அருட்பெரு வெளியில் அருட்பெரு உலகத் 

தருட்பெருந் தலத்துமேல் நிலையில் 
அருட்பெரும் பீடத் தருட்பெரு வடிவில் 

அருட்பெருந் திருவிலே அமர்ந்த 
அருட்பெரும் பதியே அருட்பெரு நிதியே 

அருட்பெருஞ் சித்திஎன் அமுதே 
அருட்பெருங் களிப்பே அருட்பெருஞ் சுகமே 

அருட்பெருஞ் சோதிஎன் அரசே.

குலவுபே ரண்டப் பகுதிஓர் அனந்த 

கோடிகோ டிகளும்ஆங் காங்கே 
நிலவிய பிண்டப் பகுதிகள் முழுதும் 

நிகழ்ந்தபற் பலபொருள் திரளும் 
விலகுறா தகத்தும் புறத்துமேல் இடத்தும் 

மெய்அறி வானந்தம் விளங்க 
அலகுறா தொழியா ததுஅதில் விளங்கும் 

அருட்பெருஞ் சோதிஎன் அரசே.

கண்முதல் பொறியால் மனமுதல் கரணக் 

கருவினால் பகுதியின் கருவால் 
எண்முதல் புருட தரத்தினால் பரத்தால் 

இசைக்கும்ஓர் பரம்பர உணர்வால் 
விண்முதல் பரையால் பராபர அறிவால் 

விளங்குவ தரிதென உணர்ந்தோர் 
அண்முதல் தடித்துப் படித்திட ஓங்கும் 

அருட்பெருஞ் சோதிஎன் அரசே.

நசைத்தமேல் நிலைஈ தெனஉணர்ந் தாங்கே 

நண்ணியும் கண்ணுறா தந்தோ 
திசைத்தமா மறைகள் உயங்கின மயங்கித் 

திரும்பின எனில்அதன் இயலை 
இசைத்தல்எங் ஙனமோ ஐயகோ சிறிதும் 

இசைத்திடு வேம்என நாவை 
அசைத்திடற் கரிதென் றுணர்ந்துளோர் வழுத்தும் 

அருட்பெருஞ் சோதிஎன் அரசே.

சுத்தவே தாந்த மவுனமோ அலது 

சுத்தசித் தாந்தரா சியமோ 
நித்தநா தாந்த நிலைஅனு பவமோ 

நிகழ்பிற முடிபின்மேல் முடிபோ 
புத்தமு தனைய சமரசத் ததுவோ 

பொருள்இயல் அறிந்திலம் எனவே 
அத்தகை உணர்ந்தோர் உரைத்துரைத் தேத்தும் 

அருட்பெருஞ் சோதிஎன் அரசே.

ஏகமோ அன்றி அனேகமோ என்றும் 

இயற்கையோ செயற்கையோ சித்தோ 
தேகமோ பொதுவோ சிறப்பதோ பெண்ணோ 

திகழ்ந்திடும் ஆணதோ அதுவோ 
யோகமோ பிரிவோ ஒளியதோ வெளியோ 

உரைப்பதெற் றோஎன உணர்ந்தோர் 
ஆகமோ டுரைத்து வழுத்தநின் றோங்கும் 

அருட்பெருஞ் சோதிஎன் அரசே.

தத்துவம் அனைத்தும் தனித்தனி கடந்தேம் 

தத்துவா தீதமேல் நிலையில் 
சித்தியல் முழுதும் தெரிந்தனம் அவைமேல் 

சிவநிலை தெரிந்திடச் சென்றேம் 
ஒத்தஅந் நிலைக்கண் யாமும்எம் உணர்வும் 

ஒருங்குறக் கரைந்துபோ யினம்என் 
றத்தகை உணர்ந்தோர் வழுத்தநின் றோங்கும் 

அருட்பெருஞ் சோதிஎன் அரசே.

எங்குமாய் விளங்கும் சிற்சபை இடத்தே 

இதுஅது எனஉரைப் பரிதாய்த் 
தங்கும்ஓர் இயற்கைத் தனிஅனு பவத்தைத் 

தந்தெனைத் தன்மயம் ஆக்கிப் 
பொங்கும்ஆ னந்த போகபோக் கியனாய்ப் 

புத்தமு தருத்திஎன் உளத்தே 
அங்கையில் கனிபோன் றமர்ந்தருள் புரிந்த 

அருட்பெருஞ் சோதிஎன் அரசே.

கருணை ததும்பிப் பொதுநோக்கும் கண்ணிற் கிடைத்த கண்ணேஓர் 

கனியில் கனிந்தன் புருவான கருத்தில் கிடைத்த கருத்தேமெய் 
அருள்நன் னிலையில்(352) அதுஅதுவாய் அறிவிற் கிடைத்த அறிவேஎன் 

அகத்தும் புறத்தும் ஒளிநிறைவித் தமர்ந்த குருவே ஐம்பூத 
வருண முதலா அவைகடந்த வரைப்பாய் விளங்கு மணிமன்றில் 

வயங்கு சுடரே எல்லாஞ்செய் வல்ல குருவே என்னுளத்தே 
தருண நடஞ்செய் அரசேஎன் தாயே என்னைத் தந்தாயே 

தனித்த தலைமைப் பதியேஇத் தருணம் வாய்த்த தருணமதே.

கருவிற் கலந்த துணையேஎன் கனிவில் கலந்த அமுதேஎன் 

கண்ணிற் கலந்த ஒளியேஎன் கருத்திற் கலந்த களிப்பேஎன் 
உருவிற் கலந்த அழகேஎன் உயிரிற் கலந்த உறவேஎன் 

உணர்விற் கலந்த சுகமேஎன் னுடைய ஒருமைப் பெருமானே 
தெருவிற் கலந்து விளையாடுஞ் சிறியேன் தனக்கே மெய்ஞ்ஞான 

சித்தி அளித்த பெருங்கருணைத் தேவே உலகத் திரளெல்லாம் 
மருவிக் கலந்து வாழ்வதற்கு வாய்த்த தருணம் இதுஎன்றே 

வாயே பறையாய் அறைகின்றேன் எந்தாய் கருணை வலத்தாலே.

தானே தயவால் சிறியேற்குத் தனித்த ஞான அமுதளித்த 

தாயே எல்லாச் சுதந்தரமும் தந்த கருணை எந்தாயே 
ஊனே விளங்க ஊனமிலா ஒளிபெற் றெல்லா உலகமும்என் 

உடைமை யாக்கொண் டருள்நிலைமேல் உற்றேன் உன்றன் அருளாலே 
வானே மதிக்கச் சாகாத வரனாய்(353) எல்லாம் வல்லசித்தே 

வயங்க உனையுட் கலந்துகொண்டேன் வகுக்குந் தொழிலே முதலைந்தும் 
நானே புரிகின் றேன்புரிதல் நானோ நீயோ நான்அறியேன் 

நான்நீ என்னும் பேதம்இலா நடஞ்செய் கருணை நாயகனே.

கலைசார் முடிபு கடந்துணர்வு கடந்து நிறைவாய்க் கரிசிலதாய்க் 

கருணை மயமாய் விளங்குசிதா காய நடுவில் இயற்கையுண்மைத் 
தலைசார் வடிவில் இன்பநடம் புரியும் பெருமைத் தனிமுதலே 

சாகாக் கல்வி பயிற்றிஎன்னுட் சார்ந்து விளங்கும் சற்குருவே 
புலைசார் மனத்துச் சிறியேன்றன் குற்றம் அனைத்தும் பொறுத்தருளிப் 

பொன்றா வடிவு கொடுத்தெல்லாம் புரிவல் லபந்தந் தருட்சோதி 
நிலைசார் இறைமை அளித்தனைநான் பொதுவில் ஞான நீதிஎனும் 

நிருத்தம் புரிகின் றேன்புரிதல் நீயோ நானோ நிகழ்த்தாயே.

கருத்தில் கருதிக் கொண்டஎலாம் கணத்தில் புரிய எனக்கேமெய்க் 

காட்சி ஞானக் கண்கொடுத்த கண்ணே விடயக் கானகத்தே 
எருத்தில் திரிந்த கடையேனை எல்லா உலகும் தொழநிலைமேல் 

ஏற்றி நீயும் நானும்ஒன்றாய் இருக்கப் புரிந்தாய் எந்தாயே 
இருத்திக் கருத்தில் உன்தயவை எண்ணுந் தோறும் அந்தோஎன் 

இதயம் உருகித் தளதளஎன் றிளகி இளகித் தண்ணீராய் 
அருத்திப் பெருநீர் ஆற்றொடுசேர்ந் தன்புப் பெருக்கில் கலந்ததுநான் 

அதுஎன் றொன்றும் தோற்றாதே அச்சோ அச்சோ அச்சோவே.

ஏதும் தெரியா தகங்கரித்திங் கிருந்த சிறியேன் தனைவலிந்தே 

எல்லா உலகும் அதிசயிக்க எல்லாம் வல்ல சித்தெனவே 
ஓதும் பொருளைக் கொடுத்தென்றும் உலவா இன்பப் பெருநிலையில் 

ஓங்கி உறவைத் தனையேஎன் னுடைய ஒருமைப் பெருமானே 
ஈதுன் கருணைக் கியல்போநீ என்பால் வைத்த பெருங்கருணை 

இந்நாட் புதிதே அந்நாளில் இலையே இதனை எண்ணியநான் 
தாதும் உணர்வும் உயிரும்உள்ளத் தடமும் பிறவாந் தத்துவமும் 

தாமே குழைந்து தழைந்தமுத சார மயமா கின்றேனே.

ஓவா துண்டு படுத்துறங்கி உணர்ந்து விழித்துக் கதைபேசி 

உடம்பு நோவா துளமடக்கா தோகோ நோன்பு கும்பிட்டே 
சாவா வரமும் சித்திஎலாம் தழைத்த நிலையும் சன்மார்க்க 

சங்க மதிப்பும் பெற்றேன்என் சதுர்தான் பெரிதென் சரித்திரத்தை 
ஆவா நினைக்கில் அதிசயம்என் அப்பா அரசே அமுதேஎன் 

ஆவிக் கினிய துணையேஎன் அன்பே அறிவே அருட்சோதித் 
தேவா இதுநின் செயலேஇச் செயலை நினைக்குந் தொறும்எனது 

சிந்தை கனிந்து கனிந்துருகித் தெள்ளா ரமுதம் ஆனதுவே.

இரவும் பகலும் தூங்கியஎன் தூக்கம் அனைத்தும் இயல்யோகத் 

திசைந்த பலனாய் விளைந்ததுநான் இரண்டு பொழுதும் உண்டஎலாம் 
பரவும் அமுத உணவாயிற் றந்தோ பலர்பால் பகல்இரவும் 

படித்த சமயச் சாத்திரமும் பலரால் செய்த தோத்திரமும் 
விரவிக் களித்து நாத்தடிக்க விளம்பி விரித்த பாட்டெல்லாம் 

வேதா கமத்தின் முடிமீது விளங்கும் திருப்பாட் டாயினவே 
கரவொன் றறியாப் பெருங்கருணைக் கடவுள் இதுநின் தயவிதனைக் 

கருதும் தொறும்என் கருத்தலர்ந்து சுகமே மயமாக் கண்டதுவே.

ஊற்றை உடம்பில் இருட்டறைவாய் உறங்கி விழித்துக் கதைபேசி 

உண்டிங் குடுத்துக் கருத்திழந்தே உதவா எருதின் ஊர்திரிந்து 
நேற்றை வரையும் வீண்போது போக்கி இருந்தேன் நெறிஅறியேன் 

நேரேஇற்றைப் பகல்அந்தோ நெடுங்கா லமும்மெய்த் தவயோக 
ஆற்றை அடைந்தோர் எல்லோரும் அச்சோ என்றே அதிசயிப்ப 

அமுதுண் டழியாத் திருஉருவம் அடைந்தேன் பெரிய அருட்சோதிப் 
பேற்றை உரிமைப் பேறாகப் பெற்றேன் பெரிய பெருமான்நின் 

பெருமை இதுவேல் இதன்இயலை யாரே துணிந்து பேசுவரே.

புரைசேர் வினையும் கொடுமாயைப் புணர்ப்பும் இருளும் மறைப்பினொடு 

புகலும் பிறவாம் தடைகளெலாம் போக்கி ஞானப் பொருள்விளங்கும் 
வரைசேர்த் தருளிச் சித்தியெலாம் வழங்கிச் சாகா வரங்கொடுத்து 

வலிந்தென் உளத்தில் அமர்ந்துயிரில் கலந்து மகிழ்ந்து வாழ்கின்றாய் 
பரைசேர் வெளியில் பதியாய்அப் பால்மேல் வெளியில் விளங்குசித்த 

பதியே சிறியேன் பாடலுக்குப் பரிசு விரைந்தே பாலித்த 
அரைசே அமுதம் எனக்களித்த அம்மே உண்மை அறிவளித்த 

அப்பா பெரிய அருட்சோதி அப்பா வாழி நின்அருளே.

ஆவாஎன் றெனையாட்கொண் டருளியதெள் ளமுதே 

அம்மேஎன் அப்பாஎன் ஐயாஎன் அரசே 
சாவாத வரம்எனக்குத் தந்தபெருந் தகையே 

தயாநிதியே சிற்சபையில் தனித்தபெரும் பதியே 
ஓவாதென் உள்ளகத்தே ஊற்றெழும்பேர் அன்பே 

உள்ளபடி என்னறிவில் உள்ளபெருஞ் சுகமே 
நீவாஎன் மொழிகளெலாம் நிலைத்தபயன் பெறவே 

நித்திரைதீர்ந் தேன்இரவு நீங்கிவிடிந் ததுவே.

ஆராலும் அறிந்துகொளற் கரியபெரும் பொருளே 

அம்மேஎன் அப்பாஎன் ஐயாஎன் அரசே 
காராலும் கனலாலும் காற்றாலும் ககனக் 

கலையாலும் கதிராலும் கடலாலும் கடல்சூழ் 
பாராலும் படையாலும் பிறவாலும் தடுக்கப் 

படுதலிலாத் தனிவடிவம் எனக்களித்த பதியே 
சீராலும் குணத்தாலும் சிறந்தவர்சேர் ஞான 

சித்திபுரத் தமுதேஎன் நித்திரைதீர்ந் ததுவே.

ஆதிஅந்தம் தோற்றாத அரும்பெருஞ்சோ தியனே 

அம்மேஎன் அப்பாஎன் ஐயாஎன் அரசே 
ஓதிஎந்த வகையாலும் உணர்ந்துகொளற் கரிதாய் 

உள்ளபடி இயற்கையிலே உள்ளஒரு பொருளே 
ஊதியம்தந் தெனையாட்கொண் டுள்ளிடத்தும் புறத்தும் 

ஓவாமல் விளங்குகின்ற உடையவனே இந்தச் 
சாதிஇந்த மதம்எனும்வாய்ச் சழக்கைஎலாம் தவிர்த்த 

சத்தியனே உண்கின்றேன்(354) சத்தியத்தெள் ளமுதே.

அச்சமெலாம் தவிர்த்தருளி இச்சைஎலாம் அளித்த 

அம்மேஎன் அப்பாஎன் ஐயாஎன் அரசே 
துச்சவுல காசாரத் துடுக்கனைத்தும் தவிர்த்தே 

சுத்தநெறி வழங்குவித்த சித்தசிகா மணியே 
உச்சநிலை நடுவிளங்கும் ஒருதலைமைப் பதியே 

உலகமெலாம் எடுத்திடினும் உலவாத நிதியே 
இச்சமயம் எழுந்தருளி இறவாத வரமும் 

எல்லாஞ்செய் வல்லசித்தின் இயற்கையுந்தந் தனையே.

அன்புடைய என்னறிவே அருளுடைய பொருளே 

அம்மேஎன் அப்பாஎன் ஐயாஎன் அரசே 
துன்புடைய உலகரெலாம் சுகமுடையார் ஆகத் 

துன்மார்க்கம் தவிர்த்தருளிச் சன்மார்க்கம் வழங்க 
இன்புடைய பேரருளிங் கெனைப்பொருள்செய் தளித்த 

என்அமுதே என்உறவே எனக்கினிய துணையே 
என்புடைநீ இருக்கின்றாய் உன்புடைநான் மகிழ்ந்தே 

இருக்கின்றேன் இவ்வொருமை யார்பெறுவார் ஈண்டே.

அடுக்கியபேர் அண்டம்எலாம் அணுக்கள்என விரித்த 

அம்மேஎன் அப்பாஎன் ஐயாஎன் அரசே 
நடுக்கியஎன் அச்சம்எலாம் தவிர்த்தருளி அழியா 

ஞானஅமு தளித்துலகில் நாட்டியபேர் அறிவே 
இடுக்கியகைப் பிள்ளைஎன இருந்தசிறி யேனுக் 

கெல்லாஞ்செய் வல்லசித்தி ஈந்தபெருந் தகையே 
முடுக்கியஅஞ் ஞானாந்த காரமெலாம் தவிர்த்து 

முத்தருளத் தேமுளைத்த சுத்தபரஞ் சுடரே.

ஆங்காரம் தவிர்ந்தவருள் ஓங்காநின் றவனே 

அம்மேஎன் அப்பாஎன் ஐயாஎன் அரசே 
ஓங்கார நிலைகாட்டி அதன்மேல்உற் றொளிரும் 

ஒருநிலையும் காட்டிஅப்பால் உயர்ந்ததனி நிலையில் 
பாங்காக ஏற்றி(355) எந்தப் பதத்தலைவ ராலும் 

படைக்கவொணாச் சித்தியைநான் படைக்கவைத்த பதியே 
தூங்காது பெருஞ்சுகமே சுகித்திடஇவ் வுலகைச் 

சுத்தசன்மார்க் கந்தனிலே வைத்தருள்க விரைந்தே.

ஆடகப்பொற் சபைநடுவே நாடகஞ்செய் தருளும் 

அம்மேஎன் அப்பாஎன் ஐயாஎன் அரசே 
ஏடகத்தே எழுதாத மறைகளெலாம் களித்தே 

என்உளத்தே எழுதுவித்த என்உரிமைப் பதியே 
பாடகக்கால் மடந்தையரும் மைந்தரும்சன் மார்க்கப் 

பயன்பெறநல் அருளளித்த பரம்பரனே மாயைக் 
காடகத்தை வளஞ்செறிந்த நாடகமாப் புரிந்த 

கருணையனே சிற்சபையில் கனிந்தநறுங் கனியே.

அடியாதென் றறிந்துகொளற் கரும்பெரிய நிலையே 

அம்மேஎன் அப்பாஎன் ஐயாஎன் அரசே 
முடியாதென் றறிந்திடற்கு முடியாதென் றுணர்ந்தோர் 

மொழிந்திடவே முடியாது முடிந்ததனி முடிபே 
கடியாத பெருங்கருணைக் கருத்தேஎன் கருத்தில் 

கனிந்துகனிந் தினிக்கின்ற கனியேஎன் களிப்பே 
மடியாத வடிவெனக்கு வழங்கியநல் வரமே 

மணிமன்றில் நடம்புரியும் வாழ்க்கை இயற் பொருளே.

அனந்தமறை ஆகமங்கள் அளப்பரிய சிவமே 

அம்மேஎன் அப்பாஎன் ஐயாஎன் அரசே 
மனந்தருவா தனைதவிர்த்தோர்(356) அறிவினில்ஓர் அறிவாய் 

வயங்குகின்ற குருவேஎன் வாட்டம்எலாம் தவிர்த்தே 
இனந்தழுவி என்னுளத்தே இருந்துயிரில் கலந்தென் 

எண்ணமெலாம் களித்தளித்த என்னுரிமைப் பதியே 
சினந்தவிர்ந்தெவ் வுலகமும்ஓர் சன்மார்க்கம் அடைந்தே 

சிறப்புறவைத் தருள்கின்ற சித்தசிகா மணியே.

காரண காரியக் கல்விகள் எல்லாம் 

கற்பித்தென் னுள்ளே கலந்துகொண் டென்னை 
நாரணர் நான்முகர் போற்றமேல் ஏற்றி 

நாதாந்த நாட்டுக்கோர் நாயகன் ஆக்கிப் 
பூரண மாம்இன்பம் பொங்கித் ததும்பப் 

புத்தமு தாம்அருட் போனகம் தந்தே 
ஆரண வீதியில் ஆடச்செய் தீரே 

அருட்பெருஞ் ஜோதிஎன் ஆண்டவர் நீரே.

தேகம்எப் போதும் சிதையாத வண்ணம் 

செய்வித் தெலாம்வல்ல சித்தியும் தந்தே 
போகம்எல் லாம்என்றன் போகம தாக்கிப் 

போதாந்த நாட்டைப் புரக்கமேல் ஏற்றி 
ஏகசி வானந்த வாழ்க்கையில் என்றும் 

இன்புற்று வாழும் இயல்பளித் தென்னை 
ஆகம வீதியில் ஆடச்செய் தீரே 

அருட்பெருஞ் ஜோதிஎன் ஆண்டவர் நீரே.

தானந்தம் இல்லாத தன்மையைக் காட்டும் 

சாகாத கல்வியைத் தந்தெனக் குள்ளே 
தேனந்தத் தெள்ளமு தூற்றிப் பெருக்கித் 

தித்தித்துச் சித்தம் சிவமய மாக்கி 
வானந்தம் ஆதியும் கண்டுகொண் டழியா 

வாழ்க்கையில் இன்புற்றுச் சுத்தவே தாந்த 
ஆனந்த வீதியில் ஆடச்செய் தீரே 

அருட்பெருஞ் ஜோதிஎன் ஆண்டவர் நீரே.

சிற்சபை இன்பத் திருநடங் காட்டித் 

தெள்ளமு தூட்டிஎன் சிந்தையைத் தேற்றிப் 
பொற்சபை தன்னில் பொருத்திஎல் லாம்செய் 

பூரண சித்திமெய்ப் போகமும் தந்தே 
தற்பர மாம்ஓர் சதானந்த நாட்டில் 

சத்தியன் ஆக்கிஓர் சுத்தசித் தாந்த 
அற்புத வீதியில் ஆடச்செய் தீரே 

அருட்பெருஞ் ஜோதிஎன் ஆண்டவர் நீரே.

தத்துவம் எல்லாம்என் தன்வசம் ஆக்கிச் 

சாகாவ ரத்தையும் தந்தெனைத் தேற்றி 
ஒத்துவந் துள்ளே கலந்துகொண் டெல்லா 

உலகமும் போற்ற உயர்நிலை ஏற்றிச் 
சித்திஎ லாம்செயச் செய்வித்துச் சத்தும் 

சித்தும் வெளிப்படச் சுத்தநா தாந்த 
அத்திரு வீதியில் ஆடச்செய் தீரே 

அருட்பெருஞ் ஜோதிஎன் ஆண்டவர் நீரே.

இத்தனை என்றுநின் றெண்ணிடல் ஒண்ணா 

என்பிழை யாவையும் அன்பினில் கொண்டே 
சத்திய மாம்சிவ சித்தியை என்பால் 

தந்தெனை யாவரும் வந்தனை செயவே 
நித்தியன் ஆக்கிமெய்ச் சுத்தசன் மார்க்க 

நீதியை ஓதிஓர் சுத்தபோ தாந்த 
அத்தனி வீதியில் ஆடச்செய் தீரே 

அருட்பெருஞ் ஜோதிஎன் ஆண்டவர் நீரே.

மருந்திது மணிஇது மந்திரம் இதுசெய் 

வகைஇது துறைஇது வழிஇது எனவே 
இருந்தெனுள் அறிவித்துத் தெள்ளமு தளித்தே 

என்னையும் தன்னையும் ஏகம தாக்கிப் 
பொருந்திஎ லாஞ்செய வல்லஓர் சித்திப் 

புண்ணிய வாழ்க்கையில் நண்ணியோ காந்த 
அருந்தவ வீதியில் ஆடச்செய் தீரே 

அருட்பெருஞ் ஜோதிஎன் ஆண்டவர் நீரே.

பதிசார வைத்துமுற் பசுநிலை காட்டிப் 

பாசவி மோசனப் பக்குவன் ஆக்கி 
நிதிசார நான் இந்த நீள்உல கத்தே 

நினைத்தன நினைத்தன நேருறப் புரிந்து 
திதிசேர மன்னுயிர்க் கின்பஞ்செய் கின்ற 

சித்திஎ லாந்தந்து சுத்தக லாந்த 
அதிகார வீதியில் ஆடச்செய் தீரே 

அருட்பெருஞ் ஜோதிஎன் ஆண்டவர் நீரே.

இருளான மலம்அறுத் திகபரங் கண்டே 

எல்லா உயிர்களும் இன்புற்று வாழ 
மருளான பற்பல மார்க்கங்கள் எல்லாம் 

வழிதுறை தெரியாமல் மண்மூடிப் போகத் 
தெருளான சுத்தசன் மார்க்கம தொன்றே 

சிறந்து விளங்கஓர் சிற்சபை காட்டும் 
அருளான வீதியில் ஆடச்செய் தீரே 

அருட்பெருஞ் ஜோதிஎன் ஆண்டவர் நீரே.

இருட்சாதித் தத்துவச் சாத்திரக் குப்பை 

இருவாய்ப்புப் புன்செயில் எருவாக்கிப் போட்டு 
மருட்சாதி சமயங்கள் மதங்களாச் சிரம 

வழக்கெலாம் குழிக்கொட்டி மண்மூடிப் போட்டுத் 
தெருட்சாருஞ் சுத்தசன் மார்க்கநன் னீதி 

சிறந்து விளங்கஓர் சிற்சபை காட்டும் 
அருட்சோதி வீதியில் ஆடச்செய் தீரே 

அருட்பெருஞ் ஜோதிஎன் ஆண்டவர் நீரே.

அன்பனே அப்பா அம்மையே அரசே 

அருட்பெருஞ் சோதியே அடியேன் 
துன்பெலாம் தொலைத்த துணைவனே ஞான 

சுகத்திலே தோற்றிய சுகமே 
இன்பனே எல்லாம் வல்லசித் தாகி 

என்னுளே இலங்கிய பொருளே 
வன்பனேன் பிழைகள் பொறுத்தருட் சோதி 

வழங்கினை வாழிநின் மாண்பே.

பெருகுமா கருணைப் பெருங்கடல் இன்பப் 

பெருக்கமே என்பெரும் பேறே 
உருகும்ஓர் உள்ளத் துவட்டுறா தினிக்கும் 

உண்மைவான் அமுதமே என்பால் 
கருகும்நெஞ் சதனைத் தளிர்த்திடப் புரிந்த 

கருணையங் கடவுளே விரைந்து 
வருகஎன் றுரைத்தேன் வந்தருட் சோதி 

வழங்கினை வாழிநின் மாண்பே.

எந்தைஎன் குருவே என்னுயிர்க் குயிரே 

என்னிரு கண்ணினுள் மணியே 
இந்துறும் அமுதே என்னுயிர்த் துணையே 

இணையிலா என்னுடை அன்பே 
சொந்தநல் உறவே அம்பலத் தரசே 

சோதியே சோதியே விரைந்து 
வந்தருள் என்றேன் வந்தருட் சோதி 

வழங்கினை வாழிநின் மாண்பே.

கோஎன எனது குருஎன ஞான 

குணம்என ஒளிர்சிவக் கொழுந்தே 
பூஎன அதிலே மணம்என வணத்தின் 

பொலிவென வயங்கிய பொற்பே 
தேவெனத் தேவ தேவென ஒருமைச் 

சிவம்என விளங்கிய பதியே 
வாஎன உரைத்தேன் வந்தருட் சோதி 

வழங்கினை வாழிநின் மாண்பே.

உள்ளமே இடங்கொண் டென்னைஆட் கொண்ட 

ஒருவனே உலகெலாம் அறியத் 
தெள்ளமு தளித்திங் குன்னைவாழ் விப்பேம் 

சித்தம்அஞ் சேல்என்ற சிவமே 
கள்ளமே தவிர்த்த கருணைமா நிதியே 

கடவுளே கனகஅம் பலத்தென் 
வள்ளலே என்றேன் வந்தருட் சோதி 

வழங்கினை வாழிநின் மாண்பே.

நல்லவா அளித்த நல்லவா எனையும் 

நயந்தவா நாயினேன் நவின்ற 
சொல்லவா எனக்குத் துணையவா ஞான 

சுகத்தவா சோதிஅம் பலவா 
அல்லவா அனைத்தும் ஆனவா என்னை 

ஆண்டவா தாண்டவா எல்லாம் 
வல்லவா என்றேன் வந்தருட் சோதி 

வழங்கினை வாழிநின் மாண்பே.

திண்மையே முதலைங் குணக்கரு வாய 

செல்வமே நல்வழி காட்டும் 
கண்மையே கண்மை கலந்தஎன் கண்ணே 

கண்ணுற இயைந்தநற் கருத்தே 
உண்மையே எல்லாம் உடையஓர் தலைமை 

ஒருதனித் தெய்வமே உலவா 
வண்மையே என்றேன் வந்தருட் சோதி 

வழங்கினை வாழிநின் மாண்பே.

காய்மையே தவிர்த்துக் கருணையே கனிந்த 

கற்பகத் தனிப்பெருந் தருவே 
தூய்மையே விளக்கித் துணைமையே அளித்த 

சோதியே தூய்மைஇல் லவர்க்குச் 
சேய்மையே எல்லாம் செயவல்ல ஞான 

சித்தியே சுத்தசன் மார்க்க 
வாய்மையே என்றேன் வந்தருட் சோதி 

வழங்கினை வாழிநின் மாண்பே.

என்னவா அனைத்தும் ஈந்தவா என்னை 

ஈன்றவா என்னவா வேதம் 
சொன்னவா கருணைத் தூயவா பெரியர் 

துதியவா அம்பலத் தமுதம் 
அன்னவா அறிவால் அறியரி வறிவா(357) 

ஆனந்த நாடகம் புரியும் 
மன்னவா என்றேன் வந்தருட் சோதி 

வழங்கினை வாழிநின் மாண்பே.

(357). அறியறி வறிவா - பி. இரா., ச. மு. க. 

4664 விரதமா திகளும் தவிர்த்துமெய்ஞ் ஞான 

விளக்கினால் என்னுளம் விளக்கி 
இரதமா தியநல் தெள்ளமு தளித்திங் 

கென்கருத் தனைத்தையும் புரிந்தே 
சரதமா நிலையில் சித்தெலாம் வல்ல 

சத்தியைத் தயவினால் தருக 
வரதனே என்றேன் வந்தருட் சோதி 

வழங்கினை வாழிநின் மாண்பே.

கருத்தனைஎன் கண்மணியைக் கண்ணுதலைப் 

பெருங்கருணைக் கடலை வேதத் 
திருத்தனைஎன் சிவபதியைத் தீங்கனியைத் 

தெள்ளமுதத் தெளிவை வானில் 
ஒருத்தனைஎன் உயிர்த்துணையை உயிர்க்குயிரை 

உயிர்க்குணர்வை உணர்த்த னாதி 
அருத்தனைச்சிற் றம்பலத்தென் அருட்பெருஞ்சோ 

தியைப்பெற்றேன் அச்சோ அச்சோ.

மெய்யனைஎன் துயர்தவிர்த்த விமலனைஎன் 

இதயத்தே விளங்கு கின்ற 
துய்யனைமெய்த் துணைவனைவான் துரியநிலைத் 

தலைவனைச்சிற் சுகந்தந் தானைச் 
செய்யனைவெண் நிறத்தனைஎன் சிவபதியை 

ஒன்றான தெய்வம் தன்னை 
அய்யனைச்சிற் றம்பலத்தென் அருட்பெருஞ்சோ 

தியைப்பெற்றேன் அச்சோ அச்சோ.

எப்பொருளும் எவ்வுயிரும் எவ்வுலகும் 

விளங்கவிளக் கிடுவான் தன்னைச் 
செப்பரிய பெரியஒரு சிவபதியைச் 

சிவகதியைச் சிவபோ கத்தைத்(358) 
துப்புரவு பெறஎனக்கே அருளமுதம் 

துணிந்தளித்த துணையை என்றன் 
அப்பனைச்சிற் றம்பலத்தென் அருட்பெருஞ்சோ 

தியைப்பெற்றேன் அச்சோ அச்சோ.

பிறிவெனைத்துந் தோற்றாதென் உளங்கலந்த 

பெருந்தகைஎம் பெருமான் தன்னைச் 
செறிவனைத்தும் என்மனத்துக் களித்தெனக்குப் 

பெருங்களிப்புச் செய்தான் தன்னை 
முறிவெனைத்தும் இன்றிஅருள் அமுதுணவு 

கொடுத்தெனக்கு முன்னின் றானை 
அறிவனைச்சிற் றம்பலத்தென் அருட்பெருஞ்சோ 

தியைப்பெற்றேன் அச்சோ அச்சோ.

பொன்புனைஉள் ளொளிக்கொளியைப் பூரணமாம் 

பெரும்பொருளைப் புனிதம் தன்னை 
என்பிழையைப் பொறுத்தெனையும் ஏன்றுகொண்ட 

பெருங்கருணை இயற்கை தன்னை 
இன்பினைஎன் இதயத்தே இருந்தருளும் 

பெருவாழ்வை என்னுள் ஓங்கும் 
அன்பினைச்சிற் றம்பலத்தென் அருட்பெருஞ்சோ 

தியைப்பெற்றேன் அச்சோ அச்சோ.

இத்தனைஎன் றிடமுடியாச் சத்திஎலாம் 

உடையானை எல்லாம் வல்ல 
சித்தனைஎன் சிவபதியைத் தெய்வமெலாம் 

விரித்தடக்கும் தெய்வம் தன்னை 
எத்தனையும் என்பிழைகள் பொறுத்ததனிப் 

பெருந்தாயை என்னை ஈன்ற 
அத்தனைச்சிற் றம்பலத்தென் அருட்பெருஞ்சோ 

தியைப்பெற்றேன் அச்சோ அச்சோ.

எம்மையும்என் தனைப்பிரியா தென்னுளமே 

இடங்கொண்ட இறைவன் தன்னை 
இம்மையில்என் தனக்கழியாத் திருவடிவம் 

தந்தானை எல்லாம் வல்ல 
செம்மைதரு சித்தனைஎன் சிவபதியைத் 

தெள்ளமுதத் திரளை என்றன் 
அம்மையைச்சிற் றம்பலத்தென் அருட்பெருஞ்சோ 

தியைப்பெற்றேன் அச்சோ அச்சோ.

என்னையும்என் பொருளையும்என் ஆவியையும் 

தான்கொண்டிங் கென்பால் அன்பால் 
தன்னையும்தன் பொருளையும்தன் ஆவியையும் 

களித்தளித்த தலைவன் தன்னை 
முன்னையும்பின் னையும்எனக்கே முழுத்துணையாய் 

இருந்தமுழு முதல்வன் தன்னை 
அன்னையைச்சிற் றம்பலத்தென் அருட்பெருஞ்சோ 

தியைப்பெற்றேன் அச்சோ அச்சோ.

எண்ணலைவே றிரங்கலைநின் எண்ணமெலாம் 

தருகின்றோம்(359) இன்னே என்றென் 
கண்நிரம்ப ஒளிகாட்டிக் கருத்தில்அமர்ந் 

திருக்கின்ற கருத்தன் தன்னைப் 
புண்ணியனை உளத்தூறும் புத்தமுதை 

மெய்இன்பப் பொருளை என்றன் 
அண்ணலைச்சிற் றம்பலத்தென் அருட்பெருஞ்சோ 

தியைப்பெற்றேன் அச்சோ அச்சோ.

சாதியைநீள் சமயத்தை மதத்தைஎலாம் 

விடுவித்தென் தன்னை ஞான 
நீதியிலே சுத்தசிவ சன்மார்க்க 

நிலைதனிலே நிறுத்தி னானைப் 
பாதியைஒன் றானவனைப் பரம்பரனைப் 

பராபரனைப் பதிஅ னாதி 
ஆதியைச்சிற் றம்பலத்தென் அருட்பெருஞ்சோ 

தியைப்பெற்றேன் அச்சோ அச்சோ.

சத்தியம் சத்தியம் அருட்பெருஞ் சோதித் 

தந்தைய ரேஎனைத் தாங்குகின் றீரே 
உத்தமம் ஆகும்நுந் திருச்சமு கத்தென் 

உடல்பொருள் ஆவியை உவப்புடன் அளித்தேன் 
இத்தகை உலகிடை அவைக்கும்என் தனக்கும் 

ஏதுஞ் சுதந்தரம் இல்லைஇங் கினிநீர் 
எத்தகை ஆயினும் செய்துகொள் கிற்பீர் 

எனைப்பள்ளி எழுப்பிமெய் இன்பந்தந் தீரே.

ஆணைநும் ஆணைஎன் அருட்பெருஞ் சோதி 

ஆண்டவ ரேதிரு அம்பலத் தவரே 
நாணைவிட் டுரைக்கின்ற வாறிது கண்டீர் 

நாயக ரேஉமை நான்விட மாட்டேன் 
கோணைஎன் உடல்பொருள் ஆவியும் நுமக்கே 

கொடுத்தனன் இனிஎன்மேல் குறைசொல்ல வேண்டாம் 
ஏணைநின் றெடுத்தகைப் பிள்ளைநான் அன்றோ 

எனைப்பள்ளி எழுப்பிமெய் இன்பந்தந் தீரே.

அகத்தொன்று புறத்தொன்று நினைத்ததிங் கில்லை 

அருட்பெருஞ் சோதிஎன் ஆண்டவ ரேநீர் 
சகத்தென்றும் எங்கணும் சாட்சியாய் நின்றீர் 

தனிப்பெருந் தேவரீர் திருச்சமு கத்தே 
உகத்தென(360) துடல்பொருள் ஆவியை நுமக்கே 

ஒருமையின் அளித்தனன் இருமையும் பெற்றேன் 
இகத்தன்றிப் பரத்தினும் எனக்கோர்பற் றிலைகாண் 

எனைப்பள்ளி எழுப்பிமெய் இன்பந்தந் தீரே.

தப்படி எடுத்துக்கொண் டுலகவர் போலே 

சாற்றிட மாட்டேன்நான் சத்தியம் சொன்னேன் 
செப்படி வித்தைசெய் சித்தர்என் றோதும் 

தேவரீர் வல்லபத் திருச்சமு கத்தே 
இப்படி வான்முதல் எங்கணும் அறிய 

என்னுடல் ஆதியை ஈந்தனன் உமக்கே 
எப்படி ஆயினும் செய்துகொள் கிற்பீர் 

எனைப்பள்ளி எழுப்பிமெய் இன்பந்தந் தீரே.

தருணத்துக் கேற்றவா சொல்லிப்பின் மாற்றும் 

தப்புரை ஈதன்று சத்தியம் சொன்னேன் 
கருணைப் பெருக்கினில் கலந்தென துள்ளே 

கனவினும் நனவினும் களிப்பருள் கின்றீர் 
வருணப் பொதுவிலும் மாசமு கத்தென் 

வண்பொரு ளாதியை நண்பொடு கொடுத்தேன் 
இருள்நச் சறுத்தமு தந்தர வல்லீர் 

எனைப்பள்ளி எழுப்பிமெய் இன்பந்தந் தீரே.

வாய்மட்டில் சொல்கின்ற வார்த்தைஅன் றிதுஎன் 

மனம்ஒத்துச் சொல்லிய வாய்மைமுக் காலும் 
தாய்மட்டில் அன்றிஎன் தந்தையும் குருவும் 

சாமியும் ஆகிய தனிப்பெருந் தகையீர் 
ஆய்மட்டில் என்னுடல் ஆதியை நுமக்கே 

அன்புடன் கொடுத்தனன் ஆண்டவ ரேநீர் 
ஏய்மட்டில் எப்படி யேனுஞ்செய் கிற்பீர் 

எனைப்பள்ளி எழுப்பிமெய் இன்பந்தந் தீரே.

தித்திக்கப் பேசிக் கசப்புள்ளே காட்டும் 

திருட்டுப்பேச் சன்றுநும் திருவுளம் அறியும் 
எத்திக்கும் அறியஎன் உடல்பொருள் ஆவி 

என்பவை மூன்றும்உள் அன்பொடு கொடுத்தேன் 
சித்திக்கும் மூலத்தைத் தெளிவித்தென் உள்ளே 

திருநடம் செய்கின்ற தேவரீர் தாமே 
இத்திக்கில் எப்படி யேனுஞ்செய் கிற்பீர் 

எனைப்பள்ளி எழுப்பிமெய் இன்பந்தந் தீரே.

புன்மார்க்கத் துள்ளும் புறத்தும் வேறாகிப் 

புகன்றசொல் அன்றுநும் பொன்னடி கண்ட 
சன்மார்க்க சங்கத்துச் சாதுக்கள் காணச் 

சத்தியம் சத்தியம் சத்தியம் சொன்னேன் 
தன்மார்க்கத் தென்னுடல் ஆதியை நுமக்கே 

தந்தனன் திருவருட் சந்நிதி முன்னே 
என்மார்க்கத் தெப்படி யேனுஞ்செய் கிற்பீர் 

எனைப்பள்ளி எழுப்பிமெய் இன்பந்தந் தீரே.

இச்சைவே றில்லைஇங் கென்கருத் தெல்லாம் 

என்னுள் அமர்ந்தறிந் தேஇருக் கின்றீர் 
விச்சை எலாம்வல்ல நுந்திருச் சமுக361 

விண்ணப்பம் என்னுடல் ஆதியை நுமக்கே 
நிச்சலும் தந்தனன் என்வசம் இன்றி 

நின்றனன் என்றனை நீர்செய்வ தெல்லாம் 
எச்செயல் ஆயினும் செய்துகொள் கிற்பீர் 

எனைப்பள்ளி எழுப்பிமெய் இன்பந்தந் தீரே.

மன்செய்து கொண்டசன் மார்க்கத்தில் இங்கே 

வான்செய்து கொண்டது நான்செய்து கொண்டேன் 
முன்செய்து கொண்டதும் இங்ஙனங் கண்டீர் 

மூவகை யாம்உடல் ஆதியை நுமது 
பொன்செய்து கொண்ட பொதுவினில் ஆடும் 

பொன்னடி காணப் பொருந்திக் கொடுத்தேன் 
என்செய்து கொண்டாலும் செய்துகொள் கிற்பீர் 

எனைப்பள்ளி எழுப்பிமெய் இன்பந்தந் தீரே.

தெய்வங்கள் பலபல சிந்தைசெய் வாரும் 

சேர்கதி பலபல செப்புகின் றாரும் 
பொய்வந்த கலைபல புகன்றிடு வாரும் 

பொய்ச்சம யாதியை மெச்சுகின் றாரும் 
மெய்வந்த திருவருள் விளக்கம்ஒன் றில்லார் 

மேல்விளை வறிகிலர் வீண்கழிக் கின்றார் 
எய்வந்த துன்பொழித் தவர்க்கறி வருள்வீர் 

எனைப்பள்ளி எழுப்பிமெய் இன்பந்தந் தீரே.

மாலிலே மயங்கி மண்ணிலே அநித்த 

வாழ்விலே வரவிலே மலஞ்சார் 
தோலிலே ஆசை வைத்துவீண் பொழுது 

தொலைக்கின்றார் தொலைக்கநான் உனது 
காலிலே ஆசை வைத்தனன் நீயும் 

கனவினும் நனவினும் எனைநின் 
பாலிலே வைத்தாய் எனக்கிது போதும் 

பண்ணிய தவம்பலித் ததுவே.

மதத்திலே சமய வழக்கிலே மாயை 

மருட்டிலே இருட்டிலே மறவாக் 
கதத்திலே மனத்தை வைத்துவீண் பொழுது 

கழிக்கின்றார் கழிக்கநான் உன்பூம் 
பதத்திலே மனத்தை வைத்தனன் நீயும் 

பரிந்தெனை அழிவிலா நல்ல 
பதத்திலே வைத்தாய் எனக்கிது போதும் 

பண்ணிய தவம்பலித் ததுவே.

குலத்திலே சமயக் குழியிலே நரகக் 

குழியிலே குமைந்துவீண் பொழுது 
நிலத்திலே போக்கி மயங்கிஏ மாந்து 

நிற்கின்றார் நிற்கநான் உவந்து 
வலத்திலே நினது வசத்திலே நின்றேன் 

மகிழ்ந்துநீ என்உளம் எனும்அம் 
பலத்திலே நின்றாய் எனக்கிது போதும் 

பண்ணிய தவம்பலித் ததுவே.

கூடவும் பின்னே பிரியவும் சார்ந்த 

கொழுநரும் மகளிரும் நாண 
நீடஎன் உளத்தே கலந்துகொண் டென்றும் 

நீங்கிடா திருந்துநீ என்னோ 
டாடவும் எல்லாம் வல்லசித் தியைப்பெற் 

றறிவுரு வாகிநான் உனையே 
பாடவும் பெற்றேன் எனக்கிது போதும் 

பண்ணிய தவம்பலித் ததுவே.

உயத்திடம் அறியா திறந்தவர் தமைஇவ் 

வுலகிலே உயிர்பெற்று மீட்டும் 
நயத்தொடு வருவித் திடும்ஒரு ஞான 

நாட்டமும் கற்பகோ டியினும் 
வயத்தொடு சாகா வரமும்என் தனக்கே 

வழங்கிடப் பெற்றனன் மரண 
பயத்தைவிட் டொழித்தேன் எனக்கிது போதும் 

பண்ணிய தவம்பலித் ததுவே.

நாடல்செய் கின்றேன் அருட்பெருஞ் சோதி 

நாதனை என்உளே கண்டு 
கூடல்செய் கின்றேன் எண்ணிய எல்லாம் 

கூடிடக் குலவிஇன் புருவாய் 
ஆடல்செய் கின்றேன் சித்தெலாம் வல்லான் 

அம்பலம் தன்னையே குறித்துப் 
பாடல்செய் கின்றேன் எனக்கிது போதும் 

பண்ணிய தவம்பலித் ததுவே.

துதிபெறும் அயனோ டரிஅரன் முதலோர் 

சூழ்ந்துசூழ்ந் திளைத்தொரு தங்கள் 
விதியைநொந் தின்னும் விழித்திருக் கின்றார் 

விழித்திருந் திடவும்நோ வாமே 
மதியிலேன் அருளால் சுத்தசன் மார்க்க 

மன்றிலே வயங்கிய தலைமைப் 
பதிபதம் பெற்றேன் எனக்கிது போதும் 

பண்ணிய தவம்பலித் ததுவே.

புரிசைவான் உலகில் பூவுல கெல்லாம் 

புண்ணிய உலகமாய்ப் பொலிந்தே 
கரிசெலாம் தவிர்ந்து களிப்பெலாம் அடைந்து 

கருத்தொடு வாழவும் கருத்தில் 
துரிசெலாம் தவிர்க்கும் சுத்தசன் மார்க்கம் 

துலங்கவும் திருவருட் சோதிப் 
பரிசெலாம் பெற்றேன் எனக்கிது போதும் 

பண்ணிய தவம்பலித் ததுவே.

வேதமே விளங்க மெய்ம்மையே வயங்க 

வெம்மையே நீங்கிட விமல 
வாதமே வழங்க வானமே முழங்க 

வையமே உய்யஓர் பரம 
நாதமே தொனிக்க ஞானமே வடிவாய் 

நன்மணி மன்றிலே நடிக்கும் 
பாதமே பிடித்தேன் எனக்கிது போதும் 

பண்ணிய தவம்பலித் ததுவே.

கட்டமும் கழன்றேன் கவலைவிட் டொழித்தேன் 

கலக்கமும் தீர்ந்தனன் பிறவிச் 
சட்டமும் கிழித்தேன் தூக்கமும் துறந்தேன் 

சாவையும் நோவையும் தவிர்ந்தேன் 
சிட்டமும் அடைந்தேன் சிற்சபை உடையான் 

செல்வமெய்ப் பிள்ளைஎன் றொருபேர்ப் 
பட்டமும் தரித்தேன் எனக்கிது போதும் 

பண்ணிய தவம்பலித் ததுவே.

படமாட்டேன் துயர்சிறிதும் படமாட்டேன் இனிநான் 

பயப்படவும் மாட்டேன்நும் பதத்துணையே பிடித்தேன் 
விடமாட்டேன் ஏமாந்து விடமாட்டேன் கண்டீர் 

மெய்ம்மைஇது நும்மாணை விளம்பினன்நும் அடியேன் 
கெடமாட்டேன் பிறர்மொழிகள் கேட்டிடவும் மாட்டேன் 

கிளர்ஒளிஅம் பலத்தாடல் வளர்ஒளிநும் அல்லால் 
நடமாட்டேன் என்உளத்தே நான்சாக மாட்டேன் 

நல்லதிரு வருளாலே நான்தான்ஆ னேனே.

சாகாத கல்வியிலே தலைகாட்டிக் கொடுத்தீர் 

தடையறியாக் கால்காட்டித் தரம்பெறவும் அளித்தீர் 
மாகாதல் உடையவனா மனங்கனிவித் தழியா 

வான்அமுதும் மெய்ஞ்ஞான மருந்தும்உணப் புரிந்தீர் 
போகாத புனலாலே சுத்தஉடம் பினராம் 

புண்ணியரும் நண்ணரிய பொதுநிலையுந் தந்தீர் 
நாகாதி பதிகளும்நின் றேத்தவளர்க் கின்றீர் 

நடராஜ ரேநுமக்கு நான்எதுசெய் வேனே.

வேதாந்த நிலையும்அதன் அந்தத்தே விளங்கும் 

மெய்ந்நிலையும் காட்டுவித்தீர் விளங்கியசித் தாந்தப் 
போதாந்த நிலையும்அப்பால் புகல்அரிதாம் பெரிய 

பொருள்நிலையும் தெரிவித்தீர் புண்ணியரே நுமது 
பாதாந்தம் அறிவித்தீர் சுத்தவடி வுடனே 

பகர்பிரண வாகாரப் பரிசும்எனக் களித்தீர் 
நாதாந்தத் தனிச்செங்கோல் நான்செலுத்தக் கொடுத்தீர் 

நடராஜ ரேநுமக்கு நான்எதுசெய் வேனே.

ஆர்நீஎன் றெதிர்வினவில் விடைகொடுக்கத் தெரியா 

அறிவிலியேன் பொருட்டாக அன்றுவந்தென் தனக்கே 
ஏர்நீடும் பெரும்பொருள்ஒன் றீந்துமகிழ்ந் தாண்டீர் 

இன்றும்வலிந் தெளியேன்பால் எய்திஒளி ஓங்கப் 
பார்நீடத் திருவருளாம் பெருஞ்சோதி அளித்தீர் 

பகரும்எலாம் வல்லசித்திப் பண்புறவும் செய்தீர் 
நார்நீட நான்தானாய் நடம்புரிகின் றீரே 

நடராஜ ரேநுமக்கு நான்எதுசெய் வேனே.

பாயிரமா மறைகளெலாம் பாடுகின்ற பாட்டுன் 

பாட்டேஎன் றறிந்துகொண்டேன் பரம்பொருள்உன் பெருமை 
ஆயிரம்ஆ யிரங்கோடி நாஉடையோர் எனினும் 

அணுத்துணையும் புகல்அரிதேல் அந்தோஇச் சிறியேன் 
வாய்இரங்கா வகைபுகலத் துணிந்தேன்என் னுடைய 

மனத்தாசை ஒருகடலோ எழுகடலில் பெரிதே 
சேய்இரங்கா முனம்எடுத்தே அணைத்திடுந்தாய் அனையாய் 

திருச்சிற்றம் பலம்விளங்கும் சிவஞான குருவே.

ஊன்உரைக்கும் உயிரளவும் உலகளவும் அறியேன் 

உன்னளவை அறிவேனோ என்னளவை அறிந்தோய் 
வான்உரைக்க மாட்டாதே வருந்தினவே மறையும் 

வகுத்துரைக்க அறியாதே மயங்கினவே அந்தோ 
கோன்உரைக்கும் குறிகுணங்கள் கடந்தபெரு வெளிமேல்