11.005 அற்புதத் திருவந்தாதி

திருச்சிற்றம்பலம்

பிறந்து மொழி பயின்ற 
  பின்னெல்லாம் காதல்
சிறந்துநின் சேவடியே 
  சேர்ந்தேன் - நிறந்திகழும்
மைஞ்ஞான்ற கண்டத்து 
  வானோர் பெருமானே
எஞ்ஞான்று தீர்ப்ப திடர்.  1 

இடர்களையா ரேனும் 
  எமக்கிரங்கா ரேனும்
படரும் நெறிபணியா 
  ரேனும் -சுடர்உருவில்
என்பறாக் கோலத் 
  தெரியாடும் எம்மானார்க்
கன்பறா தென்னெஞ் சவர்க்கு.  2 

அவர்க்கே எழுபிறப்பும் 
  ஆளாவோம் என்றும்
அவர்க்கேநாம் அன்பாவ 
  தல்லாற் - பவர்ச்சடைமேற்
பாகாப்போழ் சூடும் 
  அவர்க்கல்லால் மற்றொருவர்க்
காகாப்போம் எஞ்ஞான்றும் ஆள்.  3 

ஆளானோம் அல்லல் 
  அறிய முறையிட்டாற்
கேளாத தென்கொலோ 
  கேளாமை - நீளாகம்
செம்மையா னாகித் 
  திருமிடறு மற்றொன்றாம்
எம்மைஆட் கொண்ட இறை.  4 

இறைவனே எவ்வுயிரும் 
  தோற்றுவிப்பான் தோற்றி
இறைவனே ஈண்டிறக்கம் 
  செய்வான் - இறைவனே
எந்தாய் எனஇரங்கும் 
  எங்கள்மேல் வெந்துயரம்
வந்தால் அது மாற்றுவான்.  5 

வானத்தான் என்பாரும் 
  என்கமற் றும்பர்கோன்
தானத்தான் என்பாரும் 
  தாமென்க - ஞானத்தான்
முன்நஞ்சத் தாலிருண்ட 
  மெய்யொளிசேர் கண்டத்தான்
என்நெஞ்சத் தானென்பன் யான்.  6 

யானே தவமுடையேன் 
  என்நெஞ்சே நன்னெஞ்சம்
யானே பிறப்பறுப்பான் 
  எண்ணினேன் - யானேயக்
கைம்மா உரிபோர்த்த 
  கண்ணுதலான் வெண்ணீற்ற
அம்மானுக் காளாயி னேன்.  7 

ஆயினேன் ஆள்வானுக் 
  கன்றே பெறற்கரியன்
ஆயினேன் அ .•. தன்றே 
  யாமாறு - தூய
புனற்கங்கை ஏற்றானோர் 
  பொன்வரையே போல்வான்
அனற்கங்கை ஏற்றான் அருள்.  8 

அருளே உலகெலாம் 
  ஆள்விப்ப தீசன்
அருளே பிறப்பறுப்ப 
  தானால் - அருளாலே
மெய்ப்பொருளை நோக்கும் 
  விதியுடையேன் எஞ்ஞான்றும்
எப்பொருளு மாவ தெனக்கு.  9 

எனக்கினிய எம்மானை 
  ஈசனையான் என்றும்
மனிக்கினிய வைப்பாக 
  வைத்தேன் - எனக்கவனைக்
கொண்டேன் பிரானாகக் 
  கொள்வதுமே இன்புற்றேன்
உண்டே யெனக்கரிய தொன்று.  10 

ஒன்றே நினைந்திருந்தேன் 
  ஒன்றே துணிந்தொழிந்தேன்
ஒன்றேஎன் உள்ளத்தின் 
  உள்ளடைத்தேன் - ஒன்றேகாண்
கங்கையான் திங்கட் 
  கதிர்முடியான் பொங்கொளிசேர்
அங்கையாற் காளாம் அது.  11 

அதுவே பிரானாமா 
  றாட்கொள்ளு மாறும்
அதுவே இனியறிந்தோ 
  மானால் - அதுவே
பனிக்கணங்கு கண்ணியா 
  ரொண்ணுதலின் மேலோர்
தனிக்கணங்கு வைத்தார் தகவு.  12 

தகவுடையார் தாமுளரேல் 
  தாரகலஞ் சாரப்
புகவிடுதல் பொல்லாது 
  கண்டீர் - மிகவடர
ஊர்ந்திடுமா நாகம் 
  ஒருநாள் மலைமகளைச்
சார்ந்திடுமே லேபாவந் தான்.  13 

தானே தனிநெஞ்சந் 
  தன்னையுயக் கொள்வான்
தானே பெருஞ்சேமஞ் 
  செய்யுமால் - தானேயோர்
பூணாகத் தாற்பொலிந்து 
  பொங்கழல்சேர் நஞ்சுமிழும்
நீணாகத் தானை நினைந்து.  14 

நினைந்திருந்து வானவர்கள் 
  நீள்மலராற் பாதம்
புனைந்தும் அடிபொருந்த 
  மாட்டார் - நினைந்திருந்து
மின்செய்வான் செஞ்சடையாய் 
  வேதியனே என்கின்றேற்
கென்செய்வான் கொல்லோ இனி.  15 

இனியோ நாம்உய்ந்தோம் 
  இறைவன் அருள்சேர்ந்தோம்
இனியோ ரிடரில்லோம் 
  நெஞ்சே - இனியோர்
வினைக்கடலை யாக்குவிக்கும் 
  மீளாப் பிறவிக்
கனைக்கடலை நீந்தினோம் காண்.  16 

காண்பார்க்குங் காணலாந் 
  தன்மையனே கைதொழுது
காண்பார்க்குங் காணலாங் 
  காதலாற் - காண்பார்க்குச்
சோதியாய்ச் சிந்தையுளே 
  தோன்றுமே தொல்லுலகுக்
காதியாய் நின்ற அரன்.  17 

அரனென்கோ நான்முகன் 
  என்கோ அரிய
பரனென்கோ பண்புணர 
  மாட்டேன் - முரணழியத்
தானவனைப் பாதத் 
  தணிவிரலாற் செற்றானை
யானவனை எம்மானை இன்று.  18 

இன்று நமக்கெளிதே 
  மாலுக்கும் நான்முகற்கும்
அன்றும் அளப்பரியன் 
  ஆனானை - என்றுமோர்
மூவா மதியானை 
  மூவே ழுலகங்கள்
ஆவானைக் காணும் அறிவு.  19 

அறிவானுந் தானே 
  அறிவிப்பான் தானே
அறிவாய் அறிகின்றான் 
  தானே - அறிகின்ற
மெய்ப்பொருளுந் தானே 
  விரிசுடர்பார் ஆகாயம்
அப்பொருளுந் தானே அவன்.  20 

அவனே இருசுடர்தீ 
  ஆகாசம் ஆவான்
அவனே புவிபுனல்காற் 
  றாவான் - அவனே
இயமானனாய் அட்ட 
  மூர்த்தியுமாய் ஞான
மயனாகி நின்றானும் வந்து.  21 

வந்திதனைக் கொள்வதே 
  யொக்கும்இவ் வாளரவின்
சிந்தை யதுதெரிந்து 
  காண்மினோ- வந்தோர்
இராநீர் இருண்டனைய 
  கண்டத்தீர் எங்கள்
பிரானீர்உம் சென்னிப் பிறை.  22 

பிறையும் புனலும் 
  அனலரவுஞ் சூடும்
இறைவர் எமக்கிரங்கா 
  ரேனுங் - கறைமிடற்ற
எந்தையார்க் காட்பட்டேம் 
  என்றென் றிருக்குமே
எந்தையா உள்ள மிது.  23 

இதுவன்றே ஈசன் 
  திருவுருவம் ஆமா
றிதுவன்றே என்றனக்கோர் 
  சேமம் - இதுவன்றே
மின்னுஞ் சுடருருவாய் 
  மீண்டாயென் சிந்தனைக்கே
இன்னுஞ் சுழல்கின்ற திங்கு.  24 

இங்கிருந்து சொல்லுவதென் 
  எம்பெருமான் எண்ணாதே
எங்கும் பலிதிரியும் 
  எத்திறமும் - பொங்கிரவில்
ஈமவனத் தாடுவதும் 
  என்னுக்கென் றாராய்வோம்
நாமவனைக் காணலுற்ற ஞான்று.  25 

ஞான்ற குழற்சடைகள் 
  பொன்வரைபோல் மின்னுவன
போன்ற கறைமிடற்றான் 
  பொன்மார்பின் - ஞான்றெங்கும்
மிக்கயலே தோன்ற 
  விளங்கி மிளிருமே
அக்கயலே வைத்த அரவு.  26 

அரவமொன் றாகத்து 
  நீநயந்து பூணேல்
பரவித் தொழுதிரந்தோம் 
  பன்னாள் - முரணழிய
ஒன்னாதார் மூவெயிலும் 
  ஓரம்பால் எய்தானே
பொன்னாரம் மற்றொன்று பூண்.  27 

பூணாக வொன்று 
  புனைந்தொன்று பொங்கதளின்
நாணாக மேல்மிளிர 
  நன்கமைத்துக் - கோள்நாகம்
பொன்முடிமேற் சூடுவது 
  மெல்லாம் பொறியிலியேற்
கென்முடிவ தாக இவர்.  28 

இவரைப் பொருளுணர 
  மாட்டாதா ரெல்லாம்
இவரை இகழ்வதே 
  கண்டீர் -இவர் தமது
பூக்கோல மேனிப் 
  பொடிபூசி என்பணிந்த
பேய்க்கோலங் கண்டார் பிறர்.  29 

பிறரறிய லாகாப் 
  பெருமையருந் தாமே
பிறரறியும் பேருணர்வுந் 
  தாமே - பிறருடைய
என்பே அணிந்திரவில் 
  தீயாடும் எம்மானார்
வன்பேயும் தாமும் மகிழ்ந்து.  30 

மகிழ்தி மடநெஞ்சே 
  மானுடரில் நீயும்
திகழ்தி பெருஞ்சேமஞ் 
  சேர்ந்தாய் - இகழாதே
யாரென்பே யேனும் 
  அணிந்துழல்வார்க் காட்பட்ட
பேரன்பே இன்னும் பெருக்கு.  31 

பெருகொளிய செஞ்சடைமேற் 
  பிள்ளைப் பிறையின்
ஒருகதிரே போந்தொழுகிற் 
  றொக்கும் - தெரியின்
முதற்கண்ணான் முப்புரங்கள் 
  அன்றெரித்தான் மூவா
நுதற்கண்ணான் தன்மார்பின் நூல்.  32 

நூலறிவு பேசி 
  நுழைவிலா தார்திரிக
நீல மணிமிடற்றான் 
  நீர்மையே - மேலுலந்த
தெக்கோலத் தெவ்வுருவா 
  யெத்தவங்கள் செய்வார்க்கும்
அக்கோலத் தவ்வுருவே ஆம்.  33 

ஆமா றறியாவே 
  வல்வினைகள் அந்தரத்தே
நாமாளென் றேத்தார் 
  நகர்மூன்றும் - வேமாறு
ஒருகணையாற் செற்றானை 
  உள்ளத்தால் உள்ளி
அருகணையா தாரை அடும்.  34 

அடுங்கண்டாய் வெண்மதியென் 
  றஞ்சி யிருள்போந்
திடங்கொண் டிருக்கின்ற 
  தொக்கும் - படங்கொள்
அணிமிடற்ற பேழ்வாய் 
  அரவசைத்தான் கோல
மணிமிடற்றின் உள்ள மறு.  35 

மறுவுடைய கண்டத்தீர் 
  வார்சடைமேல் நாகம்
தெறுமென்று தேய்ந்துழலும் 
  ஆஆ - உறுவான்
தளரமீ தோடுமேல் 
  தான்அதனை அஞ்சி
வளருமோ பிள்ளை மதி.  36 

மதியா அடலவுணர் 
  மாமதில்மூன் றட்ட
மதியார் வளர்சடையி 
  னானை - மதியாலே
என்பாக்கை யாலிகழா 
  தேத்துவரேல் இவ்வுலகில்
என்பாக்கை யாய்ப்பிறவார் ஈண்டு.  37 

ஈண்டொளிசேர் வானத் 
  தெழுமதியை வாளரவம்
தீண்டச் சிறுகியதே 
  போலாதே - பூண்டதோர்
தாரேறு பாம்புடையான் 
  மார்பில் தழைந்திலங்கு
கூரேறு காரேனக் கொம்பு.  38 

கொம்பினைஓர் பாகத்துக் 
  கொண்ட குழகன்தன்
அம்பவள மேனி 
  அதுமுன்னஞ் - செம்பொன்
அணிவரையே போலும் 
  பொடியணிந்தால் வெள்ளி
மணிவரையே போலும் மறித்து.  39 

மறித்து மடநெஞ்சே 
  வாயாலுஞ் சொல்லிக்
குறித்துத் தொழுதொண்டர் 
  பாதம் - குறித்தொருவர்
கொள்ளாத திங்கள் 
  குறுங்கண்ணி கொண்டார்மாட்
டுள்ளாதார் கூட்டம் ஒருவு.  40 

ஒருபால் உலகளந்த 
  மாலவனாம் மற்றை
ஒருபால் உமையவளாம் 
  என்றால் - இருபாலும்
நின்னுருவ மாக 
  நிறந்தெரிய மாட்டோமால்
நின்னுருவோ மின்னுருவோ நேர்ந்து.  41 

நேர்ந்தரவங் கொள்ளச் 
  சிறுகிற்றோ நீயதனை
ஈர்ந்தளவே கொண்டிசைய 
  வைத்தாயோ - பேர்ந்து
வளங்குழவித் தாய்வளர 
  மாட்டாதோ என்னோ
இளங்குழவித் திங்கள் இது.  42 

திங்க ளிதுசூடிச் 
  சில்பலிக்கென் றூர்திரியேல்
எங்கள் பெருமானே 
  என்றிரந்து - பொங்கொளிய
வானோர் விலக்காரேல் 
  யாம்விலக்க வல்லமே
தானே அறிவான் தனக்கு.  43 

தனக்கே அடியனாய்த் 
  தன்னடைந்து வாழும்
எனக்கே அருளாவா 
  றென்கொல் - மனக்கினிய
சீராளன் கங்கை 
  மணவாளன் செம்மேனிப்
பேராளன் வானோர் பிரான்.  44 

பிரானவனை நோக்கும் 
  பெருநெறியே பேணிப்
பிரானவன்தன் பேரருளே 
  வேண்டிப் - பிரானவனை
எங்குற்றான் என்பீர்கள் 
  என்போல்வார் சிந்தையினும்
இங்குற்றான் காண்பார்க் கெளிது.  45 

எளிய திதுவன்றே 
  ஏழைகாள் யாதும்
அளியீர் அறிவிலீர் 
  ஆஆ - ஒளிகொள்மிடற்
றெந்தைஅராப் பூண்டுழலும் 
  எம்மானை உள்நினைந்த
சிந்தையராய் வாழுந் திறம்.  46 

திறத்தான் மடநெஞ்சே 
  சென்றடைவ தல்லால்
பெறத்தானும் ஆதியோ 
  பேதாய் - நிறத்த
இருவடிக்கண் ஏழைக் 
  கொருபாகம் ஈந்தான்
திருவடிக்கட் சேருந் திரு.  47 

திருமார்பில் ஏனச் 
  செழுமருப்பைப் பார்க்கும்
பெருமான் பிறைக்கொழுந்தை 
  நோக்கும் - ஒருநாள்
இதுமதியென் றொன்றாக 
  இன்றளவுந் தேரா
ததுமதியொன் றில்லா அரா.  48 

அராவி வளைத்தனைய 
  அங்குழவித் திங்கள்
விராவு கதிர்விரியஓடி - விராவுதலால்
பொன்னோடு வெள்ளிப் 
  புரிபுரிந்தாற் போலாவே
தன்னோடே யொப்பான் சடை.  49 

சடைமேல்அக் கொன்றை 
  தருகனிகள் போந்து
புடைமேவித் தாழ்ந்தனவே 
  போலும் - முடிமேல்
வலப்பால்அக் கோல 
  மதிவைத்தான்தன் பங்கின்
குலப்பாவை நீலக் குழல்.  50 

குழலார் சிறுபுறத்துக் 
  கோல்வளையைப் பாகத்
தெழிலாக வைத்தேக 
  வேண்டா - கழலார்ப்பப்
பேரிரவில் ஈமப் 
  பெருங்காட்டில் பேயோடும்
ஆரழல்வாய் நீயாடும் அங்கு.  51 

அங்கண் முழுமதியஞ் 
  செக்கர் அகல்வானத்
தெங்கும் இனிதெழுந்தால் 
  ஒவ்வாதே - செங்கண்
திருமாலைப் பங்குடையான் 
  செஞ்சடைமேல் வைத்த
சிரமாலை தோன்றுவதோர் சீர்.  52 

சீரார்ந்த கொன்றை 
  மலர்தழைப்பச் சேணுலவி
நீரார்ந்த பேரியாறு 
  நீத்தமாய்ப் - போரார்ந்த
நாண்பாம்பு கொண்டசைத்த 
  நம்மீசன் பொன்முடிதான்
காண்பார்க்குச் செவ்வேயோர் கார்.  53 

காருருவக் கண்டத்தெங் 
  கண்ணுதலே எங்கொளித்தாய்
ஓருருவாய் நின்னோ 
  டுழிதருவான் - நீருருவ
மேகத்தாற்செய்தனைய 
  மேனியான் நின்னுடைய
பாகத்தான் காணாமே பண்டு.  54 

பண்டமரர் அஞ்சப் 
  படுகடலின் நஞ்சுண்டு
கண்டங் கறுத்ததுவு 
  மன்றியே - உண்டு
பணியுறுவார் செஞ்சடைமேற் 
  பால்மதியி னுள்ளே
மணிமறுவாய்த் தோன்றும் வடு.  55 

வடுவன் றெனக்கருதி 
  நீமதித்தி யாயின்
சுடுவெண் பொடிநிறத்தாய் 
  சொல்லாய் - படுவெண்
புலாற்றலையின் உள்ளுண் 
  புறம்பேசக் கேட்டோம்
நிலாத்தலையிற் சூடுவாய் நீ.  56 

நீயுலகம் எல்லாம் 
  இரப்பினும் நின்னுடைய
தீய அரவொழியச் 
  செல்கண்டாய் - தூய
மடவரலார் வந்து 
  பலியிடார் அஞ்சி
விடஅரவம் மேலாட மிக்கு.  57 

மிக்க முழங்கெரியும் 
  வீங்கிய பொங்கிருளும்
ஒக்க வுடனிருந்தால் 
  ஒவ்வாதே - செக்கர்போல்
ஆகத்தான் செஞ்சடையும் 
  ஆங்கவன்தன் பொன்னுருவில்
பாகத்தாள் பூங்குழலும் பண்பு.  58 

பண்புணர மாட்டேன்நான் 
  நீயே பணித்துக்காண்
கண்புணரும் நெற்றிக் 
  கறைக்கண்டா - பெண்புணரும்
அவ்வுருவோ மாலுருவோ 
  ஆனேற்றாய் நீறணிவ
தெவ்வுருவோ நின்னுருவ மேல்.  59 

மேலாய மேகங்கள் 
  கூடியோர் பொன்விலங்கல்
போலாம் ஒளிபுதைத்தால் 
  ஒவ்வாதே - மாலாய
கைம்மா மதக்களிற்றுக் 
  காருரிவை போர்த்தபோ
தம்மான் திருமேனி அன்று.  60 

அன்றுந் திருவுருவங் 
  காணாதே ஆட்பட்டேன்
இன்றுந் திருவுருவங் 
  காண்கிலேன் - என்றுந்தான்
எவ்வுருவோன் உம்பிரான் 
  என்பார்கட் கென்னுரைக்கேன்
எவ்வுருவோ நின்னுருவம் ஏது.  61 

ஏதொக்கும் ஏதொவ்வா 
  தேதாகும் ஏதாகா
தேதொக்கும் என்பதனை 
  யாரறிவார் - பூதப்பால்
வில்வேட னாகி 
  விசயனோ டேற்றநாள்
வல்வேட னான வடிவு.  62 

வடிவுடைய செங்கதிர்க்கு 
  மாறாய்ப் பகலே
நெடிதுலவி நின்றெறிக்குங் 
  கொல்லோ - கடியுலவு
சொன்முடிவொன் றில்லாத 
  சோதியாய் சொல்லாயால்
நின்முடிமேல் திங்கள் நிலா.  63 

நிலாஇலங்கு வெண்மதியை 
  நேடிக்கொள் வான்போல்
உலாவி உழிதருமா 
  கொல்லோ - நிலாஇருந்த
செக்கரவ் வானமே 
  ஒக்குந் திருமுடிக்கே
புக்கரவங் காலையே போன்று.  64 

காலையே போன்றிலங்கும் 
  மேனி கடும்பகலின்
வேலையே போன்றிலங்கும் 
  வெண்ணீறு - மாலையின்
தாங்குருவே போலுஞ் 
  சடைக்கற்றை மற்றவற்கு
வீங்கிருளே போலும் மிடறு.  65 

மிடற்றில் விடமுடையீர் 
  உம்மிடற்றை நக்கி
மிடற்றில் விடங்கொண்ட 
  வாறோ - மிடற்றகத்து
மைத்தாம் இருள்போலும் 
  வண்ணங் கரிதாலோ
பைத்தாடும் நும்மார்பிற் பாம்பு.  66 

பாம்பும் மதியும் 
  மடமானும் பாய்புலியுந்
தாம்பயின்று தாழருவி 
  தூங்குதலால் - ஆம்பொன்
உருவடிவில் ஓங்கொளிசேர் 
  கண்ணுதலான் கோலத்
திருவடியின் மேய சிலம்பு.  67 

சிலம்படியாள் ஊடலைத் 
  தான்தவிர்ப்பான் வேண்டிச்
சிலம்படிமேற் செவ்வரத்தஞ் 
  சேர்த்தி - நலம்பெற்
றெதிராய செக்கரினும் 
  இக்கோலஞ் செய்தான்
முதிரா மதியான் முடி.  68 

முடிமேற் கொடுமதியான் 
  முக்கணான் நல்ல
அடிமேற் கொடுமதியோங் 
  கூற்றைப் - படிமேற்
குனியவல மாம்அடிமை 
  கொண்டாடப் பெற்றோம்
இனிஅவலம் உண்டோ எமக்கு.  69 

எமக்கிதுவோ பேராசை 
  யென்றுந் தவிரா
தெமக்கொருநாள் காட்டுதியோ 
  எந்தாய் - அமைக்கவே
போந்தெரிபாய்ந் தன்ன 
  புரிசடையாய் பொங்கிரவில்
ஏந்தெரிபாய்ந் தாடும் இடம்.  70 

இடப்பால வானத் 
  தெழுமதியை நீயோர்
மடப்பாவை தன்னருகே 
  வைத்தால் - இடப் பாகங்
கொண்டாள் மலைப்பாவை 
  கூறொன்றுங் கண்டிலங்காண்
கண்டாயே முக்கண்ணாய் கண்.  71 

கண்டெந்தை என்றிறைஞ்சிக் 
  கைப்பணியான் செய்யேனேல்
அண்டம் பெறினும் 
  அதுவேண்டேன் - துண்டஞ்சேர்
விண்ணாளுந் திங்களாய் 
  மிக்குலகம் ஏழினுக்கும்
கண்ணாளா ஈதென் கருத்து.  72 

கருத்தினால் நீகருதிற் 
  றெல்லாம் உடனே
திருத்தலஞ் சிக்கென 
  நான்சொன்னேன் - பருத்தரங்க
வெள்ளநீ ரேற்றான் 
  அடிக்கமலம் நீவிரும்பி
உள்ளமே எப்போதும் ஓது.  73 

ஓத நெடுங்கடல்கள் 
  எத்தனையும் உய்த்தட்ட
ஏது நிறைந்தில்லை 
  என்பரால் - பேதையர்கள்
எண்ணா திடும்பலியால் 
  என்னோ நிறைந்தவா
கண்ணார் கபாலக் கலம்.  74 

கலங்கு புனல்கங்கை 
  ஊடால லாலும்
இலங்கு மதிஇயங்க 
  லாலும் - நலங்கொள்
பரிசுடையான் நீண்முடிமேற் 
  பாம்பியங்க லாலும்
விரிசடையாங் காணில் விசும்பு.  75 

விசும்பில் விதியுடைய 
  விண்ணோர் பணிந்து
பசும்பொன் மணிமகுடந் 
  தேய்ப்ப - முசிந்தெங்கும்
எந்தாய் தழும்பேறி 
  யேபாவம் பொல்லாவாம்
அந்தா மரைபோல் அடி.  76 

அடிபேரிற் பாதாளம் 
  பேரும் அடிகள்
முடிபேரின் மாமுகடு 
  பேரும் - கடகம்
மறிந்தாடு கைபேரின் 
  வான்திசைகள் பேரும்
அறிந்தாடும் ஆற்றா தரங்கு.  77 

அரங்கமாய்ப் பேய்க்காட்டில் 
  ஆடுவான் வாளா
இரங்குமோ எவ்வுயிர்க்கும் 
  ஏழாய் - இரங்குமேல்
என்னாக வையான்தான் 
  எவ்வுலகம் ஈந்தளியான்
பன்னாள் இரந்தாற் பணிந்து.  78 

பணிந்தும் படர்சடையான் 
  பாதங்கள் போதால்
அணிந்தும் அணிந்தவரை 
  ஏத்தத் - துணிந்தென்றும்
எந்தையார்க் காட்செய்யப் 
  பெற்ற இதுகொலோ
சிந்தையார்க் குள்ள செருக்கு.  79 

செருக்கினால் வெற்பெடுத்த 
  எத்தனையோ திண்டோள்
அரக்கனையும் முன்னின் 
  றடர்த்த - திருத்தக்க
மாலயனுங் காணா 
  தரற்றி மகிழ்ந்தேத்தக்
காலனையும் வென்றுதைத்த கால்.  80 

காலனையும் வென்றோம் 
  கடுநரகம் கைகழன்றோம்
மேலை இருவினையும் 
  வேரறுத்தோம் - கோல
அரணார் அவிந்தழிய 
  வெந்தீயம் பெய்தான்
சரணார விந்தங்கள் சார்ந்து.  81 

சார்ந்தார்க்குப் பொற்கொழுந்தே 
  ஒத்திலங்கிச் சாராது
பேர்ந்தார்க்குத் தீக்கொடியின் 
  பெற்றியதாம் - தேர்ந்துணரில்
தாழ்சுடரோன் செங்கதிருஞ் 
  சாயுந் தழல்வண்ணன்
வீழ்சடையே என்றுரைக்கும் மின்.  82 

மின்போலும் செஞ்சடையான் 
  மாலோடும் ஈண்டிசைந்தால்
என்போலுங் காண்பார்கட் 
  கென்றிரேல் - தன்போலும்
பொற்குன்றும் நீல 
  மணிக்குன்றும் தாமுடனே
நிற்கின்ற போலும் நெடிது.  83 

நெடிதாய பொங்கெரியுந் 
  தண்மதியும் நேரே
கடிதாங் கடுஞ்சுடரும் 
  போலும் - கொடிதாக
விண்டார்கள் மும்மதிலும் 
  வெந்தீ யினில்அழியக்
கண்டாலும் முக்கணான் கண்.  84 

கண்ணாரக் கண்டும்என் 
  கையாரக் கூப்பியும்
எண்ணார எண்ணத்தால் 
  எண்ணியும் - விண்ணோன்
எரியாடி என்றென்றும் 
  இன்புறுவன் கொல்லோ
பெரியானைக் காணப் பெறின்.  85 

பெறினும் பிறிதியாதும் 
  வேண்டேம் நமக்கீ
துறினும் உறாதொழியு 
  மேனும் - சிறிதுணர்த்தி
மற்றொருகண் நெற்றிமேல் 
  வைத்தான்தன் பேயாய
நற்கணத்தி லொன்றாய நாம்.  86 

நாமாலை சூடியும் 
  நம்ஈசன் பொன்னடிக்கே
பூமாலை கொண்டு 
  புனைந்தன்பாய் - நாமோர்
அறிவினையே பற்றினால் 
  எற்றே தடுமே
எறிவினையே என்னும் இருள்.  87 

இருளின் உருவென்கோ 
  மாமேகம் என்கோ
மருளின் மணிநீலம் 
  என்கோ - அருளெமக்கு
நன்றுடையாய் செஞ்சடைமேல் 
  நக்கிலங்கு வெண்மதியம்
ஒன்றுடையாய் கண்டத் தொளி.  88 

ஒளிவி லிவன்மதனை 
  ஒண்பொடியா நோக்கித்
தெளிவுள்ள சிந்தையினிற் 
  சேர்வாய் - ஒளிநஞ்சம்
உண்டவா ய .•. திருப்ப 
  உன்னுடைய கண்டமிருள்
கொண்டவா றென்இதனைக் கூறு.  89 

கூறெமக்கீ தெந்தாய் குளிர்சடையை 
  மீதழித் திட்
டேற மிகப்பெருகின் 
  என்செய்தி - சீறி
விழித்தூரும் வாளரவும் 
  வெண்மதியும் ஈர்த்துத்
தெழித்தோடுங் கங்கைத் திரை.  90 

திரைமருவு செஞ்சடையான் 
  சேவடிக்கே ஆளாய்
உரைமருவி யாமுணர்ந்தோங் 
  கண்டீர் - தெரிமினோ
இம்மைக்கும் அம்மைக்கும் 
  எல்லாம் அமைந்தோமே
எம்மைப் புறம்உரைப்ப தென்.  91 

என்னை உடையானும் 
  ஏகமாய் நின்றானுந்
தன்னை அறியாத 
  தன்மையனும் - பொன்னைச்
சுருளாகச் செய்தனைய 
  தூச்சடையான் வானோர்க்
கருளாக வைத்த அவன்.  92 

அவன்கண்டாய் வானோர் 
  பிரானாவான் என்றும்
அவன்கண்டாய் அம்பவள 
  வண்ணன் - அவன் கண்டாய்
மைத்தமர்ந்த கண்டத்தான் 
  மற்றவன்பால் நன்னெஞ்சே
மெய்த்தமர்ந்தன் பாய்நீ விரும்பு.  93 

விருப்பினால் நீபிரிய 
  கில்லாயோ வேறா
இருப்பிடமற் றில்லையோ 
  என்னோ - பொருப்பன்மகள்
மஞ்சுபோல் மால்விடையாய் 
  நிற்பிரிந்து வேறிருக்க
அஞ்சுமோ சொல்லாய் அவள்.  94 

அவளோர் குலமங்கை 
  பாகத் தகலாள்
இவளோர் சலமகளும் 
  ஈதே - தவளநீ
றென்பணிவீர் என்றும் 
  பிரிந்தறியீர் ஈங்கிவருள்
அன்பணியார் சொல்லுமின்இங் கார்.  95 

ஆர்வல்லார் காண 
  அரனவனை அன்பென்னும்
போர்வை அதனாலே 
  போர்த்தமைத்துச் - சீர்வல்ல
தாயத்தால் நாமுந் 
  தனிநெஞ்சி னுள்ளடைத்து
மாயத்தால் வைத்தோம் மறைத்து.  96 

மறைத்துலகம் ஏழினிலும் 
  வைத்தாயோ அன்றேல்
உறைப்போடும் உன்கைக் 
  கொண்டாயோ - நிறைத்திட்
டுளைந்தெழுந்து நீயெரிப்ப 
  மூவுலகும் உள்புக்
களைந்தெழுந்த செந்தீ யழல்.  97 

அழலாட அங்கை 
  சிவந்ததோ அங்கை
அழகால் அழல்சிவந்த 
  வாறோ - கழலாடப்
பேயாடு கானிற் 
  பிறங்க அனலேந்தித்
தீயாடு வாயிதனைக் செப்பு.  98 

செப்பேந் திளமுலையாள் 
  காணவோ தீப்படுகாட்
டப்பேய்க் கணமவைதாங் 
  காணவோ - செப்பெனக்கொன்
றாகத்தான் அங்காந் 
  தனலுமிழும் ஐவாய
நாகத்தா யாடுன் நடம்.  99 

நடக்கிற் படிநடுங்கும் 
  நோக்கிற் திசைவேம்
இடிக்கின் உலகனைத்தும் 
  ஏங்கும் - அடுக்கற்
பொருமேறோ ஆனேறோ 
  பொன்னொப்பாய் நின்னே
றுருமேறோ ஒன்றா உரை.  100 

உரையினால் இம்மாலை 
  அந்தாதி வெண்பாக்
கரைவினாற் காரைக்காற் 
  பேய்சொல் - பரவுவார்
ஆராத அன்பினோ 
  டண்ணலைச்சென் றேத்துவார்
பேராத காதல் பிறந்து.  101 

  

திருச்சிற்றம்பலம்