சேரமான் பெருமாள் நாயனார் அருளிய பொன்வண்ணத்தந்தாதி
பதினொன்றாம்  திருமுறை

திருச்சிற்றம்பலம்

சங்கரன் சங்கக் குழையன் சரணாரவிந்தந் தன்னை
அங்கரங் கூப்பித் தொழுது ஆட்படுமின் தொண்டீர் நமனார்
கிங்கரர் தாம் செய்யும் கீழாயின மிறை கேட்டலுமே 
இங்கு அரம் ஆயிரம் ஈர என் நெஞ்சம் எரிகின்றதே.

திருச்சிற்றம்பலம்

cEramAn perumAL nAyanAr aruLiya pon vaNNaththandhAdhi
padhinonRAm thirumuRai

thirucciRRambalam

caN^karan caN^gak kuzaiyan caraNAravin^dham thannai
aN^karaN^ kUppith thozuthu ATpaDumin thoNDIr n^amanAr
kiN^garar thAm ceyyum kIzAyina miRai kETTalumE
iN^gu aram Ayiram Ira en n^enycam erikinRathE.

thirucciRRambalam

Explanation of cheramanperumal ponvannathu andhadhi:

The Benevolent, the One Who wears cangu and kuzai (to ears)
- worship His foot lotus with folded hands and become His ones,
oh the serving ones ! On hearing about the worst distress inflicted
by the henchpersons of the lord of death, my heart is burning like
cut with thousand saws.

Notes:
1. nAyanAr cautions those who have no time to think of God.
There are fierce descriptions of the hells in the purANas.
It is not a doom for not worshipping God, but the karma one
accumulates lets the law take its own course of action and
the cycle continues endlessly, until one decides to hold on to 
the Stationed Foot of God to come out of the wheel.
2. miRai - torture; Ira - to cleave/ to saw.