பதினொன்றாம் திருமுறையைப் பாடிய பன்னிருவரில் பட்டினத்தார் எனப்படும் திருவெண்காட்டடிகளும் ஒருவர். ஞானம் மற்றும் அனுபவத்தின் மிக்க இந்த சீரடியார், ஒருவர் சிந்திக்காத அல்லது சிந்திக்கத் தயங்கக்கூடிய கண்ணோட்டங்களை மக்களுக்குக் கற்பிக்கும் பல அருட்பனுவல்களைத் தந்துள்ளார். 9 ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் வாழ்ந்த இந்த பக்தர், பேரரசனும் வியக்கும் பணக்காரராகவும், பிச்சை எடுக்கும் துறவியாகவும் வாழ்ந்து, நமக்கு ஞானத்தை அளித்தார். "வாழ்க்கையின் போக்குவரத்துகளில் தொலைந்து போகாதீர்கள். உண்மையை உணர்ந்து, போற்றி ஆனந்தமாக வாழுங்கள். "

பெரும் பேரரசான சோழப் பேரரசின் கடற்கரையோர நகரம் காவிரிப்பூம்பட்டினம் அல்லது புகார்.  அதன் புவியியல் இருப்பிடம், துறைமுகம் காரணமாக வணிகத்திற்கான முக்கிய மையமாக இருந்தது. இங்கு சோழ மண்டலத்தின் உயிர்நாடி காவிரி நதி கடலில் கலக்கிறது. நகரத்தின் வணிக முக்கியத்துவத்திலிருந்து புரிந்து கொள்ளக்கூடிய வகையில், உள்ளூர் மற்றும் சர்வதேச வர்த்தகத்தில் செழிப்பான வணிகர்கள் நிறைய வாழ்ந்தனர். சிவ நேயர் என்ற பெயரில் ஒரு பணக்கார வணிகர் வாழ்ந்தார். அவர் பொருள் செல்வத்தில் மட்டுமல்ல, ஒழுக்கம், தொண்டு, நேர்மை மற்றும் பக்தி ஆகியவற்றிலும் பணக்காரர். குபேரனை   செல்வத்தின் அதிபதியாக்கிய சிவபெருமானிடம் அன்பு பூண்டு ஒழுகுபவர். அவருக்கும் அவரது கற்புடைய மனைவியான ஞானகலைக்கும், அவர்களின் ஒழுக்கம் மற்றும் பக்தியின் பலனாக ஒரு குழந்தை பிறந்தது. இது இறைவனின் அருளால் பிறந்ததால் அருகில் உள்ள திருவெண்காடு என்ற ஊரில் தங்கி, அக்குழந்தைக்கு  திருவெண்காடர் என்று பெயரிட்டனர். குழந்தை செல்வத்தின் மீது வளர்ந்தது. அவருக்கு ஐந்து வயதாக இருந்தபோது,  அவரது தந்தை வேதங்களால் போற்றப்பட்ட இறைவனின் பாதங்களை அடைந்தார்.

திருவெண்காடர் கலை மற்றும் இலக்கியங்களைக் கற்றுக்கொண்டார். விடையின் மேல் வரும் பெருமானின் பக்தியிலும் பிரகாசித்தார். அவருக்குப் பதினாறு வயதாகும்போது,   சிவசிதம்பரச் செட்டியார் மற்றும் சிவகாமி அம்மையார் ஆகியோரின் மகள் சிவகலை என்ற பெண்ணைத் திருமணம் செய்து கொண்டார். திருமண வாழ்வின் பலன் அன்பும் தொண்டும் தான். இந்தத் தம்பதியினர் இறைவனின் அடியவர்களுக்கும், அறவழி நிற்போருக்கும் ஆதரவாக வாழ்ந்தனர். திருமணமானவர்களுக்கான கடமைகளில் ஒன்றாகப் பொருள் தேடத்  திருவெண்காடர் வியாபாரத்தை மேம்படுத்தினார். அவர் தனது முயற்சியில் சிறந்து மிகப்பெரும் செல்வந்தர் ஆனார். அவர் கடல் மற்றும் நில வணிகத்தின் மூலம் செல்வம் ஈட்டினார். பெரும்செல்வம்  இருந்தும் முப்பது வயது வரை சந்ததி இல்லை. குழந்தை பாக்கியம் வேண்டித்  திருவிடைமருதூரில் இறைவனை வழிபட்டார்.

இறைவன் மருதவாணர் தன் மீது உண்மையான அன்பு செலுத்தும் இரண்டு அடியவர்கட்கு ஒரு திருவிளையாடல் மூலம் திருவருள் செய்ய விரும்பினார். கொடிய விஷத்தை - ஆலகாலத்தை விழுங்கிய அந்த இனிய இறைவனுக்கு வழிபாடு செலுத்துவதில் மனம் தளராத சிவ சருமர் என்ற அடியார் ஒருவர் வாழ்ந்து வந்தார். தொடர்ந்து சிவபெருமானின் பக்தர்களுக்கு உணவும் தேவையான பொருட்களும் வழங்கி உபசரித்தார். அவர் ஏழையானார், ஆனால் ஒரு உறுதியான பக்தராக அவரது சேவையில் இருந்து நழுவவில்லை. இந்த அடியவர் மற்றும் திருவெண்காடர் இருவருக்கும் வழி காட்ட இறைவன் சிவ சருமர் அவரின் கற்பின் மேம்பட்ட மனைவி சுசீலையின் கனவில் திருவிடைமருதூர் திருத்தலத்தின் அருகில் உள்ள வில்வ மரத்தின் கீழ் ஒரு குழந்தை இருக்கும் என்று கூறி அதை எடுத்துத் திருவெண்காடர் தம்பதியருக்குக் கொடுத்து  வேண்டிய செல்வம்  பெற்றுத் தன் தொண்டைத் தொடரலாம் என்று கூறினார். திருவெண்காடரிடத்தில் குழந்தையைத் தன்னிடம் கொண்டு வரும்போது சிவசருமருக்குத் தாராளமாகத் தானம் செய்யும்படி இறைவன் கட்டளையிட்டான். இரு பக்தர்களும் தங்கள் குறை இறைவன் திருவருளால் தீர மகிழ்ச்சியுற்றனர். மருதவாணருக்கு நன்றியால் வாழ்ந்தனர்

மருதவாணர் அருளால் குழந்தை பெற்றதால், திருவெண்காடர் அக்குழந்தைக்கு மருதவாணன் எனப் பெயரிட்டு, செல்வச் செழிப்புடன் வளர்த்தார். சிந்து முனிவரால் மீனாகச் சபிக்கப்பட்ட மணிபத்திரன் என்ற கந்தர்வனுக்கு மருதவாணன் சாப விமோசனம் கொடுத்தான். பதினாறாவது வயது ஆனதும், மருதவாணன் கடல் மீது வணிகம் செய்தான். திரும்பும்போது எருவாட்டி (சாணப்) பைகளைக் கொண்டு வந்து தந்தையிடம் கொடுக்கச் சொல்லிவிட்டுத் தாயிடம் ஒரு பெட்டியைக் கொடுத்து மறைந்தான்.  கடல் வாணிபம் செய்து வந்த மைந்தன் பெருஞ்செல்வம் கொண்டு வந்திருப்பான் என்று எதிர்பார்த்த வெண்காடர் வெறும் எருவாட்டிப் பையைக் கண்டு மிகுந்த சினம் கொண்டார். சினத்தில் அவற்றை வீசி ஏறிய அதில் அரிய விலைமதிப்பற்ற ரத்தினங்கள் மறைத்து வைக்கப்பட்டிப்பது தெரிந்தது.  அதிர்ச்சி அடைந்த தந்தை, மகனைத் தேடி வந்தபோது, அவர் மனைவி சிவகலை மகன் கொடுத்துச் சென்ற பெட்டியைக் கொடுத்தார். பெட்டியைத் திறக்க அதில் ஒரு காது (துளை) இல்லாத ஊசி மற்றும் ஒரு பட்டு துணியில் ஒரு பனை ஓலை இருந்தது. பனை ஓலையில் காதற்ற ஊசியும் வாராது காண் நும் கடைவழிக்கே (கடைசிப் பயணத்திற்கு காது இல்லாத ஊசி கூட வராது!) என்று எழுதப்பட்டிருந்தது. இந்த வாக்கியம் அவரது பொருள்முதல்வாத மாயைகளை உடைத்து, அவருக்குள் பெரிய ஞானத்தை வெளிக்கொணர்ந்தது.

அவர் தனது செல்வத்தையும் பொருள் வாழ்க்கையையும் துறந்து, சிவபெருமானின் திருவடியே பொருளாகும் பாதையில் முழுமையாகச் செல்வதில் உறுதிபூண்டார். அவர் தனது உண்மையான தலைமைக் கணக்கர்  சேந்தனாருக்கு தனது செல்வங்கள் அனைத்தையும் தொண்டுகள் மற்றும் அறப்பணிகளுக்காக விநியோகிக்குமாறு கட்டளையிட்டார், அவர் தனது மனைவிக்கு அறிவுரை மற்றும் ஆறுதல் அளித்துத் துறவு மேற்கொண்டார். தம் பணபல கௌரவத்தை  முதன்மையாகக் கொண்ட உறவினர்களுக்கு, செல்வந்தரான தங்கள் உறவினர் தெருக்களில் பிச்சைக்காரனைப் போல அலைவதை ஜீரணிக்க முடியவில்லை. அவர்கள் அவரது சகோதரி மூலம் அவருக்கு விஷம் கலந்த அப்பம் கொடுத்தனர். ஆனால் அறிவொளி பெற்ற துறவி பட்டினத்தடிகள், இதை உணர்ந்து அதனை வீட்டின் கூரையில் எறிந்து "ஓட்டப்பம் வீட்டைச் சூடும்" என்று பாடினார். வீடும், அக்கம் பக்கமும் தீப்பிடித்து எரிந்ததால் உறவினர்கள் காலில் விழுந்து கருணை கோரினர். பின்னர் பட்டினத்தார் மற்றொரு பாடலைப் பாடி அதை அணைத்தார். அம்மாவின் வேண்டுகோளின் பேரில் அவர் இறக்கும் வரை அந்த நகரத்தில் இருந்தார்.

பின்னர் அவர் திருவிடைமருதூர் சென்று திருவிடைமருதூர் மும்மணிக் கோவையைப் பாடினார். அவர் சோழ, பாண்டிய, மலை, தொண்டை, கொங்கு, துளுவ நாடுகளில் (தென் பாரதம்) பல உறைவிடங்களில் ஞானப் பாடல்களைப் பாடிக்கொண்டே பயணம் செய்தார். நாடெங்கிலும் சிவபெருமானை வணங்கி வடக்கே சென்றார். திருவாரூரில் நோயால் இறந்த சிறுவனை உயிர்த்தெழுப்பினார். கொங்கு மாநிலத்தில், ஒரு நாள் இரவு வெகுநேரம் பசியுடன் இருந்த அவர், ஒரு வீட்டின் கதவைத் தட்டினார். வீட்டில் இருந்தவர்கள் அவரை திருடன் என நினைத்து அடித்து துன்புறுத்தியுள்ளனர். அவர் ஒரு புனிதர் என்பதை உணர்ந்த அக்கம்பக்கத்தினர் தலையிட்டு அவரை விடுவித்தனர். அன்றிலிருந்து பட்டினத்தார், யாரேனும் வந்து சாப்பாடு கொடுத்தாலொழிய, யாருடைய வீட்டு வாசலுக்கும் உணவு கேட்டுச் செல்லமாட்டேன் என்று உறுதிமொழி எடுத்தார்.

அவர் உஞ்சேனை மாகாளம் (உஜ்ஜயினி) நகரில் இருந்தபோது, பிள்ளையார் கோயிலில் எல்லாவற்றிலும் நிறைந்திருக்கும் சங்கரரைத் தியானித்துக்கொண்டிருந்தார். அரண்மனையில் கொள்ளையடித்ததில் மகிழ்ந்த சில திருடர்கள், வழியிலிருந்த தெய்வத்தை நோக்கி ஒரு முத்து மாலையை வீசினர். அது தியானத்தில் இருந்த பட்டினத்தாரின் கழுத்தில் விழுந்தது. படையினர் அவரைக் கொள்ளைக்காரன் என்று தவறாகக் கருதிர். உண்மைகளை ஆய்வு செய்யாமல் அரசன் அவரைக்  கழுமரத்தில் ஏற்ற உத்தரவிட்டான். சித்தர் என் செயலாவது யாதொன்றுமில்லை என்று பாடி, தேவாதிதேவனிடம் சரணடைந்தார். கழுமரம் தீப்பிடித்தது. மன்னன் அவரது ஆற்றலையும் குற்றமற்ற தன்மையையும் உணர்ந்து மன்னிப்புக் கேட்டு தன்னை துறவியின் அடிமையாகக் கொடுத்தான். பட்டினத்தார் அரியணையைத் துறந்து திருவிடைமருதூர் செல்லும்படி கட்டளையிட்டார். அரசர் பத்திரகிரியார் என்ற முனிவர் ஆனார். பின்னர் பட்டினத்தடிகள் வட நாட்டு யாத்திரையைத் தொடர்ந்தார். திருவிடைமருதூர் திரும்பியதும் தன் சீடரான பத்திரகிரியாருக்கு முக்தி காட்டினார்.

இதற்கிடையில், அவரது தலைமைக் கணக்கர் சேந்தனார், அவரது உத்தரவின்படி திருவெண்காடரின்  செல்வத்தைத் தொண்டுக்காக நன்கொடையாக அளித்தார். ஆனால் உறவினர்களால் தூண்டப்பட்ட மன்னர் சேந்தனாரைச் சிறையிலடைத்தார். பட்டினத்தார் இறைவனைப் பாடி சேந்தனாரை விடுதலை செய்தார். அவர் சீர்காழி சென்று திருக்கழுமல மும்மணிக்கோவை என்ற பிரபந்தத்தை இயற்றினார். தில்லையின் கூத்தப் பிரான் மீது கோயில் நான்மணி மாலையைப் பாடினார். பின்னர் அண்ணாமலை வணங்கிக் காஞ்சிபுரம் சென்றார். அங்கு கச்சித் திருவந்தாதி, திருவேகம்ப மலை, கச்சித் திருவகவல் ஆகிய பாடல்களைப் பாடினார். திருக்கழுக்குன்றம், திருவாலங்காடு, திருக்காளத்தி என்ற இடங்களில், உலகமே வணக்கம் செலுத்தும் வகையில் எல்லாத் திசைகளிலும் இருக்கும் இறைவனை வணங்கி, திருவிடைமருதூரில் இறைவனின் வழிகாட்டிய படி திருவொற்றியூரை  அடைந்தார். முதல்வன் முறையிடு, அருட்புலம்பல் என்னும் அருட்பனுவல்களாக அவரது அனுபவத்தை வெளிப்படுத்தினார்.

திருவொற்றியூரில் வேதவேள்வித் தலைவனான சிவபெருமானை வணங்கித் தங்கியிருந்த ஒரு நாள் அவர் மாடு மேய்க்கும்  சிறுவர்களுடன் விளையாடிக் கொண்டிருந்தார். சிறுவர்கள் அவரை ஒரு குழியில் மணல் மற்றும் செடிகளால் மூடினர். அவர் மற்றொரு குழியிலிருந்து வெளியே வருவார்! இது தொடரும் போது,   ஒரு முறை, அவரை குழியில் அடைத்தபோது,   மீண்டும் பட்டினத்தடிகளாக வெளியே வராமல், பரம்பொருளோடு ஒன்றி, சிவலிங்கமாக மாறினார்.

பாரனைத்தும் பொய்யெனவே பட்டினத்துப் பிள்ளையைப்போல் 
ஆருந் துறக்கை அரிதரிது

ஓட்டுடன்பற் றின்றி உலகைத் துறந்தசெல்வப் 
பட்டினத்தார் பத்ரகிரி பண்புணர்வ தெந்நாளோ.

எழில்தரு பட்டினத் திறைவரை யென்றும் 
அழிவிலா இலிங்க மாக்கிய அநாதி 
                  - தாயுமானவர்

மேலும் காண்க: 
1. பதினொன்றாம் திருமுறை 
2. பட்டினத்தார் பாடல்கள்  
3. சேந்தனார்