. வல் அமண் குண்டர் தம் மாயை கடந்து மறி கடலில்       1484-1

 கல்லே மிதப்பாகப் போந்தவர் வந்தார் எனும் களிப்பால்   1484-2

 எல்லையில் தொண்டர் எயில்புறம் சென்று எதிர் கொண்டபோது   1484-3

 சொல்லின் அரசர் வணங்கித் தொழுது உரைசெய்து அணைவார்   1484-4

 

 220. பற்று ஒன்று இலாவரும் பாதகர் ஆகும் அமணர் தம் பால்   1485-1

 உற்ற பிணி ஒழிந்து உய்யப் போந்தேன் பெறல் ஆவது ஒன்றே   1485-2

 புற்றிடம் கொண்டான் தன் தொண்டர்க்குத் தொண்டராம் புண்ணியம் என்று         1485-3

 அற்ற உணர்வொடும் ஆரூர்த் திருவீதி உள் அணைந்தார் 1485-4

 

 221. சூழும் திருத்தொண்டர் தம்முடன் தோரண வாயில் நண்ணி 1486-1

 வாழி திரு நெடும் தேவாசிரியன் முன் வந்து இறைஞ்சி 1486-2

 ஆழி வரைத் திரு மாளிகை வாயில் அவை புகுந்து      1486-3

 நீள் சுடர் மா மணிப் புற்று உகந்தாரை நேர் கண்டு கொண்டார்    1486-4

 

 222. கண்டு தொழுது விழுந்து கர சரண் ஆதி அங்கம்    1487-1

 கொண்ட புளகங்களாக எழுந்து அன்பு கூரக் கண்கள்      1487-2

 தண்துளி மாரி பொழியத் திரு மூலட்டானர் தம்மைப்     1487-3

 புண்டரிகக் கழல் போற்றித் திருத்தாண்டகம் புனைந்து    1487-4

 

 223.  காண்டலே கருத்தாய் நினைந்து என்னும் கலைப் பதிகம்    1488-1

 தூண்டா விளக்கு அன்ன சோதி முன் நின்று துதித்து உருகி       1488-2

 ஈண்டு மணிக் கோயில் சூழ வலம் செய்து இறைஞ்சி அன்பு      1488-3

 பூண்ட மனத்தொடு நீள் திருவாயில் புறத்து அணைந்தார் 1488-4

 

 224. செய்ய மா மணி ஒளி சூழ் திரு முன்றின் முன் தேவ ஆசிரியன் சார்ந்து     1489-1

 கொய்யுமா மலர்ச் சோலைக் குயில் கூவ மயில் ஆலும் ஆரூராரைக்     1489-2

 கையினால் தொழாது ஒழிந்து கனி இருக்கக் காய் கவர்ந்த கள்வனேன் என்று      1489-3

 எய்து அரிய கை யறவால் திருப்பதிகம் அருள் செய்து அங்கு இருந்தார் அன்றே    1489-4

 

 225. மார் பாரப் பொழி கண்ணீர் மழை வாரும் திருவடிவும் மதுரவாக்கில்         1490-1

 சேர் வாகும் திருவாயில் தீம் தமிழின் மாலைகளும் செம் பொன் தாளே   1490-2

 சார்வான திருமனமும் உழவாரத் தனிப்படையும் தாமும் ஆகிப்   1490-3

 பார் வாழத் திரு வீதிப் பணி செய்து பணிந்து ஏத்திப் பரவிச் செல்வார்    1490-4

 

 226. நீடு புகழ்த் திருவாரூர் நிலவு மணிப் புற்றிடம் கொள் நிருத்தர் தம்மைக்      1491-1

 கூடிய அன்பொடு காலங்களில் அணைந்து கும்பிட்டுக் கோதில் வாய்மைப் 1491-2

 பாடு இளம் பூதத்தினான் எனும் பதிகம் முதலான பலவும் பாடி    1491-3

 நாடிய ஆர்வம் பெருக நைந்து மனம் கரைந்து உருகி நயந்து செல்வார்    1491-4

 

 227. நான் மறைநூல் பெருமை நமி நந்தி அடிகள் திருத்தொண்டின் நன்மை       1492-1

 பான்மை நிலையால் அவரைப் பரமர் திருவிருத்ததுள் வைத்துப் பாடி      1492-2

 தேன் மருவும் கொன்றையார் திருவாரூர் அரன் நெறியில் நிகழும் தன்மை         1492-3

 ஆன திறமும் போற்றி அணி வீதிப் பணி செய்து அங்கு அமரும் நாளில்   1492-4

 

 228. நீர் ஆரும் சடை முடியார் நிலவு திரு வலி வலமும் நினைந்து சென்று      1493-1

 வார் ஆரும் முலை மங்கை உமை பங்கர் கழல் பணிந்து மகிழ்ந்து பாடிக் 1493-2

 கார் ஆரும் கறைக் கண்டர் கீழ் வேளுர் கன்றாப் பூர் கலந்து பாடி 1493-3

 ஆராத காதலினால் திருவாரூர் தனில் மீண்டும் அணைந்தார் அன்றே      1493-4

 

 229. மேவு திருவாதிரை நாள் வீதிவிடங்கப் பெருமாள் பவனி தன்னில்    1494-1

 தேவருடன் முனிவர்கள் முன் சேவிக்கும் அடியார்களுடன் சேவித்து       1494-2

 மூவுலகும் களி கூர வரும் பெருமை முறைமை யெலாம் கண்டு போற்றி 1494-3

 நாவினுக்குத் தனி அரசர் நயக்கு நாள் நம்பர் திரு அருளினாலே   1494-4

 

 230. திருப்புகலூர் அமர்ந்து அருளும் சிவ பெருமான் சேவடிகள் கும்பிட்டு ஏத்தும் 1495-1

 விருப்புடைய உள்ளத்து மேவி எழும் காதல் புரி வேட்கை கூர    1495-2

 ஒருப்படுவார் திருவாரூர் ஒருவாறு தொழுது அகன்று அங்கு உள்ளம் வைத்துப்    1495-3

 பொருப்பரையன் மடப் பாவை இடப் பாகர் பதி பிறவும் பணிந்து போந்தார்        1495-4

 

 231. அந்நாளில் ஆளுடைய பிள்ளையார் திருப்புகலி அதன் கண் நின்றும் 1496-1

 பன்னாகப் பூண் அணிவார் பயின்ற திருப்பதி பலவும் பணிந்து செல்வார்   1496-2

 புன்னாக மணம் கமழும் பூம் புகலூர் வந்து இறைஞ்சிப் பொருவு இல் சீர்த்தி       1496-3

 மின் ஆரும் புரி முந்நூல் முருகனார் திருமடத்தில் மேவும் காளை        1496-4

 

 232.  ஆண்ட அரசு எழுந்து அருளி அணி ஆரூர் மணிப் புற்றில் அமர்ந்து வாழும் 1497-1

 நீண்ட சுடர் மா மணியைக் கும்பிட்டு நீடு திருப்புகலூர் நோக்கி    1497-2

 மீண்டு அருளினார் என்று கேட்டு அருளி எதிர்கொள்ளும் விருப்பி னோடும்        1497-3

 ஈண்டு பெரும் தொண்டர் குழாம் புடை சூழ எழுந்து அருளி எதிரே சென்றார்       1497-4

 

 233. கரண்டமலி தடம் பொய்கைக் காழியர் கோன் எதிர் அணையும் காதல் கேட்டு 1498-1

 வரன்று மணிப் புனற்புகலூர் நோக்கி வரும் வாகீசர் மகிழ்ந்து வந்தார்      1498-2

 திரண்டு வரும் திரு நீற்றுத் தொண்டர் குழாம் இரு திறமும் சேர்ந்த போதில்      1498-3

 இரண்டு நிலவின் கடல்கள் ஒன்றாகி அணைந்த போல் இசைந்த அன்றே   1498-4

 

 234. திருநாவுக்கரசர் எதிர் சென்று இறைஞ்சச் சிரபுரத்துத் தெய்வ வாய்மை       1499-1

 பெரு ஞான சம்பந்தப் பிள்ளையார் எதிர் வணங்கி அப்பரே நீர்     1499-2

 வரு நாளில் திருவாரூர் நிகழ் பெருமை வகுத்து உரைப்பீர் என்று கூற    1499-3

 அரு நாமத்து அஞ்செழுத்தும் பயில் வாய்மை அவரும் எதிர் அருளிச் செய்தார்    1499-4

 

 235.  சித்தம் நிலாவும் தென் திரு ஆரூர் நகராளும்      1500-1

 மைத் தழை கண்டர் ஆதிரை நாளின் மகிழ் செல்வம்    1500-2

 இத் தகைமைத்து என்று என் மொழிகேன்? என்று அருள் செய்தார்        1500-3

 முத்து விதான மணிப் பொன் கவரி மொழி மாலை      1500-4

 

 236. அம்மொழி மாலைச் செந்தமிழ் கேளா அணி சண்பை       1501-1

 மைம் மலர் கண்டத்து அண்டர் பிரானார் மகனாரும்      1501-2

 கொய்ம் மலர் வாவித் தென் திரு ஆரூர் கும்பிட்டே      1501-3

 உம்முடன் வந்து இங்கு உடன் அமர்வேன் என்று உரை செய்தார் 1501-4

 

 237. மா மதில் ஆரூர் மன்னரை அங்கு வணங்கச் செந் 1502-1

 தாமரை ஓடைச் சண்பையர் நாதன் தான் ஏக    1502-2

 நாமரு சொல்லின் நாதரும் ஆர்வத்தொடு புக்கார்         1502-3

 பூ மலர் வாசம் தண் பணை சூழும் புகலூரில்    1502-4

 

 238. அத் திரு மூதூர் மேவிய நாவுக் கரசுந்தம் 1503-1

 சித்தம் நிறைந்தே அன்பு தெவிட்டும் தெளிவெள்ளம்      1503-2

 மொய்த்து இழி தாரைக் கண் பொழி நீர் மெய்ம் முழுதாரப்       1503-3

 பைத் தலை நாகப் பூண் அணிவாரைப் பணி உற்றார்     1503-4

 

 239. தேவர் பிரானைத் தென் புகலூர் மன்னிய தேனைப் 1504-1

 பா இயல் மாலைச் செந்தமிழ் பாடிப் பரிவோடு   1504-2

 மேவிய காலம் தோறும் விருப்பில் கும்பிட்டே   1504-3

 ஓவுதல் ஓவு திருப்பணி செய்து அங்கு உறைகின்றார்     1504-4

 

 240. சீர் தரு செங்காட்டங் குடி நீடும் திருநள்ளாறு       1505-1

 ஆர் தரு சோலை சூழ்தரு சாந்தை அயவந்தி    1505-2

 வார் திகழ் மென் முலையான் ஒரு பாகன் திருமருகல்    1505-3

 ஏர் தரும் அன்பால் சென்று வணங்கி இன்புற்றார்         1505-4

 

 241. அப்படிச் சின்னாள் சென்ற பின் ஆரூர் நகர் ஆளும் 1506-1

 துப்பு உறழ் வேணிக் கண் நுதலாரைத் தொழுது இப்பால் 1506-2

 மெய்ப் பொருள் ஞானம் பெற்றவர் வேணு புரத்து எங்கள்         1506-3

 பொன் புரி முந்நூல் மார்பரும் வந்தார் புகலூரில்         1506-4

 

 242. பிள்ளையார் எழுந்து அருளப் பெரு விருப்பால் வாகீசர்      1507-1

 உள்ளம் மகிழ்ந்து எதிர் கொண்டு அங்கு உடன் உறையும் நாளின்கண்     1507-2

 வள்ளலார் சிறுத் தொண்டர் மற்று அவர் பால் எழுந்து அருள     1507-3

 எள் அரும் சீர் நீல நக்கர் தாமும் எழுந்து அருளினார்    1507-4

 

 243.  ஆங்கு அணையும் அவர்களுடன் அப்பதியில் அந்தணராம்   1508-1

 ஓங்கு புகழ் முருகனார் திரு மடத்தில் உடனாகப் 1508-2

 பாங்கில் வரும் சீர் அடியார் பலரும் உடன் பயில் கேண்மை      1508-3

 நீங்கரிய திருத் தொண்டின் நிலை உணர்ந்து நிகழ்கின்றார்         1508-4

 

 244. திருப் பதிகச் செழுந்தமிழின் திறம் போற்றி மகிழ்வுற்றுப்    1509-1

 பொருப்பு அரையன் மடப்பாவை இடப் பாகர் பொன் தாளில்       1509-2

 விருப்பு உடைய திருத் தொண்டர் பெருமையினை விரித்து உரைத்து அங்கு       1509-3

 ஒருப்படும் சிந்தையினார்கள் உடன் உறைவின் பயன் பெற்றார்    1509-4

 

 245. அந் நாளில் தமக்கு ஏற்ற திருத் தொண்டின் நெறி ஆற்ற    1510-1

 மின்னார் செஞ்சடை அண்ணல் மேவும் பதி எனைப் பலவும்      1510-2

 முன்னாகச் சென்று ஏத்தி முதல்வன் தாள் தொழுவதற்குப்        1510-3

 பொன்னாரும் மணி மாடப் பூம் புகலூர் தொழுது அகன்றார்       1510-4

 

 246. திரு நீல நக்க அடிகள் சிறுத்தொண்டர் முருகனார்   1511-1

 பெருநீர்மை அடியார்கள் பிறரும் விடை கொண்டு ஏக    1511-2

 ஒரு நீர்மை மனத்து உடைய பிள்ளையாருடன் அரசும்   1511-3

 வரும் சீர் செஞ்சடைக் கரந்தார் திரு அம்பர் வணங்கினார்        1511-4

 

 247. செங்குமுத மலர் வாவித் திருக்கடவூர் அணைந்து அருளிப் 1512-1

 பொங்கிய வெங்கூற்று அடர்த்த பொன் அடிகள் தொழுது ஏத்திக்   1512-2

 குங்குலியக் கலயனார் திருமத்தில் குறை அறுப்ப         1512-3

 அங்கு அவர்பால் சிவன் அடியாருடன் அமுது செய்தார்கள்        1512-4

 

 248. சீர் மன்னும் திருக் கடவூர்த் திருமயானமும் வணங்கி       1513-1

 ஏர் மன்னும் இன்னிசைப்பாப் பல பாடி இனிது அமர்ந்து   1513-2

 கார் மன்னும் கறைக் கண்டர் கழல் இணைகள் தொழுது அகன்று 1513-3

 தேர் மன்னும் மணி வீதித் திரு ஆக்கூர் சென்று அணைந்தார்     1513-4

 

 249. சார்ந்தார் தம் புகல் இடத்தைத் தான் தோன்றி மாடத்துக்     1514-1

 கூர்ந்து ஆர்வம் உறப் பணிந்து கோதில் தமிழ்த்தொடை புனைந்து         1514-2

 வார்த்து ஆடும் சடையார் தம் பதி பலவும் வணங்கி உடன்       1514-3

 சேர்ந்தார்கள் தம் பெருமான் திரு வீழி மிழலையினை    1514-4

 

 250. வீழி மிழலை வந்து அணைய மேவும் நாவுக்கு அரசினையும்        1515-1

 காழி ஞானப் பிள்ளையையும் கலந்த உள்ளக் காதலினால்        1515-2

 ஆழி வலவன் அறியாத அடியார் அடியார் அவர்களுடன்   1515-3

 வாழி மறையோர் எதிர் கொண்டு வணங்க வணங்கி உள்புக்கார்    1515-4

 

 251. மாட வீதி அலங்கரித்து மறையோர் வாயின் மணி விளக்கு 1516-1

 நீடு கதலி தழைப் பூதம் நிரைத்து நிறை பொன் குடம் எடுத்துப்    1516-2

 பீடு பெருகும் வாகீசர் பிள்ளையாரும் தொண்டர்களும்    1516-3

 கூட மகிழ்ந்து விண் இழிந்த கோயில் வாயில் சென்று அணைந்தார்       1516-4

 

 252. சென்று உள் புகுந்து திருவீழி மிழலை அமர்ந்த செங்கனகக் 1517-1

 குன்ற வில்லியார் மகிழ்ந்த கோயில் வலமா வந்து திரு 1517-2

 முன்றில் வணங்கி முன் எய்தி முக்கண் செக்கர் சடை மவுலி     1517-3

 வென்றி விடையார் சேவடிக் கீழ் விழுந்தார் எழுந்தார் விம்மினார்         1517-4

 

 253. கைகள் குவித்துக் கழல் போற்றிக் கலந்த அன்பு கரைந்து உருக      1518-1

 மெய்யில் வழியும் கண் அருவி விரவப் பரவும் சொல் மாலை    1518-2

 செய்ய சடையார் தமைச் சேரார் தீங்கு நெறி சேர்கின்றார் என்று   1518-3

 உய்யும் நெறித் தாண்ட தம் மொழிந்து அங்கு ஒழியாக் காதல் சிறந்து ஓங்க       1518-4

 

 254. முன்னாள் அயனும் திருமாலும் முடிவும் முதலும் காணாத 1519-1

 பொன்னார் மேனி மணி வெற்பைப் பூ நீர் மிழலையினில் போற்றிப்       1519-2

 பல் நாள் பிரியா நிலைமையினால் பயிலக் கும்பிட்டு இருப்பாராய்        1519-3

 அந்நாள் மறையோர் திருப்பதியில் இருந்தார் மெய்ம்மை அருந்தவர்கள்    1519-4

 

 255. சீரின் விளங்கும் திருத்தொண்டர் இருந்து சில நாள் சென்று அதன் பின்      1520-1

 மாரி சுருங்கி வளம் பொன்னி நதியும் பருவம் மாறுதலும்        1520-2

 நீரின் இயன்ற உணவு அருகி நிலவும் பல மன் உயிர்கள் எல்லாம்        1520-3

 பாரின் மலிந்த இலம் பாட்டில் படர் கூர் வறுமை பரந்ததால்      1520-4

 

 256. வையம் எங்கும் வற்கடம் ஆய்ச் செல்ல உலகோர் வருத்தமுற      1521-1

 நையும் நாளில் பிள்ளையார் தமக்கும் நாவுக்கு அரசருக்கும்      1521-2

 கையில் மானும் மழுவும் உடன் காணக் கனவில் எழுந்து அருளிச்        1521-3

 செய்ய சடையார் திருவீழி மிழலை உடையார் அருள் செய்வார்   1521-4

 

 257.  கால நிலைமையால் உங்கள் கருத்தில் வாட்டம் உறீர் எனினும்     1522-1

 ஏல உம்மை வழி படுவார்க்கு அளிக்க அளிக்கின்றோம் என்று     1522-2

 கோலம் காண எழுந்து அருளிக் குலவும் பெருமை இருவர்க்கும்   1522-3

 ஞாலம் அறியப் படிக்காசு வைத்தார் மிழலை நாயகனார் 1522-4

 

 258. விண்ணின் நின்று இழிந்த விமானத்தின் கிழக்கும் மேற்கும் பீடத்தில்        1523-1

 அண்ணல் புகலி ஆண் தகையார் தமக்கும் ஆண்ட அரசினுக்கும்   1523-2

 நண்ணும் நாள்கள் தொறும் காசு படிவைத்து அருள நானிலத்தில் 1523-3

 எண்ணில் அடியார் உடன் அமுது செய்து அங்கு இருந்தார் இருவர்களும்   1523-4

 

 259.  அல்லார் கண்டத்து அண்டர் பிரான் அருளால் பெற்ற படிக்காசு      1524-1

 பல்லாறு இயன்ற வளம் பெருகப் பரமன் அடியார் ஆனார்கள்      1524-2

 எல்லாம் எய்தி உண்கஎன இரண்டு பொழுதும் பறை நிகழ்த்திச்    1524-3

 சொல்லால் சாற்றிச் சோறு இட்டார் துயர் கூர் வறுமை தொலைத்திட்டார் 1524-4

 

 260.  ஈசர் மிழலை இறையவர் பால் இமையப் பாவை திருமுலைப் பால்         1525-1

 தேசம் உய்ய உண்டவர் தாம் திருமா மகனார் ஆதலினால்        1525-2

 காசு வாசியுடன் பெற்றார் கைத் தொண்டு ஆகும் படிமையினால் 1525-3

 வாசி இல்லாக் காசு படி பெற்று வந்தார் வாகீசர் 1525-4

 

 261.  ஆறு சடை மேல் அணிந்து அருளும் அண்ணல் வைத்த படிக் காசால்       1526-1

 ஈறு இலாத பொருள் உடைய இருவர் உடைய திருமடங்கள்      1526-2

 சோறு நாளும் தொண்டர் மகிழ்ந்து உண்ண உண்ணத் தொலையாதே      1526-3

 ஏறு பெருமை புவி போற்ற இன்புற்று இருக்கும் அந் நாளில்      1526-4

 

 262. காலம் தவறு தீர்ந்து எங்கும் கலி வான் பொழிந்த புனல் கலந்து     1527-1

 ஞாலம் எல்லாம் குளிர் தூங்கி உணவு பெருகி நலம் சிறப்ப       1527-2

 மூல அன்பர் இருவர்களும் மொழி மாலைகளும் பல சாத்தி       1527-3

 நீல கண்டர் உறை பதிகள் பிறவும் வணங்க நினைவுற்றார்        1527-4

 

 263. வாய்ந்த மிழலை மா மணியை வணங்கிப் பிரியா விடை கொண்டு 1528-1

 பூந்தண் புனல் சூழ் வாஞ்சியத்தைப் போற்றிப் புனிதர் வாழ்பதிகள் 1528-2

 ஏய்ந்த அன்பினால் இறைஞ்சி இசை வண் தமிழ்கள் புனைந்து போய்ச்     1528-3

 சேர்ந்தார் செல்வத் திருமறைக்காடு எல்லை இல்லாச் சீர்த்தியினார்        1528-4

 

 264. மன்றல் விரவு மலர்ப் புன்னை மணம் சூழ் சோலை உப்பளத்தின்    1529-1

 முன்றில் தோறும் சிறு மடவார் முத்தம் கொழிக்கும் மறைக் காட்டுக்      1529-2

 குன்ற வில்லியார் மகிழ்ந்த கோயில் புகுந்து வலம் கொண்டு      1529-3

 சென்று சேர்ந்தார் தென் புகலிக் கோவும் அரசும் திரு முன்பு       1529-4

 

 265. பரவை ஓதக் கழிக்கானல் பாங்கு நெருங்கும் அப் பதியில்   1530-1

 அரவச் சடை அந்தணனாரை அகில மறைகள் அர்ச்சனை செய்து 1530-2

 உரவக் கதவம் திருக் காப்புச் செய்த அந்நாள் முதல் இந்நாள்     1530-3

 வரையும் அடைத்தே நிற்கின்ற மணி நீள வாயில் வணங்குவார்   1530-4

 

 266. தொல்லை வேதம் திருக் காப்புச் செய்த வாயில் தொடர் அகற்ற     1531-1

 வல்ல அன்பர் அணையாமை மருங்கு ஓர் வாயில் வழி எய்தி    1531-2

 அல்லல் தீர்ப்பார் தமை அருச்சிப்பார்கள் தொழுவார் ஆம்படி கண்டு       1531-3

 எல்லை இல்லாப் பெரும் புகழார் இதனை அங்குக் கேட்டு அறிந்தார்       1531-4

 

 267.  ஆங்கு அப் பரிசை அறிந்து அருளி ஆழித் தோணி புரத்து அரசர்    1532-1

 ஓங்கு வேதம் அருச்சனை செய் உம்பர் பிரானை உள் புக்குத்     1532-2

 தேம்கா திருவோம் நேர் இறைஞ்சத் திருமுன் கதவம் திருக்காப்பு 1532-3

 நீங்கப் பாடும் அப்பர் என நீடும் திருநாவுக்கு அரசர்       1532-4

 

 268. உண்ணீர்மையினால் பிள்ளையார் உரை செய்து அருள அதனாலே   1533-1

 பண்ணினேரு மொழியாள் என்று எடுத்துப் பாடப் பயன் துய்ப்பான்         1533-2

 தெண்ணீர் அணிந்தார் திருக்காப்பு நீக்கத் தாழ்க்கத் திருக் கடைக்காப்பு      1533-3

 எண்ணீர் இரக்கம் ஒன்று இல்லீர் என்று பாடி இறைஞ்சுதலும்      1533-4

 

 269. வேத வளத்தின் மெய்ப் பொருளின் அருளால் விளங்கும் மணிக் கதவம்      1534-1

 காதல் அன்பர் முன்பு திருக் காப்பு நீங்கக் கலை மொழிக்கு        1534-2

 நாதர் ஞான முனிவருடன் தொழுது விழுந்தார் ஞாலத்துள்        1534-3

 ஓத ஒலியின் மிக்கு எழுந்த தும்பர் ஆர்ப்பும் மறை ஒலியும்      1534-4

 

 270. அன்பர் ஈட்டம் களி சிறப்ப ஆண்ட அரசும் சிவக் கன்றும்    1535-1

 இன்ப வெள்ளத்து இடை மூழ்கி எழுந்து உள் புகுந்து தம் பெருமான்       1535-2

 முன்பு பணிந்து போற்றி இசைத்துப் பரவி மொழி மாலைகள் பாடி        1535-3

 என்பு கரைய உள் உருகி இறைஞ்சி அரிதில் புறத்து அணைந்தார் 1535-4

 

 271. புறம்பு நின்று வாகீசர் புனிதர் அருளால் இக் கதவம் 1536-1

 திறந்தும் அடைத்தும் செல்லும் நெறி திருந்த மலையாள் திருமுலையில் 1536-2

 கறந்த ஞானம் குழைத்த அமுது செய்த புகலிக் கவுணியரை      1536-3

 நிறைந்த கதவம் அடைக்கும் வகை நீரும் பாடி அருளும் என     1536-4

 

 272. சண்பை ஆளும் தமிழ் விரகர் தாமும் திரு நாவுக்கரசர்      1537-1

 பண்பின் மொழிந்த உரை கொண்டு பதிகம் பாடும் அவ்வளவில்   1537-2

 கண் பொற்பமைந்த நுதல் காளகண்டர் அருளால் கடிதுடனே      1537-3

 திண் பொன் கதவம் திருக் காப்புச் செய்து எடுத்த திருப் பாட்டில் 1537-4

 

 273. அது கண்டு உடைய பிள்ளையார் தாமும் ஆண்ட அரசும் மகிழ்ந்து   1538-1

 இது நம் பெருமான் அருள் செய்யப் பெற்றோம் என்று அங்கு இறைஞ்சிய பின்     1538-2

 பதிகம் நிரம்பப் பிள்ளையார் பாடித் தொழுது பணிவு உற்றார்     1538-3

 எதிர் பொன் திருவாயிலின் வழக்கம் என்றும் நிகழ்ச்சி எய்தியது ஆல்     1538-4

 

 274. அங்கு நிகழ்ந்த அச் செயல் கண்டு அடியார் எல்லாம் அதிசயித்துப்   1539-1

 பொங்கு புளகம் எய்திட மெய் பொழியும் கண்ணீர் பரந்து இழிய   1539-2

 எங்கும் நிகர் ஒன்று இல்லாத இருவர் பாதம் இறைஞ்சினார்       1539-3

 நங்கள் புகலிப் பெரும் தகையும் அரசும் மடத்தில் நண்ணிய பின் 1539-4

 

 275. அரிதில் திறக்கத் தாம் பாட அடைக்க அவர் பாடிய எளிமை 1540-1

 கருதி நம்பர் திருவுள்ளம் அறியாது அயர்ந்தேன் எனக் கவன்று    1540-2

 பெரிதும் அஞ்சித் திருமடத்தில் ஒருபால் அணைந்து பேழ் கணித்து        1540-3

 மருவும் உணர்வில் துயில் கொண்டார் வாய்மை திறம்பா வாகீசர்         1540-4

 

 276. மன்னும் செல்வ மறைக்காட்டு மணியின் பாதம் மனத்தின் கண்     1541-1

 உன்னித் துயிலும் பொழுதின் கண் உமை ஓர் பாகம் உடையவர் தாம்     1541-2

 பொன்னின் மேனி வெண் நீறு புனைந்த கோலப் பொலிவினொடும்         1541-3

 துன்னி அவர்க்கு வாய் மூரில் இருப்போம் தொடர வா என்றார்    1541-4

 

 277. போதம் நிகழ வா என்று போனார் என் கொல் எனப் பாடி    1542-1

 ஈது எம்பெருமான் அருளாகில் யானும் போவேன் என்று எழுந்து   1542-2

 வேத வனத்தைப் புறகிட்டு விரைந்து போக அவர் முன்னே       1542-3

 ஆதி மூர்த்தி முன் காட்டும் அவ் வேடத்தால் எழுந்து அருள      1542-4

 

 278. சீரார் பதியின் நின்று எழுந்து செல்லும் திருநாவுக்கு அரசர்   1543-1

 ஆரா அன்பில் ஆரமுதம் உண்ண எய்தா வாறே போல்   1543-2

 நீரார் சடையார் எழுந்து அருள நெடிது பின்பு செல்லும் அவர்     1543-3

 பேராளரை முன் தொடர்ந்து அணையப் பெறுவார் எய்தப் பெற்று இலரால் 1543-4

 

 279. அன்ன வண்ணம் எழுந்து அருளி அணித்தே காட்சி கொடுப்பார் போல்        1544-1

 பொன்னின் கோயில் ஒன்று எதிரே காட்டி அதனுள் புக்கு அருளத் 1544-2

 துன்னும் தொண்டர் அம் மருங்கு விரைந்து தொடரப் போந்த படி 1544-3

 மன்னும் புகலி வள்ளலார் தாமும் கேட்டு வந்து அணைந்தார்     1544-4

 

 280.  அழைத்துக் கொடு போந்து அணியார் போல் காட்டி மறைந்தார் என அயர்ந்து 1545-1

 பிழைத்துச் செவ்வி அறியாதே திறப்பித் தேனுக்கே அல்லால்     1545-2

 உழைத்தாம் ஒளித்தால் கதவம் தொண்டு உறைக்கப் பாடி அடைப்பித்த    1545-3

 தழைத்த மொழியார் உப்பாலார் தாம் இங்கு எப்பால் மறைவது என       1545-4

 

 281. மாட நீடு திருப்புகலி மன்னர் அவர்க்கு மால் அயனும்       1546-1

 நேடி இன்னங் காணாதார் நேரே காட்சி கொடுத்து அருள 1546-2

 ஆடல் கண்டு பணிந்து ஏத்தி அரசும் காணக் காட்டுதலும் 1546-3

 பாட அடியார் என்று எடுத்துப் பரமர் தம்மைப் பாடினார்   1546-4

 

 282. பாடும் தமிழ் மாலைகள் கொண்டு பரமர் தாமும் எழுந்து அருள     1547-1

 நீடும் திருவாய்மூர் அடைந்து நிலவும் கோயில் வலம் செய்து     1547-2

 சூடும் பிறையார் பெரும் தொண்டர் தொழுது போற்றித் துதி செய்து       1547-3

 நாடும் காதல் வளர்ந்து ஓங்க நயந்து அந் நகரில் உடன் உறைந்தார்       1547-4

 

 283.  ஆண்ட அரசும் பிள்ளையார் உடனே அங்கண் இனிது அமர்ந்து      1548-1

 பூண்ட காதல் பொங்கி எழ வாய் மூர் அடிகள் போற்றி    1548-2

 மூண்ட அன்பின் மொழிமாலை சாத்தி ஞான முனிவர் ஒடு       1548-3

 மீண்டு வந்து திருமறைக் காடு எய்தி விமலர் தாள் பணிந்தார்    1548-4

 

 284.  ஆதி முதல்வர் தமைப் பணிந்து அங்கு ஆன பணி செய்து அமரும் நாள்    1549-1

 சீத மதி வெண் குடை வளவர் மகளார் தென்னன் தேவியாம்      1549-2

 கோதில் குணத்துப் பாண்டி மா தேவியார் முன் குலச்சிறையார்    1549-3

 போத விட்டார் சிலர் வந்தார் புகலி வேந்தர் தமைக் காண        1549-4

 

 285. வந்து சிவனார் திருமறைக் காடு எய்தி மன்னு வேணுபுரி    1550-1

 அந்தணாளர் தமக்கு அறிவித்து அவர் பால் எய்தி அடி வணங்க   1550-2

 சிந்தை மகிழ்ந்து தீது இன்மை வனவத் தீங்கும் உளவாமோ      1550-3

 இந்த உலகம் உய வந்தீர் இரு தாள் நினைவார்க்கு என்று உரைப்பார்      1550-4

 

 286. சைவ நெறி வைதிகம் நிற்கச் சழக்கு நெறியைத் தவம் என்னும்     1551-1

 பொய் வல் அமணர் செயல் தன்னைப் பொறுக்க கில்லோம் எனக் கேட்டே 1551-2

 அவ் வன் தொழிலோர் செயல் மாற்றி ஆதிசைவ நெறி விளங்கத் 1551-3

 தெய்வ நீறு நினைந்து எழுந்தார் சீர் கொள் சண்பைத் திரு மறையோர்     1551-4

 

 287.  ஆய பொழுது திரு நாவுக்கரசு புகலி ஆண் தகைக்குக்      1552-1

 காய மாசு பெருக்கி உழல் கலதி அமணர் கடுவினை செய்        1552-2

 மாயை சாலம் மிக வல்லார் அவர் மற்று என்னை முன் செய்த   1552-3

 தீய தொழிலும் பல கெட்டேன் சொல்ல இசையேன் யான் என்றார்         1552-4

 

 288. என்று கூற எல்லை இலா நீறு போற்றும் இருவரையும்      1553-1

 சென்று காணும் கருத்து உடையேன் அங்குத் தீங்கு புரி அமணர்   1553-2

 நின்ற நிலைமை அழிவித்துச் சைவ நெறி பாரித்து அன்றி        1553-3

 ஒன்றும் செய்யேன் ஆணை உமது என்றார் உடைய பிள்ளையார் 1553-4

 

 289.  போமா துணிந்து நீர் அங்குப் போகப் போதா அவ் அமணர் 1554-1

 தீ மாயையினை யானே போய்ச் சிதைத்து வருகின்றேன் என்ன    1554-2

 ஆமாறு எல்லாம் உரைத்து அவரை மறுக்க மாட்டது அரசு இருப்பத்       1554-3

 தாம் ஆதரவால் தமிழ் நாட்டில் போனார் ஞானத் தலைவனார்     1554-4

 

 290. வேணு புரக்கோன் எழுந்து அருள விடைகொண்டு இருந்த வாகீசர்    1555-1

 பூணும் அன்பால் மறைக்காட்டில் புனிதர் தம்மைப் போற்றி இசைத்துப்     1555-2

 பேணி இருந்து அங்கு உறையும் நாள் பெயர்வார் வீழிமிழலை அமர்      1555-3

 தாணுவின் தன் செய்ய கழல் மீண்டும் சார நினைக்கின்றார்       1555-4

 

 291. சோலை மறைக் காட்டு அமர்ந்து அருளும் சோதி அருள் பெற்று அகன்று போய் 1556-1

 வேலை விடம் உண்டவர் வீழி மிழலை மீண்டும் செல்வன் என 1556-2

 ஞாலம் நிகழ்ந்த நாகைக் காரோணம் பிறவும் தாம் பணிந்து      1556-3

 சாலு மொழி வண் தமிழ்ப் பாடித் தலைவர் மிழலை வந்து அடைந்தார்    1556-4

 

 292. வீழி மிழலை தனிப் பணிந்து வேத முதல்வர் தாம் இருப்ப 1557-1

 ஆழி வலம் ஏந்திய அரியால் ஆகாசத்தின் நின்று இழிந்த 1557-2

 வாழி மலர்ந்த கோயில்தனில் மன்னும் பொருளை போற்றிசைத்துத்       1557-3

 தாழும் நாளில் பிறபதியும் பணியும் காதல் தலை நிற்பார்        1557-4

 

 293. பூவில் பொலியும் புனல் பொன்னிக் கரை போய்ப் பணிவார் பொற்பு அமைந்த         1558-1

 ஆவுக்கு அருளும் ஆவடு தண் துறையார் பாதம் அணைந்து இறைஞ்சி    1558-2

 நாவுக் கரசர் ஞானப் போன கர்க்குச் செம் பொன் ஆயிரமும்      1558-3

 பாவுக்கு அளித்த திறம் போற்றிப் போந்து பிறவும் பணிகின்றார்   1558-4

 

 294. செய்ய சடையார் பழையாறை எய்த அதனில் செல் பொழுதில்       1559-1

 மையல் அமணர் மறைத்த வடதளியின் மன்னும் சிவனாரைக்    1559-2

 கைகள் கூப்பித் தொழுது அருளக் கண்டவாற்றால் அமணர்கள் தம்        1559-3

 பொய் கொள் விமானம் எனக் கேட்டுப் பொறாத உள்ளம் மிகப் புழுங்கி    1559-4

 

 295. அந்த விமானம் தனக்கு அருகா ஆங்கு ஓர் இடத்தின் பாங்கு எய்திக் 1560-1

 கந்தம் மலரும் கடிக் கொன்றை முடியார் செய்ய கழல் உன்னி    1560-2

 மந்த அமணர் வஞ்சனையால் மறைத்த வஞ்சம் ஒழித்தருளிப்    1560-3

 பந்தம் கொண்ட குண்டர் திறம் பாற்றும் என்று பணிந்து இருந்தார்        1560-4

 

 296. வண்ணம் கண்டு நான் உம்மை வணங்கி அன்றிப் போகேன் என்று    1561-1

 எண்ண முடிக்கும் வாகீசர் இருந்தார் அமுது செய்யாதே 1561-2

 அண்ணலாரும் அது உணர்ந்து அங்கு அரசு தம்மைப் பணிவதற்குத்       1561-3

 திண்ணமாக மன்னனுக்குக் கனவில் அருளிச் செய்கின்றார்        1561-4

 

 297.  அறிவில் அமணர் நமை மறைப்ப இருந்தோம் என்று அங்கு அடையாளக்    1562-1

 குறிகள் அறியச் செய்து அருளி நம்மை அரசு கும்பிடுவான்       1562-2

 நெறியில் அமணர் தமை அழித்து நீக்கிப் போக்கு என்று அருள் புரிய      1562-3

 செறிவில் அறிவுற்று எழுந்து அவனும் செங்கை தலைமேல் குவித்து இறைஞ்சி 1562-4

 

 298. கண்ட வியப்பு மந்திரிகட்கு இயம்பிக் கூடக் கடிது எய்தி     1563-1

 அண்டர் பெருமான் அருள் செய்த அடையாளத்தின் வழி கண்டு   1563-2

 குண்டர் செய்த வஞ்சணையைக் குறித்து வேந்தன் குலவு பெரும் 1563-3

 தொண்டர் தம்மை அடி வணங்கித் தொக்க அமணர் தூர் அறுத்தான்       1563-4

 

 299.  ஆனை இனத்தில் துகைப்புண்ட அமண் ஆயிரமும் மாய்ந்தற் பின்   1564-1

 மேன்மை அரசன் ஈசர்க்கு விமானம் ஆக்கி விளக்கியபின்         1564-2

 ஆன வழி பாட்டு அர்ச்சனைக்கு நிபந்தம் எல்லாம் அமைத்து இறைஞ்ச    1564-3

 ஞான அரசும் புக்கு இறைஞ்சி நாதர் முன்பு போற்றுவார் 1564-4

 

 300.  தலையின் மயிரைப் பறித்து உண்ணூம் சாதி அமணர் மறைத்தாலும்       1565-1

 நிலை இலாதார் நிலைமையினால் மறைக்க ஒண்ணுமோ என்னும்        1565-2

 விலை இல் வாய்மைக்குறும் தொகைகள் விளம்பிப் புறம் போந்து அங்கு அமர்ந்தே        1565-3

 இலை கொள் சூலப் படையார் சேர் இடங்கள் பிறவும் தொழ அணைவார் 1565-4

 

 301. பொங்கு புனலார் பொன்னியில் இரண்டு கரையும் பொருவிடையார்   1566-1

 தங்கும் இடங்கள் புக்கு இறைஞ்சித் தமிழ் மாலைகளும் சாத்திப் போய்    1566-2

 எங்கும் நிறைந்த புகழ் ஆளர் ஈறில் தொண்டர் எதிர் கொள்ளச்    1566-3

 செங்கண் விடையார் திருவானைக் காவின் மருங்கு சென்று அணைந்தார் 1566-4

 

 302. சிலந்திக்கு அருளும் கழல் வணங்கிச் செஞ்சொல் மாலை பல பாடி 1567-1

 இலங்கு சடையார் எறும்பியூர் மலையும் இறைஞ்சி பாடியபின்    1567-2

 சோதித் திருச்சிராப்பள்ளி மலையும் கற்குடியும்   1567-3

 நலம் கொள் செல்வத் திருப்பராய்த் துறையும் தொழுவான் நண்ணினார்   1567-4

 

 303. மற்றப் பதிகள் முதலான மருங்கு உள்ளனவும் கை தொழுது        1568-1

 பொன் புற்று அமைந்த திருப்பணிகள் செய்து பதிகம் கொடு போற்றி       1568-2

 உற்ற அருளால் காவிரியை ஏறி ஒன்னார் புரம் எரியச்    1568-3

 செற்ற சிலையார் திருப்பைஞ்ஞீலியினைச் சென்று சேர்கின்றார்    1568-4

 

 304. வழி போம் பொழுது மிக இளைத்து வருத்தம் உற நீர் வேட்கையொடும்      1569-1

 அழிவாம் பசி வந்து அணைந்திடவும் அதற்குச் சித்தம் அலையாதே       1569-2

 மொழி வேந்தரும் முன் எழுந்து அருள முருகு ஆர் சோலைப் பைஞ்ஞீலி 1569-3

 விழி ஏந்திய நெற்றியினார் தம் தொண்டர் வருத்தம் மீட்பாராய்   1569-4

 

 305. காவும் குளமும் முன் சமைத்துக் காட்டி வழி போம் கருத்தினால்    1570-1

 மேவும் திருநீற்று அந்தணராய் விரும்பும் பொதி சோறும் கொண்டு        1570-2

 நாவின் தனி மன்னவர்க்கு எதிரே நண்ணி இருந்தார் விண்ணின் மேல்     1570-3

 தாவும் புள்ளும் மண் கிழிக்கும் தனி ஏனமும் காண்பு அரியவர் தாம்      1570-4

 

 306. அங்கண் இருந்த மறையவர் பால் ஆண்ட அரசும் எழுந்து அருள     1571-1

 வெங்கண் விடை வேதியர் நோக்கி மிகவும் வழி வந்து இளைத்து இருந்தீர்        1571-2

 இங்கு என் பாலே பொதி சோறு உண்டு இதனை உண்டு தண்ணீர் இப்     1571-3

 பொங்கு குளத்தில் குடித்து இளைப்புப் போக்கிப் போவீர் எனப் புகன்றார்    1571-4

 

 307. நண்ணும் திருநாவுக்கு அரசர் நம்பர் அருள் என்று அறிந்தார் போல்   1572-1

 உண்ணும் என்று திருமறையோர் உரைத்துப் பொதி சோறு அளித்தலுமே   1572-2

 எண்ண நினையாது எதிர் வாங்கி இனிதாம் அமுது செய்து இனிய 1572-3

 தண்ணீர் அமுது செய்து அருளித் தூய்மை செய்து தளர்வு ஒழிந்தார்       1572-4

 

 308. எய்ப்பு நீங்கி நின்றவரை நோக்கி இருந்த மறையவனார்      1573-1

 அப்பால் எங்கு நீர் போவது என்றார் அரசும் அவர்க்கு எதிரே      1573-2

 செப்புவார் யான் திருப்பைஞ் ஞீலிக்குப் போவ என்று உரைப்ப     1573-3

 ஒப்பு இலாரும் யான் அங்குப் போகின்றேன் என்று உடன் போந்தார்        1573-4

 

 309. கூட வந்து மறையவனார் திருப்பைஞ்ஞீலி குறுகியிட       1574-1

 வேடம் அவர் முன் மறைத்தலுமே மெய்ம்மைத் தவத்து மேலவர் தாம்    1574-2

 ஆடல் புரிந்தார் அடியேனைப் பொருளாய் அளித்த கருணை எனப் 1574-3

 பாடல் புரிந்து விழுந்து எழுந்து கண்ணீர் மாரிபயில் வித்தார்      1574-4

 

 310. பைஞ் ஞீலியினில் அமர்ந்து அருளும் பரமர் கோயில் சென்று எய்தி 1575-1

 மைஞ் ஞீலத்து மணி கண்டர் தம்மை வணங்கி மகிழ் சிறந்து     1575-2

 மெய்ஞ் ஞீலிர் மையினில் அன்புருக விரும்பும் தமிழ் மாலைகள் பாடிக்    1575-3

 கைஞ்ஞீடிய தம் திருத்தொண்டு செய்து காதலுடன் இருந்தார்      1575-4

 

 311. நாதர் மருவும் திருமலைகள் நாடும் பதிகள் பல மிகவும்     1576-1

 காதல் கூரச் சென்று இறைஞ்சிக் கலந்த இசை வண் தமிழ் பாடி 1576-2

 மாதோர் பாகர் அருளாலே வடபால் நோக்கி வாகீசர்      1576-3

 ஆதி தேவர் அமர்ந்த திரு அண்ணாமலையை நண்ணினார்        1576-4

 

 312. செங்கண் விடையார் திரு அண்ணா மலையைத் தொழுது வலம் கொண்டு    1577-1

 துங்க வரையின் மிசை ஏறி தொண்டர் தொழும்புக்கு எதிர் நிற்கும்        1577-2

 அங்கண் அரசைத் தொழுது எழுந்து திளைத்துத் திருநாவுக்கரசர்   1577-3

 தங்கு பிறப்பே வீட்டினுக்கு மேலாம் பெருமை சாதித்தார் 1577-4

 

 313. அண்ணாமலை மலை மேல் அணிமலையை ஆரா அன்பின் அடியவர் தம்    1578-1

 கண்ணார் அமுதை விண்ணோரைக் காக்கக் கடலில் வந்து எழுந்த         1578-2

 உண்ணா நஞ்சம் உண்டானைக் கும்பிட்டு உருகும் சிந்தை உடன் 1578-3

 பண்ணார் பதிகத் தமிழ் பாடிப் பணிந்து பரவிப் பணி செய்தார்     1578-4

 

 314. பணியார் வேணிச் சிவ பெருமான் பாதம் போற்றிப் பணி செயும் நாள்       1579-1

 மணியார் கண்டத்து எம் பெருமான் மண் மேல் மகிழும் இடம் எங்கும்    1579-2

 தணியாக் காதலுடன் சென்று வணங்கித் தக்க பணி செய்வார்     1579-3

 அணியார் தொண்டைத் திருநாட்டில் அருளால் அணைவார் ஆயினார்      1579-4

 

 315. காதல் செய்யும் கருத்தின் உடன் காடும் மலையும் கான் ஆறும்      1580-1

 சூதமலி தண் பணைப் பதிகன் பலவும் கடந்து சொல்லிக்கு        1580-2

 நாதர் போந்து பெரும் தொண்டை நன்னாடு எய்தி முன் ஆகச்     1580-3

 சீத மலர் மென் சோலை சூழ் திரு ஒத்தூரில் சென்று அடைந்தார் 1580-4

 

 316. செக்கர் சடையார் திரு ஒத்துத்தூர் தேவர் பிரானார் தம் கோயில்     1581-1

 புக்கு வலம் கொண்டு எதிர் இறைஞ்சிப் போற்றிக் கண்கள் புனல் பொழிய 1581-2

 முக் கண் பிரானை விரும்பும் மொழித் திருத் தாண்டகங்கள் முதலாகத்    1581-3

 தக்க மொழி மாலைகள் சாத்திச் சார்ந்து பணி செய்து ஒழுகுவார் 1581-4

 

 

 317. செய்ய ஐயர் திரு ஒத்தூர் ஏத்திப் போந்து செழும் புவனம்   1582-1

 உய்ய நஞ்சு உண்டு அருளும் அவர் உறையும் பதிகள் பல வணங்கித்     1582-2

 தையல் தழுவக் குழைந்த பிரான் தங்கும் தெய்வப் பதி என்று    1582-3

 வையம் முழுதும் தொழுது ஏத்தும் மதில் சூழ் காஞ்சி மருங்கு அணைந்தார்       1582-4

 

 318.  ஞாலம் உய்யத் திருவதிகை நம்பர் தம் பேர் அருளினால்   1583-1

 சூலை மடுத்து முன் ஆண்ட தொண்டர் வரப்பெற்றோம் என்று    1583-2

 காலை மலரும் கமலம் போல் காஞ்சி வாணர் முகம் எல்லாம்    1583-3

 சால மலர்ந்து களி சிறப்பத் தழைத்த மனங்கள் தாங்குவார்       1583-4

 

 319. மாட வீதி மருங்கு எல்லாம் மணி வாயில்களில் தோரணங்கள்       1584-1

 நீடு கதலியுடன் கமுகு நிறைத்து நிறை பொற்குடம் தீபம்         1584-2

 தோடு குலவு மலர் மாலை சூழ்ந்த வாசப் பந்தர்களும்    1584-3

 ஆடு கொடியும் உடன் எடுத்து அங்கு அணிந்£ள் காஞ்சி அலங்கரித்தார்     1584-4

 

 320. தொண்டர் ஈண்டி எதிர்கொள்ள எழுந்து சொல்லுக்கு அரசர் பால்      1585-1

 கொண்ட வேடப் பொலிவினொடும் குலவும் வீதி பணி செய்யும்   1585-2

 அண்டர் அறிதற்கு அரிய திரு அலகு முதல் ஆம் அவை ஏந்தி    1585-3

 இண்டை புனைந்த சடை முடியார்க்கு அன்பர் தம்மை எதிர் கொண்டார்    1585-4

 

 321. எதிர் கொண்டு இறைஞ்சும் சீர் அடியார் தம்மை இறைஞ்சி எழுந்து அருளி    1586-1

 மதில் கொண்டு அணிந்த காஞ்சி நகர் மறுகு உள் போந்து வானநதி       1586-2

 குதி கொண்டு இழிந்த சடைக் கம்பர் செம் பொன் கோயில் குறுகினார்     1586-3

 அதிர் கொண்டு அலை நேர் மணி மிடற்றார் ஆண்ட திருநாவுக்கரசர்       1586-4

 

 322. திரு வாயிலினைப் பணிந்து எழுந்து செல்வத் திரு முன்றிலை அணைந்து    1587-1

 கருவார் கச்சி ஏகம்பர் கனக மணி மாளிகை சூழ்ந்து      1587-2

 வருவார் செம் பொன் மலை வல்லி தழுவக் குழைந்த மணி மேனிப்      1587-3

 பெரு வாழ்வினை முன் கண்டு இறைஞ்சிப் பேரா அன்பு பெருக்கினார்     1587-4

 

 323. வார்ந்து சொரியும் கண் அருவி மயிர்க் கால் தோறும் வரும் புளகம் 1588-1

 ஆர்ந்த மேனிப் புறம்பு அலைப்ப அன்பு கரைந்து புள் அலைப்பச்   1588-2

 சேர்ந்த நயனப் பயன் பெற்றுத் திளைப்பத் திருவேகம்பர் தமை    1588-3

 நேர்ந்த மனத்தில் உற வைத்து நீடும் பதிகம் பாடுவார்    1588-4

 

 324.  கரவாடும் வன் நெஞ்சர்க்கு அரியானை என்று எடுத்துப்     1589-1

 பரவாய சொல் மாலைத் திருப் பதிகம் பாடிய பின்       1589-2

 விரிவார் தம் புரம் எரித்த விடையவனார் வெள் எயிற்றின்       1589-3

 அரவு ஆரம் புனைந்தவர் தம் திருமுன்றில் புறத்து அணைந்தார்   1589-4

 

 325. கையார்ந்த திருத்தொண்டு கழிய மிகும் காதலோடும்        1590-1

 செய்யா நின்றே எல்லாச் செந்தமிழ் மாலையும் பாடி     1590-2

 மையார்ந்த மிடற்றர் திரு மயானத்தை வலம் கொண்டு   1590-3

 மெய்யார்வம் உறத் தொழுது விருப்பினோடு மேவு நாள் 1590-4

 

 326. சீர் வளரும் மதில் கச்சி நகர்த் திரு மேல் தளி முதலாம்    1591-1

 நீர் வளரும் சடையவர் தாம் நிலவி உறை ஆலயங்கள்   1591-2

 ஆர்வம் உறப் பணிந்து ஏத்தி ஆய்ந்த தமிழ்ச் சொல் மலரால்     1591-3

 சார்வுறு மாலைகள் சாத்தித் தகும் தொண்டு செய்திருந்தார்       1591-4

 

 327. அந்நகரில் அவ் வண்ணம் அமர்ந்து உறையும் நாளின் கண் 1592-1

 மன்னு திரு மாற் பேறு வந்து அணைந்து தமிழ் பாடிச்   1592-2

 சென்னி மிசை மதி புனைவார் பதி பலவும் சென்று இறைஞ்சித்   1592-3

 துன்னினார் காஞ்சியினைத் தொடர்ந்த பெரும் காதலினால்        1592-4

 

 328.  ஏகம்பன் காண் அவன் என் எண்ணத்தான் எனப் போற்றிப்   1593-1

 பாகம் பெண் உருவானைப் பைங் கண் விடை உயர்த்தானை      1593-2

 நாகம் பூண் உகந்தானை நலம் பெருகும் திரு நீற்றின்    1593-3

 ஆகந்தோய் அணியானை அணைந்து பணிந்து இன்புற்றார்        1593-4

 

 329. திருக்கச்சி ஏகம்பம் பணிந்து ஏத்தித் திங்களார்      1594-1

 நெருக்கச் செஞ்சடைக்கு அணிந்தார் நீடு பதி தொழ நினைவார்    1594-2

 வருக்கைச் செஞ்சுளை பொழி தேன் வயல் விளைக்கும் நாட்டு இடை போய்ப்     1594-3

 பருக்கைத் திண் களிற்று உரியார் கழுக் குன்றின் பாங்கு அணைந்தார்      1594-4

 

 330. நீடு திருக் கழுக் குன்றில் நிருத்தனார் கழல் வணங்கிப்       1595-1

 பாடு தமிழ்த் தொடை புனைந்து பாங்கு பல பதிகளிலும் 1595-2

 சூடும் இனம் பிறை முடியார் தமைத் தொழுது போற்றிப் போய்   1595-3

 மாடு பெரும் கடல் உடுத்த வான்மியூர் மருங்கு அணைந்தார்      1595-4

 

 331. திருவான்மியூர் மருந்தைச் சேர்ந்து பணிந்த அன்பினொடும் 1596-1

 பெரு வாய்மைத் தமிழ்பாடி அம் மருங்கு பிறப்பு அறுத்துத்       1596-2

 தருவார் தம் கோயில் பல சார்ந்து இறைஞ்சித் தமிழ் வேந்தர்     1596-3

 மருவாரும் மலர்ச் சோலை மயிலாப்பூர் வந்து அடைந்தார்       1596-4

 

 332. வரை வளர் மா மயில் என்ன மாடமிசை மஞ்சாடும்        1597-1

 தரை வளர் சீர்த் திருமயிலைச் சங்கரனார் தாள் வணங்கி         1597-2

 உரை வளர் மாலைகள் அணிவித்து உழவாரப் படை ஆளி       1597-3

 திரை வளர் வேலைக் கரை போய் திரு ஒற்றியூர் சேர்ந்தார்       1597-4

 

 333. ஒற்றியூர் வள நகரத்து ஒளி மணி வீதிகள் விளக்கி 1598-1

 நற்கொடி மாலைகள் பூகம் நறும் கதலி நிரை நாட்டிப்    1598-2

 பொற்குடங்கள் தூபங்கள் தீபங்கள் பொலிவித்து 1598-3

 மற்றவரை எதிர் கொண்டு கொடு புக்கார் வழித் தொண்டர்        1598-4

 

 334. திரு நாவுக் கரசரும் அத் திரு ஒற்றியூர் அமர்ந்த    1599-1

 பெரு நாகத்தின் சிலையார் கோபுரத்தை இறைஞ்சிப் புக்கு         1599-2

 ஒரு ஞானத் தொண்டர் உடன் உருகி வலம் கொண்டு அடியார்    1599-3

 கரு நாமம் தவிர்ப்பாரைக் கை தொழுது முன் வீழ்ந்தார் 1599-4

 

 335. எழுதாத மறை அளித்த எழுத்து அறியும் பெருமானைத்     1600-1

 தொழுத ஆர்வம் உற நிலத்தில் தோய்ந்து எழுந்தே அங்கம் எல்லாம்      1600-2

 முழுது ஆய பரவசத்தின் முகிழ்த்த மயிர்க்கால் மூழ்க    1600-3

 விழுதாரை கண் பொழிய விதிர்ப்பு உற்று விம்மினார்     1600-4

 

 336.  வண்டு ஓங்கும் செங் கமலம் என எடுத்து மனம் உருகப்   1601-1

 பண் தோய்ந்த சொல் திருத் தாண்டகம் பாடிப் பரவுவார் 1601-2

 விண் தோய்ந்த புனல் கங்கை வேணியார் திரு உருவம் 1601-3

 கண்டு ஓங்கு களிச் சிறப்பக் கை தொழுது புறத்து அணைந்தார்    1601-4

 

 337. விளங்கு பெருந் திருமுன்றில் மேவும் திருப்பணி செய்தே   1602-1

 உளங்கொள் திரு விருத்தங்கள் ஓங்கு திருக் குறுந் தொகைகள்    1602-2

 களங்கொள் திரு நேரிசைகள் பல பாடிக் கை தொழுது    1602-3

 வளங்கொள் திருப் பதியம் தனில் பல நாள்கள் வைகினார்        1602-4

 

 338. அங்குறையும் நாளின்கண் அருகுளவாம் சிவாலயங்கள்      1603-1

 எங்கும் சென்று இனிது இறைஞ்சி ஏத்தும் அவர் இறை அருளால் 1603-2

 பொங்கு புனல் திரு ஒற்றியூர் தொழுது போந்து உமையாள்       1603-3

 பங்குடையார் அமர்ந்திருப் பாசூராம் பதி அணைந்தார்     1603-4

 

 339. திருப்பாசூர் நகர் எய்திச் சிந்தையினில் வந்து ஊறும்        1604-1

 விருப்பு ஆர்வம் மேற் கொள்ள வேய் இடம் கொண்டு உலகு உய்ய       1604-2

 இருப்பாரைப் புரம் மூன்றும் எரித்து அருள எடுத்த தனிப் 1604-3

 பொருப்பார் வெஞ்சிலையாரைத் தொழுது எழுந்து போற்றுவார்    1604-4

 

 340.  முந்தி மூவெயில் எய்த முதல்வனார் என எடுத்துச்        1605-1

 சிந்தை கரைந்து உருகு திருக் குறுந் தொகையும் தாண்டகமும்    1605-2

 சந்தம் நிறை நேர் இசையும் முதலான தமிழ் பாடி       1605-3

 எந்தையார் திரு அருள் பெற்று ஏகுவார் வாகீசர் 1605-4

 

 341. அம் மலர்ச் சீர்ப் பதியை அகன்று அயல் உளவாம் பதி அனைத்தின் 1606-1

 மைம் மலரும் களத்தாரை வணங்கி மகிழ்வொடும் போற்றி       1606-2

 மெய்ம்மை நிலை வழுவாத வேளாள விழுக் குடிமைச்   1606-3

 செம்மையினால் பழையனூர்த் திரு ஆல வனம் பணிந்தார்       1606-4

 

 342.  திரு ஆலங்காடு உறையும் செல்வர்தாம் எனச் சிறப்பின்    1607-1

 ஒருவாத பெரும் திருத் தாண்டகம் முதலாம் ஓங்கு தமிழ்ப்       1607-2

 பெரு வாய்மைத் தொடை மாலை பல பாடிப் பிற பதியும்        1607-3

 மருஆர்வம் பெற வணங்கி வடதிசை மேல் வழிக் கொள்வார்     1607-4

 

 343. பல் பதியும் நெடும் கிரியும் படர் வனமும் சென்று அடைவார்       1608-1

 செல் கதி முன் அளிப்பார் தம் திருக்காரிக் கரை பணிந்து         1608-2

 தொல் கலையின் பெருவேந்தர் தொண்டர்கள் பின் உம்பர் குழாம் 1608-3

 மல்கு திருக் காளத்தி மா மலை வந்து எய்தினார்        1608-4

 

 344. பொன் முகலித் திருநதியின் புனித நெடும் தீர்த்தத்தில்       1609-1

 முன் முழுகிக் காளத்தி மொய் வரையின் தாழ்வரையில் 1609-2

 சென்னி உறப் பணிந்து எழுந்து செம் கண் விடைத் தனிப்பாகர்    1609-3

 மன்னும் மலை மிசை ஏறி வலம் கொண்டு வணங்குவார்        1609-4

 

 345. காதணி வெண் குழையானைக் காளத்தி மலைக் கொழுந்தை        1610-1

 வேத மொழி மூலத்தை விழுந்து இறைஞ்சி எழுந்து பெரும்      1610-2

 காதல் புரி மனம் களிப்பக் கண் களிப்பப் பரவசமாய்      1610-3

 நாதனை என்கண்ணுளான் என்னும் திருத்தாண்டகம் நவின்றார்    1610-4

 

 346. மலைச் சிகரச் சிகா மணியின் மருங்கு உற முன்னே நிற்கும்        1611-1

 சிலைத் தடக்கைக் கண்ணப்பர் திருப்பாதம் சேர்ந்து இறைஞ்சி     1611-2

 அலைத்து விழும் கண் அருவி ஆகத்துப் பாய்ந்து இழியத்        1611-3

 தலைக் குவித்த கையினராய்த் தாழ்ந்து புறம் போந்து அணைந்தார்        1611-4

 

 347. சேண் நிலவு திருமலையில் திருப்பணி ஆயின செய்து      1612-1

 தாணுவினை அம்மலை மேல் தாள் பணிந்த குறிப்பினால்        1612-2

 பேணிதிருக் கயிலை மலை வீற்று இருந்த பெருங் கோலம்       1612-3

 காணுமது காதலித்தார் கலை வாய்மைக் காவலனார்     1612-4

 

 348. அங்கண் மா மலைமேல் மருந்தை வணங்கியார் அருளால் மிகப்     1613-1

 பொங்கு காதலின் உத்தரத் திசை மேல் விருப்போடு போதுவார்    1613-2

 துங்க மால் வரை கானியாறு தொடர்ந்த நாடு கடந்தபின் 1613-3

 செங்கண் மால் விடை அண்ணல் மேவும் திருப் பருப்பதம் எய்தினார்      1613-4

 

 349. மான விஞ்சையர் வான நாடர்கள் வான் இயக்கர்கள் சித்தர்கள்       1614-1

 கான கின்னரர் பன்னகாதிபர் காம சாரிகளே முதல்        1614-2

 ஞான மோனிகள் நாளும் நம்பரை வந்து இறைஞ்சி நலம் பெறும் 1614-3

 தானம் ஆன திருச்சிலம்பை வணங்கி வண் தமிழ் சாற்றினார்     1614-4

 

 350. அம் மருங்கு கடந்து போம் அவர் ஆர் கொள் சூல அயில் படைச்    1615-1

 செம்மல் வெண் கயிலைப் பொருப்பை நினைந்து எழுந்த ஓர் சிந்தையால் 1615-2

 எம் மருங்கும் ஓர் காதல் இன்றி இரண்டு பாலும் வியந்து உளோர்        1615-3

 கைம் மருங்கு அணையும் தெலுங்கு கடந்து கன்னடம் எய்தினார் 1615-4

 

 351. கரு நடம் கழிவாக ஏகிய பின் கலந்த வனங்களும் 1616-1

 திரு நதித் துறை யாவையும் பயில் சேண் நெடும் கிரி வட்டையும்        1616-2

 பெரு நலம் கிளர் நாடும் எண்ணில பின்படப் பொற்பினால்        1616-3

 வரு நெடும் கதிர் கோலு சோலைய மாளவத்தினை நண்ணினார் 1616-4

 

 352. அங்கு முற்றி அகன்று போகி அரும் சுரங்கள் கடந்து சென்று         1617-1

 எங்கும் மிக்க அறங்கள் நீடும் இலாட பூமி இகந்து போய் 1617-2

 மங்குல் சுற்றிய வெற்பினோடு வனங்கள் ஆறு கடந்து அயல்     1617-3

 பங்கயப் பழனத்து மத்திய பை திரத்தினை எய்தினார்     1617-4

 

 353. அன்ன நாடு கடந்து கங்கை அணைந்து சென்று வலம் கொளும்      1618-1

 மின்னு வேணியர் வாரணாசி விருப்பினோடு பணிந்து உடன்      1618-2

 பின் அணைந்தவர் தம்மை அங்கண் ஒழிந்து கங்கை கடந்து போய்        1618-3

 மன்னு காதல் செய் நாவின் மன்னவர் வந்து கற்சுரம் முந்தினார் 1618-4

 

 354. மாகம் மீது வளர்ந்த கானகம் ஆகி எங்கும் மனித்தரால்      1619-1

 போகலா நெறி அன்றியும் புரிகின்ற காதல் பொலிந்து எழச்        1619-2

 சாக மூல பலங்கள் துய்ப்பனவும் தவிர்த்து தனித்து நேர் 1619-3

 ஏகினார் இரவும் பெரும் கயிலைக் குலக்கிரி எய்துவார்    1619-4

 

 355.  ஆயவார் இருளின் கண் ஏகும் அவ் அன்பர் தம்மை அணைந்து முன்        1620-1

 தீயவாய விலங்கு வன் தொழில் செய்ய அஞ்சின நஞ்சுகால்      1620-2

 வாய நாக மணிப் பணங் கொள் விளக்கு எடுத்தன வந்து         1620-3

 தோய வானவராயினும் தனி துன் அருஞ்சுரம் முன்னினார்        1620-4

 

 356. வெங்கதிர்ப் பகல் அக்கடத்து இடை வெய்யவன் கதிர் கை பரந்து     1621-1

 எங்கும் மிக்க பிளப்பில் நாகர் தம் எல்லை புக்கு எரிகின்றன      1621-2

 பொங்கழற்று எறு பாலை வெந்நிழல் புக்க சூழல் புகும் பகல்      1621-3

 செங்கதிர்க் கனல் போலும் அத்திசை திண்மை மெய்த்தவர் நண்ணினார்    1621-4

 

 357. இங்ஙனம் இரவும் பகற் பொழுதும் அரும் சுரம் எய்துவார்   1622-1

 பங்கயம் புரை தாள் பரட்டளவும் பசைத் தசை தேயவும் 1622-2

 மங்கை பங்கர் தம் வெள்ளிமால் வரை வைத்த சிந்தை மறப்பரோ        1622-3

 தம் கரங்கள் இரண்டுமே கொடு தாவி ஏகுதல் மேவினார் 1622-4

 

 358. கைகளும் மணி பந்து அசைந்துறவே கரைந்து சிதைந்தபின் 1623-1

 மெய் கலந்து எழு சிந்தை அன்பின் விருப்பு மீமிசை பொங்கிட    1623-2

 மொய் கடுங் கனல் வெம்பரல் புகை மூளும் அத்த முயங்கியே    1623-3

 மை கொள் கண்டர் தம் அன்பர் செல்ல வருந்தி உந்தினர் மார்பினால்     1623-4

 

 359. மார்பமும் தசை நைந்து சிந்தி வரிந்த என்பு முரிந்திட      1624-1

 நேர் வரும் குறி நின்ற சிந்தையின் நேசம் ஈசனை நேடு நீடு      1624-2

 ஆர்வம் அங்கு உயிர் கொண்டு ஊகைக்கும் உடம்பு அடங்கம் ஊன் கெடச் 1624-3

 சேர் வரும் பழுவம் புரண்டு புரண்டு சென்றனர் செம்மையோர்    1624-4

 

 360. அப்புறம் புரள்கின்ற நீள் இடை அங்கம் எங்கும் அரைந்திடச் 1625-1

 செப்ப அரும் கயிலைச் சிலம்பு அடி சிந்தை சென்று உறும் ஆதலால்      1625-2

 மெய்ப் புறத்தில் உறுப்பு அழிந்த பின் மெல்ல உந்து முயற்சியும் 1625-3

 தப்புறச் செயல் இன்றி அந்நெறி தங்கினார் தமிழ் ஆளியார்        1625-4

 

 361. அன்ன தன்மையர் கயிலையை அணைவதற்கு அருளார்     1626-1

 மன்னும் தீந்தமிழ் புவியின் மேல் பின்னையும் வழுத்த   1626-2

 நன்னெடும் புனல் தடமும் ஒன்று உடன் கொடு நடந்தார் 1626-3

 பன்னகம் புனை பரமர் ஓர் முனிவராம் படியால் 1626-4

 

 362. வந்து மற்றவர் மருங்குற அணைந்து நேர் நின்று    1627-1

 நொந்து நோக்கி மற்றவர் எதிர் நோக்கிட நுவல்வார்      1627-2

 சிந்தி இவ் உறுப்பு அழிந்திட வருந்திய திறத்தால்        1627-3

 இந்த வெங்கடத்து எய்தியது என் என இசைத்தார்        1627-4

 

 363. மாசில் வற்கலை ஆடையும் மார்பின் முந்நூலும்   1628-1

 தேசுடைச் சடை மவுலியும் நீறும் மெய் திகழ    1628-2

 ஆசில் மெய்த்தவர் ஆகி நின்றவர் தமை நோக்கிப்        1628-3

 பேச உற்றதோர் உணர்வு உற விளம்புவார் பெரியோர்    1628-4

 

 364.  வண்டுலாங் குழல் மலை மகளுடன் வட கயிலை 1629-1

 அண்டர் நாயகர் இருக்கும் அப் பரிசு அவர் அடியேன்     1629-2

 கண்டு கும்பிட விருப்பொடும் காதலின் அடைந்தேன்     1629-3

 கொண்ட என் குறிப்பு இது முனியே எனக் கூற   1629-4

 

 365. கயிலை மால் வரை யாவது காசினி மருங்கு       1630-1

 பயிலும் மானுடப் பான்மையோர் அடைவதற்கு எளிதோ 1630-2

 அயில் கொள் வேல் படை அமரரும் அணுகுதற்கு அரிதால்       1630-3

 வெயில் கொள் வெஞ்சுரத்து என் செய்தீர் வந்து என விளம்பி    1630-4

 

 366.  மீளும் அத்தனை உமக்கு இனிக் கடன் என விளங்கும்     1631-1

 தோளும் ஆகமும் துவளும் முந்நூல் முனி சொல்ல     1631-2

 ஆளும் நாயகன் கயிலையில் இருக்கை கண்டு அல்லால் 1631-3

 மாளும் இவ்வுடல் கொண்டு மீளேன் என மறுத்தார்      1631-4

 

 367.  ஆங்கு மற்றவர் துணிவு அறிந்தவர் தமை அறிய 1632-1

 நீங்கு மாதவர் விசும்பு இடைக் கரந்து நீள் மொழியால்   1632-2

 ஓங்கு நாவினுக்கு அரசனே எழுந்திர் என்று உரைப்பத்    1632-3

 தீங்கு நீங்கிய யாக்கை கொண்டு எழுந்து ஒளி திகழ்வார் 1632-4

 

 368. அண்ணலே எனை ஆண்டு கொண்டு அருளிய அமுதே       1633-1

 விண்ணிலே மறைந்து அருள் புரி வேத நாயகனே        1633-2

 கண்ணினால் திருக் கயிலையில் இருந்த நின் கோலம்    1633-3

 நண்ணி நான் தொழ நயந்து அருள் புரி எனப் பணிந்தார் 1633-4

 

 369. தொழுது எழுந்த நல் தொண்டரை நோக்கி விண் தலத்தில்   1634-1

 எழு பெரும் திருவாக்கினால் இறைவர் இப் பொய்கை     1634-2

 முழுகி நம்மை நீ கயிலையில் இருந்த அம் முறைமை   1634-3

 பழுதில் சீர்த் திருவையாற்றில் காண் எனப் பணித்தார்    1634-4

 

 370.  ஏற்றினார் அருள் தலை மிசைக் கொண்டு எழுந்து இறைஞ்சி       1635-1

 வேற்றும் ஆகி விண் ஆகி நின்றார் மொழி விரும்பி      1635-2

 ஆற்றல் பெற்ற அவ் அண்ணலார் அஞ்சு எழுத்து ஓதிப்   1635-3

 பால் தடம் புனல் பொய்கையில் மூழ்கினார் பணியால்    1635-4

 

 371.  ஆதி தேவர் தம் திரு அருள் பெருமை யார் அறிந்தார்      1636-1

 போத மாதவர் பனிமலர்ப் பொய்கையில் மூழ்கி 1636-2

 மாதோர் பாகனார் மகிழும் ஐ ஆற்றில் ஓர் வாவி        1636-3

 மீது தோன்றி வந்து எழுந்தனர் உலகெலாம் வியப்ப      1636-4

 

 372. வம்புலாம் மலர் வாவியின் கரையில் வந்து ஏறி    1637-1

 உம்பர் நாயகர் திரு அருள் பெருமையை உணர்வார்      1637-2

 எம் பிரான் தரும் கருணை கொல் இது என இரு கண்    1637-3

 பம்பு தாரை நீர் வாவியில் படிந்து எழும் படியார்         1637-4

 

 373. மிடையும் நீள் கொடி வீதிகள் விளங்கிய ஐயாறு    1638-1

 உடைய நாயகர் சேவடி பணிய வந்து உறுவார்   1638-2

 அடைய அப்பதி நிற்பவும் சரிப்பவும் ஆன       1638-3

 புடை அமர்ந்த தம் துணையொடும் பொலிவன கண்டார்   1638-4

 

 374. பொன் மலைக் கொடியுடன் அமர்வெள்ளியம் பொருப்பில்    1639-1

 தன்மை ஆம் படி சத்தியும் சிவமுமாம் சரிதைப் 1639-2

 பன்மை யோனிகள் யாவையும் பயில்வன பணிந்தே      1639-3

 மன்னும் மாதவர் தம்பிரான் கோயில் முன் வந்தார்      1639-4

 

 375. காணும் அப்பெருங் கோயிலும் கயிலை மால் வரையாய்ப்   1640-1

 பேணும் மால் அயன் இந்திரன் முதல் பெருந்தேவர்      1640-2

 பூணும் அன்போடு போற்றி இசைத்து எழும் ஒலி பொங்கத்        1640-3

 தாணு மா மறை யாவையும் தனித் தனி முழங்க        1640-4

 

 376. தேவர் தானவர் சித்தர் விச் சாதரர் இயக்கர்        1641-1

 மேவு மாதவர் முனிவர்கள் புடையெலாம் மிடையக்      1641-2

 காவி வாள் விழி அரம்பையர் கானமும் முழவும்        1641-3

 தாவில் ஏழ் கடல் முழக்கினும் பெருகொலி தழைப்ப     1641-4

 

 377. கங்கையே முதல் தீர்த்தமாம் கடவுள் மா நதிகள்    1642-1

 மங்கலம் பொலி புனல் பெரும் தடம் கொடு வணங்க     1642-2

 எங்கும் நீடிய பெரும் கண நாதர்கள் இறைஞ்சப் 1642-3

 பொங்கியங்களால் பூத வேதாளங்கள் போற்ற     1642-4

 

 378. அந்தண் வெள்ளி மால் வரை இரண்டாம் என அணைந்து ஓர்        1643-1

 சிந்தை செய்திடச் செங்கண் மால் விடை எதிர் நிற்ப     1643-2

 முந்தை மாதவப் பயன் பெறு முதன்மையால் மகிழ்ந்தே 1643-3

 நந்தி எம்பிரான் நடு விடை ஆடி முன் நணுக    1643-4

 

 379. வெள்ளி வெற்பின் மேல் மரகதக் கொடி உடன் விளங்கும்   1644-1

 தெள்ளு பேர் ஒளிப் பவள வெற்பு என இடப்பாகம்       1644-2

 கொள்ளும் மா மலையாள் உடன் கூட வீற்று இருந்த    1644-3

 வள்ளலாரை முன் கண்டனர் வாக்கின் மன்னவனார்      1644-4

 

 380. கண்ட ஆனந்தக் கடவினைக் கண்களால் முகந்து    1645-1

 கொண்டு கை குவித்து எதிர் விழுந்து எழுந்து மெய் குலைய     1645-2

 அண்டர் முன்பு நின்று ஆடினார் பாடினார் அழுதார்       1645-3

 தொண்டனார்க்கு அங்கு நிகழ்ந்தன யார் சொல வல்லார் 1645-4

 

 381. முன்பு கண்டு கொண்டு அருளினார் அமுது உண்ண மூவா   1646-1

 அன்பு பெற்றவர் அளவு இலா ஆர்வம் முன் பொங்கப்    1646-2

 பொன் பிறங்கிய சடையாரைப் போற்று தாண்டகங்கள்    1646-3

 இன்பம் ஓங்கிட ஏத்தினார் எல்லையில் தவத்தோர்       1646-4

 

 382.  ஆயவாறு மற்று அவர் மனம் களிப்புறக் கயிலை 1647-1

 மேய நாதர் தம் துணையொடும் வீற்று இருந்து அருளித் 1647-2

 தூய தொண்டரும் தொழுது எதிர் நிற்க அக் கோலம்      1647-3

 சேயது ஆக்கினார் திருவையாறு அமர்ந்தமை திகழ       1647-4

 

 383. ஐயர் கோலம் அங்கு அளித்து அகன்றிட அடித் தொண்டர்    1648-1

 மையல் கொண்டு உளம் மகிழ்ந்திட வருந்தி மற்று இங்குச்       1648-2

 செய்ய வேணியர் அருள் இதுவோ எனத் தெளிந்து       1648-3

 வையம் உய்ந்திட கண்டமை பாடுவார் மகிழ்ந்து 1648-4

 

 384.  மாதர் பிறைக் கண்ணியானை மலையான் மகளடும் என்னும்       1649-1

 கோதறு தண் தமிழ்ச் சொல்லால் குலவு திருப்பதிகங்கள் 1649-2

 வேத முதல்வர் ஐயாற்றில் விரவும் சராசரம் எல்லாம்    1649-3

 காதல் துணை ஒடும் கூடக் கண்டேன் எனப் பாடி நின்றார்        1649-4

 

 385. கண்டு தொழுது வணங்கிக் கண் நுதலார் தமைப் போற்றிக்   1650-1

 கொண்ட திருத் தாண்டகங்கள் குறுந்தொகை நேரிசை அன்பின்    1650-2

 மண்டு விருத்தங்கள் பாடி வணங்கித் திருத்தொண்டு செய்தே      1650-3

 அண்டர் பிரான் திருவையாறு அமர்ந்தனர் நாவுக்கு அரசர்         1650-4

 

 386. நீடிய அப்பதி நின்று நெய்த்தானமே முதலாக       1651-1

 மாடுயர் தானம் பணிந்து மழபாடியாரை வணங்கிப்       1651-2

 பாடிய செந்தமிழ் மாலை பகர்ந்து பணி செய்து போற்றித்         1651-3

 தேடிய மாலுக்கு அரியார் திருப் பூந் துருத்தியைச் சேர்ந்தார்       1651-4

 

 387. சேர்ந்து விருப்பொடும் புக்குத் திரு நட மாளிகை முன்னர்ச் 1652-1

 சார்ந்து வலம் கொண்டு இறைஞ்சித் தம் பெருமான் திரு முன்பு   1652-2

 நேர்ந்த பரிவொடும் தாழ்ந்து நிறைந்து ஒழியா அன்பு பொங்க     1652-3

 ஆர்ந்த கண்ணீர் மழை தூங்க அயர் உறும் தன்மையர் ஆனார்    1652-4

 

 388.  திருப்பூந் துருத்தி அமர்ந்த செஞ்சடையானை ஆன் ஏற்றுப் 1653-1

 பொருப்பு ஊர்ந்து அருளும் பிரானைப் பொய்யிலியைக் கண்டேன் என்று   1653-2

 விருப்புறு தாண்டகத்தோடு மேவிய காதல் விளைப்ப     1653-3

 இருப்போம் திருவடிக்கீழ் நாம் என்னும் குறுந் தொகை பாடி      1653-4

 

 389. அங்கு உறையும் தன்மை வேண்டி நாம் அடி போற்றுவது என்று     1654-1

 பொங்கு தமிழ்ச் சொல் விருத்தம் போற்றிய பாடல் புரிந்து        1654-2

 தங்கித் திருத் தொண்டு செய்வார் தம்பிரானார் அருள் பெற்றுத்    1654-3

 திங்களும் ஞாயிறும் தோயும் திரு மடம் ஆங்கு ஒன்று செய்தார் 1654-4

 

 390. பல் வகைத் தாண்டகத் தோடும் பரவும் தனித் தாண்டகமும் 1655-1

 அல்லல் அறுப்பவர் தானத்து அடைவும் திருத் தாண்டகமும்      1655-2

 செல் கதி காட்டிடப் போற்றும் திரு அங்க மாலையும் உள்ளிட்டு   1655-3

 எல்லையில் பன்மைத் தொகையும் இயம்பினர் ஏத்தி இருந்தார்    1655-4

 

 391. பொன்னி வலம் கொண்ட திருப் பூந்துருத்தி அவர் இருப்பக் 1656-1

 கல் மனத்து வல் அமணர் தமை வாதில் கட்டு அழித்துத் 1656-2

 தென்னவன் கூன் நிமிர்த்தி அருளித் திரு நீற்றின் ஒளி கண்டு     1656-3

 மன்னிய சீர் சண்பை நகர் மறையவனார் வருகின்றார்    1656-4

 

 392. தீம் தமிழ் நாட்டு இடை நின்றும் எழுந்து அருளிச் செழும் பொன்னி 1657-1

 வாய்ந்த வளம் தரு நாட்டு வந்து அணைந்தார் வாக்கினுக்கு      1657-2

 வேந்தர் இருந்தமை கேட்டு விரைந்தவர் பால் செல்வன் எனப்    1657-3

 பூந்துருத்தி வளம் பதியின் புறம்பு அணையில் வந்து அணைந்தார்         1657-4

 

 393. சண்பை வருந் தமிழ் விரகர் எழுந்தருளத் தாங்கேட்டு       1658-1

 மண் பரவும் பெருங் கீர்த்தி வாகீசர் மனம் மகிழ்ந்து      1658-2

 கண் பெருகுங் களிகொள்ளக் கண்டு இறைஞ்சும் காதலினால்      1658-3

 எண் பெருகும் விருப்பு எய்த எழுந்து அருளி எதிர் சென்றார்      1658-4

 

 394. காழியர் கோன் வரும் எல்லை கலந்து எய்திக் காதலித்தார்   1659-1

 சூழும் இடைந்திடு நெருக்கில் காணாமே தொழுது அருளி 1659-2

 வாழி அவர் தமைத் தாங்கும் மணிமுத்தின் சிவிகையினைத்      1659-3

 தாழும் உடல் இது கொண்டு தாங்குவன் யான் எனத் தரித்தார்     1659-4

 

 395. வந்து ஒருவர் அறியாமே மறைந்த வடிவொடும் புகலி       1660-1

 அந்தணனார் ஏறி எழுந்து அருளி வரும் மணி முத்தின்   1660-2

 சந்த மணிச் சிவிகையினைத் தாங்குவார் உடன் தாங்கிச் 1660-3

 சிந்தை களிப்புற வருவார் தமையாரும் தெளிந்து இலரால்        1660-4

 

 396. திரு ஞான மாமுனிவர் அரசு இருந்த பூந் துருத்திக்கு        1661-1

 அருகுகாக எழுந்து அருளி எங்கு உற்றார் அப்பர் என     1661-2

 உருகா நின்று உம் அடியேன் உம் அடிகள் தாங்கி வரும் 1661-3

 பெரு வாழ்வு வந்து எய்தப் பெற்று இங்கு உற்றேன் என்றார்      1661-4

 

 397. பிள்ளையார் அதுகேளாப் பெருகு விரைவு உடன் இழிந்தே   1662-1

 உள்ளமிகு பதைப்பு எய்தி உடைய அரசினை வணங்க     1662-2

 வள்ளலார் வாகீசர் அவர் வணங்கா முன் வணங்கத்      1662-3

 துள்ளு மான் மறிக் கரத்தார் தொண்டர் எலாம் தொழுது ஆர்த்தார்         1662-4

 

 398. கழு மலக் கோன் திருநாவுக்கு அரசருடன் கலந்து அருளிச்   1663-1

 செழு மதியம் தவழ் சோலைப் பூந்துருத்தித் திருப்பதியின்        1663-2

 மழுவினொடு மான் ஏந்தும் திருக்கரத்தார் மலர்த் தாள்கள்        1663-3

 தொழுது உருகி இன்புற்றுத் துதி செய்து அங்கு உடன் இருந்தார்   1663-4

 

 399. வல் அமணர் தமை வாதில் வென்றதுவும் வழுதி பால்      1664-1

 புல்லிய கூன் நிமிர்த்ததுவும் தண் பொருந்தப் புனல் நாட்டில்      1664-2

 எல்லை இலாத் திரு நீறு வளர்த்து அதுவும் இருந் தவத்தோர்     1664-3

 சொல்ல அது கேட்டு உவந்தார் தூய புகழ் வாகீசர்        1664-4

 

 400. பண்புடைய பாண்டி மா தேவியார் தம் பரிவும்      1665-1

 நண்புடைய குலச் சிறையார் பெருமையும் ஞானத் தலைவர்      1665-2

 எண் பெருக உரைத்து அருள எல்லையில் சீர் வாகீசர்    1665-3

 மண் குலவு தமிழ் நாடு காண்பதற்கு மனம் கொண்டார்   1665-4

 

 401. பிரம புரத் திரு முனிவர் பெரும் தொண்டை நல் நாட்டில்   1666-1

 அரன் உறையும் தானங்கள் அணைந்து இறைஞ்சிப் பாடுதற்கு அங்கு      1666-2

 உரன் உடைய திரு நாவுக்கு அரசர் உரை செய்து அருளப்        1666-3

 புரம் எரித்தார் திருமகனார் பூந்துருத்தி தொழுது அகன்றார்        1666-4

 

 402.  ஆண்ட அரசு அங்கணர் சீர் அருள் பெற்றப் பதி நின்றும்    1667-1

 பாண்டி நாட்டு எழுந்து அருளும் பான்மையராய்த் தென் திசை போய்க்     1667-2

 காண் தகைய திருப் புத்தூர் பணிந்து ஏத்திக் கதிர் மதியம்         1667-3

 தீண்டு கொடி மதில் மதுரைத் திரு ஆலவாய் சேர்ந்தார்   1667-4

 

 403. சென்று அணைந்து மதுரையினில் திருந்திய நூல் சங்கத்துள்         1668-1

 அன்று இருந்து தமிழ் ஆராய்ந்து அருளிய அங்கணர் கோயில்     1668-2

 முன்றிலினை வலம் கொண்டு முன் இறைஞ்சி உள் புக்கு         1668-3

 வன் தனி மால் விடையாரை வணங்கி மகிழ்வொடும் திளைத்தார்         1668-4

 

 404. எய்திய பேர் ஆனந்த இன்பத்தின் இடை அழுந்தி    1669-1

 மொய் திகழும் சடையானை முளைத்தானை என்று எடுத்துச்      1669-2

 செய் தவத்தோர் தாண்டகச் செந்தமிழ் பாடிப் புறத்து அணைவார் 1669-3

 கை தொழுது பணிந்து ஏத்தித் திரு உள்ளம் களி சிறந்தார்        1669-4

 

 405. சீர் திகழும் பாண்டிமா தேவியார் திரு நீற்றின்      1670-1

 சார்வு அடைய கூன் நிமிர்ந்த தென்னவனார் தம் உடனே 1670-2

 பார் பரவும் குலச் சிறையார் வாகீசர் தமைப் பணி உற்று         1670-3

 ஆரகிலாக் காதல் மிக அடி போற்ற அங்கு இருந்தார்      1670-4

 

 406. திரு ஆலவாய் அமர்ந்த செஞ்சுடரைச் செழும் பொருள் நூல்         1671-1

 தருவானை நேர் இசையும் தாண்டகமும் முதலான       1671-2

 பெரு வாய்மைத் தமிழ் பாடிப் பேணு திருப்பணி செய்து 1671-3

 மருவார் தம் புரம் எரித்தார் பூவணத்தை வந்து அடைந்தார்       1671-4

 

 407. கொடி மாடம் நிலவு திருப் பூவணத்துக் கோயிலின் உள்     1672-1

 நெடியானுக்கு அறிய அரியார் நேர் தோன்ற கண்டு இறைஞ்சி     1672-2

 வடிவேலு திரிசூலத் தாண்டகத்தால் வழுத்திப் போய்ப்    1672-3

 பொடி நீடு திருமேனிப் புனிதர் பதி பிற பணிவார்         1672-4

 

 408. தென் இலங்கை இராவணன் தன் சிரம் ஈரைந்தும் துணித்த 1673-1

 மன்னவன் ஆம் இராமனுக்கு வரும் பெரும் பாதகம் தீர்த்த       1673-2

 பிஞ்ஞகரைத் தொழுவதற்கு நினைந்து போய்ப் பெரு மகிழ்ச்சி     1673-3

 துன்னி மனம் கரைந்து உருகத் தொழுது எழுந்தார் சொல் அரசர்   1673-4

 

 409. தேவர் தொழும் தனி முதலைத் திரு இராமேச்சுரத்து        1674-1

 மேவிய சங்கரனை எதிர் நின்று விருப்புறு மொழியால்    1674-2

 பாவு திரு நேர் இசைகள் முதலான தமிழ் பாடி   1674-3

 நாவரசர் திருத் தொண்டு நலம் பெருகச் செய்து அமர்ந்தார்       1674-4

 

 410. அங்குறைந்து கண் நுதலார் அடி சூடி அகன்று போய்ப்       1675-1

 பொங்கு தமிழ்த் திரு நாட்டுப் புறம் பணை சூழ் நெல் வேலி      1675-2

 செங்கண் விடையார் மன்னும் திருக் கானப் பேர் முதலாம்       1675-3

 எங்கும் நிகழ் தானங்கள் எல்லாம் புக்கு இறைஞ்சுவார்    1675-4

 

 411. தொழுது பல வகையாலும் சொல் தொடை வண் தமிழ் பாடி        1676-1

 வழுவில் திருப்பணி செய்து மனம் கசிவு உற்று எப் பொழுதும்    1676-2

 ஒழுகிய கண் பொழி புனலும் ஓவாது சிவன் தாள்கள்     1676-3

 தழுவிய சிந்தையில் உணர்வும் தங்கிய நீர்மையில் சரித்தார்      1676-4

 

 412. தேன் பொழியும் செந்தமிழ் நாட்டினில் எங்கும் சென்று இறைஞ்சிப்   1677-1

 பாம்பு அணிவார் தமைப் பணிவார் பொன்னி நாடது அணைந்து   1677-2

 வாம் புனல் சூழ் வள நகர்கள் பின்னும் போய் வணங்கியே       1677-3

 பூம் புகலூர் வந்து அடைந்தார் பொய்ப் பாசம் போக்குவார்        1677-4

 

 413. பொய்கை சூழ் பூம் புகலூர்ப் புனிதர் மலர்த் தாள் வணங்கி   1678-1

 நையும் மனப் பரிவினோடும் நாள் தோறும் திரு முன்றில்        1678-2

 கை கலந்த திருத் தொண்டு செய்து பெரும் காதல் உடன்         1678-3

 வைகு நாள் எண் இறந்த வண் தமிழ் மாலைகள் மொழிவார்     1678-4

 

 414. நின்ற திருத் தாண்டகமும் நீடு தனித் தாண்டகமும் 1679-1

 மன்று உறைவார் வாழ் பதிகள் வழுத்து திருத் தாண்டகமும்      1679-2

 கொன்றை மலர்ச் சடையார் பால் குறைந்த திரு நேர் இசையும்   1679-3

 துன்று தனி நேர் இசையும் முதலான தொடுத்து அமைத்தார்      1679-4

 

 415.  ஆருயிரின் திரு விருத்தம் தச புராணத்து அடைவும்       1680-1

 பார் பரவும் பாவ நாசப் பதிகம் பன்முறையும்                       1680-2

 நேர் பட நின்று அறை கூவும் திருப்பதிகம் முதல் பிறவும்        1680-3

 பேர் அருளின் கடல் அளிக்கும் பெருமானைப் பாடினார்   1680-4

 

 416. அந் நிலைமையினில் ஆண்ட அரசு பணி செய்ய அவர்      1681-1

 நல் நிலைமை காட்டுவார் நம்பர் திரு மணி முன்றில்    1681-2

 தன்னில் வரும் உழவாரம் நுழைந்த இடம் தான் எங்கும் 1681-3

 பொன்னினொடு நவமணிகள் பொலிந்து இலங்க அருள் செய்தார்   1681-4

 

 417. செம்பொன்னும் நவமணியும் சேண் விளங்க ஆங்கொவையும்       1682-1

 உம்பர் பிரான் திருமுன்றில் உருள் பருக்கை உடன் ஒக்க 1682-2

 எம் பெருமான் வாகீசர் உழ வாரத்தினில் ஏந்தி   1682-3

 வம்பலர் மென் பூங்கமல வாவியினில் புக எறிந்தார்      1682-4

 

 418. புல்லோடும் கல்லோடும் பொன்னோடும் மணியோடும்       1683-1

 சொல்லோடும் வேறு பாடு இலா நிலைமை துணிந்து இருந்த     1683-2

 நல்லோர் முன் திருப் புகலூர் நாயகனார் திரு அருளால்   1683-3

 வில்லோடு நுதல் மடவார் விசும்பூடு வந்து இழிந்தார்    1683-4

 

 419. வானகம் மின்னுக் கொடிகள் வந்து இழிந்தால் என வந்து    1684-1

 தான நிறை சுருதிகளில் தகும் அலங்காரத் தன்மை       1684-2

 கான அமுதம் பரக்கும் கனிவாயில் ஒளி பரப்பப் 1684-3

 பானல் நெடுங் கண்கள் வெளி பரப்பி இசை பாடுவார்     1684-4

 

 420. கற்பகப் பூந்தளிர் அடி போம் காமரு சாரிகை செய்ய        1685-1

 உற்பலம் மென் முகிழ் விரல் வட்டு அணையோடும் கை பெயரப் 1685-2

 பொற்புறும் அக் கையின் வழிப் பொரு கயல் கண் புடை பெயர   1685-3

 அற்புத பொன் கொடி நுடங்கி ஆடுவபோல் ஆடுவார்      1685-4

 

 421.  ஆடுவார் பாடுவார் அலர் மாரி மேல் பொழிவார்   1686-1

 கூடுவார் போன்று அணைவார் குழல் அவிழ இடை நுடங்க       1686-2

 ஓடுவார் மார வேளுடன் மீள்வார் ஒளி பெருக   1686-3

 நீடுவார் துகில் அசைய நிற்பாரும் ஆயினார்     1686-4

 

 422. இத் தன்மை அரம்பையர்கள் எவ்விதமும் செயல் புரிய      1687-1

 அத்தனார் திருவடிக் கீழ் நினைவு அகலா அன்பு உருகும் 1687-2

 மெய்த் தன்மை உணர்வு உடைய விழுத் தவத்து மேலோர் தம்   1687-3

 சித்த நிலை திரியாது செய் பணியின் தலை நின்றார்     1687-4

 

 423. இம் மாயப் பவத் தொடக்காம் இருவினைகள் தமை நோக்கி 1688-1

 உம்மால் இங்கு என்ன குறை உடையேன் யான் திருவாரூர்       1688-2

 அம்மானுக்கு ஆள் ஆனேன் அலையேன் மின் நீர் என்று 1688-3

 பொய்ம் மாயப் பெருங் கடலுள் எனும் திருத் தாண்டகம் புகன்றார்        1688-4

 

 424. மாதர் அவர் மருங்கு அணைய வந்து எய்தி மதன வசக்     1689-1

 காதலர் புரிந்து ஒழுகும் கை தவங்கள் செய்திடவும்      1689-2

 பேதம் இலா ஓர் உணர்வில் பெரிய வரைப் பெயர்விக்க 1689-3

 யாதும் ஒரு செயல் இல்லாமையில் இறைஞ்சி எதிர் அகன்றார்    1689-4

 

 425. இந் நிலைமை உலகு ஏழும் எய்த அறிந்து இயல்பு ஏத்த     1690-1

 மன்னிய அன்பு உறு பத்தி வடிவு ஆன வாகீசர்   1690-2

 மின் நிலவும் சடையார் தம் மெய் அருள் தான் எய்த வரும்      1690-3

 அந்நிலைமை அணித்து ஆகச் சில நாள் அங்கு அமர்ந்து இருந்தார்        1690-4

 

 426. மன்னிய அந்தக் கரணம் மருவுதலைப் பாட்டினால் 1691-1

 தன்னுடைய சரண் ஆன தமியேனைப் புகலூரன் 1691-2

 என்னை இனிச் சேவடிக்கீழ் இருத்திடும் என்று எழுகின்ற 1691-3

 முன் உணர்வின் முயற்சியினால் திருவிருத்தம் பல மொழிந்தார் 1691-4

 

 427. மண் முதலாம் உலகு ஏத்த மன்னு திருத் தாண்டகத்தைப்   1692-1

 புண்ணியா உன் அடிக்கே போதுகின்றேன் எனப் புகன்று    1692-2

 நண்ணரிய சிவ ஆனந்த ஞான வடிவே ஆகி     1692-3

 அண்ணலார் சேவடிக் கீழ் ஆண்ட அரசு அமர்ந்து இருந்தார்       1692-4

 

 428. வானவர்கள் மலர் மாரி மண் நிறைய விண் உலகின்        1693-1

 மேல் நிறைந்த ஐந்து பேரிய ஒலியும் விரிஞ்சன் முதல் 1693-2

 யோனிகள் ஆயின எல்லாம் உள் நிறைந்த பெரு மகிழ்ச்சி        1693-3

 தான் நிறைந்த சித்திரையில் சதயம் ஆம் திரு நாளில்    1693-4

 

 429. அடியன் ஏன் ஆதரவால் ஆண்ட அரசின் சரிதப்     1694-1

 படியை யான் அறிந்தபடி பகர்ந்தேன் அப் பர முனிவன்    1694-2

 கடி மலர் மென் சேவடிகள் கை தொழுது குலச் சிறையார்        1694-3

 முடிவில் புகழ்த் திருத் தொண்டின் முயற்சியினை மொழிகின்றேன்        1694-4

 

 

22 குலச்சிறை நாயனார் புராணம்

 1. பன்னு தொல் புகழ்ப் பாண்டி நன் நாட்டு இடைச்      1695-1

 செந்நெலார் வயல் தீம் கரும்பின் அயல்         1695-2

 துன்னு பூகப் புறம் பணை சூழ்ந்தது      1695-3

 மன்னு வண்மையினார் மண மேற்குடி   1695-4

 

 2. அப்பதிக்கு முதல்வர் வன் தொண்டர் தாம்    1696-1

 ஒப்பரும் பெரு நம்பி என்று ஓதிய      1696-2

 செப்பரும் சீர்க் குலச் சிறையார் திண்மை        1696-3

 வைப்பினால் திருத்தொண்டில் வழாதவர்        1696-4

 

 3. காரணங்கள் கண் நுதற்கு அன்பர் என்னவே   1697-1

 வாரம் ஆகி மகிழ்ந்தவர் தாள் மிசை    1697-2

 யாரும் அன்பொடு வீழ்ந்து அஞ்சலி முகிழ்த்து   1697-3

 ஈர நல் மொழி எய்த இசைத்து உள்ளார்         1697-4

 

 4. குறியில் நான்கு குலத்தினர் ஆயினும்        1698-1

 நெறியின் அக்குலம் நீங்கினர் ஆயினும் 1698-2

 அறிவு சங்கரற்கு அன்பர் எனப் பெறில்   1698-3

 செறிவுறப் பணிந்து ஏத்திய செய்கையார்        1698-4

 

 5. உலகர் கொள்ளும் நலத்தினர் ஆயினும்      1699-1

 அலகில் தீமையர் ஆயினும் அம்புலி     1699-2

 இலகு செஞ்சடையார்க்கு அடியார் எனில்        1699-3

 தலம் உறப் பணிந்து ஏத்தும் தகைமையார்      1699-4

 

 6. பண்பு மிக்கார் பலராய் அணையினும்        1700-1

 உண்ப வேண்டி ஒருவர் அணையினும்   1700-2

 எண் பெருக்கிய அன்பால் எதிர் கொண்டு         1700-3

 நண்பு கூர்ந்து அமுது ஊட்டும் நலத்தினார்       1700-4

 

 7. பூதி கோவணம் சாதனத்தால் பொலிந்து       1701-1

 ஆதி தேவர் தம் அஞ்செழுத்தாம் அவை         1701-2

 ஓது நா வணக்கத்தால் உரைப்பவர்      1701-3

 பாதம் நாளும் பரவிய பண்பினார்       1701-4

 

 8. இன்ன நல் ஒழுக்கத்தினார் ஈறில் சீர்த்        1702-1

 தென்னவன் நெடு மாறற்குச் சீர் திகழ்   1702-2

 மன்னு மந்திரிகட்கு மேல் ஆகியார்      1702-3

 ஒன்னலர்ச் செற்று உறுதிக் கண் நின்று உளார்   1702-4

 

 9. ஆய செய்கையர் ஆயவர் ஆறணி    1703-1

 நாயனார் திருப் பாதம் நவின்று உளார்   1703-2

 பாய சீர் புனை பாண்டி மா தேவியார்    1703-3

 மேய தொண்டுக்கு மெய்த் தொண்டர் ஆயினார் 1703-4

 

 10. புன்னையத் தருகந்தர் பொய் நீக்கவும்       1704-1

 தென்னர் நாடு திருநீறு போற்றவும்      1704-2

 மன்னு காழியர் வள்ளலார் பொன் அடி   1704-3

 சென்னி சேர்த்தி மகிழ்ந்த சிறப்பினார்    1704-4

 

 11. வாதில் தோற்ற அமணரை வன் கழுத்       1705-1

 தீது நீங்கிட ஏற்றுவித்தார் திறம்         1705-2

 யாது போற்றினேன் மேல் இனி ஏத்துகேன்       1705-3

 வேத நீதி மிழலைக் குறும்பர் தாள்      1705-4

 

 

23 பெரு மிழலைக் குறும்ப நாயனார் புராணம்

 1. சூதம் நெருங்கு குலைத் தெங்கு பலவும் பூகஞ்சூழ்புடைத்தாய் 1706-1

 வீதிதோறும் நீற்றின் ஒளி விரிய மேவி விளங்கு பதி    1706-2

 நீதி வழுவா நெறியினராய் நிலவும் குடியால் நெடு நிலத்து        1706-3

 மீது விளங்கும் தொன்மையது மிழலை நாட்டுப் பெருமிழலை    1706-4

 

 2. அன்ன தொன்மைத் திருப்பதிக் கண் அதிபர் மிழலைக் குறும்பனார்     1707-1

 சென்னி மதியம் வைத்தவர் தம் அடியார்க்கு ஆன செய் பணிகள் 1707-2

 இன்ன வண்ணம் என்றவர் தாம் உரையா முன்னம் எதிர் ஏற்று    1707-3

 முன்னம் உணர்ந்து செய்வாராய் முதிரும் அறிவின் பயன் கொள்வார்      1707-4

 

 3. தொண்டர் பலரும் வந்து ஈண்டி உண்ணத் தொலையா அமுது ஊட்டிக் 1708-1

 கொண்டு செல்ல இரு நிதியம் முகந்து கொடுத்துக் குறைந்த அடைவார்    1708-2

 வண்டு மருவும் குழல் உமையாள் கேள்வன் செய்ய தாள் என்னும்        1708-3

 புண்ட ரீகம் அக மலரில் வைத்துப் போற்றும் பொற்பினார்        1708-4

 

 4. இத் தன்மையராய் நிகழும் நாள் எல்லை இல்லாத் திருத் தொண்டின்   1709-1

 மெய்த் தன்மையினை உலகு அறிய விதியால் வணங்கி மெய் அடியார்    1709-2

 சித்தம் நிலவும் திருத் தொண்டத் தொகை பாடிய நம்பியைப் பணிந்து     1709-3

 நித்தன் அருள் பெற்றவர் பாதம் நினைக்கும் நியமத் தலை நின்றார்       1709-4

 

 5. மையார் தடங் கண் பரவையார் மணவாளன் தன் மலர்க் கழல்கள்     1710-1

 கையால் தொழுது வாய் வாழ்த்தி மனத்தால் நினைக்கும் கடப் பாட்டில்    1710-2

 செய்யாள் கோனும் நான்முகனும் அறியாச் செம்பொன் தாள் இணைக் கீழ்         1710-3

 உய்வான் சேர உற்ற நெறி இதுவே என்று அன்பினில் உய்த்தார்   1710-4

 

 6. நாளும் நம்பி ஆரூரர் நாமம் நவின்ற நலத்தாலே     1711-1

 ஆளும் படியால் அணி மாதி சித்தியான அணைந்த அதற்பின்     1711-2

 மூளும் காதலுடன் பெருக முதல்வர் நாமத்து அஞ்செழுத்தும்     1711-3

 கேளும் பொருளும் உணர்வுமாம் பரிசு வாய்ப்பக் கெழுமினார்     1711-4

 

 7. இன்ன வாறே இவர் ஒழுக ஏறு கொடி மேல் உயர்த்தவர் தம் 1712-1

 பொன்னங் கழல்கள் மண்ணின் மேல் பொருந்த வந்து வழக்கு உரைத்து   1712-2

 மன்னும் ஓலை அவை முன்பு காட்டி ஆண்டவன் தொண்டர்      1712-3

 சென்னி மதி தோய் மாட மலி கொடுங் கோளூரைச் சேர்வுற்றார்   1712-4

 

 8. அஞ்சைக் களத்து நஞ்சு உண்ட அமுதைப் பரவி அணைவுறுவார்      1713-1

 செஞ்சொல் தமிழ் மாலைகள் மொழியத் தேவர் பெருமான் அருளாலே     1713-2

 மஞ்சில் திகழும் வட கயிலைப் பொருப்பில் எய்த வரும் வாழ்வு 1713-3

 நெஞ்சில் தெளிய இங்கு உணர்ந்தார் நீடு மிழலைக் குறும்பனார்   1713-4

 

 9. மண்ணில் திகழும் திரு நாவலூரில் வந்த வன் தொண்டர்     1714-1

 நண்ணற்கு அரிய திருக் கயிலை நாளை எய்த நான் பிரிந்து      1714-2

 கண்ணில் கரிய மணி கழிய வாழ்வார் போல வாழேன் என்று     1714-3

 எண்ணிச் சிவன் தாள் இன்றே சென்று அடைவன் யோகத்தால் என்பார்    1714-4

 

 10. நாலு கரணங்களும் ஒன்றாய் நல்ல அறிவு மேல் கொண்டு    1715-1

 காலும் பிரம நாடி வழிக் கருத்துச் செலுத்தக் கபால நடு 1715-2

 ஏலவே முன் பயின்ற நெறி எடுத்த மறை மூலம் திறப்ப 1715-3

 மூல முதல்வர் திருப் பாதம் அணைவார் கயிலை முன் அடைந்தார்       1715-4

 

 11. பயிலைச் செறிந்த யோகத்தால் பாவை கேள்வன் பாதமுறக் 1716-1

 கயிலை பொருப்பர் அடி அடைந்த மிழலைக் குறும்பர் கழல் வணங்கி     1716-2

 மயிலைப் புறம் கொள் மென் சாயல் மகளிர் கிளவி யாழினொடும்        1716-3

 குயிலைப் பொருவும் காரைக்கால் அம்மை பெருமை கூறுவாம்   1716-4

 

 

24 காரைக்கால் அம்மையார் புராணம்

 1. மானம் மிகு தருமத்தின் வழி நின்று வாய்மையினில் 1717-1

 ஊனமில் சீர்ப் பெரு வணிகர் குடி துவன்றி ஓங்கு பதி    1717-2

 கூனல் வளை திரை சுமந்து கொண்டு ஏறி மண்டு கழிக் 1717-3

 கானல் மிசை உலவு வளம் பெருகு திருக் காரைக்கால்   1717-4

 

 2. வங்க மலி கடல் காரைக்காலின் கண் வாழ் வணிகர்   1718-1

 தங்கள் குலத் தலைவனார் தனதத்தனார் தவத்தால்       1718-2

 அங்கு அவர் பால் திரு மடந்தை அவதரித்தாள் என வந்து        1718-3

 பொங்கிய பேர் அழகு மிகப் புனிதவதியார் பிறந்தார்      1718-4

 

 3. வணிகர் பெரும் குலம் விளங்க வந்து பிறந்து அருளியபின்    1719-1

 அணி கிளர் மெல் அடி தளர்வுற்று அசையும் நடைப் பருவத்தே   1719-2

 பணி அணிவார் கழற்கு அடிமை பழகி பாங்கு பெறத்     1719-3

 தணிவில் பெரு மனக் காதல் ததும்ப வரும் மொழி பயின்றார்    1719-4

 

 4. பல் பெரு நற்கிளை உவப்பப் பயில் பருவச் சிறப்பு எல்லாம்   1720-1

 செல்வ மிகு தந்தையார் திருப் பெருகும் செயல் புரிய    1720-2

 மல்கு பெரும் பாராட்டின் வளர்கின்றார் விடையவர் பால்         1720-3

 அல்கிய அன்புடன் அழகின் கொழுந்து எழுவது என வளர்வார்     1720-4

 

 5. வண்டல் பயில்வன எல்லாம் வளர் மதியம் புனைந்த சடை    1721-1

 அண்டர் பிரான் திரு வார்த்தை அணைய வருவன பயின்று       1721-2

 தொண்டர் வரில் தொழுது தாதியர் போற்றத் துணை முலைகள்   1721-3

 கொண்ட நுசுப்பு ஒதுங்கு பதக் கொள்கையினில் குறுகினார்        1721-4

 

 6. நல்லவென உறுப்பு நூலவர் உரைக்கும் நலம் நிரம்பி 1722-1

 மல்கு பெரு வனப்பு மீக் கூர வரு மாட்சியினால்         1722-2

 இல்லிகவாப் பருவத்தில் இவர்கள் மரபினுக்கு ஏற்கும்    1722-3

 தொல் குலத்து வணிகர் மகன் பேசுதற்குத் தொடங்குவார்         1722-4

 

 7. நீடிய சீர்க் கடல் நாகை நிதிபதி என்று உலகின் கண்   1723-1

 பாடு பெறு புகழ் வணிகன் பயந்த குல மைந்தனுக்குத்    1723-2

 தேடவரும் திருமரபில் சேயிழையை மகன் பேச 1723-3

 மாட மலி காரைக்கால் வள நகரில் வரவிட்டார் 1723-4

 

 8. வந்த மூது அறிவோர்கள் மணம் குறித்த மனை புகுந்து       1724-1

 தந்தையாம் தனதத்தன் தனை நேர்ந்து நீ பயந்த 1724-2

 பைந் தொடியை நிதிபதி மைந்தன் பரம தத்தனுக்கு       1724-3

 முந்தை மரபினுக்கு ஏற்கும் முறைமை மணம் புரிக என்றார்     1724-4

 

 9. மற்று அவனும் முறைமையினால் மணம் இசைந்து செலவு இடச் சென்று      1725-1

 உற்றவர்கள் உரை கேட்ட நிதிபதியும் உயர் சிறப்புப்      1725-2

 பெற்றனன் போல் உவந்து தனிப் பெரு மகட்குத் திருமலியும்      1725-3

 சுற்றம் உடன் களி கூர்ந்து வதுவை வினைத் தொழில் பூண்டான் 1725-4

 

 10. மணம் இசைந்த நாள் ஓலை செலவிட்டு மங்கல நாள்       1726-1

 அணைய வதுவைத் தொழில்கள் ஆன எலாம் அமைவித்தே      1726-2

 இணர் அலங்கல் மைந்தனையும் மண அணியின் எழில் விளக்கி 1726-3

 பணை முரசம் எழுந்து ஆர்ப்பக் காரைக்கால் பதி புகுந்தார்        1726-4

 

 11. அளி மிடை ஆர்த்த தன தத்தன் அணி மாடத்துள் புகுந்து     1727-1

 தெளிதரு நூல் விதி வழியே செயல் முறைமை செய்து அமைத்துத்       1727-2

 தளிர் அடி மென் நகை மயிலைத் தாது அவிழ் தார்க் காளைக்குக்         1727-3

 களி மகிழ் சுற்றம் போற்றக் கலியாணம் செய்தார்கள்     1727-4

 

 12. மங்கல மா மண வினைகள் முடித்து இயல்பின் வைகு நாள் 1728-1

 தங்கள் குடிக்கு அரும் புதல்வி ஆதலினால் தன தத்தன்   1728-2

 பொங்கொலி நீர் நாகையினில் போகாமே கணவன் உடன் 1728-3

 அங்கண் அமர்ந்து இனிது இருக்க அணி மாடம் மருங்கு அமைத்தான்      1728-4

 

 13. மகள் கொடையின் மகிழ் சிறக்கும் வரம்பில் தனம் கொடுத்து அதன்பின்      1729-1

 நிகர்ப்பு அரிய பெரும் சிறப்பில் நிதிபதி தன் குல மகனும்         1729-2

 தகைப்பில் பெரும் காதலினால் தங்கு மனை வளம் பெருக்கி      1729-3

 மிகப் புரியும் கொள்கையினில் மேம் படுதல் மேவினான் 1729-4

 

 14.  ஆங்கு அவன் தன் இல்வாழ்க்கை அரும் துணையாய் அமர்கின்ற     1730-1

 பூங்குழலார் அவர் தாமும் பொரு விடையார் திருவடிக் கீழ்       1730-2

 ஓங்கிய அன்புறு காதல் ஒழிவு இன்றி மிகப் பெருகப்      1730-3

 பாங்கில் வரும் மனை அறத்தின் பண்பு வழாமையில் பயில்வார் 1730-4

 

 15. நம்பர் அடியார் அணைந்தால் நல்ல திரு அமுது அளித்தும்   1731-1

 செம்பொன்னும் நவ மணியும் செழுந் துகிலும் முதலான 1731-2

 தம் பரிவினால் அவர்க்குத் தகுதியின் வேண்டுவ கொடுத்தும்     1731-3

 உம்பர் பிரான் திருவடிக் கீழ் உணர்வு மிக ஒழுகு நாள்   1731-4

 

 16. பாங்குடைய நெறியின் கண் பயில் பரம தத்தனுக்கு 1732-1

 மாங்கனிகள் ஓரிரண்டு வந்து அணைந்தார் சிலர் கொடுப்ப        1732-2

 ஆங்கு அவை தான் முன் வாங்கி அவர் வேண்டும் குறை அளித்தே       1732-3

 ஈங்கு இவற்றை இல்லத்துக்கு கொடுக்க என இயம்பினான்        1732-4

 

 17. கணவன் தான் வர விடுத்த கனி இரண்டும் கைக் கொண்டு    1733-1

 மணம் மலியும் மலர்க் கூந்தல் மாதரார் வைத்து அதற்பின்       1733-2

 பண அரவம் புனைந்து அருளும் பரமனார் திருத் தொண்டர்       1733-3

 உணவின் மிகு வேட்கை யினால் ஒருவர் மனையுள் புகுந்தார்    1733-4

 

 18. வேதங்கள் மொழிந்த பிரான் மெய்த் தொண்டர் நிலை கண்டு 1734-1

 நாதன் தன் அடியாரைப் பசி தீர்ப்பேன் என நண்ணிப்     1734-2

 பாதங்கள் விளக்க நீர் முன் அளித்துப் பரிகலம் வைத்து 1734-3

 ஏதம் தீர் நல் விருந்தாம் இன் அடிசில் ஊட்டுவார்        1734-4

 

 19. கறி அமுதம் அங்கு உதவாதே திரு அமுது கை கூட         1735-1

 வெறி மலர் மேல் திரு அனையார் விடையவன் தன் அடியாரே    1735-2

 பெறல் அரிய விருந்தானால் பேறு இதன் மேல் இல்லை எனும்   1735-3

 அறிவினராய் அவர் அமுது செய்வதனுக்கு ஆதரிப்பார்    1735-4

 

 20. இல்லாளன் வைக்க எனத்தம் பக்கல் முன் இருந்த    1736-1

 நல்ல நறு மாங்கனிகள் இரண்டினில் ஒன்றைக் கொண்டு 1736-2

 வல் விரைந்து வந்து அணைந்து படைத்து மனம் மகிழ்ச்சியினால்        1736-3

 அல்லல் தீர்ப்பவர் அடியார் தமை அமுது செய்வித்தார்   1736-4

 

 21. மூப்புறும் அத் தளர்வாலும் முதிர்ந்து முடுகிய வேட்கைத்     1737-1

 தீப் பசியின் நிலையாலும் அயர்ந்து அணைந்த திருத் தொண்டர்   1737-2

 வாய்ப்புறு மென் சுவை அடிசில் மாங்கனியோடு இனிது அருந்திப் 1737-3

 பூப்பயில் மென் குழல் மடவார் செயல் உவந்து போயினார்       1737-4

 

 22. மற்றவர் தாம் போயின பின் மனைப் பதி ஆகிய வணிகன்    1738-1

 உற்ற பெரும் பகலின் கண் ஓங்கிய பேர் இல் எய்திப்     1738-2

 பொற்புற முன் நீர் ஆடிப் புகுந்து அடிசில் புரிந்து அயிலக்         1738-3

 கற்புடைய மடவாரும் கடப் பாட்டில் ஊட்டுவார் 1738-4

 

 23. இன் அடிசில் கறிகள் உடன் எய்தும் முறை இட்டு அதன்பின் 1739-1

 மன்னிய சீர்க் கணவன் தான் மனை இடை முன் வைப்பித்த      1739-2

 நல் மதுர மாங்கனியில் இருந்த அதனை நறும் கூந்தல்   1739-3

 அன்ன மனையார் தாமும் கொடு வந்து கலத்து அளித்தார்        1739-4

 

 24. மனைவியார் தாம் படைத்த மதுரம் மிக வாய்த்த கனி       1740-1

 தனை நுகர்ந்த இனிய சுவை ஆராமை தார் வணிகன்     1740-2

 இனையது ஒரு பழம் இன்னும் உளது அதனை இடுக என        1740-3

 அனையது தாம் கொண்டு வர அணைவார் போல் அங்கு அகன்றார்        1740-4

 

 25. அம் மருங்கு நின்று அயர்வார் அரும் கனிக்கு அங்கு என்செய்வார்    1741-1

 மெய்ம் மறந்து நினைந்து உற்ற இடத்து உதவும் விடையவர் தான்        1741-2

 தம் மனம் கொண்டு உணர்தலுமே அவர் அருளால் தாழ் குழலார் 1741-3

 கைம் மருங்கு வந்து இருந்தது அதிமதுரக் கனி ஒன்று    1741-4

 

 26. மற்றதனைக் கொடு வந்து மகிழ்ந்து இடலும் அயின்று அதனில்       1742-1

 உற்ற சுவை அமுதினும் மேல் பட உளதாயிட இது தான்         1742-2

 முன் தரு மாங் கனி அன்று மூவுலகில் பெறர்க்கு அரிதால்       1742-3

 பெற்றது வேறு எங்கு என்று பெய் வளையார் தமைக் கேட்டான்   1742-4

 

 27. அவ்வுரை கேட்டலும் மடவார் அருள் உடையார் அளித்து அருளும்    1743-1

 செவ்விய பேர் அருள் விளம்பும் திறம் அன்று என்று உரை செய்யார்      1743-2

 கை வரு கற்புடை நெறியால் கணவன் உரை காவாமை 1743-3

 மெய் வழி அன்று என விளம்பல் விட மாட்டார் விதிர்ப்பு உறுவார்       1743-4

 

 28.  செய்த படி சொல்லுவதே கடன் என்னும் சீலத்தார் 1744-1

 மை தழையும் கண்டர் சேவடிகள் மனத்து உற வணங்கி 1744-2

 எய்தவரும் கனி அளித்தார் யார் என்னும் கணவனுக்கு    1744-3

 மொய் தரு பூங்குழல் மடவார் புகுந்தபடி தனை மொழிந்தார்      1744-4

 

 29.  ஈசன் அருள் எனக் கேட்ட இல் இறைவன் அது தெளியான்   1745-1

 வாச மலர்த் திரு அனையார் தமை நோக்கி மற்று இது தான்     1745-2

 தேசுடைய சடைப் பெருமான் திருவருளேல் இன்னமும் ஓர்       1745-3

 ஆசில் கனி அவன் அருளால் அழைத்து அளிப்பாய் என மொழிந்தான்      1745-4

 

 30. பாங்கு அன்று மனைவியார் பணி அணிவார் தமைப் பரவி    1746-1

 ஈங்கு இது அளித்து அருளீரேல் என் உரை பொய்யாம் என்ன      1746-2

 மாங்கனி ஒன்று அருளால் வந்து எய்துதலும் மற்று அதனை      1746-3

 ஆங்கு அவன் கைக் கொடுதலுமே அதிசயித்து வாங்கினான்       1746-4

 

 31. வணிகனும் தன் கைப் புக்க மாங்கனி பின்னைக் காணான்     1747-1

 தணிவரும் பயம் மேற்கொள்ள உள்ளமும் தடுமாறு எய்தி        1747-2

 அணி சூழல் அவரை வேறு ஓர் அணங்கு எனக் கருதி நீங்கும்     1747-3

 துணிவு கொண்டு எவர்க்கும் சொல்லான் தொடர்வின்றி ஒழுகு நாளில்     1747-4

 

 32. விடுவதே எண்ணம் ஆக மேவிய முயற்சி செய்வான்        1748-1

 படுதிரைப் பரவை மீது படர் கலம் கொண்டு போகி       1748-2

 நெடு நிதி கொண்வேன் என்ன நிரந்தபல் கிளைஞர் ஆகும்         1748-3

 வடுவில் சீர் வணிக மாக்கள் மரக்கலம் சமைப்பித்தார்கள்        1748-4

 

 33. கலஞ் சமைத்து அதற்கு வேண்டும் கம்மியர் உடனே செல்லும்        1749-1

 புலங்களில் விரும்பு பண்டம் பொருந்துவ நிரம்ப ஏற்றி    1749-2

 சலம் தரு கடவுள் போற்றித் தலைமையாம் நாய்கன் தானும்     1749-3

 நலம் தரு நாளில் ஏறி நளிர் திரைக் கடல் மேல் போனான்       1749-4

 

 34. கடல் மிசை வங்கம் ஓட்டிக் கருதிய தேயம் தன்னில்         1750-1

 அடை உறச் சென்று சேர்ந்து அங்கு அளவில் பல் வளங்கள் முற்றி       1750-2

 இடை சில நாட்கள் நீங்க மீண்டும் அக் கலத்தில் ஏறிப்   1750-3

 படர் புனல் கன்னி நாட்டோர் பட்டினம் மருங்கு சேர்ந்தான்        1750-4

 

 35. அப் பதி தன்னில் ஏறி அலகில் பல் பொருள்கள் ஆக்கும்      1751-1

 ஒப்பில் மா நிதியம் எல்லாம் ஒருவழிப் பெருக உய்த்து   1751-2

 மெய்ப் புகழ் விளங்கும் அவ்வூர் விரும்பவோர் வணிகன் பெற்ற 1751-3

 செப்பருங் கன்னி தன்னைத் திருமலி வதுவை செய்தான் 1751-4

 

 36. பெறல் அரும் திருவினாளைப் பெரு மணம் புணர்ந்து முன்னை       1752-1

 அறல் இயல் நறும் மென் கூந்தல் அணங்கனார் திறத்தில் அற்றம் 1752-2

 புறம் ஒரு வெளி உறாமல் பொதிந்த சிந்தனையின் ஓடு 1752-3

 முறைமையின் வழாமை வைகி முகம் மலர்ந்து ஒழுகும் நாளில் 1752-4

 

 37. முருகலர் சோலை மூதூர் அதன் முதல் வணிகரோடும்       1753-1

 இரு நிதிக் கிழவன் எய்திய திருவின் மிக்குப்     1753-2

 பொரு கடல் கலங்கள் போக்கும் புகழினான் மனைவி தன்பால்    1753-3

 பெருகொளி விளக்குப் போல் ஓர் பெண்கொடி அரிதில் பெற்றான் 1753-4

 

 38. மட மகள் தன்னைப் பெற்று மங்கலம் பேணித் தான் முன்பு   1754-1

 உடன் உறைவு அஞ்சி நீத்த ஒரு பெரு மனைவி யாரைத்         1754-2

 தொடர் அற நினைந்து தெய்வத் தொழு குலம் என்றே கொண்டு   1754-3

 கடன் அமைத்தவர் தம் நாமம் காதல் செய் மகவை இட்டான்     1754-4

 

 39. இந்நிலை இவன் இங்கு எய்தி இருந்தனன் இப்பால் நீடும்     1755-1

 கன்னி மா மதில் சூழ் மாடக் காரைக்கால் வணிகன் ஆன         1755-2

 தன் நிகர் கடந்த செல்வத் தனதத்தன் மகளார் தாமும்    1755-3

 மன்னிய கற்பினோடு மனை அறம் புரிந்து வைக         1755-4

 

 40. விளை வளம் பெருக்க வங்கம் மீது போம் பரம தத்தன்      1756-1

 வளர் புகழ்ப் பாண்டி நாட்டு ஓர் மா நகர் தன்னில் மன்னி         1756-2

 அளவில் மா நிதியம் ஆக்கி அமர்ந்து இனிது இருந்தான் என்று    1756-3

 கிளர் ஒளி மணிக் கொம்பு அன்னார் கிளைஞர் தாம் கேட்டார் அன்றே      1756-4

 

 41. அம் மொழி கேட்ட போதே அணங்கனார் சுற்றத்தாரும்       1757-1

 தம் உறு கிளைஞர்ப் போக்கி அவன் நிலை தாமும் கேட்டு        1757-2

 மம்மர் கொள் மனத்தர் ஆகி மற்றவன் இருந்த பாங்கர்   1757-3

 கொம்மை வெம் முலையின் ஆளை கொண்டு போய் விடுவது என்றார்    1757-4

 

 42. மா மணிச் சிவிகை தன்னில் மட நடை மயில் அன்னாரைத் 1758-1

 தாமரைத் தவிசில் வைகும் தனித் திரு என்ன ஏற்றிக்    1758-2

 காமரு கழனி வீழ்த்துக் காதல் செய் சுற்றத்தாரும்       1758-3

 தே மொழியவரும் சூழச் சேண் இடைக் கழிந்து சென்றார்         1758-4

 

 43. சில பகல் கடந்து சென்று செம் தமிழ்த் திருநாடு எய்தி       1759-1

 மலர் புகழ்ப் பரம தத்தன் மா நகர் மருங்கு வந்து        1759-2

 குல முதல் மனைவியாரைக் கொண்டு வந்து அணைந்த தன்மை 1759-3

 தொலைவில் சீர்க் கணவனார்க்குச் சொல்லி முன் செல்ல விட்டார்        1759-4

 

 44. வந்தவர் அணைந்த மாற்றம் கேட்டலும் வணிகன் தானும்    1760-1

 சிந்தையில் அச்சம் எய்திச் செழு மணம் பின்பு செய்த    1760-2

 பைந் தொடி தனையும் கொண்டு பயந்த பெண் மகவின் ஒடு      1760-3

 முந்துறச் செல்வேன் என்று மொய் குழல் அவர் பால் வந்தான்    1760-4

 

 45. தானும் அம் மனைவி யோடும் தளிர் நடை மகவி னோடும் 1761-1

 மான் இனம் பிணை போல் நின்ற மனைவியார் அடியில் தாழ்ந்தே        1761-2

 யான் உமது அருளால் வாழ்வேன் இவ் இளம் குழவி தானும்     1761-3

 பான்மையால் உமது நாமம் என்று முன் பணிந்து வீழ்ந்தான்      1761-4

 

 46. கணவன் தான் வணங்கக் கண்ட காமர் பூங்கொடியனாரும்     1762-1

 அணைவுறும் சுற்றத்தார் பால் அச்ச மோடு ஒதுங்கி நிற்ப         1762-2

 உணர்வுறு கிளைஞர் வெள்கி உன் திரு மனைவி தன்னை        1762-3

 மணம் மலி தாரினாய் நீ வணங்குவது என் கொல் என்றார்       1762-4

 

 47. மற்றவர் தம்மை நோக்கி மானுடம் இவர் தாம் அல்லர்       1763-1

 நற் பெரும் தெய்வம் ஆதல் நான் அறிந்து அகன்ற பின்பு 1763-2

 பெற்ற இம் மகவு தன்னைப் பேர் இட்டேன் ஆதலாலே    1763-3

 பொற்பதம் பணிந்தேன் நீரும் போற்றுதல் செய்மின் என்றான்     1763-4

 

 48. என்றலும் சுற்றத்தாரும் இது என் கொல் என்று நின்றார்      1764-1

 மன்றலங் குழலினாரும் வணிகன் வாய் மாற்றம் கேளாக்         1764-2

 கொன்றை வார் சடையினார் தம் குரை கழல் போற்றிச் சிந்தை   1764-3

 ஒன்றிய நோக்கில் மிக்க உணர்வு கொண்டு உரை செய்கின்றார்    1764-4

 

 49.  ஈங்கு இவன் குறித்த கொள்கை இது இனி இவனுக்கு ஆகத் 1765-1

 தாங்கிய வனப்பு நின்ற தசைப் பொதி கழித்து இங்கு உன் பால்    1765-2

 ஆங்கு நின் தாள்கள் போற்றும் பேய் வடிவு அடியேனுக்குப்       1765-3

 பாங்குற வேண்டும் என்று பரமர் தாள் பரவி நின்றார்     1765-4

 

 50.  ஆன அப்பொழுது மன்றுள் ஆடுவார் அருளினாலே 1766-1

 மேனெறி உணர்வு கூர வேண்டிற்றே பெறுவார் மெய்யில்         1766-2

 ஊன் அடை வனப்பை எல்லாம் உதறி எற்பு உடம்பே ஆக        1766-3

 வானமும் மண்ணும் எல்லாம் வணங்கும் பேய் வடிவம் ஆனார்   1766-4

 

 51. மலர் மழை பொழிந்தது எங்கும் வான துந்துபியின் நாதம்    1767-1

 உலகெலாம் நிறைந்து விம்ம உம்பரும் முனிவர் தாமும் 1767-2

 குலவினர் கணங்கள் எல்லாம் குணலை இட்டன முன் நின்ற      1767-3

 தொலைவில் பல் சுற்றத்தாரும் தொழுது அஞ்சி அகன்று போனார்        1767-4

 

 52. உற் பவித்து எழுந்த ஞானத்து ஒருமையின் உமை கோன் தன்னை    1768-1

 அற் புதத் திரு அந்தாதி அப்பொழுது அருளிச் செய்வார்   1768-2

 பொற்புடைச் செய்ய பாத புண்ட ரீகங்கள் போற்றும்      1768-3

 நற் கணத்தினில் ஒன்று ஆனேன் நான் என்று நயந்து பாடி        1768-4

 

 53.  ஆய்ந்த சீர் இரட்டை மாலை அந்தாதி எடுத்துப் பாடி        1769-1

 ஏய்ந்த பேர் உணர்வு பொங்க எயில் ஒரு மூன்றும் முன்னாள்     1769-2

 காய்ந்தவர் இருந்த வெள்ளிக் கைலை மால் வரையை நண்ண    1769-3

 வாய்ந்த பேர் அருள் முன் கூற வழி படும் வழியால் வந்தார்     1769-4

 

 54. கண்டவர் வியப்புற்று அஞ்சிக் கை அகன்று ஓடுவார்கள்      1770-1

 கொண்டது ஓர் வேடத் தன்மை உள்ளவாறு கூறக் கேட்டே        1770-2

 அண்ட நாயகனாரென்னை அறிவரேல் அறியா வாய்மை   1770-3

 எண் திசை மக்களுக்கு யான் எவ்வுருவாய் என் என்பார் 1770-4

 

 55. வட திசை தேசம் எல்லாம் மனத்தினும் கடிது சென்று        1771-1

 தொடை அவிழ் இதழி மாலைச் சூல பாணியனார் மேவும்        1771-2

 படர் ஒளிக் கைலை வெற்பின் பாங்கு அணைந்து ஆங்குக் காலின்         1771-3

 நடையினைத் தவிர்த்து பார் மேல் தலையினால் நடந்து சென்றார்        1771-4

 

 56. தலையினால் நடந்து சென்று சங்கரன் இருந்த வெள்ளி       1772-1

 மலையின் மேல் ஏறும் போது மகிழ்ச்சியால் அன்பு பொங்கக்      1772-2

 கலை இளம் திங்கள் கண்ணிக் கண் நுதல் ஒரு பாகத்துச்         1772-3

 சிலை நுதல் இமய வல்லி திருக் கண் நோக்குற்றது அன்றே      1772-4

 

 57. அம்பிகையின் திருவுள்ளத்தின் அதிசயித்து அருளித் தாழ்ந்து 1773-1

 தம் பெருமானை நோக்கித் தலையினால் நடந்து இங்கு ஏறும்     1773-2

 எம் பெருமான் ஓர் எற்பின் யாக்கை அன்பு என்னே என்ன        1773-3

 நம் பெரு மாட்டிக்கு அங்கு நாயகன் அருளிச் செய்வான் 1773-4

 

 58.  வரும் இவன் நம்மைப் பேணும் அம்மை காண் உமையே மற்று இப்         1774-1

 பெருமை சேர் வடிவம் வேண்டிப் பெற்றனள் என்று பின்றை      1774-2

 பெருகு வந்து அணைய நோக்கி அம்மையே என்னும் செம்மை    1774-3

 ஒரு மொழி உலகம் எல்லாம் உய்யவே அருளிச் செய்தார்        1774-4

 

 59. அங்கணன் அம்மையே என்று அருள் செய அப்பா என்று      1775-1

 பங்கயச் செம் பொன் பாதம் பணீந்து வீழ்ந்து எழுந்தார் தம்மைச் 1775-2

 சங்க வெண் குழையினாரும் தாம் எதிர் நோக்கி நம்பால் 1775-3

 இங்கு வேண்டுவது என் என்ன இறைஞ்சி நின்று இயம்பு கின்றார் 1775-4

 

 60. இறவாத இன்ப அன்பு வேண்டிப் பின் வேண்டு கின்றார்       1776-1

 பிறவாமை வேண்டும் மீண்டும் பிறப்பு உண்டேல் உன்னை என்றும்       1776-2

 மறவாமை வேண்டும் இன்னும் வேண்டும் நான் மகிழ்ந்து பாடி    1776-3

 அறவா நீ ஆடும் போது உன் அடியின் கீழ் இருக்க என்றார்       1776-4

 

 61. கூடு மாறு அருள் கொடுத்துக் குலவு தென் திசையில் என்றும்        1777-1

 நீடு வாழ் பழன மூதூர் நிலவிய ஆலம் காட்டில் 1777-2

 ஆடும் மா நடமும் நீ கண்டு ஆனந்தம் சேர்ந்து எப்போதும்       1777-3

 பாடுவாய் நம்மை பரவுவார் பற்றாய் நின்றான்   1777-4

 

 62. அப் பரிசு அருளப் பெற்ற அம்மையும் செம்மை வேத        1778-1

 மெய்ப் பொருள் ஆனார் தம்மை விடை கொண்டு வணங்கிப் போந்து      1778-2

 செப்பரும் பெருமை அன்பால் திகழ் திரு ஆலம் காடாம் 1778-3

 நற் பதி தலையினாலே நடந்து புக்கு அடைந்தார் அன்றே 1778-4

 

 63.  ஆலங்காடு அதனில் அண்டமுற நிமிர்ந்து ஆடுகின்ற         1779-1

 கோலம் காண் பொழுது கொங்கை திரங்கி என்று எடுத்து அங்கு   1779-2

 மூலம் காண்பரியார் தம்மை மூத்த நல் பதிகம் பாடி     1779-3

 ஞாலம் காதலித்துப் போற்றும் நடம் போற்றி நண்ணும் நாளில்    1779-4

 

 64. மட்டவிழ் கொன்றையினார் தம் திருக்கூத்து முன் வணங்கும்         1780-1

 இட்ட மிகு பெருங் காதல் எழுந்து ஓங்க வியப்பு எய்தி    1780-2

 எட்டி இலவம் மீகை என எடுத்துத் திருப் பதிகம் 1780-3

 கொட்ட முழவம் குழகன் ஆடும் எனப் பாடினார் 1780-4

 

 65. மடுத்த புனல் வேணியினார் அம்மை என மதுர மொழி       1781-1

 கொடுத்து அருளப் பெற்றாரைக் குலவிய தாண்டவத்தில் அவர்    1781-2

 எடுத்து அருளும் சேவடிக் கீழ் என்றும் இருக்கின்றாரை   1781-3

 அடுத்த பெரும் சீர் பரவல் ஆர் அளவாயினது அம்மா    1781-4

 

 66.  ஆதியோடு அந்தம் இல்லான் அருள் நடம் ஆடும் போது     1782-1

 கீதம் முன் பாடும் அம்மை கிளர் ஒளி மலர்த்தாள் போற்றிச்      1782-2

 சீத நீர் வயல் சூழ் திங்களூரில் அப்பூதியாராம்    1782-3

 போத மா முனிவர் செய்த திருத் தொண்டு புகலல் உற்றேன்      1782-4

 

 

25 அப்பூதி அடிகள் நாயனார் புராணம்

 1. தாண்டவம் புரிய வல்ல தம்பிரானாருக்கு அன்பர்     1783-1

 ஈண்டிய புகழின் பாலார் எல்லையில் தவத்தின் மிக்கார்   1783-2

 ஆண்ட சீர் அரசின் பாதம் அடைந்தவர் அறியா முன்னே 1783-3

 காண் தகு காதல் கூரக் கலந்த அன்பினராய் உள்ளார்     1783-4

 

 2. களவு பொய் காமம் கோபம் முதலிய குற்றம் காய்ந்தார்       1784-1

 வளம் மிகு மனையின் வாழ்க்கை நிலையினார் மனைப் பால் உள்ள      1784-2

 அளவைகள் நிறைகோல் மக்கள் ஆ வொடு மேதி மற்றும்        1784-3

 உள எலாம் அரசின் நாமம் சாற்றும் அவ்வொழுகல் ஆற்றார்      1784-4

 

 3. வடிவு தாம் காணார் ஆயும் மன்னுசீர் வாக்கின் வேந்தர்       1785-1

 அடிமையும் தம்பிரானார் அருளும் கேட்டவர் நாமத்தால் 1785-2

 படி நிகழ் மடங்கள் தண்ணீர்ப் பந்தர்கள் முதலாய் உள்ள 1785-3

 முடிவு இலா அறங்கள் செய்து முறைமையால் வாழும் நாளில்   1785-4

 

 4. பொருப்பரையன் மடப் பிடியின் உடன் புணரும் சிவக்களிற்றின்        1786-1

 திருப் பழனம் பணிந்து பணி செய் திருநாவுக்கு அரசர்    1786-2

 ஒருப் படு காதலில் பிறவும் உடையவர் தம்பதி வணங்கும்       1786-3

 விருப்பினொடும் திங்களூர் மருங்கு வழி மேவுவார்      1786-4

 

 5. அளவில் சனம் செலவு ஒழியா வழிக்கரையில் அருள் உடையார்      1787-1

 உளம் அனைய தண் அளித்தாய் உறுவேனில் பரிவு அகற்றிக்     1787-2

 குளம் நிறைந்த நீர்த் தடம் போல் குளிர் தூங்கும் பரப்பினதாய்    1787-3

 வளம் மருவும் நிழல் தரு தண்ணீர்ப் பந்தர் வந்து அணைந்தார்   1787-4

 

 6. வந்து அனைந்த வாகீசர் மந்த மாருத சீதப்   1788-1

 பந்தர் உடன் அமுதமாம் தண்ணீரும் பார்த்து அருளிச்    1788-2

 சிந்தை வியப்புற வருவார் திருநாவுக்கரசெனும் பேர்      1788-3

 சந்தம் உற வரைந்து அதனை எம் மருங்கும் தாம் கண்டார்       1788-4

 

 7. இப் பந்தர் இப் பெயர் இட்டு இங்கு அமைத்தார் யார் என்றார்க்கு       1789-1

 அப் பந்தர் அறிந்தார்கள் ஆண்ட அரசு எனும் பெயரால்   1789-2

 செப்பருஞ் சீர் அப்பூதி அடிகளார் செய்து அமைத்தார்     1789-3

 தப்பு இன்றி எங்கும் உள சாலை குளம் கா என்றார்      1789-4

 

 8. என்று உரைக்க அரசு கேட்டு இதற்கு என்னோ கருத்து என்று   1790-1

 நின்ற வரை நோக்கி அவர் எவ்விடத்தார் என வினவத்   1790-2

 துன்றிய நூல் மார்பரும் இத் தொல் பதியார் மனையின் கண்      1790-3

 சென்றனர் இப்பொழுது அதுவும் சேய்த்து அன்று நணித்து என்றார்        1790-4

 

 9. அங்கு அகன்று முனிவரும் போய் அப்பூதி அடிகளார்   1791-1

 தங்கும் மனைக் கடைத் தலை முன் சார்வாக உள் இருந்த       1791-2

 திங்களூர் மறைத் தலைவர் செழும் கடையில் வந்து அடைந்தார் 1791-3

 நங்கள் பிரான் தமர் ஒருவர் எனக் கேட்டு நண்ணினார்    1791-4

 

 10. கடிது அணைந்து வாகீசர் கழல் பணிய மற்று அவர் தம்      1792-1

 அடி பணியா முன் பணியும் அரசின் எதிர் அந்தணனார்   1792-2

 முடிவில் தவம் செய்தேன் கொல் முன்பு ஒழியும் கருணை புரி    1792-3

 வடிவுடையீர் என் மனையில் வந்து அருளிற்று என் என்றார்      1792-4

 

 11. ஒரு குன்ற வில்லாரைத் திருப் பழனத்துள் இறைஞ்சி        1793-1

 வருகின்றோம் வழிக் கரையில் நீர் வைத்த வாய்ந்த வளம்       1793-2

 தருகின்ற நிழல் தண்ணீர்ப் பந்தரும் கண்ட அத் தகைமை        1793-3

 புரிகின்ற அறம் பிறவும் கேட்டு அணைந்தோம் எனப் புகல்வார்    1793-4

 

 12.  ஆறணியும் சடை முடியார் அடியார்க்கு நீர் வைத்த         1794-1

 ஈறில் தண்ணீர்ப் பந்தரில் நும் பேர் எழுதாதே    1794-2

 வேறு ஒரு பேர் முன் எழுத வேண்டிய காரணம் என் கொல்      1794-3

 கூறும் என எதிர் மொழிந்தார் கோதில் மொழிக் கொற்றவனார்    1794-4

 

 13. நின்ற மறையோர் கேளா நிலை அழிந்த சிந்தையராய்        1795-1

 நன்று அருளிச் செய்து இலீர் நாணில் அமண் பதகர் உடன்        1795-2

 ஒன்றிய மன்னவன் சூட்சி திருத் தொண்டின் உறைப் பாலே       1795-3

 வென்றவர் தம் திருப்பேரோ வேறு ஒரு பேர் என வெகுள்வார்    1795-4

 

 14.  நம்மை உடையவர் கழல் கீழ் நயந்த திருத் தொண்டாலே   1796-1

 இம்மையிலும் பிழைப்பது என என் போல் வாரும் தெளியச்      1796-2

 செம்மை புரி திருநாவுக்கரசர் திருப் பெயர் எழுத         1796-3

 வெம்மை மொழி யான் கேட்க விளம்பினீர் என விளம்பி         1796-4

 

 15.  பொங்கு கடல் கல் மிதப்பில் போந்து ஏறும் அவர் பெருமை 1797-1

 அங்கணர் தம் புவனத்தில் அறியாதார் யார் உளரே        1797-2

 மங்கலம் ஆம் திரு வேடத்துடன் இன்று இவ்வகை மொழிந்தீர்    1797-3

 எங்கு உறைவீர் நீர் தாம் யார் இயம்பும் என இயம்பினார்         1797-4

 

 16. திரு மறையோர் அது மொழியத் திரு நாவுக்கரசர் அவர்      1798-1

 பெருமை அறிந்து உரை செய்வார் பிற துறையின் நின்றேற      1798-2

 அருளும் பெரும் சூலையினால் ஆட் கொள்ள அடைந்து உய்ந்த   1798-3

 தெருளும் உணர்வு இல்லாத சிறுமை யேன் யான் என்றார்        1798-4

 

 17. அரசு அறிய உரை செய்ய அப்பூதி அடிகள் தாம்      1799-1

 கர கமலம் மிசை குவியக் கண் அருவி பொழிந்து இழிய         1799-2

 உரை குழறி உடம்பு எல்லாம் உரோம புளகம் பொலியத் 1799-3

 தரையின் மிசை வீழ்ந்தவர் தம் சரண கமலம் பூண்டார் 1799-4

 

 18. மற்றவரை எதிர் வணங்கி வாகீசர் எடுத்து அருள    1800-1

 அற்றவர்கள் அரு நிதியம் பெற்றார் போல் அரு மறையோர்       1800-2

 முற்றவும் களி கூற முன் நின்று கூத்தாடி       1800-3

 உற்ற விருப்பு உடன் சூழ ஓடினார் பாடினார்     1800-4

 

 19. மூண்ட பெரு மகிழ்ச்சியினால் முன் செய்வது அறியாதே     1801-1

 ஈண்ட மனை அகத்து எய்தி இல்லவர்க்கும் மக்களுக்கும் 1801-2

 ஆண்ட அரசு எழுந்து அருளும் ஓகை உரைத்து ஆர்வம் உறப்    1801-3

 பூண்ட பெரும் சுற்றம் எலாம் கொடு மீளப் புறப்பட்டார்   1801-4

 

 20. மனைவியார் உடன் மக்கள் மற்றும் உள்ள சுற்றத்தோர்      1802-1

 அனைவரையும் கொண்டு இறைஞ்சி ஆராத காதல் உடன்         1802-2

 முனைவரை உள் எழுந்து அருளுவித்து அவர் தாள் முன் விளக்கும்      1802-3

 புனை மலர் நீர் தங்கள் மேல் தெளித்து உள்ளும் பூரித்தார்        1802-4

 

 21.  ஆசனத்தில் பூசனைகள் அமர் வித்து விருப்பின் உடன்      1803-1

 வாசம் நிறை திரு நீற்றுக் காப்பு ஏந்தி மனம் தழைப்பத் 1803-2

 தேசம் உய்ய வந்த வரைத் திரு அமுது செய்விக்கும்    1803-3

 நேசம் உற விண்ணப்பம் செய அவரும் அது நேர்ந்தார்   1803-4

 

 22. செய்தவர் இசைந்த போது திரு மனையாரை நோக்கி         1804-1

 எய்திய பேறு நம்பால் இருந்தவாறு என்னே என்று       1804-2

 மை திகழ் மிடற்றினான் தன் அருளினால் வந்தது என்றே         1804-3

 உய்தும் என்று உவந்து கொண்டு திரு அமுது ஆக்கல் உற்றார்    1804-4

 

 23. தூய நல் கறிகள் ஆன அறுவகைச் சுவையால் ஆக்கி         1805-1

 ஆய இன் அமுதும் ஆக்கி அமுது செய்து அருளத் தங்கள்        1805-2

 சேயவர் தம்மில் மூத்த திருநாவுக்கு அரசை வாழை     1805-3

 மேய பொன் குருத்துக் கொண்டுவா என விரைந்து விட்டார்       1805-4

 

 24.  நல்ல தாய் தந்தை ஏவ நான் இது செயப் பெற்றேன் என்று 1806-1

 ஒல்லையில் விரைந்து தோட்டத்துள் புக்குப் பெரிய வாழை       1806-2

 மல்லல் அம் குருத்தை ஈரும் பொழுதினில் வாள் அரா ஒன்று    1806-3

 அல்லல் உற்று அழுங்கிச் சோர அங்கையில் தீண்டிற்று அன்றே   1806-4

 

 25. கையினில் கவர்ந்து சுற்றிக் கண் எரி காந்துகின்ற    1807-1

 பை அரா உதறி வீழ்த்துப் பதைப்பு உடன் பாந்தாள் பற்றும்       1807-2

 வெய்ய வேகத்தால் வீழா முன்னம் வேகத்தால் எய்திக்   1807-3

 கொய்த இக் குருத்தைச் சென்று கொடுப்பன் என்று ஓடி வந்தான் 1807-4

 

 26. பொருந்திய விட வேகத்தில் போதுவான் வேகம் உந்த        1808-1

 வருந்தியே அணையும் போழ்து மாசுணம் கவர்ந்தது யார்க்கும்    1808-2

 அரும் தவர் அமுது செய்யத் தாழ்க்க யான் அறையேன் என்று    1808-3

 திருந்திய கருத்தினோடும் செழுமனை சென்று புக்கான்    1808-4

 

 27. எரிவிடம்  முறையே ஏறித் தலைக் கொண்ட ஏழாம் வேகம் 1809-1

 தெரிவுற எயிறும் கண்ணும் மேனியும் கருகித் தீந்து      1809-2

 விரியுரை குழறி ஆவி விடக் கொண்டு மயங்கி வீழ்வான்        1809-3

 பரி கலக் குருத்தைத் தாயார் பால் வைத்துப் படி மேல் வீழ்ந்தான்        1809-4

 

 28. தளர்ந்து வீழ் மகனைக் கண்டு தாயரும் தந்தை யாரும்       1810-1

 உளம் பதைத்து உற்று நோக்கி உதிரம் சோர் வடிவும் மேனி      1810-2

 விளங்கிய குறியும் கண்டு விடத்தினால் வீழ்ந்தான் என்று        1810-3

 துளங்குதல் இன்றித் தொண்டர் அமுது செய்வதற்குச் சூழ்வார்     1810-4

 

 29. பெறல் அரும் புதல்வன் தன்னைப் பாயினுள் பெய்து மூடிப்   1811-1

 புற மனை முன்றில் பாங்கு ஓர் புடையினில் மறைத்து வைத்தே 1811-2

 அற இது தெரியா வண்ணம் அமுது செய்விப்போம் என்று        1811-3

 விறல் உடைத் தொண்டனார் பால் விருப்பொடு விரைந்து வந்தார்        1811-4

 

 30. கடிது வந்து அமுது செய்யக் காலம் தாழ்கின்றது என்றே     1812-1

 அடிசிலும் கறியும் எல்லாம் அழகு உற அணைய வைத்துப்       1812-2

 படியில் சீர்த் தொண்டனார் முன் பணிந்து எழுந்து அமுது செய்து எம்     1812-3

 குடி முழுதும் உய்யக் கொள்வீர் என்று அவர் கூறக் கேட்டு       1812-4

 

 31. அரும் தவர் எழுந்து செய்ய அடி இணை விளக்கி வேறு ஓர் 1813-1

 திருந்தும் ஆசனத்தில் ஏறிப் பரிகலம் திருத்தும் முன்னர் 1813-2

 இருந்து வெண் நீறு சாத்தி இயல்புடை இருவருக்கும்     1813-3

 பொருந்திய நீறு நல்கிப் புதல்வர்க்கும் அளிக்கும் போழ்தில்       1813-4

 

 32.  ஆதி நான்மறை நூல் வாய்மை  அப்பூதியாரை நோக்கிக்     1814-1

 காதலர் இவர்க்கு மூத்த சேயையும் காட்டும் முன்னே    1814-2

 மேதகு பூதி சாத்த என்றலும் விளைந்த தன்மை 1814-3

 யாதும் ஒன்று உரையார் இப்போது இங்கு அவன் உதவான் என்றார்       1814-4

 

 33. அவ்வுரை கேட்ட போதே அங்கணர் அருளால் அன்பர்        1815-1

 செவ்விய திரு உள்ளத்து ஓர் தடு மாற்றம் சேர நோக்கி 1815-2

 இவ் உரை பொறாது என் உள்ளம் என்று என் செய்தான் இதற்கு ஒன்று உண்டால் 1815-3

 மெய் விரித்து உரையும் என்ன விளம்புவார் விதிர்ப்பு உற்று அஞ்சி       1815-4

 

 34.  பெரியவர் அமுது செய்யும் பேறு இது பிழைக்க என்னோ    1816-1

 வருவது என்று உரையார் ஏனும் மாதவர் வினவ வாய்மை       1816-2

 தெரிவுற உரைக்க வேண்டும் சீலத்தால் சிந்தை நொந்து 1816-3

 பரிவொடு வணங்கி மைந்தர்க்கு உற்றது பகர்ந்தார் அன்றே        1816-4

 

 35. நாவினுக்கு அரசர் கேளா நன்று நீர் புரிந்த வண்ணம்         1817-1

 யாவர் இத் தன்மை செய்தார் என்று முன் எழுந்து சென்றே       1817-2

 ஆவி தீர் சவத்தை நோக்கி அண்ணலார் அருளும் வண்ணம்      1817-3

 பா இசைப் பதிகம் பாடிப் பணி விடம் பாற்று வித்தார்    1817-4

 

 36. தீ விடம் நீங்க உய்ந்த திரு மறையவர் தம் சேயும் 1818-1

 மேவிய உறக்கம் நீங்கி விரைந்து எழுவானைப் போன்று 1818-2

 சேவுகைத்தவர் ஆட் கொண்ட திருநாவுக்கரசர் செய்ய     1818-3

 பூவடி வணங்கக் கண்டு புனித நீறு அளித்தார் அன்றே     1818-4

 

 37. பிரிவுறும் ஆவி பெற்ற பிள்ளையைக் காண்பார் தொண்டின்   1819-1

 நெறியினைப் போற்றி வாழ்ந்தார் நின்ற அப் பயந்தார் தாங்கள்    1819-2

 அறிவரும் பெருமை அன்பர் அமுது செய்து அருளுதற்குச்        1819-3

 சிறிது இடையூறு செய்தான் இவன் என்று சிந்தை நொந்தார்       1819-4

 

 38.  ஆங்கவர் வாட்டம் தன்னை அறிந்து சொல் அரசர் கூட      1820-1

 ஓங்கிய மனையில் எய்தி அமுது செய்து அருள உற்ற    1820-2

 பாங்கினில் இருப்ப முந்நூல் பயில் மணி மார்பர் தாமும் 1820-3

 தாங்கிய மகிழ்ச்சி யோடும் தகுவன சமைத்துச் சார்வார் 1820-4

 

 39. புகழ்ந்த கோமயத்து நீரால் பூமியைப் பொலிய நீவித் 1821-1

 திகழ்ந்த வான் சுதையும் போக்கிச் சிறப்புடைத் தீபம் ஏற்றி        1821-2

 நிகழ்ந்த அக் கதலி நீண்ட குருத்தினை விரித்து நீரால்    1821-3

 மகிழ்ந்துடன் விளக்கி ஈர்வாய் வலம் பெற மரபின் வைத்தார்     1821-4

 

 40. திருந்திய வாச நல் நீர் அளித்திட திருக்கை நீவும்    1822-1

 பெருந்தவர் மறையோர் தம்மைப் பிள்ளைகள் உடனே நோக்கி    1822-2

 அரும் புதல்வர்களும் நீரும் அமுது செய்வீர் இங்கு என்ன        1822-3

 விரும்பிய உள்ளத்தோடு மேலவர் ஏவல் செய்வார்       1822-4

 

 41. மைந்தரும் மறையோர் தாமும் மருங்கு இருந்து அமுது செய்யச்     1823-1

 சிந்தை மிக்கு இல்ல மாதர் திரு அமுது எடுத்து நல்கக்   1823-2

 கொந்து அவிழ் கொன்றை வேணிக் கூத்தனார் அடியாரோடும்     1823-3

 அம் தமிழ் ஆளியார் அங்கு அமுது செய்து அருளினாரே 1823-4

 

 42. மா தவ மறையோர் செல்வ மனை இடை அமுது செய்து    1824-1

 காதல் நண்பு அளித்துப் பல் நாள் கலந்து உடன் இருந்த பின்றை 1824-2

 மே தகு நாவின் மன்னர் விளங்கிய பழன மூதூர்        1824-3

 நாதர் தம் பாதம் சேர்ந்து நல் தமிழ்ப் பதிகம் செய்வார்   1824-4

 

 43. அப்பூதி அடிகளார் தம் அடிமையைச் சிறப்பித்து ஆன்ற       1825-1

 மெய்ப் பூதி அணிந்தார் தம்மை விரும்பு சொல் மாலை வேய்ந்த 1825-2

 இப் பூதி பெற்ற நல்லோர் எல்லை இல் அன்பால் என்றும்         1825-3

 செப்பு ஊதியம் கைக் கொண்டார் திருநாவுக்கரசர் பாதம்   1825-4

 

 44. இவ் வகை அரசின் நாமம் ஏத்தி எப் பொருளும் நாளும்      1826-1

 அவ்வரும் தவர் பொன் தாளை என உணர்ந்து அடைவார் செல்லும்       1826-2

 செவ்விய நெறியது ஆகத் திருத் தில்லை மன்றுள் ஆடும்        1826-3

 நவ்வியம் கண்ணாள் பங்கர் நல் கழல் நண்ணினாரே     1826-4

 

 45. மான் மறிக் கையர் பொன் தாள் வாகீசர் அடைவால் பெற்ற   1827-1

 மேன்மை அப்பூதியாராம் வேதியர் பாதம் போற்றிப்       1827-2

 கான் மலர்க் கமல வாவிக் கழனி சூழ் சாத்த மங்கை     1827-3

 நான் மறை நீல நக்கர் திருத் தொழில் நவிலல் உற்றேன்         1827-4

 

 

26 திரு நீல நக்க நாயனார் புராணம்

 1. பூத்த பங்கயப் பொகுட்டின் மேல் பொருகயல் உகளும்         1828-1

 காய்த்த செந் நெலின் காடு சூழ் காவிரி நாட்டுச் 1828-2

 சாத்த மங்கை என்று உலகு எலாம் புகழ் உறும் தகைத்தால்      1828-3

 வாய்த்த மங்கல மறையவர் முதற்பதி வனப்பு   1828-4

 

 2. நன்மை சாலும் அப்பதி இடை நறு நுதல் மடவார்     1829-1

 மென் மலர்த் தடம் படிய மற்றவருடன் விரவி   1829-2

 அன்னம் முன் துறை ஆடுவ பாடுவ சாமம்      1829-3

 பன் மறைக் கிடையுடன் பயிற்றுவ பல பூவை   1829-4

 

 3. ஆய்ந்த மெய்ப் பொருள் நீறு என வளர்க்கும் அக் காப்பில்     1830-1

 ஏய்ந்த மூன்று தீ வளர்த்துளார் இரு பிறப்பாளர் 1830-2

 நீந்து நல் அறம் நீர்மையின் வளர்க்கும் அத்தீயை        1830-3

 வாய்ந்த கற்புடன் நான்கு என வளர்ப்பர் கண் மடவார்    1830-4

 

 4. சீலம் உய்த்த அத் திருமறையோர் செழு மூதூர்       1831-1

 ஞாலம் மிக்க நான் மறைப் பொருள் விளக்கிய நலத்தார் 1831-2

 ஆலம் வைத்த கண்டத்தவர் தொண்டராம் அன்பர்        1831-3

 நீல நக்கனார் என்பவர் நிகழ்ந்துளார் ஆனார்      1831-4

 

 5. வேத உள்ளுறை ஆவன விரிபுனல் வேணி   1832-1

 நாதர் தம்மையும் அவர் அடியாரையும் நயந்து   1832-2

 பாதம் அர்ச்சனை புரிவதும் பணிவதும் என்றே   1832-3

 காதலால் அவை இரண்டுமே செய் கருத்து உடையார்    1832-4

 

 6. மெய்த்த ஆகம விதி வழி வேத காரணரை   1833-1

 நித்தல் பூசனை புரிந்து எழு நியமும் செய்தே    1833-2

 அத்தர் அன்பருக்கு அமுது செய்விப்பது முதலா 1833-3

 எத் திறத்தன பணிகளும் ஏற்று எதிர் செய்வார்   1833-4

 

 7. ஆய செய் கையில் அமரும் நாள் ஆதிரை நாளில்    1834-1

 மேய பூசனை நியதியை விதியினால் முடித்துத் 1834-2

 தூய தொண்டனார் தொல்லை நீடு அயவந்தி அமர்ந்த     1834-3

 நாயனாரையும் அருச்சனை புரிந்திட நயந்தார்    1834-4

 

 8. உறையுள் ஆகிய மனை நின்றும் ஒருமை அன்புற்ற   1835-1

 முறைமையால் வரு பூசைக்கும் முற்ற வேண்டுவன     1835-2

 குறைவறக் கொண்டு மனைவியார் தம்மொடும் கூட     1835-3

 இறைவர் கோயில் வந்து எய்தினர் எல்லையில் தவத்தோர்       1835-4

 

 9. அணைய வந்து புக்கு அயவந்தி மேவிய அமுதின்     1836-1

 துணை மலர்க் கழல் தொழுது பூசனை செயத் தொடங்கி 1836-2

 இணைய நின்று அங்கு வேண்டு மனைவியார் ஏந்த      1836-3

 உணர்வின் மிக்கவர் உயர்ந்த அர்ச்சனை முறை உய்த்தார்        1836-4

 

 10. நீடு பூசனை நிரம்பியும் அன்பினால் நிரம்பார்        1837-1

 மாடு சூழ் புடை வலம் கொண்டு வணங்கி முன் வழுத்தித்        1837-2

 தேடு மா மறைப் பொருளினைத் தெளிவுற நோக்கி       1837-3

 நாடும் அஞ்செழுத்து உணர்வுற இருந்து முன் நவின்றார் 1837-4

 

 11. தொலைவில் செய் தவத் தொண்டனார் சுருதியே முதலாம்   1838-1

 கலையின் உண்மையாம் எழுத்து அஞ்சும் கணிக்கின்ற காலை    1838-2

 நிலையின் நின்று முன் வழுவிட நீண்ட பொன் மேருச்   1838-3

 சிலையினார் திருமேனி மேல் விழுந்தது ஓர் சிலம்பி     1838-4

 

 12. விழுந்த போதில் அங்கு அயல் நின்ற மனைவியார் விரைவுற்று      1839-1

 எழுந்த அச்சமோடு இளம் குழவியில் விழும் சிலம்பி    1839-2

 ஒழிந்து நீங்கிட ஊதி முன் துமிப்பவர் போலப்    1839-3

 பொழிந்த அன்பினால் ஊதி மேல் துமிந்தனர் போக       1839-4

 

 13. பதைத்த செய்கையால் மனைவியார் முன் செயப் பந்தம்     1840-1

 சிதைக்கு மா தவத் திரு மறையவர் கண்டு தம் கண்     1840-2

 புதைத்து மற்றிது செய்தது என் பொறி இலாய் என்னச்    1840-3

 சுதைச் சிலம்பி மேல் விழ ஊதித் துமிந்தனன் என்றார்   1840-4

 

 14. மனைவியார் செய்த அன்பினை மனத்தினில் கொள்ளார்      1841-1

 புனையும் நூல் மணி மார்பர் தம் பூசனைத் திறத்தில்     1841-2

 இனைய செய்கை இங்கு அநுசிதமாம் என எண்ணும்     1841-3

 நினைவினால் அவர் தம்மை விட்டு அகன்றிட நீப்பார்    1841-4

 

 15. மின் நெடுஞ்சடை விமலர் மேல் விழுந்த நூல் சிலம்பி       1842-1

 தன்னை வேறு ஒரு பரிசினால் தவிர்ப்பது தவிர 1842-2

 முன் அனைந்து வந்து ஊதி வாய் நீர்ப் பட முயன்றாய்   1842-3

 உன்னை யான் இனித் துறந்தனன் ஈங்கு என உரைத்தார் 1842-4

 

 16. மற்ற வேலையில் கதிரவன் மலைமிசை மறைந்தான்        1843-1

 உற்ற ஏவலின் மனைவியார் ஒருவழி நீங்க      1843-2

 முற்ற வேண்டுவ பழுது தீர் பூசனை முடித்துக்   1843-3

 கற்றை வேணியார் தொண்டரும் கடிமனை புகுந்தார்     1843-4

 

 17. அஞ்சும் உள்ளமோடு அவர் மருங்கு அணைவுற மாட்டார்     1844-1

 நஞ்சம் உண்டவர் கோயிலில் நங்கையார் இருந்தார்      1844-2

 செஞ்சொல் நான் மறைத் திரு நீல நக்கர்தாம் இரவு      1844-3

 பஞ்சின் மெல் அணைப் பள்ளியில் பள்ளி கொள்கின்றார் 1844-4

 

 18. பள்ளி கொள் பொழுது தயவந்திப் பரமர் தாம் கனவில்       1845-1

 வெள்ள நீர்ச் சடையொடு நின்று மேனியைக் காட்டி      1845-2

 உள்ளம் வைத்து எமை ஊதி முன் துமிந்த பால் ஒழியக் 1845-3

 கொள்ளும் இப் புறம் சிலம்பியின் கொப்புள் என்று அருள         1845-4

 

 19. கண்ட அப்பெரும் கனவினை நனவு எனக் கருதிக்    1846-1

 கொண்ட அச்சமோடு அஞ்சலி குவித்து உடன் விழித்துத் 1846-2

 தொண்டனார் தொழுது ஆடினார் பாடினார் துதித்தார்      1846-3

 அண்டர் நாயகர் கருணையைப் போற்றி நின்று அழுதார்   1846-4

 

 20. போது போய் இருள் புலர்ந்திடக் கோயில் உள் புகுந்தே       1847-1

 ஆதி நாயகர் அயவந்தி அமர்ந்த அங்கணர்தம்    1847-2

 பாத மூலங்கள் பணிந்து வீழ்ந்து எழுந்து முன் பரவி     1847-3

 மாதராரையும் கொண்டு தம் மனையில் மீண்டு அணைந்தார்      1847-4

 

 21. பின்பு முன்னையில் பெருகிய மகிழ்ச்சி வந்துஎய்த   1848-1

 இன்புறும் திறத்து எல்லையில் பூசனை இயற்றி 1848-2

 அன்பு மேம் படும் அடியவர் மிக அணை வார்க்கு        1848-3

 முன்பு போல் அவர் வேண்டுவ விருப்ப முடன் முடிப்பார்         1848-4

 

 22. அன்ன தன்மையில் அமர்ந்து இனிது ஒழுகும் அந்நாள்¢ல்     1849-1

 மன்னு பூம் தராய் வரு மறைப் பிள்ளையார் பெருமை   1849-2

 பன்னி வையகம் போற்றிட மற்று அவர் பாதம்   1849-3

 சென்னி வைத்து உடன் சேர்வுறும் விருப்பினால் சிறந்தார்        1849-4

 

 23. பண்பு மேம்படு நிலைமையார் பயிலும் அப்பருவ    1850-1

 மண் பெரும் தவப் பயன் பெற மருவு நல் பதிகள்        1850-2

 விண் பிறங்கு நீர் வேணியார் தமைத் தொழ அணைவார்         1850-3

 சண்பை மன்னரும் சாத்த மங்கையில் வந்து சார்ந்தார்   1850-4

 

 24. நீடு சீர்த் திரு நீலகண்டப் பெரும் பாணர்    1851-1

 தோடுலாங் குழல் விறலியார் உடன் வரத் தொண்டர்     1851-2

 கூடும் அப் பெரும் குழாத்தோடும் புகலியர் பெருமான்    1851-3

 மாடு வந்தமை கேட்டு உளம் மகிழ் நீல நக்கர்   1851-4

 

 25. கேட்ட அப் பொழுதே பெரு மகிழ்ச்சியில் கிளர்ந்து   1852-1

 தோட்டலங்கலும் கொடிகளும் புனைந்து தோரணங்கள்    1852-2

 நாட்டி நீள் நடைக் காவணம் இட்டு நல் சுற்றத்து         1852-3

 ஈடமும் கொடு தாமும் முன் எதிர் கொள எழுந்தார்      1852-4

 

 26. சென்று பிள்ளையார் எழுந்து அருளும் திருக் கூட்டம்        1853-1

 ஒன்றி அங்கு எதிர் கொண்டு தம் களிப்பினால் ஒருவாறு 1853-2

 அன்றி ஆடியும் பாடியும் தொழுது எழுந்து அணைவார்    1853-3

 பொன் தயங்கு நீள் மனை இடை உடன் கொண்டு புகுந்தார்       1853-4

 

 27. பிள்ளையார் எழுந்து அருளிய பெருமைக்குத் தக்க   1854-1

 வெள்ளம் ஆகிய அடியவர் கூட்டமும் விரும்ப   1854-2

 உள்ளம் ஆதரவு ஓங்கிட ஓங்கு சீகாழி   1854-3

 வள்ளலாரைத் தம் மனை இடை அமுது செய்வித்தார்    1854-4

 

 28. அமுது செய்த பின் பகலவன் மேல் கடல் அணையக்         1855-1

 குமுத வாவியில் குளிர் மதிக் கதிர் அணை போதில்     1855-2

 இமய மங்கை தன் திருமுலை அமுது உண்டார் இரவும் 1855-3

 தமது சீர் மனைத் தங்கிட வேண்டுவ சமைத்தார்         1855-4

 

 29. சீல மெய்த் திருத் தொண்டரோடு அமுது செய்து அருளி      1856-1

 ஞாலம் மிக்கிட நாயகி உடன் நம்பர் நண்ணும்   1856-2

 காலம் முற்பெற அழுதவர் அழைத்திடக் கடிது   1856-3

 நீல நக்கனார் வந்து அடி பணிந்து முன் நின்றார் 1856-4

 

 30. நின்ற அன்பரை நீல கண்டப் பெரும் பாணர்க்கு      1857-1

 இன்று தங்க ஓர் இடம் கொடுத்து அருளுவீர் என்ன       1857-2

 நன்றும் இன்புற்று நடு மனை வேதியின் பாங்கர்ச்        1857-3

 சென்று மற்று அவர்க்கு இடம் கொடுத்தனர் திருமறையோர்       1857-4

 

 31.  ஆங்கு வேதியில் அறாத செம் தீ வலம் சுழிவுற்று 1858-1

 ஓங்கி முன்னையில் ஒரு படித்து அன்றியே ஒளிர        1858-2

 தாங்கு நூலவர் மகிழ் உறச் சகோட யாழ்த் தலைவர்     1858-3

 பாங்கு பாணியார் உடன் அருளால் பள்ளி கொண்டார்     1858-4

 

 32. கங்குலில் பள்ளி கொண்ட பின் கவுணியர்க்கு இறைவர்       1859-1

 அங்கு நின்று எழுந்து அருளுவார் அயவந்தி அமர்ந்த     1859-2

 திங்கள் சூடியை நீல நக்கரைச் சிறப்பித்தே       1859-3

 பொங்கு செந்தமிழ் திருப்பதிகத் தொடை புனைந்தார்      1859-4

 

 33. பதிக நான் மலர் கொண்டு தம்பிரான் கழல் பரவி    1860-1

 அதிக நண்பினை நீல நக்கருக்கு அளித்து அருளி         1860-2

 எதிர் கொளும் பதிகளில் எழுந்து அருளினார் என்றும்     1860-3

 புதிய செந்தமிழ்ப் பழ மறை மொழிந்த பூசுரனார்         1860-4

 

 34. பிள்ளையார் எழுந்து அருள அத்தொண்டர் தாம் பின்பு        1861-1

 தள்ளும் அன்புடன் கேண்மையும் தவிர்ப்பில எனினும்    1861-2

 வள்ளலார் திரு அருளினை வலிய மாட்டாமை   1861-3

 உள்ளம் அங்கு உடன் போக்கி மீண்டு ஒரு வகை இருந்தார்       1861-4

 

 35. மேவு நாளில் அவ் வேதியர் முன்பு போல் விரும்பும்         1862-1

 தாவில் பூசனை முதல் செய்கை தலைத்தலை சிறப்பச்   1862-2

 சேவின் மேலவர் மைந்தராம் திரு மறைச் சிறுவர்       1862-3

 பூவடித் தலம் பொருந்திய உணர்வொடும் பயின்றார்      1862-4

 

 36. சண்பை ஆளியார் தாம் எழுந்து அருளும் எப் பதியும்        1863-1

 நண்பு மேம்பட நாள் இடைச் செலவிட்டு நண்ணி        1863-2

 வண் பெரும் புகழவர் உடன் பயின்று வந்து உறைந்தார் 1863-3

 திண் பெரும் தொண்டர் ஆகிய திரு நீலக்கர்     1863-4

 

 37. பெருகு காதலில் பின் நெடு நாள் முறை பிறங்க     1864-1

 வருபெரும் தவ மறையவர் வாழி சீகாழி        1864-2

 ஒருவர் தம் திருக் கல்லியாணத்தினில் உடனே   1864-3

 திருமணத் திறம் சேவித்து நம்பர் தாள் சேர்ந்தார்        1864-4

 

 38. தரு தொழில் திரு மறையவர் சாத்த மங்கையினில் 1865-1

 வருமுதல் பெரும் திருநீல நக்கர் தாள் வணங்கி 1865-2

 இரு பிறப்புடை அந்தணர் ஏறுயர்த்தவர் பால்     1865-3

 ஒருமை உய்த்துணர் நமி நந்தியார் தொழில் உரைப்பாம் 1865-4

 

 

27 நமிநந்தி அடிகள் நாயனார் புராணம்

 1. வையம் புரக்கும் தனிச் செங்கோல் வளவர் பொன்னித் திருநாட்டுச்     1866-1

 செய்ய கமலத் தடம் பணையும் செழும் நீர்த் தடமும் புடை உடைத்தாய் 1866-2

 பொய்தீர் வாய்மை அருமறை நூல் புரிந்த சீலப் புகழ் அதனால்   1866-3

 எய்தும் பெருமை எண் திசையும் ஏறூர் ஏமப் பேர் ஊரால்        1866-4

 

 2. மாலை பயிலும் தோரணங்கள் மருங்கு பயிலும் மணி மறுகு 1867-1

 வேலை பயிலும் புனல் பருகு மேகம் பயிலும் மாடங்கள்         1867-2

 சோலை பயிலும் குளிர்ந்த இருள் சுரும்பு பயிலும் அரும்பூகம்    1867-3

 காலை பயிலும் வேத ஒலி கழுநீர் பயிலும் செழுநீர்ச் செய்       1867-4

 

 3. பணையில் விளைந்த வெண் நெல்லின் பரப்பின் மீது படச் செய்ய     1868-1

 துணர் மென் கமலம் இடை இடையே சுடர் விட்டு எழுந்து தோன்றுவன   1868-2

 புணர் வெண் புரி நூலவர் வேள்விக் களத்தில் புனைந்த வேதிகை மேல்    1868-3

 மணல் வெண் பரப்பின் இடை இடையே வளர்த்த செந்தீமானுமால்        1868-4

 

 4. பெருமை விளங்கும் அப்பதியில் பேணும் நீற்றுச் சைவ நெறி 1869-1

 ஒருமை நெறி வாழ் அந்தணர் தம் ஓங்கு குலத்தினுள் வந்தார்    1869-2

 இருமை உலகும் ஈசர் கழல் இறைஞ்சி ஏத்தப் பெற்ற தவத்து     1869-3

 அருமை புரிவார் நமி நந்தி அடிகள் என்பார் ஆயினார்    1869-4

 

 5. வாய்மை மறை நூல் சீலத்தால் வளர்க்கும் செந்தீ எனத் தகுவார்      1870-1

 தூய்மைத் திரு நீற்று அடைவே மெய்ப் பொருள் என்று அறியும் துணிவினார்      1870-2

 சாம கண்டர் செய்ய கழல் வழிபட்டு ஒழுகும் தலைமை நிலை   1870-3

 யாம இரவும் பகலும் உணர் ஒழியா இன்பம் எய்தினார்   1870-4

 

 6. அவ்வூர் நின்றும் திருவாரூர் அதனை அடைவார் அடியார்மேல்        1871-1

 வெவ்வூறு அகற்றும் பெருமான் தன் விரை சூழ் மலர்த்தாள் பணி உறுதல்        1871-2

 எவ்வூதியமும் எனக் கொள்ளும் எண்ணம் உடையார் பல நாளும் 1871-3

 தெவ்வூர் எரித்த வரைச்சிலையார் திருப் பாதங்கள் வணங்கினார் 1871-4

 

 7. செம் பொன் புற்றின் மாணிக்கச் செழும் சோதியை நேர் தொழுஞ் சீலம்        1872-1

 தம் பற்றாக நினைந்து அணைந்து தாழ்ந்து பணிந்து வாழ்ந்து போந்து     1872-2

 அம் பொன் புரிசைத் திருமுன்றில் அணைவார் பாங்கோர் அரன் நெறியின் 1872-3

 நம்பர்க்கு இடமாம் கோயிலின் உட்புக்கு வணங்க நண்ணினார்     1872-4

 

 8. நண்ணி இறைஞ்சி அன்பினால் நயப்பு உற்று எழுந்த காதல் உடன்     1873-1

 அண்ணலாரைப் பணிந்து எழுவார் அடுத்த நிலைமைக் குறிப்பினால்       1873-2

 பண்ணுந் தொண்டின் பாங்கு பல பயின்று பரவி விரவுவார்       1873-3

 எண்ணில் தீபம் ஏற்றுவதற்கு எடுத்த கருத்தின் இசைந்து எழுவார்         1873-4

 

 9. எழுந்த பொழுது பகல் பொழுதின் அங்கு இறங்கு மாலை எய்துதலும்   1874-1

 செழுந்தண் பதியின் இடை அப்பால் செல்லில் செல்லும் பொழுது என்ன   1874-2

 ஒழிந்து அங்கு அணைந்தோர் மனையில் விளக்குறு நெய் வேண்டி உள் புகலும்    1874-3

 அழிந்த நிலைமை அமணர் மனை ஆயிற்று அங்கண் அவர் உரைப்பார்    1874-4

 

 10.  கையில் விளங்கும் கனல் உடையார் தமக்கு விளக்கு மிகை காணும்        1875-1

 நெய் இங்கு இல்லை விளக்கு எரிப்பீர் ஆகில் நீரை முகந்து எரித்தல்      1875-2

 செய்யும் என்று திருத் தொண்டர்க்கு உரைத்தார் தெளியாது ஒரு பொருளே        1875-3

 பொய்யும் மெய்யும் ஆம் என்னும் பொருள்மேற் கொள்ளும் புரை நெறியார்        1875-4

 

 11. அருகர் மதியாது உரைத்த உரை ஆற்றார் ஆகி அப்பொழுதே 1876-1

 பெருக மனத்தில் வருத்தமுடன் பெயர்ந்து போந்து பிறை அணிந்த        1876-2

 முருகு விரியும் மலர்க் கொன்றை முடியார் கோயில் முன் எய்தி 1876-3

 உருகும் அன்பர் பணிந்து விழ ஒருவாக்கு எழுந்தது உயர் விசும்பில்      1876-4

 

 12.  வந்த கவலை மாற்றும் இனி மாறா விளக்குப் பணி மாற   1877-1

 இந்த மருங்கில் குளத்து நீர் முகந்து கொடு வந்து ஏற்றும் என    1877-2

 அந்தி மதியம் அணிந்த பிரான் அருளால் எழுந்த மொழி கேளாச் 1877-3

 சிந்தை மகிழ்ந்து நமிநந்தி அடிகள் செய்வது அறிந்திலரால்        1877-4

 

 13. சென்னி மிசை நீர் தரித்த பிரான் அருளே சிந்தை செய்து எழுவார்    1878-1

 நன்னீர் பொய்கை நடுப்புக்கு நாதர் நாமம் நவின்று ஏத்தி 1878-2

 அந்நீர் முகந்து கொண்டு ஏறி அப்பர் கோயில் அடைந்து அகலுள் 1878-3

 முந்நீர் உலகம் அதிசயிப்ப முறுக்கும் திரி மேல் நீர் வார்த்தார்    1878-4

 

 14. சோதி விளக்கு ஒன்று ஏற்றுதலும் சுடர் விட்டு எழுந்தது அது நோக்கி         1879-1

 ஆதி முதல்வர் அரன் நெறியார் கோயில் அடைய விளக்கு ஏற்றி 1879-2

 ஏதம் நினைந்த அருகந்தர் எதிரே முதிரும் களிப்பினுடன் 1879-3

 நாதர் அருளால் திரு விளக்கு நீரால் எரித்தார் நாடு அறிய        1879-4

 

 15. நிறையும் பரிசு திருவிளக்கு விடியும் அளவும் நின்று எரியக் 1880-1

 குறையும் தகளிகலுக்கு எல்லாம் கொள்ள வேண்டும் நீர் வார்த்து 1880-2

 மறையின் பொருளை அருச்சிக்கும் மனையின் நியதி வழுவாமல் 1880-3

 உறையும் பதியின் அவ்விரவே அணைவார் பணி உற்று ஒருப்பட்டார்     1880-4

 

 16. இரவு சென்று தம் பதியில் எய்தி மனைப்புக்கு என்றும் போல்         1881-1

 விரவி நியமத் தொழில் முறையே விமலர் தம்மை அருச்சித்துப் 1881-2

 பரவி அமுது செய்து அருளிப் பள்ளி கொண்டு புலர் காலை       1881-3

 அரவம் அணிவார் பூசை அமைத்து ஆரூர் நகரின் மீண்டு அணைந்தார்    1881-4

 

 17. வந்து வணங்கி அரன் நெறியார் மகிழும் கோயில் வலம் கொண்டு     1882-1

 சிந்தை மகிழப் பணிந்து எழுந்து புறம்பும் உள்ளும் திருப்பணிகள் 1882-2

 முந்த முயன்று பகல் எல்லாம் முறையே செய்து மறையவனார் 1882-3

 அந்தி அமையத்து அரிய விளக்கு எங்கும் ஏற்றி அடி பணிவார்    1882-4

 

 18. பண்டு போலப் பல நாளும் பயிலும் பணி செய்து அவர் ஒழுகத்      1883-1

 தண்டி அடிகளால் அமணர் கலக்கம் விளைந்து சார்வில் அமண்   1883-2

 குண்டர் அழிய ஏழ் உலகும் குலவும் பெருமை நிலவியதால்      1883-3

 அண்டர் பெருமான் தொண்டர் கழல் அமரர் பணியும் மணி ஆரூர்        1883-4

 

 19. நாத மறை தேர் நமிநந்தி அடிகளார் நல் தொண்டு ஆகப்      1884-1

 பூத நாதர் புற்றிடங் கொள் புனிதர்க்கு அமுதுபடி முதலாம்        1884-2

 நீதி வளவன் தான் வேண்டும் நிபந்தம் பலவும் அரி அணையின்   1884-3

 மீது திகழ இருந்து அமைத்தான் வேத ஆகம விதி விளங்க       1884-4

 

 20. வென்றி விடையார் மதிச் சடையார் வீதி விடங்கப் பெருமாள் தாம்   1885-1

 என்றும் திருவாரூர் ஆளும் இயல்பின் முறைமை திருவிளையாட்டு       1885-2

 ஒன்றும் செயலும் பங்குனி உத்திரமாம் திருநாள் உயர் சிறப்பும்   1885-3

 நின்று விண்ணப்பம் செய்தபடி செய்து அருளும் நிலைபெற்றார்   1885-4

 

 21. இன்ன பரிசு திருப் பணிகள் பலவும் செய்தே ஏழ் உலகும்    1886-1

 மன்னும் பெருமைத் திருவாரூர் மன்னர் அடியார் வழி நிற்பார்    1886-2

 அன்ன வண்ணம் திருவிளையாட்டு ஆடி அருள எந்நாளும்        1886-3

 நன்மை பெருக நமி நந்தி அடிகள் தொழுதார் நாம் உய்ய 1886-4

 

 22. தேவர் பெருமான் எழுச்சி திரு மணலிக்கு ஒரு நாள் எழுந்து அருள   1887-1

 யாவர் என்னாது உடன் சேவித்து எல்லாக் குலத்தில் உள்ளோரும் 1887-2

 மேவ அன்பர் தாமும் உடன் சேவித்து அணைந்து விண்ணவர்தம் 1887-3

 காவலாளர் ஓலக்கம் அங்கே கண்டு களிப்புற்றார் 1887-4

 

 23. பொழுது வைகச் சேவித்துப் புனிதர் மீண்டும் கோயில் புகத்   1888-1

 தொழுது தம் ஊர் மருங்கு அணைந்து தூய மனை உள் புகுதாதே 1888-2

 இழுதும் இருள் சேர் இரவு புறம் கடையில் துயில இல்லத்து      1888-3

 முழுதும் தருமம் புரி மனையார் வந்து உள் புகுத மொழ்கின்றார் 1888-4

 

 24. திங்கள் முடியார் பூசனைகள் முடித்துச் செய்யும் கடன் முறையால்    1889-1

 அங்கி தனை வேட்டு அமுது செய்து பள்ளி கொள்வீர் என அவர்க்குத்      1889-2

 தங்கள் பெருமான் திருமணலிக்கு எழுச்சி சேவித்து உடன் நண்ண         1889-3

 எங்கும் எல்லாரும் போத இழிவு தொடக்கிற்று எனை என்று      1889-4

 

 25.  ஆதலாலே குளித்து அடுத்த தூய்மை செய்தே அகம்புகுந்து   1890-1

 வேத நாதர் பூசனையைத் தொடங்க வேண்டும் அதற்கு நீ         1890-2

 சீத நன்னீர் முதலான கொண்டு இங்கு அணைவாய் எனச் செப்பக் 1890-3

 காதலால் மனையார் தாமும் அவை கொணரும் அதற்கு கடிது அணைந்தார்       1890-4

 

 26.  ஆய பொழுது தம் பெருமான் அருளாலேயோ? மேனியினில் 1891-1

 ஏயும் அசைவின் அயர்வாலோ? அறியோம் இறையும் தாழாதே   1891-2

 மேய உறக்கம் வந்து அணைய விண்ணோர் பெருமான் கழல் நினைந்து   1891-3

 தூய அன்பர் துயில் கொண்டார் துயிலும் பொழுது கனவின் கண் 1891-4

 

 27. மேன்மை விளங்கும் திருவாரூர் வீதி விடங்கப் பெருமாள் தாம்      1892-1

 மான அன்பர் பூசனைக்கு வருவார் போல வந்து அருளி   1892-2

 ஞான மறையோய்  ஆரூரில் பிறந்தார் எல்லாம் நம் கணங்கள்   1892-3

 ஆன பரிசு காண்பாய் என்று அருளிச் செய்து அங்கு எதிர் அகன்றார்       1892-4

 

 28.  ஆதி தேவர் எழுந்து அருள உணர்ந்தார் இரவு அர்ச்சனை செய்யாது 1893-1

 ஏதம் நினைந்தேன் என அஞ்சி எழுந்த படியே வழிபட்டு   1893-2

 மாதரார்க்கும் புகுந்தபடி மொழிந்து விடியல் விரைவோடு 1893-3

 நாதனார் தம் திருவாரூர் புகுத எதிர் அந் நகர் காண்பார்   1893-4

 

 29. தெய்வப் பெருமாள் திருவாரூர்ப் பிறந்து வாழ்வார் எல்லாரும்        1894-1

 மை வைத்த அனைய மணிகண்டர் வடிவே ஆகிப் பெருகு ஒளியால்      1894-2

 மொய் வைத்து அமர்ந்த மேனியராம் பரிசு கண்டு முடிகுவித்த    1894-3

 கைவைத்து அஞ்சி அவனிமிசை விழுந்து பணிந்து கள்¢சிறந்தார் 1894-4

 

 30. படிவம் மாற்றிப் பழம் படியே நிகழ்வும் கண்டு பரமர் பால்    1895-1

 அடியேன் பிழையைப் பொறுத்து அருள வேண்டும் என்று பணிந்த அருளால்       1895-2

 குடியும் திருவாரூர் அகத்துப் புகுந்து வாழ்வார் குவலயத்து       1895-3

 நெடிது பெருகும் திருத்தொண்டு நிகழச் செய்து நிலவுவார்        1895-4

 

 31. நீறு புனைவார் அடியார்க்கு நெடுநாள் நியதி ஆகவே 1896-1

 வேறு வேறு வேண்டுவன எல்லாம் செய்து மேவுதலால் 1896-2

 ஏறு சிறப்பின் மணிப் புற்றில் இருந்தார் தொண்டர்க்கு ஆணி எனும்       1896-3

 பேறு திருநாவுக்கரசர் விளம்பப் பெற்ற பெருமையினார்   1896-4

 

 32. இன்ன வகையால் திருப்பணிகள் எல்லா உலகும் தொழச் செய்து     1897-1

 நன்மை பெருகும் நமிநந்தி அடிகள் நயமார் திருவீதிச்    1897-2

 சென்னி மதியும் திருநதியும் அலைய வருவார் திருவாரூர்        1897-3

 மன்னர் பாத நீழல் மிகும் வளர் பொன் சோதி மன்னினார்        1897-4

 

 

சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகள் துதி

 1. நாட்டார் அறிய முன்னாளில் நன்னாள் உலந்த ஐம் படையின் 1898-1

 பூட்டார் மார்பில் சிறிய மறைப் புதல்வன் தன்னைப் புக்கு ஒளியூர்த்       1898-2

 தட்டா மரையின் மடுவின் கண் தனி மா முதலை வாய் நின்றும் 1898-3

 மீட்டார் கழல்கள் நினைவாரை மீளா வழியின் மீட்பனவே        1898-4

 

 

திருச்சிற்றம்பலம்

 

 

 திருநின்ற சருக்கம் முற்றிற்று.

 

---

This webpage was last updated on 16 May 2004 
 

See Also: 
1. Stories of the nAyanmAr in English with Pictures