கல்லாடதேவ நாயனார் அருளிய திருக்கண்ணப்ப தேவர் திருமறம்
பதினோராம் திருமுறை

திருச்சிற்றம்பலம்

பரிவின் தன்மை உருவு கொண்டனையவன்
போழ் வார் போர்த்த தாழகச் செருப்பினன்
குருதி புலராச் சுரிகை எ·கு அம்
அரையிற் கட்டிய உடை தோற் கச்சையன்
தோல் நெடும் பையில் குறுமயிர் திணித்து
வாரில் வீக்கிய வரிகைக் கட்டியன்
உழுவைக் கூர் உகிர்க் கேழல் வெண் மருப்பு
மாறுபடத் தொடுத்த மாலை உத்தரியன்
நீலப் பீலி நெற்றி சூழ்ந்த
கானக் குஞ்சிக் கவடி புல்லினன்
முடுகு நாறு குடிலை யாக்கையன்
வேங்கை வென்று வாகை சூடிய 
சங்கரன்றன் இனத் தலைவன் ஓங்கிய
வில்லும் அம்பும் நல்லன ஏந்தி
ஏற்றுக் கல்வனம் காற்றில் இயங்கி
கணையில் வீழ்த்துக் கரு மா அறுத்து
கோலின் ஏற்றிக் கொழுந்தீக் காய்ச்சி
நாவில் வைத்த நாட் போனகமும்
தன் தலைச் செருகிய தண் பளித்தாமமும்
வாய்க்கலசத்து மஞ்சன நீரும்
கொண்டு கானப் பேருறை கண்ணுதல்
முடியிற் பூசை அடியால் நீக்கி
னீங்காக் குணத்துக்
கோசரிக்கு அன்றவன் நேசங் காட்ட
முக்கண் அப்பனுக்கு ஒரு கணில் உதிரம்
தக்கிணத்திடை இழிதர அக்கணம்
அழுது விழுந்து தொழுது எழுந்தரற்றிப்
புன் மருந்தாற்றப் பூகாதென்று
தன்னை மருந்தென்று மலர்க்கண் அப்ப 
ஒழிந்தது; மற்றை ஒண் திரு நயனம்
பொழிந்த கண்ணீர்க் கலுழி பொங்க
அற்றதென்று மற்றக் கண்ணையும்
பகழித் தலையால் அகழ ஆண்டகை
ஒருகையாலும் இருகை பிடித்து
ஒல்லை நம் புண் ஒழிந்தது பாராய்!
நல்லை! நல்லை! எனப்பெறும்
திருவேட்டுவர் தம் திருவடி கைதொழக்
கரு வேட்டு உழல்வினைக் காரியம் கெடுமே.

திருச்சிற்றம்பலம்

kallADa dhEva nAyanar aruLiya thirukkaNNappa dhEvar thirumaRam
pathinOrAm thirumuRai

thirucciRRambalam

parivin thanmai uruvu koNDanaiyavan
pOz vAr pOrththa thAzakac ceruppinan
kuruthi pularAc curikai eqku am
arayiR kaTTiya uDai thOR kaccaiyan
thOl n^eDum paiyil kuRumayir thiNithhtu
vAril vIkkiya varikaik kaTTiyan
uzuvaik kUr ukirk kEzal veNmaruppu
mARupaDath thoDuththa mAlai uththariyan
n^Ilap pIli n^eRRi cUzn^tha
kAnak kunycik kavaDi pullinan
muDugu n^ARu kuDilai yAkkaiyan
vEN^gai venRu vAgai cUDiya
caN^karan than inath thalaivan ON^giya
villum ambum n^allana En^thi
ERRuk kal vanam kARRil iyaN^ki
kaNiyil vIzththuk karu mA aRuththu
kOlin ERRik kozun^thIk kAycci
n^Avil vaiththa n^AT pOnakamum 
than thalaic cerukiya thaN paLith thAmamum
vAykkala caththu manycana n^Irum
koNDu kAnap pEruRai kaNNuthal
muDiyiR pUcai aDiyAl n^Ikki
n^IN^gAk kuNaththuk
kOcarikku anRavan n^EcaN^ kATTa
mukkaN appanukku oru kaNil uthiram
thakkiNaththidai izithara akkaNam
azuthu vizun^thu thozuthu ezunthu araRRip
pun marun^thARRap pOkAthenRu
thannai marun^thenRu malarkkaN appa
ozin^thathu; maRRai oN thiru n^ayanam
pozin^tha kaNNIrk kaluzi poN^ga
aRRathenRu maRRak kaNNaiyum
pakazith thalaiyAl akaza ANDakai
orukaiyAlum irukai piDiththu
ollai "n^am puN ozin^thathhu, pArAy!
n^allai! n^allai!" enappeRum
thiruvETTuvar tham thiruvaDi kaithozak
karu vETTu uzal vinak kAriyam keDumE.

thirucciRRambalam

Meaning:
He is like the affection personified;
With the foot wear covered with ripped strap and dipped sole;
With the leather belt tied around the nice waist
containing steel dagger that does not go dry of blood;
With the long leather bag stuffed with short hair
and strapped around;
In the upper body with the garland alternating 
with sharp nail of tiger and white horn of pig;
With the blue feather (of peacock) inserted over forehead 
in the cowry (shell band) tied around the forest of hair;
With stinking body with bend;
The chief of the clan that is like the shankara in a way 
that they win the tigers and adorned with flower of victory.

Holding the good bow and arrows,
moving over the hills and forest like the wind,
shooting down with arrows the pig, 
cutting it, putting on a rod, roasting in fire,
(thus made) daily food kept in the tongue,
the cool flower of offering tucked in own head,
anointing water in the pot of mouth,
removing the offerings already on the 
Eye-fore-headed Lord in the huge forest,

To show to the shivakOcariyAr of undeparting character,
his love, that day the blood dripping from the right eye
of the Three-eyed Father, that moment 
crying, falling, praying, raising up to lament,
determining that it would not be cleared by mean medicines,
considering himself as the medicine, pasting 
(his) floral eye - cleared.

The other beautiful eye (of Lord now) dripping like flood,
saying, "It can be cleared too", plucking out (his)
other eye also with the arrow-head, the Governing Lord
with a hand clutching both (of his) hands, hastily to whom said,
"See, Our wound is cured! Noble! Noble!",
saluting with folded hands the holy feet of that holy hunter,
will make the task of seeking birth ruined!

Notes:
1. c.f. kaNNappan oppathOr anbu inmai - thiruvAcakam
He did not just have love, but kaNNappar became the love himself.
2. What is so great that contemplating on the illiterate hunter who
did not even know how to properly worship God, will 
liberate one from the birth cycle? While all others seek
the refuge in God there is still care for self.
This hunter who came with high thirst to drink water in the
river forgot even that bodily need of thirst along with food and
sleep for seven days and cared only about the "safety"
and "well-being" of kALaththiyappar. With all his focus on
kALaththiyappar he lived in kALaththiyappar himself. 
As the shivAgamas prescribe he was no longer 
"baudika prANi" but he became "linga prANi".
He wept and agitated in pain to see blood in the
eye of God. He was dancing with joy - though he
had just plucked out his sensitive organ of eye -
to see the Lord cured(!) - Completely tuned to the
God and completely lost the self - the state the
philosophy describes as the maturity to ever rejoice
in the ever Bliss giving Supreme - the liberation!!
3. pOz - ripped; vAr - strap; curikai - dagger; 
eqku - steel; vIkkuthal - to tie; uzuvai - tiger;
ugir - nail; kEzal - pig; maruppu - horn; 
kunyci - hair; kavaDi - band made of shells;
pulluthal - to embrace; muDugu - filthy; 
kuDilai - bent; yAkkai - body; ERRukkal - steep rock;
karumA - pig; pOnakam - food; paLiththAmam - 
offering flower; thakkiNam - right; pun - mean; 
kaluzi - flood; pakazi - arrow; ollai - fast; 
vETTal - seeking.