திருச்சிற்றம்பலம்
ஈசனுக்கு அன்பில்லார் அடியவர்க்கு அன்பில்லார்
எவ்வுயிர்க்கும் அன்பில்லார் தமக்கும் அன்பில்லார்
பேசுவதென் அறிவிலாப் பிணங்களை நாம் இணங்கிற்
பிறப்பினினும் இறப்பினினும் பிணங்கிடுவர் விடு நீ
ஆசையொடும் அரனடியார் அடியாரை அடைந்திட்(டு)
அவர் கருமம் உன் கருமமாகச் செய்து
கூசி மொழிந்து அருள் ஞானக்குறியில் நின்று
கும்பிட்டுத் தட்டமிட்டுக் கூத்தாடித் திரியே. 323
திருச்சிற்றம்பலம்
thiruchiRRambalam
Isanukku anpillAr adiyavarkku anpillAr
evvuyirkkum anpillAr thamakkum anpillAr
pEsuvathen aRivilAp piNangkaLai n-Am iNangkiR
piRappininum iRappininum piNangkiduvar vidu n-I
Asaiyodum aranadiyAr adiyArai adain-thid(du)
avar karumam un karumamAkas seythu
kUsi mozin-thu aruL njAnakkuRiyil n-inRu
kumpidduth thaddamidduk kUththAdith thiriyE. 323
thiruchiRRambalam
Those who do not have love for Lord Ishvara,
do not have love for the devotees,
do not have love for any life,
do not have love even for themselves!
What to talk (about them)!
Those who get associated with those unintelligent dead corpses,
they would get intertwined into births and deaths.
Leave (them)!
With enthusiasm reach out to the devotees of Lord Hara,
do their work as your work,
speaking little and softly, staying in the sign of Wisdom of Grace,
salute, clap, dance and wander (rejoice)!!
Notes:
1. (Realizing the God) Those who do not love God,
do not love Its devotees, nor do they love others,
not even themselves they love truly!
Love is the appreciation of the value.
One who realizes the value of self,
would seek to get a glimpse of the grace of God.
Those who realize the greatness of the Grace
love that God truly and love the devotees
who are the containers brimming with the Grace
and love everyone/everything as God is resident
in all and they are the people realizing the true value of
the self, uplift themselves hence loving themselves.
Love without that realization would not be a well grounded one.
Those loveless beings are dead to be born again and again!
2. c.f. appar on the utility of life