---

Prayer of the Day

Prayer in Sanskrit 

 

ऐश्वर्यमग्र्यमनुपाधिनिबन्धन्तॆ
  यद्भूतनाथ नमसामपि पात्रमॆकम् |
तत्प्रायशश्श्रुतिषु दुर्लभमॆव वाक्यं
  मुक्त्वा नमॊ भवति यत्र भवत्प्रसङ्गं || ९ ||
  
Shloka as Romanized text

 

aishvaryamagryamanupAdhinibandhanantE
  yadbhUtanAtha! namasAmapi pAtramEkam |
tatprAyashashshrutiShu durlabhamEva vAkyaM
  muktvA namO bhavati yatra bhavatprasa~ggam || 9 ||
    
(aishvaryam agryam anupAdhi nibandhanam tE
  yat bhUtanAtha! namasAm api pAtram Ekam |
tat prAyashaH shrutiShu durlabhamEva vAkyaM
  muktvA namO bhavati yatra bhavat prasa~ggam || )

Meaning of the Prayer Song:

 Your treasures are the principal;
They are naturally bound to You!
That is why, oh the Lord of everything created!
You are the only one fit to be worshiped!
Hence, in the Vedas it is generally very rare 
where the word "namaH" appears without referring to You!

 Notes: 

1. agryam - topmost/principal; anupAdhi - without substitute;
nibandhanam - bound; prAyashaH - gernally; prasa~ggam - connection.

2. Starting from the divines, all of us have our
treasures and belongings. Be it the divines or us,
the treasures we have
  a) have been procured
  b) there is a limitation to how much we have
  c) the treasure also goes away from us
  d) we are respected when having the treasure and disrespected when not having
  
However the treasure that God Shiva has is not got from 
anybody, everything naturally belongs to Him!
Since everything belongs to Him there is never loss
or even reduction of the treasure that He has!
The very word Shiva means auspicious. He is auspicious
by Himself without needing any of the treasures
that we think as treasures. That is the reason, He appears
with matt-locks, smeared in Bhasma, wandering everywhere
- without golden ornaments, scents and palace like abodes.
All those later are required only for the limited lesser
lives like the divines and us to make sure others understand
our worth. For the Ultimate Master, what ostentation is required?
He is the one worshiped by all who seek the treasures.

c.f. a) கண்டியூர் வீரட்டன்
  தனம் முனே தனக்கின்மையோ 
     தமர் ஆயினார் அண்டம் ஆளத் தான்
  வனனில் வாழ்க்கை கொண்டு ஆடிப் பாடி இவ்
     வையம் மாப்பலி தேர்ந்ததே - சம்பந்தர்
     
     b) அரிய காட்சியராய்த் தமது அங்கை சேர் 
        எரியர்; ஏறு உகந்து ஏறுவர்; கண்டமும்
        கரியர்; காடுறை வாழ்க்கையர்; ஆயினும்
        பெரியர்! ஆர் அறிவார் அவர் பெற்றியே - சம்பந்தர்
     
     c) சென்றடையாத திருவுடையானை - சம்பந்தர்
        
     d) சிவனெனும் ஓசையல்லது அறையோ திருநின்ற செம்மை உளதே?
        அவனும் ஓர் ஐயம் உண்ணி; அதள் ஆடை ஆவது; அதன் மேல் ஓர் ஆடல் அரவம்
        கவனள உள்ள உள்கு கரிகாடு கோயில்; கலவனாவது ஓடு; கருதில்
        அவனது பெற்றி கண்டும் அவன் நீர்மை கண்டும் அகம் நேர்வர் தேவர் அவரே - அப்பர்
        
     e) குன்றாத செல்வர்க்கே சென்று ஊதாய் கோத்தும்பீ - திருவாசகம்
        
     f) महोक्षः ख्ट्वांगं परशु रजिनं स्म फणिनः कपालं चेतीयत्तव वरद तंत्रोपकरणम् ।
    सुरास्तां तामृद्धिं दधति तु भवद्भप्रणिहितां न हि स्वात्मारामं विषयमृगतृष्णा भ्रमयति || - शिवमहिम्नः स्तोत्रम्
    
3. It is a very important observation of the Vedas, 
that Haradattacharya highlights here. Since Lord Shiva
is the only one, Who naturally has the principal treasure
that never waxes or wanes, He is the only one, Who is the Source
and hence the one to be worshiped. 

Vedas use the word "namaH" quite a bit to address Lord Shiva.
One could easily remember the Rudra prashnam in the Vedas.
Whereas when the other divinities are addressed, it is rare
to find the word "namaH".

Through this, Vedas indicate to us that Lord Ishvara is the 
one fit for the ultimate worship.
See Also:1. ஹரதத்த சிவாச்சாரியார்