09.014 திருவருள் புரிந்தாள்

திருச்சிற்றம்பலம்

திருவருள் புரிந்தாள் ஆண்டுகொண் டிங்ஙன்
  சிறியனுக்(கு) இனியது காட்டிப்
பெரிதருள் புரிந்தா னந்தமே தரும்நின்
  பெருமையிற் பெரியதொன் றுளதே
மருதர சிருங்கோங்கு அகில்மரம் சாடி
  வரைவளங் கவர்ந்திழி வைகைப்*
பொருதிரை மருங்கோங்(கு) ஆவண வீதிப்
  பூவணங் கோயில்கொண் டாயே.

( * வையை என்றும் பாடம்)  1 

பாம்பணைத் துயின்றோன் அயன்முதல் தேவர்
  பன்னெடுங் காலம்நிற் காண்பான்
ஏம்பலித் திருக்க என்னுளம் புகுந்த
  எளிமையை என்றும் நான் மறக்கேன்
தேம்புனற் பொய்கை வாளைவாய் மடுப்பத்
  தெளிதரு தேறல்பாய்ந் தொழுகும்
பூம்பணைச் சோலை ஆவண வீதிப்
  பூவணங் கோயில்கொண் டாயே.  2 

கரைகடல் ஒலியில் தமருகத்(து) அரையில்
  கையினிற் கட்டிய கயிற்றால்
இருதலை ஒருநா இயங்கவந்(து) ஒருநாள்
  இருந்திடாய் எங்கள்கண் முகப்பே;
விரிதிகழ் விழவின் பின்செல்வோர் பாடல்
  வேட்கையின் வீழ்ந்தபோது அவிழ்ந்த
புரிசடை துகுக்கும் ஆவண வீதிப்
  பூவணங் கோயில்கொண் டாயே.  3 

கண்ணியல் மணியின் குழல்புக்(கு) அங்கே
  கலந்துபுக்(கு) ஒடுங்கினேற்(கு) அங்ஙன்
நுண்ணியை எனினும் நம்பநின் பெருமை
  நுண்ணிமை இறந்தமை அறிவன்
மண்ணியன் மரபில் தங்கிருள் மொழுப்பின்
  வண்டினம் பாடநின் றாடும்
புண்ணிய மகளிர் ஆவண வீதிப்
  பூவணங் கோயில்கொண் டாயே.  4 

கடுவினைப் பாசக் கடல்கடந்து ஐவர்
  கள்ளரை மெள்ளவே துரந்துன்
அடியினை இரண்டும் அடையுமா(று) அடைந்தேன்
  அருள் செய்வாய் அருள்செயா தொழிவாய்
நெடுநிலை மாடத்(து) இரவிருள் கிழிக்க
  நிலைவிளக்(கு) அலகில்சா லேகம்
புடைகிடந்(து) இலங்கும் ஆவண வீதிப்
  பூவணங் கோயில் கொண் டாயே.  5 

செம்மனக் கிழவோர் அன்புதா என்றுன்
  சேவடி பார்த்திருந்(து) அலச
எம்மனம் குடிகொண் டிருப்பதற்(கு) யானார்
  என்னுடை அடிமைதான் யாதே
அம்மனம் குளிர்நாட் பலிக்கெழுந் தருள
  அரிவையர் அவிழ்குழல் கரும்பு
பொம்மென முரலும் ஆவண வீதிப்
  பூவணங் கோயில்கொண் டாயே.  6 

சொன்னவில் முறைநான்(கு) ஆரணம் உணராச்
  சூழல்புக்(கு) ஒளித்தநீ இன்று
கன்னவில் மனத்தென் கண்வலைப் படும்இக்
  கருணையிற் பெரியதொன் றுளதே
மின்னவில் கனக மாளிகை வாய்தல்
  விளங்கிளம் பிறைதவழ் மாடம்
பொன்னவில் புரிசை ஆவண வீதிப்
  பூவணங் கோயில்கொண் டாயே.  7 

பூவணங் கோயில் கொண்டெனை ஆண்ட
  புனிதனை வனிதைபா கனை வெண்
கோவணங் கொண்டு வெண்டலை ஏந்தும்
  குழகனை அழகெலாம் நிறைந்த
தீவணன் தன்னைச் செழுமறை தெரியும்
  திகழ்கரு வூரனேன் உரைத்த
பாவணத் தமிழ்கள் பத்தும்வல் லார்கள்
  பரமனது உருவமா குவரே.

இது பாண்டிய நாட்டிலுள்ள தேவாரப்பாடல் பெற்ற தலம். சுவாமி: புஷ்பவன நாதர் (பூவண நாதர்) அம்பிகை: மின்னனையாள்  8 

  

திருச்சிற்றம்பலம்