12.062 புகழ்த்துணை நாயனார் புராணம்

திருச்சிற்றம்பலம்

செருவிலிபுத்தூர் மன்னும் சிவ 
  மறையோர் திருக்குலத்தார்
அருவரை வில்லாளி தனக்கு 
  அகத்து அடிமையாம் அதனுக்கு
ஒருவர் தமை நிகர் இல்லார் 
  உலகத்துப் பரந்து ஓங்கிப்
பொருவரிய புகழ் நீடு 
  புகழ்த்துணையார் எனும் பெயரார்  1 

தம் கோனைத் தவத்தாலே 
  தத்துவத்தின் வழிபடு நாள்
பொங்கோத ஞாலத்து வற்கடமாய்ப் 
  பசி புரிந்தும்
எம் கோமான் தனை விடுவேன் அல்லேன் 
  என்று இராப் பகலும்
கொங்கார் பன் மலர் கொண்டு 
  குளிர் புனல் கொண்டு அர்ச்சிப்பார்  2 

மால் அயனுக்கு அரியானை 
  மஞ்சனம் ஆட்டும் பொழுது
சாலவுறு பசிப்பிணியால் வருந்தி 
  நிலை தளர்வு எய்திக்
கோல நிறை புனல் தாங்கு 
  குடம் தாங்க மாட்டாமை
ஆலமணி கண்டத்தார் முடி 
  மீது வீழ்த்து அயர்வார்  3 

சங்கரன் தன் அருளால் ஓர் 
  துயில் வந்து தமை அடைய
அங்கணனும் களவின்கண் அருள் 
  புரிவான் அருந்தும் உணவு
மங்கிய நாள் கழிவளவும் வைப்பது 
  நித்தமும் ஒரு காசு
இங்கு உனக்கு நாம் என்ன 
  இடர் நீங்கி எழுந்திருந்தார்  4 

பெற்றம் உகந்து ஏறுவார் பீடத்தின் 
  கீழ் ஒரு காசு
அற்றம் அடங்கிட அளிப்ப அன்பரும் 
  மற்று அது கைக்கொண்டு
உற்ற பெரும் பசி அதனால் 
  உணங்கும் உடம்புடன் உவந்து
முற்றுணர்வு தலை நிரம்ப முகம் 
  மலர்ந்து களி கூர்ந்தார்  5 

அந்நாள் போல் எந்நாளும் அளித்த 
  காசு அது கொண்டே
இன்னாத பசிப் பிணி வந்து இறுத்த 
  நாள் நீங்கிய பின்
மின்னார் செஞ்சடையார்க்கு 
  மெய்யடிமைத்தொழில் செய்து
பொன்னாட்டின் அமரர் தொழப் 
  புனிதர் அடிநிழல் சேர்ந்தார்  6 

பந்தணையும் மெல் விரலாள் 
  பாகத்தார் திருப் பாதம்
வந்தணையும் மனத் துணையார் 
  புகழ்த்துணையார் கழல் வாழ்த்திச் 
சந்தணியும் மணிப் புயத்துத் 
  தனிவீரராம் தலைவர்
கொந்தணையும் மலர் அலங்கல் 
  கோட்புலியார் செயல் உரைப்பாம்  7 

  

திருச்சிற்றம்பலம்