அகங்காரம்

அந்தக்கரணங்களுள் ஒன்று. புத்தி நிச்சயித்தைச் செயற்படுத்த எழுகின்ற அகக்கருவி.

அகச்சமயம்

முப்பொருள் உண்மையையும் அவற்றின் பொது இயல்புகளையும் ஒப்புக்கொண்டு, சிறப்பு இயல்புகளைச் சித்தாந்த சைவத்திற்கு மாறுபடக் கொள்ளும் அறுவகைச் சைவம்.

அகண்டாகாரம்

கண்டிக்கப்படாத வடிவம்; பெருவளி; வரம்பு இல்லாமை.

அகப்புறச்சமயம்

வேதாகமங்களைப் பொதுவாக ஒப்புக்கொண்டு, ஆணவமல உண்மையை மறுக்கும் அறுவகைச் சமயம்.

அகிதம்

தீமை.

அகோரம்

சதாசிவ மூர்த்தியின் ஐந்து முகங்களுள் ஒன்று.

அங்கம்

உறுப்பு

அங்கி

உறுப்பி (முதல்); ஒமித்தலும் தியானித்தலும் அங்கம்; பூசித்தல் - அங்கி.

அங்கித்தம்பனை

தீயின் சூட்டைத் தடுத்தல்

அங்குரம்

முளை

அசத்து

பிரபஞ்சம் – உலகம் – நிலையில்லாதது.

அசலம்

அசைவற்றது.

அசித்து

அறிவற்றது.

அசுத்தமாயை

மலகன்மங்களோடு விரவி நின்று, இன்பத்துன்பம்     இரண்டும் பயப்பது; அசுத்த உலகத்திற்குக் காரணமாய் நிற்பது; சுத்தமாயையின் கீழ் அடங்கி நிற்பது.

அசேதனம்

அறிவில்லாதது; சடம்; தானே இயங்கும்  தன்மை இல்லாதது.

அச்சு

உடம்பு

அஞ்சனம்

இருளாய் இருப்பது

அஞ்சவத்தை

நனவு, கனவு, உறக்கம், பேரூறக்கம், உயிர்ப்படக்கம் என்னும் ஐந்து நிலைகள்.

அஞ்ஞானம்

விபரீத உணர்வு; அறியாமை; அபச்சை, மயக்கம்

அடைவு

முறைமை

அட்டசித்திகள்

சித்தர்கள் கூறும் எட்டுவகையான முத்திகள். அவை வருமாறு: அணிமா, மகிமா, இலகிமா, கரிமா, பிராப்தி, பிராகாமியம், ஈசத்துவம், மற்றும் வசித்துவம்.

அட்டபுட்பம்

எண்வகை மலர்கள். அவை, கொல்லாமை, ஐம்பொறி அடக்கல், பொறுமை, அறிவுடைமை, வாய்மை, தவமுடைமை, அன்புடைமை, மற்றும் அருளுடைமை.

அட்டவித்தியேசுரர்

விஞ்ஞானகலர் வகை ஆன்மாக்களிலிருந்து மலபரிபாகம் எய்தப் பெற்று, அதிகாரம் செய்ய வேண்டும் என்னும் இச்சையால், ஈசுவரத்     தத்துவத்தில் அதிகாரம் செய்து கொண்டு    இருக்கும் எண் வகை வித்தியேசுரர். அவர்கள் வருமாறு: அனந்தர், சூக்குமர்,சிவோத்மர்,ஏகநேத்திரர், ஏகருத்திரர், திரிமூர்த்தர், ஶ்ரீகண்டர், சிகண்டி என்பவர்கள்.

அணிமா

அட்ட சித்திகளில் ஒன்று. மிகச் சிறிய உயிர்களில், தான் பரமாணுவாய்ச் சென்று இருக்கும் சித்தி.

அணு

ஆன்மா, உயிர், சூக்கும உடல், நண்ணுடல்.

அணுசதாசிவர்

சாதாக்கிய தத்துவத்தில், சதாசிவ மூர்த்தியைச் சேவித்துக் கொண்டிருந்து போகங்களைப் புசிக்கும் அபரமுத்தர்.

அணைந்தோர் தன்மை

சீவன்முத்தர் இயல்பு.

அண்டசம்

முட்டையில் பிறக்கும் உயிர்கள்.

அண்டம்

உலகம்.

அண்டன்

சுட்டுணர்வு இன்றி நின்ற கடவுள்

அதர்வணம்

வடமொழி வேதங்களுள் நான்காவது. வேள்வி     முதலிய ஒழுக்கம் கூறாமால், பெரும்பாலும் உயிர்களுக்குக் கேடு சூழும் மந்திரங்களைக்     கூறுவது.

அதிகரணம்

நிலைக்களம் – கூறு.

அதிகார அவத்தை

உலகத்தைப் படைக்கும் நிலை.

அதிகார சிவன்

மகேசுரர், சுத்தமாயையில் தோற்றுவித்தலைச்                               செய்பவர்.

அதிகாரமுத்தர்

விஞ்ஞானகலரில் மலபரிபாகம் எய்தப்பெற்று,      அதிகாரம் செய்ய விரும்புபவர்கள்.

அதிகாரம்

யோக்கியதை – உரிமை – தலைமை.

அதி சூக்கும சித்து

எல்லாவற்றையும் தானே அறியும் பரமசிவன்.

அதி சூக்கும பஞ்சாக்கரம்

சீகார வகாரங்கள் இரண்டும் எதிர் நிரல நிறையாக நிற்க, யகாரம் நடுவே நிற்க அமைந்துள்ள பஞ்சாக்கரம், அஃதாவது “சிவயசிவ”   என்பது. இதனை இருதலைக்கொள்ளி” என்றும் “இருதலைமாணிக்கம்” என்றும் கூறுவர்.

அதிசூக்குமம்

மிக நுட்பமாக இருப்பது.

அதிட்டான பக்கம்

முதல்வன், குருவடிவை அதிட்டித்து நின்று உணர்த்துவன் எனக் கூறுதல்.

அதிட்டித்தல்

நிலைக்களமாகக் கொண்டு செலுத்துதல்.

அதிட்டானம்

இடம் – நிலையம்.

அதிதீவிரம்

மிகுந்த விரைவு அல்லது வேகம்.

அதிமார்க்கம்

பரசமயங்களுக்கு அப்பாற்பட்டும் உட்சமயமாய் நின்றும், சித்தாந்தசைவம் அல்லாததாய் உள்ள மதம்.

அதிமார்க்கவினை

யோகம் செய்தல்.

அதிர்ஷ்ட கன்மம்

காணப்ப்டாத பிறப்பில் அனுபவிக்கப்படும் வினை

அதுஅதுவாய் நின்றறிதல்

சார்ந்ததன் வண்ணமாய் நின்ற அறித அஃதாவது, ஆன்மா எதனைப் பற்றி நிற்கிறதோ, அதனதன் தன்மையே, தன் தன்மையாகும்     இயல்பினை உடையதாகும்.

அதீத அபத்தை

துரியாதீத நிலை – உயிர்ப்பு எனப்படும் பிராண வாயுவும் அடங்கி இருக்கின்ற நிலை.

அதீதம்

அப்பாற்பட்டது – கடந்த நிலை.

அதோ மாயை

சுத்த மாயையின் கீழ் அடங்கியுள்ள அசுத்தமாயை – (அதஸ் – கீழ்)

அத்தன்

இறைவன் – சிவபெருமான்.

அத்தாணி மண்டபம்

அரசன் இருக்கும் மண்டபம்.

அத்தியாச வாதம்

விபரீத வாதம். கயிற்றைப் பாம்பு என்று கொள்வது போலவும், இப்பியை வெள்ளி என்பது போலவும் ஒன்றை மற்றொன்றாகக் கூறும் விபரீத வாதம்.

அத்தியான்மிக வினை

சிவபூசை, திருமுறைப்படனம் முதலிய தன் பொருட்டுச் செய்யும் ஆத்மார்த்த வழிபாடு.

அத்துவசுத்தி

ஆறு அத்துவாக்களிலும் சஞ்சிதமாய் இருந்த கன்மங்களை எல்லாம், ஏககாலத்திலே புசிப்பித்துத் தொலைத்து முத்தி கொடுத்தல்.

அத்துவா

ஆன்மாக்களுக்குக் கன்மம் ஏறுவதற்கும், பரகதி அடைவதற்கும் காரணமாய் இருக்கும் வழி.

அத்துவிதம்

இரண்டன்மை – வேற்ன்மை – வேற்றுமையின்றி              நிற்றல் – சிவமும் உயிரும் தம்முள் வேற்றுமை யின்றி ஒற்றுமைப்பட்டு நிற்றல்; அஃதாவது       பொருள் இரண்டாக இருந்தும், வேறு அறக் கலந்து நிற்கும் தன்மை.

அநந்தம்

கேடு.

அநந்தசக்தி

அளவிலாற்றல் உடைமை; சிவபெருமானின்        எண்குணங்களுள் ஒன்று.

அநந்நியம்

அந்நியம் இல்லாதது; ஒற்றுமை; அத்துவிதம்.

அநாகதம்

ஆறு ஆதாரங்களுள் நான்காவது.

அநாதி

ஆதி அற்றது. ஆதி – முதல்; அஃதாவது தோற்றம்.           தோற்றம் இல்லாததால், இறுதியும் இல்லாதது. தோற்றமும் இறுதியும் இல்லாமல் என்றும் உள்ள பொருள் எதுவோ, அஃது ‘அநாதி’ எனப்படும்.

அநாதி கேவலம்

ஐவகைக் கேவலங்களுள் ஒன்று. அஃதாவது, அறிவை மறைத்து மயக்கத்தைச் செய்யும் ஆணவமலத்தோடு, ஆன்மா அநாதியே கூடி அறிவினிறிக் கிடக்கும் நிலை.

அநாதிபோதம்

இயல்பாகவே பாசங்களின் நீங்குதல் – இஃது இறைவனின் எண்குணங்களுள் ஒன்று.

அநாதி முத்த சித்துரு

அநாதியே மலபந்தம் இன்றி இருக்கும் அறிவே வடிவாய் நிற்கும் சிவம்.

அநியமம்

தகாத செயலைச் செய்ய விரும்புவது.

அநாதி பெத்த சித்துரு

அநாதியே பாசத்தோடு கூடிய உயிர்.

அநிருவசனம்

சொல்லமுடியாதது.

அநிர்த்தேசியம்

சுட்டியறியப்படாதது.

அநுக்கிரகம்

அருள், இரக்கம்.

அநுபவம்

அறிந்தபொருளில் அழுந்துதல். (Knowledge derived from personal observation or               experiment)

அநுபலத்தி

அறியாமை, ‘இல்லை’ என்று அறியும் அறிவு; உபலத்தி – அறிதல்.

அநுபூதி

பிறபொருளின் உதவி வேண்டாமல், தனக்குள்ள   இயல்பைக்கொண்டு, பொருள்களை எதிர் உற்று       உணரும் உணர்வு. மெய்யுணர்வு.

அநுமானம்

கருதல் அளவை. அஃதாவது, கண்ணால் காணப்படாத பொருளை, அதனை விட்டு என்றும்     நீங்காது நிற்கும் ஏதுவைக் கொண்டு அறிவதாகிய ஆன்மாவின் அறிவாற்றல் ஆகும். புகையைக் கண்டு, காணப்படாத நெருப்பை, உண்டு என்று       உணர்வதைப் போன்றது.

அநுவாதம்

முன்னர்க் கூறிய ஒரு பொருளை, ஒரு காரணத்தை முன்னிட்டுப் பின்னும் எடுத்துக்கூறுதல். ‘நீ இவ்வாறு கூறினை’ என்று       வாதியைக் கண்டனம் செய்வதற்காக வாதி கூறியதையே பிரதிவாதியும் கூறுதல்.

அநேகாந்தவாதம்

பல முடிவுகளைச் சொல்லுதல்.

அநைசுவரியம்

ஐஸ்வரியம் இன்மை.

அநேகேசுவரவாதி

பல கடவுளர் உண்டு என்பவன்.

அந்தகாரம்

இருள்.

அந்தக்கரண ஆன்மவாதி

அகக்கருவிகள் ஆகிய அந்தக்கரணங்களுள்        ஒன்றே ஆன்மா என்று சாதிக்கும் மதத்தவர் இவர் உலோகாயதருள் ஒரு சாரார்.

அந்தக்கரணம்

மனம், புத்தி, அகங்காரம், சித்தம் என்னும் நான்கு       அகக்கருவிகள்.

அந்ததரம்

சிறந்த சித்தாந்தம்.

அந்தப்புரம்

அரசனுக்கு உரிமையுடைய மகளிர் உறையும்    இடம்.

அந்தரங்க வழிபாடு

மானத வழிபாடு – அகப்பூசை.

அந்தரம்

வான்.

அந்தராயம்

தீக்குணம் எட்டனுள் ஒன்று. அஃதாவது இடையூறு.

அந்தரியாகம்

உட்பூசை – அகவழிபாடு.

அந்தரியாமி

உள்ளீடாய் இருப்பவன் – கடவுள்.

                அந்நிய நாத்தி

வேறு அன்மை.

அந்நிய போக

வியவச் சேதம்

பிறிதின் இயைபு நீக்குதல்.

அபர ஞானம்

பரஞானத்திற்குக் கீழ் உள்ளது. சாத்திரம் கற்பதால் வரும் ஞானம்.

அபரநாதம்

பரநாதம் எனப்படும் ஞானசத்தி, சுத்தமாயையைப் பொருந்துவதால் உண்டாகும் அசைவினால் எழும் ஓசை; அபர சிவத்தத்துவம்.

அபரமுத்தி

பரமுத்தி அல்லாதது, கேட்டல், சிந்தித்தல்       தெளிதலிலே நின்று, அவ்வளவில் யாக்கை நீங்கப் பெற்ற நிலை;

அபரவிந்து

பரவிந்து எனப்படும் கிரியாசத்தி, சுத்தமாயையைப் பொருந்துவதால் உண்டாவது        அபர சத்தி தத்துவம்.

அபாவம்

இன்மை – விளங்காமை – தருக்க நூலில் கூறும் அளவைகளில் ஒன்று.

அபானவாயு

தசவாயுக்களில் ஒன்று. அது, குதத்திலிருந்து மலசலங்களைப் பிரித்து வெளியே விடும் வாயு.        கீழ்ச் சுவாசம் மட்டுமே உடையது.

அபிமுகம்

சந்நிதி – நேர்முகம்.

அபுத்தி பூர்வம்

அறியப்படாதது.

அபூருவம்

ஒருவன் செய்த நல்வினை தீவினைகள் ஒழிந்த       இடத்திலே, அவற்றினால் மறைக்கப்பட்ட     வடிவிலேயே தோன்றி நின்று, மறுபிறப்பில் பலன் கொடுப்பது.

அபேதவாதம்

சிவமும் ஆன்மாவும் ஒன்று என வாதிக்கும்               மாயாவாதம்.

அப்பிரகாசம்

ஒளி விளங்காமல் இருப்பது. வெளிப்படையாகத் தோன்றாமல் மறைந்திருப்பது.

அப்பிரமேயம்

அளவைகளால் அளக்கப்படாமை.

அப்பு

நீர், பஞ்சபூதங்களுள் ஒன்று.

அயர்ச்சி

அயர்வு – மறதி – கண்டதை மறந்து மயங்கி               வருந்துதல்.

அரன்

உயிர்களின் பாசத்தை அரிப்பவன்.

அராகம்

வித்தியா தத்துவம் ஏழில் ஒன்று. விருப்பம்.

அருக்கன்

சூரியன் – கதிரவன் – பகலவன்.

அருட்கேவலம்

சாயுச்சியநிலை.

அருத்தாபத்தி

அளவகளில் ஒன்று. சொல்லப் பட்டதைக்               கொன்டு, சொல்லப்படாத பொருளைப் பெறுதல். எடுத்துக்காட்டு; பகலில் உணவு உண்ணாத              ஒருவன் பருத்திருப்பான் என்று சொல்லப்பட்ட  கருத்தைக் கொண்டு, அவன் இரவில் உண்டான் என்ற பொருளைப் பெறுவது போன்றது. இஃது அருத்தாபத்தி நியாயம் எனப்படும்.

அருத்தி

விருப்பம்.

அரூபசொரூபம்

அருவுடம்பாகிய தத்துவ வடிவம்.

அரூபம்

அருவுடம்பு; உருவற்றது.

அவசித்தாந்தம்

சித்தாந்தத்திற்குப் பொருந்தாவற்றைச் சொல்லி     சித்தாந்தம் சாதிப்ப்து.

அவத்திதன்

அவத்தையுற்றவன்.

அவத்தை

நிலை.

அவத்தை ஐந்து

ஆன்ம நிலைகள் ஐந்து வருமாறு: -                சாக்கிரம்    -      நனவு

      சொப்பனம்  -      கனவு

      சுழுத்தி      -      உறக்கம்

      துரியம்      -      பேருறக்கம்

      துரியாதீதம்  -   உயிர்ப்படங்கல்.

அவயவப்பகுப்பு

உறுப்பு உறுப்பாய்ப் பிரிக்கப்படும் தன்மை.

அவயவம்

உறுப்பு.

அவாந்தகாரணம்

இடைப்பட்ட காரணம்.

அவாந்தரம்

இடையில் உள்ள காலம், இடையில் உள்ள இடம், இடையில் நிற்பது.

அவாய்நிலை

ஒரு சொல். எந்தச் சொல் இல்லாமல், வாக்கியப்    பொருள் உணர்ச்சி கூடாதோ, அச்சொல்லை      அவாவி நிற்றல். அஃதாவது அருத்தம் பூர்த்தியாகாமால் எஞ்சி நிற்பது.

அவிச்சை

அவித்தை,அஞ்ஞானம், நில்லாதவற்றை நிலையின என்றும், அசுத்தத்தைச் சுத்தம் என்றும், துன்பத்தை இன்பம் என்றும், தான் அல்லாத பொருளைத் தான் என்றும் காணும் புல்லறிவு.

அவிச்சைக்காலம்

அஞ்ஞானத்தை உடைய பெத்தகாலம்; அறியாமையோடு கூடிய கட்டுற்ற காலம்.

அவித்தை

அஞ்ஞானம் ஆகிய அறியாமையைச் செய்வது.

அவிநூபாவம்

விட்டு நீங்காமை; பிரிவின்றி உடனிருத்தல்;நீக்கமின்றி உடன் நிகழ்வது.

அவிநாவிருத்தி

விட்டு நீங்காத் தன்மையின் வளர்ச்சி.

அவிப்பாகம்

(ஆவிர்ப்பாகம்) தேவர்களின் உணவில் ஒரு பங்கு.

அவுத்திரி

ஓமத்தோடு கூடச் செய்யும் தீட்சை.

அவை

சபை; கற்றோர் சபை.

அவையடக்கம்

ஒருவர் தாம் செய்த நூலில், குற்றம் ஏற்றாதபடி கற்றோரை வழிமொழிந்து அடக்குதல்; சபையை அடக்குதல்.

அவ்வியத்தம்

பிரகிருதி மாயை; வெளிப்படாதது; பிரிந்து தெரியாதது; இதிலிருந்து வெளிப்படுவது குணத்தத்துவம்.

அவ்வியாப்பியம்

எங்கும் நிறைந்திருக்காதது.

அளவிலாற்றல்

பரமசிவனது எண்குணங்களுள் ஒன்று.

அளவை

உலகத்துப் பாதார்த்தங்களை, எண்ணல், முகத்தல், நீட்டல், நிறுத்தல் என்னும் நால்வகை அளவினால் அளந்து அறிவதுபோல, பதி பசு முதலிய பொருள்களின் உண்மைகளையும் இயல்புகளையும் அளந்து அறிவதற்குக் கருவியாக உள்ள பிரமாணம்.

அளவை நூல்

தருக்க சாத்திரம்.

அளாவுதல்

தழுவுதல், கொண்டாடுதல்.

அறுவை

வேட்டி, உடை.

அற்புதம்

சூனியம், பாழ்.

அனந்ததேவர்

சுத்த தத்துவங்களுள் ஒன்று ஆகிய ஈசுர தத்துவத்தில் இருக்கும் அட்டவித்தியேசுரர்களுள் தலைமை பெற்றவர்; அசுத்தமாயா தத்துவங்களைத் தோற்றுவிப்பவர்; இவர் அசுத்தமாயைக்கு மேல் சுத்தவித்தைக்குக் கீழ் இருந்த விஞ்ஞான கலர்வகை ஆன்மாக்களுள் நின்று, மலபரிபாகத்துக்குத் தக்கபடி, ஈசுவரதத்துவத்திற்குப் போகப் பெற்றவர்; அசுத்தமாயையின் ஒரு பகுதியைக் கலக்கிக் கலை முதலியவற்றைத் தோற்றுவிப்பவர். அழிவில்லாதவர்.

அனர்த்தம்

பயனற்றது; கேடு.

அனன்னியம்

அநந்நியம் பார்க்கவும்.

அனுபவஉணர்வு

ஆராய்ச்சி அறிவின் பின் நிகழும் நுகர்வு.

அனுமான அளவை

அநுமானம் பார்க்கவும்.

அன்மொழித்தொகை

வேற்றுமை, வினை, பண்பு, உவமை, உம்மைத் தொகைகளோடு பிறமொழியும் தொக்கு நின்றல்.

அன்றல்

அன்றி – மாறுபடுதல்.

ஆகந்துகம்

இடையில் வந்து கூடியது; மாயையும் கன்மமும்.

ஆகமப்பிரமாணம்

ஆகம அளவை. காட்சிப் பிரமாணத்தினாலும் அனுமானப் பிரமாணத்தினாலும் அறியப்படாத பொருளை அறிவிக்கும் ஆப்த வாக்கியம் ஆகிய       தோத்திர மற்றும் சாத்திரப்பிரமாணம்.

ஆகமம்

கடவுளிடத்திலிருந்து வந்தது. ஆன்மாக்களுக்கு,   மலத்தை நாசம் செய்து, ஞானத்தை உதிப்பித்து, மோட்சம் கொடுப்பதற்காக உபதேசிக்கப்பட்ட நூல், சிவாகமம் ஆகும். பதி, பசு, பாசம் என்பவற்றின் இலக்கணங்களை விரித்து உணர்த்தும் நூல்.

ஆகாமியம்

மூவகைக் கன்மங்களில் ஒன்று. பிராரத்தவினை (ஊழ்)க்கு இசைய எடுத்த தேகத்தில் அதன் பலனை நுகரும்போது, வந்து சேரும் விருப்பு – வெறுப்புகளால் உண்டாகும் நல்வினை –வினைகள். இது நிகழிவினை எனப்படும். இவ்வினை மறுபிறப்புக்கு வித்தாக அமையும்.

ஆகாசம்

ஆகாயம், பஞ்சபூதங்களுள் ஒன்று.

ஆகுதி

ஓமாக்கினியில் நெய் முதலியவற்றைப் பெய்தல்.

ஆக்கிராணம்

ஞானேந்திரியம் ஐந்த்ள் ஒன்று. மணக்கும் கருவி

ஆசங்கை

சந்தேகம் – ஆட்சேபம் – மறுப்பு.

ஆசனம்

அட்டாங்க யோகம் எட்டினுள் ஒன்று. இருக்கை

ஆசாரம்

ஒழுக்கம்.

ஆசரித்தல்

அனுட்டித்தல், பழகுதல்.

ஆஞ்ஞை

ஆறு ஆதாரங்களுள் ஆறாவதாக உள்ளது. புருவ மத்தியில் வட்ட வடிவமாய் இருக்கும். இரண்டு இதழ் உடையது.

ஆணவம்

உயிரறிவை அணுத்தன்மைப்படுத்துவது. மும்மலங்களுள் ஒன்று.

ஆணை

சிற்சத்தி, அருளாற்றல்; ‘ஆஞ்ஞை’ என்பது ‘ஆணை’ என மருவிற்று.

ஆதிசத்தி

ஆணவமலம் பக்குவம் ஆகும்படி உயிர்க்குப் போகத்தைக் கொடுப்பது. இது திரோதன சக்தி அல்லது மறைப்பாற்றல் எனவும் படும்.

ஆதி தைவிகம்

தெய்வத்தால் வரும் துன்பம். கர்ப்பகால வேதனை, திரை, மூப்பால் வரும் துயரம், இயமனால் வரும் மரணம் முதலியன.

ஆதி பெளதிகம்

பூதத்தால் வரும் துன்பம். குளிரால் வரும் நடுக்கம், மின்னல், இடி முதலியவற்றால் வரும் பயம் முதலியன. சடப்பொருள் வாயிலாக வருவது.

ஆத்தமானார்

தோழர், நண்பர்.

ஆத்தவாக்கியம்

உள்ளதை உள்ளபடி கூறும் ஆன்றோர் வாக்கு.நம்பிக்கைக்குரிய நல்லோர் வாக்கு.

ஆத்தியான்மிகம்

தன்னாலும் பிற ஆன்மாக்களாலும் வரும்      துன்பம்,  உடலால் உறும்துயர், மனக்கவலை,பொறாமையால் வரும் துன்பம் முதலின.

ஆமா

காட்டுப் பசு.

ஆய்தல்

நுணுகுதல், ஆராய்தல்.

ஆய்ந்து ஆர்தல்

நுணுகிவந்து சூடுதல்.

ஆரிணி

சிவபெருமானின் பரிக்கிரக சக்தி மூன்றனுள்                   

ஒன்று, பஞ்சக்கிருத்தியங்களுள் சங்காரம்,                  

அனுக்கிரகம் என்னும் இரண்டையும் செய்வது.                     

மற்ற இரு பரிக்கிரக சத்திகள் “செநநி”யும்                                     “உரோதயித்திரி”யும் ஆகும்.

ஆரவாரம்

வெற்று ஒலி.

ஆருகதம்

மூவகை நாத்திக மதங்களில் ஒன்று, அருகனைக் கடவுளாக உடையது.

ஆர்த்தி

கிரியா சத்தியின் புற உருப் பஞ்ச சத்திகளில் ஒன்று; அழிக்கும் ஆற்றலை உடையது.

ஆலய விஞ்ஞானம்

உடல், பொறி முதலியவற்றைத் தனித்தனியாகக் காணாமல், ஒட்டு மொத்தமாகக் கண்டு அறியும் உணர்வு.

ஆவரணம்

ஆணவமலம்; மூடுதல், மறைத்தல்.

ஆவாரம்

மயக்குவது, மறைப்பது.

ஆவிருதி

ஆன்மாவின் அறிவு இச்சை செயல்களை மறைப்பது – இருள் மலம்.

ஆவேசித்தல்

ஆவேசம் – உட்புகுதல் – தெய்வம் ஏறுதல்.

ஆவேசபக்கம்

சுத்த ஆன்ம அறிவையே தனக்கு வடிவமாகக் கொண்டு, இறைவன் தயிரில் நெய்போல் விளங்கி, குருவுருவை ஆவேசித்து நின்று, ஞானத்தை உணர்த்துவன் எனக் கூறுதல்.

ஆவேசவாதி

காபால மதத்தவன்; சிவன் ஆவேசித்தலால்,    சிவனது குணங்கள் முத்தான்மாவிட த்துத்    தோன்றும் என்று சொல்பவன்.

ஆறலைத்தல்

வழிபறித்தல்.

ஆறாதாரம்

உடம்பில் உள்ள ஆறு ஆதாரங்கள். அவை – மூலாதாரம் சுவதிட்டானம், மணிபூரகம், அநாகதம், விசுத்தி, ஆஞ்ஞை என்பன.

ஆறுகோடி

மாயா சத்திகள்

ஆறு வகையான மயக்கும் ஆற்றல்கள், அவை – காமம், குரோதம், உலோபம், மோகம், மதம் மாற்சரியம் என்பன. இவற்றைத் தமிழில் ஆவா, வெகுளி, பற்றுள்ளம், மருள், செருக்கு, பொறாமை என்பர்.

ஆறு சென்ற வியர்

வழி நடந்ததனால் ஆகிய வியர்வை.

ஆற்றல்

சொற்குப் பொருளோடு உளதாகிய இயைபு, வல்லமை, அறிவு, முயர்ச்சி.

ஆனந்தரீயம்

இவை ஆராய்ந்த பின், இது கேட்கப்பாற்று என்னும் யாப்பு.

ஆனாமை

நீங்காமை.

ஆன்மசுத்தி 

தன் செயல் நீங்கித் திருவருட் செயலி அடங்கல்.

ஆன்ம தத்துவம்

பிரகிருதித் தத்துவதத்திற்குக் கீழ் ஆகிய குணத்       தத்துவம் முதலிய இருபத்து நான்கு   தத்துவங்களும் ஆன்ம தத்துவம் எனப்படும்.     இந்த இருபத்துநான்கும், ஆன்மாவால் புசிக்கப்படும் வஸ்துக்களாக இருத்தலால்,        போக்கிய காண்டம்’ எனவும் படும், ஆன்ம      சம்பந்தம் உடையதால், ஆன்ம தத்துவம் எனப்பட்டது.

ஆன்ம தரிசனம்

பாசம நீங்க, மெய்யுணர்வு பற்றித் தனது சிறப்பியல்பை ஆன்மா உணர்தல்.

ஆன்ம போதம்

உயிர் உணர்வு; அஃது இஃது என்று சுட்டியறியும் ஆன்மாவின் சுட்டறிவு.

ஆன்ம லாபம்

இறைவன் அத்துவிதமாய் நின்று, உபகரித்து வரும்  பெருங்கருணையினை நினைந்து, ஆன்மா நேயத்து அழுந்தல்.

ஆன்மா

வியாபகம், சித்தசித்து, உயிர், சதசத்து, அறிவிக்க    அறியும் இயல்பு உடையது; சார்ந்ததன்   வண்ணமாய் நின்று அறியும் இயல்பினது; சகல கேவலப்படும் இயல்புடையது.

ஆன்மிக கருடன்

கருடமந்திரத்தின் இடமாக நின்று மாந்திரிகனுக்குப் பயன் கொடுக்கும் சிவசத்தி.

ஆன்மீகம்

ஆன்ம சம்பந்தம் உடையது.

இகலல்

எதிர்த்தல், பகைத்தல்.

இங்கு, இங்குளி

காயம்.

இச்சாசத்தி

பராசத்தி

இடத்திரிவு

தான வேறுபாடு

இடர்ப்படுதல்

ஆற்றலைக் குறைத்தல்.

இட வழுவமைதி

ஓர் இடத்திற்கு உரிய சொல் மற்றோர் இடத்திற்கு வருவது. வரு சொல் படர்க்கையில்       வருதல் இடவழுவமைதி.

இடை

இடது மூக்கில் நிற்கும் நரம்பு.

இடையீடு

இடைவிடல்.

இட்டி

ஒன்றை விரும்பிச் செய்வது.

இதம் செய்தல்

நன்மை செய்தல்.

இந்தனம்

விறகு.

இந்திரீயக்காட்சி

ஞானேந்திரியம் கருவியாக, உருவம் முதலிய     விடயங்களை அறியும் அறிவு.

இந்திரியான்மவாதி

ஞானேந்திரியமே ஆன்மா என வாதிக்கிறவன்.      உலோகாயதருள் ஒருவன்.

இயமம்

அட்டாங்க யோகத்தில் ஒன்று. கொல்லாமை,       வாய்மை, கள்ளாமை, பிறர் மனைவியரையும் பொதுமகளிரையும் விரும்பாமை ஆகிய ஆண்தகைமை, இரக்கம், வஞ்சனையில்லாமை,பொறையுடைமை, மனங்கலங்காமை, அற்பாகாரம், சுசியுடைமை என்னும் பத்து வகை உடையது.

இயல்பாகவே

பாசங்களின் நீங்குதல்:

பரமசிவனின் எண்குணங்களுள் ஒன்று; அநாதி முத்தத் தன்மை.

இயல்பு

தன்மை முறைமை, பொருளுக்குப் பின் தோன்றாமல் உடன் நிகழ்வது. நீரின் தண்மைத்   தன்மையும், தீயினது வெம்மைத் தன்மையும்   போல்வது.

இயல்பேது

அனுமான அளவைக்கு உதவும் கருவிகளான மூன்று ஏதுக்களில் ஒன்று.

இயற்கை உணர்வின

ஆதல்

இறைவனின் எண்குணங்களில் ஒன்று; நிராமய ஆன்மா.

இரங்கல்

ஒலித்தல், சொல்லல்.

இரட்டுறக் காண்டல்

அஃதோ இஃதோ என இரண்டுபடக் காணும் ஐயக் காட்சி.

இரட்டுற மொழிதல்

ஒரு வாக்கியத்தை இரண்டு பொருள்படச் சொல்லுதல். முப்பத்திரண்டு உத்திகளில் ஓர்   உத்தி.

இரணியகருப்பன்

பிரமன், அயன்.

இரணிய கருப்பமதம்

பிரம்மாவையே பரம்பொருள் எனக் கொள்ளும் சமயம்.

இராகம்

ஆசை, மோகம், (பார்க்கவும் அராகம்)

இராசத குணம்

பிரகிருதி மாயையிலிருந்து தோன்றிய முக்குணங்களுள் ஒன்று. கெளரவம் முதலிய குணங்களை உடையது.

இரித்தல்

பற்றறக் களைதல்.

இருக்கு

வடமொழி வேதங்கள் நான்கனுள் முதலாவது.

இருமடி ஆகுபெயர்

இருமுறை ஆகுபெயர் ஆதல். கார் வந்தது – கார் என்னும் நிறப்பெயர் மேகத்திற்கு ஆகி, மேகத்தின் பெயர், அது பெய்யும் பருவத்திற்கு ஆதல்.

இருவகை அஞ்சவத்தை

ஒருவகை, ஆன்ம த த்துவங்கள் கூடுதலும்   நீங்குதலும் பற்றி நிகழும் நிலை; மற்றொரு வகை, விடயங்களை நுகரும் போது, ஏவுதல் கருவிகளின் தொழிற்பாடு பற்றி நிகழும் நிலை.

இருதலைக் கொள்ளி

‘சிவயசிவ’ என்னும் அதி சூக்கும பஞ்சாக்கரம்.

இருதலை மாணிக்கம்

இது முத்தி பஞ்சாக்கரம் எனவும்படும். “சிவய” என்பதும் முத்தி பஞ்சாக்கரம் எனப்படுகிறது.

இருவினை ஒப்பு

ஒன்றில் விருப்பும் ஒன்றில் வெறுப்பும் ஆதல் இன்றிப், புண்ணிய பாவம் இரண்டிலும், அவற்றின் பயன்கள் ஆகிய இன்பத் துன்பங்களிலும், ஒப்ப உவர்ப்பு நிகழ்ந்து விடுலோனது அறிவின்கண், அந்த இருவினையும் அவ்வாறு ஒப்ப நிகழ்தல்.

இரேசகம்

நாசியால், அகத்து உள்ள அசுத்த வாயுவைப் புறத்தே கழித்தல்.

இலக்கணம்

இயல்பு.

இலக்கு

அவகாசம், ஒழிவு.

இலகுதை

நொய்மை, இலேசாம் தன்மை.

இலயம்

ஒடுங்குதல்.

இலயித்தது

ஒடுங்கியது.

இலய சிவன்

இலயத்தானம் ஆகிய சிவதத்துவத்தில் நிற்கின்ற சிவன். இவர் சுத்தவித்தை, ஈசுரம், சாதாக்கியம் என்னும் மூன்று தத்துவங்களையும்  ஒடுக்குபவர்.

இலயதத்துவம்

சிவதத்துவம், சத்தி தத்துவம் என்பன.

இலாடம்

நெற்றி.

இலிங்கம்

ஆன்மாக்களின் தியான பாவனா நிமித்தம், சுத்த சிவம் அருவுருவத் திருவுருக் கொண்ட நிலை.

இழை

நூல்.

இறந்தது தழீஇ நிற்றல்

முன் நிகழ்ந்ததைத் தழுவி நிற்றல்.

இறை

விடை.

இறைபணி

அவனருளால் அன்றி, ஒன்றையும் செய்யான்    ஆதல். உயிர் செய்வன எல்லாம் இறைவன் அருளின் வழி நின்று செய்தல்.

இறைஎழுத்து

மகா மனு; இது நாயோட்டும் மந்திரம் ஆகிய ‘சி’ என்னும் பிரம பீஜம் ஆகும்.

இனைய

இத்தன்மையானவை.

ஈசத்துவம்

அட்ட சித்திகளில் ஒன்று

ஈஷத்மலம்

அற்பமலம்.

ஈசானம்

சதாசிவ மூர்த்தியுடைய ஐந்து முகங்களுள் ஒன்று. சிவசாதாக்கியம் என்னும் தத்துவமும் சதாசிவம் என்னும் மூர்த்தியும் பொருந்தினது.

ஈசானி

சிவனுடைய கிரியா சத்தியின் பறவுருப் பஞ்ச சத்திகளில் ஒன்று.

ஈசுவர விகாரவாதம்

சித்து ஆகிய உயிர் முதல்வன் உபகாரத்தை நாடினால்,  முதல்வனும், பிறிதொன்றன் உபகாரத்தை அவாவுவன். அதுபற்றி விகாரம் அடைவான்;  ஆதலின், உயிர் முதல்வன் உபகாரத்தை நாடாது எனக் கொள்ளும் அகச்சமயம்.

உடம்படுப்பித்தல்

உடன்படச் செய்தல்.

உடம்பொடுபுணர்த்தல்

ஓர் உத்தி. அஃது ஒரு பொருளைச் சொல்லத்    தொடங்கிய தொடரிலே, பின்னும் ஒரு பொருள் தோன்றச் சொல்லுதல். கருத்துடை அடைபோல வைத்து, ஒன்று கூறும்போது வேறொரு பொருளையும் அதன்பால் புணர்த்தி வைத்தல்.

உடல்வினை

பிராரத்தம்.

உடல்திரிவு

சரீரம் வேறுபடுதல்.

உணர்வு

அறிவு, ஞானம்.

உணர்த்தும் தன்மை

அறிவிக்கும் முறை.

உண்மை

உள்ளது; சிறப்பியல்பு; தத்துவம்.

உண்மை நிட்டை

சகச நிட்டை

உதானன்

தச வாயுக்களுள் ஒன்று. பேச்சு உண்டாகும்படி, தேகத்திற்கு உள்ளிருக்கும் ஓசையை, வாக்கு இந்திரியத்தோடு கூட்டி, அக்கர ரூபமாய்ச்       செய்தல் உதான வாயுவின் தொழில். இது கண்டத்தானத்தில் இருப்பது.

உத்தியுத்தர்

விந்துவின் காரியங்களில் முயன்றவர்; சதாசிவன்.

உத்தேசம்

பெயரளவில் எடுத்து ஓதுதல்.

உநீதுதல்

கடைதல்.

உபகரித்தல்

உதவுதல், துணைசெய்தல்

உபசாரம்

அறிவிக்க அறியும் தன்மையுடைய ஆன்மா.

உபத்தம்

கன்மேந்திரியங்கள் ஐந்தனுள் ஒன்று; எருவாய்.

உபநிடதம், உபநிஷத்

வேதத்தின் உட்பொருளைக்கூறும் நூல் – வேதாந்தம் – குருவின் பாதத்து அருகில் இருந்து கேட்கப்பட்ட நூல்.

உபமானம்

தருக்கநூற் பிரமாணங்களுள் ஒன்று; உவமிக்கும் பொருள்; யாதேனும் ஒரு பொருளுக்கு ஒப்பாகச் சொல்லப்படுவது. ‘உவமானம்’ என்றும் கூறப்படும்.

உபமேயம்

உவமிக்கப்படும் பொருள். யாதேனும் ஒரு       பொருளோடு ஒப்பிட்டுச் சொல்லப்படுவது.

உபலக்கணம்

நால்வகைச் சொற்களுள் ஒரு சொல் நின்று, தன்னை உணர்த்துவதோடு, தனக்கு இனமாகிய சொற்களையும் தழுவிக் கொள்ளுதல்; இனப் பொருளையும் இணைத்துக் கொள்ளுதல்.

உபலத்தி

உள்ளது என்று அறியும் அறிவு.

உபாதானம்

முதற்காரணம்; படைத்தலுக்குத் துணைக்கருவி.

உபாதி

காரியம்.

உபாயச்சரியை,

கிரியா, யோகங்கள

உலகப் பயனை நோக்கிச் செய்யும் சிவபுண்ணியங்கள்.

உபாய நிட்டை

எளிதில் சித்தி அடையும் வழியைக் காட்டும் சிவாநந்த அனுபூதி.

உபாயம்

சித்தி அடையும் வழி.

உயிர்க்குச் சிறப்பு

இலக்கணம்

சிவசத்தின் இயல்பு தன்மாட்டு விளங்கச் கெய்து,      பேரின்பம் நுகர்தல்.

உயிர்க்குப் பக்குவம்

அறிவித்தவாறே அறியும் செவ்வியுடைத்து   ஆதல்.

உயிர்க்குப் பொது

இயல்பு

அந்தக் கரணங்களோடு கூடிநின்று, அஞ்சவத்தைப் படுதல்.

உயிர்த்தல்

சுவாசித்தல்; மூச்சுவிடுதல்.

உய்த்தறிதல்

புத்தியைச் செலுத்தி ஆராய்ந்து அறிதல்.

உரா

பரந்து திரிதல்.

உராத்தனைத் தேர்

பரந்து திரியாத வேகத்தை உடைய பேய்த் தேர்; பேய்த்தேர் – கானல்நீர்.

உருத்திரன்

பிரம வீட்டுணுக்களோடும் கூடக் குணதத்துவத்தில் வைகி, பிரகிருதி புவனம் ஈறாகச் சங்கரிக்கும் கருத்தாவாகிய குணருத்திரன். இவர், பிரகிருதியின் மேற்பட்ட புவனங்களுக்குச் சங்காரகாரணர் அல்லர்.

உருபு மயக்கம்

ஒரு வேற்றுமை உருபு, மற்றொரு வேற்றுமைப் பொருளில் வருவது.

உருவகாந்தம்

உடல், பொறி முதலியன.

உருவம்

உடம்பு, தூலசரீரம், வடிவம்.

உருவுவமை

நிறம் காரணமாக வரும் உவமை.

உம்

கார்குழல் – மேகத்தின் நிறத்தைப் போன்ற கூந்தல்.

உரை

வாயினால் சொல்லுதல்.

உரை அளவை

ஆகமப் பிரமாணம்; நூல் அளவை. காட்சி, கருதல் அளவைகளால் அறியப்படாத பொருள்களை, ஆப்த வாக்கியங் கொண்டு உரை செய்வதாகிய ஆன்மாவினது ஞானசத்தி.

உரோதயித்திரி

சிவனுடைய பரிக்கிரக சத்திகள் மூன்றனுள் ஒன்று. பஞ்சக் கிருத்தியங்களுக்குள்ளே,   காத்தலையும் மறைத்தலையும் செய்வது.

உலகவினை

உலகிற்கு உரிய வினை; கிணறுவெட்டுதல், தண்ணீர்ப் பந்தல் வைத்தல் முதலியன.

உலோகாயதம்

புறப்புறச் சமயம் ஆறனுள் ஒன்று. காண்டல் அளவை ஒன்றையே பிரமாணமாகக் கொள்ளுதல். ஆகாயம் நீங்கலாகப் பூதங்கள் நான்கு என வாதித்தல்; உடம்பே உயிர், கடவுள் பொய்; இருவினை பொய்; மங்கையுடன் வாழ்வதே; முடிந்த இன்பம்; வீடுபேறு பொய்; - இவைகள் உலோகாயதரின் கொள்கைகள்.

உலைவு

கேடு.

உவகை

களிப்பு – யாக்கையின் பதினெண் குணங்களுள் ஒன்று.

உவமானம்

உவமிக்கும் பொருள். (உபமானம் – பார்க்கவும்)

உவமேயம்

உவமிக்கப்படும் பொருள்.

உவமை

ஓர் அலங்காரம். பொருளோடு பொருள் இயைய வைத்து ஒப்புமை புலப்படச் சொல்வது.

உவர்ப்பு

வெறுப்பு.

உழவாரம்

புல் செதுக்கும் கருவி.

உள்ளம்

புருடதத்துவம் ஆகும் தன்மை.

உள்அடைவு

அனுபவித்தற்கு ஏதுவான முறை.

உள் அந்தக்கரணம்

காலம், நியதி, கலை, வித்தை, அராகம் – ஆகிய ஐந்தும்,  இவற்றைக் காலம், ஊழ், கலை,       நினைப்பு, விருப்பு என்று முறையே தமிழில் கூறுவர்.

உள்ளத்தைக் காட்டல்

உள்ளத்திற்குக் காட்டுதல், இரண்டன் உருபு நான்கன் பொருளில் வந்தது.

உறக்கு

நித்திரை.

உறழல்

ஒப்பிடுதல், உவமையாதல்.

உற்பத்திவாதி

அகப்புறச் சமயம் ஆறனுள் ஒன்று ஆகிய மாவிரத சமயத்தோன். இவனுடைய குணங்கள் முத்தான் மாவிடத்திலே தோன்றும் என்று சொல்பவன்.

உற்பந்தம்

ஆதிபெளதிகம்; பூத சம்பந்தம் உடையது.

உற்பிச்சம்

பூமியைப் பிளந்து தோன்றும் மரம், செடி  முதலியன.

உற்பூதம்

இந்திரியங்களால் அறியப்படுவது.

உற்றறிதல்

பரிசித்து அறிதல்; தடவி அறிவது.

உற்றுணர்தல்

பொருந்தி அறிவது.

உன்முகம்

எழுச்சி.

உன்மத்தர்

அறிவில் மயக்கம் உடையவர்.

ஊர்த்துவ மாயை

மேலே நோக்கிய மாயை; சுத்தமாயை.

ஊழ்வினை

முற்பிறவியில் செய்த வினைப்பயன்.

ஊறு 

தொட்டால் உணரும் உணர்ச்சி.

ஊற்றம்

அசைவின்றி நிற்றல்.

ஊக்கண்

குறைந்த அறிவு; பசு ஞானம்.

எஞ்சாப் பொருண்மை

மிஞ்சாமை ஆகிய பொருள்.

எஞ்சுதல்

குறைதல்.

எடுத்துக்காட்டுவமை

உவமான உவமேயங்களைத் தனித்தனி வாக்கியங்களாகக் கூறி, உவம உருபு இன்றி, இரண்டிற்கும் உள்ள் பொதுத் தன்மையைக் குறிப்பால் உணத்துவது.

எண்குணங்கள்

இறைவனுடைய எட்டுக் குணங்கள். அவை வருமாறு: -

1. தன் வயத்தன் ஆதல்;

2. தூய உடம்பினன் ஆதல்;

3. இயற்கை உணர்வினன் ஆதல்;

4. முற்றுணர்தல்;

5. இயல்பாகவே பாசங்களின் நீங்குதல்; 6. பேரருள் உடமை;

7. முடிவில் ஆற்றல் உடைமை;

8. வரம்பில் இன்பம் உடைமை.

எதிரது தழீஇ நிற்றல்

பின்வரும் பொருளைத் தழுவி நிற்றல்.

எதிர்நிரல் நிறை

பொருள்கோள் முறைகளுள் ஒன்று; அஃதாவது முறை பிறழ்ந்து வரும் நிரல் நிறை. உம்: சாத்து விகத்தில் சாத்துவிகம், சாத்துவிகத்தில் இராசதம், சாத்துவிகத்தில் தாமசம் போன்று வருவன.

எதிர்மறைமுகம்

எதிர் மறுத்தல் ஆகிய வாயில்.

எரிசேர்வித்து

வறுத்தவித்து; சஞ்சிதவினை அக்கினியில் சேர்ந்த வித்துப் போல. ஆசாரியனது திருநோக்கால், விரைவிலே நீங்கும்.

ஏகதேசம்

ஒரு பகுதி, சிறுபான்மை.

ஏகதேசப்பட்டு

சுருங்கி.

ஏகதேச அறிவு

சிலவற்றை மட்டும் அறியும் சிற்றறிவு.

ஏகதேசம்

ஒரு பக்க வியாபகம்.

ஏகாநேகம்

ஒன்றும் வேறும்.

ஏகனாகி நிற்றல்

ஒற்றுமைப்பட்டு நிற்றல்.

ஏகான்மவாதம்

புறச்சமயம் ஆறனுள் ஓன்று. ஆன்மா எனப் பொருள் ஒன்றே உளது என வாதிக்கும் மதம்.

ஏதிலார்

அந்நியர்.

எது

காரணம்

ஏய்தல்

பொருந்துதல்; ஏலுதல்.

ஏலாமை

பொருந்தாமை; இயையாமை.

ஏற்புழிகோடல்

இடத்திற்கு ஏற்பப் பொருள் கொள்ளுதல்.

ஏன்றவினை

உடம்பு இடமாக வரும் பிராரத்தம்; ஊழ்.

ஐக்கியவாதம்

அகப்புறச் சமயங்கள் ஆறனுள் ஒன்று; நீரும் நீரும்  சேர்தல் போல். உயிரும் சிவமும் ஒன்று சேரும்  எனக் கொள்ளும்மதம்.

ஐஸ்வரியம்

வல்லபம்; அதிகாரம்; ஆளும் தன்மை.

ஐந்தவத்தை

சாக்கிரம், சொப்பனம், சுழுத்தி, துரியம், துரியாதீதம் என்னும் ஐந்து நிலைகள்.

ஐந்தெழுத்துண்மை

பஞ்சாக்கரத்தின் இயல்பு.

ஐந்தொழில்

படைத்தல், காத்தல், அழித்தல், மறைத்தல், அருளல் என்னும் அருட்செயல்கள் ஐந்தும்.

ஐந்துகந்தம்

பார்க்கவும் பஞ்சகந்தம்.

ஐயக்காட்சி

காட்சி அளவையின் ஒருவகை கண்ட பொருளை   அஃதோ  இஃதோ என ஒன்றில் துணிவு பிறவாமல், இரட டுறக் கருதி ஆராயும் அறிவாற்றல்.

ஐவகை சுத்தி

ஐந்து விதமான தூய்மை. அவை வருமாறு: - பூதசுத்தி, தானசுத்தி, திரவியசுத்தி, மந்திரசுத்தி, இலிங்கசுத்தி.

ஒட்டு

பிறிது மொழிதல் அணி. தான் கருதிய பொருளை மறைத்து, அதனை வெளிப்படுத்துதற்குரிய பிறிது ஒன்றைச் சொல்வது.

ஒருதலை

நிச்சயம்; உறுதி.

ஒருங்கு

ஒருசேர; முழுமையும்.

ஒருசாரான

ஒரு பகுதியான; சில.

ஒருமைப்பன்மை

மயக்கம்

ஒருமைப்பாலில் பன்மைச் சொல்லைத் தழுவிக் கூறுதல்.

ஒருவ

நீங்க

ஒழிபு

மிச்சம்; எஞ்சியது.

ஒன்றுதல்

மனம் ஒருமைப்பட்டு ஆராய்தல்; பொருந்துதல்.

ஓதும்

வேதம் ஓதப்படுவது.

ஓத்து

ஓதப்பட்டவிதி, இயல்.

ஓமித்து

ஓமஞ்செய்து, வேட்டு.

ஒளபட்சிலேடிக

வியாபகம்

தடை அற்ற தன்மையை உடைய முழு நிறைவு.

ஒளபம்

தடை; ஒளபச்சில் – தடையற்ற; ஏடிகம் – தன்மை;

வியாபகம்

முழு நிறைவு, ஆன்மாவின் உண்மை இயல்பு  இஃது எனக் கூறுவது.

கஞ்சுகம்

சட்டை; போர்வை.

கஞ்சுக சரீரம்

மாயையிலிருந்து தோன்றும் கலை முதலிய தத்துவங்களோடு, ஆன்மா கூடித் தன் இச்சா ஞானக் கிரியைகள் வியட்டிரூபமாய் பிரிந்து தோன்றிச் சிறப்பு வகையால் விளங்கும் அவதரம்; வியட்டி - வேறுவேறாக.

கஞ்சுகம் போலும்

கலாதிகள்

கலை, காலம், வித்தை, அராகம், நியதி – இவ்வைந்தும் ஆன்மாவின் உடனாய்க் கஞ்சுகம் போல், பதிந்து நிற்றலின் ‘பஞ்ச கஞ்சுகம்’ எனப்படும். இவை ஏனைக் கருவிகள் போல, அவத்தைப்படுதற்கு ஏதுவாய்க் கூடுதலும் நீங்குதலும் இல்லை.

கடந்தை

திருப்பெண்ணாகடம்.

கடன்

காரணம், முறை.

கடல்

நீர்க்கு இடம் கொடுத்து நிற்கும் வெளி.

கடவுள்

தத்துவங்களைக் கடந்து நிற்பவன்; தத்துவாதீதன்.

கடா

வினா.

கட்டுரை

புனைந்துரை.

கணநாதர்

பூதங்களின் தலைவர்; நந்தி.

கணபங்கம்

கணந்தோறும் தோன்றி அழிதல். கணம் – க்ஷணம். – கணம் இமைப்பொழுதில் நூலில் ஒன்று.

கணம்

சிவனைச் சேவிக்கும் பூதம்.

கணாதமுனிவர்

வைசேடிகம் என்னும் தருக்க சாத்திர்த்தைச் செய்தவர்.

கணித்தல்

அறிவால் எண்ணுதல்.

கண்கூடு

பிரத்தியட்சம் – தெளிவு

கண்டம்

கழுத்து, மிடறு.

கண்ணழித்தல்

பிரித்தல்.

கண்ணழித்து உரைத்தல்

சூத்திரத்தின் பொருட் கூறுகளைப் பிரித்து, வினா விடைகளாக உரைக்கும் அகல உரை. இதனை ‘வார்த்திகப் பொழிப்பு’ என்றும் கூறுவர். (Analytic Method) (பிண்டப்பொழிப்பு Synthetic Method)

கண்ணிருள்

கருதி உணரப்படும் அகஇருளாகிய ஆணவமலம்.

கண்ணுதல்

கருதுதல்.

கண்படுதல்

உறக்கம்.

கதம்

சீற்றம்.

கதிநான்கு

தேவகதி, மக்கட்கதி, விலங்கின் கதி, நரகர் கதி

கதி

பிறப்புவகை.

கந்தித்தல்

நாறுதல், மணத்தல்.

கபிலமுனி

சாங்கியநூல் செய்த முனிவர்.

கப்பு

கவர்ச்சி, பிரிவு.

கமண்டலம்

பிரமசாரிகளும் சந்நியாசிகளும் வைத்திருக்கும் ஒருவகை நீர்ப்பாத்திரம்.

கமனம்

நடை, போதல்.

கரணம்

கருவி; அந்தக்கரணம்.

கலிமா

அட்ட சித்திகளுள் ஒன்று. பாரமாய் இருக்கை.

கருணை மறம்

கருணைபற்றிச் செய்யும் நிக்கிரகம்; தண்டனை.

கருமகாண்டம்

கிரியைகளைக் கூறும் பாகம்.

கருமமலம் பரிபாகம்

ஆதல்

இருவினைகள் தத்தம் பயன்களைத் தோற்றுவித்தற்கு உரிய துணைக் கருவிகள் எல்லாவற்றோடும் கூடுதல்.

கருவம்

செருக்கு; கர்வம்.

கருவி

துணைக்காரணம்; உபகரணம்.

கருவி அறிவு

சுட்டறிவு; பாசஞானம்.

கர்த்திரு சாதாக்கியம்

பஞ்ச சாதாக்கியங்களுள் ஒன்று; ஞானலிங்கம்.

கர்த்திருத்துவம்

செய்பவன் தன்மை.

கலவிகரணி

அவயவமில்லாதவன்; ஆகாசமூர்த்தி.

கலைகள் ஐந்து

பஞ்சகலைகள். அவை வருமாறு; நிவர்த்திகலை, பிரதிட்டா கலை, வித்தியாகலை, சாந்திகலை, சாந்தீயதகலை.

கவலை

ஒரு பொருளின் பிரிவினால் உண்டாகிய துயர்.

களபம்

கலவைச் சாந்து; கலப்பு.

களி

களிப்பு, மகிழ்ச்சி.

களிம்பு

செம்பு முதலியவற்றில் இருக்கும் கறை.

களைகண்

ஆதாரம்; பற்றுக்கோடு.

கறங்கோலை

காற்றாடி.

கற்பம்

சங்கற்பம்; நிண்ணயம்.

கன்மசாதாக்கியம்

நாதமயம் என்று சொல்லப்பட்ட ஞான லிங்கமும், விந்துமயமான கிரியா பீடமும், ஏறாமல் குறையாமல் கூடிப் பஞ்சக் கிருத்தியம் என்னும் தொழிலை உடையது.

கன்மம்

செயல்; கருமம்.

காட்சிப்பொருள்

காணப்படும் பொருள்

காட்சி அளவை

காட்சிப் பிரமாணம்; பிரத்தியட்சப் பிரமாணம். எதிரில் கண்ட பொருளையே உள்பொருள் என   ஏற்பது.

காட்சி வாதி

உலோகாயதன்.

காட்டம்

விறகு.

காட்டாக்கின்

விறகிலிருந்து தீ தோன்றுமாறு போல.

காண்டம்

கூட்டம், திரள், கொத்து.

காண்டல்

ஐயுறவு இன்றித் தெளிதல்.

காட்டு

விளக்கம்.

காபாலம்

அகப்புறச் சமயம் ஆறனுள் ஒன்று. (கபாலம் –   தலை).

காப்பு

நூல்களில் தெய்வ வணக்கம் கூறும் கவி.

காமக்கிழத்தியர்

இன்பத்திற்கு உரிமை உடையவர்.

காமிகம்

சைவ ஆகமம் இருபத்தெட்டுள் ஒன்று.

காமியம்

கன்மம்; கான்மியம் என்பது காமியம் என மரீஇயிற்று; மூலவினையின் காரியமாகிய புண்ணியபாவங்கள்.

காமியப்பயன்

விரும்பிய பேறு.

காமுகர்

காமம் உடையவர்.

காரணகேவலம்

அனாதி கேவலம்; மருட்கேவலம்; அநாதியே ஆன்மா ஆணவமலம் மறைப்புக்கு உட்பட்டு அறிவிச்சை செயல்களை இழந்து நின்ற நிலை.

காரணசகலம்

ஆன்மாக்கள் தத்தம் நல்வினை தீவினைகளுக்கு ஏற்ப, பிறவிகள் தோறும், இன்பதுன்பங்களை அனுபவித்து வரும் நிலை.

காரண சுத்தம்

மலபரிபாகம் வந்து, ஆன்மாக்களுக்கு இருவினை ஒப்பும் சத்திநிபாதமும் உண்டானபோது, இறைவன் குருவடிவில் வந்து, அருளில் நிறுத்தும் நிலை.

காரணாவத்தை

காரியத்திற்கு முற்பட்ட அருவநிலை.

காரண சரீரம்

அசுத்த மாயையில், அனந்த தேவரால் கலக்குண்ட பாகமாகிய சரீரம்; கேவலப்படும் ஆன்மா இச் சரீரத்தைப் பொருந்திய போது, ஆன்மாவின் அறிவிச்சை செயல்கள் பொதுவகையால் சமஷ்டி ரூபமாக (முழுமையாக)விளக்கப்பெறும். கஞ்சுகம் முதலிய சரீரங்களைப் பிறப்பிப்பதற்குக் காரணமாக, இஃது இருக்கின்றபடியால், காரண சரீரம் எனப்பட்டது.

காரண தன்மாத்திரை

இந்திரியங்கள் ஐந்தும் விடயங்களை விடயிக்குமாறு துணையாக நிற்பவை காரண தன் மாத்திரை. சத்தம், பரிசம், உருவம், இரதம், கந்தம் என்னும் ஐந்து விடய தன்மாத்திரைகளும், தத்தம் குண விசேடங்களைக் காட்டாமல், குணசமூகமாய்ச் சூக்குமாய் இருக்கும் நிலையில், காரண தன்மாத்திரை எனப்படுகின்றது.

காரண பஞ்சாக்கரம்

‘சி’ கார ‘வ’ காரங்கள் இரண்டும் முறையே எதிர் நிரல் நிறையாக நிற்க, ‘ய’ காரமானது நடுவே நிற்பது; இது ‘சிவயசிவ’ என்னும் இருதலைமாணிக்கம் ஆகும்; இதனை ‘இரு தலைக் கொள்ளி’ என்னும் கூறுவர்.

காரிய கேவலம்

காரியாவத்தை பதினைந்தனுள், சகலத்தில்   கேவலம் எனப்படும்; இதனைக் ‘கீழாலவத்தை’ என்றும் கூறுவர்.

காரிய சகலம்

சாக்கிரத்தில் சாக்கிரம், சாக்கிரத்தில் சொப்பனம், சாக்கிரத்தில் சுழுத்தி, சாக்கிரத்தில் துரியம், சாக்கிரத்தில் துரியாதீதம் என்னும் ஐந்தும் ‘காரிய சகலம்’ எனப்படும். இதனை ‘மத்தியாலவத்தை’ என்றும் நிலையில்படும் அவத்தை’ என்றும் கூறுவர்.

காரிய சுத்தம்

அருச்சார்பில் ஆன்மா நிலைபெற்று நிற்றல், ‘நின்மலாவத்தை’ எனப்படும்.