---

திருஞானசம்பந்தர் திருக்கடைக்காப்பு
தலம்    திருப்பாம்புரம்
பண்    தக்கராகம்
முதல் திருமுறை

திருச்சிற்றம்பலம்

துஞ்சும் நாள் துறந்து தோற்றமுமில்லாச் 
  சுடர்விடுசோதி எம்பெருமான்
நஞ்சுசேர் கண்டமுடைய என் நாதர் 
 நள்ளிருள் நடஞ்செயும் நம்பர்
மஞ்சுதோய் சோலை மாமயிலாட 
 மாடமாளிகை தன்மேலேறி
பஞ்சுசேர் மெல்லடிப் பாவையர் பயிலும் 
 பாம்புர நன்னகராரே

திருச்சிற்றம்பலம்

thirunyAna camban^dhar thirukkaDaikkAppu
thalam     thiruppAmpuram
paN     thakkarAgam
mudhal thirumuRai

thiruchchiRRambalam

thunychum n^AL thuRan^dhu thORRamumillAc
  cuDarviDucOdhi emperumAn
n^anychu cEr kaNTam uDaiya en n^Athar
  n^aLLiruL n^aDanychueym n^ambar
manychuthOy cOlai mAmayilADa
  mADamALikai than mElERi
panychucEr mellaDip pAvaiyar payilum
  pAmpura n^annagarArE

thiruchchiRRambalam

Meaning:
Renouncing the day of death, without any beginning too
the brilliantly glowing Flame is our Lord !
My Chief Who has the poison contained in throat !
Our Beloved Who dances in the pitch darkness !
In the cloud-dipped gardens the grand peacock dancing,
the cotton like soft-footed girls taking stroll 
climbing over the balconied-bungalows - is his good
town thiruppAmburam.

Notes:
1. What a kind of person is He, neither has death
nor has a beginning ! In spite of keeping the 
deadly poison in the throat !! He is not just the
mR^ityunjaya Who is beyond death, but is also the 
kAlakAlan - the One Who kicks our death to death !
2. thunychal - sleep (death); n^amban - our beloved;
manychu - cloud.